Lava 13.34 - binnenwerk.indd - CWI

El Paso
Bastiaan Kroeger
Gebruinde toeristen keren terug. Twee ballonnen zweven
boven de groep wachtende thuisblijvers. Een daarvan is een
zon met roze zonnestralen, die zijn tong uitsteekt. Hij wordt
door een hand heen en weer getrokken, komt op en gaat
onder in een ruk. De zon behoort toe aan een dochter en een
moeder. De dochter heeft geblondeerd haar, evenals haar
moeder. Toch zou ik ze niet willen bestempelen als ordinair.
Ze duwen een bagagekarretje met het mastercardlogo op de
voorkant, erop ligt een muziekinstrument dat lijkt op een
gitaar maar kleiner is, misschien een banjo. Ze lopen richting
parkeergarage P1.
Op het panoramaterras luncht een groepje vliegtuigspotters
naast zes levensgrote blikken Heinekenbier. Het zijn morsige
mannen in ongewassen broeken. Bij twee mannen vertoont
de achterkant van hun spijkerbroek bruine plekken, van de
houten banken, die – als ze nat zijn – blijkbaar afgeven. Hun
vormeloze lijven, waar nooit iemand aanzit behalve zijzelf,
zijn behangen met verrekijkers en fototoestellen met telelenzen.
Op de houten recreatietafel staan pakken koeken, karnemelk
en vla. Als in een geregisseerde choreografie pakken ze
op precies hetzelfde moment hun verrekijker als er een interessant
vliegtuig opstijgt of landt.
‘Do you surf?’
‘Yeah,’ lieg ik.
Voor me staat een Braziliaanse toerist. Hij is alleen, heeft
een dikke bos afrohaar en is zo groot als mijn zus, die ‘ ieniemienie’
werd genoemd op de middelbare school. Hij wijst
eerst de blauwe O’Neillsporttas aan en richt vervolgens zijn
vinger op mij. Ik zie dat hij zijn beenharen heeft geschoren.
Mijn vader deed dat ook, omdat de renners in de Tour de
France ook hun benen schoren.
‘For you. Those fuckers want me to pay 580 euros, cause
they don’t trust it, they think it’s fake. It’s my present for
Holland, for you, I love your country.’
‘Thanks.’
Hij omhelst me en geeft me twee zoenen op de wang.
Ik zoen terug. Hij ruikt naar een lange vlucht.
‘Take care.’
‘You too, thanks for the bag.’
In het café dat grenst aan het panoramaterras durf ik de tas
pas te openen, bang dat er drugs in zitten of een bom. Er zit
een wetsuit in, flippers en twee bodyboards waarmee je in de
branding kan surfen. Dat heb ik wel eens op televisie gezien.
Ze zijn nieuw en allesbehalve nep, ik heb er niet echt verstand
van, maar het lijkt erop dat ik compleet uitgerust ben om te
gaan bodyboarden. Ik neem het wetsuit mee naar de wc en
trek het in een hokje aan. Het duurt even voor ik het aan weet
te krijgen. Het doet me denken aan de spijkerbroeken in de
jaren tachtig die zo strak waren dat je ze alleen liggend aankreeg.
Voortaan hoef ik bij het zwemmen in zee geen kou
meer te lijden.
Ik hoor dat er een man op een wc naast me zit. Ik wacht totdat
hij heeft doorgetrokken en is weggegaan. Ik verlaat mijn
hokje en bekijk in de spiegel mijn uitrusting. Voordat ik een
mening heb gevormd komt een donkere schoonmaker de
ruimte binnen, op Schiphol zijn alle schoonmakers gekleurd.
4 Lava 13.3/13.4 Lava 13.3/13.4 5