De allereerste energiebron was natuurlijk de mens zelf ... - itslearning

Batterijen en accu's leveren elektriciteit uit de in de batterij of accu opgeslagen chemicaliën.
Batterijen leveren meestal maar voor een gedurende tijd energie. Daarna zijn de batterijen
uitgewerkt en niet meer bruikbaar, omdat de chemische samenstelling van de stoffen zodanig is
veranderd dat er geen energie meer uitkomt. Bij oplaadbare batterijen kan echter, door toevoeging
van nieuwe energie, de samenstelling van de stoffen weer zo veranderen, dat deze weer bruikbaar
zijn. Sommige stoffen hebben bijzondere eigenschappen. Atomen bestaan uit elektronen. Onder
bepaalde omstandigheden willen sommige stoffen elektronen kwijt en andere stoffen willen graag
elektronen opnemen. Als je dan ervoor zorgt dat je deze stoffen bij elkaar doet en dat het contact via
deze stoffen via een draad verloopt, waarbij deze elektronen dus door de draad heengaan, dan krijg
je een batterij. Deze stoffen veranderen langzaam, omdat er steeds meer elektronen weggaan of
bijkomen. Op een gegeven moment zijn alle elektronen weg, of opgenomen en dan is de batterij
leeg. Bij oplaadbare batterijen kun je deze elektronen weer terugpompen.
Je hebt verschillende soorten accu’s. De loodaccu word vaak gebruikt voor auto’s en bestaat uit
verschillende platen. Deze platen hangen per tweetal in een oplossing van zwavelzuur, daarom zijn
accu's zo gevaarlijk. Een plaat is bedekt met een laag loodoxide. Deze stoffen kunnen zo met elkaar
reageren en daarbij elektronen afgeven dat op het einde wanneer alle elektronen zijn overgegeven
er twee platen overblijven die bedekt zijn met loodsulfaat. Dit proces levert stroom op. Als de motor
stroom wil toevoegen dan moeten we het proces weer omdraaien.
Bij de normale onoplaadbare batterij bevat de batterij mangaanoxide dat in een staafje koolstof zit.
Deze stof neemt elektronen op. Het zinken omhulsel staat de elektronen af. Tussen het staafje met
mangaanoxide en het zinken omhulsel zit ammoniumchloride dat als geleider van het stroom dient.
Dan heb je nog de oplaadbare batterij die bestaat uit nikkel en cadmium. In plaats van een staafje
koolstof is er nu een staafje met nikkel. Ook de inhoud van dat staafje is anders, namelijk nikkeloxide.
Het zinken omhulsel is nu van cadmium, want dat is sterker en voorkomt lekken. Tussen het staafje
met nikkeloxide en het omhulsel van cadmium zit kaliloog.
Verlichting
De eerste verlichting was voor natuurlijk vuur. Tot ver in de middeleeuwen had de mens eenvoudige
olielampjes en natuurlijk kaarsen. De olie die nodig was voor een olielamp haalden ze het meest uit
zaden (noten.) Een stuk touw stook men in de olie en het uiteinde daarvan stak men aan. In de
negentiende eeuw vond men uit dat petroleum helderder brand en goedkoper was. Je haalde
petroleum immers gewoon uit de aardolie. Aan het eind van achttiende eeuw werd gas verlichting
uitgevonden. Eerst werd de vlam als verlichting gebruikt, maar later werd de vlam, die een extreem
hoge temperatuur heeft, gebruikt om materiaal te verhitten. Omstreeks hetzelfde jaartal werd de
booglamp uitgevonden. Het was de eerste elektrische lamp. Het licht werd opgewekt door een
elektrische ontlading tussen twee elektroden. Het licht dat daarbij vrij kwam was onaangenaam fel.
De koolstaaf booglamp werd in 1800 uitgevonden. Het had hetzelfde principe allen de elektroden
bestonden uit geperst koolpoeder.
Deze techniek wordt nog steeds toegepast in bijvoorbeeld projectoren. In 1879 maakte de
Amerikaan Thomas Alva Edison een bruikbare gloeilamp.