HUMORISTISCH WEEKBLAD VAN VOORUIT

HUMORISTISCH
WEEKBLAD
VAN VOORUIT
0,50 FR PER NUMMER
Abonnement 1 jaar fr. 25.00
Abonnement 6 maanden fr. 12.50
Abonnement 3 maanden fr. 6.25
Postcheck « Het Licht » nr. 56733
.REDAKTIE.
64, St. Pietersnieuwstraat
Gent — Telefoon 157.40
Verschijnt den DONDERDAG VIERDE JAARGANG Nummer 11 — 12 JULI 193
Toen 't beestje honderd jaren was
En dikkevet en wel te pas.
Dan lieten ze 't verrekken.
NAAR DEN DIEPERIK
Nu sleuren z'hunnen buik in 't zweet
Geen enkel, die er raad op weet
Om 't uit den poel te trekken.

DE AVONTUREN VAN EEN
MODERN CASANOVA
Sedert eenigen tijd heeft Jojo
zich opgewerkt tot een man van
de high-life.
Hij waagt zich in de deftigste
salons en staat er zijn stuk zooals
het een modern aftroggelaar en
Casanova betaamt.
Het bluffen is natuurlijk een van
onmisbare wapens, die hij daar
hanteeren moet.
Zoo is hij op zekeren avond in
een druk gesprek gewikkeld met
professor PanglDSC, die ook juist
op de receptie versukkeld is.
Het onderwerp van het gesprek
is zeer verheven en hoogst geleerd.
— Denk eens aan, zegt professor
Pangloss, ze hebben te Rome
een ijzerdraad opgedolven...
— Wat wil dat nu zeggen?
vraagt zijn vriend.
— Wel, dat de Romeinen reeds
de telegraaf kenden, potverdorie!
— Hum, hum... Maar weet ge,
wat ik in mijn hof ontdekt heb
op 2 meter dieptew zegt Jojo daar­
op als wedervraag.
— Neen...
i — Welnu, niets, professor!
— En dan? Wat leidt ge daar
dan uit af?
— Dat mijn vorouders reeds de
draadlooze kenden!
Pangloss glimlacht. Niet omdat
hij Jojo's valstrik spiritueel vindt,
Een greep
uif Jojo's
biografie
Dr. Pangloss laat zich echter
zoo gemakkelijk niet foppen.
Hij heeft de historie in de club
vertelt en iedereen veracht daar
nu den deugniet.
Als Jojo er dan ook den voet
zet, vindt hrj er niets dan vijanden.
Weldra is hij aan het twisten
met de hooge personages uit de
politieke en diplomatieke wereld.
In het vuur der diskussie komt
pater Rutten, die daar bij toeval
het openbaar alkoholgebruik komt
aanprediken, op hem afgestormd.
— Jojo, roept hrj verbolgen en
zichzelf vergetend van woede uit,
ge zijt een smeerl...
— Eerwaarde, klinkt het bitsig
terug, ik wist niet dat uw meid
zoo'n babbelkous was...
* • *
Dit antwoord koelt een beetje
de heftigheid af en weldra «ont­
Volksvertegenwoordiger De Lille
Onder de rubriek «Kindervoituren»
geeft Het Getrouwe Maldegem
ons deze week een verslag
over een meeting van volksvertegenwoordiger
De Lille te Eekloo.
Daaruit valt er voor ons, naleven,
het een en ander te leeren.
Onder meer, dat De Lille van de
wrjvekens houdt en vieze versa.
Arm knaapje, wi. had uat gedacht!
En toen, 't is de waarheid! 't
Staat daar voor ons zwart op
grauw:
« Het schoone geslacht en de
moeders met hun kinderen
hadden ook talrijk onzen oproep
van verleden week beantwoord,
waarvoor we hun
hartelijk gelukwenschen. Twijfelaars
hebben wij er niet ge­
zien; alle aanwezigen — buiten
enkele spionnen uit de groene
richting, die nog steeds met
schubben voor hun oogen kopen
en de noodzakelijkheid
van de nieuwe strooming nog
niet inzien of gevoeld hebben
en de zedelijkheid!
— waren het ten volle met de
spreker eens, dat kon men
duidelijk zien aan het instemmend
geknik der tallooze hoofden
en het daverend, dikwijls
herhaalde en aanhoudend
handgeklap.»
Volksvertegenwoordiger Delille
kan niet ongevoelig blijven voor
het applaus en het voortdurend
schalks hoofdgeknik van het
schoone geslacht, evenals hem het
absenteïsme der twijfelaars niet
ontsnapt.
We begrijpen zuiks gemakkelijk
en zouden het zelfs graag door de
vingers zien, ware het niet, dat
we het voor madame Delille, die
zeker en vast het jaloerschmakend
proza van haar man onder de
oogen krijgt, willen opnemen en
hem toeroepen: «Vlaamsche kristen,
genoeg zedeloosheid! Ons
schoon Vlaam ' volk verwacht
van u een andere taal dan die prikkelende
verslagen en uw annoncekens
over geslachtsziekten!...»
Een avontuur van
Dr. PANGLOSS
Onzen goeden vriend Dr. Pan­ te laten? Het onderzoek zou nogal
gloss overkwam deze week een tamelijk lang kunnen duren.»
7onderling avontuur.
Madame Duivejonck trok zich
Na een dag van afmattende stu­ dus bescheiden terug en liet den
aardt» het gesprek in een debat die en tal van beslommeringen, discipel van Esculapus aan zijn
maar uit loutere beleefdheid. Want over de politiek van den dag. was hij rond tien uur naar bed kiesche bezigheden over.
beleefd wil hij vanavond vóór al­ — Neem liever een voorbeeld aan getrokken en viel onmiddellijk in Zooals dat gewoonlijk gaat, beles
zijn. Moet hij immers Jojo geen mij, heeren der volmacht, predikt
een loodzwaren slaap.
gon Dr. Pangloss eerst met het
zeem aan den kin strijken en hem Jojo.
Rond elf uur werd er plots ge­ beluisteren van de ademhaling van
beld en daar een geneesheer zijn den zieke. Hij lei zich dus met het
trachten een briefken van honderd — Te wete.i? vraagt Jaspar. beroepsplichten boven alles stelt, oor op de borst van M. Duive­
baarden af te scheren?
— Wel, ik doe nu mijn affaires wipte de doodmoede Pangloss toch jonck en beval:
Hij gaat dan ook recht op zijn
doel af:
zonder zorgen...
maar uit de veeren.
— Tel met luider stem totdat ik
— Mijn beste Jojo, ge zoudt me
— Hoe legt ge zulks aan boord? Toen hij geeuwend opendeed en u doe ophouden.
een plezierken moeten doen. tracht de Broqueville uit te vis- met moeite zijn vakerige oogen En de patiënt begon: een, twee,
— Spreek op, Pongloss! schen.
opentrok, zag hrj madame Duive- drie, vier, vijf, zes, zeven, acht,
— Hebt ge soms geen 100 fr. voor — Vu heb mij van al mijn zorgen
jonck voor zich staan.
negen tien...
me?
ontdaan door ze op den rug te
— Och dokter, jammerde ze, Maar na een klein uurtje was
— Neen, helaas!
schuiven van een «gevolmachtig­
kom toch spoedig naar mijn huis! het medikaal onderzoek nog niet
— Och kom, dat geloof ik niet! de».
Mijn man is erg ziek....
afgeloopen en madame Duive­
Zoek eens in uw zakken. Ik heb — Ja, maar hoeveel vraagt uw
Dr Plangloss liet zich gemakkejonck, gekweld door onrust en
het geld erg noodig. En daarbij als gevolmachtigde daarvoor brengt
lijk overhalen en ging mee. Alhoe­ nieuwsgierigheid, deed eventjes
ge me een wederdienst wilt vragen Sap in het midden.
wel zijn beenen knikten en hij zich voorzichtig de deur open en trad
schier niet meer recht houden kon binnen.
ben ik steeds bereid... voor zoover — Een half millioen.
van de . danigen slaaplust, liep hij Haar zieke echtgenoot lag met
het geen komptante afrekening be­ — En hoe geraakt ge aan die automatisch naast madame Duive- hsesche sttiii nog steeds luidop te
treft wel te verstaan!
500.000 ballen om hem te betalen? jonck verder, straat uit, straat in. tellen:
Maar Jojo blijft weigeren. — Nu, dat is toch de eerste van
Tenslotte, na het langdurig za­ zijn zorgen!
Eindelijk belandde hij in het — .... Vier duizend negen hon-
huis van '.en patiënt. Deze lag te de. wee en tachtig, vier duizend
gen van zijn vriend, zal hij toe­
» * »
bed en kloeg over pijnen in den negen honderd drie en tachtig,
geven, maar natuurlijk niet zon­ Zoo'n grapje is eerder flauw voor buik.
vier duizend negen honderd vier
der wederdienst, dat spreekt van­ de regeeringshoofden en M. Wibo, — Ik zal u eens aandachtig on­ en tachtig, vier duizend negen
zelf.
dis daar ook toevallig rondslentert, derzoeken, Mijnheer Duivejonck, honderd vijf en tachtig...
— Wei, professor Pangloss, alles spel Jojo een duchtig de les. begon onze vakerige dokter. — Grrr... onderbrrk snorkend
wel ingezien zou ik u misschien — Gaat ge nu uw leven beteren, En zich tot madame wendend Dr. Panglo?s, die . meer aan
wel een briefken kunnen leenen, vraagt hij aan 't slot van zijn ser­ voegde hij er aan toe: «Wilt ge zoo drie kwartiers in slaap gevallen
maar laten we eerst esns over uw moen. En zal het nu uit zrjn met vriendelijk zijn ons beiden alleen was en juist 'n nachtmerrie kreeg!
Spaansch nichtje spreken, dat bij boemelen en uitgaan?
u inwoont.
— Ja, mijnher Wibo, bekent de
— O, c'ank u! Er. vraag maar moderne Casanova met stokkende
al wat ge wilt!
stem.
De dappere In den
— Wel, ik zie uw nichtje gaarne. — En zult ge nu uw dagen ver­
— Ik ook, Jojo.
der slijten in zuiverheid en edele Mijnheer Sander zou met zrjn
— Zou ik haar eens thuis mo­ bezigheden?
zoontje uit wandelen gaan. dierentuin
gen komen bewonderen en haar — Ja, mijnheer Wibo. Uw woor­ Ze trokken naar buiten.
op de wangen kussen?
den hebben var. mij een ander Als ze een uurtje gewandeld had­ Dr Pangloss was eenige weken
— Nu, als 't maar dat is! En als mensch gemaakt.
den werden ze overvallen door een geleden naar Antwerpen gereisd
ge mij maar 100 frank geeft! Van morgen a. begint een nieuw onweersbui. Gelukkig voor hen om zijn familie een bezoek te
— Akkoord.
leven voor mrj. Ik zal, als ik wak­ waren ze in de buurt van een her­ brengen. Daar dien namiddag de
Jojo zal echter pas na den zoen ker wordt, op mijn veranda braafberg, waar ze konden schuilen. zon buitengewoon mooi scheen, be­
op de wang het briefje geven aan jes gaan zitten en denken aan de Het zoontje was toch wel een sloot men een wandelinj te maken
zijn vriend en samen trekken ze deugd...
t:entje lang voor den donder. naar den dierentuin. Dit strookte
naar dezen laats, i huis, waar het Dan zal ik eten en een wande­ Toen hij zag dat zijn vader geen niet heelemaal met de plannen van
Spaansch nichtje, slachtoffer der lingetje doen in de eenzaamheid. teeken van schrik vertoonde, maar Dr. Pangloss, maar wat doet men
zomerhitte, in badkostuum te bed Dan zal ik noenmalen en mij op rustig aan zijn bier dronk vroeg al niet om de familif tevre " ïn te
ligt, een boek doorbladerend. mijn veranda uitstrekken. hij: stellen?
Jojo #ordt voorgesteld en Pan­ En 's avonds, na het eten, zal — Pa, zijt ge niet bang voor den
gloss fluistert in het oor van zrjn ik weer op mijn veranda gaan lig­ donder?
Hij ging mede, om plezier te
vriendinnetje waarom hij feitelijk gen...
— Neen Jongen, de donder kan doen aan een klein nichtje, dat
zijn geldschieter-ln-spe heeft mee­ — Dat 's braaf!Ik ben tevreden! ons immers niets doen! dol op «nonkel» was.
gebracht.
jubelt Wibo.
Na enkele minuten van stilzwij­ Ze hadden nog maar een goed
Diskreet als hij is, laat hij bei­ En de zedeprediker gaat vlug aan gen vroeg de kleine weder: halfuurtje in den dierentuin gede
jonge lieden dan een poos alleen. de heeren van het gezelschap zijn — Pa zijt gij dan n'et bang voor wandeld, en het kleine mei.Je had
Na vijf minuten komt hij weer jongste bekeering verkondigen. een paard?
misschien reeds een twee honderd
binnen en vindt Jojo op het divan, Mar daar wordt plots Dr Pan­ — Maar jongen toch! Daar ben vragen gesteld, die «nonkjl» zoo
het «nichtje» hartstochtelijk zoegloss zoo wit als een lijk. ik ook niet bang vcor. goed mogelijk beantwoordde.
nend op hals, armen en borst. — Wat scheelt er? vraagt hem — En voor een olifant dan, Pa?
— «Allons, allons, 't kan al
M. Wibo. Gelooft ge me niet? — Ge moet daar ook geen schrik
Toen zij langs de kooien der
gaan!» snauwt hij het koppel toe.
— Neen, ik kan niet... want ik voor hebben, kind, die beesten
exotische dieren liepen, bleef plots
«Allez Jojo, geef haar een zoen op
krijg hier zoo pas een telegram dat doen geen kwaad.
het meisje bij de giraffen staan en
de wang en overhandig me het
mijn Spaansch nichtje me laat zit­
vroeg:
briefken.
ten en vertrokken is...
— En zijt ge geen klein beetje — Nonkel, krijgt ue giraife ook
— Neen, Pangloss, zegt de an­
— En dan? Uw nichtje? Wat
bang voor een heks, Papa. pijn in zijn keeltje, als hij natte
dere, kalm rechtstaand en zijn
komt die bij onze zedelijke overwin­ — Ook niet, jongen.
voeten heeft?
kleederen schikkend, alles wel naning
te pas? Wie is ze?
Waarop de kleine vol bewonde­ Waarop Dr. Pangloss ernstig zijn
gedacht en overwogen... Neen, ik
— Ja, en hoe heet ze? vraagt er ring dan de konklusie trok: oordeel gaf:
kus haar niet op d- wang. Ik ben
iemand.
van gedachte veranderd en houd
— Ve-ran-da... stammelt Plan-
— Maar Pa, ge zijt dus van nie­ — Ja, Lily, maar pas een week
liever mijn 100 frank. Saluti
gloss, die den grond onder zijn voemand anders bang dan voor ons later.
ten voelt wegzinken...
Ma!?

KOEKOEK
Ezelarijen
uit de pers
Kinder-Vlaamsch
Uit «DE VOLKSGAZET»:
«VLAAMSCHE KERMIS
» De kinder-Vlaamsche Kermis,
die Zaterdag, Zondag en
Maandag laatstleden te Mortsel
heeft plaats gehad, is meer
dan gelukt».
Ti-ta-moe-moe wades da een
ki-ki-Vlaamsche kermis?
En meer dan gelukt, wat is dat?
Familiebanden
«DE SCHELDE» schrijft over een
Gulden-Sporenfeest:
«Te dier gelegenheid zullen
twee sprekers het woord voeren,
en denkelijk wel, en dit
zou de grootste verrassing
wezen: «De Vader van het
lijdende, en het strijdende Volk
van Moeder Vlaanderen».
Als wij goed kunnen rekenen en
tellen, dan is die vader van dat
strijdende volk de echtgenoot van
Moeder Vlaanderen?
Die kwajongens zijn
een kerel !
Nog uit «DE SCHELDE»:
«Te Hoboken robberde een
kerel uit de uitstalraam van
den winkel Krugerstraat 71,
een partij zonnebrillen en
andere voorwerpen. Men vermoedt
dat de diefstal door
kwajongens bedreven werd.»
Hoeveel kwajongens in één
Kerel?
De week
«DE STANDAARD» overdrijft. In
verband met de laatste handelingen
van den beenhouwersknecht
Hitier, waarschuwt het blad de
katholieke Vlamingen tegen Joris
Van Severen en tegen Staf De
Clercq.
Allee toe! Als die bloed plengen
zal het alleen van maagdekens oflammeren
zijn. Men moet alle verhoudingen
in acht nemen.
• • •
De «GAZET VAN ANTWERPEN»
maakt propaganda voor de inzamelingen
die gedaan worden voor
den Paus. Wij hebben daar niets
tegen.
Maar wij hebben er iets tegen
dat men onze moedertaal voor
zulke zinnen gebruikt:
«Paus-zijn is zoo'n hard en
zwaar leven.
Het is de verpletterende last
en kommer torsen van een
Wereldkerk, die van nature een
strijdende Kerk is tegen de zoo
duistere machten van de booze
wereld.
Wie zoo'n taak te vervullen
heeft, denkt op heel wat
anders dan om de genoegens
waar te nemen van een lekker,
rijk leven.
O! wat kan er dwaas en
oppervlakkig gekletst worden
over het leven van den Paus!»
En als wij onze geschiedenis
kennen, dan zijn er toch ook pausen
geweest, die, en dat...
Automatische
kinder teelt
Dé vrouwen zullen niet meer in
pijn en smarten moeten baren.
Want de «VOORUIT» meldt:
AVTOMATRICE
TEGEN VRACHTAUTO
NABIJ TURNHOUT
Het is zeker de eerste matrice
in dien zin waarvan wij hooren.
Men mag zich verheugen in dien
vooruitgang van de wetenschap;
maar dat brengt ook mede dat die
automatische matricen in botsing
zullen komen, b.v. met vrachtauto's
en dan zullen er automobielkes
geboren worden in plaats van
kinderen.
Verantwoordelijke uitgever : JORIS
HAMERS. Gent. - Red. en Adm.
St. Pietertnieuwstraat, 64, Gent.
Illilllillllliliilllililiiiilllilill^
De frissche, vroolijke
* Een jonge Fransche luitenant
Met mitrailleur-soldaten,
Lag twintig meter van den kant,
Waar ook de Duitschers zaten.
Zes dagen had 't machiengeweer
Getiktakt zonder zwijgen.
Nu restte hun geen kogel meer,
Geen kans ook er te krijgen.
Toen liet de Duitsche kolonel
Den kleinen troep sommeeren :
« Gy geeft u over, was 't bevel
Of zult gelijk krepeeren ».
Een traan in 't oog, in 't hart een grief,
Zoo werden zij gevangen.
Toen kwam een tegenoffensief,
Geheel naar hun verlangen.
De Duitschers weken en de groep
Werd weder vrij gelaten;
En onder blij hoera-geroep
Vervoegden zij hun maten.
Toen werden zij uit 't eigen kamp
Meedoogenloos beschoten.
Het Fransche bloed, het werd, o ramp,
Door Fransch en zelf vergoten.
De jonge Fransche luitenant,
Het been vaneengereten,
"IIIIIIIIIIIINIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIM
Berijmde schelmerijen (129)
oorlog!
Bleef liggen in het niemandsland,
Drie dagen lang vergeten.
Toen werd hij door een brancardier
Naar 't hospitaal gedragen.
Totdat een hooge officier
Hem voor 't gerecht zou dagen.
Gij hebt verraden, klonk het hard.
En zult daarvoor ook boeten.
Een legerleider heeft geen hart
En mag geen meelij voeden.
Hij werd veroordeeld tot den dood
Hoe ziek hij ook mocht wezen,
Mijnheer de generaal besloot,
Hem 't vonnis voor te lezen.
En uit te voeren maar terstond.
Hij haatte 't lange wachten.
Men nam een berrie en men bond
Hem vast om hem te slachten.
Zoo bracht men hem voor 't peloton^
Hij riep op moeder, vader.
En... brj een vroege lentezon
Zoo stierf hij als verrader.
Mijnheer de generaal nochtans,
Kreeg vele dekoraties,
Ik zeg : Vivat, — en zonder zwans, —
De oorlogsoperaties !
PARLEMENTAIRE SNIPPERS
Om te beginnen, een woordje
over minister Sap.
Die zijn eigen rekord heeft verbeterd.
Sinds hij te Brussel woont heeft
de h. Sap volledig verleerd
Vlaamsch te spreken.
Hij wil het nu ook niet meer
schrijven.
Inderdaad, toen wij verleden
week op het Nederlandsch gezantschap
kwamen om er het boek te
onderteekenen voor het rouwbeklag,
naar aanleiding van den
dood van Prins Hendrik, bleek dat
de h. Sap ons juist was voor geweest.
Wij lazen in het boek de handteekening
van den h. Gustave Sap,
met volgende vermelding: Ministre
des Pinances.
Wij begrepen onmiddellijk dat,
als men minister van Financiën is,
men het aan zichzelf verplicht is
daarvan zijn medemenschen in het
Fransch kond te doen, vooral als
het Hollanders geldt, die immers
zelf altijd beduveld zijn om
Fransch te spreken.
• • •
We hebben In het Parlement een
doodbrief gevonden. Het gold
iemand uit een familie waarvan
verscheidene leden zeer hooge
posten bekleeden in België, de
familie van den h. Louis Franck,
gouverneur van de Nationale
Bank.
We hoeven geen nadruk te leggen
op den zuiv r Belgischen klank
van den naam Franck.
De andere leden van die familie
hebben een naam die niet minder
Belgisch klinkt.
Om den lezer toe te laten er zich
een gedachte over te geven zullen
wij al de namen van dien doodsbrief
hier overdrukken, zonder er
één over te slaan:
Bauss, Mistler, Speth, Godding,
Schilling, Andersen, Hombach,
Blank, Van Vredenburch.
Op den zuiver Belgischen klank
van al die namen zou de puurste
patriot niets hebben aan te
merken.
Het zal dan ook niemand verwonderen
dat deze doodsbrief uit
de Antwerpsche hooge wereld in
het Fransch was gesteld.
• • •
De Kamer heeft verleden week
het wetsontwerp besproken op het
verbod van de politieke milities.
De h. Bovesse, de nieuwe minister
van Justitie ueeft zijn best gadaan.
Ofschoon de h. Jacquemotte verklaarde
dat de Walen 100 procent
niet geestig zijn, kan men toch niet
loochenen dat zij spitsvondig zijn.
De Staat is inderdaad gewapend,
zegde de minister, om de daden
van de paramilitaire organisaties
te beteugelen, maar hij is niet gewapend
om tegen het bestaan van
die milities ia te gaan.
Vermits ze kwaad kunnen doen,
zegde hij, is het beter ze af te
schaffen en aldus het kwaad te
voorkomen, het wetsvoorstel is dus
volkomen gewettigd.
.Wie kan dat nog tegenspreken,
na zulke logische redeneering?
Wij niet.
We verwonderen er ons alleen
over dat de minister van Justitie
niet verder gaat. Er zijn in die
richting nog allerlei hervormingen
door te drijven.
De Staat is gewapend om de
dronkenschap te beteugelen. Maar
ware het niet beter, om de dronkenschap
te voorkomen, een wetsontwerp
neer te leggen om ineens
de herbergen af te schaffen? Dan
zou het b.v. niet noodig zijn dat
de h. Jacquemotte den h. Sinzot
moet aanzetten tot meer matigheid.
• * •
Toen de heer Jacquemotte
dat deed in de Kamer lachten alle
leden dat hun buik schudde.
En toen de h. Maistriau 's anderendaags
in den Senaat daarop
zinspeelde zetten alle leden van de
meerderheid een zuur gezicht.
Waarom dat verschil?
Waarom was, wat den eenen dag
plezant was het vierentwintig uren
later niet meer?
De katholieken vinden dat de
h. Maistriau den truk niet heeft
om geestigheden te vertellen.
De h. Maistriau'heeft nochtans
van meet af de voll3 maat van zijn
kunnen gegeven.
Zeker op afkorting van de aangekondigde
volmacht.
Volmacht, gelijk volle macht,
vertaling van pleins pouvoirs.
Tijdens dezelfde vergadering
zegde hij ook in verband met de
toelagen aan de katholieke kolleges,
dat men tot nu toe de wet
had overschreden ten gunste van
de katholieke instellingen en dat
men daarmee wel zou voortgaan.
Toen waren het de liberalen die
een zuur gszicht zetten.
* •»
Na al die incidenten had de heer
Maistriau de reputt-tie zijn voeten
in de telloor te zetten.
In het Fransch noemen ze dat
mettre les pieds dans le plat.
Wees dan al eens eerlijk en kom
dan maar eens uit voor de waarheid.
Met allen eerbied dien wij op da
redaktie van «Koekoek» koesteren
voor het Parlement, vinden wij dat
de h. Maistriau te goed is om er
in op te treden.
Er zitten daar nog zoo een paar
leden die door hun argeloosheid
den boel in de war sturen.
De h. Maistriau zal varen gelijk
de h. Van Caenegem, die was ook
te braaf om minister te zijn.
Zijn vrienden noemden hem
daarvoor te stom, maar daarom
zijn het ook zijn vrienden.
* • «
De h. Van Isacker begint ook
gevaarlijke neigingen te vertoonen.
Dat is pas minister sinds een
jaarken en dat meent dat het
reeds mag zeggen wat het denkt.
Was het de warmte of droomde'
hij luidop toen hij bij de kristendemokraten
verklaarde dat de volmacht
moest dienen om de begrooting
der sociale wetten te verlagen?
't Is al erg gene eg van zoo iets
te doen, maar voor iemand die het
daarbij nog bekent is er Werkelijk
geen genade meer mogelijk.
Een van dezer dagen zal de heer
Van Isacker loon naar werken
krijgen.

~- Waar dienen al die kostba re badpakken toch voor? De dok>
'§er heeft u toch het baden in zee verboden?
— Maar badpakken heeft hij me NIÉT verboden! (Ric et Rac).
— Daar wordt gezegd, dat se
_l v
_ ., .., , geen graf koop naast dat van haar
f-;,+- Gij bruut! — K%jk 'ns wat ge
ynet Tommy's banaan hebt gedaan?
m a n o ma at hij zóc
snorkt,
verschrikkelijk
(Everybody's) (Everybody's)
> «8)
— Laten we eens zien, wat het kerstmannetje nog meer
jrleeft gebracht, zei Wouter en nam een pop van den boom
en gaf die aan baby. Deze keek er naar en hamerde verder met
Eijn trompet.
Wouter probeerde hem wat bouwblokken te geven en een
houden eend, maar Ukkepuk was volkomen tevreden met wat
Jüj had. Grootma pakte nog een wollen konijn uit, een ratel,
een speelgoed hondje en een hert, maar niets interesseerde hem.
Hrj '/ermaakte zich best met zijn trompet.
— Zoo zijn ze nu allemaal, merkte Grootmoeder op. Hun
belangstelling wordt gepakt door 't een of andere kleine ding
ten ge kunt probeeren ze te geven wat ge wilt, ze hebben alles
iwat ze noodig hebben en willen nergens anders naar kijken.
Sïij waart ook zoo, in uw tijd.
— Dokter, ik heb last van slapeloosheid
, ik snork altijd.
— Enne...... is dat de oorzaak?
— Nee, maar mijn vrouw.
(Ric et Rac)
— Zóó moet ge 'n koord knoopen! (Everybody's)
— O! moeder! kom eens hier! riep Wouter, terwijl hij door
het venster naar de sneeuw bedekte daken buiten wees. Hier
moet ge gaan staan en dan moet ge kijken naar wat ik aanwijs.
Grooma deed het en toen sloeg Wouter opeens zijn armen om
haar heen en gaf haar een hermen jongenszoen. Daar, zei hij,
dat is nu uw straf, omdat ge onder de mistletoe zijt gaan staan
en hfj wees naar boven, waar een klein bosje onder het electrisch
licht was vastgehecht.
— Zeg, Wout, wordt je nu nooit volwassen? lachte ze.
Intusschen had Ukkepuk een heerlijken kerstdag, maar
Oom Wouter en Grooma niet minder. Toen het blikken
trompetje heelemaal versleten was, kwam een wagentje aan
de beurt. Toen raakte hij geïnteresseerd in een gekleurden
rubber bal en spoedig daarop smeet hij met een A.B.C.-spel,
dat tante Emily hem gestuurd had, in het rond. Hij vond ook
een klein ventje leuk, dat, hoe vaak ge hem ook omgooide,
altijd weer overeind kwam staan en hij sabbelde bijna den
staart af van een gummihondje.
Er kwam geer. eind aan het speelgoed, want èn Bill èn
de Dokter èn Avery èn hun echtgenooten èn Rachel hadden
naast Grooma en Oom Wouter Ukkepuk op zijn eersten Kerstdag
goed bedacht.
— Lieve hemel, ik heb nog nooit zooveel speelgoed bij elkaar
_• zien, zei Grooma.
Ukkepuk nam wel vier poppen en zijn wagentje mee naar
bed en droomde waarschijnlijk wel van een reis naar den hemel,
waar het kasteel stond van het Kerstmannetje en waar de
sneeuwfeeën en de Mevrouw van het Kerstmannetje hun
ver lijf hielden.
HOOFDSTUK IX
De weken, die nu volgden, waren belangrijk nVUkkepuk's
leven. Hij groeide snel en deed eiken dag iets nieuws.
Op een dag moest Wouter de heele stad afloopen om een
jasje voor hem te koopen. Hij kreeg een maat voor een kind
van anderhalf jaar!
— Denk eens aan, hij is pas elf maanden! zei Wouter,
die er erg trotsch op was, dat Ukkepuk zoo'n groote maat
noodig had.
Hij nog niet weten, zei Rachel tegen Grooma toen Wouter
er met bij was, dat zij maken kinder-kleeren altijd zoo, dat
alle menschen denken dat hun kinderen de flinkste zijn.
Wanneer hij twee jaar Is, hij ze noodig hebben van drie,
wanneer hrj zeven, hij koopen moet voor negen. Die
kleermakers, zij heel slim zijn!
Toen Ukkepuk zijn eersten stap deed, verkondigde Wouter
het nieuwtje aan iedereen, dien hy tegenkwam. Wouter
KOEKOEK
•CO TO
01 \SS
OP HET REISBURM
U me aan?
— Hoe durft u hetkh
mm Pardon, mevroma
ONS VERHKL
Het verhall
en Oir
doch
schepte nooit op, behalmnr
tijd zag Wouter de DINJREL
Wanneer Ukkepuk b.v,T«u
van overtuigd, dat dÜ^H
Toen de verjaardag "
van den dag waarop hmfc
gelegd — den echten da w
hij in staat om «Uuk»pg<
houdende, om een stoelen
in plaats van uit eenfh
kortom, hij werd AL ETFCELT
Rachel bakte een VLRDE
er op. Ukkepuk kon «aar
daarom de kaars op «UZE
naar huis gegaan, map g

KOEKOEK.
IEL. ik ben van huts weggeloopen. Wat raad
(Everybody's)
[hoepla te zeggen?
laar ik riep mijn hond.
HM VOOR KINDERS
(Everybody's)
ia van Ukkepuk
Dm Wouter
ocfrank King
ïah tnneer het Ukkepuk betrof. In dien
lid fel heel erg door een vergrootglas!
).v, «urn da da», dan was Wouter er
lit 1 Wouter» moest voorstellen,
daj tt Ukkepuk naderde, of liever die
hjwouter op den drempel werd neer-
1 DA wist Wout natuurlijk niet — was
«tegen, en kon hij, zich steeds vast-
;to«n loopen. Hij kon uit een beker,
mm drinken, hij kon spinazie eten,
eefeele jonge man!
1 vtdagscake voor hem met één kaars
n (tart nog niet eten en probeerde
D tfuzelen. Grootmoeder was al weer
nap geheele Gasolie-Laan vierde het
mé
— KLEINE JONGEN. — En deze,
meneer? Daar zijt ge zeker boven
ovaevallen, hé?.
— Ge zijt het type van 'n despoot en overheerscher van :iature,
een diktator, geboren om te regeeren. (Everybody's)
lees 1
; mee en bracht geschenken. Een pop, die piepte, wanneer
ge er op drukte, had een poos lang zijn aandacht, maar toen
hij achter de kachel een knoopenhaak vond, had hij geen zin
meev in welk speelgoed ook.
Een van de dingen, waar Wouter erg veel plezier in had,
wat; het baden van Ukkepuk. Hij vond het heerlijk om hem
zelf te helpen en had den heelen tijd door pret.
— Hé daar, kleine zeeleeuw, ik geef u een bad, maar geef
i e mij geen hoor! Ik maak nog een grooten visch van u. Pas
op! daar komt een groote golf?
Ukkepuk hield er net zooveel van als Wauter en bleef
net zoo lang rond spartelen als Wouter hem toeliet.
— Zoo, daar zijt ge nu — een pracht-nabootsing van God
Neptunus, die uit de golven oprijst en hij rolde hem in een
handdoek en droogde hem voor het vuur.
EERSTE HULP AAN EEN DRwater, beste man..
ENKELING. — Drink maar wat doen...
>- Vindt ge 't niet net een film?
dat zal u goedt,
(Ric et Rao
(Everybody's)'
Het werd weer voorjaar en den eersten, besten zonnigen
dag pakte Rachel Ukkepuk in zijn wagen en nam hem mee
naar het park, om van de heerlijke lucht te genieten en naar
de vogeltjes te luisteren. Zij vond een heerlijk warm hoekje en
zette hem met zijn wagen in den warmen zonneschijn, op het
Zuiden van een villa, die in het park gebouwd was. Hij speelde
tevreden met een streng klosjes, die Rachel voor hem gemaakt
had en zij zelf wandelde een eindje verder en ging bij den rand
van den vijver op een bank zitten. Ze zat verscholen achter
wat heesters, maar kon den baby, van waar ze zat, goed zien.
Maa? of het nu door de warmte of door de stilte kwam, ze
viel in slaap.
I JVervolotfi

ft .KOEKOEK
Uit het leven
van den Platte
— Soldaterigesehiedenissen, riep
de IPIatte ut, ik kan er U meer
vertellen dan Nest Claes er ooit bijeen
kan schrijven.
In mijn regiment aan het front
hadden we een kolonel gelijk er
in dien tijd maar weinigen waren,
een echte demokraat. De vent was
zelf uit een arbeidersbroek geschud
geworden. In tegensteïïng wiet de
meesten. van zijn kollega's behandelde
hij zijn piotten met zachtheid.
Hij was er de man niet naar
om de piotten af te drillen eens
dat ze van de loopgraven weergekeerd,
met rust waren.
— Ze hebben het aan het front
al hard genoeg, zei hij. Laat. ze
hun hart maar eens ophalen. En
de rest.
En da„ deden #e. > 1 solde hadden
we niet, maar con piot weet
altijd zijn plan te trekken.
Bt was dien dag juist planten.
De kolonel zat een uiltje te vangen.
I- moest er alleen voor zorgen
dat de muggen hem niet kwelden
en om die van zijn gezicht weg te
houden, smoorde ik toebak van de
kantine, fijne zware. Als ik aan
mijn pijp een trek deed, ging er
een wolk óp of er een schrapnell
boven mijn hoofd «as opengebarsten.
Ik zat juist te denken aan huis,
als er een vrouw met veel misbaar
op mij afgeloopen komt.
— Is de kolonel daar?
— Ja, Madame.
— Vraag of ik hem subiet spreken
kan.
De kolonel die in diepen slaap
verzonken lag, was om te beginnen
al koeleirig omdat ik hem wakker
maakte. Toen ik hem echter had
medegdeeld dat er een vrouw was
die hem graag dadelijk wenschte
te spreken, kwam hij lichtelijk tot
bedaren. Want al was onze kolonel
al op jaren, voor vrouwen voelde
hij altijd nog wat.
— Hoe ziet ze er rat?
— Wel kolonel, nogal fatsoenlijk.
Ze heeft een hoed op en haar
kaken zien wit van den poeder en
heur lippen blinken van het roodsel.
— Laat ze binnenkomen, gebood
hij.
Hij spoedde zich naar den kapstok,
trok zijn vest aan, gaf een
draad aan zijn snor en de dame
zien verschijnend, boog hij met
een vriendelijken glimlach.
— Madame, zei de kolonel...
—Uffra, beet de andere hem zenuwachtig
toe.
— Uffra, dan, waaraan dank ik
het genoegen U te woord te staan?
— Kolonel, sprak de andere, ik
weet niet of ge rxe kent. Maar ik
heb hier in de buurt een kafeeken...
De kolonel, die niet van gisteren
was, had dadelijk in de gaten
welk vleesch hrj in de kuip had.
— Is er wat gebeurd, lieve, teemde
hij.
— Gebeurd, gebeurd, ik zou u
gelooven.
— Zattekulderij? Stukken gemaakt?
— Neen, geen stukken gemaakt.
Veel erger.
— Erger nog? Ge maakt, me ongerust.
— Ze hebben me wat aangedaan.
— Hm! zei de kolonel. Maar hij
kreeg den tijd niet om een woord
te zeggen.
— Kolonel, ratelde de andere,
dat is nu eigenlijk wel zoo erg niet,
maar ik was aan het wandelen in
het donker, een avondluchtje aan
het scheppen en daar word ffc al
met eens door een soldaat van uw
regiment aangesproken. Ik bleef
staan, maar op dat oogenblük zat
de maan juist achter de hoornen,
zoodak ik zijn gezicht niet kon zien.
Ik zag hem niet maar ik boorde
hem...
— Hij liet er toch zeker geen
vliegen, Mademoiselle?
— Neen, vèr van daar. Hij liet
een paar stukken van twintig
frank fn zrjn zak rammelen.
— Dan was het er zeker gèèn
van mijn regiment, die hebben
geen stukken van 20 fr. op zak.
— Toch wel, kolonel, 't was er
éérte van uw regimnet, ik zag het
aan zijn nummer op ziju schouderlappen.
Ge zit er goed vóór, zei
ik al lachend...
— Ja, zei hij, dat heb ik gespaard
voor U...
Enfin, gelijk dat gaat onder jong
volk, we bleven wat babbelen met
elkaar, maar opeens kwamen er
nog drie andere soldaten taj_
— Potvemomde, vloekte de kolonel,
mijn heel regiment was zeker
op de lappen... En wat deden die?
— Wat ar deden, kolonel, kunt
ge licht raden. Maar dat wou ik
u maar vertellen bet zijn afhaalders,
sjanifaeters, leugenaars, bedriegers.
Ze beloofden eerst wel
honderd frank, maar cp het scheiden
van de markt gaven ze geen
duit...
— Hm? Hm? bromde de kolonel,
Ik begrijp. Ik zal een onderzoek
laten instellen. Ge zegt dat het
donker was? Om het even. Ik zal
den clairon roepen, hem de mannen
in het gelid laten blazen. Dan
moet ge maar langs het front van
mijn regiment naast mij komen
wandelen en wellicht herkent ge
dan de profiteurs wel aan hun gestalte...
— Neen kolonel, doe geen moeite
voorloopig. Ik zou me kunnen
vergissen. Maar ge zult ze deze
week heel gemakelijk herkennen,
zonder dat ik er aan of omtrent
ben.
De kolonel stak vol vertwijfeling
de handen op.
— Hoe zou ik dat kannen, Uffra,
zei hij.
— Als ze binnen vier dagen het
rapport van den doktoer aanvragen...
De Platte Het zijn toehoorders
den tijd, om voor hem een versche
pint te bestellen en zette
daarop een nieuw verhaal in.
— Bij den troep ontmoet ge allerlei
landslui. In mijn kompanie
was er een zoon van een baron,
schatrijk. Het was een goede kadee.
We hadden allen voor hem
veel symapthie, want het lijdt
geen twijfel of, indien hij gewild
had, ware hij nooit tot op het front
doorgedrongen. Maar het was een
heel aparte kerel, één die op avonturen:
gesteld was. Hij. gedroeg
zich dapper, tot hij op zekeren
dag gewond werd, en zoodanig verminkt,
dat hrj voor velddienst
werd afgekeurd.
In die zelfde periode, — dat was
aanvang 15, — stierf zijn vader te
Parijs en Het onzen oud wapenmakker
een aanzienlijke fortuin
na.
Werd het nu oen kermis! Onze
vriend bad natuurfijk bet veld vrij
in Parijs: zoovele jonge mannen
liepen er daar al niet rond en bovendien
was dit een jonge man
met plenty duimkruid. Zijn sukses
bleef niet uit. Hij fuifde er op los,
rolde van de eene temptatie in de
andere en van den eenen boezem
op den andere.
Kortom hij brak het geld met |
hamers. Er werd zelfs verteld dat
hij de sigaretten der dames, die
zich in zijn gezelschap bevonden,
aanstak met briefkens van honderd
frank.
Als ge zoo te werk gaat, kunt
ge al veel geld opdoen.
Het was met moeilijk te voorspellen
dat onze vriend op die
wijze vrij snoedig door zijn bezit
zou heen zijn.
Nog vóór de oorlog ten einde
was, zat irij op droog zaad.
Ik bad vernomen dat hij ergens
op een zolderkamer te Parijs huisde.
Eens dat ik geen geld had gebad,
om met verlof te gaan, had
bij me een paar briefkens van 100
pop gegeven en ik was dat nog niet
vergeten.
— Platte, zei ik tot me zelve, als
ge nu geen gierigaard zijt, gaat ze
dien ouden kameraad eens opzoetken.
Ik was juist op doorreis te Pa-
Zie vervol* onderaan voleendp kolom
VERTELLING VAN lOHN TAYLOR
ZIJN VAARWEL AAN
HET JONKMANSLEVEN
Dat het vaarwel zeggen aan het
jonkmansleven, bet zoogenaamd
«Adieu de garcon s, ook zijn
schaduwzijde kan hebben, zal wel
niemand zoozeer ondervonden
hebben als mijn vriend Tom Withson,
zelfs wanneer men zijn daaropvolgende
huwelijksverbintenis
niet meetelt. En ziehier hoe. Om
voor de « grand monde » niet onder
te doen gaf hij, tot afscheid
van zijn jonkmansleven, 'n feestje
in het « King's Hotel » waarop hij
al zijn intiemste vrienden had uitgenoodigd.
Er werd lekker gegeten,
getoast, gedronken, gezongen, en
allerlei grappen uitgehaald. Het
was er zoo bont toegegaan dat,
toen Tom de straat opkwam, hij
wel duizend kometen zag been en
weer vliegen, en het hem soms
scheen alsof de grond, naar den
hemel en de hemel naar den grond
draaide. De vrienden wilden hem
naar huis geleiden, doch hij wees
die halve .begrafenisplechtigheid
van de hand, toonde zich sterk,
sprak van een taxi te gebruiken,
en nam met astronomische koelbloedigheid
afscheid van zijn kameraden...
Hij stond nu 'n oogenblik
in ifën eentje te pimpeloogen,
en te smakken door den niet al te
zuiveren smaak in zijn mond.
EindeHJk schoof rui vooruit als
iemand die zich voor de eerste
maal op rolschaatsen waagt. Eerst
dreigend voorover te vallen, dan
weer aUe kracht inspannend om
zrjn evenwicht te behouden en
niet achterover te slaan, 'n Tijd
lang liep hij zelfs achteruit als.
een die de Cake-Walk danst. In
die afwisseling van gaan, was hij
tcch een paar lange straten doorgesukkeld.
Aan een taxi dacht hij
niet meer. Opeens werd hij als
een naald door een magneet van
het voetpad naar het midden van
de straat getrokken en viel er
voorover, den neus op den grond...
Daar lag hij met zijn astronomische
koelbloedigheid en het wapen
van zijn voorouders naar het
sterrenrijk gekeerd !... Wat te
doen ?... Van opstaan was geen
sprake, aangezien de aantrekkingskracht
der aarde zoo sterk was,
dat hij zelfs zijn neus van de
sfraatsteenen niet kon afwenden.
Hij was dus wel genoodzaakt zoo
te blijven liggen, en... viel in
slaap.
Hoe lang hij daar ongeveer lag
weet hij zelf niet best. Doch opeens
werd hij wakker geschud
door iemand die hem toeriep :
— Hola, vriend, word eens wakker
en sta op, ieder oogenbfck
kunt ge hier overreden warden ! !
Hij, slecht geluimd omdat men
hem nu al kwam wekken, bromde:
— Laat me gerust, ik ben nog
niet uitgeslapen !
— Toe, ga naar huis, vriend, ge
zult hier dood vriezen. Kom, fk
zal u geleiden. Waar woont ge ?..
rijs. Ik zocht naar bei adres van
mijn doorge tobden baron, ontdekte
hem schuilen.
Hij logeerde inderdaad op een
mansardekamer.
Ik klop aan.
— Binnen roept een stem, waarin
deze van mijn vriend herken.
Daar zit de baron. Vóór hem op
tafel, een kootje met twee witte
muizen.
— Dag bron...
— Ha, Platte
— Man wat is er van u toch geworden?
— ïöet zooveel goeds, zooals ge
ziet. Maar ik heb mijn tijd gehad...
— En dat is nu uw eenigste verzet:
een paar witte muizen
De baron staarde me aan met
een melankohsch lachje:
— J» Jongen, een paar witte
>w— Ai met een diepen zucht:
voor ander muizen neb ik geen
geld meer, sprak hü.
— Daar ! bromde InJ.
— Waar ? vroeg de man.
— Daaar ! klonk het weer.
— Daar, daar, daar, sprak de
man ongeduldig ,daar kan ik niet
wijs uit worden. Woont ge hier, in
dit huis ? en hij wees het eerste
het beste huis aan.
—Jjja ! gromde Tom, hoewei
hij nog wel een half uur van het
zijne verwijderd was.
— Hier in nummer 15 ?
— Hmm, ja ! zei hij weer, niettegenstaande
zijn huis nummer ISO
draagt.
— B... b... bel m... m„. maar,
brabbelde Tom, z... z... zeg dat...
da... ik er ben, Tom.
De man belt, dan wéér eens... en
nóg; eens.„ Niets verroert er...
— Ge moet lang bellen, zei Tom,
de famihe slaap v... v... vast !
Daarop begint de kerel met alle
geweld te bellen ,te bellen, tot er
eindelijk op de eerste verdieping
een venster opengaat waaruit een
nijdige vrouwenstem hem toeschreeuwt
:
— Zal het haast gedaan zijn met
dat nachtlawaai, of ik schreeuw
om de politie !
— Pardon, misses, zei de man,
ik breng master Tom naar huil i
— Hier woont niemand dan de
dominee f en met een smak vloog
het venster dicht.
— Zeg eens, maat, vroeg de man,
wie houdt gij voor den gek
Maar deze kreeg op al wat hij
zei geen antwoord meer dan eenig
brommen.
— Dat ziet er lief uit, murmelde
de kerel, terwijl hij zich achter
het oor wreef. Dan moet hij maar
met mij, mee ,in zoo'n weer laat
ik zelfs geen hond op straat liggen.
Vooruit, hopla ! en als een
welgevulde meelzak sleurde hij
Tom op zijn rug en nam hem toen
mee naar z^jn eigen woning in een
wijk van de stad waar Tom nooit
den voet gezet had. Aan het eind
van 'n lang, smal en donker gangetje
gekomen, werd de deur van
een achterhuisje geopend waar
Tom werd binnengesleurd en ergens
op *n bed gelegd waar hij
zijn roes uitsliep. Des anderdaags
's morgens tusschen licht en donker
werd hij wakker en... wat ziet
hij... ? ! Naast hem lag een vreemde
man met een gezicht zoo zwart
als roet... ! die hem heel leuk
vroeg :
— Hewel, kameraad, zijt ge uitgeslapen
?...
— J... j... jawel, zei Tom geschrokken
en half afkeerig, gedeeltelijk
in den waan dat hij
droomde, en vroeg:
—Kunt gij me zeggen hoe ik
hier ben gekomen ?...
— Ja, zeker, en lachend vertelde
de zwarte kerel hem heel de geschiedenis.
De nacht van zijn
< adieu de garcon > had Tom brj
een kooldrager doorgebracht ? ! J
De Union Civique
op het vredespad
De Union Civique, die zich destijds
specialiseerde in het breken
van stakingen, heeft sedert eenigen
tijd geen werk meer te Brussel;
en in andere streken is er geen
Union Civique. In afwachting van
een vroolijke staking, houdt de
Union Civique zich nu bezig met
vredesaktie. O, niet door propaganda
te maken tegen den oorlog;
maar wel door propaganda voor
gasmakers. En majoor Sillevaerts
houdt fn het gesticht van ouwmannekes
te Watermaal, een voordracht
over «de bescherming der
ImUJBlijke bevolking tegen
oortagsgassen».
In samenwerking met de pompiers
van Blsene. Tegen het geval
dat de ouw-mannekes die naar de
voordracht luisteren, in brand
schieten.

KOEKOEK.
De bladzijde van Pierken
OW
Oover tftejazeere mee de frijn
De taakanse nadert mee manche
sgreede ea tis de imnwaf lil .vander ne
keer serjeus te beginne op pïjze waar
dove op de goefcopste manier ons
sens tomw fcweïtgeraaSee.
Ge kun fiejazeere par otornobiel of
par fliechmaksiene of tevoete.
Teen is teen en tander is tander,
maar wij fjejaaeere liever mee den
trijn.
Den trijn is gemaakt om Ueeve te
feraangenarne en de broederiykyt onder
de mensge te befordere. In den
trijn kunde nie zegge geleik op straat
teege eenen die uwe kneut loopt af te
ciraaje : tis gejeel belanchxeik tgeen
dade mü daar fertelt maar tspeit mij
kmoe hier zuust ne keer een koomiske
gaan doen wilde gü een uurke of
twee wagte, kben weer uwe man.
Als ge op de trijn mee eenen opgesgeep
aat zijde ferpligt van zjjn rauwbeklach*
tot tbifcter einde toe te
Er zijn natuarJeik fiejaaeurs die beteeMDeleik
oosguldich zijn en hun
sosjaleekaMmiekschBje bezwaaie teem;
Oa zijn dedie die zich i m w R mee
te roofce ia ne nora-femeur, «f dedie
die al de fensters ope zetten als
tvóest, of dedie die bun ïriignrmr nüdoen
binst de zoomer, of dedie die
hun falies saust boote uw ooft plastere
vmdade ferplzr zit van gejeel
de ö$t mar amnooch te kipoe im de
bedoelinch van de falies mee betrekfciinch
tot uwe schgeedél te besfamdeere,
zooda ge mee ne stfve nek aan
den arevee toefcoomt.
Maar er bestaa ook neg een ander
soort van Bejaaetire die veel geïaarlijker
is. Tzjjn dedie die u malgree op
de oodate wile hreage van de toestaat
van feweer, van de pooletiek of van
de foordeele van de volmagte.
In een welingerichte matschaapei
aal bet toejjeSaate zyn van dedie door
de Senator te küppe, maar aangezien
da we nog zoover nie zflm mee de beschgavink
moe te we tragte van ons
mee ale bestaande midels te ferweere.
Ttoeste midel is van u «gter u guzete
te verbergen. Tfoorzigtegste is
nogtans van ze ferkeert te houwde,
zooda dediene die regtoover u zit u
nie kaa interpeleere oover tgeen da
h'j lanst den agterkant graaties te
leeze krijcht.
Vooral caoede opasse van uw gaazet
nie te laate valle of anders raapt
lüj ze op en begint hy u te fertelle
wadater in de zijne staat. Ook is tzeer
gefaarleik van uw oorloze uit te haale
of den andere fraaebi « of da da.
meagien nog een erfstuk is van uw
peeisen of hoed* se «taai. mee tbelfort
oif mee T^sjn|dcicia>, fin dai; zy de
fwmail verloare. Want van Tsinpieterfi
walt hü op zjjn vraarw,, op cyn kahüers,
op zijn Bwaa^er, op zqjn ma&chziekte,
op de poes van de eelektrisoseteift
en op al wadade nie en moe
wee te.
Ge iz.-: nataairieik van dokske genaaie
era beüenrbeelt zegge : TWrteoe
kjeiefeie! kempran pa, ik ieteljaanderl
Maar deeae middel en is maar goet
als ge mee den andere aieen in u
liiiiiliiipiiHiiini nl zit. Alster nog een
ander slagtoffer teegewoordich ist
dan zal tgesprek natuurleik gejeel den
tijt van de fie jaaae op uw kap luide
en ebte veel sanse van u portret ia
nen ongunstiche zin te hoore uiteenzette
aan een siviel preisike.
Er is natuurleik ne mooi jen van al
die rooelajkeede te fermijde, tos van
tuis te bleive.
Tgeen da ik doe.

HUMORISTISCH
WEEKBLAD
VAN VOORUIT
0,50 FR. PER NUMMER
Abonnement 1 jaar fr. 25.00
Abonnement 6 maanden fr. 12.50
Abonnement 3 maanden fr. 6.25
Postcheck « Het Licht » nr. 56733
iREDAKTIEi
64, St. Pietersnieuwstraat
Gent — Telefoon 157.40
Verschijnt den DONDERDAG VIERDE JAARGANG Nummer 11 — 12 JULI 1934
ROEHM INSPEKTEERT EEN BRUIN ELITE-KORPS
Roehm : Wat doet me dat een genoegen hier zooveel bekende gezichten terug
te zien !