de Rode Lantaarn - Prostitutie.nl

Maar hoeveel vrouwen in Amsterdam
gedwongen werken, blijft ook hier weer
onduidelijk. Beke signaleert dat ‘de schattingen
uiteen lopen van 10 tot 90 procent van
de prostituees’. Dat percentage hebben we
vaker gehoord. Maar het is van zo’n absurd
ruime spreiding, dat geen enkele beleidsmaker
op enig ander gebied dit zou accepteren.
Alles op één hoop gooien is precies wat
steeds gebeurt, wanneer het gaat over prostitutie.
Alles is hetzelfde, alles is gedwongen.
Zo krijg je inflatie van begrippen, waardoor
deze volstrekt inhoudsloos worden. En waar
de werkelijk gedwongen dames dus geen
meter mee opschieten.
Overigens zijn er ook goede ontwikkelingen
te melden. De afgelopen twee jaar zijn er
gelukkig enkele bendes mensenhandelaren
opgepakt. Ik weet ook dat de politie in
Amsterdam de laatste jaren bijzonder actief
is met de controle op pimps en verdachte
‘vriendjes’ – zeker op de Wallen. Zelf heb ik
enkele keren gezien dat een man, die aan de
deur met een meisje stond te praten, door
de politie werd verzocht door te lopen omdat
‘dit van de gemeente niet is toegestaan’.
Verder hoor ik genoeg verhalen van dames
over acties van de (zeden)politie. ‘Vriendjes’
die te vaak aan de deur van een bepaalde
dame komen, worden door de politie aangesproken
en krijgen zonodig een straatverbod.
Zelfs een kamerverhuurder werd in de kamer
aangesproken: ‘Wat hij daar deed en of hij
wel een betalende klant was...’
De (zeden)politie mag op ieder moment
binnenkomen voor ‘paspoortcontrole’. En
passant mag het meisje dan uitleg geven hoe
ze aan een blauwe plek komt, waarom en
hoe lang ze dit werk doet, wie de jongen was
die al een paar keer met haar sprak etc. Dit
hoeft niet automatisch ellende te betekenen,
een meisje kan ook een keer écht van haar
brommer zijn gevallen...
Naar mijn idee houdt de politie de zaken
scherp in de gaten en wordt er zeker goed
werk verricht. Je zou verwachten dat de
gemeente dit dan ook naar buiten brengt
als positief nieuws. Helaas blijven persberichten
en andere gemeentelijke informatie
stug spreken over ‘dames die dit werk niet
vrijwillig doen’. Het moet voor de politie vrij
frustrerend zijn...
Het rapport Kwetsbaar beroep is inmiddels
het tweede – na dat van de UvA – dat (impliciet)
het beleid van de gemeente veroordeelt.
Opvallend dat de degelijke rapporten als
mosterd na de maaltijd komen.
Maar misschien kan de politiek nog
ten halve keren.
Y
Een stem uit het vak
Hoe zou de gemeente de positie van prostituees op de Wallen kunnen verbeteren?
Daar heb ik wel ideeën over. Allereerst zou er een vertrouwenspersoon moeten zijn,
bij wie we kunnen aankloppen. Iemand die elke dag een rondje door de buurt loopt
en bij wie de dames kunnen aankloppen met problemen. Niet iemand die alleen
maar streng loopt te controleren en te verbieden. Maar iemand die ook echt iets
voor ons kan doen en in wie we vertrouwen hebben. Zo’n vertrouwenspersoon (m/v)
moet niet te snel iemand veroordelen. Als hij weet dat een meisje een fout vriendje
heeft, kan hij bijvoorbeeld zeggen: “Hé, als het niet meer zo goed gaat met jou en je
vriend, kun je eens komen praten.”
Ook de verhuurders zouden meer aangesproken kunnen worden op hun verantwoordelijkheid.
Ze zouden meer kamers moeten reserveren voor (Nederlandse) dames die
maar twee of drie dagen per week willen werken. Nu krijg je alleen een vaste kamer
als je zes dagen per week huurt. Dat doen de Oost-Europese dames, die voor een
pooier werken of in een paar weken tijd zoveel mogelijk willen verdienen. Die houd
je op deze manier alleen over. Ik moet elke keer bellen of er misschien een kamer
vrij is. En dan maar hopen dat ik ergens terecht kan.
Ook zouden de verhuurders de dames moeten verplichten een minimum tarief
te hanteren, bijvoorbeeld 50 euro. De serieuze dames, die kwaliteit willen geven,
hebben nu valse concurrentie van dames die onder de prijs werken. We kennen
er genoeg die dat doen. Dat haalt de hele buurt naar beneden. Gewoon een regel
maken: een dame die wordt betrapt op werken voor minder dan 50 euro is haar
kamer kwijt.
Het plan om de steegjes rond de Sint Annendwarsstraat te sluiten vind ik erg slecht.
We moeten van de gemeente maar op de gracht gaan staan. Maar daar komen
alleen de toeristen die niet weten hoe het werkt. En mannen die zo goedkoop mogelijk
willen scoren. Bovendien kun je daar niet rustig werken, door al die toeristen
die constant van een afstand foto’s van ons lopen te nemen. De betere klanten gaan
ook niet naar de gracht – veel te open, iedereen ziet je daar. Mijn vaste klanten willen
in de steegjes lopen, die zoeken in de Trompettersteeg, de Dollebegijnensteeg.
Ik zie en hoor zoveel. Ik heb er wel eens over gedacht mijn stem meer te laten
horen, ik zou wel een actiegroep willen leiden. Proberen door de apathie heen te
breken, die ik bij veel dames merk. Ik denk dat ik dat ook heel goed zou kunnen.
Maar ik ben bezig met een opleiding en wil later nog een gewone baan. Zo lang er
nog wordt neergekeken op prostituees – alsof we allemaal zielig zijn, of halve criminelen
– wil ik niet met mijn kop op tv of in de krant. Maar ik hoop dat iemand
van de gemeente dit leest en eventueel met mij om tafel wil, om mijn kant van het
verhaal te horen.
Anna (24), hbo-studente
en part-time raamprostituee op de Wallen.
29