onder ons - The Mill Hill Missionaries

Geboren op 4 augustus 1929
in Kleef, Duitsland.
Priester gewijd op 12 juli 1959.
Missionaris in Oeganda, Kenia,
Duitsland, Engeland en Nederland.
Gestorven op 13 oktober 2012.
TOEGEWIJD AAN GOD
EN DE MEDEMENS
De vele benoemingen die Father Nol
Jurgens heeft ontvangen, vormden
samen een prachtig boeket bij het
afscheid in onze kapel. Als jong priester
vertrok hij naar het Bisdom Tororo in
Oeganda, totdat hij in 1972 onder het
schrikbewind van Idi Amin het land werd
uitgezet. Enkele jaren daarna keerde hij
terug naar Oost-Afrika, naar Kenia, waar
hij een taak op zich nam in de pastorale
afdeling van het Nationale Secretariaat
van de katholieke kerk daar.
Een grote taak werd Nol toevertrouwd
toen hij in 1978 werd benoemd tot
Algemeen Secretaris van de Katholieke
Wereld Federatie voor het Apostolaat van
de Bijbel in Stuttgard, Duitsland. Dit werk
in het teken van de H. Schrift verrijkte zijn
leven: het bepaalde zijn spiritualiteit. Nol
was een bijzonder vrome priester en een
man van gebed. Tot het einde van zijn
leven kon hij losbarsten in een uitbundig
alleluja gezang. In 1984 volgde zijn werk
in Engeland, waar hij deel uitmaakte
van de Sion Community en zich verder
verdiepte in de charismatische beweging
en Marriage Encounter, een pastorale
benadering voor gehuwden. Terug in
Nederland heeft Nol vele echtparen
bijgestaan om hun relatie te verdiepen.
Intussen werd hij in 1989 benoemd tot
leider van het Mill Hill huis in Obdam,
dat in 1996 gesloten moest worden..
Sindsdien heeft hij hier in Vrijland
gewoond, aanvankelijk als vice rector met
Arnold Jurgens mhm
vele verschillende
taken binnen de
communiteit. Met
hart en ziel heeft hij
zich ingezet voor
het welzijn van de
bewoners, totdat
bleek dat hij de greep
op de werkelijkheid
begon te verliezen. Hij
werd gevraagd zijn werk bij het Marriage
Encounter op te geven.en niet meer voor
te gaan aan het altaar. Overige functies
binnen de verschillende werkgroepen
kon hij niet meer vervullen. In zijn
dagboek van de laatste jaren beschrijft
hij zijn wanhopige pogingen om mee
te blijven tellen. Een van de laatste
aantekeningen: “Ik moet zeggen dat ik
mezelf als stuurloos heb ervaren, of als
een stuk drijfhout, meegedragen op de
stroom van een rivier, maar waar ga ik
naar toe ?”
Voor ons, bewoners, was het pijnlijk
om een medebroeder weg te zien
zinken in een vorm van dementie. De
aantekeningen van Nol vragen om begrip
en een grote dosis van geduld en liefde,
zodat ook deze patiënten zich hier thuis
blijven voelen. Tenslotte, we danken
God dat Nol nu eindelijk uit zijn angstige
situatie bevrijd is en rust gevonden heeft
binnen de hemelpoort…. We danken
deze missionaris voor al het prachtige
en vele werk dat hij verzet heeft hier in
Nederland en elders.
Joost Beemster mhm.
21