onder ons - The Mill Hill Missionaries

onder ons - The Mill Hill Missionaries onder ons - The Mill Hill Missionaries

millhillmissionaries.com
from millhillmissionaries.com More from this publisher
29.07.2013 Views

veel meer die er nog niet zoveel zin in hebben. Die hoop ik ook te kunnen lokken. Mijn plan is ook om een kleine polikliniek op te zetten zodat mensen makkelijker aan medicijnen kunnen komen. Een dokter uit het naburig stadje heeft al toegezegd eens in de week te zullen komen om de zieken te behandelen. Nu moet ik nog zorgen voor de nodige medicijnen en een toelage voor de dokter. Mijn wapen is gebed. Op voorspraak van Onze Lieve Vrouw van Goede Gezondheid heb ik al verkregen dat een politieagent ons een stuk land heeft gegeven. Ik vertrouw dat Moeder Maria me nog verder zal helpen. Onze missie hangt helemaal af van de hulp van anderen. 10 Wanneer ik naar de stad ga, vraag ik welgestelde mensen om afgedankte kleren voor onze kinderen. Anderen geven ook wel wat rijst. We zijn hier nu met z’n tweeën. Fr Nirmal, mijn compagnon, is drie maanden geleden gewijd. Ik voel me echt gezegend door zijn komst. De mensen hier zijn heel eenvoudig en beminnelijk. Van het moment dat je hun vertrouwen hebt gewonnen gaan ze voor je door het vuur. Maar als ze je niet vertrouwen laten ze je links liggen. Ik voel me erg gezegend en gelukkig dat ik voor en met deze arme mensen mag werken. Suresh Pachikalapadu mhm

BASANKUSU, DEMOCRATISCHE REPUBLIEK CONGO (DRC), ANNO 2012 Al meer dan dertig jaar werkt John Kirwan in het bisdom Basankusu, Congo. Twee oorlogen heeft hij er meegemaakt. De gevolgen daarvan laten zich nog steeds voelen, alhoewel het huidige conflict in het oosten van het land ‘ver van zijn bed is’. “We horen dat er weer wordt gevochten in Congo. Is dat bij jullie in de buurt?” Nee, dat is ver weg in het oosten van Congo, in de provincie van Kivu tegen de grens met Rwanda; en wij zijn in het westen, in het regenwoud van de Evenaarsprovincie. “Dus bij jullie gaat het allemaal goed?” Nee, helemaal niet! Het gaat niet goed bij ons in Congo. De uitleg daarvoor is complex. Hier zijn twee hoofdredenen. Op de eerste plaats is onze streek helemaal in de steek gelaten. Misschien omdat onze mensen de reputatie hebben tegen het huidige regime te zijn. Het is niet alleen een kwestie van socio-economische stagnatie: we gaan achteruit. De gangbare wegen door het woud zijn praktisch onberijdbaar geworden en het vervoer op de rivieren laat veel te wensen over. De mensen hebben praktisch geen mogelijkheid om hun landbouwproducten aan de man te brengen. Het niveau van het onderwijs blijft maar zakken en met de gezondheidszorg is het ook erbarmelijk gesteld. Mensen bezwijken aan makkelijk geneesbare ziektes omdat ze te ver van een polikliniek wonen, of omdat de voorraad medicijnen is uitgeput, of omdat de familie de kosten van een behandeling niet kan dragen. De bevolking leeft van wat het woud hun verschaft, maar grote stukken woud zijn niet meer toegankelijk vanwege concessies voor de houtkap, of omdat er grote plantages zijn 11

veel meer die er nog niet zoveel zin<br />

in hebben. Die hoop ik ook te kunnen<br />

lokken. Mijn plan is ook om een kleine<br />

polikliniek op te zetten zodat mensen<br />

makkelijker aan medicijnen kunnen<br />

komen. Een dokter uit het naburig<br />

stadje heeft al toegezegd eens in de<br />

week te zullen komen om de zieken<br />

te behandelen. Nu moet ik nog zorgen<br />

voor de nodige medicijnen en een<br />

toelage voor de dokter. Mijn wapen is<br />

gebed. Op voorspraak van Onze Lieve<br />

Vrouw van Goede Gezondheid heb<br />

ik al verkregen dat een politieagent<br />

<strong>ons</strong> een stuk land heeft gegeven. Ik<br />

vertrouw dat Moeder Maria me nog<br />

verder zal helpen. Onze missie hangt<br />

helemaal af van de hulp van anderen.<br />

10<br />

Wanneer ik naar de stad ga, vraag ik<br />

welgestelde mensen om afgedankte<br />

kleren voor onze kinderen. Anderen<br />

geven ook wel wat rijst. We zijn hier<br />

nu met z’n tweeën. Fr Nirmal, mijn<br />

compagnon, is drie maanden geleden<br />

gewijd. Ik voel me echt gezegend door<br />

zijn komst. De mensen hier zijn heel<br />

eenvoudig en beminnelijk. Van het<br />

moment dat je hun vertrouwen hebt<br />

gewonnen gaan ze voor je door het<br />

vuur. Maar als ze je niet vertrouwen<br />

laten ze je links liggen. Ik voel me erg<br />

gezegend en gelukkig dat ik voor en<br />

met deze arme mensen mag werken.<br />

Suresh Pachikalapadu mhm

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!