Willem Ormel schreef er een duidelijk en helder rapport over.

CAFÉ ‘DEN EIKENBOOM’ LOENEN
Inleiding
Komend vanuit Apeldoorn of Dieren valt direct het forse, markante complex van café ‘Den
Eikenboom’ op. Deze plek aan de Beekbergerweg was ooit een knooppunt van handelswegen,
waarvan er één - de huidige Beekbergerweg / Eerbeekseweg - over de oostelijke flank van het
Veluwemassief vanaf Doesburg via Apeldoorn naar Harderwijk en Elburg loopt. Kruisende
wegen van het knooppunt lopen in de richting van Zutphen, Arnhem of Amersfoort. Diverse
historische kaarten laten dit knooppunt zien.
Afb. 1: Café ‘Den Eikenboom’ vanuit het noorden gezien. Het markante voorhuis steekt
boven alle andere bouwdelen uit
Eén van deze historische kaarten is de kadasterkaart (1811-1832) waarop het complex ‘Den
Eikenboom’ staat aangegeven, gelegen aan de zuidoostelijke zijde van het knooppunt van
wegen. De Beekbergerweg loopt om de schuur heen en verbindt Beekbergen met Dieren. Aan
de Dierense zijde is een afsplitsing van de weg naar Arnhem. Voor het complex sluit de weg
vanaf de Woeste Hoeve aan. Op het huisperceel is een volume op een T-vormige plattegrond
weergegeven. Aan de zuidelijke zijde is een tweede bijbehorend volume op een rechthoekige
plattegrond aangegeven. De middeleeuwse kerk ligt iets verderop aan de westelijke zijde van
de weg, in de richting van Beekbergen.

Afb. 2: Uitsnede uit de kadasterkaart (1811-1832) sectie Beekbergen blad E1 met de kern van
loenen. Centraal op de uitsnede zijn het complex ‘Den Eikenboom’ en de in
noordelijke richting gelegen kerk van Loenen zichtbaar.
Het dorp Loenen ligt aan de Loenermark, een landbouwgebied met niet-gecultiveerde delen
waarover een aantal boerderijen samen het beheer voerden. Over de westelijke grens van dit
gebied is een handelsweg aangelegd die het tracé van de huidige Eerbeekseweg en
Beekbergerweg volgt. Iets verderop richting Beekbergen buiten de mark aan de hoge zijde
van de weg ligt de oude kerk van Loenen. Deze oorspronkelijk uit 1557 daterende kapel is
mogelijk ontstaan als wegkapel. In de IJsselvallei in oostelijke richting ligt het kasteel Ter
Horst dat omgeven is door een systeem van beken afkomstig van sprengkoppen die in het
Veluwe massief zijn gegraven.
Of de boerderij met herberg, die wij nu kennen als café ‘Den Eikenboom’ tot de marke
behoorde is niet bekend. Behalve dat deze herberg een pleisterplaats is aan een knooppunt van
wegen voor handelsreizigers die goederen op grote wagens over land vervoeren wordt er ook
recht gesproken en worden vonnissen uitgevoerd. Recht werd gesproken op plaatsen van
samenkomst - op markten of knooppunten van wegen - en het vonnis werd daar veelal ook
direct ten uitvoer gebracht. Zoals het schilderij van Gradus ten Pas uit 1898 weergeeft was op
deze plek een hoge stellage met galgen aanwezig, duidelijk zichtbaar voor elke voorbijganger.
De naam van het café ‘Den Eikenboom’ verwijst naar een geschil om een eikenboom.
Of de pleisterplaats aan een zogenaamde hessenweg staat kan niet met zekerheid worden
gezegd. Hessenwegen verlopen op of langs al bestaande handelsroutes, zijn soms speciaal

aangelegd, vanwege de afwijkende breedte tussen de wagenwielen en mijden bij voorkeur de
bewoonde wereld van dorpen en steden.
Diverse bronnen spreken van hessenwegen vanuit Wesel via de Achterhoek naar Doesburg of
Zutphen en verder over de Veluwe via Apeldoorn naar Harderwijk, Elburg of Amersfoort.
Daar werden de getransporteerde goederen overgeladen op schepen naar Amsterdam. Eén van
de routes vanaf Doesburg naar de kust van de Zuiderzee loopt langs de Loenermark. In Dieren
is deze weg te volgen als Harderwijkerweg. Vergelijkbaar met deze weg is de Elburgerweg,
ten noordwesten van de plaats Apeldoorn in de richting van Elburg.
Ontwikkeling
Naast het genoemde kaartmateriaal zijn een aantal afbeeldingen en foto’s bekend. De oudste
afbeelding - daterend uit ca. 1850 en gesigneerd ‘A. Graux’ - geeft het complex weer vanaf
de westelijke zijde. Het complex is dan in het bezit van de familie Capel.
Het schilderij geeft een boerderijcomplex weer met een breed voorhuis van één bouwlaag met
een zolder onder een schilddak. De voorgevel bezit vijf vensterassen met zesruits
schuifvensters. Deze indeling van de vensterassen met brede vensters zijn nog herkenbaar op
diverse foto’s uit de periode vanaf circa 1900 tot omstreeks 1960. De tweede vensteras vanaf
rechts bezit een deuropening met een meerruits bovenlicht.
Afb. 3: Afbeelding van A. Graux, gedateerd ongeveer 1850, met rechts een impressie van het
complex op de huidige kadasterkaart. De wagenschuur stond in de bocht van het
huidige wegtracé.
Achter dit voorhuis is nog net het uiteinde van het achterhuis zichtbaar, maar de vorm hiervan
is niet afleesbaar. De huidige achtergevel met centraal geplaatste inrijpoort met hoge korfboog
bezit voetmuren van helderrode bakstenen, waarvan de dagkanten zijn voorzien van
zandstenen duimblokken. Het metselwerk daarboven is opgetrokken in een veel grauwere
baksteen met afwijkende natuurstenen duimblokken in de dagkanten.
Het is mogelijk dat de achtergevel rond 1850 al is verhoogd en voorzien van een wolfseind.
De vorm van de boog verwijst in die richting. De verhoging van de achtergevel kan ook pas in
1887 zijn uitgevoerd. Dan is de achtergevel voorzien van een eindschild en bezit de inrijpoort
een kapel in het eindschild om zo in de benodigde doorrijhoogte van de poort te voorzien.
Op dit schilderij is verder geheel rechts een gedeelte van de vrijstaande schuur zichtbaar.
Deze schuur staat op een bijzondere plek naast het voorhuis direct bij het kruispunt van wegen
en diende om de met handelswaar beladen wagens te stallen. Van de andere bijgebouwen is
de vierroedige kapberg de belangrijkste.

In 1887 koopt de uit Brummen afkomstige familie Hagen het complex. Nazaten van deze
familie beheren het complex nog steeds. Deze transactie is waarschijnlijk de aanzet tot de
modernisering. Een schilderij uit 1898 van Gradus ten Pas (1833-1899) geeft het verbouwde
complex weer vanaf de noordelijke zijde. Op dit schilderij is naast het achterhuis de
vierroedige kapberg, nu gedeeltelijk ingebouwd met aanbouwen en aansluitend aan het
voorhuis de wagenschuur. Geheel links is de hoge stellage zichtbaar met stroppen die de
indruk wekt dat daar vonnissen werden uitgevoerd. Rechts achter het voorhuis is de aan de
weg staande vrijstaande schuur met inrijpoort zichtbaar.
Afb. 4: Schilderij (1898) van Gradus ten Pas met ‘Den Eikenboom’ vanuit het noorden met
daarnaast een impressie van het complex op de huidige kadasterkaart.
Het op het schilderij afgebeelde voorhuis is verbouwd en voorzien van een pleisterlaag. De
hellende daken zijn allen gedekt met dakpannen, behalve het bovenste gedeelte van het
afgewolfde zadeldak dat bedekt is met riet. Op de eerste bouwlaag van het voorhuis is een
tweede bouwlaag geplaatst met een zolder onder een flauw hellend schilddak, waarvan de nok
aansluit op die van het achterhuis. Tussen het voor- en achterhuis is een tussenhuis geplaatst
van twee bouwlagen met platdak. De gevels zijn voorzien van een rondgaande waterlijst en
kroonlijst, waarin de goten van het schilddak zijn opgenomen. Op de hoeken zijn eenvoudige
pilasters in het pleisterwerk aangebracht. De noordelijke gevel bezit een hoog tweeruits
venster in een omlijsting. Die van de westelijke gevel lijken hoger. Tegen de noordelijke
gevel is een veranda aangebouwd.
De grootte van het op het schilderij afgebeelde achterhuis en tussenhuis kan op twee
verschillende wijzen worden geïnterpreteerd. Vanwege de volledig zichtbare symmetrische
opzet van de gevel van het tussenhuis met één vensteras die vergelijkbaar is met die van het
voorhuis, het ontbreken van de knik van de linker dakcontour bij het wolfseind en de
aanwezige geruwde gepleisterde afwerking op de wang van het tussenhuis lijkt het achterhuis
naar het noorden te zijn uitgebouwd en bezit het tussenhuis een enigszins verspringende
positie ten opzichte van het voorhuis. Het ontbreken van detailelementen als een waterlijst en
roedenverdelingen in vensters geven de indruk dat dit schilderij niet af is. De vanuit het
voorhuis doorlopende waterlijst is nu de basis van de topgevel van het tussenhuis. Op oude
foto's bezitten de gevels van de eerste bouwlaag een ruwe gepleisterde afwerking.
Een ander spoor dat duidt op een breder achterhuis is dat van een brede dichtgezette opening
tegen de noordelijke zijgevel. Deze met een strekse boog afgedekte voormalige openingen
lijkt op de opening van een overdekte mestvaalt met aan weerszijde stalruimte voor vee. De
plaats van een dergelijk brede opening is niet aan de rand van een gevel te verwachten en pleit

mede voor een aan de noordelijke zijde uitgelegd achterhuis. De noordelijke zijgevel van het
achterhuis heeft een positie van de huidige keermuur aan de straat.
Afb. 5: Ansichtkaart uit circa 1910 met het vergrote voorhuis met kleine serre en rechts de
hoek van de wagenschuur.
In 1902 wordt het T-vormige complex opnieuw verbouwd en krijgt in grote lijnen zijn huidige
vorm. Door deze verbouwing gaat de gepleisterde architectuur van de tweede bouwlaag
vanaf de waterlijst verloren. De tweede bouwlaag en de zolder van het voorhuis worden
vernieuwd. De zolder wordt afgedekt met een hogere kap die aan de noordelijke zijde een
platform bezit en ontstaan door de combinatie van een bredere basis aan de noordelijke zijde,
een gelijkblijvende dakhelling en nokhoogte. Centraal in het westelijke dakvlak is in de
dakvoet een dakkapel aangebracht met timpaanachtige afdekking en voorzien van
klauwstukken. De nok van het achterhuis kan nu niet meer aansluiten op die van het hogere
voorhuis en wordt vanwege deze reden beëindigd met een wolfseind. De hellende daken zijn
allen gedekt met dakpannen, behalve het bovenste gedeelte van het afgewolfde zadeldak dat
bedekt is met riet. De lage tweede bouwlaag van tussenhuis wordt vervangen door een zolder
onder een zadeldak. De tegen de noordelijke gevel geplaatste veranda wordt verbreed, terwijl
aan de zuidelijk zijde een nieuwe ondiepe serre wordt aangebouwd. Het platform op het
bredere noordelijke uiteinde van het voorhuis dient als uitzichtpunt.
Afb. 6: Ansichtkaart omstreeks 1920. Tegen het voorhuis is de vergrote serre geplaatst en
tegen het achterhuis een woonhuis met verbindingslid. Geheel rechts is nog net de
hoek van de wagenschuur zichtbaar.
Enige jaren later, omstreeks 1915, wordt aan de zuidelijke zijde naast het achterhuis een
woonhuisachtig gebouw van twee bouwlagen onder een plat dak met een verbindingslid naar
het achterhuis gerealiseerd en een aparte van buiten toegankelijke toiletruimte tegen de

oostelijke zijde. Dit nieuwe woonhuis had blijkens foto’s en ansichten een attiek zoals vele
panden dat in de Hoofdstraat in Apeldoorn in deze tijd ook hadden. Tevens wordt de tegen de
zuidelijke gevel aanwezige serre van het voorhuis vergroot. Voor deze bijbouw worden
aanpassingen aan de zuidelijke zijde van het achterhuis aangebracht. In het tegen het voorhuis
aansluitende gedeelte van het dakvlak achterhuis wordt een grote loggia aangebracht met een
op het platte dak van het verbindingslid aansluitende vloer. Het gebruik van identieke
bakstenen voor aanhelingen en nieuw werk rondom de loggia, de aansluiting van de vloer op
het platte dak van het verbindingslid en de aangebrachte deuropening in de achtergevel van
het voorhuis zijn sporen waar uit blijkt dat de tweede bouwlaag van het woonhuis ingericht
was als logiesruimte. Hiermee is een directe verbinding vanaf de tweede bouwlaag van het
voorhuis - overigens ook als logiesruimte ingericht - via het platte dak naar de nieuwbouw.
Afb. 7: Afbraak van de wagenschuur in 1965. Op de voorgrond het restant van de noordelijke
gevel met boog aanzet van de inrijpoort. Op de achtergrond de nog niet gesloopte
zuidelijke gevel. De impressie geeft het restant van het complex weer zonder schuur en
kapberg.
Rond 1965 is de vierroedige kapberg verdwenen en worden vele grote ingrepen gedaan. Het
café wordt hersteld en gemoderniseerd, het achterhuis wordt versmald tot zijn oude breedte,
en de naast het voorhuis staande vrijstaande schuur wordt afgebroken.
De vrijstaande schuur is in 1965 afgebroken vanwege verkeerstechnische redenen. De
toenemende verkeersdrukte en snelheid van de voertuigen zorgden nogal eens voor schade
aan de gebouwen. De schuur was een zogenaamde wagenschuur en had aan twee zijden een
grote inrijdeur - net als de inrijdeur van het achterhuis van een boerderij - en diende om de
oogst beladen wagens te stallen zonder te behoeven keren of achteruit te rijden.
Vanwege de toenemende verkeersdrukte loopt het café ook schade op. Bij het herstel van de
schade wordt het café gemoderniseerd. De westelijke gevel wordt vanaf de fundering tot aan
de goot opnieuw opgemetseld. De aansluiting van het nieuwe metselwerk op het oude is in de
noordelijke zijgevel duidelijk zichtbaar. Het profiel van het gevelmetselwerk op de eerste
bouwlaag met terug liggende lagen baksteen geeft de indruk van grote gemetselde blokken.
De hoge vensters en deuren van de eerste bouwlaag worden aan de westelijke zijde vervangen
door brede vensters.
De laatste uitbreiding (1978) van de zaal aan de zuidelijke zijde verhult de mate van
modernisering en de mogelijke aanwezigheid van een aansluiting van het nieuwe
gevelmetselwerk op de bestaande gepleisterde gevelafwerking. De vensters van de tweede

ouwlaag worden gehandhaafd en in het nieuwe gevelmetselwerk geplaatst. De veranda aan
de noordelijke zijde wordt (gedeeltelijk) vervangen door een eenvoudige serre met een eigen
ingang als uitbreiding van het café.
Het in 1887 aan de noordelijke zijde uitgelegde achterhuis is – vermoedelijk door
bouwvalligheid van het dak - versmald tot zijn oude en huidige noordelijke volume. De
gemetselde gevels van de uitbreiding blijven achter als keermuren van een open mestopslag.
Afb. 8: Memoriesteen die zich naast de ingang van de nieuwe zaal bevindt. Op de impressie
de in 1978 ontstane situatie, die nu nog aanwezig is.
In 1978 wordt blijkens een memoriesteen naast de ingang van de nieuwe zaalruimte de laatste
uitbreiding van het complex afgerond. Bij de bouw van deze zaalruimte tegen de zuidelijke
gedeelte van het voorhuis wordt de nog aanwezig serre uit 1915 gesloopt.
Ook wordt de aan de noordelijke zijde aanwezige aanbouw vergroot in oostelijke richting en
ingericht als slijterij. De vergroting blijkt uit het veranderende ritme van de stijlen in de puien
en de nauwelijks zichtbare naad in de voetmuren met staande tand met een minimaal verschil
in de bakstenen.
Waardestelling
Het aan de doorgaande weg gegroeide complex van café ‘Den Eikenboom’ bezit
cultuurhistorisch gezien hoge monumentwaarden vanwege het feit dat het één van de weinige
nog bestaande cafés is in de gemeente Apeldoorn, gelegen aan een knooppunt van historische
handelswegen. Dit in de loop van de zestiende eeuw ontstane netwerk van wegen voor het
vervoer van goederen over land vanuit het Duitse achterland naar de overslaghavens aan de
oostelijke kust van de Zuiderzee is van wezenlijk belang voor de positieve impuls van de
handel in Holland en de daarmee gepaard gaande rijkdom in die regio.
Het complex bezit tevens hoge monumentwaarden vanwege zijn prominente plek direct aan
de doorgaande weg van Eerbeek naar Beekbergen op de oostelijke flanken van het
Veluwemassief.
Bouwhistorisch gezien bezit het complex hoge monumentwaarden vanwege de
afleesbaarheid van de historische ontwikkelingen vanuit een boerenherberg aan een
knooppunt van handelswegen tot een dorpscafé met hotel en slijterij.
Vanuit de gebruikshistorie bezit het complex hoge monumentwaarden vanwege de volgende
aspecten:
- De afleesbaarheid van het oorspronkelijk gebruik als boerderij die een herinnering is
aan de oorspronkelijke agrarische gemeenschap van Loenen.

- De ontwikkeling van een pleisterplaats aan een knooppunt van oude handelsroutes met
overnachtingsmogelijkheden tot een modern café met hotel, ingegeven door het
opkomende toerisme in het begin van de twintigste eeuw.
- De plaats aan de grens van de Loenermark dat een eigen rechtsgebied is waar tot aan
de opheffing van de mark recht wordt gesproken en vonnissen worden uitgevoerd.
- Het complex met platform als één van de hoogste gebouwen in de omgeving dat
uitstekend geschikt is als uitkijkpunt om beginnende bos- en heidebranden te
signaleren.
Bronnen
Literatuur
- Beek, Peter van e.a. (red); Op ’t Veluws Hessenspoor, transportaderen uit het
verleden; Ede 2012
- Horsten, Frits H.; Doorgaande wegen in Nederland van de 16 e tot 19 e eeuw, een
historische wegenatlas; Amsterdam 2005
- Kadastrale Atlas Gelderland 1832, Beekbergen; Velp 1998
- Kobussen, M.B.J. ; Loenen (Veluwe) in oude ansichten; Zaltbommel 1974
- Kobussen, Martien; Vroeger in Loenen (Veluwe);Loenen 1993
Krantenartikelen
- ‘Den Eikenboom’ bijna twee eeuwen verzamelplaats, familie Hagen bijna een eeuw
beheerder; Nieuwe Apeldoornse Courant, 22 oktober 1983
- Kobussen, Martien; Oudste stamcafé behouden, Vierde generatie Hagen neemt roer
over; Apeldoornse Courant, 2 april 1996
- Herstel eeuwenoud dorpscafé, Eikenboom in oude glorie; Apeldoornse Courant, 8
februari 2003
- Kobussen, Martien; Anno 1900: Loenen herbergt twee eeuwen oude dorstlesser, Den
Eikenboom spil in dorpsleven / Pand na verbouwing terug naar oude stijl;
Apeldoornse Courant 25 september 2003
Websites
- coda-apeldoorn.nl/collecties/coda-archief-kenniscentrum/apeldoorn-inbeeld/beeldbank;
CODA beeldbank
- Watwaswaar.nl; kaartenverzameling Nederland
- Gelderlandinbeeld.nl; ansichtkaartenverzameling per plaats in Gelderland