2009 december - Opeinde

Volgens Sietske is het ook zeer belangrijk dat zulke leerlingen niet alleen leren antwoorden te geven,
maar ze moeten op de duur doorkrijgen wat hun precies wordt gevraagd. Heel vaak nemen ze de tijd
niet om goed geconcentreerd naar de vraag te luisteren die hun via de computer wordt gesteld.
Sietske: “Ik herhaal steeds opnieuw met hen de volgorde waarin ze een vraag moeten aanpakken:
1. luisteren ,
2. vraag begrijpen en verkeerssituatie overzien ,
3. verkeersregels toepassen,
4. komen tot een beredeneerd antwoord. Dus NIET gokken!!! “
Gelukkig mogen zulke speciale leerlingen ook een speciaal theorie-examen afleggen, waarbij
het antwoord niet binnen een bepaalde tijd hoeft te worden gegeven. Ook deze leerlingen
moeten wel met de computer werken, maar er is altijd iemand van het CBR aanwezig, om de enige
examenkandidaat op het gemak te stellen of om vragen te beantwoorden.
Zij vertelt met glanzende ogen dat ze met haar leerling altijd heel blij is, dat het weer gelukt is:
GESLAAGD!!
Doordat veel rijschoolhouders kontakten met elkaar onderhouden, kennen ze van Metslawier tot de
Blesse Sietske Riemersma-Antonides van de Hegewei te Opeinde als bijzonder
“redmiddel” voor bepaalde leerlingen. Ook bij het Centraal Bureau voor Rijvaardigheidsbewijzen
( CBR ) te Leeuwarden kent men haar naam.
Van dit bureau kreeg zij onlangs de vraag of zij een oud echtpaar ( man van 84 jaar en een vrouw van
72 jaar) uit het noorden van Friesland onder haar hoede kon nemen.
Zij wilden dolgraag nog dit jaar in bezit komen van een bromfietscertificaat.
Sietske: “vanwege hun vergevorderde leeftijd was ik erg nieuwsgierig en ik nodigde hen uit bij mij
thuis te komen om in de eerste plaats kennis met elkaar te maken. Daarna konden we van beide
kanten besluiten nemen.
Ze kwamen ieder op hun bromfiets, de Spartamet. Dat was een reis van ongeveer vijfentwintig
kilometer heen en dan later ook nog eens terug.
Deze manier van reizen mocht natuurlijk niet, want ze hadden geen bromfietscertificaat!
Het bleek een oud schippersechtpaar te zijn, zonder kinderen en zonder auto. Toen ze aan de wal
gingen wonen, hadden ze beide een Spartamet aangeschaft en toerden daarop heel wat af.
Dat ze daarvoor een certificaat moesten halen, was hun totaal ontgaan; ze wisten het gewoon niet!
Op een of andere manier waren ze er nu wel achter gekomen en ze hadden ook gehoord
dat je na 1 januari 2010 ook nog eens een praktijkexamen moest afleggen.
De lieve, oude mensjes waren totaal in paniek en wisten niet hoe het nu moest.
De oude man vertelde me regelmatig “dat hy noch nea in ûngelok hân hie “
Ik ben met hen aan de slag gegaan; vijf weken lang kwamen ze tweemaal per week op de brommer
naar Opeinde. Vaak namen ze wat voor mij mee ; een potje jam, uien, tulpenbollen.
Toen ik dacht: nu kunnen ze voor het examen, heb ik het CBR gebeld met de mededeling dat mijn
klanten er klaar voor waren. En ze slaagden!!
Mijn man Jan en ik moesten nu bij hen thuis komen.
Met koffie, gebak en een zilveren Pandora armband bedankten ze mij wel honderd keer.
Zo is het prachtig werk. Wat ben ik blij dat mijn vader mij vroeger op deze weg gezet heeft!! “
= = =
45