2009 december - Opeinde

Tegenwoordig zou je daarvoor misschien wel aangeklaagd worden door een schade-advocaat,
maar deze leerling nam het sportief op, vooral toen hij hoorde dat dit de eerste instructieles van
Sietske was. Waarschijnlijk had deze man in de maatschappij wel vaker zijn hoofd gestoten.
Boonstra zei alleen maar: “Ast wer ris yngripe moast, kin it wol ta mei wat minder hurd remjen.”
Zenuwen waren er dubbel en dwars toen Sietske voor het eerst helemaal zelfstandig les mocht
geven. Zij vertelt: “De man die als eerste bij mij in de auto stapte, was mijn vroegere Duitse leraar
van de H.B.S. Het was een goede leraar, maar toch was ik altijd een beetje bang van hem.
En waarachtig, ik merkte dat ik dat nu nog was. Toch heb ik geprobeerd niets te laten merken, maar
of dat gelukt is….? Enfin, mijnheer de leraar heeft het rijbewijs bij ons gehaald, net zoals een andere
vroegere leraar van mij die direct bij de eerste les tegen me zei: “Vroeger was ik de baas, nu ben jij
dat.”
Ze zegt ook dat de theorielessen bij hun aanvankelijk individueel IN de lesauto plaatsvonden: na de
rijles nog ongeveer tien minuten met het theorieboekje op schoot.
Omdat dit werk haar uitstekend beviel, besloot zij de zuivelfabriek van binnen vaarwel te zeggen.
Zonder dat daartoe al een verplichting was, behaalde Sietske in 1965 haar VAMOR-diploma
( Vakexamens Auto – en Motor Rijschoolbedrijven ) en werd daarmee de eerste vrouwelijke,
gediplomeerde instructrice van Friesland.
Bij deze opleiding had ze ook geleerd “slippertjes “ te maken, maar die moest ze al gauw beperken
tot de slipbaan, omdat ze in 1966 trouwde met Jan Riemersma.
Nog steeds, meer dan veertig jaar, zijn ze samen.
Ze verhaalt ook dat ze betreffende bovenstaand examen tevens het een en ander van autotechniek
moest weten; maar nu nog – anno 2009 – laat ze graag de motorkap volledig dicht!
In 1975 behaalde ze het – toen wel verplichte – diploma “Methodische Rijinstructie.”
Omdat het verkeer steeds maar drukker en drukker wordt, wordt het autorijden ook steeds
ingewikkelder en de rijexamens steeds veeleisender en moeilijker. Het “ met de eerste keer slagen “
komt in verhouding steeds minder voor.
De theorielessen worden niet meer in de auto gehouden, maar verhuizen naar grote theorielokalen vol
met verkeersborden en situatieschetsen. Het volgen van de theorielessen is overigens niet verplicht;
ieder mag ook zelf de theorie in zijn hoofd stampen.
Sietske geeft aan dat zij zich zowel bij het praktische autorijden als bij de theorie, steeds meer
aangetrokken voelde tot personen die moeilijkheden ondervonden en het een en ander niet zo snel
onder de knie konden krijgen. Zij vervolgt: “ Ik merkte dat ik het geduld bezat om het nog eens uit te
leggen en nog eens en ….. Ik begon het als een uitdaging te beschouwen om toch deze mensen –
oud of jong – een rijbewijs te bezorgen, ook al duurde het dan wat langer.”
Nu is dat anders, maar een aantal jaren geleden was het zo dat je maar twee maal mocht zakken voor
het praktische rijexamen; daarna moest je het theoretische examen ook weer over doen.
Tegenwoordig blijft het geslaagd zijn voor het theoretische examen een jaar geldig. Dat betekent dat
je na het behalen nog een jaar hebt om ook te slagen voor de praktijk.
Zo niet, dan moet je ook “de theorie “weer over doen.
In het jaar 1997 is Sietske als rijinstructrice gestopt; 34 jaar is al een respectabele periode.
Toch is zij er nog niet volledig los van, zeker niet wat het geven van theorielessen betreft.
Sietske: “ Zo nu en dan word ik door een rijschoolhouder gebeld met de vraag of ik een leerling van
hem met theorie kan helpen. Vaak zijn dat ouderen of jongeren voor wie het bijna onmogelijk is de
theorie in normaal tempo in een groep of zelfstandig onder de knie te krijgen. De leerling komt dan bij
me thuis en dan onderzoek ik altijd eerst of het tussen ons “klikt” en of hij/zij vertrouwen in mij stelt.
Vertrouwen is de basis van alles. Pas dan kan ik beginnen met lesgeven;
Éénmaal per week één uur, zowel voor de auto als voor het bromfietscertificaat”
Ze laat mij ook zien hoe alles per computer in zijn werk gaat en welke “trucjes” ze zelf heeft bedacht
om haar cursist iets duidelijk te maken zoals bijvoorbeeld de rijmpjes :
kijk je de voetganger in het oor , dan ga jij voor ,
kijk je de voetganger in het bekje , blijf dan op je eigen stekje.
Ook bij dergelijke rijmpjes hoort uitleg, maar het is voor de leerling wel een extra ondersteuning.
44