Profielen 51 - Profielen - Hogeschool Rotterdam

Interviews
JULES DEELDER
Ondernemer
Annemarie van Gaal
Etiquette in de klas
PROFIELEN INFORMATIE- EN OPINIEBLAD VOOR DE HOGESCHOOL ROTTERDAM

Etiquette
Redactioneel
Het gebeurt regelmatig dat redactieleden
van Profielen lessen bijwonen of gastlessen
verzorgen. En steeds weer valt op hoe
rommelig die lessen vaak verlopen. Studenten
komen te laat binnen, gaan te vroeg weg,
sms’en dat het een lieve lust is, praten
uitgebreid met elkaar en voeren zelfs tijdens de
les telefoongesprekken. Wat vinden studenten
en docenten zelf eigenlijk van deze continue
onrust? Uit een Profielen-enquête blijkt dat veel
studenten vinden dat docenten best eens wat
harder mogen optreden. ‘Als ik me erger aan
een medestudent, dan zeg ik er meestal wat
van. Als een docent zich ergert, zegt hij vaak
niets.’ Op hun beurt zeggen docenten dat de
meeste studenten die hier rondlopen 18+ zijn
en dat dan de leeftijd is bereikt dat je ook
weleens wat eigen verantwoordelijkheid mag
gaan dragen. Of je naar college komt en oplet,
is je eigen zaak, zo stellen zij. Daar zit wat in.
Je stuurt iemand van twintig niet meer de gang
op. Maar dat neemt niet weg dat docenten toch
altijd nog een voorbeeldfunctie hebben.
Het leven moeten vóórleven. Wat een teleurstelling
toen ik de hogeschooldag in juni
bezocht. Het ochtendprogramma bestond uit
drie inleidingen, gevolgd door een discussieronde.
Jasper Tuytel, de derde spreker, sloot
zijn, overigens inspirerende, speech af met het
HR-motto en de aansporing: ‘Overtref jezelf’.
Het publiek van hogeschoolmedewerkers,
grotendeels hbo- en wo-opgeleid, vatte dit
blijkbaar op als een aansporing om massaal de
zaal te verlaten of, erger nog, zich achterin de
zaal te verzamelen om luidruchtig te praten en
er zo voor te zorgen dat de discussieronde
onverstaanbaar werd. Anderen namen de makeup
tasjes erbij om te checken of lippenstift en
mascara goed waren aangebracht. En velen
pakten de mobiele telefoon om eens uitgebreid
te gaan sms’en met het thuisfront. Waar kennen
we dit van? Als docenten en medewerkers zelf
niet de beleefdheid en concentratie kunnen
opbrengen om een aantal sprekers in stilte
te beluisteren, dan hoeven we ook niet te
verwachten dat een college een beetje
gedisciplineerd verloopt. En dat in een tijd
waarin het aantal contacturen al laag is.
Jammer, heel jammer.
Dorine van Namen
Hoofdredacteur Profielen
4 Welles-nietes, de concurrentie,
Wat vind jij?
5 Wie ben jij dan?
Ooit gaat Andrea
Moreira Santos,
derdejaars vrijetijdsmanagement,
rustig
aan doen. Maar voorlopig
is ze student, lid
van de Bond voor Wilde
Dansers én jongerenburgemeester
van Rotterdam.
6 Interview
Jules Deelder komt
soms in heel rare
werelden terecht.
‘Laatst moest ik drie
kroketten keuren.
Ik hoefde verder niets
te zeggen. Als je daar
dan staat met veertig
gasten die ook kroketten staan te keuren, dan denk
je: “Surrealisme is niet dood.”’Profielen trof Deelder
in zijn stamcafé Ari.
9 Onderwijs actueel
Examinering in het hoger onderwijs deel 2: ‘Hboniveau
krijg je niet in je eentje op een zolderkamer.’
10 Column
René van Kralingen, Maatwerk betekent eindeloos
afrijden
10 De inspirator
Zakenvrouw, uitgever
en Dragons’ Den
Annemarie van Gaal
heeft na de middelbare
school geen studieboek
meer gezien.
Het succes van
Van Gaal is een verhaal
over avontuur, hard werken en het losmaken van je
omgeving.
12 Nieuws HR
hogeschooldag 2007, toelatingsexamen,
dyscalculie, Beats010, sgmr, in de prijzen,
Thonis/studentenverenigingen, eindexamenwerk
autonome beeldende kunst, cursus
projectmanagement, Xplore-beurzen, oplaadzuil,
internationalisering, rekentoets
16 Het symposium
Nieuwe masters bevallen goed
21 Column
Inge van der Wel, Du(r)f?
24 Achtergrond
De tijden dat je van een
leraar een mep met de
liniaal kreeg als je te
laat kwam of je mond
ongevraagd opendeed,
zijn gelukkig voorbij.
Maar hoe we ons anno
2007 moeten gedragen
in de klas, is ook niet helemaal duidelijk. ‘Docenten
mogen best wat harder optreden.’
26 Stage en beroep
Twee MER-studenten deden een afstudeeronderzoek
naar allochtoon ondernemerschap op de
Boulevard Zuid, én slaagden erin om tijdens hun
stage voor de scholingswinkel flink wat Turkse
ondernemers binnen te halen.
28 Uitgaan
Designtassen,
softdrugs, uitgefeeste
Soedanezen, tosti’s,
hippe tenten en gasten,
ouderwets vinyl én
goede raad: De Nieuwe
Binnenweg heeft het
allemaal.
27 Afgestudeerd
Werktuigbouwkundige
Tekin Ates vindt dat je
als techneut ook
teamplayer moet zijn.
Communiceren
beschouwt hij als zijn
sterke kant.
30 Recensies
o.a. Air Traffic, Rescue Dawn en Richard Hutten in
de Kunsthal
32 kort studentennieuws
34 Adressen en infobalk Hogeschool
Rotterdam
NU OOK
DAGELIJKS NIEUWS
OP PROFIELEN.HRO.NL.
3

klacht van
student RBS (Rotterdam Business School)
tegen
directeur opleidingen van het cluster RBS
(Rotterdam Business School)
uitspraak college van beroep
ONGEGROND
Naar Azië of niet?
Een student komt drie punten tekort om
in het najaar in Azië te mogen studeren.
Als gevolg hiervan loopt hij een half jaar
studievertraging op. De student heeft een
zoekgeraakt cijfer boven water gekregen
waarna hij nog maar één punt tekort zal
komen. Voor bijna alle openstaande vakken
moeten verslagen ingeleverd worden.
De student denkt dat in de loop van het
studiejaar te kunnen doen. In de eerste
periode heeft hij maar één herkansing.
Er zijn dus weinig studieactiviteiten voor
de student tijdens de eerste twee kwartalen
van het studiejaar. De student wil dan ook
graag alsnog toestemming om in het
buitenland te studeren.
De directeur opleidingen geeft aan dat
de student op de uiterste datum niet alle
drempelvakken had gehaald. Deze vakken
zijn bepalend voor de studie in Azië.
Wanneer een student deze niet haalt,
betekent het dat hij of zij onvoldoende kennis
heeft om op een Aziatische universiteit
te kunnen functioneren. Bovendien laat
een rekensom zien dat er voor de student
wel degelijk voldoende punten te halen
zijn in de eerste periode en dat het geen
verspilling van de studietijd is wanneer
hij in Nederland blijft. De directeur wil
hem geen toestemming geven omdat hij
onvoldoende kennis heeft en omdat hij na
terugkeer nog te veel punten zou moeten
halen, wat een risico voor de studievoortgang
oplevert. Uitzonderingen worden
alleen gemaakt als het resterende
programma in Nederland te weinig punten
zou bevatten.
Het college van beroep concludeert dat
de directeur gehandeld heeft volgens de
vooraf gestelde en kenbaar gemaakte
eisen. Ook het puntenoverzicht laat zien
dat de student in Nederland een volwaardig
studieprogramma kan volgen, waarmee de
directeur in het gelijk wordt gesteld.
MG
4
Welles-nietes
WAT VIND JIJ?
Introductieweek: nuttig of niet?
Iedere eerstejaars krijgt ermee
te maken: de introductieweek.
Voor de één de manier om
vrienden voor het leven te maken
of een leuke start van de studie.
Voor de ander een gruwel. Slapen
met vreemden en als makke
schapen in groepjes door de stad
sjokken.
Wat vind jij? Profielen vroeg het
een aantal studenten die de introductieweek
al achter de rug hebben.
Laat via www.profielen.hro.nl
weten hoe jij erover denkt.
Nuttig
Charlotte Grootenboer –
tweedejaars PABO
De introductieweek is nuttig
omdat je elkaar alvast leert kennen
en het is ook gezellig. Als je alleen
komt, dan is het fijn om anderen te
leren kennen voordat de lessen
beginnen en tijdens het introductiekamp
kies je ook je klas.
Niet nuttig
Nagehan Bozbek – tweedejaars
maatschappelijk werk &
dienstverlening
Kennismaken met andere studenten
is op zich nuttig, maar verder
had ik niet veel aan de introductieweek.
Het was wel gezellig, je leerde
alleen niks over de opleiding.
Van tevoren had ik verwacht dat je
dingen ging doen die betrekking
hadden op de opleiding, en dat
was dus niet zo.
De concurrentie
Erasmus Magazine
Second Life ‘mekka voor onderzoekers’
Iemand heeft niet zitten opletten bij EM.
Het omslagartikel over de virtuele wereld
Second Life (SL) opent met de stelling dat SL
‘ongekend populair’ is. Een subjectieve
constatering natuurlijk, maar de vaststelling
van SL-makers dat in de maand mei wereldwijd
ongeveer 500.000 mensen actief waren op
Second Life (van wie 17.000 in Nederland),
duidt niet bepaald op een ongekende
populariteit. De geïnterviewde professor is in
ieder geval erg enthousiast. Zo begrijpt ze niet
waarom er niet méér wetenschappers op SL
rondneuzen: ‘Je zet je scherm aan en je kijkt
wat mensen met elkaar doen. Zonder dat je
daar allerlei ingewikkelde onderzoeken voor
op hoeft te zetten. Het is echt een mekka voor
onderzoekers.’ Zelf is de professor overigens
pas ‘een paar keer bezig geweest’ met SL en ze
is ‘absoluut geen vaste bezoeker’.
Nuttig
Guido de Jong – derdejaars PABO
De introductieweek is nuttig,
zeker. Je leert elkaar op een leuke
manier kennen. Het geeft ook de
sfeer van de opleiding weer: ons
kent ons. Er waren workshops
waarvan je op dat moment vooral
het spel zag maar die later in de
opleiding wel bleken terug te
komen. Het gaf dus ook een beeld
van wat je van de opleiding kon
verwachten.
MG
Atrium, Haagse Hogeschool
Dodelijk verveeld
Van de Nederlanders is dus 0,1 procent actief
op Second Life. ‘Terwijl het panel de virtuele
wereld bejubelt, blijft het publiek sceptisch’,
schrijft Atrium naar aanleiding van een debat
over SL op de Haagse Hogeschool. Zo heeft de
gedeputeerde van de gemeente Zoetermeer
moeite om het nut van zijn virtuele gemeentehuis
te bewijzen: ‘Om gebruik te maken van de
diensten van de gemeente heb je toch een
identiteitskaart nodig.’ En een Haagse student
die stiekem toch op SL zit, zegt: ‘Als ik inlog,
kom ik nooit iemand tegen. Ik verveel me
dood.’
TU Delta
Gewoon techniek
In Delft trekken ze zich ondertussen niets aan
van populariteit of eventueel nut. Hier richten
ze zich gewoon op techniek. Met je personage
in SL, je ‘avatar’, kun je zelf de virtuele wereld
volbouwen. Maar dat is een ingewikkelde klus.
En omdat er talloze professionele programma’s
zijn waarmee dat wel goed en mooi kan, heeft
een TU-student een programma geschreven
waarmee je ontwerpen uit een professioneel
programma naar SL kunt importeren. ‘We
willen het nog perfectioneren, door ook
omzettingen in vierkantjes en bolletjes
mogelijk te maken’, verklaart de student.
OL
Wiebenjijdan?
Laatst ontvangen sms’je…
‘Was het lekker?’ Kreeg ik nadat
ik naar de film Ocean’s 13 was
geweest. Ik had namelijk van
tevoren tegen de afzender gezegd
dat daar allemaal mooie en lekkere
mannen in spelen.
Trots op… Mijn familie, vooral
mijn moeder. Zij gaat achter haar
ambities aan en bereikt wat ze wil
bereiken.
Hekel aan… Meer van hetzelfde.
Ik houd van afwisseling, wil veel
verschillende dingen proberen en
mensen leren kennen.
Vijf jaar geleden… Moest ik het
land uit. Mijn moeder werkte hier
bij het consulaat waar je maar vijf
jaar mag werken. Daarna moesten
we weer terug naar Brazilië om een
verblijfsvergunning aan te vragen.
Ik was toen net bezig met de havo.
Gelukkig was het met twee
maanden geregeld en kon ik weer
terug naar mijn land. Ik voelde me
niet zo thuis in Brazilië.
Dagje ruilen met… Angelina
Jolie. Die doet wat ze wil, speelt in
allerlei slechte films voor het geld,
maar helpt ondertussen wel heel
veel mensen. Ze heeft schijt aan
Hollywood en laat de meest
verschrikkelijke tatoeages zetten.
Op mijn hand? Die heb ik in
Thailand laten doen, het is een
vriendschapssymbool: een ster,
maan, zon en wat wolken. Mijn
beste vriendin heeft ook zoiets.
Kostte maar één euro. Eigenlijk
zou het alleen een ster worden,
maar die man begon een beetje
op mijn hand te freestylen. ‘Oké,
zo is het genoeg!’, zei ik op een
gegeven moment.
In het weekeinde… Werk ik
veel voor school en ga ik uit.
Geleerd op de HR… Samenwerken.
Je moet met allemaal ver-
ANDREA MOREIRA SANTOS (23)
Derdejaars vrijetijdsmanagement
Andrea is de nieuwe jongerenburgemeester
van Rotterdam. ‘Vooral door mijn kennis
van het uitgaansleven’, zegt ze zelf.
Andrea zal leiding geven aan
een schaduwcollege dat tijdens
het Rotterdamse jongerenjaar in 2009
het echte college van B&W
adviseert over jongerenzaken.
schillende mensen leren
samenwerken, of je nu wilt
of niet. De projecten moeten
immers af.
Boek… De wereld van Sofie van
Jostein Gaarder. Het keuzevak
filosofie werd aan de hand van
dat boek gegeven en het is erg
fascinerend om te lezen hoe het
denken zich heeft ontwikkeld.
Film… Ik heb een abonnement op
Pathé, maar ik heb ook bij filmhuis
Lantaren-Venster gewerkt. Ik houd
van allerlei soorten films. Shrek,
Amelie, Requiem for a Dream, Jalla
Jalla… Elk genre heeft zijn mooie
films voortgebracht.
CD… Billie Holiday is mijn
absolute idool. En ‘geen dag
zonder Bach’, zegt een vriend van
mij. Dus daar heb ik nu ook heel
mooie cd’s van.
Verslaving… Ik houd enorm
veel van dansen. Ik ben ook lid
van de Bond voor Wilde Dansers,
waarmee we af en toe feesten
organiseren.
Ooit… Ga ik rustig aan doen.
Huisje, meertje, hangmat, rust.
OL
foto: Levien Willemse
5

JULES DEELDER
Interview
Auteur: Sabine Schipper Fotografie: Ronald van den Heerik
‘De zin van het leven, dat ben je zelf’
6
Je bent in allereerste instantie dichter.
Is poëzie nog iets waar de jongere generaties
voor warmlopen?
‘Nou, jongeren zijn op zich wel met woorden
bezig. Kijk maar naar die rappers. Een hoop
van die gasten zijn in ieder geval taalvaardig.
Poëzie blijkt verre van dood, het wordt alleen
iets anders opgediend. Maar als je het zou
opschrijven en nalezen, dan zie je toch dat
een hoop van de teksten die op het podium
met muziek wel aardig klinken, op papier niet
overeind blijven. Er zitten natuurlijk soms wel
dichters tussen, maar dat zijn er weinig.
En die poetry slams, dat heb ik tig jaar geleden
In zijn stamcafé Ari schoof Profielen aan bij dichter en
jazzconnaisseur Jules Deelder (63). Strak in het pak
als altijd, maar ‘de lezer moet zich er wel van bewust
zijn dat ik me vandaag niet heb geschoren’.
Dus, lezer, bij deze een ongeschoren gesprek
met de nachtburgemeester van Rotterdam.
al uitgevonden. Jongeren willen steeds opnieuw
ontdekken wat allang gedaan is. In de
jaren ’50 was er natuurlijk echt nog niks op
gebied van muziek en cultuur. Eind jaren ’50
kwam On the road van Jack Kerouac uit en dat
was voor ons de ultieme inspiratie. Het jaar
nadat ik dat boek had gelezen, stond ik met
mijn slaapzakje langs de weg te liften. Je hebt
af en toe mensen nodig die je laten inzien hoe
het leven werkelijk in elkaar zit. Wat nou de
gaande paden volgen? As je zin hebt om
rechtsaf te gaan, dan ga je lekker rechtsaf,
dat heeft Kerouac me laten zien.’
Komt uit die tijd ook de liefde voor de jazz?
Ook dat is iets waar jongeren weinig meer van
weten.
‘Je hoort tegenwoordig bijna nooit jazz op de
radio, dus jongeren komen er niet meer mee
in aanraking. Ze hebben er een verkeerd beeld
van. Ouwelullen-muziek, denken ze. Als ik sta
te draaien, dan zijn mensen vaak verrast.
Die denken dat je op jazz niet kan dansen.
Ik zie geen underground meer tegenwoordig.
Alles wat vandaag ‘in’ is, hing gisteren al in de
winkel. Vroeger borrelde het onder de oppervlakte
en af en toe kwam er iets omhoog, dat
kon jaren duren. Wij kregen platen uit Amerika
binnen, een Riverside of een Blue Note, die
daar al drie jaar uit waren. Nu wordt het
vandaag gemaakt en staat het morgen in de
top 40. Vroeger moesten gasten zich opofferingen
getroosten om wat te bereiken, nu
krijgen ze meteen een miljoen. Tegenwoordig
lopen ze ook alleen maar die cd’s in die
gleuven te douwen, daar is toch geen moer
aan? Dat digitale geluid is zo plat als een
dubbeltje.’
Er zijn ook nu dj’s die weer teruggrijpen naar
vinyl. Hier op de Binnenweg zitten veel platenzaken.
Hebben die ook jazz?
‘Nauwelijks. Wat dat betreft is Rotterdam een
kutstad. In Amsterdam, Antwerpen, Groningen
of Den Haag heb je veel meer. Geen kwaad
woord over Rotterdam, maar er wonen hier
ontzettend veel boeren. Die vinden al die minkukels
leuk, Jantje Smit en zo. Wat muzikale
smaak betreft verdienen Rotterdammers allemaal
de doodstraf.’
Een grappige paradox dat een man van het
geschreven woord gek is van jazz, bij uitstek
muziek waar geen taal in voorkomt.
‘Dat vind ik juist het mooie van muziek, dat er
geen woorden aan te pas komen. Die jazz van
tegenwoordig, of wat ze dan jazz noemen, dat
zijn allemaal van die zangeressen. Norah Jones
en noem maar op. Dan denk ik: “Houd je muil
es!” Ik hoor liever iemand op een saxofoon
blazen.’
Heb je nooit de behoefte gehad om zelf muziek
te maken?
‘Ik heb een keer gedroomd dat ik een podium
opkwam met zo’n altsax. Ik begin te blazen,
een solo dat ik zelf dacht: “Moet je mij horen!”
Ik voelde opeens hélemaal hoe het moet zijn
om zo goed te kunnen spelen, om helemaal één
te zijn met je instrument. Toen werd ik wakker
en was het natuurlijk niet echt. Maar ik weet nu
hoe het voelt om zo goed te kunnen spelen!
Kijk, muzikant ben je of dat ben je niet. Ik kan
blijkbaar met woorden dingen losmaken bij
mensen, anderen kunnen dat door het maken
van muziek. Dat is een talent wat je hebt, daar
kun je verder niet veel aan veranderen.’
Het gedicht over je dochter Voor Ari maakt bij
veel fietsers door de Beneluxtunnel ook wat los,
het staat manshoog op de muur en is officieel
het langste gedicht ter wereld. Wat een eer!
‘Ik heb het zelf nog nooit gezien. Die fietstunnel
zou officieel opengaan op 6 mei 2002,
dat werd de dag van de moord op Pim Fortuyn.
Dus alle festiviteiten werden afgelast. Maar die
tunnel moest open. Ik ben er wel trots op en
zou het graag willen zien, maar hoe doe ik dat
logistiek? Met de auto erheen en dan? Kan je er
ook doorheen lópen?’
Ja hoor.
‘Want anders moet ik daar een fiets huren. Ari
en ik hadden het plan om samen dat gedicht te
gaan bekijken en dat te filmen. Het is er nog
niet van gekomen. Wel een leuk idee.’
Waar ben je momenteel allemaal mee bezig?
‘Van alles. Ik doe het zakencircuit, dj-werk,
poëzietoestanden. En af en toe reclame, zoals
dat wasmiddelenspotje. Dat was ook meteen
een spotje voor mezelf, daar kon ik mijn eigen
gedicht in kwijt. Ik heb vaker dingen
geweigerd dan dat ik het gedaan heb. Ik zou
geen reclame gaan maken voor de landmacht
of zo. Rot op uit dat Afghanistan! Je kunt van
alles doen, maar je moet jezelf en je
‘Wat betreft muzieksmaak
verdienen Rotterdammers
allemaal de doodstraf’
geloofwaardigheid geen geweld aan doen. Als
ze me inhuren als dj dan doe ik m’n muil niet
open. Dan draai ik gewoon muziek. Schrijven
geschiedt in de tussentijd. Woord voor woord,
ik kan er geen computer bij gebruiken, doe
alles op de typemachine. Een gedicht van zes
regels gaat soms wel tweehonderd keer door
de machine heen. Het gaat niet alleen om het
verhaaltje, maar ook om de vorm van het
gedicht op het papier. En waaróm ik het nog
steeds doe, nou dat vraag ik me niet meer af.
Het feit dat ik het doe, dát is de zin ervan.’
‘Schrijver ben je, dat ken je niet leren.’ Maar
welke opleiding heb je gehad?
‘Ik heb de hbs gedaan, de talenkant. Ik moet
zeggen dat ik briljant was. Ik deed in veertien
vakken eindexamen en had een negen
gemiddeld. Ik weet niet waar ik het aan te
danken had, maar ik hoefde er weinig voor
te doen. Ik heb daarna drie jaar ingeschreven
gestaan bij de lerarenopleiding Nederlands,
maar na vijf lessen was ik er al achter dat dat
absoluut niets voor mij was. We hadden maar
één uurtje moderne literatuur per week en
96 uur zeventiende-eeuws geleuter. Pleur op.
Van huis uit heb ik eigenlijk ook weinig
artistieks meegekregen. Ik kwam niet uit een
intellectuele familie of zo. Ik kwam uit een
‘middenstandsgezin’, dat hoorde ik mijn
moeder altijd zeggen. Het was een goeie
7

jeugd, maar als je eigen baas wilt zijn, moet je
alle dingen die ze je hebben geleerd zo snel
mogelijk vergeten en opnieuw beginnen. Je
afkomst moet nooit een last voor je zijn, ik
heb altijd schijt gehad aan verwachtingen.
Het gaat om jezelf. De zin van het leven, dat
ben je zelf. Zo eenvoudig ligt het.’
Veranderde dat toen je vader werd?
‘Ik werd vader op mijn veertigste. Ik heb er
weinig last van gehad. In je kind zie je jezelf.
Je moet ze wel sturen, maar uiteindelijk moet
ze het toch zelf uitzoeken. Als Ari in de goot
was beland, had ik er ook weinig van kunnen
zeggen. Ari gebruikt helemaal geen drugs,
maar als ze dat wel zou doen, zou ik de laatste
zijn die daar commentaar op kan hebben.
Ari heeft net een film gemaakt als regisseur,
maar zelf acteren vindt ze ook leuk, zoals deze
zomer op De Parade. Ze schrijft ook. Heel
anders dan ik, ik kan alleen al over de
inhoudsopgave van een boek langer doen
dan het boek zelf. Ari schrijft gewoon, zonder
zichzelf moeilijke vragen te stellen. Dat gaat
haar heel goed af.’
Met zo’n vader was het bedrijfsleven ook niet
echt een voor de hand liggende keuze geweest.
‘Ik doe vaak dingen op feestjes van bedrijven
door heel Nederland, nou, dan zie je wat voorbijkomen.
Iedereen zit daar op grootscheepse
wijze langs elkaar heen te lullen. Ik geniet daar
met volle teugen van. Je kunt wel altijd voor
eigen parochie preken, maar juist op zulk
8
soort plekken valt nog een grens te verleggen.
Je komt in heel rare werelden terecht, je wilt
niet weten wat er allemaal gebeurt zo in den
lande. Laatst moest ik drie kroketten keuren.
Ik hoefde verder niets te zeggen. Als je daar
dan staat met die drie kroketten en veertig
gasten die ook kroketten staan te keuren, dan
denk je: “Surrealisme is niet dood.”
Al die managers in Nederland, wat doen ze?
Ze hebben geen kennis van het bedrijf of van
het product, ze kunnen alleen maar lullen
onder mekaar. In het onderwijs nemen ze geen
leraren meer aan, maar managers die met het
onderwijs geen zak te maken hebben. Net als
in ziekenhuizen. Ze moeten overal continu
bezuinigen, maar dan denk ik: Trap twintig
van die gasten de laan uit, moet je kijken wat
het scheelt.’
Ben je politiek geëngageerd?
‘Ik stem in ieder geval al jaren niet. Ik voel mij
niet vertegenwoordigd door een van de
partijen. Ik heb wel op gemeenteniveau een
paar keer op de SP gestemd als tegenwicht
tegen die zakkenwassers van de LPF. Altijd
klagen die gasten, voelen zich altijd aangevallen.
Rotterdam pretendeert een wereldhaven
te zijn, maar ze schijten in hun broek
van een paar buitenlanders. Manhattan aan
de Maas ja, maar eigenlijk zijn het hier boeren.
En wat de boer niet kent, dat vreet ie niet.
Ik ben blij dat die Pastors is opgerot. Pleurt
op met je gedachtegoed van Pim, bedenk zelf
eens wat! Fortuyn zelf was een geval apart, die
was helemaal niet zo benepen als die andere
gasten en zeker niet op zijn achterhoofd
gevallen. Maar zo’n klein mannetje als die
Pastors, zo’n keffertje… ik heb hem nog nooit
één visionaire gedachte uit horen spreken.
Ik hoorde op een gegeven moment geruchten
dat Rita Verdonk burgemeester van Rotterdam
zou willen worden. Toen heb ik gelijk gezegd
tegen Ivo (Opstelten, de dagburgemeester –
red.): “Als dát gebeurt, dan wordt er actie
ondernomen, dat begrijp je wel.” Je moet er
niet aan denken, ik vind het wel zo’n grafwijf.
Ze maakt overal gebruik van voor politiek
gewin. Echt gewetenloos. Als Verdonk hier
burgemeester wordt, ga ik – de nachtburgemeester
– verhuizen naar Amsterdam. Dan heb
ik mijn statement gemaakt.’
Jules Deelder gesignaleerd bij Ajax…
‘Nee, dát doe ik niet. Dan kom ik alleen nog in
Rotterdam voor Sparta.’
‘Als Verdonk hier
burgemeester wordt,
verhuis ik naar Amsterdam’
Advies examinering hoger onderwijs
‘HBO-NIVEAU KRIJG JE NIET
IN JE EENTJE OP EEN ZOLDERKAMER’
Medewerkers van de Hogeschool Rotterdam
voelen zich niet aangesproken door de kritiek van
de Onderwijsraad op de examinering in het hoger onderwijs
zoals voorzitter Fons van Wieringen
die in het vorige nummer van Profielen verwoordde.
Wat weten bachelors na vier jaar
studeren aan het hbo? Volgens de
Onderwijsraad is het antwoord
hierop niet zo eenvoudig, omdat
veel hbo’s geen examen afnemen.
De examinering moet transparanter,
stelde de raad daarom
in een advies, zodat we meer
zicht krijgen op de borging van
het hbo-niveau. Instellingen
zouden gezamenlijk een examen
of integrale opdracht moeten
ontwikkelen. De inzet van
externe correctoren zou daarbij
bijdragen aan de betrouwbaarheid,
en dus de waarde, van het
diploma.
Wat vinden medewerkers van
de HR van het advies? Onderwijsmanager
verpleegkunde
Peter Kroon moet denken aan
de jaren tachtig ‘toen verpleegkundigen
met z’n allen naar de
Jaarbeurs in Utrecht moesten
voor een examen. Het idee dat je
alles wat je hebt geleerd in één
examen moet laten zien, vind ik
niet van deze tijd’, aldus Kroon.
‘Misschien kan het voor de
kenniscomponent van het vak,
maar daarmee laat je nog niet
zien of je competent bent als
verpleegkundige. Wij hebben vijf
rollen en twaalf competenties
beschreven die een student zich
eigen moet maken. Een verpleeg-
NU OOK
DAGELIJKS NIEUWS
OP PROFIELEN.HRO.NL
kundige moet bijvoorbeeld de rol
van ontwerper leren beheersen.
Hij moet in staat zijn een verpleegbeleid
voor zijn patiënt te
ontwerpen. Dat gaat verder dan
kennis en je kunt het dus ook
niet op dezelfde manier, in een
aantal multiple choice-vragen,
toetsen als kennis. Wij geloven
meer in tussentijdse assessments
en de individuele eindopdracht.’
eindopdracht in bedrijf
Hoewel de HR studenten niet
onderwerpt aan een schriftelijk
eindexamen oude stijl wordt er
volgens Johan Sevenhuijsen,
directeur van de dienst onderwijs
& kwaliteit (o&k), wel degelijk iets
substantieels verwacht aan het
einde van de studie. ‘Het is bij
ons echt niet zo dat je 240 keer
over een hobbeltje moet springen
om de 240 punten te halen.
In het Rotterdams Onderwijsmodel
is vastgelegd dat elke
HR-opleiding afgesloten moet
worden met een eindopdracht
in het laatste half jaar waarin
kennis en competenties getoetst
worden. De student moet een
probleem in een echte werksituatie
aanpakken. Dat is een
heel goede manier om te laten
zien wat je hebt geleerd op het
hbo. Ik denk dat je dat niet doet
door je in de bieb op te sluiten
en een scriptie te schrijven.’
Sevenhuijsen vindt dat de HR
hiermee in feite al beantwoordt
aan wat de Onderwijsraad voorstaat.
Pim Schouten, onderwijsmanager
bij de opleiding
informatica, vertelt hoe de eindopdracht
bij zijn opleiding vorm
krijgt: ‘Je bent afgestudeerd als je
je punten compleet hebt, maar ik
merk dat studenten de afstudeeropdracht
in een bedrijf ervaren
als het échte afstuderen. Dat is
het moment waarop ze moeten
laten zien dat ze voldoende
kennis en oplossend vermogen
hebben om een moeilijke opdracht
tot een goed einde te
brengen. Er zijn twee docenten
van de opleiding bij betrokken
en een bedrijfsbegeleider. Buiten
deze drie personen is er ook
altijd een externe deskundige
die het eindresultaat beoordeelt.
Dat is een ervaren informaticus
wiens oordeel zwaar meeweegt.’
Maar hoe zit het met de factor
kennis bij deze vorm van
examinering: Is de praktijk wel
het meest betrouwbare podium
om de cognitieve vaardigheden
te tonen en te toetsen? Volgens
Sevenhuijsen kan de eindopdracht
niet volbracht worden
zonder ‘harde’ kennis. ‘Natuurlijk
moeten onze studenten ook
dingen wéten. Zo moeten ze in
hun eindopdracht aantoonbaar
een link kunnen leggen met de
vakliteratuur. Maar wij vinden
dat die theoretische concepten ten
dienste staan van het functioneren
in complexe praktijksituaties.
Het is schitterend als jij de laatste
marketingtheorieën kunt oplepelen,
maar kun je vervolgens
ook zelf een state of the artmarketingplan
maken? Die stap
verder hoort bij het hbo.’
geen diploma zonder
onderwijs
Dan is er nog het voorstel van
de Onderwijsraad om een staatsexamen
voor het hoger onderwijs
in te voeren. Iedereen die dat wil
moet aan een open exameninstelling
hbo-examens kunnen
Onderwijs Actueel
afleggen. Veel bijval heeft de
Onderwijsraad op dit voorstel –
waarvan ook geen Europese good
practices bekend zijn – nog niet
ontvangen. Evenmin van de HRgeïnterviewden,
alhoewel
Sevenhuijsen het plan niet zomaar
naar het ronde archief wil
verwijzen. De HR heeft de dertigplussers
immers tot doelgroep
verklaard. ‘Wij willen deze groep
graag erkenning geven voor wat
zij buiten het hbo hebben
geleerd. Maar je moet de kennis
die je hebt wel leren toepassen.
Daar is begeleiding en een
onderwijssetting voor nodig,
want hbo-niveau krijg je niet door
in je eentje op je zolderkamer te
studeren.’
Ook Manon van der Sar, lid van de
centrale medezeggenschapsraad
(cmr), ziet niks in het voorstel.
‘In een studie zitten ook aspecten
die je niet in een momentopname
kunt toetsen. Studeren aan het
hbo is een proces. Je ontwikkelt
ook een beroepshouding. Hoe
toets je dat in zo’n staatsexamen?’
Onderwijscoördinator
Peter Kroon vindt dat het voor
het kennisdeel zou moeten
kunnen, maar buiten dat beoordeelt
hij het als een onwerkbaar
plan. ‘Vanuit de BIG-wet
(Beroepsuitoefening Individuele
Gezondheidszorg – red.) moeten
studenten 2300 uur stage lopen.
Daar eindigt het verhaal voor
een staatsexamen hbo-v al.
Voor de mensen die beweren al
veel te kennen en kunnen is er
een intake-assessment en de
mogelijkheid aanspraak te maken
op evc’s (elders verworven
competenties – red.). Daar zijn
we een warm voorstander van.
Maar je zult nooit een hbo-v
diploma halen zonder een hbo-v
van binnen te hebben gezien.
Dat staat als een paal boven
water.’
EvdM
9

René van Kralingen
Column
Maatwerk betekent
eindeloos afrijden
De Nederlandse overheid wil de kennissamenleving
versterken en de internationale concurrentiepositie
verbeteren. In de meeste landen stijgt
het gemiddelde opleidingsniveau echter sterker
dan in ons land. In 2010 zullen er ongeveer
75.000 hoger opgeleiden te weinig zijn om te voldoen
aan de vraag op de arbeidsmarkt. Ons land
moet flink investeren. De toename van hoger
opgeleiden wordt alleen gerealiseerd door de
toename van mbo’ers die doorstromen naar het
hbo. Jongeren die doorstuderen blijken baat te
hebben bij extra ondersteuning tijdens en na de
overstap. De uitval van deze groep kan worden
beperkt door meer maatwerk te leveren. Dat vermeldt
de HBO-raad in haar strategisch plan. Meer
maatwerk? Door vakkennis in stripboeken aan te
leveren? Door niet absoluut maar relatief te gaan
becijferen? Door geen groepslessen maar privé-les
te geven? Wat kan maatwerk inhouden? We hebben
nog steeds met een set competenties maken.
Die zijn doordacht vastgesteld. Daaraan zullen
studenten na hun studie moeten voldoen. De leeromgeving
kan afwijken, maar er dient een zekere
norm behaald te worden. Net zoals automobilisten
op het Centraal Bureau Rijvaardigheden (CBR) aan
bepaalde eisen dienen te voldoen. Dat impliceert
dat maatwerk alleen mogelijk is als we flexibele
opleidingstrajecten samenstellen. De lengte van
een studie is dan niet meer per definitie vier jaar.
Ook gaan we niet meer uit van vastgestelde
examenmomenten. Voor je rijbewijs kan je immers
ook twintig keer zakken. Het rijexamen is echter
altijd aan te vragen. Als je maar betaalt. Maatwerk,
zonder in te leveren op de uitstroomkwaliteit, is
mogelijk als je werkt met vastgestelde beoordelingsnormen,
flexibele beoordelingsmomenten
en onbeperkte opleidingsmogelijkheden.
Dat betekent dat bepaalde studenten eindeloos
zakken. Eindeloos studeren. Maar goed, alleen
zo kunnen we straks de concurrentie aan.
René van Kralingen is docent bij de lerarenopleiding
en adviseur bij Onderwijsadviesbureau
Van Kralingen.
foto: Levien Willemse
Is een wo- of hbo-diploma van belang om te slagen?
Voor zakenvrouw Annemarie van Gaal (1962)
in elk geval niet. Na de middelbare school
heeft ze geen studieboek meer gezien.
Het succes van Van Gaal is een verhaal over avontuur,
hard werken en het losmaken van je omgeving.
‘Ik verbaas me bij mensen nog
steeds over hun hang naar geld.
Genoeg is toch genoeg? Wat is in
godsnaam het verschil tussen ‘veel
geld’ en ‘nog meer geld’? Voor mij
is geld geen issue. Nooit geweest’,
zegt Annemarie van Gaal. ‘Achteraf
kun je gemakkelijk praten, maar
het was echt niet zo dat we in
Rusland wisten dat er aan het
einde van de regenboog een pot
met goud stond.’ Van Gaal koos in
1990 voor het avontuur. Als
27-jarige alleenstaande moeder
verhuisde ze naar Moskou waar ze
zich namens uitgeverij VNU en
samen met Derk Sauer op de
bladenmarkt stortte. Voor VNU
slaagde de missie niet, als medeoprichter
van Independent Media
(IM) daarna wel. ‘Als geld belangrijk
was geweest, dan had ik tien
jaar Rusland nooit volgehouden’,
stelt ze.
‘Before Cosmo’ en ‘After
Cosmo’
Na hard werken voldoening halen
uit een geslaagd project, dat raakt
Van Gaal veel meer. ‘Ik krijg nog
steeds een kick als iets lukt.
Als een idee inderdaad een bright
idea blijkt en aanslaat. De periode
in Rusland met IM beschouw ik als
een monumentje van mijn leven.
Ik heb alles gegeven, gedurende
tien jaar het maximale uit mezelf
gehaald en godzijdank is het
succesvol geweest.’ De introductie
van de Russische Cosmopolitan
noemt ze haar belangrijkste
zakelijke gebeurtenis. Van Gaal:
‘Dat was als beginnende uitgeverij,
wat we toen waren, een
onmogelijke titel om te
Zakenvrouw, uitgever en Dragons’ Den
bemachtigen. Toch is het gelukt.
Cosmopolitan was de eerste echte
vrouwenglossy in Rusland en is nu
nog steeds de meest succesvolle
titel van Independent Media.
Ik herinner me nog het gelukzalige
gevoel toen ik het eerste nummer
in mijn handen had.’ Het blad
bleek niet slechts een zakelijk
succesnummer, maakt de uitgever
duidelijk. ‘Cosmopolitan heeft een
maatschappelijke beweging op
gang gebracht, en dat geldt ook
voor onze andere vrouwenbladen.
Wij zijn als eerste gaan schrijven
over anticonceptie, en dat de door
Russische medici gepredikte
abortus vermeden moest worden.
En we schreven over omgaan met
je baas, met je schoonfamilie en
met je vervelende dronken man.
Het resultaat was dat de
lezeressen hun leven verdeelden
in de tijdperken BC en AC, ‘Before
Cosmo’ en ‘After Cosmo’.
Trein naar Amsterdam
De ‘onmogelijke introductie’ van
de Cosmo is ogenschijnlijk niet
te vergelijken met het recente
verschijnen van het tijdschrift
Catherine, het door Van Gaal op
de markt gezette blad ‘van’ tvpersoonlijkheid
Catherine Keyl.
Van Gaal ziet daarentegen
overeenkomsten: ‘Ik denk dat
Catherine, zakelijk gezien, voor
de Nederlandse markt een even
groot succes is als Cosmopolitan
voor de Russische markt.
Natuurlijk is het minder sexy maar
om die reden niet minder
bevredigend als zakelijk succes.
Catherine werd gelanceerd in een
voor Nederland ongekend hoge
oplage van 100.000 en binnen
een week was het blad overal
uitverkocht. Dan slaat je hart wel
een paar slagen over.’
Haar succes kan Van Gaal niet
toeschrijven aan een hbo- of
universitaire studie. ‘Opleiding?
Annemarie van Gaal
Ik heb na de middelbare school de
trein genomen van Zuid-Limburg
naar Amsterdam en ik ben daar
gaan werken. Daarna heb ik nooit
meer iets gestudeerd, nog geen
marketingcursus’, aldus de uitgever/investeerder.
De ondernemersgeest
kreeg ze evenmin
van huis mee. ‘Mijn vader was
ambtenaar bij het Centraal Bureau
voor de Statistiek in Heerlen en
mijn moeder heeft nooit gewerkt.
In mijn leven heb ik geen
makkelijke start gehad; op mijn
twintigste was ik al alleenstaand
moeder. Maar die tegenslagen en
alles wat ik heb gemist, zijn juist
goed geweest: Ik ben een product
van mijn verleden en wat ik bereik,
is een cadeautje.’
Just set your mind to it
Maar cadeautjes moet je wel verdienen.
Daar moet je de juiste
stappen voor zetten. Het verlaten
van je vertrouwde omgeving,
beschouwt Van Gaal als één van
die stappen. ‘Voor ambitieuze
mensen is het denk ik heel goed
om naar het buitenland te gaan.
Ik ben ervan overtuigd dat de omgeving
die jou sinds je geboorte
gekoesterd heeft, je niet stimuleert
om heel ver door te groeien.
Je moet je losmaken van je omgeving
om te excelleren, denk ik.
Want die omgeving wil dat jij niet
uit de toon valt en zal je altijd
afremmen.’ Als je die vertrouwde
omgeving weghaalt, bepaalt alleen
je mindset nog je succes, gaat Van
Gaal verder. ‘Eigenlijk is alles een
mindset. Of ik zielsveel van
iemand hou, of ik vijf kilo ga afvallen
en of ik iemand trouw blijf;
het is allemaal een mindset. Ik heb
heel lang gedacht dat zaken
afhankelijk waren van omgevingsfactoren,
maar dat is niet zo. Hoe
minder je de omgeving laat tellen
en hoe meer je leunt op je eigen
mind, hoe meer je bereikt. Vroeger
was mijn levensmotto altijd ‘just
do it’: als je een goed idee hebt, je
gelooft erin en je hebt de
foto: Hollandse Hoogte
kwaliteiten, ga er dan gewoon
voor. Nu heb ik het ‘gefinetuned’
en is mijn motto: just set your
mind to it.’
Dragons’ Den
Zo zette Annemarie van Gaal,
met haar deelname aan het tvprogramma
Dragons’ Den, haar
zinnen op het behartigen van
de belangen van startende ondernemers.
In Dragons’ Den is ze
een van de durfinvesteerders die
ideeën van jonge ondernemers
beoordeelt en eventueel financieel
steunt. Van Gaal: ‘Het is heel
simpel: Ieder nieuw product of
concept, alle vooruitgang en iedere
verbetering komt van ondernemers
en niet van de regering
of van overheidsinstellingen. Maar
startende ondernemers kunnen
nergens terecht. Niet bij bange
banken die zeggen: Wij financieren
geen risico. En dus is het goed dat
er meer durfinvesteerders komen
die startende ondernemers met
een goed plan kunnen financieren
en soms zelfs coachen in ruil voor
aandelen.’ Bij het beoordelen van
de ondernemers laat de uitgever/
investeerder zich niet ‘triggeren’
door een idee of een product waarmee
een kandidaat komt.
Van Gaal: ‘Het valt op dat het altijd
neerkomt op een combinatie van
De inspirator
‘Je moet je
losmaken van
je omgeving om
te excelleren’
de juiste persoonlijkheid en het
juiste product/concept in de juiste
markt. Aan de laatste twee
factoren kun je schaven maar het
eerste moet uit jezelf komen.
Dus daar kijk ik het eerste naar en
dat bepaalt voor mij een go of een
no go, ook al is de presentatie nog
zo goed.’
Over haar eigen toekomstige
mindset, qua ondernemen, kan
Van Gaal niet zoveel kwijt. ‘Laat
dat maar lekker een verrassing
zijn, ook voor mezelf.’
JvN
11

HOGESCHOOLDAG 2007
Op 12 juni jl. vond, op het RDMterrein,
de tweede hogeschooldag
plaats, een dag voor alle medewerkers
van de hogeschool.
In het ochtendgedeelte werd
teruggeblikt op de resultaten van
de afgelopen periode en vooruitgekeken
naar de komende
periode. Pieter Winsemius,
Doekle Terpstra en Jasper Tuytel
spraken over de Hogeschool
Rotterdam, de relatie met stad en
regio en de ontwikkeling van de
HR van opleidings- naar kennisinstituut.
Het ochtendprogramma
werd vervolgd met een interviewronde
onder leiding van dagvoorzitter
Karin Ingelse met partners
waar de HR een langdurig samenwerkingsverband
mee aangaat.
In het middagprogramma konden
de bezoekers kiezen uit meer dan
zeventig presentaties, best
practices vanuit de verschillende
opleidingen. De dag werd afgesloten
met een feest in diverse
ruimtes op het terrein. Met optredens
van onder andere
Loes Luca en Hans Dulfer. Zo’n
1400 medewerkers en relaties
waren aanwezig op de hogeschooldag.
Een kwart van de HR-medewerkers
vulde een enquête in waarin werd
gevraagd wat de aanwezigen van
de hogeschooldag vonden. Hieruit
bleek dat eindfeest en presentaties
als beste werden beoordeeld.
De interviewronde tijdens het
ochtendprogramma scoorde met
een 4,7 het slechtst. De meest
gehoorde opmerking was dat
het ochtendprogramma veel te
lang was. De dag als geheel kreeg
een 7,3.
12
foto’s: brentwouda.com
• HR snelst groeiende hogeschool van Nederland
• 550 fte aan vacatures
• Aandachtspunten onderwijs: contacttijd en verminderen uitval
TuytelTROTS
op prestaties HR
‘De hogeschool heeft veel om trots
op te zijn’, zo begint Jasper Tuytel,
voorzitter van het college van
bestuur (cvb) zijn speech tijdens
de hogeschooldag van 12 juni jl..
‘De HR is de snelst groeiende
hogeschool van Nederland; veertig
procent groei in de laatste vier, vijf
jaar. Dit doen we met een heel
helder profiel: onze verbinding
met de stad en regio. Bovendien
hebben alle opleidingen die tot nu
toe zijn beoordeeld, positief
gescoord bij de accreditatie.’
Ook lichtte Tuytel de op handen
zijnde reorganisatie van clusters
en steden naar (elf) instituten toe.
‘De hogeschool is zo snel gegroeid
dat een reorganisatie onvermijdelijk
was. De instituten krijgen de
taak om voor hun eigen maatschappelijke
sector een compleet
assortiment van opleidingen op
bachelor- en masterniveau te
bieden, gekoppeld aan onderzoek
van lectoren en contractactiviteiten.
We kiezen dus voor de eenloketbenadering.
De sterke groei
brengt ook met zich mee dat we
een flink aantal vacatures hebben.
Het afgelopen jaar 250. Nu zoeken
we voor 550 fte mensen die we op
zo kort mogelijke termijn naar
binnen moeten takelen.’
De laatste tijd is er behoorlijk wat
maatschappelijke onrust geweest
over de kwaliteit van het hoger
onderwijs. ‘Die kritiek kunnen
we niet naast ons neerleggen’,
reageert Tuytel. ‘En dat doen we
ook niet. Aandachtspunten voor
de nabije toekomst zijn contacttijd
en het verminderen van uitval.
De contacttijd moet omhoog.
De sturing van studenten door
docenten moet verbeterd. Uit de
tti (taaktoedelingsinstrument voor
docenten – red.) blijkt dat we meer
tijd besteden aan toetsen dan aan
onderwijs. Een beetje raar. Hierover
moeten we de discussie met
elkaar aangaan. En de komende
tijd moet er meer geïnvesteerd
worden in deficiëntieprogramma’s
en peercoachingstrajecten om de
uitval onder studenten, die te
groot is, terug te dringen. Tenslotte
gaan we fors investeren in
professionalisering van docenten
en medewerkers.’
DvN
DYSCALCULIE,
het broertje van DYSLEXIE
• Eén tot zes procent van de bevolking leidt aan dyscalculie
P&a-student Marjan Houweling streeft naar:
• Eigen protocol voor HR dyscalculie-studenten: formules of
rekenmachine op tafel
• Helpdesk dyscalculie
• Workshop voor PABO’ers
De vertrektijden van de trein niet
kunnen lezen, problemen hebben
met klokkijken of ‘alleen maar’
veel moeite hebben met rekenen
en wiskunde. Het zijn verschijningsvormen
van dyscalculie,
een neurologische aandoening die
je in het onderwijs parten kan
spelen. Hoewel de aandoening
sinds drie jaar wordt erkend door
het ministerie van Onderwijs,
Cultuur en Wetenschappen, ervaren
veel studenten problemen,
weet Marjan Houweling, deeltijd-
Geen diploma en toch studeren
• toename 21+-studenten zonder geschikte vooropleiding
• slagingspercentage voor toelatingsexamen is 50 procent
• HR voert aanlegtoets in ter voorbereiding op toelatingsexamen
en opleiding
Nog steeds bestaat de instroom
van de HR voor het grootste deel
uit mbo’ers, havisten en vwo’ers
van een jaar of achttien. Steeds
meer studenten komen echter
binnen zonder dat papiertje.
Het gaat om 21-plussers die een
toelatingsexamen met goed
gevolg afleggen.
‘Deze groep is de laatste drie jaar
steeds met zo’n dertig procent toegenomen’,
vertelt Theo Vleeskens
van het Bureau Inschrijving en
Trajectbegeleiding (BInT). ‘We zitten
nu op zo’n tien procent van de
totale instroom.’ Daaronder vallen
ook de kandidaat-studenten die
het mbo op een te laag niveau
afrondden en al een paar jaar
werken.
student personeel & arbeid (p&a)
en ervaringsdeskundige. Met haar
afstudeeronderzoek en via het
Power Platform pleit ze voor erkenning
van deze rekenstoornis.
Over het percentage mensen dat
lijdt aan dyscalculie zijn de
meningen verdeeld. Volgens de
Nederlandse Vereniging tot
Ontwikkeling van het Reken-
Wiskunde Onderwijs (Nvorwo)
gaat het om ongeveer één procent
en worden veel rekenproblemen
onterecht bestempeld als dys-
Om hen goed voor te bereiden op
de toelatingsexamens biedt de
HR voor diverse vakken voorbereidingscursussen
aan. Zo’n
zevenhonderd personen slaagden
de afgelopen periode, zodat ze nu
aan de HR kunnen studeren.
Vleeskens: ‘Maar bijna de helft
haalt het niet, onder wie ook veel
mensen die in aanloop naar het
examen bij de HR voorbereidingscursussen
hebben gevolgd. Deze
groep willen we in de toekomst
extra ondersteunen met peercoaches.
Daarnaast willen we,
hopelijk al aanstaande januari, een
aanlegtoets invoeren. Twee weken
na zo’n test krijgt de aanstaande
student een gesprek met een
studieloopbaancoach die advies
geeft over de wijze waarop men
calculie. Anderen, onder wie
Houweling, denken aan zo’n zes
procent, een percentage gelijk aan
dyslexie. Nog eens drie procent
heeft zowel dyscalculie als dyslexie.
Houweling: ‘Ik zat op het
atheneum en haalde voor wiskunde
alleen maar slechte cijfers;
bijlessen hielpen niet. Voor de
andere vakken had ik achten en
negens’, vertelt Houweling die
uiteindelijk via de mavo de havo
(zonder wiskunde) afrondde en
daarna ging werken.
onbegrip
Toen ze jaren later p&a ging
studeren, stapte Houweling naar
het Power Platform dat zich op de
HR inzet voor studenten met een
handicap. Uit een test bleek dat
Houweling dyscalculie heeft, maar
zich het beste kan voorbereiden.
Want we willen hen niet alleen
voorbereiden op het toelatingsexamen
maar ook op de opleiding.
Als pilot hebben we dat al voor
zo’n zestig personen gedaan maar
dat moeten er meer worden.
De studieresultaten van degenen
die via een toelatingsexamen op
de HR komen, zouden een stuk
hoger moeten zijn dan die van
de reguliere instroom, meent
Vleeskens. ‘Nu is het maar ietsje
beter, terwijl mensen die na hun
21-ste alsnog willen studeren erg
gemotiveerd zijn. Dat is niet altijd
te zeggen over de reguliere instroom.’
Een ander doel van BInT is het opkrikken
van het aantal personen
dat het traject in gaat. Vleeskens:
‘De grote vraag is hoe je deze
groep bereikt. Hoofden personeelszaken
zouden er bijvoorbeeld
meer aan moeten doen.
Gelukkig wordt het succes wel
doorverteld.’
JvN
daar trok niemand zich wat van
aan. ‘Zoals een docent van wie ik
het vak budgetteren had; hij had
er niks mee te maken, zei hij. Ik
accepteerde dat niet en besloot
me in te zetten voor studenten
met dyscalculie. De HR heeft
immers een convenant getekend
dat zij studenten met en zonder
beperkingen een gelijke kans
biedt om een studie met goed
gevolg af te ronden. Dyscalculie is
het broertje van dyslexie en moet
dus dezelfde status krijgen, met
name ook binnen de HR. Dat studenten
met dyscalculie nu, net als
studenten met dyslexie, langer
over een tentamen mogen doen
heeft geen zin. Ik wil dat dyscalculie
een eigen protocol krijgt,
dat bijvoorbeeld alle formules
naast het tentamen liggen of dat
je een rekenmachine mag
gebruiken.’
Voor haar afstudeeronderzoek wil
ze onder andere uitzoeken hoe
andere hogescholen omgaan met
dyscalculie en of er op de HR veel
studenten zijn met dit probleem.
Verder wil ze uiteindelijk een helpdesk
dyscalculie oprichten en met
het landelijke expertisecentrum
Handicap & Studie een workshop
ontwikkelen voor PABO’ers. ‘Zodat
ook toekomstige leerkrachten
weten van het bestaan ervan’,
aldus Houweling. ‘Want de onbekendheid
en het onbegrip zijn
supergroot en veel studenten
durven niet te zeggen dat ze er
last van hebben.’ Houweling vindt
het daarnaast van belang dat
kinderen met rekenproblemen al
op de basisschool worden getest.
‘Dat wil niet zeggen dat je het dan
kunt oplossen maar je kan er dan
wel beter op sturen.’ Het onderwijssysteem
aanpassen zodat
leerlingen gevrijwaard kunnen
worden van rekenkundige vakken,
vindt de jobcoach te ver gaan.
‘Het gaat om de erkenning van
dyscalculie.’
JvN
13

Het symposium
Uit het aanbod van lezingen,
debatten en symposia op de HR,
kiest Profielen er elke maand
eentje uit om te bespreken.
Ditmaal het minisymposuim
Nieuwe masters bevallen goed
van het Instituut voor Verpleeg- en
Verloskunde.
Symposium bevalt
voor de helft
‘Erik, ze komt weer helemaal terug in het gezin.’
Diploma-uitreiker Irma van der Velden stelt de
man van Heleen gerust. Gezin en werk hoeft ze
immers niet meer te combineren met de masteropleiding
klinisch verloskundige. Afgelopen juli
studeerde de eerste lichting (vijf studentes) van
deze opleiding af en dat werd gevierd met een
minisymposium. Het tweede deel ervan stond in
het teken van de diploma-uitreiking en was daarmee
alleen interessant voor direct betrokkenen.
Het is mooi dat Lilian wordt geroemd omdat ze
een echte sfeermaker was. En het gezoen en
geknuffel na de uitreiking is begrijpelijk, maar
als niet-betrokkene hoef je daar geen deelgenoot
van te zijn.
Voor de pauze bestond het programma uit vier
lezingen; voor ingewijden, maar daarom niet
minder interessant. De klinisch verloskundige
is een opkomend beroep, werd de toehoorder
duidelijk. Een soort superverloskundige die
vooral in ziekenhuizen en naast de gynaecoloog
steeds belangrijker wordt. Die het gezicht is van
de ziekenhuisafdeling verloskunde en die als
regisseur ‘op de rand van cure en care zit’, sprak
dr. A. Franx. Het verbeteren van de ‘cure en care’
rondom zwangerschappen is hard nodig, stelde
zijn collega professor E. Steegers. Want het
sterftecijfer van baby’s in ziekenhuizen is hoger
op momenten dat er minder zorg aanwezig is.
Zoals ’s nachts. Steegers: ‘Dat heeft met
organisatie te maken en moet ons aan het denken
zetten.’ Een klinisch verpleegkundige kan hierin
volgens hem een belangrijke rol spelen.
Het symposium miste een debat tussen de
deskundigen. Bijvoorbeeld over de vraag hoe ze
de verloskundige zorg denken te reorganiseren
zodat het sterftecijfer daalt. Het bleef bij
lezingen, de uitreiking en tussendoor en na
afloop koffie, cake en alcohol. Voor ingewijden
ongetwijfeld de juiste smeermiddelen bij het
netwerken.
JvN
14
NU OOK
DAGELIJKS NIEUWS
OP PROFIELEN.HRO.NL
Studentenverenigingen
NIKS MOET,
ALLES MAG
BIJ THONIS
De Algemene Studenten Vereniging Thonis bereikt
de leeftijd van twintig, ofwel viert haar vierde lustrum.
Thonis is momenteel de enige actieve
studenten(gezelligheids)vereniging die de HR rijk is.
Elkaar met supersoakers natspuiten,
worstelen in een zwembadje
met vla en macaroni eten
met een duikbril op. Het zijn
enkele van de ingrediënten van
het introductiekamp van de A.S.V.
Thonis. ‘Mijn duikbril zat te strak,
tijdens het eten kreeg ik hoofdpijn’,
vertelt Imelda Lammers,
student industrieel product
ontwerpen. Imelda werd lid van
de vereniging die van oorsprong
is gericht op studenten van het
hlo, hoger laboratorium onderwijs.
Vandaar ook de duikbril
KIES JE VERENIGING
Naast de gezelligheidsverenigingen Thonis
(www.asvthonis.nl) en Augustijn (www.asvaugustijn.nl),
telt de HR ook diverse studieverenigingen.
Zoals Yeba (www.yeba.nl), de
vereniging die voor de financiële opleidingen
studiegerelateerde activiteiten organiseert.
In Rotterdam bestaan daarnaast vele studentenverenigingen
waar ook HR’ers welkom zijn.
De zeven grote verenigingen zijn aangesloten
bij de overkoepelende Rotterdamse Kamer van
Verenigingen (RKvV). Op en via www.rkvv.nl is
meer te lezen over deze verenigingen.
Ook kun je bijvoorbeeld roeien (www.skadi.nl)
en voetballen (www.antibarbari.nl) met collegastudenten.
Rotterdam telt daarnaast enkele
verenigingen die zich richten op studenten met
een bepaalde achtergrond. Zoals het Turkse
Mozaik (www.mozaik.nu) en QNE voor
gereformeerden.
tijdens het kamp die een verband
legt met de veiligheidsbril die in
het laboratorium verplicht is.
‘Ook macaroni eten kan heel erg
gevaarlijk zijn’, grapt Ruben van
den Heuvel, een van de leden van
de lustrumcommissie.
Thonis staat sinds een paar jaar
ook open voor niet-hlo’ers.
Van de plusminus vierhonderd
leden, komt een kwart van andere
opleidingen. Nog eens een kwart
bestaat uit oud-studenten die ‘lid
voor het leven’ werden vanwege
hun verdiensten voor de
vereniging. Dat de wekelijkse
sociëteitsavond en de meters
bier in de kelder van locatie
Academieplein niet meer dan
tussen de twintig en veertig
leden trekken, is voor een deel
makkelijk te verklaren. Voorzitter
Natan Straathof: ‘Een x-aantal
leden dat hlo studeert, is alleen lid
vanwege de korting die je krijgt
bij de aanschaf van lab-artikelen.’
De aanwezige leden malen er zo
te merken niet echt om, en dat
sluit prima aan bij het motto van
Thonis: niks moet, alles mag.
Ruben: ‘Wij hebben ook een
antipathie tegen ontgroening, we
doen alleen wat geintjes.’ Thonis
zet zich daarmee enigszins af
tegen Augustijn, de enige andere
studentenvereniging van de HR
die in haar introductiekampen
steevast koos voor een wat
hardere aanpak. We spreken in
de verleden tijd omdat Augustijn
dit jaar geen kamp organiseerde.
De vereniging telt te weinig
actieve leden en lijdt momenteel
een slapend bestaan. ‘Als er
actieve leden bij komen, pakken
we het weer op’, reageert
Tjeerd Weitenberg, voorzitter
en enig bestuurslid van Augustijn.
Dat er bij Augustijn werd
ontgroend, bestrijdt Tjeerd
overigens: ‘Het is alleen zo dat
bij ons de samenwerking wordt
gestimuleerd door de leiding
wat strenger neer te zetten.’
Fusiebesprekingen tussen de
twee verenigingen leidden een
paar jaar geleden tot niets. Ruben:
‘Het is vooral tegengehouden
door de oud-leden van Augustijn
die erg aan hun tradities hechten,
foto: Levien Willemse
zoals hun sociëteitslied en de
paarse baret (die bij officiële
gelegenheden wordt gedragen,
red.).’ Thonis-leden zijn volgens
eigen zeggen wat relaxter.
Tradities? Eh, de jaarlijkse zeilweek
is een traditie. Verder zijn er
regelmatig feesten, en is iedereen
op donderdag welkom in de soos.
JvN
THONIS IN ’T KORT
Geschiedenis
Thonis werd op 3 oktober 1987
opgericht door studenten van het
hoger laboratorium onderwijs.
De opleiding zat destijds in Delft
en werd verzorgd door het
Van Leeuwenhoek Instituut (VLI),
vernoemd naar Antoni van
Leeuwenhoek. Thonis verwijst
naar zijn voornaam. Nadat het VLI
in 1998 opging in de HR, verkaste
ook de vereniging naar Rotterdam.
Dispuut Orbis Feminina
Studentenvereniging Thonis telt
met Orbis Feminina welgeteld één
dispuut. ‘We zijn drie jaar geleden
begonnen’, vertelt Renata Brandt.
‘Ik had het idee om met een paar
vriendinnen iets samen te doen.’
Damesdispuut Orbis Feminina
heeft op het moment van
schrijven vijf leden, van wie alleen
Imelda Lammers nog student is.
Imelda: ‘Ik ben er sinds maart bij.
Het leek me gewoon superleuk
om met de meiden van de
vereniging, buiten de soos om,
dingen te doen.’ Renata: ‘Op de
dag van de verjaardag van het
dispuut gaan we uit eten, we
hebben een high tea gehad en
voor de vereniging organiseren
we het beginfeest.’
De dames van Orbis Feminina
zijn er heilig van overtuigd dat
zij voorlopig het enige actieve
Thonis-dispuut blijven.
‘Dat zeggen we natuurlijk ook
om de mannen te provoceren.
Zij zouden ook een dispuut
beginnen en hadden grote
plannen maar voorlopig zijn het
alleen maar praatjes.’
Lustrum
De lustrumactiviteiten beginnen
op 20 september met een Back to
the roots-rondvaart door Delft.
Op 3 oktober, de verjaardag,
volgen de tasty sensation en de
diësavond. Tot slot is er op
6 oktober een galafeest. De locatie
hiervan houdt de lustrumcommissie
nog geheim. Meer informatie
op www.asvthonis.nl.
15

foto’s: Dimitri Hakke
AND THE BEAT GOES ON
Beats010, het jaarlijkse feest
voor en door studenten van de
Hogeschool Rotterdam, trok eind
juni zo’n 1800 bezoekers. Er is
alles aan gedaan om de bezoeker
alvast een vakantiegevoel te
bezorgen. Palmbomen, vlaggen
van vakantielanden, zitzakken
en een optreden van de Tropical
Brassband, volgens de organisatie
het hoogtepunt van de avond.
Verder traden in de twee zalen van
de Maassilo onder andere Di-rect
en de Marokkaanse Frans Bauer
op, en werd gedraaid door dj’s
Roog en Don Diablo.
De organisatie moest op het
laatste moment nog wijzigingen
in het programma doorvoeren.
‘Er belde een dj af waarop we
besloten om het feest in twee
zalen te houden in plaats van
in drie. Dit zorgde voor twee
gezellige volle zalen’, aldus
Tessa Druijff, één van de
organisatoren. ‘Het was een
zeer geslaagde avond zonder
ongeregeldheden. We hebben
dan ook voornamelijk positieve
reacties ontvangen.’
Foto’s (van de organisatie zelf)
vind je op www.beats010.nl.
MG
IN DE PRIJZEN
Studenten WdKA winnen gouden prullen
Niet alle gemaakte reclames komen in de publiciteit. Tussen
de afgewezen ideeën zit ook heel veel goeds. Om dat werk
een podium te geven worden de Slash ’n Burn Awards uitgereikt.
Roel Pijnacker en Wietse Vonk, studenten
advertising van de WdKA, hebben tijdens deze uitreiking een
gouden prul in ontvangst mogen nemen. Zij wonnen in de
categorie advertenties met hun uiting voor het verwelkomen
van de ijsberen in Blijdorp en in de categorie actiereclame
met hun bedachte actie voor radio 538.
IMCC-award voor studenten logistiek en economie
Met hun onderzoek naar de distributiestructuur voor olietanks
in opdracht van cilinderfabrikant Hyva wonnen vijf
studenten logistiek en economie de IMCC-award. Aan deze
award is een geldbedrag van 1000 euro verbonden.
Theo Szarafinski, Ferry de Groot, Mechelien Post,
Meike van Ooijen en Angela van der Sluijs kregen een 9
voor hun project. Door het winnen van de prijs is dit zelfs
opgewaardeerd naar een 10. Een andere groep studenten
van de Hogeschool Rotterdam won de tweede prijs.
MG
‘Studenten lopen vaak rond met
onvrede en irritaties zonder dat
ze weten dat ze die klachten
ergens kunnen neerleggen. Bij de
studentengeleding van de medezeggenschapsraad
(sgmr) bijvoorbeeld.
Wij staan juist een stuk
sterker met concrete klachten.’
Aan het woord is sgmr-lid
Timon Renes, derdejaars logistiek
en economie. ‘Het komt voor dat
wij via via horen dat er bij een
bepaalde opleiding veel lesuitval is
en studenten daarover klagen.
Maar zonder hun verhaal hebben
wij geen overtuigend punt in de
cmr. Zonde!’
De cmr en de sgmr kampen
met een gebrek aan bekendheid,
en onbekend maakt onbekend.
‘Maar in de sgmr en de cmr valt
veel te leren. Je ziet hoe een grote
organisatie bestuurd wordt,
sterker: je neemt eraan deel.
Sgmr-lid Timon Renes: Studentengeleding medezeggenschapsraad
(sgmr)
De sgmr is de studentengeleding van de
‘STUDENTEN KLAGEN TE WEINIG’
•10 HR-studenten beslissen mee in medezeggenschapsraad
•cmr leerschool voor: bestuur, beleidsbeïnvloeding en
functioneren in kritische omgeving
Als cmr-lid máák je geen beleid,
maar je hebt wel degelijk invloed.
De financiële begroting of reorganisatieplannen
kunnen alleen
doorgaan als de cmr akkoord gaat.
Je zit als student tussen seniormedewerkers.
Dat leert je om een
professionele houding te ontwikkelen.
Je moet je een mening
vormen en die leren verwoorden in
een kritische omgeving. Een ander
voordeel is dat je als sgmr-lid voor
interessante nevenactiviteiten
wordt gevraagd. Een van mijn
collega sgmr-leden is bijvoorbeeld
lid van het college van beroep.
Zelf ben ik redactielid van dit blad,
Profielen.’
Sgmr-leden kunnen naast hun
lidmaatschap van de sgmr ook
diverse functies binnen de cmr of
sgmr uitoefenen: het voorzitterschap
van de sgmr bijvoorbeeld,
of lidmaatschap van het db
(dagelijks bestuur). Timon Renes
is voorzitter van een van de drie
commissies van de cmr. Hij was
de eerste student die het tot
voorzitter van de commissie
Organisatie heeft geschopt. Wordt
hij als ‘studentje’ wel serieus
genomen door het ervaren
personeel in de raad en zijn
commissie? ‘Jazeker, ze moeten
wel.’
Profielen volgt de komende periode
twee studentleden van de cmr. Hun
ervaringen worden vastgelegd in
een reportage die binnenkort in
Profielen zal verschijnen.
EvdM
medezeggenschapsraad. Gekozen studentleden
blijven een jaar aan. Daarna kunnen
ze zich eventueel weer verkiesbaar stellen.
De verhouding studenten-medewerkers in
de centrale medezeggenschapsraad is fiftyfifty.
De sgmr komt wekelijks bij elkaar en
de leden nemen ook deel aan de vergaderingen
van de centrale medezeggenschapsraad.
Een studentlid is ongeveer een
dagdeel per week kwijt aan vergaderen en
twee uur per week aan voorbereiden. In ruil
daarvoor krijgt hij/zij vier studiepunten of
een financiële vergoeding van 125 euro per
maand.
In december zijn er weer verkiezingen. Heb
je interesse in het werk van de cmr of wil je
je kandidaat stellen, mail dan naar
cmr@hro.nl of check hint/mijnservices/
beleid en p&c/medezeggenschap.
16 17

Details uit
eindexamenwerken
(1) Sierk van Meeuwen
(2) Dana Lenzen
(3) Tjeerd Vrielink
(4) Martijn van den Berg
(5) Sanne van Gent
(6) Sylvía Dögg Halldórsdóttir
18
6
DE KLAS VAN 2007
We staan met z’n drieën in een
ruimte van pakweg 1,50 bij
2.00 meter. Waarschijnlijk werd
deze ruimte vroeger gebruikt als
bezemkast. Nu vindt hier een
claustrofobisch samenzijn plaats,
en dat dat ongemakkelijk voelt, is
helemaal de bedoeling van
kunstenaar Martina Kranenburg.
Wat we in dit hok te zien krijgen,
mag niet openbaar gemaakt
worden. Daarvoor hebben de foto-
1
eindexamenwerk van autonoom
Afgelopen zomer studeerden 250 studenten af
aan de Willem de Kooning Academie. Onder hen 26 studenten
autonome beeldende kunst wiens werk tentoongesteld werd
aan de Karel Doormanhof. ‘Allemaal hebben ze het
uit hun tenen moeten trekken.’
graaf en verslaggever zojuist een
juridisch document moeten ondertekenen.
‘Ik ben geïnteresseerd in
het privéleven en met name hoe
fragiel en manipuleerbaar dat is’,
vertelt Martina. Ze achtervolgt
mensen, verzamelt persoonlijke
berichten op internet, legt
gesprekken vast en neemt
persoonlijke eigendommen mee
van bekenden. Een soort Big
Brother in kunstvorm. Maar
Martine gaat verder dan enkel
2
3
observeren. Een alter ego van
Martine confronteert haar slachtoffers
met wat hen is ontnomen.
De reacties daarop en Martina’s
acties als ‘privacydief’ vormen haar
werk. Vernuftig is hoe de
kunstenaar haar bezoeker dit werk
niet slechts laat consumeren, nee,
hij wordt medeplichtig gemaakt.
‘Er is bij veel mensen spanning
tussen respect voor andermans
privacy en nieuwsgierigheid. Vaak
wint de laatste.’
‘Conceptuele kunst’ staat er op het
visitekaartje van Martina. Maar
haar collega-afstudeerders zijn ook
van andere markten thuis. Volgens
Albert van der Weide, head of
school van autonome beeldende
kunst, is de tentoonstelling een
afspiegeling van de hedendaagse
beeldende kunst.
Er zijn schilderijen, tekeningen,
sculpturen, installaties, films en
crossovers. Bas Groos bijvoorbeeld
werkt op het snijvlak van audiovisueel
en autonoom.
Hij maakt beeldend werk dat hij
vervolgens samenvoegt in videoprojecten.
‘Rode draad daarin is
mijn fascinatie voor een soort
religieus bewustzijn dat via de
natuur in de mens wordt
geïmpregneerd.’ Het levert fraaie
videobeelden op waarbij ook de
technische kunde opvalt. ‘Ik verdien
al regelmatig met audiovisuele
klussen’, aldus Bas. ‘Maar
als er iets is wat ik verder wil
ontwikkelen, dan is het mijn autonome
kant.’
Meerdere werken in de tentoonstelling
laten zien dat jonge
kunstenaars zich – óók anno 2007
– kritisch tot de maatschappij
verhouden. Er is een wandkleed
met anti-Bushteksten en een serie
rond het thema LOVETANK (foto 6)
waarin de IJslandse Sylvía Dögg
Halldórsdóttir – geïnspireerd door
de oorlog in Irak – schilderijen, een
sculptuur en een kledinglijn
presenteert met afbeeldingen van
tanks met hartjescamouflage voor
een ‘army of love’. En ook
Sanne van Gent (foto 5) neemt
maatschappelijk stelling in haar
werk dat humoristisch aandoet
omdat er cavia’s in rondlopen.
‘Ik houd me bezig met het contrast
tussen kunstmatigheid en natuur,
en hoe de mens invloed uitoefent
op landschap en dier.’
5
Maatschappijkritiek in de kunst is
volgens haar niet ‘uit’. Moet de
bezoeker dit ook ‘lezen’ in haar
werk? ‘Nee, niks moet. Maar ik zou
wel tevreden zijn als mensen de
kunstmatigheid erin herkennen.’
Een trein, rails, ijzerdraad, spiegels
en beschreven papiertape op de
muur vormen het werk Through
the looking glass van
Tjeerd Vrielink (foto 3), een theoretisch
onderlegde kunstenaar die
de wereld probeert te begrijpen
door kunst te maken. Zijn werk is
te bekijken maar ook letterlijk te
lezen, en dan komt de kijker/lezer
tussen de rails en het tape bijvoorbeeld
teksten tegen van Foucault
of Freud.
Ook opvallend zijn de schilderijen
van Sierk van Meeuwen (foto 1):
meta-realistische en ambachtelijke
4
kunst met veel citaten uit de
schilderkunst. Kunst die haaks lijkt
te staan op de huidige trends. Toch
heeft deze afgestudeerde het volgens
head of school Van der Weide
niet moeilijker gehad dan de rest.
‘De studenten hebben het állemaal
moeilijk gehad. Ze hebben het uit
hun tenen moeten trekken.
Als head of school ben ik tevreden
over dit werk: Het is scherp,
gearticuleerd en er is veel in te
beleven.’
EvdM
Een van de Drempelprijzen 2007
is gewonnen door autonoomafgestudeerde
Martijn in ’t Veld.
19
foto’s: LevienWillemse

Inge van der Wel (19)
20
Du(r)f?
Column
Tja…, daar sta je dan, met je mond vol tanden
middenin Café De Beurs. Het is een doorsnee
donderdagavond en ik heb zojuist aan een
jongen van het corps verteld dat ik lid ben van
NSR, ofwel de Navigators Studentenvereniging
Rotterdam, een christelijke studentenvereniging.
Doorgaans zijn er vier manieren
waarop mijn gesprekspartner op deze mededeling
reageert en ook deze koos er één uit het
meerkeuzelijstje. ‘NSR?! Waarom??’ De andere
opties zijn: ‘Dus jij bent zo’n braaf meisje dat
nog maagd is’, ‘Wat moet je daar nou?’ of een
afwijzend ‘Oh’, waarna meneer zo snel mogelijk
een andere gesprekspartner zoekt. Ik had de
vraag ‘waarom’ dus vaker gehoord, maar toch
voelde het alsof ik iets heel persoonlijks moest
verdedigen. We raakten in een gesprek verwikkeld
waarin mijn gesprekspartner verdraaid
goed zijn best deed om interesse te tonen in
mijn bewuste keuze voor een christelijke
studentenvereniging. Zijn beeld kwam niet
helemaal overeen met de werkelijkheid. Zo kon
hij haast niet geloven dat er op een gemiddelde
Beursavond minstens een stuk of tien NSRleden
rondbanjeren. En nee, deze personen
staan niet alleen met een glaasje fris langs de
kant van de muur. Ik ben blij dat ik tenminste
één woeste RSC-man heb kunnen overtuigen
van de hipheid van christelijke studenten.
En dat ik daarvoor mijn charmes en wat flirttechnieken
heb moeten gebruiken, God vergeve
het me, het doel heiligt nou eenmaal de
middelen. Naast wat gratis drankjes voor mij,
leverde het hem een verfrissend nieuw beeld op
van christelijke studenten. Hij moest toegeven
dat hij een vertekend beeld had. Soms moet je
gewoon de discussie durven aangaan om je
denkbeelden over anderen nieuw leven in te
blazen.
Inge van der Wel (19) is derdejaars sociaal
pedagogische hulpverlening (sph).
foto: Levien Willemse
Cursus voor aanstormend
managementtalent
Om bijvoorbeeld grote OIIO-projecten (Outside In, Inside Out) te managen,
wil de hogeschool managementtalent kweken, onder andere door
het aanbieden van een cursus projectmanagement.
‘We zouden graag een poule opzetten van
mensen, afkomstig uit verschillende clusters
en diensten, die de potentie hebben om hogeschoolbrede
projecten te managen’, vertelt
Joke van Foeken, scholingsmakelaar bij p&o.
‘Het realiseren van zo’n poule is lastig en tot
nog toe ook niet gelukt. De meeste medewerkers
hebben hun eigen vaste taken en
weinig ruimte om aan projecten te werken
die niet binnen hun taakomschrijving vallen.
Alleen met medewerking van directeuren kan
dit lukken.’
Er zijn twee cursussen: de beginnerscursus
voor projectmedewerkers en een cursus voor
gevorderden die projectleiders klaarstoomt.
Beide maken onderdeel uit van het open aanbod
van p&i (professionalisering & implementatie)
waaruit medewerkers cursussen kunnen
kiezen die bijdragen aan hun professionele
ontwikkeling. Mireille de Jong, beleidsmedewerker
bij o&k (onderwijs & kwaliteit), volgde
de beginnerscursus. ‘Ik ben gedetacheerd bij
het Instituut voor Gezondheidszorg (IvG) en
ondersteun daar meerdere projecten, onder
andere op het gebied van de implementatie
van systemen, accreditatietrajecten en het
instituutsbrede kwaliteitszorgbeleid. Ik vond
De minor international aid &
development (IAD) maakt studenten
bewust van de mogelijkheden
om hun beroep in een
internationale context uit te
de cursus erg leerzaam en leerde dingen waar
ik in de praktijk meteen wat aan had. Hoe stel
je bijvoorbeeld een projectplan op, wat doe je
vooraf en hoe communiceer je met betrokkenen?
Ik wil mijn werkzaamheden voor projecten
best naar een hoger plan trekken. Ik heb
gekeken naar de cursus voor gevorderden en
die lijkt me ook interessant. Ik moet dan wel
eerst ervaring opdoen als projectleider.’
Bij de cursus voor gevorderden woont de opdrachtgever
ook een cursusdag bij. Het is van
belang om de verwachtingen van de opdrachtgever
duidelijk te krijgen. Tijdens de bijeenkomst
leren opdrachtgever en projectleider
goed te communiceren over de doelstellingen
van het project en zo ontstaat beter zicht op
het uiteindelijke resultaat.
Niet iedereen kan de cursus volgen. Alleen de
mensen die daadwerkelijk projectmedewerker
of –leider zijn, kunnen zich aanmelden. Een intake
zorgt er vervolgens voor dat het niveauverschil
tussen de verschillende deelnemers
niet te groot is. Zowel de cursus voor beginners
als die voor gevorderden duurt twaalf dagdelen.
Inschrijven kan nog tot 20 september.
MG
ONTWIKKELINGSWERK
in de zomervakantie
• succesvolle aanvraag Xplore-beurzen
• 30 HR-studenten gaan naar buitenland voor minor
international aid & development
• 14 van hen vertrekken met Xplore-beurs
oefenen en in bijzondere situaties.
Studenten die voor deze minor
kiezen, lopen daarom in de
zomervakantie vier tot zes weken
stage in een ontwikkelingsland.
Dit jaar doen veertien studenten
dat met behulp van een Xplorebeurs.
Deze beurs is een initiatief
foto: Levien Willemse
van het ministerie van
Buitenlandse Zaken. Doel van de
beurs is jongeren bewustmaken
van het belang van ontwikkelingssamenwerking.
Als tegenprestatie
moeten de studenten na hun
terugkomst minimaal 150 mensen
informeren over ontwikkelingssamenwerking
door middel van
draagvlakondersteunende
activiteiten. ‘Onze studenten
hebben daarvoor al allerlei ideeën.
Ze denken aan speeddaten, een
fototentoonstelling, ze kunnen
hun verhaal kwijt tijdens de
minorbeurs en ze willen
basisscholen bezoeken’, vertelt
Sien Trotz, coördinator van de
minor IAD.
In totaal volgen dertig studenten
de minor die een beroep doet op
de zelfstandigheid van de student.
Studenten moeten hun
verblijf in het buitenland zelf
regelen en een geschikte opdracht
aandragen. De minor startte vlak
voor de deadline voor het aanvragen
van de Xplore-beurs. Op
dat moment hadden nog niet alle
studenten een geschikte stageplaats
gevonden. De veertien
studenten die wel gebruikmaken
van de beurs krijgen 75 procent
van alle stagekosten in het
ontwikkelingsland vergoed.
De studenten gaan naar Ecuador,
Filippijnen, Zuid-Afrika, Thailand,
Indonesië en Vietnam. Wat ze er
gaan doen, is heel divers. Zo gaan
er studenten in een ecologisch
hotel werken. Anderen gaan aan
de slag op een school met dove
kinderen en weer anderen sluiten
zich aan bij een organisatie die
zich bezighoudt met de
ontwikkeling van kinderen op het
platteland van Thailand.
Wil je ook een buitenlandbeurs
aanvragen? Check dan het
international office. Meer
informatie over de minor is te
verkrijgen bij Sien Trotz,
010-241 40 18.
MG
‘Dat is toch irritant, als de batterij
van je telefoon leeg is? De hele
dag onbereikbaar, totdat je weer
thuiskomt.’ Aan het woord is
small business-studente Sandy
Pan die samen met medestudent
Kevin Gong op zoek ging naar een
oplossing: een oplaadzuil voor
mobiele telefoons. Kevin en Sandy
moesten in het kader van hun
afstuderen een eigen bedrijf
oprichten. Ze importeerden de
oplaadzuil uit Azië, waar het
fenomeen al enkele jaren bestaat
en een groot succes is. De zuil
kan alle soorten mobiele telefoons
in ongeveer tien minuten opladen
voor vijftig cent per keer. Ondertussen
kun je reclamefilmpjes
zien op de zuil die voorzien is
van lcd-schermen. De belangstelling
voor de zuil is zowel bij
winkelcentra als adverteerders
erg groot. De studenten denken
erover iemand in dienst te nemen
om de drukte op te kunnen
vangen.
OL
21

Allemaal aan
DE UITWISSELING
22
illustratie: Annet Scholten
In 2012 moeten drie miljoen EU-studenten
in het buitenland studeren
– dat ambieert althans de Europese Commissie.
Ook de HR draagt hieraan een steentje bij.
Volgens de beleidsnota internationalisering
moet elk cluster zich bezighouden met ‘het buitenland’.
Het International Office (IO) ondersteunt en
stimuleert internationalisering,
‘maar verwacht niet dat we je handje vasthouden’.
NAAR HET BUITENLAND TIJDENS
JE STUDIE?
Ga naar het IO voor:
• Tips en adviezen
• Informatie over buitenlandse
universiteiten
• Een aanvraag voor een beurs
Verwacht van het IO niet dat ze:
• Een stage voor je hebben
• Al het papierwerk zoals visa voor
je regelen
In principe moet elke HR-opleiding
iets aan internationalisering doen
binnen het curriculum, in de
praktijk is dat niet het geval.
Uiteraard wil niet iedere student
tijdens zijn of haar studie naar het
buitenland, maar de hogeschool
mag best de ambitie hebben om
het aantal uitwisselingen flink op
te hogen, vinden IO-medewerkers
Fiona Waldram en Bart Veldhuijzen.
‘Uitwisseling houdt in dat de opleidingen
ook buitenlandse studenten
moeten ontvangen en een
Engelstalig lesprogramma moeten
bieden. Dat is een behoorlijke
investering.’ Er is een aantal
clusters erg actief op dit gebied.
Koploper is de Rotterdam Business
School. ‘Vooral de opleidingen
international business and
languages en tma (trade management
gericht op Azië), daarvan
moeten alle studenten verplicht
naar het buitenland. De Willem
de Kooning Academie is ook heel
internationaal georiënteerd en
clusters als PABO en engineering
doen steeds meer aan
internationalisering. Het IO houdt
zich voornamelijk bezig met
mobiliteit, dus uitwisseling,
contacten met partnerscholen,
beurzen en subsidies en de
huisvesting van buitenlandse
studenten die hier naartoe komen.’
cultuurshock
Loop je rond met plannen om een
tijdje in het buitenland ervaring
op te doen, dan kun je altijd het IO
binnenstappen. Je moet alleen niet
verwachten dat de vier medewerkers
je handje vasthouden,
een stageplek voor je uit de kast
toveren of alle voorbereidingen
voor je treffen. Veldhuijzen: ‘Het is
niet alleen uit praktisch oogpunt
dat het IO zich niet te veel bemoeit
met het proces dat voorafgaat aan
een studie- of stageperiode in het
buitenland. Het hoort er ook bij
dat de student zelfredzaam leert
te zijn en op eigen houtje de boel
organiseert.’ Het IO begeleidt
studenten die uit het buitenland
aan de HR komen studeren, maar
ook wat hen betreft is er geen
sprake van handje vasthouden.
‘Ze komen met het openbaar
vervoer hier naartoe vanaf
Schiphol. De cultuurshock is voor
sommigen best groot.’ Het IO wil
wel een vereniging opstarten om
buitenlandse studenten in
Rotterdam centraler te kunnen
begeleiden.
In de vijf jaar dat het IO in zijn
huidige vorm binnen de HR
bestaat, is de animo voor uitwisselingen
niet echt gegroeid.
‘De aantallen zijn wel gestegen,
maar dat komt vooral door de
algehele groei van de studentenpopulatie,
niet door de relatief
grotere vraag of nieuwe
initiatieven.’ Enthousiaste
docenten of actieve opleidingsdirecteuren
spelen vaak een doorslaggevende
rol in de motivatie
van studenten. Veel meer dan
financiële prikkels, meent
Waldram. Uitwisselstudenten die in
Europa blijven, en dat zijn veruit
de meesten, komen in aanmerking
voor een beurs uit het
Socratesprogramma van de
Europese Unie, maar studenten die
naar de Verenigde Staten of Azië
willen, krijgen veel minder geld.
Veldhuijzen: ‘Die studenten
kunnen een beroep doen op het
Explorerfonds van de HR zelf. Elk
jaar wordt een bedrag van 90.000
euro verdeeld voor buitenlandse
beurzen en excursies. De Explorerbeurs
is veel lager dan een
Europese beurs, terwijl de mensen
die er aanspraak op maken verder
reizen en dus meer kosten moeten
maken. Dat klinkt oneerlijk, maar
het is nou eenmaal zo dat er
binnen Europa veel meer geld
vrijgemaakt wordt voor mobiliteit
dan daarbuiten.
Barcelona of Ljubljana?
Studenten die hun zinnen hebben
gezet op een intercontinentale
studie-ervaring laten zich meestal
niet tegenhouden door hoge
kosten. Waldram: ‘Het is aardig
haalbaar als je het goed voorbereidt.
Studenten international
business and languages moeten
verplicht in het buitenland stage
lopen en een aardig clubje daarvan
gaat naar de VS. Ze zijn er vaak al
vanaf het begin van hun studie
mee bezig en leggen lang geld
opzij. Het zijn niet per se alleen de
rijkeluiskindjes die het doen.’ Voor
de student zonder spaarpot zijn er
ook interessante alternatieven. In
Oost-Europa zijn veel goedkopere
bestemmingen, maar die trekken
nog niet erg. Veldhuijzen: ‘Niet
veel studenten willen erheen,
terwijl de mensen die er geweest
zijn geweldige ervaringen hebben.
Omdat het voor Oost-Europese
universiteiten nog vrij nieuw is
om buitenlandse studenten te ontvangen,
zijn ze heel enthousiast en
doen ze alles voor de studenten.
Met Europese subsidies hebben
landen als Polen en Tsjechië goede
Engelstalige programma’s opgezet.
Daar volgen dus steeds meer
economische studenten met veel
plezier een businessprogramma.’
Traditionele landen als Spanje en
Frankrijk trekken nog steeds veel
studenten, maar verliezen wel aan
populariteit omdat scholen geen
Engelstalige programma’s aanbieden
en steeds minder studenten
het Spaans of Frans voldoende
beheersen. Wat ook opvalt, is dat,
ondanks de moeilijkheidsgraad,
aardig wat HR-studenten kiezen
voor het nieuwe land van de onbegrensde
mogelijkheden: China.
Waldram: ‘Het is lastig qua taal en
ook moeilijk om het niveau van
studies op elkaar af te stemmen.
Het zijn dan ook vooral tma-ers
en studenten van de Willem de
Kooning Academie die ervoor
kiezen naar China te gaan.’
Docenten die hun studenten
enthousiast maken voor een
buitenlandervaring, dat is volgens
het IO het belangrijkste. Waldram:
‘Sommige docenten zeggen:
NAAR HET BUITENLAND VOOR STUDIE
In 2006/2007 gingen 206 studenten voor een
studie naar het buitenland. De meest populaire
bestemmingen waren: 1. Spanje, 2. China,
3. Frankrijk, 4. Finland, 5. België, 6. USA.
NAAR HET BUITENLAND VOOR STAGE
In 2006/2007 volgden 213 studenten een
stage in het buitenland. De meest populaire
bestemmingen waren: 1.Nederlandse Antillen,
2. China, 3. België, 4. USA
site
“Ga maar niet naar het buitenland.
Doe niet zo moeilijk, wat leer je er
nou van? Hier heb je goede stagebedrijven
die beter aansluiten.”
Maar die docent gaat eraan voorbij
dat je je als persoon sterk ontwikkelt
door zo’n uitdaging aan te
gaan.’
SaS
De basisschool
en de rekentoets
De rekentoets hield de gemoederen de afgelopen maanden flink bezig.
Op de HR slaagde 62,7 procent van de eerstejaars, 19,9 procent
haalde het niet en 17,4 procent stopte al eerder in het collegejaar
met zijn studie. Profielen vroeg enkele basisscholen hoe zij aankijken
tegen de deze veelbesproken toets.
Van Inholland naar de HR, en van de HR naar
Inholland. Eerstejaars PABO-studenten die afgelopen
jaar de rekentoets niet haalden, moesten
van school af en een aantal verkaste noodgedwongen
naar een andere PABO. Van de
potentiële leerkrachten was landelijk ongeveer
een kwart niet goed genoeg in rekenen en ook
op de HR wist maar 62 procent de toets te
halen.
Over de rekentoets wordt verschillend gedacht,
bijvoorbeeld op basisscholen die te maken
krijgen met stagiaires. F. Snijder, directeur van
De Meridiaan, heeft niet echt klachten over het
rekenniveau van stagiaires. ‘Er is bij hen meer
onwennigheid wat betreft didactiek. Ofwel: Hoe
leggen ze het uit aan de kinderen.’ Hoewel hij
de rekentoets inhoudelijk niet kent, vindt
Snijder, op persoonlijke titel, dat er te veel
belang aan wordt gehecht. ‘Ik vind het erg dat
studenten die het hele jaar als stagiair goed
hebben gefunctioneerd rücksichtslos van de
opleiding moeten omdat ze een paar
sommetjes fout hebben.’ Het onderwijs zit
vooral te wachten, schetst de directeur, op
mensen met competenties als het goed kunnen
omgaan met kinderen.
W. van der Hart, directeur van de Schiedamse
basisschool De Vlinder, heeft ervaring met zo’n
goed functionerende stagiair. ‘Wij hadden een
stagiair, een goede student, die alleen is afgehaakt
vanwege de rekentoets. Dat is best sneu,
maar aan de andere kant is rekenen belangrijk.
Persoonlijk vind ik het dus terecht dat de eis
van de rekentoets wordt gesteld.’ De directeur
vindt dat er aan toekomstige leerkrachten best
NU OOK
DAGELIJKS NIEUWS
OP PROFIELEN.HRO.NL
strenge eisen mogen worden gesteld. ‘Met zijinstromers
heb je toch al mensen met wat
beperktere capaciteiten. Dat is niet goed.’
Ook op De Driehoek is de leiding voorstander
van strenge eisen. ‘Ze moeten boven de stof
staan’, stelt adjunct-directeur A. Bezemer.
‘Je moet aan het rekenniveau voldoen en ook
aan alle andere eisen; het is een totaalplaatje.
Wij hebben op onze school overigens eerder
te maken met een taalprobleem.’ Bezemer
merkt dat bij de stagiairs en ook bij leerlingen.
‘Ze vinden het moeilijk om redactiesommen
(in woorden gestelde rekenproblemen – red.)
te maken. Daar besteden we dus extra aandacht
aan.’ Het rekenniveau op zich is best in
orde op haar school, meent ze. ‘Gezien de Citoresultaten
ligt het rekenprobleem niet hier,
denk ik.’
PABO-studente Jill Fonk uitte in de vorige
Profielen kritiek op de rekentoets en wees er
daarbij op dat ze op de middelbare school niet
hoefde te hoofdrekenen. Gedurende het eerste
PABO-jaar vijzelde ze haar rekenniveau echter
flink op. Het bleek niet voldoende. Van de
benodigde 103 punten haalde Jill er in juni 102.
Op het moment van schrijven zoekt ze uit of er
een mogelijkheid is om in aanmerking te
komen voor een allerlaatste herkansing.
‘Het blijkt dat ik faalangst heb, misschien mag
het daarom.’ Lukt dat niet, dan verkast ze met
enige tegenzin naar Inholland. Jill: ‘Want ik heb
het hier naar m’n zin.’
JvN
23

24
Etiquette
IN DE KLAS
Auteur: Sabine Schipper Illustrator: Kwannie Tang
De tijden dat je van een leraar een mep met de liniaal kreeg
als je te laat kwam of je mond ongevraagd opendeed,
zijn gelukkig voorbij. Maar in een egalitaire, informele sfeer
is het wel lastig om te bepalen wat de omgangsnormen
en gedragsregels zijn. ‘Docenten mogen best wat harder optreden.’
Om een idee te krijgen van de mening van
de gemiddelde student over etiquette in de
klas hield Profielen een kleine enquête onder
150 studenten van alle HR-locaties. Wat het
meeste opvalt aan de uitslag van het –
overigens niet wetenschappelijke – onderzoekje,
is dat tweederde van de respondenten
meent dat docenten best wat strenger mogen
optreden tijdens de les. De ‘alles moet
kunnen’-mentaliteit die onze maatschappij
toch sinds jaar en dag kenmerkt en waar de
kabinetten-Balkenende zich met een normen
en waarden-offensief tegen verzetten, lijkt ook
bij de ‘jeugd van tegenwoordig’ haar charme te
verliezen. Bij de respondenten van de enquête
willen studenten bijvoorbeeld ‘meer etiquette
in het aanspreken van een docent
en meer respect tonen’, en ‘er mag harder opgetreden
worden’. ‘Als ik me erger aan een
medestudent, dan zeg ik er meestal wat van.
Als een docent zich ergert, zegt hij vaak niets.’
Eén student vindt het raar dat je op het hbo
‘gewoon met petjes op en jassen aan in de les
mag zitten. Als een docent zijn les niet serieus
neemt, dan doen leerlingen dat ook niet.’
NU OOK
DAGELIJKS NIEUWS
OP PROFIELEN.HRO.NL
Student Rik Geers is dit jaar afgestudeerd aan
de opleiding vrijetijdsmanagement. Terugkijkend
op zijn studie meent hij dat de verhoudingen
tussen docenten en studenten een
beetje zijn zoekgeraakt. ‘Het gebruiken van
voornamen en het informeel met elkaar omgaan
zorgen ervoor dat de positie van de
docent wordt aangetast en dat hij of zij minder
respect krijgt en minder serieus genomen
wordt.’ Rik moet toegeven dat hij zelf ‘heel erg’
was in dat opzicht. Hij had naar eigen zeggen
liever gezien dat de sfeer iets formeler was
geweest en de studenten meer in het gareel
werden gehouden. ‘Dat komt je eigen
prestaties ook ten goede.’
Fons van Maldeghem, docent bij het cluster
pedagogiek en sph, is juist een voorstander
van informaliteit. ‘De basis ligt bij informele
omgangsnormen en dat moet zo blijven.
Op het moment dat iemand die gedragsnormen
overtreedt, zet ik ze meestal in het
‘zonnetje’. Daar houden studenten niet van.
Als ze tijdens college een sms’je krijgen dan
vraag ik ze wat erin staat en als ze te laat
binnenkomen vraag ik ze waarom. Ik wil geen
sfeer van terreur creëren door constant te
schreeuwen van ‘stil’ en ‘eruit’. Humor is een
goed wapen.’ Dat uit het onderzoek onder
studenten blijkt dat een ruim percentage
strengere docenten zou willen, herkent
Van Maldeghem wel, maar hij zou de bal graag
terugkaatsen. ‘Als je hier als student binnenkomt,
ben je rond de achttien. Het lijkt me dat
je dan wel wat eigen verantwoordelijkheid
mag dragen over of je wel of niet een petje
draagt of naar college komt en oplet. Als de
achterste rij in een collegezaal zit te klieren,
vragen studenten vooraan aan míj of ik er
wat van wil zeggen. Ben je gek, zeg er zelf
wat van! Spreek je studiegenoten maar aan
op hun gedrag!’
Dat laatste is niet iets wat studenten vaak
doen, volgens de enquête. Slechts vijf procent
doet het altijd, zestig procent doet het soms
en twintig procent van de respondenten zegt
nooit last te hebben van pratende, bellende of
anderszins onrustige klasgenoten.
middelbare school-gedrag
Er lijkt dus een paradox te zijn tussen de informele
houding van docenten en de behoefte
aan meer duidelijkheid en hiërarchie van studenten.
Moeten docenten dan maar schoolser
en strenger worden? Van Maldeghem vindt dat
onzin. ‘Studenten vergeten soms dat ze er toch
echt voor zichzelf zitten en dus de discipline
zelf moeten opbrengen.’ Ook docent
Rob Arnoldus van het cluster RISO is niet
van plan om politieagent te gaan spelen.
Bovendien maakt hij het zelden mee, echt
‘middelbare school-gedrag’. ‘En als je ergens
tegen aanloopt, is het meestal op te lossen
met een beetje humor en relativering. Eten
tijdens de les bijvoorbeeld is iets wat vaak
voorkomt. Als ik er geen last van heb en de
bewuste student doet verder goed mee, laat
ik het gaan. Of ik zeg: ‘Mag ik ook een hapje?’
Volgens Arnoldus moet je als docent inschatten
wat de mogelijkheden van een groep
zijn in een bepaalde setting. ‘Een lang en
technisch betoog houden voor een collegezaal
met eerstejaars, dat is vragen om problemen.
Als het ver-van-mijn-bed-verhalen zijn, is de
aandacht vaak snel weg.’ Ook als er een gastspreker
wordt uitgenodigd, gaat het weleens
mis. ‘Omdat veel eerstejaars tegenwoordig
nog thuis wonen en minder maatschappelijk
betrokken zijn dan vroeger, zijn ze niet snel
onder de indruk van gastsprekers. Je kan hier
bij wijze van spreken de secretaris-generaal
van de NAVO neerzetten, maar omdat ze geen
idee hebben wie dat is en de inhoud niet op
waarde kunnen schatten, zullen ze er totaal
geen boodschap aan hebben en dus afhaken.’
Arnoldus lost zulke situaties op door de les
te verlevendigen en er bijvoorbeeld een
interviewvorm aan te geven.
Arnoldus’ verhaal sluit aan bij de mening
van studenten, die vaak vinden dat te grote
groepen niet bevorderlijk zijn voor de orde in
de les en dat docenten best wat meer moeite
mogen doen met bijvoorbeeld beeldmateriaal
om de boel een beetje ‘op te leuken’.
67 procent van de studenten meent dat een
onrustige klas een teken voor de docent is dat
de les te saai is. De helft van de studenten
geeft toe tijdens saaie lessen meestal (30 procent)
of zelfs altijd (19 procent) te kletsen.
Van Maldeghem: ‘Er zijn nou eenmaal docenten
die al tien jaar lang hetzelfde lesje afdraaien.
Dan lijkt het me logisch dat de groep gaat
klieren, dat zou ik zelf ook doen.’
Rob Arnoldus meent wel dat, hoezeer de
docent zijn best moet doen, de eindverantwoordelijkheid
altijd bij de student ligt. ‘Je kan
wel schreeuwen “koppen dicht”, maar dat
werkt toch niet. Daarbij verstoort continu
corrigeren het leerproces. Ik wind me nergens
over op.’
oude stempel
Gisela Althaus, al vijfentwintig jaar werkzaam
als docent Duits op de lerarenopleiding, geeft
aan meer van ‘de oude stempel’ te zijn. ‘Ik vind
dat ik een voorbeeldfunctie en een opvoedrol
heb. Op tijd komen is een basisvoorwaarde,
net als elkaar laten uitspreken. Als mensen te
laat zijn, mogen ze er wel in, maar ik houd het
bij als het te vaak gebeurt.’ Althaus ziet een
groot verschil tussen eerste- en ouderejaars.
‘Studenten veranderen op het moment dat ze
stage gaan lopen. Als ze zelf voor de klas
komen te staan, leren ze de andere kant van
de medaille kennen. Ze staan zelf op de
drempel van de overgang van student naar
docent, maar je moet ze vaak nog attent
maken op bepaalde omgangsnormen die ze
als toekomstige opvoeder zelf ook weer
moeten doorgeven.’
Ongeveer de helft van de studenten vindt dat
lessen regelmatig verpest worden door irritant
gedrag van medestudenten. Maar met de
stelling ‘Ik bepaal zelf of ik wel of niet oplet
of meedoe met een les, ook al hebben anderen
er last van’ was een geruststellende 81 procent
van de studenten het oneens. Denken en doen
zijn blijkbaar in de praktijk vaak twee verschillende
dingen. Omgangsnormen zijn wat
Althaus betreft niet meer zo vanzelfsprekend
als vroeger. ‘Het sociale gedrag is veranderd,
maar dat geldt voor de hele maatschappij.
Als studenten nu bijvoorbeeld te laat komen
en je zegt er als docent wat van, kunnen ze je
schouderophalend van repliek dienen:
“Wat maakt dat nou uit.” Dat zou je twintig jaar
geleden niet gehoord hebben.’
De alles-moet-kunnen-mentaliteit
verliest ook bij jongeren haar charme
25

Stage en beroep
26
HOE OVERLEEFT
een ondernemer de Boulevard Zuid?
Voor de scholingswinkel van het Albeda College
bleven veel allochtone ondernemers onbereikbaar.
Twee MER-studenten deden voor hun afstuderen onderzoek
naar allochtoon ondernemerschap op de Boulevard Zuid,
én slaagden erin om tijdens hun stage voor de scholingswinkel
flink wat Turkse ondernemers binnen te halen.
Op Boulevard Zuid zitten een heleboel
belhuizen en toch komen er
regelmatig nieuwe bij. Dat komt,
zegt Adem Dag, omdat de
240 ondernemers op de boulevard
in meerderheid (140) allochtoon
zijn en vaak dezelfde soort ondernemingen
starten. ‘Als een Turk
een shoarmazaak ziet, neemt hij
die als voorbeeld om zelf ook de
zoveelste shoarmazaak te
beginnen.’
Eind juni gaven de twee
Nederlands-Turkse HR-studenten
management, economie & recht
(MER) Adem Dag (25) en Kenan
Bayrak (26) een afstudeerpresentatie
voor een select groepje hoogwaardigheidsbekleders.
Ze vertelden
over hun onderzoek onder de
allochtone ondernemers op
Boulevard Zuid, een verloederde
winkelstraat bestaande uit de
Beijerlandselaan en de
Groene Hilledijk. Het winkelaanbod
is verschraald; de voorbeelden die
Adem en Kenan in hun presentatie
gaven, zijn niet voor niets die van
de shoarmazaak en het belhuis.
Shoarma eten en bellen zijn voor
Boulevard Zuid ongeveer hetzelfde
als Microsoft en Windows voor de
computer. Een vanzelfsprekende
combinatie waar iedereen gebruik
van maakt. Maar Microsoft heeft
een monopolie en dat hebben de
Turkse ondernemers niet.
De wetten van de marktwerking
dicteren ook op Zuid de werkelijkheid:
Is er een overschot, dan kun
je er maar weinig aan verdienen.
Het lukt veel ondernemers dan ook
niet om bestaanszekerheid op te
bouwen.
Kenan: ‘Die Turkse ondernemer
die een porseleinwinkel startte,
deed het goed. Een origineel idee
op een plaats waar vraag naar
porselein is. Deze man behoort inmiddels
tot de succesvolle groep
op de boulevard.’
Adem: ‘Je ziet dat vooral allochtone
ondernemers van de tweede
generatie beter nadenken over
de markt en hun concept.’
Kenan: ‘De eerste generatie heeft
nog een heel sterk eergevoel.
Wij wilden hen cursussen aanbieden,
maar de wat oudere
Turken waren echt te trots om
zich over hun kennelijke gebrek
heen te zetten. Door die trots is
het überhaupt moeilijk om met
hen over dergelijke onderwerpen
te praten: Hij mist toch helemaal
geen vaardigheden?’
vertalen en formulieren
invullen
Kenan en Adem hebben om de
beurt stage gelopen bij de
scholingswinkel van het Albeda
College op Boulevard Zuid. Adem
foto: Ronald van den Heerik
kwam eerst, anderhalf jaar
geleden, en wist door zijn Turkse
achtergrond veel Turkse ondernemers
te bereiken die voor
zijn autochtone collega’s van de
scholingswinkel onbereikbaar
waren gebleven. Daarna kwam
Adems vriend Kenan stage lopen
en een half jaar later begonnen ze
samen aan hun afstudeeropdracht:
een onderzoek naar de succes- en
faalfactoren van Turkse ondernemers.
Adem: ‘Na onze stage kenden
we een heleboel ondernemers.
Sommigen kwamen na een tijdje
zelfs naar ons toe met hun
problemen. Vaak hebben we
ze geholpen, bijvoorbeeld met
het vertalen of invullen van
formulieren. Ze wisten precies
wanneer wij werkten, sommigen
kwamen wekelijks.’
Kenan: ‘Op een gegeven moment
kwam er één naar ons toe met een
gerechtelijke uitspraak waarin
stond dat hij 20.000 euro moest
betalen. Toen vroegen wij ons wel
af: Hoort dit bij ons scholingswinkelwerk?’
Adem: ‘Deze man moest natuurlijk
gewoon een goede advocaat
zoeken.’
Kenan: ‘Het voordeel is dat we
tijdens onze stage al veel vertrouwen
hebben opgebouwd bij
ondernemers. Later, tijdens de
interviews voor het onderzoek,
konden we daarom veel sneller
de diepte in gaan.’
Stage- en afstudeerbegeleider
Kees Corbet van de Albeda
scholingswinkel is tevreden:
‘Kenan en Adem hebben hier
heel snel geleerd wat het betekent
om probleemoplossend en zelfstandig
te werken. Ze hebben
verantwoordelijkheid gekregen
en genomen. Niet alle studenten
krijgen die vrijheid. Het heeft
ons concreet ook veel opgeleverd:
Ondernemers die eerst weigerden
om iets te leren worden nu toch
door docenten van het Albeda
College bijgeschoold.’ Door veel
praten en zo vertrouwen te
winnen, hebben Kenan en Adem
een nieuwe markt opengebroken.
OL
foto: Ronald van den Heerik
Tot 1994: werktuigbouw
Nu: omgevingsmanager bij Rijkswaterstaat
‘Als techneut moet je ook teamplayer
zijn en willen meedenken
en communiceren. Want een
technische oplossing is altijd maar
één oplossing. Als er veel files zijn
kun je wegen aanleggen, maar je
kunt ook nadenken over het openbaar
vervoer of over thuiswerken.’
Aan het woord is oud-student
Tekin Ates, tegenwoordig werkzaam
bij Rijkswaterstaat. Juist het
communiceren is een sterke kant
van Ates, vindt hij zelf, en dat
leerde hij in zijn eerste baan na
de HR. ‘Op de hts ging het om
techniek. Presenteren, je verhaal
kunnen doen voor een groepje,
was in die tijd niet nodig.
Geleerd op de HR:
Oplossingsgerichtheid
Gemist op de HR:
Leren presenteren, het ging
te weinig om communicatie
TEKIN ATES
Maar bij het Elektriciteitsbedrijf
Zuid-Holland moest ik de
kwaliteits- en milieuzorgsystemen
procedures in kaart brengen.
Ik moest heel veel mensen spreken
en hen overtuigen van de noodzaak
van de systemen. Er heerste
een ambtenarencultuur, de afdelingen
waren allemaal eilandjes,
maar het ging mij goed af. Ik bleek
goed bruggen te kunnen bouwen.’
Zo’n 25 jaar geleden, toen Ates
van de basisschool kwam, was
studeren voor Turkse kinderen
ongebruikelijk. ‘Meisjes werden
uitgehuwelijkt en jongens gingen
werken in de tuin, was de insteek
van vooral docenten; je werd een
beetje die richting in geduwd’,
vertelt Ates die van zijn twaalfde
tot zijn 24-ste cherrytomaten inpakte.
Voor hem was dat echter
een bijbaan. ‘Mijn ouders waren
twaalf uur per dag hard aan het
werk voor weinig geld. Dat wilde
ik niet. Ik dacht: Als ik in
Nederland wil leven en
functioneren, moet ik gaan
studeren.’
Na lts en mts startte hij aan de
G. J. de Jonghweg met werktuigbouw.
Ates: ‘De hts was in eerste
instantie een schok voor me want
je werd er veel minder begeleid
dan op de mts. Je moest zelf
afspraken maken voor practicumlessen,
er werd niet bijgehouden
of je er was en er was nauwelijks
contact met je docent. Ik had daar
moeite mee en was onzeker. Doe
ik het goed of niet, vroeg ik me af.’
Na zes maanden vond Ates zijn
draai. ‘Het bleek fijn om alles zelf
te plannen. Maar heel veel studenten
zakten voor hun propedeuse,
juist omdat ze onvoldoende
planden. In het tweede studiejaar
huwde ik en dat dwong me om
snel af te studeren.’ Tijd voor een
wild studentenleven had hij niet,
net zo min als de zeven andere
Turkse studenten met wie hij
omging en die ook al getrouwd
waren. ‘En ik moest er best hard
voor werken. Vakken als scheikunde
en logistiek vond ik erg
moeilijk maar dat compenseerde
ik met bijvoorbeeld wiskunde waar
ik goed in was. De school was best
goed en streng, was mijn indruk.
Je hoort dat het er in het onderwijs
tegenwoordig soepeler aan toe
gaat.’
Afgestudeerd
CURRICULUM VITAE
1990 - 1994 studie werktuigbouw,
specialisatie productietechniek
1994 - 1998 medewerker Elektriciteitsbedrijf
Zuid-Holland
1998 - 1999 werkvoorbereider bij een
aannemer
1999 - heden verschillende functies bij
Rijkswaterstaat
Met het behalen van zijn diploma
was Ates erg blij. ‘Maar de
werkelijkheid bleek zwaar, het was
moeilijk om werk te vinden, vooral
omdat ik geen ervaring had.
En ik ben allochtoon, dat speelde
ook een rol bij de sollicitaties;
grote bedrijven waren daarin best
terughoudend.’ Inmiddels werkt
hij alweer negen jaar bij
Rijkswaterstaat, tegenwoordig als
omgevingsmanager. ‘Met onder
andere gemeenten en de provincie
heb ik contact over infrastructurele
werkzaamheden op of rond rijkswegen.
In de studiefase van een
project kijk ik naar de haalbaarheid.’
In zijn woonplaats Maassluis
was hij daarnaast een aantal jaar
gemeenteraadslid namens de PvdA
en al vele jaren is hij actief voor de
moskee. ‘Ik ben er woordvoerder
en betrokken bij de werkgroep
islam-christendom, waar ik medeinitiatiefnemer
van ben.’ Ates ziet
duidelijke overeenkomsten tussen
de inhoud van
zijn baan en zijn vrijwilligerswerk.
‘Je moet een bruggenbouwer zijn.
Het vertrouwen van mensen
winnen en behouden, afspraken
nakomen en goed communiceren.
Mijn sterke kant is dat ik dat ook
leuk vind.’
JvN
27

28
Lekker op
de Nieuwe Binnenweg
Koekela, nr. 135, het lekkerste
zoet van Rotterdam
Beyzade, nr. 135, Turkse keuken
Gheestige Willem, nr. 160a,
vegetarische traiteur
Muziek op
de Nieuwe Binnenweg
Demonfuzz, nr 86, veel vinyl
CDMusic, nr. 411b,
Kaapverdiaanse cd’s en dvd’s
De Plaatboef, nr. 81a, cd’s en vinyl
Leuk op
de Nieuwe Binnenweg
Fabricati, nr. 72, hippe hebbedingen
en kleine meubels
Movimento, nr. 78, verkooppunt
van King Louie
Witte Tanden Winkel, nr. 62, voor
al uw tanden
De Nieuwe Binnenweg is ongeveer
1800 meter lang. Toch doe je er
al snel een paar uur over om van
huisnummer 1 (handelaar in
designtassen) naar huisnummer
577 (uitspanning met uitzicht op
Delfshaven) te lopen. Onderweg
kan het namelijk gebeuren dat je
god tegenkomt (in de buurt van
huisnummer 25), dat je jezelf langdurig
verbaast over de blowende
mensen in de ‘vissenkom’ op
nummer 181 (coffeeshop Nemo),
dat je verstrikt raakt in een groep
uitgefeeste Soedanezen (ter
hoogte van Evangelisch Centrum
Europoort) of dat een coffeeshophouder
zich begint te beklagen
foto’s: Levien Willemse
Uitgaan op de Nieuwe Binnenweg
DE NACHT
Het is lastig kiezen op de Nieuwe Binnenweg.
Je kunt er eigenlijk alles vinden.
Designtassen, softdrugs, uitgefeeste Soedanezen,
tosti’s, ouderwets vinyl en goede raad.
VAN DE GROTE STAD
over het feit dat shops niet langer
in de buurt van scholen mogen
zitten (coffeeshop Out of Time,
363b).
En dan ben je nog nergens naar
binnen geweest.
Spartasjaal
Ik begin mijn rondgang over de
Nieuwe Binnenweg met een
bezoek aan de Paradijskerk vol
Roomse pracht en praal. Marmeren
beelden, bladgoud en waanzinnig
houtsnijwerk: een genot voor het
oog. Maar Zijn zegen zul je er niet
vinden, de Paradijskerk is namelijk
niet echt. Er ligt tapijt op de grond,
waardoor mijn voetstappen niet
door de kerk weergalmen. Bovendien
komt het rumoer van de
Nieuwe Binnenweg (autobeats en
tram 4) op volle kracht de kerk
binnen. De gastvrouw van de kerk
schrikt zich een ongeluk van mijn
afscheidsgroet en springt opzij
alsof ze de duivel zelf ziet. Gods
zegen zal er voor mij waarschijnlijk
niet meer in zitten vandaag.
Na een eindje lopen besluit ik
dan ook geheel op eigen kracht bij
café De Piraat (nummer 360b) naar
binnen te gaan. Het café hangt vol
oude foto’s, ansichtkaarten,
vreemde Chinese snuisterijen en
achter de bar is een Spartasjaal
gespijkerd (gekruisigd?). De barman
heeft een verbleekte tatoeage
op zijn rechterarm en zal kijken of
hij nog tosti’s heeft. Ik vraag de
barman naar de Spartasjaal. ‘Nooit
problemen mee?’ ‘Nee, waarom?’,
vraagt hij. Ik weet het ook niet,
dus begin ik maar over Feyenoord.
Maar voor ik mijn zin kan afmaken,
is de barman alweer bezig
om twee van de vier andere
klanten te helpen. Zijn collega, een
stevige dame die gebrekkig Engels
met nog gebrekkiger Nederlands
combineert, kijkt in de koelkast
van het keukentje dat aan de bar
grenst. De ham is op, maakt ze
duidelijk, terwijl ze de houdbaarheidsdatum
op een pakje ham
bestudeert. ‘Extra kaas?’, vraagt de
barman. Lekker. De barvrouw gaat
met mijn bestelling aan de slag,
maar begint even later erbarmelijk
te kermen. ‘Oh, come help me!’,
roept ze naar de barman die vervolgens
zeer relaxed poolshoogte
komt nemen. ‘It’s falling down. You
put it out.’ Een beetje zenuwachtig
begin ik even later aan mijn tosti.
‘Lekker of niet lekker’, stelt de
barvrouw mij in staccato voor een
moeilijk dilemma. ‘Heet’, zeg ik om
haar niet te hoeven teleurstellen.
‘Gesmolten kaas is heet!’, weet de
barman.
sambaballensamba
Het is fijn shoppen op de
Nieuwe Binnenweg. Veel afwisseling
en eindelijk eens geen
winkelketens met hun standaardassortiment.
Leuke en vrolijke
cadeauwinkeltjes, tropische supermarkten,
veel hair & beauty, veel
shoarma en het gehele pornoassortiment.
Na een uurtje bijkomen
in Hu’u (mintgroen,
relaxed, beetje weinig mensen)
doe ik me in de tegenoverliggende
platenzaak Demonfuzz tegoed aan
massa’s lp’s. Nog enigszins versuft
van het loungen koop ik een
singletje met André van Duin’s
Sambaballensamba. Gelukkig heb
ik geen platenspeler.
Ik heb vernomen dat je bij
Beyzade, Turks restaurant op 135,
goedkoop en lekker kunt eten.
Elke zaterdagavond, dus ook
vanavond, is er live muziek en de
aanwezige Turken gaan, zachtjes
uitgedrukt, uit hun dak. Een meisje
zingt populaire Turkse liedjes over
de liefde, begeleid door twee
mannen met snaarinstrumenten.
Dit gaat tot een uur of twee
’s nachts door, terwijl het eten blijft
komen, de wijnkoelers op tafel
verschijnen en de vrouwen dansen
en zingen.
De nacht op de Nieuwe Binnenweg
is de nacht van een grote stad. Aan
de ene kant van de straat gaan de
laatste hippe mensen uit in de late
hippe uitgaansgelegenheden,
terwijl even verderop, ter hoogte
van de Binnenweg apotheek de
kleine criminaliteit zich verzamelt.
Op de apothekersgevel herhaalt
een lichtkrant de hele nacht een
belangrijke boodschap:
‘Kinderwens?…Slik op tijd foliumzuur!…Foliumzuur
verkleint de
kans op het krijgen van een kindje
met ernstige aandoeningen… bijvoorbeeld
een lipspleet of een
open ruggetje.’ Met deze goede
raad op zak, is het veilig afzakken
naar huis.
OL
GRENSVERLEGGEND
‘De horizon is hier’ is dit jaar het motto van de (Internationale)
Keuze van de Rotterdamse Schouwburg. Waar je ook kijkt,
uiteindelijk verschijnt hij overal. Toch doen we niets liever
dan van tijd tot tijd onze horizon eens lekker oprekken.
Vooral kunstenaars zijn meesters in het opzoeken van
grenzen. De (Internationale) Keuze van de Rotterdamse
Schouwburg is ieder jaar opnieuw een feest met eigenwijze
en verrassende theatervoorstellingen. Tien Geboden van
theatermaker Johan Simons is zo’n voorstelling. Gebaseerd op
de televisiefilms van de Poolse cineast Kieslowski worden de
tien geboden voorgesteld in herkenbare dilemma’s. Zoals: Hoe
omzeil je het gebod ‘gij zult niet doden’ als de dader van een
gruwelijke roofmoord ter dood veroordeeld is. Simons maakte
eerder al een Duitse variant van de voorstelling. Naast de
spelers van NTGent, zijn de jonge honden van Wunderbaum
in de voorstelling te zien.
Met je Studenten Uitpas betaal je voor een kaartje
voor de grote zaal slechts € 9,- en voor voorstellingen
in de kleine zaal € 6,- (prijzen kunnen enigszins
afwijken).
De (Internationale) Keuze
van de Rotterdamse Schouwburg
Internationaal Theaterfestival
07 – 22 september
www.rotterdamseschouwburg.nl/deinternationalekeuze
Tien geboden
Do 13 en vr 14 september
20:15 uur, Rotterdamse Schouwburg
Met de gratis Studenten Uitpas van het Rotterdams Uitburo
krijg je het hele jaar door korting – tot 75 procent – op uitgaan
bij 28 Rotterdamse theaters, podia, clubs en musea. Nog geen
Studenten Uitpas?
Op www.studentenuitpas.nl vind je meer info over de Uitpas
én je kunt de Uitpas direct gratis en vrijblijvend aanvragen.
foto: Lenore Blievernicht
29

Voor de thuisvirtuoos *****
Als hobbygitarist heb ik al meerdere gitaarleraren
gehad. Maar nog nooit een digitale.
Via www.guitarplayer.com, een website met
allerhande informatie over het bespelen van
de gitaar, kom ik op www.guitarplayertv.com.
Dit gratis tv-kanaal biedt diverse gitaarleraren
die funky loopjes, lastige overgangen en
indrukwekkende riffs voordoen. Gitaar erbij
en aan de slag. Was het maar zo makkelijk.
Eerste aangeklikte les: quick licks. De man
met de gitaar doet het een keer voor en legt
vervolgens uit hoe het loopje, gebaseerd op
een gouwe ouwe van Stevie Wonder, te spelen
is. Zo makkelijk als het lijkt, is het niet.
Misschien is het beter om niet direct met een
loopje te beginnen, maar eerst wat op te
warmen met een blues. Dat ziet er al een stuk
beter uit. Het is wel lastig te zien wat de leraar
speelt. Is het een A-akkoord of een A7? En je
moet tegelijkertijd op een ander schermpje
kijken om te zien welke tokkel erbij gespeeld
wordt.
Het lijkt een beetje op de beroemde tv-schilderlessen
van Bob Ross. Die kloddert ook
landschappen op een doek alsof het niks is.
Hetzelfde gevoel krijg ik bij de gitaarlessen.
Een beetje sliden, een beetje tokkelen, onmogelijke
grepen en een leraar die het doodkalm
uitlegt. En waar zijn de liedjes? Of neemt
de gemiddelde thuisgitarist genoegen met het
kunnen spelen van een stukje Jimi Hendrix,
een half bluesnummer en jazzy riffje?
Gelukkig biedt guitarplayertv meer dan alleen
lessen. Zo vertelt John Frusciante van de
Red Hot Chili Peppers hoe de gitaarpartijen
van hun hit Dani California in elkaar zitten.
Verder vind je concertfragmenten van grootheden
als Steve Vai en Joe Satriani, interviews
en tips en meningen over verschillende gitaarmerken.
Een verzameling beeldmateriaal waar
je uren doorheen kunt klikken. Maar voor de
lessen hou ik het voorlopig bij mijn real life
leraar.
MG
30
Zwartgallig scherp *****
PIZZA’S
sommige kiezen de vreemdste
momenten om dood te gaan
de margherita kun je schrappen
de peperoni blijft staan
Cynisch, morbide en vlijmscherp.
Het gros van de korte gedichten
van Marc van Biezen laat zich zo
omschrijven. Net als de cabaretiers
André Manuel en Hans Dorrestijn
deelt Van Biezen in een paar
zinnen rake klappen uit. Klappen
die de liefhebber van zwartgallige
humor op z’n minst doen
grimlachen. In de bundel
Afwezigheidsassistente, waarin de
dood de dichters’ favoriete thema
is, is dat niet anders. Gevolgd door
geloof, seks en af en toe ook de
liefde. Die daarna vaak weer
genadeloos op het tweede plan
wordt gezet. Door de lust.
Van Biezens langere gedichtjes
(maar dan praten we ook nog maar
over een regel of twaalf) ontberen
in de meeste gevallen zijn handelsmerk:
scherpte en morbiditeit.
Hoe minder woorden Van Biezen
nodig heeft, hoe beter het gedicht.
Of mogen we een grap van acht
woorden eigenlijk geen gedicht
noemen?
EEUWIG ZONDE
hij werd doodgereden
door een bus buiten dienst
Wil je een exemplaar van deze
bundel winnen? Ga naar
www.profielen.hro.nl voor de
prijsvraag
NU OOK
DAGELIJKS NIEUWS
OP PROFIELEN.HRO.NL
JvN
In 37 minuten door je
herinneringenarchief *****
Fractured Life van Air Traffic, nog
nooit van gehoord. Het bandje
heeft net de eerste cd uit en
eigenlijk nog geen hitje gehad.
Wat kan je verwachten? Op de
cover staat een overhoop gehaald
bureau en de muziek valt in de
categorie Britpop. Het kan van
alles zijn.
Nieuwsgierig doe ik de cd in de
speler. Het begint met een vrolijk
pianootje. Terwijl de gitaren
invallen, zoek ik meer info over de
band. Het zijn vier Britse jongens
van 21 met matjes in hun nek en
strakke spijkerbroeken aan.
Terwijl mijn voet onbedwingbaar
op de maat mee begint te tikken,
lees ik verder op de website van
de band. Ze maken volgens eigen
omschrijving mood-music en vergelijken
zichzelf met Radiohead
en Muse. Halverwege het eerste
nummer Just Abuse me zit ik
swingend op mijn bureaustoel.
Dit is leuk!
De cd kent een lekker dansbaar
up-tempo begin met gitaren, maar
Air Traffic schuwt ook de meer
ingetogen nummers niet die de
zanger met veel overtuiging zingt.
Elk liedje roept een herinnering
op: Met een biertje in mijn hand
op een festival, op mijn rug in het
gras, melancholisch op de vensterbank
terwijl het buiten regent.
Air Traffic neemt me in 37 minuten
mee op herinnerings-her-ontdekkingstocht
in mijn hoofd: elf
liedjes, elf herinneringen. Morgen
zet ik de cd weer op, kijken waar
in mijn hoofd ik dan uitkom.
TS
Prince niet verrassend, wel
oké *****
Het nieuwe album van Prince heet
Planet Earth. Zou de kleine
Jehova’s getuige net als de rest
van hip Amerika ook het klimaatevangelie
van Al Gore hebben
omarmd? Dat lijkt na beluistering
mee te vallen, ‘God’s kingdom’
speelt nog altijd een prominentere
rol in de muziek van de inmiddels
49-jarige funkgrootheid dan ‘our
ozonlayer’. Wat dat betreft dus
weinig verrassingen. Britse
muziekwinkels mochten machteloos
toezien hoe Prince 2,9
exemplaren van zijn nieuwe cd
gratis uitdeelde aan alle abonnees
van de Mail on Sunday. Een opvallende
stunt, maar het pesten
van de muziekindustrie is dan ook
al jaren een bekende liefhebberij
van de excentrieke Amerikaan.
Ook wat betreft de nummers op
Planet Earth wordt de Princekenner
niet verrast door een
wezenlijk nieuw geluid. Dat hoeft
natuurlijk niet. De man is al zo
lastig te volgen met zijn naamsveranderingen
en religieuze
bekeringen, een beetje stabiliteit
in zijn muziekstijl is niet verkeerd.
Maar de nummers op Planet Earth
zijn, enkele uitzonderingen daargelaten,
wel érg herkenbaar, bijna
herhalingsoefeningen. Het
nummer Lion of Juda is wel heel
Money don’t matter 2night meets
Purple rain. De openings/titeltrack
en afsluiter Resolution
hebben beide een eng hoog EOgehalte.
De pakkende single
Guitar en het buitengewoon funky
Chelsea Rodgers daarentegen zijn
geweldige tracks waar Prince zich
niet voor hoeft te schamen. Geen
briljant album, maar hij kan het
nog steeds.
SaS
Humor en design bij Richard Hutten *****
Designer Richard Hutten staat bekend om zijn functionele
ontwerpen. Zelf noemt hij dat ‘no sign of design’. Er is
natuurlijk wel design, maar het moet ook functioneel
blijven, vindt Hutten. Zo niet het Stedelijk Museum
Amsterdam. Een paarse kinderstoel in de Kunsthal is
eigendom van het Stedelijk Museum, maar uitgeleend aan
Rotterdam. De begeleidende brief die het Stedelijk met de
stoel aan de Kunsthal stuurde, heeft de Kunsthal er voor
de grap bij gehangen. ‘Conditie rapport’, staat bovenaan.
‘De stoel hanteren met zachte katoenen óf (ongepoederde)
Nitril handschoenen. Het standvlak dient op een zachte,
gladde ondergrond te staan. Er mag niet met de stoel
geschoven worden in verband met onherroepelijke slijtage
van de lak als dit wel gebeurt. Dus tillend verplaatsen,
a.u.b.. Oppervlakkig stof dient (indien nodig) met een
zachte microvezel doek afgenomen te worden.’ Hier is
een stoel van Richard Hutten ineens als een duur schilderij.
De tentoonstelling in de Kunsthal is samengesteld door
Hutten zelf. Dat was al aan het briefje te zien, want humor
is zijn handelsmerk. Zoals in zijn Melting Pot-lampen; één
daarvan lijkt te bestaan uit hersencellen met een gloeilampje
erin. Een ander is gemaakt van gesmolten speelgoedpoppetjes
die als een lampenkap om de lamp heen
zijn gesmolten. Veel zitmeubels zullen je bekend voorkomen,
net als de Dumbo-koffiemok met twee veel te grote
oren. Het mooie is dat je, dankzij de functionaliteit van
Huttens werk, na een uitputtend dagje Kunsthal, even de
stoelen kunt uittesten. Want in welk museum mag je nou
op de collectie zitten?
OL
In nummer 42 interviewde Profielen Richard Hutten.
Check de zoekfunctie van onze vernieuwde site
www.profielen.hro.nl
Dieter wil alleen maar vliegen *****
1966, Vietnam. Piloot Dieter Dengler moet op
missie boven Laos. De sfeer tijdens de mission
briefing is opgelaten: Het is Dieters eerste
missie. Het is ook een gevaarlijke missie en
Dieter wordt er direct bij neergeschoten.
De vroege crashscène in de film Rescue Dawn
is slechts de inleiding voor méér ellende.
De film is gebaseerd op het verhaal van real
life piloot Dieter Dengler. Na zijn crash werd
hij gevangen genomen door de
communistische verzetsstrijders van Laos,
hij werd gemarteld en kwam terecht in een
gevangenenkamp dat niemand behalve Dieter
overleefde. De regisseur maakte eerder een
documentaire over Dieter Dengler en nu dus
een film met Christian Bale in de hoofdrol.
In het gevangenenkamp van de Laotiaanse
communisten, waar Dieter opgesloten wordt,
vertelt hij dat hij als vijfjarige al piloot wilde
worden. Nu zit hij opgesloten in een ver land,
niemand komt hem halen want de missie was
geheim, hij wordt gemarteld en hij is uitgemergeld.
Maar hij heeft geen spijt, hij wil
gewoon ontsnappen.
De film gaat niet over de Vietnamoorlog, maar
vertelt hoe Dieter zich uit deze situatie redt.
Over het aanpassingsvermogen van mensen
die in schijnbaar onleefbare, onmenselijke
situaties terechtkomen en die een radicaal
overlevingsmechanisme in werking stellen.
Alle andere emoties worden geblokkeerd,
want overleven is een fysieke aangelegenheid.
Christian Bale is als fysiek acteur dan ook
perfect gecast voor deze rol. Hij viel weer eens
kilo’s af en weet als uitgemergelde Dieter een
meesterlijke survivor neer te zetten.
Die ongebreidelde, extatische overlevingsdrang,
dat is waar het in Rescue Dawn om
draait, en dat is op sublieme wijze vastgelegd.
OL
recensies
31

32
Hbo-rendement vertoont licht herstel
Van de hbo-studenten die in 2001 aan hun
opleiding begonnen, was 48,8 procent binnen
vijf jaar klaar: een half procent meer dan vorig
jaar. Dat blijkt uit cijfers van de HBO-raad. In
bijna alle sectoren nam het aandeel afgestudeerden
toe. Uitzonderingen zijn het agrarisch
en het pedagogisch onderwijs. Daar daalde het
rendement met 1,7 en 0,9 procent naar ongeveer
54 procent. Daarmee zitten beide sectoren
nog altijd ruimschoots boven het gemiddelde.
In de grote hbo-sector economie, waaronder
ook opleidingen als communicatie en rechten
vallen, studeerde 42,5 procent van de lichting
2001 binnen vijf jaar af. De lichting van het
jaar daarvoor had met 41,2 procent de
magerste score in jaren.
De rendementscijfers in het hbo vertoonden de
afgelopen drie jaar een dalende lijn. Van de
studenten die in 1998 van start gingen, haalde
Collegestamkaart verleden
tijd
Sinds dit collegejaar is het gedaan
met de collegestamkaart. De hogeschool
heeft ervoor gekozen om
te gaan werken met één enkele
collegekaart die tevens geldt als
bewijs van inschrijving.
Voor studenten betekent dit dat ze
nooit meer twee pasjes hoeven
mee te nemen naar een tentamen.
De collegekaart is voldoende.
Naast Nederlandstalig is de kaart
ook Engelstalig, zodat hij ook in
het buitenland gebruikt kan worden,
bijvoorbeeld voor een museumbezoek
met studentenkorting.
Studenten die gebruikmaken van
hogeschoolvoorzieningen moeten
hun collegekaart altijd kunnen
tonen. Wees er dus zuinig op! Voor
de aanvraag van een nieuwe kaart
zul je namelijk moeten betalen.
51,5 procent in vijf jaar tijd zijn diploma.
De lichting 2000 dook als eerste onder de
vijftig procent.
De precieze definitie van rendementscijfers is
lastig. Studenten die hun opleiding tussentijds
staken, of naar een andere sector overstappen
en alsnog in vijf jaar hun diploma halen, tellen
nu niet mee. De studie-uitval is dus feitelijk iets
lager dan de cijfers nu suggereren.
In het document Het HBO ontcijferd 2007 van
de HBO-raad stonden verkeerde cijfers. Het rendement
in het kunstonderwijs zou zijn gekelderd
van ruim vijftig procent naar 37,5. Navraag
leerde dat het rendement van de kunstopleidingen
juist gestegen is naar 51,5 procent.
De ruis in de cijfers ontstond doordat bij een
deel van de kunstopleidingen niet het sectormaar
het opleidingsrendement was berekend.
HOP/TdO
Kort studentennieuws
Studentenstatuut
In het studentenstatuut staan de
rechten en plichten van studenten
beschreven. Bijvoorbeeld het
recht op een studeerbaar programma,
recht op studiebegeleiding,
recht op informatie
en voorlichting, het studieadvies
aan het eind van het eerste
studiejaar en welke rechtsbescherming
er is ten aanzien
van beslissingen die worden
genomen. Tevens wordt de in- en
uitschrijving geregeld en restitutie
van het collegegeld. Een onderdeel
behandelt de studentenvoorzieningen,
een ander onderdeel
de medezeggenschap en medezeggenschapsraden.
Ook kan
men de regeling Financiële Ondersteuning
Studenten hierin terugvinden.
Niet onbelangrijk zijn de
gedragregels die worden
beschreven evenals de klachtenregelingen
van de hogeschool.
Kortom een belangrijk document
om eens te bestuderen.
Hoe kan men het studentenstatuut
inzien? Bij elke opleiding
(bedrijfsbureaus) zijn exemplaren
te verkrijgen en op de site van de
hogeschool kan men het hele
studentenstatuut terugvinden.
Ook bij alle mediatheken en
decanen is een studentenstatuut
beschikbaar.
http://hint.hro.nl/intranet/hrbree
d03/ABZ/Docs/Studentenstatuut%
202006.pdf
Roosterwijzigingen probleem
voor deeltijdstudenten
Voor deeltijdstudenten en dagstudenten
met kinderen is het
op korte termijn aanleveren en
wijzigen van roosters een groot
probleem omdat het hen belemmert
in het regelen van goede
kinderopvang. Zo stelde de studentengeleding
van de medezeggenschapsraad
tijdens de
vergadering van 9 juli jl.
Jan Roelof, lid van het college van
bestuur, was het volledig met de
studenten eens en kondigde aan
dat de HR in het najaar een verbetertraject
rond inroostering
ingaat wat in het voorjaar in
werking zal treden. ‘Maar’, zo
houdt hij de medezeggenschapsraad
voor, ‘de problematiek is heel
hardnekkig. De hogeschool kampt
met een personeelstekort. Vinden
we iemand die alleen op woensdag
en donderdag les kan geven, dan
zeggen we geen nee en kunnen
roosterwijzigingen het gevolg
zijn.’ De studenten benadrukken
dat het risico van roosterveranderingen
uit de risicosfeer
van de student gehaald moet
worden. In voorkomende gevallen
zouden studenten vrijstelling van
de aanwezigheidsplicht moeten
krijgen of de mogelijkheid om een
opdracht later in te leveren. Ook
hiermee was Roelof het eens.
DvN
Kunnen studenten afstudeeropdrachten
weigeren?
Via de Bureaus Externe
Betrekkingen (BEB) en het met
ingang van dit studiejaar opgeheven
Centrale Bureau Externe
betrekkingen (CEB) komen regelmatig
verzoeken tot afstudeeropdrachten
binnen. Zijn studenten
verplicht deze opdrachten te
accepteren, zo vroeg de studentengeleding
van de cmr zich af.
En: Hoe wordt de kwaliteit van
deze opdrachten beoordeeld en
is er controle op de uitvoering?
Gerard van Drielen, lid van het
college van bestuur, antwoordde
dat studenten niet verplicht zijn
deze opdrachten te accepteren.
Zij zijn vrij om te kiezen, mits aan
een aantal randvoorwaarden is
voldaan: de opdracht moet in het
studieprogramma passen en goedgekeurd
zijn door de examencommissie.
Docenten en examencommissie,
en niet de CEB/BEBmedewerkers,
bepalen of
opdrachten die via CEB/BEB
binnenkomen voldoende van
kwaliteit zijn. ‘Er zijn geen hogeschoolbrede
afstudeerregels’, zo
maakte hij duidelijk. ‘Sommige
opleidingen zijn gebonden aan
wettelijke kaders, zoals bij verpleegkunde.
Om die reden is er
geen centraal beleid mogelijk.’
DvN