ACTA 2004 blz. 173-347.pdf - Kerkrecht

262
In de instructie wordt uitvoerig ingegaan op de achtergrond en de intentie van de instructie. Tevens
worden twee rekenvoorbeelden toegevoegd om de zaken te verduidelijken. Uw commissie waardeert de
heldere opzet en de toelichting. Zij vindt het echter jammer dat niet is gedacht aan jonge predikantsweduwen.
Een belangrijk punt uit het voorbeeld kan uw commissie echter niet overnemen. Dit betreft de post ‘autokosten’.
Een arbeidsongeschikte predikant zal geen € 1.500,– aan ‘zakelijke’ autokosten maken. Hij is immers
niet meer in ‘dienst’. Tevens leeft de vraag of de post ‘Onkosten’ meegenomen mag worden in deze
berekening. Ook deze kosten zal de betrokken predikant immers niet meer ‘zakelijk’ maken. Worden deze
twee posten uit de berekening gehaald, dan komt het bedrag voor te besteden doeleinden in het eerste
voorbeeld hoger uit dan 70% van het inkomen. In het maatschappelijk verkeer is een uitkering van 70%
van de uitkeringsgrondslag een gangbaar percentage.
Er dient bedacht te worden dat sprake is van een klein aantal predikanten, waarvan er enkelen in staat
zijn zelf nog enig aanvullend inkomen te verwerven. Ook kan erop gewezen worden dat het niet meer
gemeengoed is dat een predikant in de pastorie van de kerk woont, tenslotte mag van de hoogte van
de uitkering geen stimulans uitgaan voor vervroegd emeritaat, dit in navolging van het maatschappelijk
verkeer.
Bij elke predikant die wegens ziekte vervroegd emeritaat verkrijgt, is de situatie weer anders – gezinssamenstelling,
beperkingen die door de ziekte ontstaan – waardoor moeilijk algemene regels zijn op te
stellen.
Tijdens overleg met deputaten emeritikas is deze instructie besproken. De beduchtheid die deputaten
hebben geuit richting de studiecommissie inzake deze instructie onderschrijft uw commissie. Een hogere
uitkering uit de emeritikas zal de geprognosticeerde tekorten van deze kas alleen maar doen toenemen.
Tevens waren ook zij van mening dat de uitkering die een betrokken predikant krijgt een maatschappelijk
aanvaardbaar niveau heeft. Hierbij kan er nog op worden gewezen dat deputaten op grond van artikel
17 van hun instructie de mogelijkheid hebben in geval van bijzondere noden af te wijken van de als norm
geldende bedragen.
De hoogte van het basistraktement dat bij grote gemeenten hoger kan zijn dan deputaten emeritikas
nemen als grondslag voor de uitkering, kan inderdaad leiden tot een extra terugval in netto inkomen
(voorbeeld 2). Uw commissie realiseert zich dit, maar is tevens van oordeel dat de uitgangspunten voor
alle gevallen gelijk dienen te zijn.
Uw commissie benadrukt hierbij dat het alle predikanten en met name de hier bedoelde groep, vrijstaat
indien zij dit wensen een verzekering voor dit risico te sluiten. De in de instructie genoemde premies, die
bovendien fi scaal aftrekbaar zijn, zijn niet zodanig hoog dat dit een belemmering behoeft te zijn.
Om voornoemde redenen adviseert uw commissie deze instructie niet over te nemen.
Uw commissie stelt voor het volgende te besluiten:
1. Instructie 8.02 ‘verzekering fi nancieel risico bij arbeidsongeschikte predikanten’ niet te aanvaarden.
BIJLAGE 21
Artikel 51
A.J. van der Wekken, rapporteur
Rapport 11 van commissie 6 inzake instructie 8.06 betreffende onderzoek naar
de implicaties van een situatie van gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid van
een dienstdoende predikant en instructie 8.07 betreffende de terugkeer van
geëmeriteerde predikanten in de actieve dienst
Uw commissie heeft kennis genomen van instructies 8.06 en 8.07 uit de particuliere synode van het
zuiden.
Naast deze instructies heeft uw commissie nog een instructie ter behandeling. Uw commissie kan zich
niet aan de indruk onttrekken dat sommige instructies gebaseerd zijn op individuele en specifi eke gevallen.
Tijdens de bespreking van de instructies zijn twee vragen gerezen:
1. Stuurt een particuliere synode niet al te snel een instructie naar de generale synode?
2. Moet er voor ieder specifi ek geval wel een regeling gemaakt worden?
Uw commissie is beducht allerlei regels op te stellen voor specifi eke gevallen die eenmalig optreden. In
veel nieuwe gevallen zal de situatie weer net iets anders kunnen zijn, waardoor de opgestelde regeling
niet voldoet en weer aanpassing behoeft. Uw commissie wijst er tevens op dat de meeste instructies voor
deputaatschappen een hardheidsclausule bevatten, die in specifi eke, individuele schrijnende gevallen
gebruikt kan worden.