ACTA 2004 blz. 173-347.pdf - Kerkrecht

245
Ondertussen spreken we elkaar nauwelijks meer aan op wat we zingen. En is dat juist? Om het slechts
te gedogen? Ons lijkt een positieve insteek juister. Nu deze praktijk niet meer terug te draaien is, hebben
we dan in ieder geval niet de taak elkaar er vanuit de Schrift en de belijdenis in op te scherpen dat wat we
zingen ook werkelijk verantwoord is? Dat lijkt uw commissie het andere spoor. Dat we ook in de onderlinge
ontmoeting met een zekere regelmaat elkaar daarop bevragen. En dan lijkt het uw commissie nuttig
dat er duidelijke criteria worden opgesteld. Op z’n minst bestaat de indruk dat soms ook gezwicht werd
voor argumenten als: ‘ze (de jongeren?) zingen het zo graag’, ‘het is erg populair/het zingt zo lekker’ enz.
Dan wordt soms zelfs de indruk gewekt dat sommige liederen zelfs kerkenraden worden opgedrongen.
Welnu, dan is het ook goed om enkele duidelijke criteria te hebben om gemeenteleden duidelijk te kunnen
maken waarom we een dergelijk lied niet willen. Helaas zijn er ook wel symptomen dat kerkenraden zich
te weinig bewust zijn van hun verantwoordelijkheid op dit punt.
Voorstel tot besluit
Uw commissie stelt u voor het volgende te besluiten inzake art. 69 K.O.:
De generale synode
kennis genomen hebbend van
1. het rapport van deputaten eredienst alsmede het corresponderende rapport van de synodale commissie;
2. de eerder genomen besluiten en de daaraan ten grondslag liggende rapporten vanaf de generale
synode van 1980 inzake het kerkelijk lied
constaterende
1. dat alle voor 1998 genomen besluiten niet die eenheid hebben gebracht die men gehoopt had;
2. dat het besluit in 1998 om de zaak van het kerkelijk lied toch nog weer te openen de intentie had om
nog één keer een poging te doen om uit de impasse te geraken;
3. dat het besluit in 2001 diezelfde intentie had;
4. dat de gehouden enquête echter aangeeft dat een behoorlijk deel van de kerken niet bereid is om
synodale bepalingen inzake het kerkelijk lied te houden/meent dat het in de vrijheid van de plaatselijke
kerken is beslissingen te nemen inzake het kerkelijk lied
overwegende
1. dat de generale synode van 1980 inzake het kerkelijk lied heeft uitgesproken dat de Heilige Schrift het
zingen van liederen die niet rechtstreeks berijmde Schriftgedeelten zijn niet verbiedt, noch gebiedt;
2. dat het de roeping van de kerken is om ook in het kerkelijk lied de kerken bij het Woord te bewaren;
3. dat ook uit het Nieuwe Testament blijkt dat de Psalmen een geheel unieke plaats innemen, zoals blijkt
uit de vele citaten uit het boek der Psalmen;
4. dat de geschiedenis van de kerken laat zien dat ook via zogenaamde vrije liederen allerlei dwaalleer
de kerken is binnen gekomen;
5. dat het calvinistisch beginsel is dat in het kerklied de Schrift zelf aan het woord komt;
6. dat echter eenparigheid om tot een besluit te komen inzake het kerkelijk lied al lange tijd ontbreekt;
7. dat weliswaar van het huidige standpunt ten aanzien van het kerkelijk lied, zoals dat verwoord wordt in
art. 69 K.O., nog nooit is aangetoond dat dit tegen de Schrift of de confessie ingaat en dat dit daarom
als hoofdlijn gehandhaafd kan blijven;
8. dat echter in de gereformeerde traditie er ook een zijspoor is aan te geven waaruit blijkt dat wel een
plaats werd gegeven aan het vrije lied;
van oordeel
1. dat in het licht van het rapport van deputaten eredienst het aanbieden van een selectie liederen geen
uitkomst kan bieden in de ontstane situatie;
2. dat het zondermeer vrijgeven van het vrije lied binnen onze kerken een breuk betekent met onze eigen
kerkgeschiedenis en een groot aantal gevaren met zich mee kan brengen voor het geestelijk welzijn
van de kerken;
3. dat prediking en kerklied niet los van elkaar staan en dat daarom de keuze van kerkliederen in de
praktijk ook iets blijkt te zeggen over de inhoud van de prediking;
4. dat de generale synode geroepen is leiding te geven om uit deze impasse inzake het kerkelijk lied te
geraken;
5. dat zonder de erkenning dat we ook inzake het kerklied te maken hebben met een geestelijk probleem
in onze kerken iedere oplossing een schijnbare oplossing zal blijken te zijn;
spreekt uit
1. Dat de Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland het ‘vrije lied’ weliswaar toestaan (de Schrift
verbiedt het niet), maar niet voorstaan (de Schrift gebiedt het niet)
2. Dat kerkenraden die het bovengenoemde zijspoor (‘overwegende 8’) bewandelen erop toe hebben te
zien dat het kerkelijk lied in overeenstemming is met de Schrift en de gereformeerde belijdenis;
3. Dat het te betreuren is dat:
a. kerkenraden zich niet strikt hebben gehouden aan het gestelde in art. 69 K.O.
b. de uitspraken van 1983 de eenheid niet gediend hebben;
besluit
1. De tekst van art. 69 K.O. als volgt te wijzigen:
In de eredienst zullen in principe Psalmen gezongen worden, alsmede de berijmde Schriftgedeelten
door de generale synode vastgesteld.
a. Tot deze berijmde Schriftgedeelten behoren: (opsomming van de huidige punten a. t/m d.)
b. Voor liederen in de eredienst gelden de volgende (nog nader vast te stellen door de generale synode
2007) criteria;