ACTA 2004 blz. 173-347.pdf - Kerkrecht

221
Op voorstel van het moderamen besloot de synode van 2001 dat de omvang van de Acta niet groter zou
zijn dan die van 1998. Met het oog daarop is met de diverse deputaatschappen overleg geweest over de
bijlagen bij de deputatenrapporten en de financiële overzichten. In de meeste gevallen leidde dat tot overeenstemming.
Een enkele keer bleek en bleef er verschil van mening. In die situatie heeft het moderamen
een beslissing genomen. In totaal zijn ruim 700 pagina’s synodestukken niet in de Acta opgenomen.
De Acta verschenen in een oplage van 400 exemplaren. Alle kerken ontvingen een exemplaar, evenals
de afgevaardigden en de secundusafgevaardigden die één of meer synodezittingen hebben bijgewoond.
Ook de preadviseurs ontvingen een exemplaar. Eveneens werd een exemplaar gezonden aan alle kerken
in binnen- en buitenland, waarmee onze kerken een vorm van contact hebben.
De tekst van de Acta van de voortgezette vergadering van 11 oktober 2002 werd op 29 januari 2003
vastgesteld in een vergadering van het moderamen met de preadviseurs. Deze Acta zijn als bijlage bij dit
rapport gevoegd.
3. Overwegingen naar aanleiding van de Acta
Ondanks alle inspanningen daartoe, is het niet gelukt de omvang van de Acta op het niveau van 1998 te
houden. De al eerder gesignaleerde trend van het snel toenemen van de omvang van de rapporten van deputaatschappen
en (synodale) commissies heeft zich rond de synode van 2001 onverminderd voortgezet.
Hoewel al eerder is uitgesproken dat deze ontwikkeling ongewenst en onnodig is, blijkt het in de praktijk
heel lastig om deze tendens om te buigen. Daarom is bezinning op de uitgave van de Acta nog dringender
nodig dan in 2001 al het geval was. De werkwijze waartoe de synode van 2001 op voorstel van het moderamen
besloot, heeft inderdaad de verdere groei van de Acta flink kunnen inperken. Anderzijds werkt
deze werkwijze vanwege het noodzakelijke overleg met alle betrokkenen behoorlijk vertragend op de
verschijning van de Acta. Daarom vraagt het moderamen zich af of deze werkwijze ook voor de toekomst
aanbeveling verdient. Liever stelt het moderamen de synode voor om het moderamen van de synode van
2004 mandaat te verlenen om in overleg met de quaestor te besluiten op welke wijze de Acta het beste
gepubliceerd kunnen worden, waarbij ook naar mogelijkheden van (deels) digitale publicatie gekeken zal
worden en waarbij het moderamen de vrijheid heeft om – in het licht van bespreking en besluitvorming ter
synode – te bepalen welke synodestukken al of niet in de Acta zullen worden opgenomen.
4. Samenwerking met het Dienstenbureau
Naast de diensten die het Dienstenbureau verleende bij het gereed maken van de Acta, verzorgde het bureau
ook de verzending van het Besluitenboekje en de Acta. Verder was het Dienstenbureau betrokken bij
de uitvoering van verschillende besluiten van de synode 2001. Het moderamen maakt dankbaar melding
van de grote inzet van en goede samenwerking met de medewerkers van het Dienstenbureau. Met name
zr. Rita Blankenstijn heeft veel en gewaardeerd werk verzet. We noemen haar naam met dankbaarheid.
5. Uitvoering besluiten synode 2001
1. De synode droeg het moderamen op een schrijven te richten aan de eerstvolgende generale synode
van de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt), aan de Landelijke Vergadering van de Nederlands
Gereformeerde Kerken en aan de generale synode van de Gereformeerde Gemeenten. Aan deze
opdracht is voldaan.
2. De synode besloot verder het moderamen te machtigen om binnen zes weken na het besluit dienaangaande
– na overleg met de klachtencommissie – deskundigen als bedoeld in artikel 4, lid 3, van de
voorgestelde klachtencommissie te benoemen. Het oud-moderamen benoemde: mr. J.S.W. Holtrop
te ‘s Gravenhage. Andere mogelijke kandidaten wilden om hun moverende redenen niet benoemd
worden.
3. Tenslotte heeft het moderamen de uitvoering van de besluiten ten aanzien van het rapport van het
rapport ‘Dienst van de vrouw’ op zich genomen. Het rapport kon op 4 oktober 2002 in boekvorm
verschijnen.
6. Bidstond en zondag van verootmoediging
In mei 2002 bereikten – onafhankelijk van elkaar en afkomstig uit diverse geledingen van de kerken – verschillende
verzoeken het moderamen om de kerken op te wekken tot verootmoediging, schuldbelijdenis
en voorbede in verband met een noodsituatie in verschillende plaatselijke kerken en in verband met de
nood van de kerk in algemene zin.
Het moderamen – getroffen door geestelijke toon van de signalen die haar bereikten – besloot positief op
deze verzoeken te reageren. Hoewel het moderamen zich realiseerde dat het in de lijn van de kerkorde
aan de classis ’s Gravenhage is om in bijzondere omstandigheden biddagen uit te schrijven, meende het
moderamen dat het in de gegeven omstandigheden ook op haar weg zou kunnen liggen om initiatieven
op dit punt te ontwikkelen. De synode van 2001 was immers conditioneel gesloten en een voortgezette
zitting in het najaar van 2002 lag in mei 2002 in de lijn van de verwachting. Vandaar dat het moderamen
het op haar weg zag liggen om concrete stappen te zetten. In verband met de naderende zomervakantie
gebeurde dat snel.
Besloten werd de kerken op te roepen om op zondagmorgen 16 juni 2002 een dienst van verootmoediging,
schuldbelijdenis en gebed te houden. In een brief, die het moderamen naar de kerken deed uitgaan,
is deze oproep bekend gemaakt en gemotiveerd. Tevens werd in deze brief gewezen op de landelijke
samenkomst van verootmoediging, schuldbelijdenis en gebed die het moderamen belegd had voor zaterdagavond
15 juni in de kerk van Ede met ds. J. Plantinga, ds. J.M.J. Kieviet, prof. dr. W.H. Velema en
ds. J. Westerink als voorgangers.
Naar aanleiding van deze brief ontving het moderamen verschillende reacties, zowel instemmende als
kritische. Als belangrijkste moeite met de brief werd naar voren gebracht dat in het schrijven van het
moderamen de nood niet concreet werd benoemd. Dat was echter niet de taak van het moderamen. Het