ACTA 2004 blz. 173-347.pdf - Kerkrecht

343
Een in te stellen commissie ter beoordeling van de vraag of het verantwoord is de NBV vrij te geven voor
gebruik in onze kerken, omdat het een goede en betrouwbare vertaling is, zal inderdaad gebruik kunnen
maken van veel materiaal. Volgens uw commissie gaat het er echter om dat vanuit de kérken gereageerd
wordt op de NBV, zoals die oktober dit jaar zal verschijnen. De desbetreffende commissie kan, na de
kerkenraden daarom gevraagd te hebben, dan de gemaakte op- en aanmerkingen verzamelen en wegen
in het licht van Schrift en Belijdenis en vervolgens een rapport samen stellen op grond waarvan de generale
synode 2007 een verantwoorde – want er wordt dan een verantwoording gegeven van een gemaakte
keuze – beslissing kan nemen.
Het is o.i. een onmogelijke opdracht voor een dergelijke commissie om zelfstandig deze vertaling tekst
voor tekst te gaan bestuderen. Daarom lijkt ons bovenstaande taakstelling voldoende.
Ter illustratie van het nut van een dergelijke commissie wijst uw commissie ook nog op de volgende
zaken.
a. We hebben over de vertaalprincipia als kerken nooit een uitspraak gedaan. Maar ondertussen signaleerde
prof.dr. Peels in genoemd artikel in De Wekker wel een ‘probleem’ ten aanzien van het brontekst
getrouw zijn. Het zal z.i. moeilijker worden om over een enkele tekst te preken, omdat de NBV
het tekstdeel inkleurt vanuit het tekstgeheel. Bovendien gaf hij aan dat de NBV best wat dichter bij de
grondtekst had kunnen blijven.
b. Een goede en betrouwbare vertaling mag geen sporen in zich hebben van vertalers die veraf staan van
de gereformeerde theologie of zelfs alle theologie afwijzen.
Het bovenstaande is slechts bedoeld te illustreren dat het zeker nut heeft en noodzakelijk is dat vanuit het
geheel van onze kerken deze vertaling beoordeeld wordt.
We zijn echt niet de illusie toegedaan dat daarmee alle pijn weggenomen wordt. Dat was ook niet zo t.a.v.
de beslissing in 1962, maar op die manier doen we elkaar wel het meest recht in deze zaak die zo gemakkelijk
de verdeeldheid binnen onze kerken nog weer groter kan maken.
– Spreken we door het instellen van een commissie geen wantrouwen uit tegenover de broeders die
hun bijdrage hebben geleverd aan deze vertaling?
Dat is niet de bedoeling en ook geen juiste conclusie. Door het instellen van een commissie wordt niet
het belangrijke werk van de supervisoren tekort gedaan of gerelativeerd.
– Hoe moet het dan de komende drie jaar?
Dat is een kwestie waarover binnen uw commissie verschillend gedacht wordt. Aan de ene kant is er
de opvatting dat om een vertaling te kunnen beoordelen ook ‘gepast’gebruik tijdens de erediensten
mogelijk moet zijn. Aan de andere kant zijn leden van uw commissie van mening dat je dan een wonderlijk
traject gaat. Dan wordt de indruk gewekt dat de NBV eigenlijk al vrijgegeven is voor offi cieel
gebruik, terwijl nog geen uitspraak namens de kerken is gedaan over de betrouwbaarheid van de
vertaling.
Daarentegen doe je als kerken geen uitspraak over het gebruik van een vertaling in andere verbanden
als nu bepaald wordt dat de NBV vooralsnog geen kanselbijbel kan zijn. Om het met een beeld te
zeggen: de ‘voordeur’ blijft vooralsnog dicht.
Het is overigens ook in de lijn van het beleid uit het verleden om hangende het onderzoek voor de
eredienst een uitzondering te maken. De Schriftlezing heeft immers een geheel eigen plaats in de
eredienst. Het is niet juist om wat het hart van de gereformeerde eredienst betreft te experimenteren.
Er zijn genoeg andere gelegenheden en mogelijkheden om de NBV te toetsen. Het blijkt dat in het
verleden ook kerkenraden vermaand zijn dat het prematuur was om de Nieuwe Vertaling in gebruik
te nemen, terwijl de synode nog geen uitspraak gedaan had. Dat verwekt(e) alleen maar irritatie en
lijkt ons ook niet te horen tot ordelijk kerkelijke denken al kan iemand persoonlijk een andere mening
toegedaan zijn.
– In hoeverre zullen kerken(raden) bereid zijn om zich te houden aan de hierboven voorgestelde lijn?
Enerzijds kunnen we daar gezien de uitslag van de enquête die deputaten eredienst gepubliceerd
hebben t.a.v. het kerkelijk lied niet zulke hoge verwachtingen van hebben. Maar zouden we juist t.a.v.
deze zaak niet de gelegenheid ontvangen om eens te laten zien dat we wel ons kunnen houden aan
gezamenlijke afspraken? We mogen elkaar toch wel aanspreken op de geméénschap van ons kerkverband
en dat het aanvaarden van de NBV niet een zaak is van een plaatselijke gemeente, maar van
de kerken als geheel?
Voorstel tot besluit
De generale synode
kennis genomen hebbend van
1. de instructie van de PS van het Noorden met het verzoek aan de generale synode zich te bezinnen op de
vraag of de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) kan worden vrijgegeven voor het gebruik in de erediensten;
2. de instructie van de PS van het Oosten met het verzoek aan de generale synode om
a. een studiede putaatschap in te stellen dat de kerken dient met een gefundeerd voorstel inzake het
gebruik van de NBV in de kerken;
b. de kerken te verzoeken om, hangende het onderzoek door het deputaatschap, in de erediensten
geen gebruik te maken van de NBV;
constaterend
1. dat in oktober 2004 een nieuwe bijbelvertaling, hierna genoemd NBV, beoogd voor het gehele
Nederlandstalige gebied, zowel als kansel-, gezins- en schoolbijbel, gereed komt;
2. dat in de afgelopen jaren delen van deze vertaling reeds verschenen zijn als ‘Werk in Uitvoering’ deel
1, 2 en 3;