ACTA 2004 blz. 173-347.pdf - Kerkrecht

322
7.3.3.1. Naam
Hoewel de positie en de functie van de evangelist in het Nieuwe Testament enigszins verschillen van die
van de pionier en opbouwwerker in de door ons beoogde zendingsgemeenten, zien we geen reden om
hem een andere naam te geven. In de naam ‘evangelist’ klinkt helder door wat zijn belangrijkste roeping
is: het evangelie verkondigen. Een voordeel is ook, dat de naam ‘evangelist’ in diverse talen en culturen
direct herkend wordt.
7.3.3.2. Defi nitie
De evangelist is een bijzondere dienaar des Woords, die zich als pionier en opbouwwerker inzet voor het
stichten en opbouwen van zendingsgemeenten.
Het is duidelijk, dat bij deze defi nitie van de evangelist evangelisatiewerkers binnen onze kerken, die geen
dienaren des Woords zijn, terughoudend dienen te zijn in het gebruiken van deze benaming.
7.3.3.3. Rechtspositie
Als pionier en opbouwwerker vervult de evangelist in de zendingsgemeente een tijdelijke rol. Op dit punt
vertoont de Nederlandse situatie raakvlakken met die op het zendingsveld in het buitenland. Zo zien we
momenteel gebeuren dat de kerk in KwaNdebele begonnen is om in plaats van de evangelisten predikanten
aan te stellen. Het is goed denkbaar dat een zendingsgemeente, als ze gesetteld is of als de eerste
leider vertrekt, een reguliere predikant beroept. Op dat moment vervalt voor de evangelist de bevoegdheid
tot de bediening van Woord en sacramenten, tenzij hij in een nieuwe situatie opnieuw aan de wieg
van een zendingsgemeente komt te staan. Omdat het gaat om een functie met een tijdelijk karakter in
één gemeente (zie 6.2.3), ligt het voor de hand om van de evangelist in arbeidsrechtelijke zin een kerkelijk
werker te maken, die valt onder de CAO van het Landelijke Dienstenbureau.
7.3.3.4. Opleiding
Op theologisch niveau biedt een afgeronde academische opleiding voldoende ‘bagage’ voor het werk
van de evangelist in een zendingsgemeente. In veel gevallen zal echter een afgeronde hogere beroepsopleiding
aan een bijbelschool toereikend zijn. Bij kandidaten met een academische opleiding is een
gerichte verdere missionaire vorming gewenst. Bij kandidaten met een theologische opleiding op HBOniveau
zal veelal een nadere vorming op het gebied van geloofsleer, homiletiek en kerkrecht noodzakelijk
zijn. De kerkenraad, die de evangelist aanstelt, beslist welke verdere vaardigheden voor de uitoefening
van zijn taak noodzakelijk zijn.
7.3.3.5. Procedure
Gelet op wat onder 7.3.1. geconcludeerd werd, is het goed dat de kerkenraad aan de classis vraagt om
toe te zien op het door hem gevoerde beleid. Alvorens over te gaan tot het benoemen en bevestigen van
een evangelist met de bevoegdheden van dienaars des Woords, zal de kerkenraad daarom de classis
vragen hem te onderzoeken in de geest van het bepaalde in art. 3 lid 1 K.O.
7.4. Conclusie
Het onderzoek naar de positie en bevoegdheid van de evangelist in het Nieuwe Testament leert ons, dat
de evangelist als pionier en opbouwwerker een belangrijke plaats had in het ontstaan en de opbouw van
de jonge gemeente. Hij predikte, onderwees en bediende de sacramenten. Hij rustte anderen toe om
leiding te geven en maakte zichzelf na verloop van tijd overbodig. In zendingsgemeenten zijn vandaag
dergelijke pioniers en opbouwwerkers opnieuw hard nodig. Gelet op hun kerntaak kunnen we hen naar
analogie van 1 Tim. 5 : 17 zien als dienaren des Woords, die voor een beperkte periode aan één gemeente
gebonden zijn. In een aan art. 4 K.O. nieuw toe te voegen lid 6 kan beschreven worden welke de taken en
bevoegdheden zijn van de evangelisten als dienaren des Woords, wat hun rechtspositie is, welke opleiding
nodig is en volgens welke procedure zijn aangesteld kunnen worden.
7.5. Opdracht
De hierboven uitgezette lijn moet zorgvuldig ingepast worden in de kerkorde. Daarvoor doen we tekstvoorstellen
in hoofdstuk 8. Maar eerst wijden we in een epiloog een korte slotbeschouwing aan de probleemstelling
van dit rapport: gelijkschakelen of inschakelen?
Epiloog
Keuze
De titel van dit rapport vraagt om een keuze. Moeten nieuwe groepen gelovigen in alle opzichten worden
gelijkgeschakeld aan onze gemeenten met hun eeuwenoude vormen en tradities? Of ligt het accent op
inschakelen in onze onopgeefbare missionaire opdracht? Het is de oude vraag van Handelingen 15. We
hebben uitvoerig betoogd dat de situatie van toen veel overeenkomsten heeft met onze situatie. Er is dus
alle reden om de oplossing die de Heilige Geest toen aanreikte ook voor vandaag als model te kiezen.
Verrassend genoeg komen we dan niet uit op het dilemma: ‘Gelijkschakelen of inschakelen?’, maar op de
stelling: ‘Gelijkschakelen en inschakelen’.
Drie elementen lichten we eruit:
Gelijkschakelen
In Hand. 15 is niet de gemakkelijke weg gekozen van scheiding. Men besefte dat de gezamenlijke basis
van het geloof in Christus daarvoor te duidelijk was. Volmondig erkende de Jood Petrus ten aanzien van
de heidense toetreders: ‘Wij geloven door de genade van de Heere Jezus zalig te worden, op gelijke wijze
als ook zij.’ Van Godswege zijn Jood en heiden volledig gelijkgeschakeld en worden traditionele christelijk-gereformeerde
gemeenten gelijkgeschakeld met nieuw ontstane groepen gelovigen uit de heidenen
in ons land. Genade schakelt gelijk. Genade vernedert iedereen even diep en doet niemand heersen over
de ander. De gelijkschakeling van Godswege leidt er toe dat ‘oude’ en ‘nieuwe’ gelovigen het werk van
God in elkaar herkennen. Maar het leidt niet tot volledige gelijkheid op het gebied van regels en vormen.
De heidenen mogen hun eigenheid behouden, hoeven niet alles van de Joodse cultuur over te nemen,