ACTA 2004 blz. 173-347.pdf - Kerkrecht

280
ad b3. De eerste verantwoordelijkheid voor de begeleiding van en zorg voor zendingsgemeenten en de
daarin werkzame evangelisten berust bij een kerkenraad. Afhankelijk van de situatie kan dit de
kerkenraad zijn, die het initiatief genomen heeft tot het stichten van de zendingsgemeente, of
de kerkenraad van de kerk waarbij een groep nieuwe gelovigen zich heeft aangesloten, of de
kerkenraad van een inmiddels zelfstandig geworden zendingsgemeente. Indien kerkenraden van
naburige gemeenten daarvoor geen kans zien, kan na overleg met de naburige gemeenten ook
een kerkenraad van elders verantwoordelijkheid dragen voor het stichten van en leiding geven aan
een zendingsgemeente.
ad c. Kerkrechtelijk kan een zendingsgemeente – afhankelijk van de situatie waarin ze is ontstaan en de
mate waarin ze in staat is om ‘op eigen benen te staan’ – de positie hebben van ‘wijkgemeente’
van een al bestaande, zelfstandige gemeente of van ‘zelfstandige zendingsgemeente’. In het geval
van een ‘wijkgemeente’ kan gebruik gemaakt worden van de organisatiestructuur en de daarmee
verband houdende regelingen zoals beschreven in bijlage 53 K.O.
ad d. De diversiteit en de dynamiek in hun ontstaan, groei en mate van zelfstandigheid maken het moeilijk
om voor zendingsgemeenten regelingen te treffen. De regelingen moeten dienstbaar zijn aan
het blijven van zendingsgemeenten bij de Heere en zijn Woord, maar ook aan de missionaire opdracht
om hen die nu nog buiten staan bekend te maken met het evangelie. Daarbij is het belangrijk
om het verschil tussen normatieve en niet-normatieve zaken in het oog te houden. Gestreefd
moet worden naar minimale regelingen, die maximale ruimte bieden aan zendingsgemeenten om
hun eigen stijl te vinden binnen de kaders van Schrift en belijdenis. Deputaten stellen de synode
voor om de regelingen zoals beschreven in 8.1.1. en 8.1.2. van het rapport ‘Gelijkschakelen of
inschakelen’ te aanvaarden.
ad e. Deputaten stellen de synode voor om de evangelist in de zendingsgemeente te zien als een bijzondere
dienaar des Woords, die zich als pionier en opbouwwerker inzet voor het stichten en
opbouwen van zendingsgemeenten. Zijn positie en bevoegdheden kunnen geregeld worden zoals
beschreven is in 8.2. van het rapport ‘Gelijkschakelen of inschakelen’.
7.5. Tijdelijke regeling ‘zendingsgemeente’
In verschillende ontmoetingen tussen een afvaardiging van deputaten evangelisatie (ds. H.J.Th. Velema
en ds. A.C. van der Wekken), kerkvisitatoren (ds. S. Otten en ds. M. van der Sluys) en de kerkenraad van
Rotterdam-Charlois zijn de besluiten van de generale synode die betrekking hebben op de ‘zendingsgemeenten’
besproken en naar aanleiding van deze gesprekken is men gekomen tot een tijdelijke regeling
‘zendingsgemeente’. Deze regeling is als bijlage IV toegevoegd. (Zie verder ook par. 16.8).
7.6. Blijven adviseren van ‘zendingsgemeente’ en classis
Ook in het vervolg van het traject is deputaten evangelisatie nauw betrokken gebleven bij de besluitvorming
rondom de ICF.
(Zie verder par. 8.6.2.3 en 16.8)
8. Beleid grootstedelijke gebieden
8.1. Besluiten generale synode
De generale synode van 2001 heeft na bespreking van het rapport van het deputaatschap voor de problematiek
in de grote steden het volgende uitgesproken:
de generale synode
overtuigd van het feit dat de Heilige Geest ook in onze tijd mensen en middelen wil gebruiken om door het
evangelie van de Heere Jezus Christus zondaren te trekken uit de duisternis naar het wonderbare licht en
Zijn kerk te planten, te bewaren en te bouwen daar waar de mogelijkheden steeds minder lijken te zijn,
besluit:
1. deputaten te bedanken voor het vele werk dat zij hebben verricht en hun handelingen goed te keuren;
2. het deputaatschap voor de problematiek in de grote steden op te heffen;
3. het deputaatschap voor de evangelisatie uit te breiden met drie deputaten, opdat dit deputaatschap
de problematiek in de grootstedelijke gebieden kan behartigen;
4. deputaten evangelisatie op te dragen specifi eke deskundigheden te ontwikkelen ten aanzien van de
situatie in de grootstedelijke gebieden en – indien nodig in samenwerking met andere daarvoor in
aanmerking komende deputaatschappen – op basis daarvan:
a. zo spoedig mogelijk kleiner wordende kerken te adviseren en effectief met raad en daad bij te
staan, opdat zij onder de zegen van de Heere als lichaam van Christus kunnen blijven functioneren;
b. één of meer nieuwe missionaire/diaconale projecten te ontwikkelen in samenwerking en/of overleg
met plaatselijke gemeenten;
c. het stichten van nieuwe gemeenten te stimuleren en te begeleiden in samenwerking en/of overleg
met plaatselijke gemeenten;
d. kerken op het terrein van ‘stadszending’ toe te rusten en wegen te zoeken om met gebruikmaking
van gemotiveerde (jonge) mensen uit onze kerken specifi eke doelgroepen met het Evangelie te
bereiken;
e. na te gaan of door zustergemeenten assistentie verleend kan worden aan de gemeenten in de
grootstedelijke gebieden, bijvoorbeeld in de vorm van jumelage of tijdelijk afstaan van de predikant
en goede vormen van assistentie te stimuleren.
5. deputaten evangelisatie opdracht te geven een medewerker voor 40 à 50 % te benoemen voor het
werk in de grootstedelijke gebieden; de nood van de kleiner wordende gemeenten in grootstedelijke
gebieden de hele kerk op het hart te binden en voorbede voor deze gemeenten te vragen om zo het
hele kerkverband bij de problematiek van de kerken in de grootstedelijke gebieden te betrekken.