Archeologisch onderzoek verbindingsweg - Gemeente Roosendaal

Archeologisch onderzoek verbindingsweg - Gemeente Roosendaal Archeologisch onderzoek verbindingsweg - Gemeente Roosendaal

ro.online.roosendaal.nl
from ro.online.roosendaal.nl More from this publisher
24.07.2013 Views

BAAC bv Borchwerf/Majoppeveld te Roosendaal 2 Bureauonderzoek 2.1 Werkwijze Tijdens het bureauonderzoek is aan de hand van bestaande bronnen een archeologische verwachting voor het plangebied opgesteld. Bij de inventarisatie van de archeologische waarden is gebruik gemaakt van gegevens uit het Centraal Archeologisch Archief (CAA) en het Centraal Monumenten Archief (CMA) van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed 4 , evenals de Indicatieve Kaart van Archeologische Waarden (IKAW). Hierbij is het Archeologisch Informatie Systeem (ARCHIS-II) gebruikt. De provinciale cultuurhistorische waardenkaart is geraadpleegd. 5 Met name voor de recentere archeologische periodes zijn diverse historische bronnen geraadpleegd. Literatuur over de geologie, geomorfologie en de bodemopbouw van het onderzoeksgebied is eveneens bestudeerd om op basis van locatiekeuze-theorieën een uitspraak te doen over de kans op aanwezigheid van archeologische resten. In navolgende paragrafen worden de resultaten van het bureauonderzoek beschreven. Het hoofdstuk wordt afgesloten met een synthese in de vorm van een specifieke archeologische verwachting. Een opsomming van de geraadpleegde literatuur en gebruikte kaarten is terug te vinden in de literatuurlijst. Voor een tabel met een overzicht van geologische en archeologische tijdvakken wordt verwezen naar bijlage 1. 2.2 Landschappelijke ontwikkeling Het plangebied ligt in het zuidelijke zandgebied. 6 In het vroegpleistoceen (2,45 miljoen tot 475.000 BP) zijn in dit gebied door de Rijn, lokale rivieren en door de wind sedimenten afgezet (zand met klei- en veenlagen; Waalre Formatie 7 en Formatie van Stramproy 8 ). Deze afzettingen (klei) bevinden zich in de omgeving van het plangebied nabij het oppervlak. In de daaropvolgende koude periode, het Weichselien (115.000 tot 10.000 BP), is in de omgeving van het plangebied een dun pakket (0,5 tot 4 m) fijne zanden afgewisseld met leemlagen (Formatie van Boxtel 9 ) afgezet. Gedurende de koudste delen van het Weichselien zijn door de wind (eolisch) zanden verplaatst, het zogenaamde Dekzand. Door sneeuwsmeltwater traden uitgebreide verspoelingen op, waardoor zandlagen met ingesloten leemlagen ontstonden. In deze zogenaamde fluvioperiglaciale afzettingen bevindt zich op wisselende diepte een zware leemlaag met plaatselijk dunne veenlagen, de zogenaamde laag van Wouw. Door vorstwerking, de zogenaamde kryoturbate vervorming, zijn de leemlaag en de veenlaag sterk verwrongen en doorkneed met een deel van het onderliggende zand. Aan de bovenkant van de fluvioperiglaciale afzettingen komt plaatselijk een grindrijk zandlaagje voor, de laag van Beuningen, die is ontstaan door uitblazing van de fijnere delen. De laag van Beuningen is in het Laat-Pleniglaciaal (30.000 tot 13.000 BP) bedekt met een 50 tot 80 cm dikke 4 RCE 2010. 5 Provincie Noord-Brabant 2006. 6 Berendsen 2000. 7 Onder andere voorheen Tegelen Formatie. 8 Voorheen Kedichem Formatie. 9 De Mulder et al. 2003. 7

BAAC bv Borchwerf/Majoppeveld te Roosendaal laag Ouder dekzand, dat bestaat uit gelaagde, lemige fijne zanden. In het Laat-Glaciaal (13.000 tot 10.000 BP) is het Jonger dekzand afgezet in de vorm van langgerekte of paraboolvormige ruggen. Plaatselijk wordt in het Jong dekzand een bodem of zelfs dunne veenlaag aangetroffen uit het Allerød-interstadiaal (11.700 tot 11.000 BP). Deze zogenaamde laag van Usselo is te herkennen als een grijswitte laag met houtskoolresten of een veenlaag. Aan het einde van het Weichselien en in het Holoceen werd het klimaat een stuk milder en vond op grote schaal bodemvorming plaats, waarop de mens door kappen, branden en ontginnen invloed heeft gehad. Tevens steeg door het geleidelijk vochtiger worden van het klimaat de grondwaterstand, waardoor op lage plekken met stagnerende waterafvoer veenvorming plaatsvond (Nieuwkoop Formatie; Griendtsveen Laagpakket). Vanuit de lage delen kon het veen zich vanaf 3500 à 3700 BP over grote delen van het tegenwoordige zandgebied, waaronder in ieder geval een groot deel van het plangebied, uitbreiden. Door afgraving in de late Middeleeuwen en de Nieuwe tijd is het meeste veen tegenwoordig verdwenen. Hierdoor is niet meer met zekerheid na te gaan welke delen van het landschap daadwerkelijk bedekt zijn geweest en hoe lang. 10 Figuur 2.1 Geomorfologische kaart 11 en bodemkaart. 12 Legenda eenheden zie tekst. Volgens de geomorfologische kaart (figuur 2.1) maakt het plangebied grotendeels deel uit van een vlakte van ten dele verspoelde dekzanden (kaarteenheid 2M9), waarbij het centrale deel een relatief lage ligging heeft (kaarteenheid 2M10). Het uiterste 10 Damoiseaux 1982, Berendsen 2000. 11 Alterra 2010. 12 Stiboka 1982. 8

BAAC bv Borchwerf/Majoppeveld te <strong>Roosendaal</strong><br />

laag Ouder dekzand, dat bestaat uit gelaagde, lemige fijne zanden. In het Laat-Glaciaal<br />

(13.000 tot 10.000 BP) is het Jonger dekzand afgezet in de vorm van langgerekte of<br />

paraboolvormige ruggen. Plaatselijk wordt in het Jong dekzand een bodem of zelfs<br />

dunne veenlaag aangetroffen uit het Allerød-interstadiaal (11.700 tot 11.000 BP). Deze<br />

zogenaamde laag van Usselo is te herkennen als een grijswitte laag met<br />

houtskoolresten of een veenlaag.<br />

Aan het einde van het Weichselien en in het Holoceen werd het klimaat een stuk milder<br />

en vond op grote schaal bodemvorming plaats, waarop de mens door kappen, branden<br />

en ontginnen invloed heeft gehad. Tevens steeg door het geleidelijk vochtiger worden<br />

van het klimaat de grondwaterstand, waardoor op lage plekken met stagnerende<br />

waterafvoer veenvorming plaatsvond (Nieuwkoop Formatie; Griendtsveen<br />

Laagpakket). Vanuit de lage delen kon het veen zich vanaf 3500 à 3700 BP over grote<br />

delen van het tegenwoordige zandgebied, waaronder in ieder geval een groot deel van<br />

het plangebied, uitbreiden. Door afgraving in de late Middeleeuwen en de Nieuwe tijd is<br />

het meeste veen tegenwoordig verdwenen. Hierdoor is niet meer met zekerheid na te<br />

gaan welke delen van het landschap daadwerkelijk bedekt zijn geweest en hoe lang. 10<br />

Figuur 2.1 Geomorfologische kaart 11 en bodemkaart. 12 Legenda eenheden zie tekst.<br />

Volgens de geomorfologische kaart (figuur 2.1) maakt het plangebied grotendeels deel<br />

uit van een vlakte van ten dele verspoelde dekzanden (kaarteenheid 2M9), waarbij het<br />

centrale deel een relatief lage ligging heeft (kaarteenheid 2M10). Het uiterste<br />

10<br />

Damoiseaux 1982, Berendsen 2000.<br />

11<br />

Alterra 2010.<br />

12<br />

Stiboka 1982.<br />

8

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!