milieuaspecten bestemmingsplan langdonk - Gemeente Roosendaal

2. Wettelijk kader Luchtkwaliteit
2.1. Wet milieubeheer - luchtkwaliteitseisen
Onderzoek luchtkwaliteit en geluid – nieuw wegstuk Willem Dreesweg – Roosendaal
Sinds 15 november 2007 zijn de belangrijkste bepalingen over luchtkwaliteitseisen (in de buitenlucht)
opgenomen in de Wet milieubeheer (hoofdstuk 5, titel 5.2 Wm). Hiermee is het Besluit luchtkwaliteit 2005
(Blk 2005) vervallen, met alle daarbij behorende besluiten en ministeriële regelingen. Omdat titel 5.2 handelt
over luchtkwaliteit staat deze ook wel bekend als de 'Wet luchtkwaliteit'. Specifieke onderdelen van de wet
zijn uitgewerkt in nieuwe besluiten (amvb's) en ministeriële regelingen die gelijktijdig met de ‘Wet
luchtkwaliteit’ in werking zijn getreden, te weten:
− het ‘Besluit niet in betekenende mate bijdragen (luchtkwaliteitseisen)’, hierna te noemen het Besluit
nibm;
− de ‘Regeling niet in betekenende mate bijdragen (luchtkwaliteitseisen)’, hierna te noemen de Regeling
nibm;
− de ‘Regeling projectsaldering luchtkwaliteit 2007’;
− de ‘Regeling beoordeling luchtkwaliteit 2007’;
− en recentelijk (16 januari 2009) het ‘Besluit gevoelige bestemmingen’ (luchtkwaliteitseisen).
De kern van de ‘Wet luchtkwaliteit’ bestaat uit de (Europese) luchtkwaliteitseisen. Verder bevat zij
basisverplichtingen op grond van de richtlijnen, namelijk: plannen, maatregelen, het beoordelen van
luchtkwaliteit, verslaglegging en rapportage. De wet voorziet in het zogenaamde Nationaal
Samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit (NSL); meer daarover in paragraaf 2.5.
Voor de kwaliteit van de buitenlucht gelden de in bijlage 2 van de Wet milieubeheer (hierna te noemen Wm)
opgenomen grenswaarden voor zwaveldioxide, stikstofdioxide (NO2), stikstofoxiden, zwevende deeltjes
(fijnstof of PM10) 1 , lood, koolmonoxide en benzeen. Maatgevend voor de luchtkwaliteit zijn onder normale
omstandigheden de luchtcomponenten zwevende deeltjes en NO2; dit worden daarom ook wel de
‘probleemstoffen’ genoemd. Van de overige genoemde luchtcomponenten kan worden gesteld dat deze in de
buitenlucht van nature zo laag zijn dat voor deze stoffen geen overschrijdingen van de grenswaarden wordt
verwacht. Voor deze stoffen kan daarom zonder nader onderzoek worden gesteld dat er onder normale
omstandigheden kan worden voldaan aan de grenswaarden van de Wm.
2.2. Normen
Voor de toegestane hoeveelheid PM10 en NO 2 in de lucht zijn in de Wm de volgende grenswaarden gesteld die
in acht genomen moeten worden:
- voor PM10 geldt (vanaf 2005) een grenswaarde van 40 µg/m 3 als jaargemiddelde concentratie en
50 µg/m 3 als 24-uurgemiddelde concentratie, waarbij geldt dat de 24-uurgemiddelde concentratie
maximaal 35 maal per kalenderjaar mag worden overschreden;
- voor NO2 geldt een grenswaarde van 200 µg/m 3 als uurgemiddelde grenswaarde, waarbij geldt dat deze
maximaal 18 maal per kalenderjaar mag worden overschreden. Met ingang van 1 januari 2010 geldt voor
NO2 een grenswaarde van 40 µg/m 3 als jaargemiddelde concentratie.
Inmiddels zijn de genoemde termijnen verlengd, zie paragraaf 2.5.
De genoemde grenswaarden gelden overal in Nederland. Hierop kan, in lijn met artikel 2, derde lid van de
‘Regeling beoordeling luchtkwaliteit 2007’, wel de volgende nuancering worden gemaakt, namelijk dat
onderzoek naar de luchtkwaliteit niet behoeft plaatst te vinden op:
- locaties die zich bevinden in gebieden waartoe het publiek geen toegang heeft en waar geen vaste
bewoning is;
- bedrijfsterreinen of terreinen van industriële inrichtingen, waarop alle relevante bepalingen inzake
gezondheid en veiligheid op het werk gelden;
- op de rijbaan van wegen en op de middenberm van wegen tenzij voetgangers normaliter toegang tot de
middenberm hebben.
1
Hierna zullen de drie begrippen vaak door elkaar gebruikt worden, al zal zo veel mogelijk toch gesproken worden over
‘zwevende deeltjes’, conform de wettelijke regelingen.
-7-