Hoofdstuk III. Leden van de Gentse loges tot 1786 ... - Liberaal Archief

Gravin de Lannoy, née Lambertine du Faing (1708-1786), gravin van Hasselt
(Vlaanderen) en barones van Jamoigne, was de weduwe van de zeer verheven graaf
Eugène Hyacinthe de Lannoy (1684-1755), luitenant-generaal en veldmaarschalk
van het Oostenrijks leger, ridder van het Gulden Vlies, lid van de Raad van State,
kamerheer van keizerin Maria Theresia, gouverneur van de stad Brussel en
grootmaarschalk van het hof van Karel van Lorreinen te Brussel. De gravin, zelf een
gewezen hofdame te Wenen, had haar echtgenoot opgevolgd in het ambt van 'grande
Maréchale de la Cour' bij de landvoogd. Zij had veel invloed bij de gevolmachtigd
minister graaf Karl von Cobenzl en aarzelde bijv. niet bij hem haar beklag te doen
over het beleid van de Gentse schepenen, ja, zelfs in 1756 een voorstel te formuleren
voor de sanering van de gemeentelijke financiën! Zoon Christian Joseph de Lannoy
(1731-1822), beter gekend als 'le beau de Lannoy', was infanterie-officier. Hij genoot
de faam een "modèle d'élégance et de bon goût " te zijn. In 1771-1772 was hij
Voorzittend Meester van Les Frères Réunis te Tournai en werd er opgetekend als
'Rose-Croix'. Hij was ook lid van L' Heureuse Rencontre te Brussel. Hij huwde de
schatrijke gravin Marie Cathérine de Mérode. Tijdens de Brabantse Omwenteling
steunde hij de Patriotten.
Na de doopplechtigheid trok een indrukwekkende stoet doorheen het centrum van
de stad. Aan de Korenmarkt, het stadhuis en de Kouter hadden eskadrons van het
regiment dragonders van Saint-Ignon post gevat om de militaire eer te betuigen.
Aan de Graslei weergalmden kanonschoten.
Tijdens de doopplechtigheid en de rondgang van de stoet luidden feestelijk de
'triumphante' van het Belfort alsmede de klokken van alle kerken en kapellen in de
stad. 's Avonds werden in talrijke feestelijk verlichte wijken van de stad volksfeesten
belegd. De dag daarop begaf de hoogbaljuw zich naar de vergadering van
de schepenen om hen zijn dank te betuigen "over de eere aen hem ende synen
sevensten soon".
Deze feestelijkheden werden in La Flandre Libérale van 22 februari 1881 de
aanleiding voor een van de zeldzame hevig antiklerikale uitvallen van Prosper
Claeys: "Que de naïveté ces fêtes supposent chez nos braves ancêtres d'il y a un
siècle! Pareille solennité sombrerait aujourd'hui sous le ridicule le plus écrasant ...
Nous pouvons le dire à l'honneur de notre siècle, nos fêtes sont moins niaises que
celles d'il y a cent ans. C'est que jadis un clergé tout puissant aimait à tenir le peuple
dans cette torpeur béate, qui est la soeur jumelle de la servitude. Les Gantois
d'aujourd'hui ont secoué le joug clérical et se réclament plus volontiers des Van
Artevelde et des Gueux du XVIe sècle, que des bourgeois hébétés par la gent
monacale et assistant avec attendrissement au baptême du septième fils du trèsillustre
Messire le Vicomte van Nieulandt, seigneur de Ruddervoorde, Caudekercken,
Noortvelde, Gaverelle et autres bourgs-pourris de la Flandre".
Het vieren van de geboorte van een zevende zoon was een aloud gebruik te Gent,
zoals onder meer blijkt uit een studie van E. Ossieur. Alleen al voor de periode
1680-1710 noteert deze auteur drieëntwintig 'zevende zonen', waarvan de geboorte
door het stadsbestuur werd gevierd: de ouders kregen een gift ('doopvontgeld') en de
de NIEULANT de POTTELSBERGHE - 401