Hoofdstuk III. Leden van de Gentse loges tot 1786 ... - Liberaal Archief

eindigde er als 23ste op 155 kandidaten. Hij werd advocaat bij de Raad van Vlaanderen
te Gent en vestigde zijn kantoor in de Paddenhoek. Dankzij de abt van de
Sint-Baafsabdij, die een oom was van zijn echtgenote, werd J.G. Meyer griffier van
enkele heerlijkheden die van deze abdij afhingen. In 1783 werd hij lid van de
Société de Gand, de voorname club waar voorstanders van politieke vernieuwing
elkaar troffen. Tijdens hetzelfde jaar werd hij benoemd tot schepen van Gedeele.
Zijn kandidatuur was bij de landvoogd ingediend (en gesteund) door de president
van de Raad van Vlaanderen (ridder Jean François Xavier Diericx) en de hoogbaljuw
(burggraaf Philippe Mathieu Vilain XIIII*, eveneens lid van de Société de
Gand). Ook de juristen van de Geheime Raad ondersteunden zijn kandidatuur bij
de landvoogd (weliswaar voor een ambt als schepen van de Keure). Hij bleef
schepen van Gedeele tot 1789 en werd eveneens benoemd tot schepen van de
heerlijkheid Sint-Pieters.
In 1785 was hij vruchteloos kandidaat voor het ambt van substituut van de
Procureur-generaal in de Raad van Vlaanderen. In 1787 werd Meyer benoemd tot
rechter in het nieuwe 'gerechtshof van eerste instantie' te Gent. Wegens het
intrekken, kort daarop, van de gerechtelijke hervorming van Jozef II, oefende hij dit
ambt niet effectief uit.
In 1787 nam hij dienst in het vrijwilligerskorps van de Hoofdgilden dat door de
schepenen was belast met het handhaven van de orde tijdens de eerste onlusten tegen
keizer Jozef II.
In 1789-1790 werd Jacques Guillaume Meyer nog schepen van Gedeele en van
de Keure. Hij was tevens een van de gouverneurs van de Armenkamer en intendant
van de Berg van Barmhartigheid.
Tijdens de Brabantse Omwenteling was hij een voorstander van de democratische
ideeën van zijn vriend Jan Frans Vonck (1743-1792). Wanneer de Oostenrijkers in
december 1790 opnieuw de macht in handen namen, werd Jacques Guillaume Meyer
te Gent de correspondent van het zg. 'comité de Lille' van de Vonckisten (zie onder
het lemma Vilain XIIII, Philippe Mathieu). Sommige radicale Gentse Vonckisten
werden in die tijd overigens 'Meyeristen' genoemd.
Na de eerste inval van de Fransen in 1792 stichtte Meyer te Gent de Club des
Amis de la Liberté et de l'Egalité, waarvan hij de voorzitter werd.
Wanneer in november 1792 zestig burgers als 'provisioneele representanten van
het Gendsch Volk' moesten worden aangewezen, plaatste hij zichzelf als nr. 1 op de
lijst en zorgde ervoor dat ook zijn politieke geestesgenoten (onder meer advocaat
Jacques Clément Lammens* en visverkoper Christoffel van Loo*) eveneens 'provisioneel
representant' werden in een Nationale Conventie die er nooit kwam. Tijdens
de korte Oostenrijkse restauratie verbleef Meyer te Parijs.
Na de tweede Franse inval in 1794 werden hem allerlei officiële mandaten
toevertrouwd tot hij in 1797 'President van de Centrale Administratie van het
Departement der Schelde' werd benoemd. Aan de niet benoemde kandidaten die
hem verweten dat zijn broer Jean François een emigrant was, antwoordde hij dat hij
sedert vijftien jaar geen contacten meer had met zijn broer.
MEYER, Jan - 393