Hoofdstuk III. Leden van de Gentse loges tot 1786 ... - Liberaal Archief

ambt behouden tot 1793, zij het dat hij voortaan alleen de huisgelden mocht innen.
De uitgaven mochten nog alleen door de Thesaurier gebeuren.
Tweemaal droeg de bisschop van Gent (Mgr. Ferdinand de Lobkowitz) Pierre
Georges de Meulenaere voor met het oog op een benoeming als schepen van de
Keure. Hij werd niet benoemd, waarschijnlijk omdat zijn kandidatuur niet werd
gesteund door de overige instanties die voordrachten moesten doen aan de
landvoogd, met name de hoogbaljuw (burggraaf Philippe Mathieu Vilain XIIII*),
de president van de Raad van Vlaanderen (ridder Jean François Xavier Diericx) en
de zittende schepenen van de Keure (die waarschijnlijk zeer sceptisch waren over
de bestuurlijke kwaliteiten van de kandidaat).
In 1788 werd Pierre Georges de Meulenaere benoemd tot leenman van de
kasselrij van de Oudburg. Van 1789 af was hij ook een van de gedeputeerden van de
Staten van Vlaanderen.
Anders dan zijn zwagers Jean François de Loose (1754-1820) en Pierre Charles
de Loose (1760-1841), werd Pierre Georges de Meulenaere geen lid van de
ontspanningsvereniging Société de Gand, die in werkelijkheid de voorstanders van
politieke vernieuwing groepeerde.
In 1792 liet Pierre Georges de Meulenaere een monumentaal herenhuis bouwen
aan de Nederkouter, naar plannen van Jean Baptiste Pisson, die zich kennelijk liet
inspireren door het 'Petit Trianon' van Versailles. Een afbeelding van de voorgevel
en het grondplan van dit herenhuis treft men aan in Een remarquabel ambelissement
- Gentse wooncultuur in Mozarts tijd (1991), blz. 20, alsmede in Ghendtsche
Tydinghen, 1979, blz. 18.
Tijdens de 19de eeuw vestigde zich in dit herenhuis de boekhandel Vyt, daarna
een evangelische tempel. Een foto van het hotel de Meulenaere in die periode vindt
men in de fotografische bijlagen van het eerste deel van de catalogus voor de
tentoonstelling Gent - Duizend jaren kunst en cultuur (1975). Het 'hotel de Meulenaere'
werd gesloopt in 1958. Op de site bevindt zich thans een betonnen flatgebouw
met een boekenclub op de gelijkvloerse verdieping.
Kort na de bouw van het herenhuis kwam Gent onder Franse heerschappij. Pierre
Georges de Meulenaere en zijn echtgenote namen de wijk, maar kwamen spoedig
terug om niet als 'émigrés' te worden aangemerkt. Een ambtenaar typeerde Pierre
Georges de Meulenaere als volgt:"homme paisible, s'étant émigré par un effet de
crainte".
Er werden hem een aantal mineure functies toevertrouwd tot hij in 1801 (samen
met graaf Jean Baptiste d'Hane de Steenhuyse*) 'repartiteur van de foncière
contributie' (grondbelasting) werd benoemd. Dit ambt sloot aan bij zijn functie
tijdens het Oostenrijks Bewind.
Naast graaf Jean Baptiste d'Hane*, graaf Joseph Sébastien della Faille*, baron
Dons de Lovendegem en Jean Baptiste de Ghellinck*, behoorde Pierre Georges de
Meulenaere tijdens het Frans Bewind tot de zwaarst belaste Gentenaren. In 1802
moest hij bijv. ruim meer dan het dubbele aan belastingen betalen ('Foncière,
Personnelle mobiliaire et somptuaire & Patentes') dan graaf Jean Baptiste d'Hane de
372 - de MEULENAERE, Pierre