Hoofdstuk III. Leden van de Gentse loges tot 1786 ... - Liberaal Archief

Volgens Prosper Claeys zou Pierre Georges de Meulenaere te Gent nog logezittingen
hebben voorgezeten na de aanhechting bij Frankrijk (zie hoofdstuk I). Men
weet niet waar Prosper Claeys deze informatie haalde.
In 1776 volgde Pierre Georges de Meulenaere zijn vader op als directeur van de
'huisgelden' te Gent. Dit was een heel belangrijk ambt: de 'kostprijs' ervan (d.i. het
bedrag dat voor de benoeming aan het stadsbestuur moest worden betaald) was 2,4
maal hoger dan voor het hoogste ambt in de stedelijke ambtenarij, dat van eerste
raadpensionaris. Men noemde toen 'huisgelden' (ook 'schouwgelden') de belasting
(een '20ste penning' hetzij 5 %) die werden geheven op de jaarlijkse huurwaarde van
de onroerende goederen. De beschrijving van de gebouwen en de aanslag werden
opgetekend in een kadaster dat regelmatig werd bijgewerkt en dertig grote registers
in beslag nam.
De stedelijke Collatie besliste elk jaar hoeveel '20ste penningen' verschuldigd
waren. Tijdens de ambtsperiode van Pierre Georges de Meulenaere waren het er in
de regel drie, die als volgt werden aangewend: 4/4 (= één 20ste penning) voor de
civiele lijst van de landvoogd te Brussel en voor het onderhoud van het militair
garnizoen te Gent; 5/4 voor de stedelijke werkingsuitgaven en 3/4 voor de dienst van
de stedelijke openbare schuld.
Uit diverse getuigenissen blijkt dat Pierre Georges de Meulenaere zijn ambt op
slordige wijze vervulde, zodat hij soms twee of meer jaren vertraging had in zijn
afrekeningen. Volgens Piet Lenders was hij bovendien "een moeilijk man", die de
uitdrukkelijke richtlijnen van de regering, de schepenen van de Keure én de Collatie
(Instructions pour la tenue du bureau et la perception des vingtièmes de la ville de
Gand) in de wind sloeg en in zijn dienst een onvoorstelbare wanorde liet heersen.
De regeringscontroleur, raadsheer van Financiën Ange Charles Limpens de
1
Schevemont , maande de stad aan dat er een einde moest komen aan wat hij noemde
"l'état d'arriérage et l'état de confusion où le receveur affecte de laisser cette
administration". Limpens verstrekte aan de Meulenaere gedetailleerde richtlijnen
voor het beheer van de huisgelden. Aan alle kanten onder druk gezet, leek de
directeur van de huisgelden toe te geven. Wanneer hij evenwel aan Limpens de
boekhouding over 1785-1786 voorlegde, bleek dat deze alleen de uitgaven bevatte,
terwijl de inkomsten niet eens geboekt waren. Limpens achtte zich geboycot en
belachelijk gemaakt, temeer daar bij nader onderzoek bleek dat de rekeningen met
een boni afsloten!
Pierre Georges de Meulenaere werd voortaan streng gecontroleerd door de
stedelijke Thesaurier Denis Antoon Papeleu (ca. 1752-1810). Hij kon niettemin zijn
1
Ange Limpens de Schevemont (1743-na 1797) werd in 1769 auditeur bij de
Rekenkamer, en werd later raadsheer in de Raad van Financiën. Na de tweede Franse
inval (1794) emigreerde hij naar Oostenrijk. Nadat Oostenrijk de Zuidelijke Nederlanden,
krachtens het verdrag van Campoformio, aan Frankrijk had overgedragen,
werd hij te Wenen directeur van het comité voor de vereffening van de 'affaires
belgiques'.
de MEULENAERE, Pierre - 371