Hoofdstuk III. Leden van de Gentse loges tot 1786 ... - Liberaal Archief

Uit het echtpaar Mechelynck-Delehaye volgde Albert Josse Mechelynck (1854-
1924). Deze werd advocaat te Gent, stafhouder van de Orde van advocaten, liberaal
volksvertegenwoordiger vanaf 1904, en in 1924 Minister van Staat zonder ooit lid
geweest te zijn van een regering. Albert Mechelynck was van 1891 tot 1895
Voorzittend Meester van de loge Le Septentrion te Gent. Hij was een bijzonder actief
lid van zijn loge en gaf er gedurende meer dan twintig jaar talrijke uiteenzettingen.
Een opsomming van enkele door hem behandelde thema's illustreert de politisering
van het Belgische 'Grand Orient' vanaf de tweede helft van de 19de eeuw:
verzekeringen tegen arbeidsongevallen (1887), ontwerp van nieuwe kieswet (1888),
de evenredige vertegenwoordiging (1890), maatschappijen van onderlinge bijstand
(1898), een nieuwe kieswet (1899), de scheiding van Kerk en Staat (1905), de
militaire toestand in België en de werken aan de forten te Antwerpen (1905), de
annexatie van Kongo (1906), het parlementaire stelsel (1907).
Albert Mechelynck huwde in 1880 Anne Pauline Barbanson, geboren in 1858 als
dochter van Corneille Barbanson en Eudoxie Rosseel. Anne Pauline Barbanson
stamde uit een vermogend en invloedrijk Brussels geslacht.
Haar beeldschone nicht Jeanne Barbanson, een dochter van Jean Baptiste
Barbanson (voorzitter van de Rechtbank van eerste aanleg te Brussel, voorzitter van
de kerkfabriek Sint- Catharina) en Marie Thérèse Schwartz, huwde Pierre Théodore
Verhaegen (1796-1862), advocaat, liberaal volksvertegenwoordiger, mede-oprichter
van de Université Libre de Bruxelles, Grootmeester van het 'Grand Orient de
Belgique'. Verhaegen was in grote mate verantwoordelijk voor de politisering van
het 'Grand Orient'.
Jeannes broer Jean Pierre Barbanson (1797-1883) was advocaat en doorliep een
briljante politieke loopbaan (lid van het Nationaal Congres, liberaal senator,
gemeenteraadslid en provincieraadslid) tot hij in 1863 directeur, en in 1872 vicegouverneur
werd van de Société Générale de Belgique. Hij was lid van de Brusselse
loge L'Espérance en beheerder van de Université Libre de Bruxelles. Zijn eerste
echtgenote was Elise Gréban de Saint-Germain, uit het Gentse netwerk 'van Aken'
(zie onder het lemma de Nottet d'Anglier). Uit zijn tweede huwelijk met Gasparine
Zoé Pinot volgde Léon Barbanson, die huwde met Léonie Tesch, een dochter van
Victor Tesch (1812-1892), nijveraar en liberaal politicus die minister van Justitie
(1852, 1857-1865) was, participaties bezat in diverse Luxemburgse ondernemingen
die later uitmondden in de groep ARBED, en van 1868 tot 1892 eerst directeur, later
gouverneur, was van de Société Générale. Tesch' zus Rosalie huwde de vermaarde
rechtsgeleerde François Laurent (1810-1887), hoogleraar aan de universiteit Gent.
De twee dochters uit dit huwelijk trouwden met een zoon van schepen Gustave
Callier (1819-1863): Rosalie Laurent met Albert Callier (1846-1920), die advocaat,
hoogleraar en rector werd aan de universiteit Gent, alsmede liberaal
gemeenteraadslid en schepen te Gent; Marie Laurent met Hippolyte Callier (1848-
1925), advocaat, stafhouder van de Orde en liberaal volksvertegenwoordiger (1882-
1886). De gebroeders Callier richtten in 1874 het dagblad La Flandre Libérale op.
Hippolyte Callier werd bestuurder in vennootschappen die de familie Tesch
controleerde. Dit leidde, na de Eerste Wereldoorlog, tot de verwerving van de
366 - MECHELYNCK