Hoofdstuk III. Leden van de Gentse loges tot 1786 ... - Liberaal Archief

- Martin van Siclers, apothecaris van de Sint-Baafs- en Sint-Pietersabdijen (hij
wordt als 'Martin van Sycleer van Pavyen' voor het eerst te Gent vermeld in een
document van 1380);
- zijn zoon, de vermogende Jan van Siclers, woonde in een steen aan de
Hoogpoort rechtover de Grote Sikkel, en was overdeken van de 'kleine neringen'
(1440), herhaaldelijk schepen van de Keure tussen 1441 en 1450, stedelijk
ontvanger, deken van de nering der goudsmeden (1456-1460) en 'koning' van de
Sint-Jorisgilde (1439-1443); van 1451 tot 1456 verbleef hij buiten Gent ingevolge
een niet geheel opgehelderde en blijkbaar onverkwikkelijke geldzaak;
- hun verwanten Symoen, Gillis Isaque (Isaac) en de geldwisselaar Martin van
Siclers;
- Lieven van Siclers, heer van Gotthem, die in 1554 en 1557 schepen van de Keure
werd.
Deze van Siclers waren van joods-lombardische origine (uit Pavia). Men weet
niet of Engelbert van Siclers tijdens de 18de eeuw de godsdienst van zijn voorvaderen
trouw was gebleven. Alleszins bestond er in die tijd te Gent (lang voor het
'Tolerantie-Edict' van 1781) een vrij positieve instelling t.o.v. de joden. Zo beslisten
de schepenen bijv. in 1724 dat de joden voortaan een eed mochten afleggen op een
wijze die met hun godsdienstige opvatting strookte. Zij moesten blootvoets zweren
op het boek van Mozes, door de rechterhand "tot aende cneuckels" te plaatsen op het
woord "lassissa" (Exodus, 20:7) en daarbij de volgende eedformule uit te spreken:
"In der saecken, daer in ick ghevraeght worde, wil ick de waerheyt seggen; alsoo
sweere ick dat my helpe Godt, die hemel ende aerde, bergh en dal, loof en gras
gheschaepen heeft, daer het niet was; ende in ghevalle ick onrecht sweere, dat het
peck ende solfer op mij reghene".
(vi) De jongste broer Jean Charles Mechelynck (1747-1804) was lid van de Collatie
in 1793-1794, als afgevaardigde voor de Sint-Jansparochie. Hij huwde zijn nicht
Isabelle Vollaert (1763-1833), de jonge weduwe van de reeds vermelde suikerraffinadeur
Jean Antoine Casier, aan de Brabantdam. Deze was een zoon van de
koopman Pieter Casier en Maria Jeanne Storme. Hij werd geboren te Menen in 1743
en werd als poorter van Gent ingeschreven op 26 juli 1770. Na het overlijden van
vader Pieter Casier ging zijn weduwe Maria Storme een tweede huwelijk aan met de
belangrijke suikerraffinadeur Joannes van der Meirsch, die nog geassocieerd was
geweest met André Hendrickx, de pionier van de suikerraffinage te Gent (zie onder
het lemma van Outroy). De huwelijksregeling hield in dat de raffinaderij van
Joannes van der Meirsch aan de 'Lieveganck' (Sint-Antoniuskaai) zou overgaan op
de zoon uit het eerste huwelijk van Maria Storme, Jean Antoine Casier.
de schildersnering, in de onwetendheid dat dit neringboek vervalst werd (zie het
lemma Busso, Jean Marie). De vervalsing werd pas in 1899 aangetoond door Victor
van der Haeghen (Mémoire sur des documents faux relatifs aux anciens peintres,
sculpteurs et graveurs flamands). In zijn 'matricule' van de Gentse schildersnering
(1906) maakt van der Haeghen geen melding van Servaas, Arnout en Zeger van
Siclers.
MECHELYNCK - 363