Hoofdstuk III. Leden van de Gentse loges tot 1786 ... - Liberaal Archief

- Baudouin Joseph Manilius (1745-1786) huwde Joanna Dregghe en werd eerst,
zoals zijn vader, bode in de Sint-Michielsgilde. Hij was opgeleid als glazenmaker
en bekwam het meesterschap in de Sint-Lucasgilde in 1771. Later werd hij nog
huisschilder. Hij overleed reeds in 1786. Zijn zoon Ferdinand Manilius, te Gent
geboren in 1774, overleed in 1802 ingevolge een schedelbreuk die hij opliep door
uit een venster te vallen.
- Joannes Joseph Manilius (1748-1796) huwde Maria Theresia Claes en werd
tabaksfabrikant. Hij overleed in 1796.
- Ferdinand Lieven Manilius (1749-1840) huwde Cecilia Minne (1750-1786). Zij
was een zus van François Chrétien Minne (1756-1830), de vader van Jean
Baptiste Minne-Barth (1796-1851), die van 1837 tot 1840 burgemeester van Gent
was (zie onder het lemma Lammens, François Joachim). Uit het huwelijk
Manilius-Minne volgden: in 1778, Charles Ferdinand Manilius die dadelijk aan
de orde komt en, in 1784, François Manilius die muziekleraar werd en in 1808
lid van de wederopgerichte Félicité Bienfaisante.
Charles Ferdinand Manilius (1778-1852) studeerde eerst aan de Koninklijke
Academie voor teken-, schilder- en bouwkunst, waar in 1793 de Gentse bisschop
Mgr. Ferdinand de Lobkowitz zijn beschermheer was. Hij bezat waarschijnlijk niet
de vereiste artistieke aanleg, vermits hij het jaar daarop, op 16-jarige leeftijd, klerkgriffier
werd en in 1798 een loopbaan begon als ambtenaar in de Prefectuur van het
Scheldedepartement te Gent. Hij bracht het in 1807 tot hoofd van het secretariaatgeneraal
van de Prefectuur. Hij werd tevens inspecteur van de centrale gevangenis
(het Correctiehuis aan de Coupure) en was belast met het dagelijks toezicht op de
hospitalen. Charles Manilius maakte deel uit van de Franse 'garde nationale'. In die
hoedanigheid was hij aanwezig op de kroning van Napoleon als keizer in 1804. Hij
verwierf 229 ha. nationale goederen, onder meer (voor de spotprijs van 3.000 frank
in assignaten) de gewezen kerk van het jezuïetencollege in de Voldersstraat (op de
site van de huidige Aula van de universiteit), die sedert 1784 de zetel was van het
kapittel van Sint-Pharaïldis. Hij werd tevens medewerker van de Gazette van Gent
en uitgever van het Annuaire statistique du Département de l'Escaut. Na de val van
Napoleon werd hij in 1814-1815 divisiehoofd bij Intendant graaf Jean Baptiste
d'Hane de Steenhuyse*, bijzonder ontvanger te Oudenaarde en onderinspecteur van
de indirecte belastingen te Gent. Onder het Nederlands Bewind werd hij districtscommissaris
van Sint-Niklaas-Waas en Dendermonde, en commissaris van de
gouverneur van Oost-Vlaanderen belast met het toezicht op de voltooiing van de
werken aan het kanaal Gent-Terneuzen. Hij bleef bovendien actief in de journalistiek,
onder meer als directeur van de Journal de Gand. Na de Belgische
onafhankelijkheid verdedigde hij het orangisme, onder meer in de Messager de
Gand. Van 1837 tot 1848 was hij (zoals zijn neef Jean Baptiste Minne-Barth) lid
van de gemeenteraad te Gent, waar hij de orangistische voorman Hippolyte
Metdepenningen (Voorzittend Meester van Le Septentrion) doeltreffend bijstond.
Charles Ferdinand Manilius huwde in 1821 Virginie van den Berghe, een dochter
van Joannes van den Berghe, hoofdontvanger van de stadsrechten ('octrooi') te
Gent, en Marie Anne van der Linden. Een grootvader van Virginie, de koopman in
354 - MAHY / MANILIUS