Hoofdstuk III. Leden van de Gentse loges tot 1786 ... - Liberaal Archief

Hoofdstuk III. Leden van de Gentse loges tot 1786 ... - Liberaal Archief Hoofdstuk III. Leden van de Gentse loges tot 1786 ... - Liberaal Archief

liberaalarchief.be
from liberaalarchief.be More from this publisher
14.07.2013 Views

et la médaille, deux canons en sautoir et il n'y eut jamais plus de bonne, grosse et presque aimable gaieté dans ville pendant huit jours". Prins de Ligne was tijdens het koningschap van Lodewijk XV en Lodewijk XVI ook bevriend met al wie naam had te Versailles of te Parijs. Op een bepaald ogenblik hielp hij de vrij kritische toneelschrijver Pierre Auguste Caron de Beaumarchais (1732-1799), auteur van onder meer de sociaal-satirische Le mariage de Figaro ("Qu'avez-vous fait pour tant de biens? Vous vous êtes donné la peine de naître, rien de plus"), aan een nakende arrestatie te ontsnappen, door hem in allerijl over de grens te brengen en hem enige tijd bij vrienden (een vriendin?) te Gent te laten onderduiken. In januari 1785 had het bewuste toneelstuk van de Beaumarchais zoveel bijval te Gent, dat bijkomende vertoningen moesten worden gegeven. Na de Franse Revolutie trok prins de Ligne zich definitief terug te Wenen. Om het hoofd te bieden aan toenemende financiële problemen schreef hij de 34 boekdelen van zijn Mélanges militaires, littéraires et sentimentaires [sic], die te Dresden verschenen van 1795 tot 1811. De boeken van prins de Ligne, die sterk onder de invloed staan van Voltaire (voor wie de prins grote verering koesterde), zijn gekenmerkt door een vinnige, 'moderne' stijl. Over hem schreef Madame de Staël (met wie hij op hogere leeftijd een literaire vriendschap sloot): "il donne de la vie à tout parce qu'il ne met de l'art à rien". Madame de Staël Holstein (zo luidde haar volledige naam) deed veel om bekendheid te geven aan de werken van prins de Ligne. Omdat zijn 34 boekdelen niet vlot van de hand gingen, zorgde zij in 1808-1809 voor de publicatie van zijn kortere Lettres et pensées die onmiddellijk heel veel bijval kenden, en spoedig werden vertaald (onder meer in het Engels: Letters and Reflections of the Austrian Field-Marshal Prince de Ligne). Het jaar daarop liet zij te Genève in twee delen de Oeuvres choisies van de prins publiceren. Prins de Ligne was nochtans niet steeds vriendelijk geweest met Madame de Staël. In een gedicht Suite de Valérie had hij over haar geschreven: "Mais à force d'avoir de l'âme, Staël par trop de chaleur a gâté le métier, Et philosophe tout entier". Met het oog op de publicatie van de Lettres et Pensées in 1808 gaf prins de Ligne aan zijn literaire medewerkster Caroline Murray (zie onder het lemma de Thiennes) de opdracht dat Madame de Staël onder geen beding van deze versjes kennis mocht krijgen:"Je vous prie ... de ne pas prêter le tome où est la 'Suite de Valérie' où l'on m'a dit que je parlais de Mme de Staël". Waarschijnlijk was Madame de Staël Holstein verwant met ene baron Joseph Clément de Staël d'Holstein (geboren in 1739) die in 1770 lid werd van La Vraie et Parfaite Harmonie te Mons. Hij was kapitein in het regiment Theismester te Düsseldorf. Roland Mortier typeert als volgt de stijl van prins Charles Joseph de Ligne: "L'apparente aisance du prince est le fruit d'un travail soigneusement occulté, d'une recherche voulue de la concision, du contraste et de l'ellipse ... Le miracle du prince de LIGNE - 333

est de chercher subtilement le sérieux sous la désinvolture, la gravité sous le détachement, comme il masqua son travail littéraire sous une apparente facilité". Een uitstekend recent levensverhaal van de prins is van de hand van de Engelse historicus Philip Mansel, Charles-Joseph de Ligne (1735-1814) - Le charmeur de l'Europe. Voor Prins Charles-Joseph de Ligne was de vrijmetselarij gedurende enkele jaren vooral een leuk tijdverdrijf ("pour le prince de Ligne ... la Franc-Maçonnerie est avant tout une société d'agrément", schreef John Bartier). Hij was op een bepaald ogenblik lid van de volgende loges: La Bienfaisante (tot 1771), La Vraie et Parfaite Harmonie te Mons, L'Heureuse Rencontre te Brussel (tot 1786), de loge Saint-Jean de Montmorency-Luxembourg te Versailles (1777) en de loge Saint Jean de Chartres, waarvan de hertog van Chartres de Voorzittend Meester was. In zijn postuum gepubliceerde Mémoires leest men bijv. volgende passus: "J'avais autrefois une grande branche d'amusement aux réceptions des francsmaçons. On m'accordait les honneurs de Maître Ecossais dans les provinces qui dépendaient de moi. On ne pouvait pas croire que je ne fusse qu'un apprenti, et même compagnon. J'y ai eu de rudes pénitences, comme de boire trois verres d'eau de suite, entre les deux surveillants pour leur avoir manqué, parce que souvent, étant ivres à force des santés d'usage, ils faisaient de fausses liaisons dans des harangues ridicules. On me jeta un jour sur les cadavres: c'est ainsi qu'on appelle les bouteilles vides. Je faisais quelquefois le chirurgien. Je piquais avec mon curedents et faisais boire de l'eau chaude, en faisant croire au récipendaire que c'était son sang. On tua un jour innocemment, dans une de nos loges, un pauvre diable qu'un 'frère Terrible' qui n'était pas assez fort, laissa tomber dans un tournement entier qu'il fit faire à sa personne et dont il ne put jamais se remettre. Je ne faisais mourir personne que de peur par tous les tourments que je faisais éprouver. Les bancs sur lesquels je les élevais jusqu'au grenier les y faisant tenir par les cornes, les rames sur des baquets d'eau qui passaient pour la mer, et mille autres choses pareilles. Je faisais faire des confessions générales. Je faisais croire qu'il se passait des horreurs dont on nous a soupçonnés. Je faisais choisir parmi nous l'artiste du crime prétendu. Je mettais le courage à toute épreuve. Mais voici ce qu'il y eut de pis, à une loge du duc de Luxembourg, qui devint celle de M. le duc d'Orléans et, de proche en proche, celle de la soeur de Mme la duchesse de Bourbon, car nous avions déserté la première. Nous recevions le prince de Pignatelli à Moussau. Je ne savais pas qu'un glissoir depuis le haut du toit avait été placé pour le faire tomber sur le fumier qui était dans une cour. Cela m'embarassa en passant. Je l'appuyai contre le mur comme une gouttière. On l'y lança et cette chute perpendiculaire et très haute contribua, à ce qu'on dit, à déranger sa tête qu'il garda ainsi jusqu'à sa mort". Verder in zijn Mémoires komt hij nog terug op zijn leuke herinneringen: "Je m'amusais bien dans ces loges, à faire peur en saignant avec un cure-dents, faisant boire pour du sang l'eau chaude que je versais sur la prétendue saignée, faisant 334 - de LIGNE

et la médaille, <strong>de</strong>ux canons en sautoir et il n'y eut jamais plus <strong>de</strong> bonne, grosse et<br />

presque aimable gaieté dans ville pendant huit jours".<br />

Prins <strong>de</strong> Ligne was tij<strong>de</strong>ns het koningschap <strong>van</strong> Lo<strong>de</strong>wijk XV en Lo<strong>de</strong>wijk XVI<br />

ook bevriend met al wie naam had te Versailles of te Parijs. Op een bepaald ogenblik<br />

hielp hij <strong>de</strong> vrij kritische toneelschrijver Pierre Auguste Caron <strong>de</strong> Beaumarchais<br />

(1732-1799), auteur <strong>van</strong> on<strong>de</strong>r meer <strong>de</strong> sociaal-satirische Le mariage <strong>de</strong> Figaro<br />

("Qu'avez-vous fait pour tant <strong>de</strong> biens? Vous vous êtes donné la peine <strong>de</strong> naître, rien<br />

<strong>de</strong> plus"), aan een naken<strong>de</strong> arrestatie te ontsnappen, door hem in allerijl over <strong>de</strong><br />

grens te brengen en hem enige tijd bij vrien<strong>de</strong>n (een vriendin?) te Gent te laten<br />

on<strong>de</strong>rduiken. In januari 1785 had het bewuste toneelstuk <strong>van</strong> <strong>de</strong> Beaumarchais<br />

zoveel bijval te Gent, dat bijkomen<strong>de</strong> vertoningen moesten wor<strong>de</strong>n gegeven.<br />

Na <strong>de</strong> Franse Revolutie trok prins <strong>de</strong> Ligne zich <strong>de</strong>finitief terug te Wenen. Om<br />

het hoofd te bie<strong>de</strong>n aan toenemen<strong>de</strong> financiële problemen schreef hij <strong>de</strong> 34<br />

boek<strong>de</strong>len <strong>van</strong> zijn Mélanges militaires, littéraires et sentimentaires [sic], die te<br />

Dres<strong>de</strong>n verschenen <strong>van</strong> 1795 <strong>tot</strong> 1811. De boeken <strong>van</strong> prins <strong>de</strong> Ligne, die sterk<br />

on<strong>de</strong>r <strong>de</strong> invloed staan <strong>van</strong> Voltaire (voor wie <strong>de</strong> prins grote verering koester<strong>de</strong>),<br />

zijn gekenmerkt door een vinnige, 'mo<strong>de</strong>rne' stijl. Over hem schreef Madame <strong>de</strong><br />

Staël (met wie hij op hogere leeftijd een literaire vriendschap sloot): "il donne <strong>de</strong> la<br />

vie à tout parce qu'il ne met <strong>de</strong> l'art à rien".<br />

Madame <strong>de</strong> Staël Holstein (zo luid<strong>de</strong> haar volledige naam) <strong>de</strong>ed veel om<br />

bekendheid te geven aan <strong>de</strong> werken <strong>van</strong> prins <strong>de</strong> Ligne. Omdat zijn 34 boek<strong>de</strong>len<br />

niet vlot <strong>van</strong> <strong>de</strong> hand gingen, zorg<strong>de</strong> zij in 1808-1809 voor <strong>de</strong> publicatie <strong>van</strong> zijn<br />

kortere Lettres et pensées die onmid<strong>de</strong>llijk heel veel bijval ken<strong>de</strong>n, en spoedig<br />

wer<strong>de</strong>n vertaald (on<strong>de</strong>r meer in het Engels: Letters and Reflections of the Austrian<br />

Field-Marshal Prince <strong>de</strong> Ligne). Het jaar daarop liet zij te Genève in twee <strong>de</strong>len <strong>de</strong><br />

Oeuvres choisies <strong>van</strong> <strong>de</strong> prins publiceren.<br />

Prins <strong>de</strong> Ligne was nochtans niet steeds vrien<strong>de</strong>lijk geweest met Madame <strong>de</strong><br />

Staël. In een gedicht Suite <strong>de</strong> Valérie had hij over haar geschreven:<br />

"Mais à force d'avoir <strong>de</strong> l'âme,<br />

Staël par trop <strong>de</strong> chaleur a gâté le métier,<br />

Et philosophe tout entier".<br />

Met het oog op <strong>de</strong> publicatie <strong>van</strong> <strong>de</strong> Lettres et Pensées in 1808 gaf prins <strong>de</strong> Ligne<br />

aan zijn literaire me<strong>de</strong>werkster Caroline Murray (zie on<strong>de</strong>r het lemma <strong>de</strong> Thiennes)<br />

<strong>de</strong> opdracht dat Madame <strong>de</strong> Staël on<strong>de</strong>r geen beding <strong>van</strong> <strong>de</strong>ze versjes kennis mocht<br />

krijgen:"Je vous prie ... <strong>de</strong> ne pas prêter le tome où est la 'Suite <strong>de</strong> Valérie' où l'on<br />

m'a dit que je parlais <strong>de</strong> Mme <strong>de</strong> Staël".<br />

Waarschijnlijk was Madame <strong>de</strong> Staël Holstein verwant met ene baron Joseph<br />

Clément <strong>de</strong> Staël d'Holstein (geboren in 1739) die in 1770 lid werd <strong>van</strong> La Vraie et<br />

Parfaite Harmonie te Mons. Hij was kapitein in het regiment Theismester te<br />

Düsseldorf.<br />

Roland Mortier typeert als volgt <strong>de</strong> stijl <strong>van</strong> prins Charles Joseph <strong>de</strong> Ligne:<br />

"L'apparente aisance du prince est le fruit d'un travail soigneusement occulté, d'une<br />

recherche voulue <strong>de</strong> la concision, du contraste et <strong>de</strong> l'ellipse ... Le miracle du prince<br />

<strong>de</strong> LIGNE - 333

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!