Hoofdstuk III. Leden van de Gentse loges tot 1786 ... - Liberaal Archief

(ii) Eugène Joseph de Naeyer (1786-1843) huwde Jeanne van Caeneghem, een
voorhuwelijkse dochter van de vermogende negotiant en katoennijveraar Jacques
Liévin van Caeneghem (1764-1847) en Marie Josèphe Verspeyen. Ook van
Caeneghem was een overtuigd orangist: in december 1830 ondertekende hij (zoals
de gebroeders de Smet) de petitie om de prins van Oranje als koning van België te
verkiezen en in 1834 was hij een van de (naamloze) inschrijvers voor de aankoop
van enkele paarden uit de stoeterij van de prins van Oranje te Tervuren (zie ook
onder de lemma's Stroobant de Terbrugghen en de Trazegnies). Jacques Liévin van
Caeneghem legateerde de nodige fondsen om aan de Coupure een (thans geheel
verkommerd) 'Blindenhuis' te bouwen. Naar deze mecenas werd een straatje in de
buurt van de Sleepstraat genaamd (zie ook onder het lemma Potier).
(iii) Victoire Amélie de Naeyer (1790-1875) huwde Philippe Jean Lippens (1772-
1839). Deze was dijkgraaf en directeur van de waterwerken in Vlaanderen, verantwoordelijk
voor de ontginning van de schorren en de bedijkingen in Knokke en
Moerbeke. Hij was tevens schepen van het Land van Waas, griffier van de
heerlijkheid Wulfsdonk te Moerbeke, beheerder van de goederen van het bisdom
Gent in de streek van Moerbeke. Tijdens het Frans Bewind was hij vruchteloos
kandidaat voor een aantal verkozen mandaten. In 1814 werd hij lid van de
Intendantieraad (onder het voorzitterschap van graaf Jean Baptiste d'Hane de
Steenhuyse*). Hij zetelde tijdens het Hollands Bewind in de Provinciale Staten en
in de Tweede Kamer van de Staten-Generaal. Philippe Jean Lippens en Victoire de
Naeyer waren de grootouders van Hippolyte Lippens die van 1882 tot 1895 zijn
schoonvader graaf Charles de Kerchove de Denterghem opvolgde als burgemeester
van Gent (zie verder onder het lemma della Faille d'Assenede, Joseph Sébastien).
Na het overlijden van Philippe Jean Lippens in 1839 hertrouwde zijn weduwe met
de Sint-Niklase nijveraar Pierre Jean van Remoortere (1779-1866), voor wie dit zijn
derde huwelijk was. Van Remoortere, die uit een oude Wase familie stamde, was
liberaal senator (1848-1851) en volksvertegenwoordiger (1852-1856). Tijdens de
eerste jaren na de afscheiding in 1830 was hij burgemeester van Sint-Niklaas. In
1863 ontving hij de titel van baron. Pierre van Remoorteres broer Charles Antoine
(1785-1853) was een briljant officier in de legers van Napoleon, Willem I en
Leopold I, die hem in 1837 tot brigadegeneraal bevorderde. Zijn grafkelder bevindt
zich bij het monument ter nagedachtenis van de 'Napoleonisten' op het Campo Santo
te Sint-Amandsberg.
Pierre van Remoorteres dochter Cecilia Joanna van Remoortere huwde de
katoenfabrikant Charles Louis de Maere (1802-1885), die zich na de onafhankelijkheid
van 1830 als Nederlander liet naturaliseren. Zij waren de ouders van
baron Camille Charles ('Auguste') de Maere d'Aertrycke (1826-1900), die na
ingenieursstudies te Parijs, liberaal gemeenteraadslid en schepen werd te Gent
(1858-1872), alsmede volksvertegenwoordiger (1861, 1866-1870). De Maere
d'Aertrycke was herhaaldelijk voorzitter van de 'Nederlandsche taal- en letterkundige
congressen', directeur van de Koninklijke Vlaamse Academie en werd, in
1893, de eerste voorzitter van de Maatschappij voor geschied- en oudheidkunde van
486 - de SMET, Franciscus