Radio Filharmonisch Orkest - Radio 4 concert agenda

vrijdag 30 maart 2012, 20.15 uur
inleiding Madeleine Pfundt 19.30 uur
serie Rond Debussy
Olivier Messiaen Un sourire (1989)
1908-1992
Radio Filharmonisch Orkest
Jean-Philippe Tremblay dirigent*
Renaud Capuçon viool
30.03
Camille Saint-Saëns Introduction et Rondo capriccioso in a, opus 28
1835-1921 (1863)
Maurice Ravel Tzigane, rapsodie de concert (1924)
1875-1937
PaUze
Claude Debussy Images (1905-1912)
1862-1918 Gigues
Rondes de printemps
Ibéria
I Par les rues et par les chemins
II Les parfums de la nuit
III Le matin d’un jour de fête
* Helaas hebben achtereenvolgens Jun Märkl en Serge
Baudo wegens ziekte moeten afzeggen. Het team
van De Vrijdag van Vredenburg is verheugd dat Jean-
Philippe Tremblay het programma op het laatste
moment ongewijzigd kon overnemen.

2 vrijdag 30 maart 2012, 20.15 uur 3
Drankje na afloop Na afloop van het concert is er gelegenheid om een
drankje te nuttigen.
Live-uitzending De TROS zendt dit concert vanuit Vredenburg Leidsche
Rijn live uit op Radio 4.
Denkt u eraan dat uw mobiele telefoon uitstaat en dat
uw horloge geen geluid kan maken? Dan kan iedereen
in de zaal en bij de radio volop genieten van het concert.
www.RaDIO4.NL
www.radio4.nl
De week van de Radio 4 viert de lente! Deze hele week stond Radio 4
Lentekriebels in het teken van de lentekriebels. Door alle programma’s
heen klonken liefdesgedichten, romantische muziek,
muziekverzoekjes en muzikale liefdestelegrammen.
Luisteraars konden hun geliefde opgeven voor een
live gezongen telegram: een muzikale verrassing door
één van de vocale ensembles Frommermann, Kobra
en wishful Singing. De winnaars van het telegram zijn
vanavond de speciale gasten bij dit concert.
Voorprogramma eenmaal per maand bieden we jonge, getalenteerde
Jong Talent musici een podiumplaats. Voorafgaand aan het hoofdconcert
treden zij in een kort voorprogramma voor u op.
aanvang 19.00 uur, bovenfoyer; vooraf opgeven is niet
nodig.
Vrijdag 6 april: de winnaar van het Dutch Harp Festival
Vrijdag 27 april: de 12-jarige Noa wildschut, winnares
van de Iordens Viooldagen
Vrijdag 1 juni: de winnaar van het Prinses Christina
Concours
De bevrijding van de Fransen
Muziek die ‘immaterieel’ was – dát
wilde Claude Debussy bereiken.
Muziek die verlost was van de
studieboeken-regels van de symfonie
zocht hij, muziek die “klinkt alsof ze
geïmproviseerd is”, zo schreef hij in
een brief aan zijn collega André Caplet.
Vooral in zijn drie Images voor orkest
slaagde hij in zijn opzet. Neem ‘Les
parfums de la nuit’, de middelste
episode uit het deel ‘Ibéria’. Wat een
subtiele overgangen! Het muzikale
betoog lijkt zich als vanzelf te ontwikkelen;
nergens wordt iets herhaald,
nimmer blikt de muziek terug. Alles is
aan een onophoudelijke metamorfose
onderworpen. De componist zelf was
vooral vergenoegd met de subtiele
overgang tussen ‘Les parfums de la
nuit’ en ‘Le matin d’un jour de fête’,
waarbij het levendige ritme van de
derde episode geleidelijk in de nachtelijke
geuren van de tweede infiltreert.
Messiaens glimlach
Olivier Messiaen had een groot ontzag
voor de muziek van Debussy, voor
zijn klankkleuren en zijn soepele
structuren. De naam Messiaen wordt
veelal geassocieerd met overdagig
Olivier Messiaen bij de Trinité in Parijs
extatische, monolitsche, of op zijn
minst uiterst intense composities.
Maar de paar werken die de Fransman
nog schreef na het magnum opus
Saint François d’Assise (1975-1983) zijn

4
bijna alle opvallend ingetogen van
karakter. Meer en meer trachtte hij
het ‘ideale strijkersadagio’ te bereiken:
eenvoudig, en zó licht dat de muziek
van de aarde lijkt los te komen. Voorbeelden
vindt men in zijn allerlaatste
compositie, Éclairs sur l’Au-Delà, en het
werk dat hij vrijwel gelijktijdig componeerde,
het innemende Un sourire
(een glimlach).
Dit beknopte stuk was Messiaens bijdrage
tot het Mozartjaar 1991. Het
begint met een trage melodie, waarvan
de ver uiteenliggende noten als door
een wonder – en door het bed van
strijkersakkoorden (bijna vanzelfsprekend
zonder contrabassen) –
worden bijeengehouden. Blazers en
slagwerk volgen met de voor Messiaen
zo typische ‘vogelgeluiden’: de muzikale
vertaling van de ritmisch altijd
on regelmatige zang van vogels. Deze
twee gegevens – de glimlach,
geheimzinnig als die van Mona Lisa,
en de nimmer getroubleerde vogelzang
– wisselen elkaar nog vijf keer af.
Ze keren wel steeds in iets gevarieerde
vorm terug. Die variatie bestaat
wezen lijk niet daaruit, dat de hoeveelheid
noten toeneemt. Het zit ’m meer
in het feit dat Messiaen dezelfde twee
muzikale gedachten over een steeds
grotere tijdsspanne uitsmeert. Het
tempo lijkt daardoor steeds trager te
worden. Wat uiteindelijk overblijft is
een hemels stralende glimlach. En
die glimlach was volgens Messiaen
juist hét typerende in de muziek van
Mozart, die hij zeer bewonderde:
“ondanks smart, lijden, honger en
kou, onbegrip en de nabijheid van de
dood, kon Mozart altijd glimlachen.
Ook zijn muziek glimlachte.”
een ‘Spaans’ rondo
De Introduction et Rondo capriccioso van
Saint-Saëns begint waar Un sourire
ophoudt: een melodie, ingebed in
vriendelijke strijkersakkoorden. Maar
waar Messiaen onaardse sferen wil
betreden, houdt zijn oudere collega
het bij het ondermaanse. In de me-
Wat uiteindelijk overblijft is een hemels stralende glimlach.
En die glimlach was volgens Messiaen juist hét typerende in de
muziek van Mozart, die hij zeer bewonderde: “ondanks smart,
lijden, honger en kou, onbegrip en de nabijheid van de dood,
kon Mozart altijd glimlachen. Ook zijn muziek glimlachte.”
Camille Saint-Saëns
lancholieke inleiding, die zo’n anderhalve
minuut duurt, richten de lampen
zich op de solist. Ze schieten na een
mini-cadensje en een paukenklap vol
aan. Wat dan volgt is een wervelende
show waarin twee thema’s om elkaar
heen draaien. Beide thema’s hebben
een zeker ‘Spaans’ uiterlijk, al greep de
componist niet terug op reeds bestaande
melodieën.
Saint-Saëns was 28 toen hij zijn Introduction
et Rondo capriccioso componeerde.
Vier jaar eerder al was de toen
15-jarige Spaanse violist Pablo de Sarasate
op hem afgestapt met een verzoek
een vioolconcert voor hem te
schrijven. Het werd het virtuoze, maar
zelden meer gespeelde Eerste vioolconcert
in A. Dat werk is romantisch, lyrisch,
maar klassiek van opzet. De Introduction
et Rondo capriccioso, opnieuw voor
De Sarasate geschreven, is veel vrijer,
bijna rapsodisch van vorm. En juist dit
werk vormde de opmaat voor een
groot aantal internationaal gekruide
werken van Saint-Saëns: van een Suite
algérienne en een Jota aragonesa tot een
Havanaise en een ‘Egyptisch’ Vijfde
pianoconcert. En tegelijkertijd was een
nieuwe ‘mode’ geboren: de muziek uit
1863 was een van de eerste ‘exotisch’
getinte Franse werken van belang.
Hiermee zette de Franse bevrijding
van de traditionele Duits-Italiaanse
vormenwereld in.
Ravel
Op een concert in Londen in juli 1922
hoorde Ravel hoe de Hongaarse violiste
Jelly d’Arányi zijn lastige Sonate voor
viool en cello onder handen nam, samen
met de Nederlandse cellist Hans Kindler.
Later die avond vroeg Ravel haar,
eens een paar zigeunermelodieën
voor hem te spelen. Het was het begin
van een lange nacht. Componist en
violiste haalden tot vijf uur in de ochtend
door. De overige gasten waren
doodop, maar Ravel was verkocht. In
de twee jaar daarna schreef hij voor
D’Arányi de ‘concertrapsodie’ Tzigane,
voor viool en... luthéal – een piano
‘met hulpstuk’. De Belgische orgelbouwer
Georges Cloetens had in 1919
patent aangevraagd op deze vinding,
een opzetstuk op een gewone vleugel
waarmee je, door inschakeling van
vilten en metalen dempers, het instrument
verschillende klankkleuren
kunt geven: verschillende registers
naast de gewone pianoklank, van een
klavecimbel- of luitachtig geluid tot
5

6
iets wat lijkt op een Hongaarse cimbalom.
In feite was de luthéal, die in de
jaren erna nog een paar maal werd
verbeterd, de eerste ‘prepared piano’.
Een succes is Cloetens’ apparaat echter
nooit geworden. Alleen al daarom
werd Tzigane veel bekender in de
orkestversie die Ravel ervan maakte.
De violist begint met een lange solo op
de laagste snaar. Dan volgen de eerste
dubbelgrepen, pizzicato loopjes, een
trillertje als een vogel – de componist
zet alle effecten in die een virtuoze
zigeunerviolist op zijn repertoire heeft.
Na deze ‘quasi-cadenza’, aan het slot
waarvan ook het orkest bijvalt, volgt
sterk rapsodische tweede episode.
Opzwepend, dansant en speels. Het
werk herinnerde Béla Bartók aan zijn
vaderland – zelfs al kwam deze
muziek volledig uit Ravels koker.
Maurice Ravel
Debussy: Images
Het Iberisch schiereiland was ‘in’,
in de negentiende eeuw, net als
Hongarije. Ook Debussy schreef een
aantal Spaanse titels. Een daarvan is
Ibéria, het middenpaneel van de orkestrale
drieluik Images, Debussy’s
laatste grote orkestwerk.
Toch kende Debussy Spanje slechts
van ansichtkaarten en één enkel bezoekje
aan een stierengevecht in San
Sebastián, net over de grens. De Spanjaard
Manuel de Falla was evenwel
vol lof over Debussy’s werk. In Ibéria
hoorde hij voor het eerst hoe werkelijk
Spaanse muziek geschreven kon
worden. De Fransman had een sfeer
geëvoceerd die de Andalusiërs al
eeuwen aan hun gitaren ontlokten,
maar die de Spaanse componisten tot
dan toe niet op waarde hadden weten
te schatten. Behalve de karakteristieke
Spaanse ritmen had Debussy
het al evenzeer karakteristieke instrumentarium
gebruikt: castagnetten en
een tambour de Basque. De violisten
en altviolisten nemen zelfs even het
instrument onder de arm, om het te
kunnen tokkelen als een gitaar.
Dergelijke aperte folklorismen gaven
sommige critici het idee dat Debussy,
kennelijk zich er van bewust dat zijn
talent op uitdoven stond, met deze
kunstgreep dacht zijn jeugdige elan
te herwinnen. Tsja...
Debussy heeft in zijn Images helemaal
geen oppervlakkig-folkloristische
muziek willen schrijven. Immers,
vond hij: het heeft weinig zin een
hulpeloze boerenvrouw in mooie
Claude Debussy
kleren te steken. In een symfonisch
concert zou zij toch altijd uit de toon
vallen, en zich er nog ongelukkig bij
voelen ook. Het gebruik van de volksmuziek
diende in zijn geval een geheel
ander doel. Het hielp de componist
nieuwe muzikale structuurprocédés
te ontwerpen, gebaseerd op een
‘oneindige metamorfose’.
Werkelijke volksmelodieën klinken
niet in Ibéria (dat vandaag overigens
als laatste gespeeld wordt). Dat is wel
het geval in de twee andere delen van
de Images: Gigues en Rondes de printemps.
Debussy gebruikte respectievelijk
een Schots volkswijsje en het Franse
liedje ‘Nous n’irons plus au bois’.
Ook hier is echter dat nationale element
niet de hoofdzaak. De Rondes de
Printemps zijn zelfs voor een Fransman
nauwelijks als Frans herkenbaar. En
de Gigues zijn net zo Schots als de Pagodes
uit zijn pianowerk Estampes Azia-
Debussy heeft in zijn Images
helemaal geen oppervlakkigfolkloristische
muziek willen
schrijven. Immers, vond hij:
het heeft weinig zin een
hulpeloze boerenvrouw in
mooie kleren te steken. In
een symfonisch concert zou
zij toch altijd uit de toon
vallen, en zich er nog on-
gelukkig bij voelen ook.
tisch zijn. Veel bijzonderder is de relatie
tussen de melodie, die steeds weergegeven
wordt door de opvallende
oboe d’amore, en het levendige tweede
gegeven, dat haar ogenschijnlijk
weerspreekt. De muziek lijkt zich op
twee niveaus gelijktijdig te bewegen.
Het kostte Debussy veel moeite te bereiken
wat hem voor ogen stond: een
muziek die “iets totaal nieuws zou
brengen”, een haast tastbare sfeertekening,
“werkelijkheden, bij wijze
van spreken, dat wat door imbecielen
‘impressionisme’ genoemd wordt” (in
een brief aan zijn uitgever Jacques Durand).
Zes jaar lang werkte hij aan de
Images. Ibéria ontstond in 1906 en ging
in 1910 in première, evenals het derde
deel. Gigues werd in 1912 voltooid. Pas
in 1913 klonk dit deel voor publiek.
Onno Schoonderwoerd
7

8
uitvoerenden
Jean-Philipppe Tremblay, dirigent
Jean-Philippe Tremblay stond al op de
bok bij het Orchestre National de
France, het National Symphony Orchestra
in Washington, het London
Philharmonic en het Philharmonia
Orchestra, het Praags Kamerorkest, het
Rotterdams Philharmonisch Orkest,
het Weens Kamerorkest, het Ensemble
Moderne Contemporain in Parijs, het
Radio Kamerorkest van Boedapest, het
Tanglewood Music Center Orchestra,
het Orchestre Symphonique de
Montréal en het National Arts Centre
Orchestra, waar hij Assistant Conductor
was van Pinchas Zukerman van
2001 tot 2003. Hij is Music Director
van het Orchestre de la Francophonie
sinds de oprichting in 2001. In seizoen
2010-2011 toerde Jean-Philippe Tremblay
door China met het Orchestre
Sym phonique de Québec, en gaf hij
concerten met de symfonieorkesten
van Peking en Sjanghai, en met het Los
Angeles Philharmonic Orchestra in
Cincinnati en Hollywood. Het jaar
daarvoor was hij te gast bij het Simon
Bolivar Symphony Orchestra in Venezuela,
het Nationaal Orkest van
Spanje, het Deens Radio Orkest, het
Philharmonic of the Americas, de
London Chamber Players en het Praags
Radio Symfonieorkest. Tremblay
Jean-Philippe Tremblay
ontving de Joyce Conger Award for the
Arts, de Rose Roitman Award en
Musician’s Prize bij Dimitri Mitropoulos
International Competition for
Orchestral Conducting in Griekenland
in 2002. In 2004-2005 werd hij door
Kurt Masur en Christoph von
Dohnányi uitgekozen als een van de
drie deelnemers in de Allianz International
Conductors Academy in Londen.
Jean-Philippe Tremblay studeerde
altviool, compositie en directie aan het
Conservatoire de Musique du Québec,
aan de Faculteit Muziek van de Université
de Montréal, de Pierre Monteux
School in Maine, het Tanglewood
Music Center en de Royal Academy of
Music in Londen. Hij studeerde bij
Robert Spano, Seiji Ozawa, André
Previn, Jorma Panula en Michael Jinbo.
Renaud Capuçon, viool
Renaud Capuçon studeerde vanaf
1990 aan het conservatorium van Parijs
bij Gérard Poulet en Veda Reynolds.
In 1992 behaalde hij de eerste
prijs voor kamermuziek en in 1993 de
eerste prijs voor viool met een speciale
vermelding van de jury. Hierna
studeerde hij in Berlijn bij Thomas
Brandis en later bij Isaac Stern. Na een
uitnodiging van Claudio Abbado in
1997 deed hij gedurende drie zomers
verdere ervaring als concertmeester
op bij het Gustav Mahler Jugendorchester
met Pierre Boulez, Seiji Ozawa,
Daniel Barenboim, Franz Welser-
Möst en Claudio Abbado. Renaud Capuçon
wordt veel gevraagd als solist
door orkesten als het Deutsches Symphonie-Orchester
Berlin, de Komische-
Oper Berlin, de orkesten van NDR
Hamburg en WDR Köln, het Montréal
Symphony, Houston Symphony en
Jerusalem Symphony Orchestra, de
Renaud Capuçon
DaRMINGy
orkesten van Bordeaux, Lille, Lyon,
Monte-Carlo en Toulouse, het Orchestre
Philharmonique de Radio France, Orchestre
National de France, Orchestre
de Paris, Ensemble Orchestral de Paris,
Gustav Mahler Jugendorchester, het
Koninklijk Orkest van Kopenhagen, het
Zweeds Radio-orkest, het Chamber
Orchestra of Europe, het City of
Birming ham Symphony, Firenze
Maggio Musicale, het Orchestra dell’Accademia
Nazionale di Santa Cecilia
in Rome, het Filharmonisch Orkest van
Tokio, en de kamerorkesten van
Lausanne en Zürich. Hij werkte samen
met dirigenten als Christian Arming,
Myung-Whun Chung, Jean-Claude
Casadesus, Charles Dutoit, Semyon
Bychkov, Christoph Eschenbach,
Vladimir Fedossejev, Iván Fischer,
Hans Graf, Günther Herbig, Armin
Jordan, Philippe Jordan, Emmanuel
Krivine, Jesús López-Cobos. In 1992
debuteerde hij bij de Berliner Philharmoniker
onder leiding van Bernard
Haitink en in 2004 bij het Boston
Symphony Orchestra onder leiding van
Christoph von Dohnányi. Kamermuziek
speelt Capuçon met Martha Argerich,
Daniel Barenboim, Elena Bashkirova,
Hélène Grimaud, Yefim Bronfman,
Myung-Whun Chung, Stephen
Kovacevich, Mikhail Pletnev, Jean-Yves
Thibaudet, Vadim Repin, Joeri Basjmet,
Truls Mørk, Paul Meyer en Kremerata
Baltica. Renaud Capuçon bespeelt de
Guarneri del Gesù ‘Panette’ (1737) die
nog aan Isaac Stern heeft toebehoord,
hem ter beschikking gesteld door de
Banca Svizzera Italiana.
9

Radio Filharmonisch Orkest
10 Radio Filharmonisch Orkest In de serie De Vrijdag van Vredenburg
11
Het Radio Filharmonisch Orkest (RFO) is het RFO met regelmaat te beluiste-
wordt gerekend tot de top van de ren, aangevoerd door onder anderen
Nederlandse symfonieorkesten. Het Pablo Heras-Casado, Mark Wiggles-
excelleert in een groot aantal genres worth, James Gaffigan, Sir Mark
en onderscheidt zich in het Neder- Elder en Markus Stenz.
landse muziekleven door bijzondere Naast de vele concerten in de
chef-DIRIgent tweeDe vIool contRabas
contRafagot
en avontuurlijke programma’s. Het
merendeel van de concerten van het
RFO is te beluisteren in de omroep-
omroep series ontplooit het RFO
activiteiten die in belangrijke mate
bijdragen aan de internationale re-
Jaap van Zweden
(honorary chief conductor)
Markus Stenz
(per augustus 2012)
Andrea van Harmelen
Sarah Loerkens
Jill Bernstein
Esther de Bruijn
Rien Wisse
Walter van Egeraat
Annika Hope
Stephan Wienjus
Desirée van Vliet
hooRn
Annelies van Nuffelen
series NTR Zaterdag Matinee, De Vrijdag
van Vredenburg en Het Zondagochtend
Concert. Daarnaast maakt het orkest
putatie van het orkest. Buitenlandse
concerten vinden dit seizoen plaats
in de Keulse Philharmonie met pianist
eRe-DIRIgent
Edo de Waart
Michiel Eekhof
Odilia Fiedler
Annemarie van Helderen
Eduard Zlatkin
Peter Baas
Marijn van Prooijen
Guus Grentius
Peter Janosi
Fréderick Franssen
Anneke Vreugdenhil
zijn opwachting in o.a. de Robeco
Zomer concerten en het Holland
Festival. Tot augustus 2012 is Jaap van
Hannes Minnaar (winnaar Koningin
Elizabeth wedstrijd 2010) en in de
Londense Royal Albert Hall in de BBC
vaste gastDIRIgent
James Gaffigan
Robbert Honorits
Esther Kövy
Dana Mihailescu
Guido Muller
fluIt
Barbara Deleu
tRompet
Hans van Loenen
Rik Knarren
Raymond Rook
Zweden chef-dirigent van het RFO.
Daarna neemt Markus Stenz het chefdirigentschap
van hem over. James
Proms 2011. De live-opnamen van
Wagners Lohengrin, Die Meistersinger
von Nürnberg en Parsifal, die het orkest
Renate van Riel
Nienke Teuben
Alexander van den Tol
Susanna Edixhoven Dik
Maike Grobbenhaar -
ook piccolo
Janneke Groesz - ook
Hans Verheij
tRombone
Herman Nass
Gaffigan staat als vaste gastdirigent
minimaal 4 keer per jaar voor het orkest.
Edo de Waart is als eredirigent
onder leiding van Jaap van Zweden
maakte, zijn internationaal zeer goed
ontvangen. Daarnaast omvat de om-
eeRste vIool
Bart Vandenbogaerde
Semjon Meerson
altvIool
Francien Schatborn
Frank Brakkee
Arjan Wildschut
piccolo
hobo
Peter Saunders
bastRombone
Steven Verhelst
aan het RFO verbonden.
Het RFO voert in samenwerking met het
Groot Omroepkoor werken voor koor
vangrijke plaat- en cd-catalogus van
het RFO legendarische opnamen onder
leiding van o.a. Leopold Stokowski,
Mitcho Dimitrov
Alexander Baev
Fred Gaasterland
Roswitha Devrient
Igor Bobylev
Annemijn den Herder
Annemarie Konijnenburg
Hans Wolters
Sandra Simon Monje
Yvonne Wolters - ook
hobo d’amore
tuba
Hans de Wilde
en orkest uit, variërend van opera’s,
missen en oratoria uit de negentiende
eeuw tot meesterwerken van deze
Antal Doráti, Jean Fournet en Edo de
Waart. Cd’s met werken van hedendaagse
componisten als Jonathan
Alberto Johnson
Masha Iakovleva
Kerstin Kendler
Anna Korpalska
Erik Krosenbrink
Robert Meulendijk
Ewa Wagner
Anne-Bartje Fontein
althobo
Gerard van Andel
pauken
Paul Jussen
slagweRk
eeuw. Dit seizoen zijn dat onder meer
Ponchielli’s La Gioconda, Puccini’s
Tosca en Henze’s twaalfde grote opera
Harvey, Klas Torstensson en Jan van
Vlijmen werden onderscheiden met
prijzen en eervolle vermeldingen.
Pamela Kubik
Leonie Mensink
Theo Ploeger
Pieter Vel
cello
Arturo Muruzabal
Anton Istomin
klaRInet
Arjan Woudenberg
Nanette Bakker
Diede Brantjes
Maarten Smit
Hans Zonderop
Henk de Vlieger
Esther Doornink
L’Upupa und der Triumph der Sohnesliebe.
Het RFO speelt regelmatig werk van
Nederlandse componisten. Nieuwe
Momenteel wordt gewerkt aan een
Sjostakovitsj-serie onder leiding van
Mark Wigglesworth en de complete
Peter Weimar
Marina Meerson
Eveline Kraayenhof
Wim Hülsmann
Harm Bakker
Winnyfred Beldman
basklaRInet
Sergio Hamerslag
Harry van Meurs
haRp
Ellen Versney
muziek van Peter-Jan Wagemans,
Richard Rijnvos, Robin de Raaff, Marijn
Simons, Otto Ketting en Jan van de
symfonieën van Bruckner onder
leiding van Jaap van Zweden.
Mirjam Bosma
Crit Coenegracht
Anneke Janssen
Ansfried Plat
fagot
Johan Steinmann
Freek Sluijs
Birgit Strahl
Veronique Serpenti
celesta
John Snijders
Putte wordt dit seizoen uitgevoerd, www.RaDIOFILHaRMONISCHORKeST.NL
naast premières van o.a. Wolfgang volg het RFO op twitter
Rihm en Sofia Goebaidoelina.
(@radiofilhorkest) en facebook

12
komende concerten in
de Vrijdag van Vredenburg
SeRIe JaReN 20 / MUzIKaLe MeeSTeRweRKeN
vrijdag 6 april 2012, 20.15 uur inleiding Madeleine Pfundt 19.30 uur
De lichtheid van Le Groupe des Six
Jory Vinikour
SeRIe aVRO KLaSSIeK
vrijdag 13 april 2012, 20.15 uur inleiding Madeleine Pfundt 19.30 uur
Liza Ferschtman centraal
Liza Ferschtman
KOBIe VaN Re
Radio Kamer Filharmonie
Benjamin Levy dirigent
Jory Vinikour klavecimbel
Lavinia Meijer harp
Radio Kamer Filharmonie
Michael Schønwandt
dirigent
Liza Ferschtman viool
div. componisten
keuze uit ballet l’eventail
de Jeanne
Poulenc
concert champêtre
Tailleferre
concertino voor harp en
orkest
Ibert
Divertissement
Nielsen
pan & syrinx
Röntgen
ballade voor viool en
orkest
Sibelius
humoresques voor viool
en orkest
Schumann
vierde symfonie
SeRIe aVRO KLaSSIeK
vrijdag 27 april 2012, 20.15 uur inleiding Madeleine Pfundt 19.30 uur
Stravinsky à Paris
Radio Filharmonisch
Orkest
Sir Mark elder dirigent
Ronald Brautigam piano
SeRIe JaReN 20 / STeDeN
vrijdag 18 mei 2012, 20.15 uur inleiding Frits van der waa 19.30 uur
Duitsland 1921
Kurt Weill
Debussy
prélude à l’après-midi
d’un faune
Stravinsky
concert voor piano en
orkest
Debussy
Jeux
Rimski-Korsakov
suite uit de legende van
de onzichtbare stad kitezj
Radio Kamer Filharmonie
Cappella amsterdam
James MacMillan dirigent
Hans Schöpflin tenor
Martijn Cornet bas
Ronald Brautigam
MaRCO BORGGReVe
anke Brouwer
nieuw werk
weill
vom tod im walde
berliner Requiem
Smit
voorspel voor teirlinck’s
‘De vertraagde film’
Hindemith
kammermusik finale 1921
13

14
concerten in de
e c
zaterdag 31 maart 2012
14.15 uur
Concertgebouw amsterdam
Twee wereldpremières
asko|Schönberg
Reinbert de Leeuw dirigent
Katrien Baerts sopraan
Tjeerd Oostendorp tuba
Verbey
expulsie
Van wijck
exordium - for tuba and 19
instrumentalists weReLDPReMIèRe
zuidam
canciones del alma weReLDPReMIèRe
Katrien Baerts
CLaUDIa HaNSeN
zaterdag 7 april 2012
14.15 uur
Concertgebouw amsterdam
enerverende zwerftochten
Radio Filharmonisch Orkest
Groot Omroepkoor
Hans Graf dirigent
Thomas eitler koordirigent
Markus John spreker
Rihm
Quo me rapis NeDeRLaNDSe PReMIèRe
Rihm
vers une symphonie fleuve vI
opdrachtwerk van de stad karlsruhe en
ntR Zaterdagmatinee - NeDeRLaNDSe
PReMIèRe
Schumann
manfred (complete toneelmuziek)
Hans Graf
CHRISTIaN STeINeR
in
het concertgeBouw te amsterdam
a B
zaterdag 14 april 2012
14.15 uur
Concertgebouw amsterdam
Mysteriën in de oceaan
Radio Filharmonisch Orkest
ed Spanjaard dirigent
Jorge Luis Prats piano
Schreker
vorspiel zu einer grossen oper
wagemans
Deep blue ocean
opdrachtwerk ntR Zaterdagmatinee,
weReLDPReMIèRe, mede mogelijk gemaakt
door het Fonds Podiumkunsten
Brahms
tweede pianoconcert
Jorge Luis Prats
ROy QUeSaDa
zaterdag 28 april 2012
14.15 uur
Concertgebouw amsterdam
Vadim Repin in een
MacMillan-première
Radio Kamer Filharmonie
James MacMillan dirigent
Vadim Repin viool
Bartók
Roemeense volksdansen
MacMillan
vioolconcert - opdrachtwerk london
symphony orchestra, philadelphia
orchestra, ensemble orchestral de paris
en ntR Zaterdagmatinee
NeDeRLaNDSe PReMIèRe
Sjostakovitsj
negende symfonie
Vadim Repin
15

16
Het Radio 4 Concerthuis: Debussy
Met het Radio 4 Concerthuis van
radio4.nl verandert uw huis kamer in
een concertzaal wanneer u dat wilt.
Natuurlijk zijn de eigen Radio 4
concertseries - de Vrijdag van Vredenburg
en de NTR ZaterdagMatinee -
volop aanwezig in het Radio 4
Concert huis. De recente hoogtepunten
maar ook de prachtige historische
opnames uit het rijke omroeparchief.
En ook alle concerten van het nieuwe
Vrijdag van Vredenburg- seizoen kunt
u terugluisteren in het Radio 4
Concerthuis. U kunt op elk gewenst
colofon
PROGRaMMeRING
astrid in ’t Veld
PRODUCTIe
Manon Tuynman en
Hanna Schreuders
PUBLICITeIT & PRODUCTIe-aSSISTeNTIe
anne Marie van Doorn
aDMINISTRaTIe & FINaNCIëN
anneke de Vries
PReSeNTaTIe RaDIO 4
Mark Brouwers, ab Nieuwdorp
en Maartje Stokkers
RaNDPROGRaMMeRING TROS eN
aVRO RaDIO4
Thea Derks en Victor Striker
eINDReDaCTIe RaDIO
Roland Kieft en Petra Koks
CaSTING DIReCTOR
Mauricio Fernández
aRTISTIeK LeIDeR
Kees Vlaardingerbroek
PROGRaMMaTOeLICHTING
Onno Schoonderwoerd
moment kiezen uit het altijd actuele
aanbod van ruim 100 concerten en
zelf uw concert programma samenstellen.
Of laat u verleiden door de
bijzondere highlights die geprogrammeerd
voor u klaarstaan, voorzien
van extra informatie en aantrekkelijk
gepresenteerd.
Voor meer prachtige concertwerken
van Claude Debussy kunt u terecht
in het Radio 4 Concerthuis. Concerten
die hebben plaatsgevonden in
het Debussy weekend in Vredenburg
Utrecht kunt u terugluisteren in de
Orkestmuziekzaal, evenals een
aantal prachtige archiefopnamen.
In het Radio 4 Concerthuis bepaalt ú
wat u wilt horen, in het door u
gewenste genre, wanneer u maar wilt.
radio4.nl/concerthuis
ReDaCTIe PROGRaMMaBOeK
Clemens Romijn
eINDReDaCTIe
Onno Schoonderwoerd
VORMGeVING
Dorine Verharen
DRUK
Van der weij BV Hilversum