CONTEXT

\blanko[2*groot]
\schrijfnaarlijst[hoofdstuk]{+}{#2}}
\def\tweedeniveau[#1]#2%
{\blanko[2*groot]
\stelkopnummerin[paragraaf][+1]
\paginareferentie[#1]
{\tfc#2}
\blanko[2*groot]
\schrijfnaarlijst[paragraaf]{++}{#2}}
\stoptypen
\stopvoorbeeld
Een aanroep ziet er bijvorbeeld als volgt uit:
\startvoorbeeld
\starttypen
\eersteniveau[opbouw]{De opbouw van de auto}
\tweedeniveau[onderstel]{Het onderstel}
\stoptypen
\stopvoorbeeld
De verwijzingen (tussen \setchars) zijn hier verplicht. Aan
het implementeren van facultatieve verwijzingen gaan we hier
voorbij.
Het zal duidelijk zijn dat dergelijke definities de nodige
kennis van \CONTEXT\ vergen, inzicht in de noodzakelijke
handelingen bij kopwisselingen daargelaten. In de inleiding
gaven we reeds aan dat het mechanisme om koppen te plaatsen
is afgestemd op de hierboven verwoorde behoefte. We gaan daar
hieronder wat dieper op in, de leek zij gewaarschuwd.
De onderliggende macro’s hebben in principe geen weet van
hoofdstukken, paragrafen enz. Hoewel ook deze keuze arbitrair
is, wordt diep in het binnenste van \CONTEXT\ gesproken van
secties en sectieblokken. Beide worden gedefinieerd en
ingesteld met de commando’s:
\toonsetup{definieersectieblok}
Sources
inhoud
definities
index
commando’s
sources
CONTEXT Cont-09 596 ◭ ◭ ◮ ◮
inleiding
documenten
vlakverdeling
layout
typografie
kleurgebruik
afbreken
onderdelen
verwijzingen
beschrijvingen
lijnen
blokken
figuren
tabellen
formules
files
interactie
commandos
diversen
positioneren
instellingen
opmerkingen