1795.12-E-boek-Co-creatie4

63
arbeidsproces gedwongen, zelfs
bij vrijwilligerswerk. De Blue-zone
onderzoeken wijzen uit, dat in
gebieden waar mensen gemiddeld
90 jaar oud en langer gezond
worden, zij gewoon vitaal en actief
door blijven leven en werken én
een hoger welzijn ervaren. Zie
Dan Buettner: “Hoe we meer dan
100 jaar oud kunnen worden”
waarbij een chirurg in blakende
gezondheid op zijn 97e nog 20
hartoperaties per maand uitvoert
en 100 jarigen een geweldig en
actief leven leiden. Door zorg niet
alleen te richten op het fysieke en
medische aspect, maar ook op het
herstel van vitaliteit, is er enorm
veel te winnen in kwaliteit van
leven en betaalbaarheid. Zie verder
het stuk over de zorg in 2025.
n Het is vaak verleidelijk voor
zorgverleners om ouderen te
veel zorg te geven.
Zorgverleners willen mensen
helpen en gelukkig maken. Zij
schieten daarbij weleens door in
het meer zorg leveren dan nodig
is. Het is vaak een stuk sneller en
bevredigender om iemand even
snel te wassen, dan om iemand
geduldig te helpen zichzelf te
wassen. Er is inspanning en
begrip nodig bij zowel cliënt
als zorgverlener om vitaliteit,
zelfredzaamheid en “Use it or Lose
it” (Humanitas) ondersteunende
zorg toe te passen.
n Top down sturing – command
and control werken niet. De
zorgverlener samen met de cliënt
zijn de enigen die in de praktijk
zien wat er op een gegeven
moment nodig is aan zorg. Daarom
moet dit inzicht de kern zijn van
de zorgverlening. Buurtzorg,
kleinschalige zorg en vele andere
soortgelijke initiatieven laten volop
zien dat het werkt.
n De verbinding tussen
wetenschap en de zachte kanten
van de zorg is zwak. De huidige
stand van met name sociale
wetenschappen biedt een enorme
rijkdom aan inzichten en bewijzen
op dit gebied die nog nauwelijks
worden toegepast. Nieuwe
projecten zoals bij het Spectrum
en Humanitas laten zien dat het
anders en beter kan.
n Veel vernieuwing loopt vast
op de emotie, de aandacht en
liefde rond het zorgproces. Het
werk van een zorgverlener is
meer dan een instrumentele reeks
activiteiten, het is ook ontroerend
veelaandacht en liefde voor de
ziekemedemens. Aandacht voor
vitaliteit en zelfredzaamheid en
andere manieren om aandacht,
er bij horen, liefde en plezier van
cliënten en zorgverleners is een
essentieel aspect voor succesvol
innoveren in de zorg.
n De maatschappelijke discussie
over zorg wordt vaak overheerst
door emotie en incidenten. Ook
bij de politiek is de discussie vol
emotie. Iedereen heeft wel ouders
of geliefden die afhankelijk zijn van
zorg. Efficiencydiscussies worden
snel gedirigeerd naar minder
zorg. Het hoeft echter niet minder,
want het kan beter en effectiever.
Zo is zorg voor zelfredzaamheid
niet minder zorg, maar andere
zorg. Voor elke situatie is er wel
een voorbeeld te vinden waarin
een oplossing averechts werkt
en een incident kan ontstaan.
Zo denken we in problemen, in
plaats van oplossingen. Maken we
verandering te moeilijk en sluiten
ons af voor alternatieven.
Operationele problemen
voor zorginnovatie
4. In de vijf innovatielevels uit
het ‘Innovatiematuritymodel’,
van Concept tot en met
Brede Implementatie (zie het
innovatiematuritymodel) zien we
dat binnen de zorg de eerste drie
levels prima lopen: onderzoek,
concepten, trials, prototypes
en pilotprojecten. Die fasen
zijn beheersbaar en relatief
goedkoop.Maar om structureel
wat op te leveren moeten ook
levels 4 en 5, evidence en brede
implementatie; de adoptie van de
innovatie, meegenomen worden