1795.12-E-boek-Co-creatie4

14
effectieve preventieaanpak nodig
maar te vaak wordt alleen gekeken
naar het laatste: de zweep. In dat geval
zal preventie een negatieve associatie
benadrukken en wegvluchten van
wat waar het om te doen is: spreken
over en bezorgd zijn over behoud
van gezondheid in plaats van
betutteling. In plaats van belonen
worden in die gevallen dan alleen
negatieve prikkels gehanteerd en
benadrukt (bijvoorbeeld in relatie tot
roken). Of er is sprake van een sterk
aanbodgericht denken en handelen.
Beide blijken in hun beperkte
inkadering en context dan niet, breed
gezien, over de gehele linie te helpen.
De verwachting is dat technologische
vondsten ervoor gaan zorgen dat
ziekterisico’s/aandoeningen en
erfelijkheid proactief te achterhalen
zijn. Zorgconsumenten krijgen
hierdoor de komende jaren steeds
meer mogelijkheden om de eigen
gezondheid en vitaliteit in de gaten
te houden. Preventie gaat echter over
gedragsverandering welke lastig te
beïnvloeden is. Daarnaast hebben
een aantal factoren weinig te maken
met een ongezonde levensstijl an sich
maar zijn het gevolg van onvoldoende
opleiding, geen werk, slechte
woonomstandigheden etc.
Efficiëntie in de zorg: Uit vele
publicaties en onderzoeken in
maatschappelijke ondersteuning
en gezondheidszorg blijkt dat er
forse verspilling is in productie,
verwerking, afzet en gebruik. Denk
bijvoorbeeld aan re-work, iatrogene
schade (schade veroorzaakt door
medische handelingen), aan onnodige
bureaucratische druk, administratie
en procedures, of aan onnodige
diagnostiek en ziekmakende therapie
die niet geneest of het lijden verzacht.
Op zich is dit geen nieuws, maar
wel een belangrijk punt als we
moeten besluiten wat wel en niet in
de collectieve voorzieningen thuis
hoort. We hebben ooit gekozen voor
die lasten, maar ze verstikken en
belemmeren zorgvernieuwing.
Het aanzienlijk verminderen van
de administratieve lasten zien wij
als een quick win die snel opgepakt
kan worden. Veilig werken en
kwaliteit van zorg moeten niet
verward worden met de noodzaak
voor administratieve lasten.
Waarom niet gewoon taakstellend
afspreken om de administratieve
lasten in twee jaar met 40 procent te
verminderen. Dat levert besparingen
op die we in kunnen zetten om
gewenste innovaties te selecteren en
implementeren, die vervolgens weer
verdere besparingen mogelijk maken.
Efficiëntie in de zorg kan ook worden
afgedwongen door zorgconsumenten.
Geef zorgconsumenten hun eigen
prikkel: doe het in één keer goed, en
doe het op tijd!! Dit leidt tot betere
kwaliteit, minder kosten, minder
gezondheidsschade, minder menselijk
leed en hogere productiviteit. Mensen
hebben over het algemeen immers
maar één belang: snel beter worden.
Geef dus voorrang aan het bestrijden
van deze verspillingen. Pas als dit op
orde is, en de kosten nog steeds te
hoog blijken, is er reden om discussies
te voeren als het stoppen van zorg in
iemands laatste levensjaar of het niet
betalen van dure medicijnen voor
mensen met zeldzame ziekten.
Optimaliseren ketenzorg: Er
is veel verbeterpotentieel in het
optimaliseren van de ketens in de
zorg. Wat opvalt is dat het verzilveren
van de mogelijkheden nog te vaak
plaatsvindt zonder betrokkenheid
van de zorgconsumenten. Neem
bijvoorbeeld zorgprogramma’s
voor chronisch zieken, die wel
met het zorgaanbod in de keten
zijn afgestemd, maar niet met de
zorgconsument. Andere belangen
gaan dan een rol spelen. Aan
de kop van de keten kunnen de
zorgconsumenten veel meer invloed,
zeggenschap en eigenaarschap
ontwikkelen. Dit helpt ook daar weer
om verspilling tegengaan.
Hack de zorg: De gewenste
verandering in de zorg, en de
gewenste marktwerking, zal niet of