1795.12-E-boek-Co-creatie4

113
Het CPB heeft berekend dat
een modaal gezin in 2010 een
€11.436 kwijt was aan ‘verplicht
verzekerde zorg’, zonder aanvullende
verzekeringen, eigen risico en eigen
bijdragen. Meer dan 23,5% van een
gemiddeld inkomen van €48.750
bruto. VWS geeft in haar uitgave van
juni 2012 “De zorg: hoeveel extra
is het ons waard?” zelfs aan dat
ongewijzigde kostenstijgingen een
doorsnee gezin op bijna 50% van het
inkomen voor zorg zal brengen.
De tijd voor werkende oplossingen
dringt, en zorginnovaties kunnen
daar een belangrijke bijdrage aan
leveren. ‘Never waste a good crisis’
was een gevleugelde uitspraak van
de Amerikaanse econoom Milton
Friedman en deze uitspraak is
actueler dan ooit voor onze huidige
crisis en wat met zorginnovaties te
winnen is.
In onderzoeksrapporten , zoals de
Raad voor de Volksgezondheid en Zorg
met “Ruimte voor arbeidsbesparende
technologie” uit 2010 en de Algemene
Rekenkamer met “Zorg op afstand Een
innovatie in de langdurige zorg” uit
2009, is een breed palet aan factoren
geïnventariseerd die toepassing van
zorginnovaties belemmeren. Dit
advies wil u een pragmatisch handvat
geven om daar wat aan te doen,
zonder direct het stelsel overhoop te
moeten halen.
Hierbij concentreren we ons vooral op
quick wins en de innovatieketen zelf.
De belangrijkste conclusies daaruit
zijn:
1. Ambitie en doelstellingen voor
zorginnovatie zijn onvoldoende
geformuleerd. Daardoor is
niet duidelijk welke bijdragen
zorginnovaties kunnen en moeten
leveren.
2. We brengen onderzoek en pilots
naar een onvoldoend ontwikkelde
maturity level (zie het artikel
over innovatiematurity in dit
boek), waardoor individuele
organisaties lastig door kunnen
pakken. Daardoor kunnen we
dit innovatiepotentieel niet op
landelijke schaal uitnutten.
3. Stel een ketenregisseur voor de
zorg aan als extra factor voor
het najagen van de kwalitatieve-
en kwantitatieve baten die
zorginnovaties kunnen brengen.
Welke rol zien we voor
overheid en VWS
In Facts & Figures kunt u zien dat
we in Nederland een mager landelijk
besturingsmodel hebben voor een
industrie waar in 2011 inmiddels
€90 miljard gemeenschapsgeld
in omging. Tevens kunt u zien dat
zowel zorgconsument (patiënt en
diens omgeving) als premiebetaler
(verzekerde, premiebetaler en
belastingbetaler) nauwelijks directe
invloed kunnen uitoefenen op
serviceverlening en de prijs/prestatie.
Wat doet de overheid nu wel en niet
We zien de inspanningen van de
overheid zich voornamelijk richten
op stimuleringsprogramma’s voor
nog meer oplossingen. Die vervolgens
slechts op een of enkele plekken
toegepast worden. Het ligt voor de
hand dat de meerderheid van deze
inspanningen verlegd gaan worden
naar een effectiever besturingsmodel,
landelijke opschaling van de
juiste innovaties en taakstellende
opdrachten voor het behalen van de
bijdragen die deze zorginnovaties
kunnen brengen. Om opschaling van
een innovatie echter succesvol te
kunnen realiseren, moet deze naar
een hoger ‘maturity level’ gebracht
worden dan thans vaak het geval is.
Een uitgebreide toelichting is
te vinden in het artikel over
het innovatiematuritymodel.
Daardoor missen bestuurders en
andere beslissers van individuele
zorgorganisaties belangrijke
informatie die hen helpt bij het
zoeken, kiezen en invoeren van
innovaties die voor hun organisatie
van belang zijn.
Welke innovaties zijn van belang
Alle innovaties die de kwaliteit van
de zorg verbeteren en tegelijkertijd
de kosten reduceren zien wij als