1795.12-E-boek-Co-creatie4

101
Hoofdstuk 14
Advies aan zorgaanbieders
Waar het bedrijfsleven al enige decennia terug genoodzaakt werd
om flexibel en innovatief mee te bewegen met een veranderende
wereld, is dit voor zorginstellingen een relatief nieuw fenomeen. En
om de vergelijking maar even door te trekken: nadat het (private)
bedrijfsleven er 20-30 jaar over gedaan heeft om innovatievermogen
op te bouwen, mag de (publieke) zorgsector een vergelijkbaar
kunststuk in pakweg 10 jaar realiseren. Uiteraard gaat de
vergelijking op heel wat punten mank. Toch lijkt het wijs om enige
compassie te tonen waar taaiheid, stroperigheid, kortzichtigheid,
behoudendheid, risicomijdendheid en andere innovatieremmers in
de zorg de kop op steken. Innoveren is te leren, maar het kost wel tijd
voordat mensen en organisaties dat vertaald hebben in krachtige en
effectieve routines.
De auteur van dit hoofdstuk is Lieke Hoogerwerf
Er is nog een reden om niet al
te schamper te doen over de
innovatiekracht van zorginstellingen.
Die reden is dat innoveren lange
tijd niet tot de taak van doorsnee
zorgprofessionals gerekend
werd. Daarvoor was immers de
(medische) wetenschap bedoeld.
De vruchten daarvan dienden via de
beroepsopleidingen en via streng
gereguleerde inzet van hulpmiddelen
en medicijnen op gecontroleerde
wijze naar de praktijk gebracht te
worden. Eenmaal opgeleid, diende
men conform de beroepsmaatstaven
te werk te gaan en juist vooral niet