De razzia van Rotterdam. 10-11 november 1944 - KNAW

56 DE VOORBEREIDING VAN DE RAZZIA
o.a. aanwezig waren: Seyss-Inquart, Liese, Rauter en de Admiral in den Niederlanden
Kleikamp. Van de staf van Christiansen waren aanwezig: de Generalleutnant Von
Wühlisch en de Oberst Leon von Müller (Chef van de operationele afdeling van
de Staf van Christiansen).
Uit het verslag, dat diezelfde dag van deze bijeenkomst werd opgemaakt,1 blijkt,
dat tijdens de bespreking allerlei bezwaren tegen de actie naar voren waren gebracht.
Men was van mening, dat resultaten slechts te bereiken waren, indien voldoende
troepen ter beschikking konden worden gesteld. Daar deze in Nederland niet aanwezig
waren, verlangde de WBN 2 a 2'/2 divisies, die door de Chef des Ersatzheers
in Duitschland, Himmler, zouden moeten worden geleverd, Bovendien mochten deze
dan niet plotseling voor andere taken opgeëist worden, daar de actie zich over een
periode van verscheidene weken zou uitstrekken. Verder waren alle deelnemers
aan de bespreking zich er van bewust, dat door deze acties zeker niet alle tot werken
geschikte en weerbare mannen konden worden gegrepen. Velen zouden onderduiken
en de illegaliteit versterken. Men moest dus de Durchkammungsaktionen niet alleen
in de steden uitvoeren, maar ook bos- en heidegebieden, die zich goed voor onderduiken
leenden, doorzoeken. Het slotresultaat van de bespreking was, dat getracht
zou worden zich meester te maken van een zo groot mogelijk aantal mannen uit de
grote steden Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht, mits de noodzakelijke
militaire krachten ter beschikking gesteld zouden worden. Van acties in andere delen
van het land werd voorlopig afgezien, in het bijzonder wat betreft het platteland,
waar de arbeidskrachten voor de voedselpositie dringend nodig waren. Op de vergadering
werd ook nog besloten, dat bij een eventuele actie de leiding opgedragen zou
worden aan een door de Wehrmachtbefehlshaber in den Niederlanden gevormde
Sonderstab, die aan hem ondergeschikt zou zijn.
Na de oorlog verklaarde Rauter, dat oorspronkelijk het plan bestond om in Amsterdam,
Rotterdam en Den Haag, „unter Einsatz starker Wehrmachtkontingente
gleichzeitig (onderstreept door Rauter), „schlagartig die 18—40-jahrigen wehr-
fiihigen Niederlander zu erfassen und ins Reich abzuschieben”2. Het verwondert ons
niet, dat Rauter hier de woorden gleichzeitig èn schlagartig gebruikt. Zou men de
acties immers niet op die wijze uitvoeren, dan zou iedere Nederlander en in het
bijzonder de illegaliteit gealarmeerd worden, met het gevolg, dat de vorderingen in
de toekomst nog moeilijker zouden verlopen. Dit is de reden, waarom de Wehrmacht
in Nederland de razzia’s liever niet wilde uitvoeren zolang niet over voldoende troepen
beschikt kon worden. Daarom werd op een vergadering van de vertegenwoordigers
van de Wehrmacht met de Rijkscommissaris aan Rauter verzocht, Himmler te
vragen om drie divisies, daar in Nederland niet voldoende troepen voor een dergelijke
actie aanwezig waren. Volgens Rauter — zo beweerde hij tijdens zijn proces —
1 Dit verslag zal woordelijk in latere bronnenuitgaven van het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie
gepubliceerd worden.
2 Verklaring van Rauter, geen datum. Hoofdbureau van Politie Rotterdam.