De razzia van Rotterdam. 10-11 november 1944 - KNAW
De razzia van Rotterdam. 10-11 november 1944 - KNAW
De razzia van Rotterdam. 10-11 november 1944 - KNAW
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ROTTERDAM, DE GETEISTERDE STAD 33<br />
<strong>Rotterdam</strong>mers zelf werden niet geëvacueerd; wel moest de stad vele evacué’s <strong>van</strong><br />
de Zuidhollandse en Zeeuwse eilanden opnemen.<br />
Voor het aanleggen <strong>van</strong> versperringen en het verrichten <strong>van</strong> graafwerk in de kustgebieden,<br />
waaruit de bevolking verdreven was, werd reeds in het voorjaar <strong>van</strong> <strong>1944</strong><br />
de werkkracht <strong>van</strong> de <strong>Rotterdam</strong>se mannen geëist. <strong>De</strong>ze tewerkstelling ging door<br />
tot in de nazomer <strong>van</strong> <strong>1944</strong>. Toen was bijna iedere <strong>Rotterdam</strong>mer minstens eenmaal<br />
opgeroepen geweest om één of twee weken te graven. Lang niet iedereen had zich<br />
echter gemeld.<br />
Ondertussen kondigden de Geallieerde bombardementseskaders in steeds dichtere<br />
vluchten aan, dat de invasie nader kwam. Het gerucht, dat de „alarmtoestand”<br />
voor de bezetter was afgekondigd, werd onder deze omstandigheden telkens algemeen<br />
als waarheid beschouwd. En in de nacht <strong>van</strong> 12 Mei <strong>1944</strong>, toen de deuren en ramen<br />
<strong>van</strong> de <strong>Rotterdam</strong>se woningen rammelden door ver verwijderd gedreun, meenden<br />
velen, dat het ogenblik <strong>van</strong> de invasie gekomen was. „Mensen stonden op en kleedden<br />
zich aan en hielden zich gereed om hun woningen te gaan verlaten.” 1<br />
6 Juni <strong>1944</strong> was dan eindelijk het grote moment aangebroken. Druk was het voor<br />
de couranten-bureaux waar bekend werd gemaakt, dat de invasie was begonnen.<br />
Op de Vrijdagavond daaropvolgend ging het gerucht, dat een Geallieerde vloot voor<br />
de kust lag. Men zag dat Duitse militairen talrijke punten bezetten en druk heen en<br />
weer reden met motoren en auto’s. <strong>De</strong> teleurstelling was groot, toen er verder niets<br />
gebeurde. Spoedig bleek, dat een zegevierende opmars der Geallieerden <strong>van</strong> Nor-<br />
mandië naar het Oosten en het Noorden niet in één ruk zou plaats hebben. <strong>De</strong> spanning<br />
nam af, somberder werd de stemming en de dagelijkse zorgen eisten alle aandacht<br />
weer op. Op de plaats <strong>van</strong> de vroegere binnenstad, waar de grond effen gemaakt<br />
was, had men rogge en bonen gezaaid. Daar werd nu de oogst met paard en wagen<br />
binnengehaald, terwijl troepen vrouwen en kinderen, onvoldoende gekleed, volgden<br />
om na te lezen.<br />
Meer hoop kreeg men weer, toen na de doorbraak in Noord-Frankrijk de Geallieerde<br />
legers tot vlak bij de Nederlandse grens doorstootten. Op Maandag 4 September<br />
werd ’s middags plotseling het Postkantoor gesloten. Vol verwachting keek de bevolking<br />
naar het haastige gerij en geloop <strong>van</strong> de Duitse militairen. Overal stonden<br />
de mensen op straat de toestand te bespreken. Uit de geruchten dat Breda was genomen,meende<br />
bijna iedereen met zekerheid te kunnen besluiten, dat de bevrijding<br />
spoedig een feit zou zijn. <strong>De</strong> volgende dag, Dolle Dinsdag, werd de heerschappij<br />
<strong>van</strong> het gerucht oppermachtig. Dordrecht zou zelfs zijn bevrijd. In Hillegersberg<br />
werd reeds even gevlagd, mensen stonden met bloemen bij de Maasbruggen te<br />
wachten. In lange colonnes trokken de Duitsers weg en verdwenen de NSB-ers<br />
— gepakt en gezakt.<br />
Door deze voortekenen werden de <strong>Rotterdam</strong>mers versterkt in hun hoop bevrijd<br />
te worden, zonder dat de stad opnieuw door oorlogshandelingen zou worden ge<br />
1 Uittreksel uit Dagboek <strong>van</strong> H. de J., 12 Mei 1942.