Download hier de originele deurhanger - Bart Moeyaert

Verantwoordelijke uitgever: Antwerpen Boekenstad
Minderbroedersstraat 22
2000 Antwerpen
Niet op de openbare weg gooien a.u.b. !
www.bartmoeyaert.com
www.antwerpen.be
www.stadsdichterpodcast.be
Arabisch
Hebreeuws
Vertaald door Hafi d Bouazza Vertaald door Willy Brill
Nieuwstad 14
Ik was bezoek dat langer bleef en anders sprak,
maar ik misstond niet in de kamer.
Een beetje als een schemerlamp die op den
duur de sleutel kreeg.
Ik deed niet ongezellig, en in mijn buurt was
het aan tafel minder leeg.
Maar nog liet niemand na mij af en toe
te wijzen op mijn tong, mijn grond.
Dan noemden ze mij onverwacht weer
anderman en zonden mij naar huis,
terwijl ik juist begon te wennen aan de lucht
en onderhand ook dacht dat ik een
hart veroverd had.
Maar niets was minder waar dan dat.
Op tijd en stond werd naar mijn stoel gekeken,
gepolst of ik al wortel schoot.
Ik hield mijn mond en vond het krassen
van de meeuwen geen goed teken.
Hoe kwam het dat ik binnen zat en tegelijk
nog buiten stond.
Bart Moeyaert

Dit is het eerste stadsgedicht van
Bart Moeyaert. Hij wordt vandaag,
op Gedichtendag 26 januari 2006,
offi cieel de nieuwe stadsdichter van
Antwerpen.
Nieuwstad 14 is het eerste adres
waar hij in Antwerpen woonde,
zowat twintig jaar geleden.
Maar, ‘Nieuwstad 14’ is ook overal
waar mensen zich proberen thuis te voelen.
www.bartmoeyaert.com
www.antwerpen.be
www.stadsdichterpodcast.be
Newcity 14
I was a guest who stayed too long and
sounded different, but went quite nicely with
the room.
Not unlike a fl oor lamp that eventually
received the key.
I was not unsociable, and surrounding me
the table was less empty.
But still no one refrained from sometimes
pointing to my tongue, my ground.
Then unexpectedly they called me other,
sent me packing, when I’d just begun
to grow accustomed to the air and thinking
that I’d won a heart as well.
But nothing could be further from the truth.
From time to time my chair was looked at,
sounding out if I had started to take root.
I didn’t speak and thought the screeching of the
gulls an ill portent.
What was it that I sat inside and
yet still stood outside.
Bart Moeyaert
Vertaald door Willem Groenewegen
Engels
Villeneuve 14
J’étais le passant qui s’attardait et
parlait autrement, mais je ne détonnais pas
dans la chambre.
Un peu comme un lampadaire qui à la longue
reçoit la clef.
J’étais plutôt bien élevé, et autour de moi
à table semblait s’évaporer le vide.
Pourtant, on ne pouvait pas s’empêcher parfois
d’accuser mon dire, ma terre.
Alors, brusquement, ils m’appelaient de
nouveau l’autre et me renvoyaient chez moi,
au moment même où je commençais à
m’habituer au toit, croyant entre
temps avoir conquis un cœur.
Quelle erreur
De temps à autre on examinait ma chaise pour
voir si par hasard j’avais déjà pris racine dans
la glaise.
Je tenais ma langue, et le croassement des
mouettes me paraissait jeter un mauvais sort.
Comment était-il possible que je sois assis
dedans tout en me trouvant dehors.
Bart Moeyaert
Vertaald door Jan H. Mysjkin
Frans
Ul. Nowe Miasto 14
Byłem go´sciem, co został dłu˙zej i mówił
inaczej, lecz nie najgorzej pasował do
wn˛etrza.
Troch˛e jak lampka nocna,
co z czasem i klucz od domu dostała.
Nietowarzyski nie byłem, wi˛ec wokół mnie,
przy stole, bywało tłoczniej.
Nikt jednak nie przepuszczał okazji,
by napomkn˛ać co´s o mojej mowie,
mojej ziemi.
Pó´zniej, niespodzianie, znów rzekli o
mnie – obcy i słali precz do domu,
choć wła´snie do powietrza zacz˛ałem
przywykać, dopiero my´sleć,
˙ze serce podbiłem.
Lecz nic nie było ułud˛a wi˛eksz˛a.
Wybrawszy stosowny moment spogl˛adali na
moje krzesło, czy ju˙z zapu´sciłem korzenie.
Wi˛ec milkłem, a krzyk mew nie wró˙zył
nic dobrego.
Jak to mo˙zliwe, bym tkwił w ´srodku
i zarazem był poza.
Bart Moeyaert
Vertaald door Jerzy Koch
Pools