Dr B.A. Zuiddam: Heilige Letters en Lettergrepen Deel I: Ignatius van ...
Dr B.A. Zuiddam: Heilige Letters en Lettergrepen Deel I: Ignatius van ...
Dr B.A. Zuiddam: Heilige Letters en Lettergrepen Deel I: Ignatius van ...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Dr</strong> B.A. <strong>Zuiddam</strong>: <strong>Heilige</strong> <strong>Letters</strong> <strong>en</strong> Lettergrep<strong>en</strong><br />
http://www.teologia.nl/boek<strong>en</strong>/<strong>Heilige</strong>-<strong>Letters</strong>-<strong>en</strong>-Lettergrep<strong>en</strong>.html<br />
<strong>Deel</strong> I: <strong>Ignatius</strong> <strong>van</strong> Antiochië<br />
In dit eerste deel staat de kerkleider <strong>Ignatius</strong> <strong>van</strong> Antiochië c<strong>en</strong>traal. Eerst wordt nader<br />
ingegaan op zijn lev<strong>en</strong> <strong>en</strong> theologische overtuiging<strong>en</strong> (hoofdstuk 2).<br />
Daarna staat het overgeleverde briev<strong>en</strong>corpus <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> c<strong>en</strong>traal (hoofdstuk 3).<br />
Na hoofdstuk 3 staan illustraties <strong>van</strong> belangrijke gedrukte uitgav<strong>en</strong> <strong>van</strong> de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong><br />
<strong>Ignatius</strong>, alsmede e<strong>en</strong> schets <strong>van</strong> het lev<strong>en</strong> <strong>van</strong> Vossius, baanbreker in het veld <strong>van</strong> Ignatiaanse<br />
studies.<br />
Het Schriftgezag bij de opzi<strong>en</strong>er uit Antiochië is het thema <strong>van</strong> de daaropvolg<strong>en</strong>de<br />
hoofdstukk<strong>en</strong>.<br />
Eerst word<strong>en</strong> de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> besprok<strong>en</strong>.<br />
Hoofdstuk 4: Inleiding <strong>en</strong> Efeziërs.<br />
Hoofdstuk 5: Magneziërs <strong>en</strong> Tralliërs.<br />
Hoofdstuk 6: Romein<strong>en</strong> <strong>en</strong> Philadelphiërs.<br />
Hoofdstuk 7: Smyrnaërs <strong>en</strong> Polycarpus.<br />
Daarna volg<strong>en</strong> conclusies over het Schriftgezag bij <strong>Ignatius</strong>, vergezeld <strong>van</strong> e<strong>en</strong> grafisch<br />
overzicht <strong>van</strong> di<strong>en</strong>s Bijbelgebruik (hoofdstuk 8).
Hoofdstuk 2 E<strong>en</strong> Martelaar op Weg<br />
<strong>Ignatius</strong> was e<strong>en</strong> man <strong>van</strong> passie. In de geschied<strong>en</strong>is heeft hij zijn stempel achtergelat<strong>en</strong> als<br />
de briev<strong>en</strong>schrijver die op weg was naar God. Niets kon hem daarbij stuit<strong>en</strong>. Zijn grote vrees<br />
was dat de christ<strong>en</strong><strong>en</strong> te Rome op e<strong>en</strong> of andere manier zijn marteldood zoud<strong>en</strong> kunn<strong>en</strong><br />
voorkom<strong>en</strong>. 1<br />
Voor m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> in de twintigste eeuw was dit aanleiding om de goede kerkvader neurotisch te<br />
verklar<strong>en</strong> <strong>en</strong> te beschuldig<strong>en</strong> <strong>van</strong> “psychische overcomp<strong>en</strong>satie <strong>van</strong>uit e<strong>en</strong><br />
minderwaardigheidscomplex”. 2<br />
Later onderzoek heeft inmiddels weer uitgewez<strong>en</strong> dat dergelijke conclusies waarschijnlijk<br />
meer op<strong>en</strong>bar<strong>en</strong> <strong>van</strong> de betrokk<strong>en</strong> wet<strong>en</strong>schappers dan <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>. 3<br />
2.1 Theoforos<br />
Zijn bijnaam was “Theoforos”. M<strong>en</strong> vindt deze naam in de inleid<strong>en</strong>de woord<strong>en</strong> <strong>van</strong> zijn<br />
briev<strong>en</strong>. “Theoforos” kan op verschill<strong>en</strong>de wijz<strong>en</strong> vertaald word<strong>en</strong> <strong>en</strong> betek<strong>en</strong><strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong><br />
God droeg of aan Hem overgegev<strong>en</strong> was. De gangbare verklaring houdt verband met de<br />
Christ<strong>en</strong> wi<strong>en</strong>s lichaam de tempel is waarin God <strong>en</strong> Christus woning mak<strong>en</strong>. De<br />
martelaarsact<strong>en</strong>, mogelijk pas uit de derde eeuw, verklar<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> uitlegde dat<br />
“Theoforos” deg<strong>en</strong>e is die Christus in zijn hart heeft. 4<br />
1 “The ‘Romans’ has the object of prev<strong>en</strong>ting the Christians at Rome from making any efforts to save<br />
<strong>Ignatius</strong> from the beasts in the ar<strong>en</strong>a, and so robbing him of the crown of martyrdom.”, aldus Kirsopp<br />
Lake in The Apostolic Fathers, vol.1, in: Loeb Classical Library; William Heinemann; London 1977,<br />
blz.166, 167, vgl.Ign. ad Rom. IV.1, blz.231.<br />
“Unlike Paul (Phil.1:23) <strong>Ignatius</strong> had no doubt as to whether it was better for him to live or to die”,<br />
merkt E.M. Yamauchi op in <strong>Ignatius</strong> of Antioch, in: J.D. Woodbridge e.a.; Great Leaders of the<br />
Christian Church; Moody Press; Chicago 1988, blz.38.<br />
2 Maier, H.O.; The Charismatic Authority of <strong>Ignatius</strong> of Antioch: a sociological analysis; Studies in<br />
Religion /Sci<strong>en</strong>ces Religieuses; Vol.18, part 2, blz.185-186.<br />
3 “At the least one must be very cautious in reconstructing <strong>Ignatius</strong>’ self-conception if only because<br />
we have only sev<strong>en</strong> letters, and most of those are writt<strong>en</strong> to persuade audi<strong>en</strong>ces of the desirability of a<br />
certain course of common action rather than to chronicle the thoughts of the soul... For what appear to<br />
the modern reader as expressions of exist<strong>en</strong>tial angst, neurosis, the desire for the mystical unity or the<br />
winning of salvation may have be<strong>en</strong> int<strong>en</strong>ded for quite a differ<strong>en</strong>t effect.”, aldus Maier, H.O.; The<br />
Charismatic Authority of <strong>Ignatius</strong> of Antioch: a sociological analysis; Studies in Religion /Sci<strong>en</strong>ces<br />
Religieuses; Vol.18, part 2, blz.186-187.<br />
4 Acta Ign. V. Vgl. Lincoln, W.; The G<strong>en</strong>uine Epistles of the Apostolic Fathers, the Shepherd of<br />
Hermas and the Martyrdoms of St. Igantius and St. Polycarp, translated and publish'd, with a large<br />
preliminary discourse relating to the several treatises here put together; the second edition,<br />
corrected; printed by W.B. for Richard Sare; London/Holbourn 1710, blz.131.
2.2 Persoonlijk Lev<strong>en</strong><br />
Over wedervaardighed<strong>en</strong> in het persoonlijk lev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> is weinig meer bek<strong>en</strong>d dan dat<br />
hij op weg naar de marteldood in Rome, mogelijk tijd<strong>en</strong>s de regering <strong>van</strong> Trajanus (98-117<br />
A.D.), 1 briev<strong>en</strong> schreef aan diverse kerk<strong>en</strong>. Of hij voor die tijd ook correspond<strong>en</strong>tie met de<br />
betrokk<strong>en</strong> geme<strong>en</strong>t<strong>en</strong> gevoerd heeft, is onzeker. 2<br />
Dat hij deze briev<strong>en</strong> bewust wilde gebruik<strong>en</strong> om in het uur voor zijn marteldood nog de<br />
<strong>en</strong>kelhoofdige leidersautoriteit <strong>van</strong> vri<strong>en</strong>d<strong>en</strong> in diverse christelijke geme<strong>en</strong>schapp<strong>en</strong> te<br />
versterk<strong>en</strong>, lijkt onwaarschijnlijk. 3<br />
2.3 Verhouding tot Op<strong>en</strong>baring Johannes<br />
Het is opvall<strong>en</strong>d dat <strong>van</strong> de zes sted<strong>en</strong> waarhe<strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong> schreef, er vijf teruggevond<strong>en</strong><br />
word<strong>en</strong> in Bijbelse briev<strong>en</strong>. Van de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> die voor echt word<strong>en</strong> gehoud<strong>en</strong>, zijn er<br />
twee gericht aan geme<strong>en</strong>t<strong>en</strong> die ook door de apostel Paulus werd<strong>en</strong> geschrev<strong>en</strong> (Efeze <strong>en</strong><br />
Rome); <strong>en</strong> drie er<strong>van</strong> ook word<strong>en</strong> aangesprok<strong>en</strong> in Op<strong>en</strong>baring 2 <strong>en</strong> 3 (Efeze, Philadelphia <strong>en</strong><br />
Smyrna). Over de relatie tuss<strong>en</strong> de briev<strong>en</strong> in Op<strong>en</strong>baring <strong>en</strong> de p<strong>en</strong>nevrucht<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> is<br />
veel gespeculeerd, maar weinig aangetoond. 4<br />
1 “Nous sommes sous le règne de l’empereur Trajan (98-117)... La tradition raconte qu’il fut <strong>en</strong>voyé<br />
de Syrie à la ville des Romains pour devinir la nourriture des bêtes, à cause du témoigagne pur le<br />
Christ. Et tandis qu’il faisait le voyage à travers l’ Asie sous la surveillance la plus att<strong>en</strong>tive des<br />
gardi<strong>en</strong>s, il affermissait les Églises par ses <strong>en</strong>treti<strong>en</strong>s et ses exhortations, dans toutes les villes où il<br />
passait.”, aldus Colson, J.; Agapè Charité chez Saint Ignace d’Antioche; Editions S.O.S; Paris 1961,<br />
blz.5.<br />
2 Vgl. Stoops, R.F.jr.; If I suffer: epistolary authority in <strong>Ignatius</strong> of Antioch; Harvard Theological<br />
Review 1987; Part 80, blz.165. Om te stell<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> ge<strong>en</strong> andere briev<strong>en</strong> heeft geschrev<strong>en</strong>, kan<br />
echter niet geconcludeerd word<strong>en</strong> uit Pol. ad Phil.xiii.2. “ <br />
” laat de taalkundige ruimte dat er meerdere briev<strong>en</strong> aan Smyrna<br />
geschrev<strong>en</strong> zijn.<br />
3 Vgl. Williams, R.; Pre-Nic<strong>en</strong>e Orthodoxy?; in: Williams, R. ed.; The Making of Orthodoxy, essays<br />
in honour of H<strong>en</strong>ry Chadwick; Cambridge University Press; Cambridge 1989, blz.12.<br />
4 Trevett, C.; The other <strong>Letters</strong> to the Churches of Asia: Apocalypse and <strong>Ignatius</strong> of Antioch;<br />
Journal for the Study of the New Testam<strong>en</strong>t 1978; Part 37, blz.117-135. “My t<strong>en</strong>tative suggestion is<br />
that despite lack of clear evid<strong>en</strong>ce of literary relationship, despite our two writers' evid<strong>en</strong>tly differ<strong>en</strong>t<br />
aims in producing their work and despite the difficulties of interpretation which hound stud<strong>en</strong>ts of<br />
both writings, and interesting relationship may indeed exist.”, blz.130.<br />
Volg<strong>en</strong>s de speculatie <strong>van</strong> Trevett zou die relatie dan vooral het karakter <strong>van</strong> antithese drag<strong>en</strong>.<br />
Onsympathieke volgeling<strong>en</strong> <strong>van</strong> Op<strong>en</strong>baring zoud<strong>en</strong> dan staan teg<strong>en</strong>over <strong>Ignatius</strong>. Trevett geeft toe<br />
dat het niet de primaire bronn<strong>en</strong> zijn die aanleiding gev<strong>en</strong> tot haar conclusie: “I do not think that the<br />
Apocalypse itself speaks of rivalry betwe<strong>en</strong> prophets and local officials, nor do I believe that <strong>Ignatius</strong><br />
was lying - ideally projecting onto his picture of communities the sort of order he desired.”, blz.131.
2.4 Marteldood<br />
Over het algeme<strong>en</strong> wordt aang<strong>en</strong>om<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> daadwerkelijk rond 108 A.D. in Rome is<br />
omgekom<strong>en</strong>. 1<br />
Ir<strong>en</strong>aeus wist blijkbaar <strong>van</strong> di<strong>en</strong>s marteldood 2 <strong>en</strong> herhaalt in ieder geval met instemming de<br />
woord<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> betreff<strong>en</strong>de di<strong>en</strong>s veroordeling tot de wilde dier<strong>en</strong>. 3 Polycarpus noemt<br />
<strong>Ignatius</strong> als navolg<strong>en</strong>swaardig voorbeeld <strong>van</strong> christ<strong>en</strong>schap. 4<br />
Uit Polycarpus' brief kan echter niet afgeleid word<strong>en</strong> of <strong>Ignatius</strong> ook daadwerkelijk de<br />
marteldood gestorv<strong>en</strong> is, want laatstg<strong>en</strong>oemde was nog in lev<strong>en</strong>. Polycarpus wil <strong>van</strong> de<br />
Philipp<strong>en</strong>z<strong>en</strong> wet<strong>en</strong> of ze nog nieuws te meld<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong> aangaande <strong>Ignatius</strong> <strong>en</strong> de zijn<strong>en</strong>. 5<br />
Wel meldt Hieronymus in zijn lev<strong>en</strong>sbeschrijving<strong>en</strong> de marteldood <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>. 6<br />
2.4.1 Plaats onzeker<br />
In de latere vroeg-kerkelijke traditie wordt het martelaarschap <strong>van</strong> de Syriër als<br />
<strong>van</strong>zelfsprek<strong>en</strong>d aanvaard, maar bestaan er teg<strong>en</strong>strijdighed<strong>en</strong> over de locatie <strong>van</strong> het bloedig<br />
gebeur<strong>en</strong>. Was het Rome zoals de briev<strong>en</strong> will<strong>en</strong> do<strong>en</strong> voorkom<strong>en</strong>? Of was het Antiochië? 1<br />
1 Vanuit het getuig<strong>en</strong>is <strong>van</strong> Eusebius in Chron. post ann. Abr.2123 Traj.10 wordt afgeleid dat<br />
<strong>Ignatius</strong> onder Trajanus, mogelijk rond 108 A.D. (=ti<strong>en</strong>de jaar <strong>van</strong> Trajanus) gestorv<strong>en</strong> is: Trajano<br />
adversus Christianos persecutionem mov<strong>en</strong>te Simon Cleopae (filius) Hierosolymitanae ecclesiae<br />
episcopus martyrium subiit, cui successit Iostos. Itidem [<strong>Ignatius</strong>] Antioch<strong>en</strong>sium episcopus<br />
martyrium passus est, post quem III. Antioch<strong>en</strong>sium episcopus constitutus est Eron. Plinius...<br />
Kirsopp Lake stelt in The Apostolic Fathers, vol 1; in: Loeb Classical Library; William Heinemann;<br />
London 1977, blz.166: “In his chronicon Eusebius fixes the date of his martyrdom in Rome in the<br />
t<strong>en</strong>th year of Trajan, i.e. 108 A.D. Modern critics are by no means unanimous as to the correctness<br />
of this date, but though each has his own special prefer<strong>en</strong>ces, there is a g<strong>en</strong>eral t<strong>en</strong>d<strong>en</strong>cy to think that<br />
<strong>Ignatius</strong> was really a martyr in Rome in the time of Trajan (98-117 AD).”<br />
Altaner/Stuiber volg<strong>en</strong> Lightfoot, J.B.; The Apostolic Fathers, Part II, vol. 1: <strong>Ignatius</strong> and Polycarp;<br />
H<strong>en</strong>drickson Publishers; Peabody 1989, blz.30: “His martyrdom may with a high degree of<br />
probability be placed within a few years of A.D. 110, before or after.”<br />
Bakhuiz<strong>en</strong> <strong>van</strong> d<strong>en</strong> Brink, J.N.; Handboek der Kerkgeschied<strong>en</strong>is, <strong>Deel</strong> 1: De Kerk tot Gregorius de<br />
Grote; De Tille; Leeuward<strong>en</strong> 1979, blz.61 geeft de voorkeur aan A.D.115.<br />
Corwin, V.; St. <strong>Ignatius</strong> and Christianity in Antioch; Yale Publications in Religion, 1, editor: David<br />
Horne; Yale University Press; New Hav<strong>en</strong> 1960, houdt het op erg<strong>en</strong>s tuss<strong>en</strong> A.D. 108 (Eusebius’<br />
Chronicon datum) <strong>en</strong> 117 (einde regering <strong>van</strong> Trajanus).<br />
2 Eusebius H.E.III.xxxvi.12.<br />
3 Adversus Haer. V.xxviii.4: “Zo heeft e<strong>en</strong> <strong>van</strong> ons, die om het getuig<strong>en</strong>is voor God tot de wilde<br />
dier<strong>en</strong> was veroordeeld, gezegd: ‘Ik b<strong>en</strong> e<strong>en</strong> graankorrel <strong>van</strong> Christus <strong>en</strong> word door de tand<strong>en</strong> der<br />
wilde dier<strong>en</strong> vermal<strong>en</strong> om zuiver brood <strong>van</strong> God bevond<strong>en</strong> te word<strong>en</strong>.’” Vgl. Ign. Ad Rom.IV.1.<br />
4 Ign. ad Phil. IX.<br />
5 “Et de ipso Ignatio et de his, qui cum eo sunt, quod certius agnoveritis, significate.”, Phil.XIII.<br />
6 Vir.Ill.xvi; vgl. Altaner, B., Stuiber, A.; Patrologie, Leb<strong>en</strong>, Schrift<strong>en</strong> und Lehre der Kirch<strong>en</strong>väter,<br />
8., durchgeseh<strong>en</strong>e und erweiterte Auflage; Herder; Freiburg 1978, blz.47.
Het ontbrek<strong>en</strong> <strong>van</strong> vroege bronn<strong>en</strong> met getuig<strong>en</strong>is over de terechtstelling <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>, kan<br />
red<strong>en</strong> zijn om de daadwerkelijke martelaarsdood te betwijfel<strong>en</strong>. 2<br />
Alles hangt nauw sam<strong>en</strong> met de beoordeling <strong>van</strong> de betrouwbaarheid <strong>van</strong> de latere kerkelijke<br />
traditie.<br />
Berust de gangbare martelaarsacte op betrouwbaar getuig<strong>en</strong>is? Is hun claim op<br />
ooggetuigeschap <strong>van</strong> omstandighed<strong>en</strong> kort voor zijn dood waar? 3<br />
2.4.2 S<strong>en</strong>sationele verslaggeving<br />
De martelaarsacte <strong>van</strong> St. <strong>Ignatius</strong> stelt dat <strong>Ignatius</strong> omkwam op de derti<strong>en</strong>de januari. Na e<strong>en</strong><br />
gebed tot de Zoon <strong>van</strong> God om e<strong>en</strong> eind aan vervolging, zou hij het amphitheater zijn<br />
binn<strong>en</strong>geleid teg<strong>en</strong> het eind <strong>van</strong> de schouwspel<strong>en</strong> <strong>en</strong> vervolg<strong>en</strong>s totaal verslond<strong>en</strong> zijn, zodat<br />
e<strong>en</strong> speurtocht door de broeders naar overgeblev<strong>en</strong> reliek<strong>en</strong> niet meer nodig was.<br />
Toch blev<strong>en</strong> er <strong>en</strong>ige grotere be<strong>en</strong>der<strong>en</strong> over, die naar Antiochië gevoerd werd<strong>en</strong>. 4<br />
Uit het soort marteldood waarnaar <strong>Ignatius</strong> zich uitstrekte, valt af te leid<strong>en</strong> dat hij ge<strong>en</strong><br />
Romeins burgerrecht bezat. 5<br />
2.5 Opvolging<br />
<strong>Ignatius</strong> was de derde belangrijke opzi<strong>en</strong>er <strong>van</strong> de christelijke geme<strong>en</strong>te te Antiochië aan de<br />
Syrische westkust. Eusebius noemt hem de tweede opvolger <strong>van</strong> Petrus te Antiochië <strong>en</strong> stelt<br />
dat <strong>Ignatius</strong> in zijn tijd nog bij vel<strong>en</strong> in aanzi<strong>en</strong> staat. 6 Wanneer <strong>Ignatius</strong> opzi<strong>en</strong>er werd, is<br />
onbek<strong>en</strong>d. 7<br />
1 Voor twee late chronologieën, waar<strong>van</strong> er één het martelaarschap in Antiochië laat plaatsvind<strong>en</strong>, zie<br />
Lightfoot, J.B.; The Apostolic Fathers, Part II, vol.1: <strong>Ignatius</strong> and Polycarp; H<strong>en</strong>drickson<br />
Publishers; Peabody 1989, blz.62-66.<br />
2 Alzo Bett<strong>en</strong>son, H.; The Early Christian Fathers, a selection from the writings of the Fathers from<br />
St. Clem<strong>en</strong>t of Rome to St. Athanasius; Oxford University Press; London 1969, blz.3.<br />
3 Acta xii, xiii.<br />
4 Vgl. Lincoln, W.; The G<strong>en</strong>uine Epistles of the Apostolic Fathers, translated and publish'd, with a<br />
large preliminary discourse relating to the several treatises here put together; the second edition,<br />
corrected; printed by W.B. for Richard Sare; London/Holbourn 1710, blz.129-137.<br />
5 Vgl. Bett<strong>en</strong>son, H.; The Early Christian Fathers, a selection from the writings of the Fathers from<br />
St. Clem<strong>en</strong>t of Rome to St. Athanasius; Oxford University Press; London 1969, blz.3.<br />
6 H.E. III.xxxvi.2; zie ook: H.E. III.xxii.<br />
7 Lightfoot, J.B.; The Apostolic Fathers, Part II, vol.1: <strong>Ignatius</strong> and Polycarp; H<strong>en</strong>drickson<br />
Publishers; Peabody 1989, blz.30, noemt 69 A.D. als mogelijk maar niet te bewijz<strong>en</strong> jaartal.
Op weg naar de wilde dier<strong>en</strong> in Rome, zou hij de zorg voor de voortgang <strong>van</strong> zijn geme<strong>en</strong>te<br />
overgedrag<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong> aan Polycarpus <strong>van</strong> Smyrna. 1 In zijn leidinggev<strong>en</strong>de positie werd<br />
<strong>Ignatius</strong> uiteindelijk opgevolgd door de onbek<strong>en</strong>de Heros. 2<br />
2.6 Antiochië<br />
<strong>Ignatius</strong>’ tijdg<strong>en</strong>oot Tacitus beschrijft Antiochië als de hoofdstad <strong>van</strong> Syrië <strong>en</strong> één <strong>van</strong> de<br />
belangrijkste sted<strong>en</strong> in het Romeinse rijk. 3 Antiochië was e<strong>en</strong> welvar<strong>en</strong>de stad waar de<br />
Romein<strong>en</strong> goud <strong>en</strong> zilver aangemunt hebb<strong>en</strong>. 4<br />
Flavius Josephus noemt Antiochië ook als de hoofdstad <strong>van</strong> Syrië <strong>en</strong> stelt dat zij de derde stad<br />
is op de bewoonde aarde onder het Romeinse rijk. 5<br />
De oude binn<strong>en</strong>stad was geleg<strong>en</strong> aan de rivier de Orontes, terwijl het stadsdeel met het paleis<br />
<strong>en</strong> de paard<strong>en</strong>r<strong>en</strong>baan omvloeid werd<strong>en</strong> door deze rivier. 6 Al onder Seleucus Nicator hadd<strong>en</strong><br />
de Jod<strong>en</strong> burgerrecht<strong>en</strong> gekreg<strong>en</strong> <strong>van</strong> de sted<strong>en</strong> die ze hadd<strong>en</strong> help<strong>en</strong> bouw<strong>en</strong>. Het pleit<br />
volg<strong>en</strong>s Josephus voor de rechtvaardigheid <strong>en</strong> ruimhartigheid <strong>van</strong> Titus <strong>en</strong> Vespatianus dat<br />
dez<strong>en</strong> de oude privileges niet aan de Jod<strong>en</strong> ontnam<strong>en</strong>, ondanks de eindeloze rebellie <strong>van</strong> dit<br />
volk <strong>en</strong> dring<strong>en</strong>de verzoek<strong>en</strong> <strong>van</strong> de andere inwoners <strong>van</strong> Alexandrië <strong>en</strong> Antiochië daartoe. 7<br />
2.6.1 Antiochië <strong>en</strong> de Jod<strong>en</strong><br />
In de tweede helft <strong>van</strong> de eerste eeuw was het lev<strong>en</strong> voor de Jod<strong>en</strong> aldaar niet geheel rustig<br />
meer. To<strong>en</strong> Vespatianus opnieuw richting Syrië voer in verband met de Joodse opstand in<br />
Palestina, spoelde er te Antiochië e<strong>en</strong> golf <strong>van</strong> haat over de Jod<strong>en</strong>, die zelfs gedwong<strong>en</strong><br />
werd<strong>en</strong> om op de zev<strong>en</strong>de dag te werk<strong>en</strong>. 8 Later brak er e<strong>en</strong> brand uit waar<strong>van</strong> de Jod<strong>en</strong><br />
beschuldigd werd<strong>en</strong> aanstichters te zijn. 9 In 115 AD maakte e<strong>en</strong> aardbeving grote del<strong>en</strong> <strong>van</strong><br />
Antiochië met de grond gelijk. Zev<strong>en</strong>tig jaar daarvoor had er hondersnood gewoed <strong>en</strong> <strong>van</strong>af<br />
1<br />
Ign. ad Pol.VII.1-3; zie: Kirsopp Lake, The Apostolic Fathers, vol.1, in: Loeb Classical Library;<br />
William Heinemann; London 1977, blz.274ff.<br />
2<br />
Volg<strong>en</strong>s Eusebius in H.E. III.xxxvi.15.<br />
3<br />
Historiae II.78. Tacitus was e<strong>en</strong> tijdg<strong>en</strong>oot <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>. Hij beschreef in zijn Historiae de<br />
geschied<strong>en</strong>is <strong>van</strong> zijn eig<strong>en</strong> tijd, beginn<strong>en</strong>d bij de hevige strijd om het keizerschap na de dood <strong>van</strong><br />
Nero (68 A.D.) <strong>en</strong> eindig<strong>en</strong>d bij de dood <strong>van</strong> Dominitianus (96 A.D).<br />
4<br />
Historiae II.82.<br />
5<br />
Joodse Oorlog<strong>en</strong> III.ii.4, voltooid in de laatste jar<strong>en</strong> <strong>van</strong> de regering <strong>van</strong> Vespatianus, c.75 A.D.<br />
6<br />
Blaiklock, E.M. & Harrison, R.K.; The New International Dictionary of Biblical Archaeology;<br />
Zonder<strong>van</strong>; Michigan 1990, blz.30.<br />
7 Joodse Oudhed<strong>en</strong> XII.iii.1.<br />
8 Joodse Oorlog<strong>en</strong> VII.iii.3.<br />
9 Joodse Oorlog<strong>en</strong> VII.ii.4.
165 A.D. werd de stad getroff<strong>en</strong> door e<strong>en</strong> dodelijke epidemie die vel<strong>en</strong> de stad deed<br />
ontvlucht<strong>en</strong>. 1<br />
2.6.2 Antiochië <strong>en</strong> de Christ<strong>en</strong><strong>en</strong><br />
In Antiochië was al vroeg e<strong>en</strong> grote Christelijke geme<strong>en</strong>te ontstaan. 2 De betrokk<strong>en</strong>heid <strong>van</strong><br />
Christ<strong>en</strong><strong>en</strong> bij deze stad blijkt ook uit archeologische gegev<strong>en</strong>s. To<strong>en</strong> putt<strong>en</strong>gravers in 1910<br />
hun werk ded<strong>en</strong>, ontdekt<strong>en</strong> zij e<strong>en</strong> kelk <strong>van</strong> grote waarde in de ruïnes <strong>van</strong> e<strong>en</strong> basiliek. Deze<br />
zilver<strong>en</strong> beker was ongeveer 19 c<strong>en</strong>timeter hoog. Aan de buit<strong>en</strong>kant is Christus, mogelijk<br />
vergezeld <strong>van</strong> apostel<strong>en</strong> afgebeeld.<br />
Op de wereldt<strong>en</strong>toonstelling <strong>van</strong> Chicago in 1933 werd deze kelk gepres<strong>en</strong>teerd als de heilige<br />
graal (de beker die Jezus gebruikte bij het laatste avondmaal). De graal zou later met zilver<br />
zijn bekleed <strong>van</strong>wege de historische <strong>en</strong> religieuze waarde <strong>van</strong> de beker. Zekere gegev<strong>en</strong>s over<br />
deze hypothese <strong>en</strong> de datering <strong>van</strong> de zilver<strong>en</strong> kelk ontbrek<strong>en</strong> echter. 3<br />
2.6.3 Antiochië <strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong><br />
<strong>Ignatius</strong> stamde uit deze geme<strong>en</strong>te <strong>van</strong> apostolisch Christ<strong>en</strong>dom. In de eerste helft <strong>van</strong> onze<br />
eeuw maakte de stelling opgang dat <strong>Ignatius</strong> behoorde tot e<strong>en</strong> minderheidsgroepering <strong>van</strong><br />
orthodoxie, die via mono-episcopaat de macht hadd<strong>en</strong> geconsolideerd.<br />
Dit standpunt berust echter meer op vindingrijke verbeelding <strong>en</strong> gebrek aan primaire data, dan<br />
dat schriftelijke gegev<strong>en</strong>s uit die tijd er <strong>en</strong>igszins aanleiding toe gev<strong>en</strong>. 4<br />
In welke mate <strong>Ignatius</strong> ook beïnvloed is door Aziatisch christ<strong>en</strong>dom, zal wel altijd e<strong>en</strong> vraag<br />
blijv<strong>en</strong>, omdat duidelijke gegev<strong>en</strong>s daarover ontbrek<strong>en</strong>. Bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong> zijn de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong><br />
<strong>Ignatius</strong> afkomstig uit e<strong>en</strong> kort tijdspan <strong>van</strong> zijn lev<strong>en</strong>. 5<br />
1 Stark, R.; Antioch as the Social Situation for Matthew's Gospel, in: Balch, D.L.; Social History of<br />
the Matthean Community, cross-disciplinary approaches; Fortress Press; Minneapolis 1991, blz.206.<br />
2 Handeling<strong>en</strong> 6:5; 11:19,20,22,25; 11:26 (In Antiochië werd<strong>en</strong> gelovig<strong>en</strong> voor het eerst<br />
(christ<strong>en</strong><strong>en</strong>) g<strong>en</strong>oemd.);<br />
11:27; 13:1; 14:26; 15:22,23,30,35; 18:22; alsmede Galat<strong>en</strong> 2:11. Antiochië in Syrië moet<br />
onderscheid<strong>en</strong> word<strong>en</strong> <strong>van</strong> Antiochië in Pisidië: Handeling<strong>en</strong> 13:14; 14:19,21; II Timotheüs 3:11.<br />
3 Blaiklock, E.M. & Harrison, R.K.; The New International Dictionary of Biblical Archaeology;<br />
Zonder<strong>van</strong>; Michigan 1990., blz.29,30.<br />
De beker bevindt zich nu in het Metropolitan Museum of Arts in New York.<br />
4 Norris, F.W.; <strong>Ignatius</strong>, Polycarp, and I Clem<strong>en</strong>t: Walter Bauer reconsidered; Vigiliae Christianae<br />
1976; Vol.30, part 1, blz 23-44, vooral blz.41-43.<br />
5 Trevett, C.; The other <strong>Letters</strong> to the Churches of Asia: Apocalypse and <strong>Ignatius</strong> of Antioch;<br />
Journal for the Study of the New Testam<strong>en</strong>t 1978; Part 37, blz.117-135.
2.6.4 Christelijk Antiochië <strong>en</strong> sociologisch Onderzoek<br />
Sociologisch onderzoek heeft beklemtoond dat de christelijke societas, zich te Antiochië<br />
bevond in e<strong>en</strong> hell<strong>en</strong>istische polis, binn<strong>en</strong> de context <strong>van</strong> het Romeinse Rijk. 1<br />
Daarbij zou het christ<strong>en</strong>dom ingespeeld hebb<strong>en</strong> op ramp<strong>en</strong> <strong>en</strong> acute stedelijke nod<strong>en</strong>. 2<br />
Het sociale lev<strong>en</strong> in de polis zou gek<strong>en</strong>merkt zijn door sterke groepsvorming <strong>en</strong> functioneel<br />
gerichte persoonlijke contact<strong>en</strong>. 3<br />
De focus <strong>van</strong> de Christ<strong>en</strong><strong>en</strong> was gericht op Jezus Christus als God <strong>en</strong> m<strong>en</strong>s. 4 <strong>Ignatius</strong><br />
bevestigt hierbij de maagdelijke geboorte <strong>van</strong> Christus. 5<br />
2.7 <strong>Ignatius</strong> Arrestatie<br />
Het is onzeker waarom <strong>Ignatius</strong> werd gearresteerd door de Romein<strong>en</strong>. 6 Dat de als redelijk<br />
humaan bek<strong>en</strong>dstaande Trajanus <strong>Ignatius</strong> voor de wilde dier<strong>en</strong> zou lat<strong>en</strong> gooi<strong>en</strong>, is gezi<strong>en</strong><br />
binn<strong>en</strong> de maatstav<strong>en</strong> <strong>van</strong> de to<strong>en</strong>malige wereld in ieder geval niet vreemd. 7<br />
2.8 Post langs de Route<br />
<strong>Ignatius</strong> werd meegevoerd door ti<strong>en</strong> Romeinse soldat<strong>en</strong>. Het gezelschap reisde via Tarsus in<br />
Cilicië door Philadelphia naar de hav<strong>en</strong>stad Smyrna. Daar ontving <strong>Ignatius</strong> bezoekers <strong>van</strong> de<br />
1 Malina, B.; The Social World implied in the letters of the Christian Bishop-Martyr (named <strong>Ignatius</strong><br />
of Antioch); Society of Biblical Literature Seminar Papers 1978; Part 14, blz 71-119.<br />
2 Stark, R.; Antioch as the Social Situation for Matthew's Gospel, in: Balch, D.L.; Social History of<br />
the Matthean Community, cross-disciplinary approaches; Fortress Press; Minneapolis 1991,<br />
blz.189-210, me<strong>en</strong>t dat het christ<strong>en</strong>dom veel acute sociale nod<strong>en</strong> in de stad oploste. “Since Antioch<br />
suffered acutely from all of these urban problems, it was in acute need of solutions. No wonder the<br />
early Christian missionaries were so warmly received in this city. For what they brought was not<br />
simply an urban movem<strong>en</strong>t, but a new culture capable of making life in Graeco-Roman cities more<br />
tolerable.”, blz.205.<br />
3 Malina, B.; The Social World implied in the letters of the Christian Bishop-Martyr (named <strong>Ignatius</strong><br />
of Antioch); Society of Biblical Literature Seminar Papers 1978; Part 14, blz.114-115.<br />
4 Malina, B.; The Social World implied in the letters of the Christian Bishop-Martyr (named <strong>Ignatius</strong><br />
of Antioch); Society of Biblical Literature Seminar Papers 1978; Part 14, blz.116.<br />
5 Rius-Camps, J.; nelle lettere di Ignazio di Antiochia, in:<br />
Livingstone, E.A.; Studia Patristica XXI; Peeters Press; Leuv<strong>en</strong> 1989, blz.32-41.<br />
6 Over de mogelijke verhouding tot het schrijv<strong>en</strong> <strong>van</strong> Trajanus aan Plinius, zie Lightfoot, J.B.; The<br />
Apostolic Fathers, Part II, vol.1: <strong>Ignatius</strong> and Polycarp; H<strong>en</strong>drickson Publishers; Peabody 1989,<br />
blz.7-22.<br />
7 “The good emperors, as a rule, were not more fri<strong>en</strong>dly to Christianity than the bad. Their<br />
uprightness might exclude caprice; their humanity might mitigate extreme rigour. But as<br />
straightforward, patriotic, law-loving Roman statesm<strong>en</strong>, they were invited by the responsabilities of<br />
their position to persecute. The Roman religion was ess<strong>en</strong>tiallly political.”, aldus Lightfoot's<br />
conclusie. (The Apostolic Fathers, Part II, vol.1: <strong>Ignatius</strong> and Polycarp; H<strong>en</strong>drickson Publishers;<br />
Peabody 1989, blz.17.)
kerk<strong>en</strong> <strong>van</strong> Magnesia, Efeze <strong>en</strong> Tralles. Deze drie plaats<strong>en</strong> war<strong>en</strong> binn<strong>en</strong> e<strong>en</strong> straal <strong>van</strong><br />
ongeveer vijftig kilometer <strong>van</strong> Smyrna geleg<strong>en</strong>. Vanuit Smyrna schreef <strong>Ignatius</strong> briev<strong>en</strong> aan<br />
de geme<strong>en</strong>t<strong>en</strong> <strong>van</strong> Efeze, Magnesia, Tralles <strong>en</strong> Rome. 1<br />
Verder naar het Noord<strong>en</strong> gereisd, kwam<strong>en</strong> ze aan te Troas, waar <strong>Ignatius</strong> met de hulp <strong>van</strong> e<strong>en</strong><br />
di<strong>en</strong>aar uit Efeze post voor Philadelphia, Smyrna <strong>en</strong> opzi<strong>en</strong>er Polycarpus <strong>van</strong> laatstg<strong>en</strong>oemde<br />
geme<strong>en</strong>te gereed maakte. 2<br />
Deze briev<strong>en</strong> zijn mogelijk voor e<strong>en</strong> deel neerslag<strong>en</strong> <strong>van</strong> aanspor<strong>en</strong>de toesprak<strong>en</strong> gehoud<strong>en</strong><br />
tijd<strong>en</strong>s de lange reis. Eusebius doet deze gedachte aan de hand <strong>en</strong> stelt dat <strong>Ignatius</strong> zich reeds<br />
martelaar achtte <strong>en</strong> daarom zijn mondelinge aansporing<strong>en</strong> om verre te blijv<strong>en</strong> <strong>van</strong> dwaalleer<br />
<strong>en</strong> zich te houd<strong>en</strong> aan de overlevering <strong>van</strong> de apostel<strong>en</strong> ook op schrift wilde stell<strong>en</strong>. 3<br />
2.8.1 Andere briev<strong>en</strong><br />
In het verled<strong>en</strong> zijn ook andere briev<strong>en</strong> aan <strong>Ignatius</strong> toegeschrev<strong>en</strong> dan de zev<strong>en</strong> bov<strong>en</strong>staande<br />
die door de geschiedschrijver Eusebius word<strong>en</strong> g<strong>en</strong>oemd. Dat roept vrag<strong>en</strong> op als: Hoe<br />
betrouwbaar zijn ze? Wat zegg<strong>en</strong> ze over de Bijbel? Hierop zal nader word<strong>en</strong> ingegaan in<br />
hoofdstuk 3.<br />
2.8.2 ‘Echte’ briev<strong>en</strong> betwijfeld (I)<br />
Van de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> die Eusebius noemt, k<strong>en</strong>t vooral de Polycarpusbrief e<strong>en</strong> periode <strong>van</strong><br />
verwerping. In 1644 publiceert aartsbisschop Usher in Oxford de oudlatijnse vertaling <strong>van</strong> de<br />
briev<strong>en</strong>, maar hij betwijfelt de auth<strong>en</strong>ticiteit <strong>van</strong> de brief aan Polycarpus, omdat er ook al e<strong>en</strong><br />
brief aan Smyrna was. Twee jaar later publiceert Isaac Vossius <strong>van</strong> Amsterdam het gehele<br />
Ignatiaanse briev<strong>en</strong>corpus. De echtheid beperkt hij echter tot zes briev<strong>en</strong>. De Romein<strong>en</strong>brief<br />
verwerpt hij. Ook vindt Vossius <strong>en</strong>kele ding<strong>en</strong> in de Polycarpusbrief verdacht, maar legt zich<br />
neer bij het getuig<strong>en</strong>is <strong>van</strong> de oude kerk die deze brief afzonderlijk <strong>van</strong> die aan Smyrna<br />
noemt. 4<br />
1 Eusebius H.E. III.xxxvi.5-9.<br />
2 Eusebius H.E. III.xxxvi.10,11.<br />
3 Eusebius H.E. III.xxxvi.4.<br />
4 Ign. ad Pol. XIII.1; Hieronym. de Viris Illustr. in Ignat. Vgl. Lincoln, W.; The G<strong>en</strong>uine Epistles of<br />
the Apostolic Fathers, translated and publish'd, with a large preliminary discourse relating to the<br />
several treatises here put together; the second edition, corrected; printed by W.B. for Richard Sare;<br />
London/Holbourn 1710, blz.30-41.
Later wordt de echtheid <strong>van</strong> de Romein<strong>en</strong>brief toch weer verdedigd in Frankrijk. In 1689<br />
br<strong>en</strong>gt Ruinart e<strong>en</strong> Grieks handschrift <strong>van</strong> de Romein<strong>en</strong>brief op de boek<strong>en</strong>markt. Dat gebeurt<br />
te Parijs in zijn Acta Martyr. Sicera & Select. Vanaf die tijd wordt vrij algeme<strong>en</strong> e<strong>en</strong> rec<strong>en</strong>sie<br />
<strong>van</strong> zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> aanvaard. In 1710 publiceert bisschop William Lincoln zijn Engelse<br />
vertaling <strong>van</strong> de korte rec<strong>en</strong>sie. In deze tweede herzi<strong>en</strong>e editie past hij zijn eerste vertaling<br />
<strong>van</strong> de Vossiaanse rec<strong>en</strong>sie aan aan de editie <strong>van</strong> Ruinart, maar meldt telk<strong>en</strong>s waar <strong>en</strong> hoe<br />
deze belangrijk afwijkt <strong>van</strong> de Vossiaanse <strong>en</strong> oud-latijnse weergave. 1<br />
Er bestaat ook e<strong>en</strong> rec<strong>en</strong>sie in het Syrisch, waarschijnlijk e<strong>en</strong> late, verkorte weergave <strong>van</strong> de<br />
briev<strong>en</strong> aan Polycarpus, Efeze <strong>en</strong> Rome. 2<br />
2.8.3 ‘Echte’ briev<strong>en</strong> betwijfeld (II)<br />
De vorige eeuw k<strong>en</strong>de e<strong>en</strong> sterke verwerping <strong>van</strong> het gehele briev<strong>en</strong>corpus. Hoewel in de<br />
jar<strong>en</strong> Zev<strong>en</strong>tig <strong>en</strong> Tachtig <strong>van</strong> de neg<strong>en</strong>ti<strong>en</strong>de eeuw Lightfoot <strong>en</strong> Zahn de verdediging <strong>van</strong> de<br />
auth<strong>en</strong>ticiteit <strong>van</strong> de korte rec<strong>en</strong>sie op zich nam<strong>en</strong>, volgd<strong>en</strong> in de decades daarop niets<br />
ontzi<strong>en</strong>de bestrijding<strong>en</strong>. 3 In februari 1906 verdedigde H.P. Schim <strong>van</strong> der Loeff zijn<br />
academisch proefschrift aan de Rijksuniversiteit <strong>van</strong> Leid<strong>en</strong> in Nederland. Het betrof e<strong>en</strong><br />
1 Lincoln, W.; The G<strong>en</strong>uine Epistles of the Apostolic Fathers, translated and publish'd, with a large<br />
preliminary discourse relating to the several treatises here put together; the second edition,<br />
corrected; printed by W.B. for Richard Sare; London/Holbourn 1710.<br />
2 Deze zijn opg<strong>en</strong>om<strong>en</strong> in Lipsius, R.A.; Ueber das Verhältniss des Textes der drei syrisch<strong>en</strong> Briefe<br />
des Ignatios zu d<strong>en</strong> übrig<strong>en</strong> Rec<strong>en</strong>sion<strong>en</strong> der Ignatianisch<strong>en</strong> Literatur; Abhandlung<strong>en</strong> für die Kunde<br />
des Morg<strong>en</strong>landes; Deutsch<strong>en</strong> Morg<strong>en</strong>ländisch<strong>en</strong> Gesellschaft; Leipzig 1859.<br />
3 D. Völter; (Die Ignatianische Briefe; Heck<strong>en</strong>hauer; Tübing<strong>en</strong> 1892 <strong>en</strong> Polykarp und <strong>Ignatius</strong>; Brill;<br />
Leid<strong>en</strong> 1910); me<strong>en</strong>de dat <strong>Ignatius</strong> alle<strong>en</strong> de Romein<strong>en</strong>bief had geschrev<strong>en</strong>. De andere zes briev<strong>en</strong><br />
schreef de Duitser toe aan Peregrinus Proteus. Vgl. <strong>Zuiddam</strong>, B.A.; Afflictum et<br />
Confessus, Hoofdstuk 6: Lucianus <strong>van</strong> Samosata; ongepubliceerde verhandeling R.U. Utrecht/<br />
U.O.V.S., blz.24-27.<br />
De brief <strong>van</strong> Polycarpus aan de Philipp<strong>en</strong>z<strong>en</strong> zou ook e<strong>en</strong> vervalsing zijn die de echtheid <strong>van</strong> al de<br />
zev<strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong>briev<strong>en</strong> moest ondersteun<strong>en</strong>.<br />
H. DelaFosse (Lettres d'Ignace d'Antioche, in: Les textes du Christianisme; Vol.II; Rieder; Paris<br />
1927) stelde dat het grootste deel <strong>van</strong> de briev<strong>en</strong> opgetek<strong>en</strong>d was door de marcionietische voorganger<br />
Theophorus, waarschijnlijk erg<strong>en</strong>s tuss<strong>en</strong> 160 <strong>en</strong> 180. Nog voor de derde eeuw goed <strong>en</strong> wel begonn<strong>en</strong><br />
was zoud<strong>en</strong> ze dan bewerkt zijn door e<strong>en</strong> catholiek christ<strong>en</strong>, die de werk<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> k<strong>en</strong>de <strong>en</strong><br />
gebruikte. In Adv. Haer. V.xxviii.4 schrijft deze namelijk: “Quemadmodum quidam de nostris dixit,<br />
propter martyrium in deum adiudicatus ad bestias, quoniam Frum<strong>en</strong>tum sum Christi et per d<strong>en</strong>tes<br />
bestiarum molor ut mundus panis inv<strong>en</strong>iar.”<br />
Dit lijkt nogal sprek<strong>en</strong>d op dit wat we in Ign.ad Rom. IV.1 aantreff<strong>en</strong>. De <strong>Ignatius</strong> die wij k<strong>en</strong>n<strong>en</strong>,<br />
zou sam<strong>en</strong>gesteld zijn uit het werk <strong>van</strong> Theophorus <strong>en</strong> de gegev<strong>en</strong>s rond e<strong>en</strong> zekere <strong>Ignatius</strong>, e<strong>en</strong><br />
orthodox christ<strong>en</strong> die de martelaarsdood te Philippi stierf.<br />
Het werk <strong>van</strong> DelaFosse past goed in de tijd waarin de bronn<strong>en</strong>splitsing opgang maakte. Vgl. Corwin,<br />
V.; St. <strong>Ignatius</strong> and Christianity in Antioch (Yale Publications in Religion, 1, editor: David Horne);<br />
Yale University Press; New Hav<strong>en</strong> 1960, blz.7,8.
onderzoek naar de herkomst <strong>en</strong> strekking <strong>van</strong> de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> in de korte<br />
rec<strong>en</strong>sie. De c<strong>en</strong>trale gedachte <strong>van</strong> het proefschrift was dat alle briev<strong>en</strong> uitgedacht war<strong>en</strong> door<br />
e<strong>en</strong> Christelijke romanschrijver. Dat zou dan waarschijnlijk zijn gebeurd in Rome tuss<strong>en</strong> 165<br />
<strong>en</strong> 175 na Christus. “Onze schrijver had e<strong>en</strong> held noodig, <strong>van</strong> wi<strong>en</strong> m<strong>en</strong> niet meer wist dan<br />
dat hij e<strong>en</strong> martelaar uit d<strong>en</strong> voortijd was; alle verdere bijzonderhed<strong>en</strong> die aangaande hem<br />
bek<strong>en</strong>d war<strong>en</strong>, zoud<strong>en</strong> slechts e<strong>en</strong> beletsel zijn om hem de rol te lat<strong>en</strong> spel<strong>en</strong> welke de auteur<br />
hem toedacht.” 1<br />
E<strong>en</strong> vergelijkbare gedachte is aan het einde <strong>van</strong> de jar<strong>en</strong> Zev<strong>en</strong>tig geponeerd door Robert Joly,<br />
professor aan de universiteit <strong>van</strong> Brussel. Volg<strong>en</strong>s hem pass<strong>en</strong> de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong><br />
historisch niet in het tijdperk waaraan ze word<strong>en</strong> toegeschrev<strong>en</strong>. 2 Zijn datering stemt<br />
ongeveer overe<strong>en</strong> met die <strong>van</strong> Schim <strong>van</strong> der Loef. 3 Als mogelijke vervalser draagt Joly de<br />
naam <strong>van</strong> Marcion <strong>van</strong> Smyrna aan, maar geeft toe dat dit niet meer dan e<strong>en</strong> hypothese is. 4<br />
E<strong>en</strong> andere Franstalige die vraagtek<strong>en</strong>s heeft geplaatst bij het gehele briev<strong>en</strong>corpus is C.<br />
Munier. 5<br />
2.8.4 ‘Echte’ briev<strong>en</strong> betwijfeld (III)<br />
Ander<strong>en</strong> kiez<strong>en</strong> voor e<strong>en</strong> beperkte selectie uit de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong>. Aan het eind <strong>van</strong> de jar<strong>en</strong><br />
Zestig zette R. Weij<strong>en</strong>borg deze discussie uit de Neg<strong>en</strong>ti<strong>en</strong>de Eeuw weer in gang. 6 Hij ziet de<br />
erk<strong>en</strong>de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> als e<strong>en</strong> afkorting <strong>van</strong> de langere Middeleeuwse rec<strong>en</strong>sie. Daarom ziet<br />
Weij<strong>en</strong>borg zich g<strong>en</strong>oodzaakt om het getuig<strong>en</strong>is <strong>van</strong> Eusebius in dit verband maar weg te<br />
1 Schim <strong>van</strong> der Loef, H.P.; Onderzoek naar de Herkomst <strong>en</strong> de Strekking der Zev<strong>en</strong> Briev<strong>en</strong> <strong>van</strong><br />
<strong>Ignatius</strong> in de Korte Rec<strong>en</strong>sie, academisch proefschrift ter verkrijging <strong>van</strong> d<strong>en</strong> graad <strong>van</strong> doctor in de<br />
Godgeleerdheid aan de Rijksuniversiteit te Leid<strong>en</strong>; A.W. Sijthoff; Leid<strong>en</strong> 1906, blz.206.<br />
2 Joly, R.; Le Dossier d’Ignace d’Antioche; Université libre de Bruxelles, Faculté de Philosophie et<br />
Lettres LXIX; Éditions de l’Université Bruxelles; Brussel 1979, blz.105ff.<br />
3 Joly stelt als datum ante quem het jaar 170 A.D. Vgl. Joly, R.; Le Dossier d’Ignace d’Antioche;<br />
Université libre de Bruxelles, Faculté de Philosophie et Lettres LXIX; Éditions de l’Université<br />
Bruxelles; Brussel 1979, blz.113-120.<br />
4 “Je ne p<strong>en</strong>se pas que l’id<strong>en</strong>tité soit impossible, mais je ne p<strong>en</strong>se pas non plus qu’elle puisse être<br />
prouvée. Qu’elle reste donc une pure hypothèse au carré. En histoire, on ne gagne rein à voulloir tout<br />
savoir.”, Joly, R.; Le Dossier d’Ignace d’Antioche; Université libre de Bruxelles, Faculté de<br />
Philosophie et Lettres LXIX; Éditions de l’Université Bruxelles; Brussel 1979, blz.120.<br />
5 Munier, C.; Á-propos d’Ignace d’Antioche', in: Revue de Sci<strong>en</strong>ces Religieuses 1980; Part.54,<br />
blz.55-73; <strong>en</strong>: Á-propos d'Ignace d'Antioche', observations sur la liste épistcopale d'Antioche, in:<br />
Revue de Sci<strong>en</strong>ces Religieuses 1981; Part 55, blz.126-131.<br />
6 Weij<strong>en</strong>borg, R.; Les Lettres d'Ignace d'Antioche; Brill; Leid<strong>en</strong> 1969.
verklar<strong>en</strong>, door mete<strong>en</strong> maar dit deel <strong>van</strong> de Historia Ecclesiastica <strong>van</strong> g<strong>en</strong>oemde als e<strong>en</strong><br />
vervalsing <strong>van</strong> rond 360 A.D. te duid<strong>en</strong>.<br />
De Spanjaard Rius-Camps veronderstelde e<strong>en</strong> literaire afhankelijkheid <strong>van</strong> de Didascalia <strong>en</strong><br />
hield zo nog vier min of meer echte briev<strong>en</strong> over. Alle<strong>en</strong> de briev<strong>en</strong> die <strong>van</strong>uit Smyrna<br />
werd<strong>en</strong> geschrev<strong>en</strong>, zoud<strong>en</strong> “echte” zijn. 1 Min of meer oorspronkelijk is slechts de<br />
Romein<strong>en</strong>brief, de andere drie, aan de Efeziërs, Tralliërs <strong>en</strong> Magnesiërs, zitt<strong>en</strong> vol<br />
toevoeging<strong>en</strong>. 2 De oorspronkelijke versie <strong>van</strong> de briev<strong>en</strong> zoud<strong>en</strong> geschrev<strong>en</strong> zijn tuss<strong>en</strong> het<br />
jaar 80 <strong>en</strong> 100 AD. 3 Eén <strong>van</strong> de k<strong>en</strong>merk<strong>en</strong> <strong>van</strong> de vervalser is volg<strong>en</strong>s Rius-Camps de<br />
gedachte aan e<strong>en</strong> stedelijk monarchaal episcopaat, dat wil zegg<strong>en</strong>: e<strong>en</strong> superbisschop die de<br />
geme<strong>en</strong>te <strong>van</strong> e<strong>en</strong> grote stad onder zich heeft. 4<br />
Soms lijkt de gedacht<strong>en</strong>gang <strong>van</strong> h<strong>en</strong> die de auth<strong>en</strong>ticiteit <strong>van</strong> de briev<strong>en</strong> verwerp<strong>en</strong>, wel wat<br />
speculatief. Het is altijd gevaarlijk om e<strong>en</strong> vooropgezet standpunt te hebb<strong>en</strong> over wat twee<br />
duiz<strong>en</strong>d jaar geled<strong>en</strong> wel of niet kon gebeur<strong>en</strong>. 5<br />
Hoofdargum<strong>en</strong>t voor de verwerpers is de drievoudige kerkelijke hiërarchie die zich aandoet in<br />
de overgeleverde briev<strong>en</strong>. Die zou dan op vervalsing of latere bewerking duid<strong>en</strong>.<br />
1 Rius-Camps, J.; The Four Auth<strong>en</strong>tic <strong>Letters</strong> of <strong>Ignatius</strong>, the Martyr; Pontificium Institutum<br />
Ori<strong>en</strong>talum Studiorum; Roma 1980. Zie verder: Br<strong>en</strong>t, A.; The Relations Betwe<strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong> and the<br />
Didascalia; Second C<strong>en</strong>tury 1991; Part 8, blz.129-156.<br />
2 Rius-Camps, J.; The Four Auth<strong>en</strong>tic <strong>Letters</strong> of <strong>Ignatius</strong>, the Martyr; Pontificium Institutum<br />
Ori<strong>en</strong>talum Studiorum; Roma 1980, blz.147: “The clauses newly created by the forger are: (1) Eph.<br />
20: to interrupt the anti-Docetic exposition (Eph. + Sm.) of the original letter to the Ephesians; (2)<br />
Mg. 13: to interrupt the anti-Judaizing exposition (Mg.+Phld.) of the original letter to the Magnesians;<br />
(3) Phld.inscr.b.-1: to provide a heading for the freshly created letter to the Philadelphians; (4) Phld.<br />
10-11; Sm. 12 and Pol.7,2 and 8,1: to finish the three new letters composed by the interpolator.”<br />
3 Rius-Camps, J.; The Four Auth<strong>en</strong>tic <strong>Letters</strong> of <strong>Ignatius</strong>, the Martyr; Pontificium Institutum<br />
Ori<strong>en</strong>talum Studiorum; Roma 1980, blz.146.<br />
4 Rius-Camps, J.; The Four Auth<strong>en</strong>tic <strong>Letters</strong> of <strong>Ignatius</strong>, the Martyr; Pontificium Institutum<br />
Ori<strong>en</strong>talum Studiorum; Roma 1980, blz.130.<br />
5 Wanneer er toegevoegd is <strong>en</strong> wanneer eig<strong>en</strong>lijk beter de hele brief als onecht kan word<strong>en</strong> verworp<strong>en</strong>,<br />
raakt e<strong>en</strong> zaak <strong>van</strong> persoonlijke willekeur. De eindresulat<strong>en</strong> hang<strong>en</strong> nauw sam<strong>en</strong> met de theorie <strong>van</strong><br />
de betrokk<strong>en</strong> wet<strong>en</strong>schapper. In e<strong>en</strong> andere puzzel kunn<strong>en</strong> ze ook pass<strong>en</strong>, maar dan ligg<strong>en</strong> ze op e<strong>en</strong><br />
andere plaats. E<strong>en</strong> voorbeeld hier<strong>van</strong> zijn mogelijke verklaring<strong>en</strong> <strong>van</strong> “technische” Christelijke<br />
term<strong>en</strong> als “Christ<strong>en</strong>dom”, “katholiek” <strong>en</strong> “homilie”. War<strong>en</strong> ze er in de tweede eeuw al? Zijn ze later<br />
toegevoegd? Of moet de hele brief verworp<strong>en</strong> word<strong>en</strong> als e<strong>en</strong> latere vervalsing, omdat we er zulke<br />
woord<strong>en</strong> in aantreff<strong>en</strong>? Alledrie zijn het mogelijkhed<strong>en</strong>, die afhankelijk <strong>van</strong> de theorie legitiem zijn.<br />
Het probleem in de hele discussie is echter dat er altijd het gevaar geblek<strong>en</strong> is om e<strong>en</strong> achti<strong>en</strong> eeuw<strong>en</strong><br />
later uitgedachte hypothese te verabsoluter<strong>en</strong> terwijl er mogelijk meerdere theorieën d<strong>en</strong>kbaar zijn die<br />
elk op eig<strong>en</strong> wijze het sc<strong>en</strong>ario min of meer plausibel verklar<strong>en</strong>. W. Schoedel zegt bijvoorbeeld<br />
relativer<strong>en</strong>d: “Finally, it is not especially remarkable that letters writt<strong>en</strong> within so short a time should<br />
not always follow as consist<strong>en</strong>tly as we may like or that they should contain passages from differ<strong>en</strong>t<br />
contexts that fall easily together.” Vgl. Schoedel, W.R.; <strong>Ignatius</strong> of Antioch, A Comm<strong>en</strong>tary on the<br />
<strong>Letters</strong> of <strong>Ignatius</strong> of Antioch; Fortress Press; Philadelphia 1985, blz.6.
We zull<strong>en</strong> op deze vrag<strong>en</strong> nog nader ingaan in het volg<strong>en</strong>de hoofdstuk. Voor het mom<strong>en</strong>t is<br />
het voldo<strong>en</strong>de om te meld<strong>en</strong> dat er e<strong>en</strong> historisch bevredig<strong>en</strong>de verklaring gegev<strong>en</strong> kan<br />
word<strong>en</strong>, die misschi<strong>en</strong> niet de aannemelijkste is, maar technisch wel mogelijk. In e<strong>en</strong><br />
dergelijk geval past bescheid<strong>en</strong>heid. Het is overschatting <strong>van</strong> het wet<strong>en</strong>schappelijk<br />
beoordelingsvermog<strong>en</strong>, om achteraf te besluit<strong>en</strong> wat 1800 jaar geled<strong>en</strong> wel <strong>en</strong> niet kon<br />
gebeur<strong>en</strong>. Binn<strong>en</strong> het kader <strong>van</strong> dit onderzoek naar het Schriftgezag is het daarom e<strong>en</strong><br />
verantwoord uitgangspunt om met de zev<strong>en</strong> minder betwiste briev<strong>en</strong> te werk<strong>en</strong>, terwijl <strong>van</strong> de<br />
overige briev<strong>en</strong> indirect betrokk<strong>en</strong> word<strong>en</strong>. 1<br />
2.9 <strong>Ignatius</strong> <strong>en</strong> Paulus<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft, gezi<strong>en</strong> zijn vergelijkbare gang naar Rome, begrijpelijke achting voor de apostel<br />
Paulus. 2 Hij verwijst expliciet naar de apostel in zijn schrijv<strong>en</strong> aan de Romein<strong>en</strong> <strong>en</strong> de<br />
Efeziërs. 3 Voor h<strong>en</strong> die m<strong>en</strong><strong>en</strong> aan Paulus het auteurschap <strong>van</strong> de Efezebrief te moet<strong>en</strong><br />
ontzegg<strong>en</strong>, is die laatste verwijzing e<strong>en</strong> probleem. 4 Zijn taalgebruik is hier <strong>en</strong> daar zelfs <strong>van</strong><br />
id<strong>en</strong>tificer<strong>en</strong>de aard, 5 maar hij stelt zichzelf niet op hetzelfde gezagsniveau als dat <strong>van</strong> de<br />
apostel. 6<br />
<strong>Ignatius</strong> deelt zijn belangstelling voor Paulus met Clem<strong>en</strong>s <strong>van</strong> Rome <strong>en</strong> Polycarpus <strong>van</strong><br />
Smyrna. 7 Paulus is voor h<strong>en</strong> e<strong>en</strong> gezaghebb<strong>en</strong>de verwijzingsbron. 8<br />
Natuurlijk kom<strong>en</strong> niet alle thema’s uit Paulus’ briev<strong>en</strong> bij <strong>Ignatius</strong> aan de orde. 1<br />
1<br />
Vgl. Kirsopp Lake, The Apostolic Fathers, vol.1, in: Loeb Classical Library; William Heinemann;<br />
London 1977, blz.167-171 <strong>en</strong> Altaner, B., Stuiber, A.; Patrologie, Leb<strong>en</strong>, Schrift<strong>en</strong> und Lehre der<br />
Kirch<strong>en</strong>väter, 8., durchgeseh<strong>en</strong>e und erweiterte Auflage; Herder; Freiburg 1978, blz.48.<br />
2<br />
Vgl. Lindemann, A.; Paul in the writings of the apostolic fathers; in: Babcock, W.S. ed.; Paul and<br />
the Legacies of Paul; Southern Methodist University Press; Dallas 1990, blz.36-41.<br />
3<br />
Ign. ad Eph. XII.2; ad Rom. IV.3. Onderzoekers hebb<strong>en</strong> in de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> maar liefst 198<br />
verwijzing<strong>en</strong> naar het schrijv<strong>en</strong> <strong>van</strong> de apostel gesignaleerd, waar<strong>van</strong> er neg<strong>en</strong>ti<strong>en</strong> weinig omstred<strong>en</strong><br />
zijn. H<strong>en</strong>dricks, W.L.; Imagination and Creativity as Integral to Herm<strong>en</strong>eutics, in: Patterson, B.E.;<br />
Sci<strong>en</strong>ce, Faith and Revelation, an Approach to Christian Philosophy; Broadman Press; Nashville<br />
1979, blz.277-282.<br />
4<br />
Ook de uitdrukking in Ign. ad Eph.XII.2 zou onecht zijn.<br />
Lindemann, A; Paulus im 2. Jahrhundert; in: Sevrin, J.-M.; The New Testam<strong>en</strong>t in Early Christianity,<br />
La réception des écrits néotestam<strong>en</strong>taires dans le christianisme primitif; Leuv<strong>en</strong> University Press;<br />
Leuv<strong>en</strong> 1989, blz.44,45, heeft hiervoor e<strong>en</strong> oplossing: “Die Formulierung in Eph 12,2 ist eine<br />
keineswegs ungeschickte Anspielung auf die Tatsache, daß zwisch<strong>en</strong> Ephesus und Paulus eine<br />
besonders <strong>en</strong>ge, eb<strong>en</strong> auch brieflich dokum<strong>en</strong>tierte Beziehung stand.”<br />
5<br />
Ign. ad Rom. IX.2; ad Eph. XXI.2; ad Magn. XIV; ad Tral. XIII.1.<br />
6<br />
Ign. ad Eph. III.1; ad Tral. III.3; ad Rom. IV.3.<br />
7<br />
I Clem. V.5-7, XLVII.1-4; Pol. ad Phil.III.2, IX.1, XI.2-3.<br />
8<br />
De Boer, M.C.; Comm<strong>en</strong>t: Which Paul?; in: Babcock, W.S.; Paul and the Legacies of Paul;<br />
Southern Methodist University Press; Dallas 1990, blz.48.
Ook is er wel gesteld dat de apostel lijd<strong>en</strong> omwille <strong>van</strong> Christus anders zou b<strong>en</strong>ader<strong>en</strong> dan de<br />
kerkvader. 2 Binn<strong>en</strong> hun verscheid<strong>en</strong> situaties bestaat er echter wez<strong>en</strong>lijke overe<strong>en</strong>komst in<br />
b<strong>en</strong>adering. 3 Het gaat echter te ver om te stell<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> eig<strong>en</strong>lijk meer bij de gnostiek<br />
dan bij Paulus thuishoort. Omdat <strong>Ignatius</strong> niet expliciet zegt dat alle heil <strong>en</strong> redding<br />
uiteindelijk uit het geloof in Christus is, <strong>en</strong> gelooft dat zijn lijd<strong>en</strong> e<strong>en</strong> hem helpt op het pad der<br />
zaligheid, zou de arme kerkleider de plank helemaal misslaan. 4 Deze opvatting rust op e<strong>en</strong><br />
speculatieve reconstructie <strong>van</strong> Paulus <strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong>. Vanuit e<strong>en</strong> bijzonder <strong>en</strong>ge opvatting <strong>van</strong> de<br />
Lutherse rechtvaardigingsleer, is met name door Duitse nieuwtestam<strong>en</strong>tici aan Paulus het<br />
autheurschap ontzegd <strong>van</strong> de meeste <strong>van</strong> de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong>af de tweede eeuw algeme<strong>en</strong> aan de<br />
apostel zijn toegeschrev<strong>en</strong>. Dit geeft in ieder geval blijk <strong>van</strong> e<strong>en</strong> onhistorisch verstaan <strong>van</strong> de<br />
geschrift<strong>en</strong> <strong>van</strong> de apostel Paulus. Enige poging om <strong>van</strong> daaruit conclusies te trekk<strong>en</strong> over het<br />
“onpaulinische” gedrag <strong>van</strong> kerkvaders in de tweede eeuw, heeft bij voorbaat e<strong>en</strong> speculatief<br />
karakter. Ook doet de opvatting dat <strong>Ignatius</strong> meer gnostisch dan Paulinisch zou zijn, ge<strong>en</strong><br />
1 Lindemann, A; Paulus im 2. Jahrhundert; in: Sevrin, J.- M.; The New Testam<strong>en</strong>t in Early<br />
Christianity, La réception des écrits néotestam<strong>en</strong>taires dans le christianisme primitif; Leuv<strong>en</strong><br />
University Press; Leuv<strong>en</strong> 1989, blz.47: “Bei <strong>Ignatius</strong> fehlt das paulinisch<strong>en</strong> Gesetzesverständnis; es<br />
fehlt - in diesem Zuzamm<strong>en</strong>hang- auch die Begrifflichkeit der paulinisch<strong>en</strong> Rechtfertigungslehre. Das<br />
ist aber kein Beleg für eine unzureich<strong>en</strong>de Paulusrezeption. Es ist eher ein Indiz dafür, daß in der<br />
Situation der Ignatian<strong>en</strong> diese Thematiek nicht aktuell (bzw. nicht umstritt<strong>en</strong>) war.”<br />
2 Pauls<strong>en</strong>, H.; Studi<strong>en</strong> zur Theologie des <strong>Ignatius</strong> von Anthiochi<strong>en</strong>; Forschung<strong>en</strong> zur Kirch<strong>en</strong>- und<br />
Dogm<strong>en</strong>geschichte, Band 29; Vand<strong>en</strong>hoeck & Ruprecht; Götting<strong>en</strong> 1978, blz.184, 185: “Bei Paulus<br />
geht es vor allem um das Leid<strong>en</strong> des Apostels, der die Wundmale Christi an seinem Leibe trägt und<br />
für d<strong>en</strong> solch christologisches Leid<strong>en</strong> konstitutiv zu seiner Verkündigung gehört. Bei <strong>Ignatius</strong> ist es<br />
demgeg<strong>en</strong>über der Bischof, der dem Martyrium <strong>en</strong>tgeg<strong>en</strong>geht. Weit w<strong>en</strong>iger ist deshalb sein Leid<strong>en</strong><br />
K<strong>en</strong>nzeich<strong>en</strong> eschatologischer Zeit als vielmehr Abschluß irdischer Zeit mit dem Ziel, das Heil zu<br />
erlang<strong>en</strong>. Währ<strong>en</strong>d Paulus in d<strong>en</strong> eschatologische Merkmal und<br />
christologische Bestimmung zusamm<strong>en</strong>sieht, bedeutet für <strong>Ignatius</strong> das Martyrium d<strong>en</strong> Sonderfall, der<br />
für die Gemeinde nicht zur Regel wird und so der eschatologisch<strong>en</strong> Kompon<strong>en</strong>te im paulinisch<strong>en</strong> Sinn<br />
<strong>en</strong>tbehrt.”<br />
3 Meinhold, P.; Studi<strong>en</strong> zu <strong>Ignatius</strong> von Antiochi<strong>en</strong>; Veröff<strong>en</strong>tlichung<strong>en</strong> des Instituts für europäische<br />
Geschichte Mainz, Band 97, Abteilung für ab<strong>en</strong>dländische Religionsgeschichte; Franz Steiner<br />
Verlag; Wiesbad<strong>en</strong> 1979, blz.11: “Das Martyrium ist imitatio Christi. Wie Paulus so k<strong>en</strong>nt auch<br />
<strong>Ignatius</strong> die ..inner<strong>en</strong> Nachbildung des Geschickes Christi.”<br />
4 Rathke, H.; <strong>Ignatius</strong> von Antiochi<strong>en</strong> und die Paulusbriefe; Texte und Untersuchung<strong>en</strong> zur<br />
Geschichte der altchristlich<strong>en</strong> Literatur, Band 99; Akademie Verlag; Berlin 1967, blz.98,99:<br />
“<strong>Ignatius</strong> geht nun aber in der B<strong>en</strong>utzung von außerbiblisch<strong>en</strong> Vorstellung<strong>en</strong> und D<strong>en</strong>kform<strong>en</strong> und in<br />
der Angleichung an sie wes<strong>en</strong>tlich weiter, so daß man immer wieder d<strong>en</strong> Eindruck gewinn<strong>en</strong> konnte,<br />
die ignatianische Theologie sei im Z<strong>en</strong>trum von der biblisch<strong>en</strong> und speziell paulinisch<strong>en</strong><br />
Verkündigung abgewich<strong>en</strong>. Das sit auch damit nicht widerlegt, daß in d<strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong>brief<strong>en</strong> immer<br />
wieder zu Christus hingeführt wird und christologische Bek<strong>en</strong>ntnisse eingefügt sind. Auch eine<br />
christoz<strong>en</strong>trische Theologie wird unbiblisch, w<strong>en</strong>n Christus von einem gnostisch<strong>en</strong> Mythos oder von<br />
einem philosophisch<strong>en</strong> Prinzip her gedeutet und verstand<strong>en</strong> wird. Ansätze zu solcher<br />
Betrachtungswiese hat <strong>Ignatius</strong> gegeb<strong>en</strong>, und er ist immer wieder in diesem Sinne verstand<strong>en</strong> und<br />
ausgelegt word<strong>en</strong>.”
echt aan de inhoud <strong>van</strong> di<strong>en</strong>s briev<strong>en</strong>. Het raamwerk <strong>van</strong> de kerkleider is niet gnostisch. Dat<br />
blijkt uit de wijze waarop hij aankijkt teg<strong>en</strong> geschied<strong>en</strong>is, theologie <strong>en</strong> wereld. 1 Bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong>,<br />
wie de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> leest, ontmoet daar ge<strong>en</strong> man die vastklauw<strong>en</strong>d aan e<strong>en</strong><br />
filosofisch principe of e<strong>en</strong> gnostische mythe de marteldood tegemoet gaat. 2<br />
2.10 <strong>Ignatius</strong> <strong>en</strong> Johannes<br />
Behalve de apostel Paulus, zou ook Johannes e<strong>en</strong> belangrijke invloed op <strong>Ignatius</strong> hebb<strong>en</strong><br />
uitgeoef<strong>en</strong>d. 3 Hoewel <strong>Ignatius</strong> minder dikwijls naar deze apostel verwijst dan naar Paulus, is<br />
wel verondersteld dat <strong>Ignatius</strong> leerling was <strong>van</strong> Johannes in Klein-Azië. 4 Historisch<br />
getuig<strong>en</strong>is hieromtr<strong>en</strong>t ontbreekt echter. E<strong>en</strong> belangrijke zaak die wordt herleid tot de apostel<br />
Johannes is <strong>Ignatius</strong> waardering <strong>van</strong> het heilig Avondmaal. 5 Ook is wel gezegd dat er allerlei<br />
verbinding<strong>en</strong> tuss<strong>en</strong> zijn Avondmaalsopvatting <strong>en</strong> de Gnostiek zoud<strong>en</strong> zijn, maar deze<br />
neger<strong>en</strong> voor de hand ligg<strong>en</strong>de herleiding<strong>en</strong> tot Nieuwtestam<strong>en</strong>tisch gedacht<strong>en</strong>goed. 6<br />
1 “Wie immer man auch das Verhältnis von <strong>Ignatius</strong> zur Gnosis im einzeln<strong>en</strong> seh<strong>en</strong> mag, so bezeug<strong>en</strong><br />
doch die in der Auseinandersetzung mit d<strong>en</strong> judaistisch<strong>en</strong> Strömung<strong>en</strong> <strong>en</strong>twickelt<strong>en</strong><br />
geschichtstheologisch<strong>en</strong> Gedank<strong>en</strong> und das für die Begründung der Unterordnung unter d<strong>en</strong><br />
monarchisch<strong>en</strong> Episkopat verwandte retouchierte Bild von der christlich<strong>en</strong> Vergang<strong>en</strong>heit, das im<br />
wes<strong>en</strong>tlich<strong>en</strong> nur die Wirksamkeit der Apostel sieht, die Stärke seiner geschichtstheologisch<strong>en</strong><br />
Anschauung<strong>en</strong> im ganz<strong>en</strong> wodurch er sich grundleg<strong>en</strong>d von der Gnosis trotz der Herübernahme<br />
einzelner ihrer Ide<strong>en</strong> und des Red<strong>en</strong>s mit ihr<strong>en</strong> Wort<strong>en</strong> unterscheidet.”, aldus P. Meinhold; Die<br />
geschichtstheologisch<strong>en</strong> Konzeption<strong>en</strong> des <strong>Ignatius</strong> von Antiochi<strong>en</strong>, in: Grandfield, P. & Jungmannn,<br />
J.A.; KYRIAKON, Festschrift Johannes Quast<strong>en</strong>, Volume I; Verlag Asch<strong>en</strong>dorff; Münster Westf.<br />
1970, blz.191.<br />
2 Vgl. Ign. ad Rom. IV.1-3.<br />
3 Goltz; E. Freiherrn von der; <strong>Ignatius</strong> von Antiochi<strong>en</strong> als Christ und Theologe, eine<br />
dogm<strong>en</strong>geschichtliche Untersuchung; J.C. Hinrich’sche Buchhandlung; Leipzig 1894, blz.174:<br />
“Es kann kein Zweifel sein, dass die Person des Apostels Johannes auch für dies<strong>en</strong> von<br />
massgeb<strong>en</strong>dem Einfluss gewes<strong>en</strong> ist und ihm seine christoc<strong>en</strong>trische, mystische Geistesart und<br />
wertvolle urchristliche Gedank<strong>en</strong> vererbt hat.” En: “Ign. Steht stärker unter dem johanneisch<strong>en</strong> als<br />
dem paulinisch<strong>en</strong> Einfluss”. Dat dit laatste moeilijk bewez<strong>en</strong> kan word<strong>en</strong>, moet Von der Goltz zelf<br />
ook eig<strong>en</strong>lijk toegev<strong>en</strong>, blz.175: “Aber schon bei ihm ist nicht mehr überal die Unterscheidung beider<br />
Elem<strong>en</strong>te klar aufrecht zu erhalt<strong>en</strong>.”<br />
4 Goltz; E. Freiherrn von der; <strong>Ignatius</strong> von Antiochi<strong>en</strong> als Christ und Theologe, eine<br />
dogm<strong>en</strong>geschichtliche Untersuchung; J.C. Hinrich’sche Buchhandlung; Leipzig 1894, blz.174:<br />
“Ich glaube, es giebt hier nur eine Lösung durch die Annahme, dass Ign. Schon früher in Kleinasi<strong>en</strong><br />
war, sei es als Schüler des Apostels, sei es als Glied einer durch Johannes beeinflusst<strong>en</strong> Gemeinde.”<br />
5 <strong>Ignatius</strong> verbindt echter de bedi<strong>en</strong>ing <strong>van</strong> het sacram<strong>en</strong>t aan het ambt <strong>van</strong> bisschop.<br />
6 “Aus der christlich<strong>en</strong> Tradition übernimmt Ign die Gleichsetzung der eucharistisch<strong>en</strong> Gab<strong>en</strong> mit<br />
Fleisch und Blut Christi, einige christologische Bek<strong>en</strong>ntnissätze und die Anschauung von der<br />
soteriologische Bedeutung der Eucharistie. Dieses material spitzt er auf sein Anlieg<strong>en</strong> hin zu und<br />
kombiniert es mit dem Gedank<strong>en</strong> von der Einheit der Kirche, der höchstwahrscheinlich eine<br />
Abwandung einer gnostisch<strong>en</strong> Spekulation ist. Eine Kombination christlicher Überzeugung<strong>en</strong> mit<br />
einer leicht verändert<strong>en</strong> gnostisch<strong>en</strong> Anschauung di<strong>en</strong>t Ign zur Abwehr ihm fremd erschein<strong>en</strong>der<br />
Lehr<strong>en</strong>.”, aldus Wehr, L.; Arznei der Unsterblichkeit, die Eucharistie bei <strong>Ignatius</strong> von Antiochi<strong>en</strong> und
2.11 Oorkond<strong>en</strong><br />
We treff<strong>en</strong> bij de opzi<strong>en</strong>er uit Antiochië <strong>en</strong>kele leerstellige acc<strong>en</strong>t<strong>en</strong> aan die vermelding<br />
verdi<strong>en</strong><strong>en</strong>. Achtere<strong>en</strong>volg<strong>en</strong>s word<strong>en</strong> oorkond<strong>en</strong>, docetisme, anti-semitisme <strong>en</strong> episcopalisme<br />
behandeld. Lat<strong>en</strong> we beginn<strong>en</strong> met het meest omstred<strong>en</strong> punt. Dit is <strong>van</strong> belang in verband<br />
met de visie <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> op het Schriftgezag, <strong>en</strong> met name de status <strong>van</strong> Nieuwtestam<strong>en</strong>tische<br />
geschrift<strong>en</strong> in hun verhouding tot het Oude Testam<strong>en</strong>t. Volg<strong>en</strong>s veel wet<strong>en</strong>schappers zou<br />
<strong>Ignatius</strong> het E<strong>van</strong>gelie uitspel<strong>en</strong> teg<strong>en</strong> het Oude Testam<strong>en</strong>t. Ze kom<strong>en</strong> tot die conclusie op<br />
grond <strong>van</strong> e<strong>en</strong> passage uit de brief <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> aan de Philadelphiërs (8.2). Deze<br />
“broederliefhebbers” wordt de volg<strong>en</strong>de pericoop voorgeschoteld:<br />
<br />
t <br />
<br />
<br />
, <br />
.<br />
2.11.1 Twee Mogelijkhed<strong>en</strong><br />
Het probleem c<strong>en</strong>treert zich rond het zinsdeel t<br />
. 1 Dat le<strong>en</strong>t zich voor twee vertaling<strong>en</strong> die beid<strong>en</strong> ev<strong>en</strong> goed<br />
mogelijk lijk<strong>en</strong>.<br />
im Joahnnese<strong>van</strong>gelium; Neutestam<strong>en</strong>tliche Abhandlung<strong>en</strong>, neue Folge, Band 18; Asch<strong>en</strong>dorff;<br />
Münster 1987, blz.373. <strong>Ignatius</strong> wordt voorgesteld als e<strong>en</strong> echte twintigste eeuwse bronnesplitser die<br />
overal stukjes traditie <strong>van</strong>daan haalt. Wat noch meer verwondert is het feit dat twee duiz<strong>en</strong>d jaar<br />
later, e<strong>en</strong> Duitse geleerde precies weet te vertell<strong>en</strong> waar de stukjes <strong>van</strong>daan zijn gekom<strong>en</strong>, althans:<br />
“höchstwahrscheinlich”. Aangezi<strong>en</strong> het uit de briev<strong>en</strong> niet hard te mak<strong>en</strong> is dat <strong>Ignatius</strong> werkt met<br />
e<strong>en</strong> gnostisch raamwerk, is voorzichtigheid gepast bij het signaler<strong>en</strong> <strong>van</strong> gnostische opvatting<strong>en</strong>. Dat<br />
geldt vooral als ze gemakkelijk aan e<strong>en</strong> andere voor de hand ligg<strong>en</strong>de “traditie” kunn<strong>en</strong> word<strong>en</strong><br />
toegeschrev<strong>en</strong>. De grondslag <strong>van</strong> de e<strong>en</strong>heidsgedachte <strong>van</strong> de Kerk rond het Avondmaal komt<br />
namelijk rechtstreeks <strong>van</strong> de apostel Paulus!: <br />
<br />
. (1 Cor.10:17)<br />
1 De eerste hand <strong>van</strong> het Griekse manuscript G heeft de weergave: (“bij de oud<strong>en</strong>”,<br />
vgl. Matth. 5:21ff.: ). Tekstkritisch is het buit<strong>en</strong>gewoon<br />
onwaarschijnlijk dat deze lezing correct is. Daarvoor moet<strong>en</strong> zonder tekstgetuig<strong>en</strong>is het in<br />
regels neg<strong>en</strong> <strong>en</strong> ti<strong>en</strong> veranderd word<strong>en</strong> in .<br />
Aannemelijker is de opvatting dat het hier om e<strong>en</strong> kopieerfout zou gaan. E<strong>en</strong> dergelijke schrijffout<br />
was bij gemakkelijk gemaakt, omdat er maar e<strong>en</strong> kleine leesfout bij de dicteerder of
“Als ik het niet in de archiev<strong>en</strong>, in het E<strong>van</strong>gelie, vind, geloof ik het niet.”(A)<br />
Of: “Als ik het niet in de archiev<strong>en</strong> vind, geloof ik niet in het e<strong>van</strong>gelie.”(B)<br />
2.11.2 Oorkond<strong>en</strong> = Oude Testam<strong>en</strong>t?<br />
Bijna unaniem wordt in onze eeuw de laatste vertaling aangehang<strong>en</strong>. 1<br />
De archiev<strong>en</strong> word<strong>en</strong> uitgelegd als verwijzing naar het Oude Testam<strong>en</strong>t. “Et voila!”: <strong>Ignatius</strong><br />
zegt dat het niet uitmaakt wat het Oude Testam<strong>en</strong>t wel of niet beweert, hij trekt zich alle<strong>en</strong><br />
iets aan <strong>van</strong> Christus! In e<strong>en</strong> tijd waarin Oudtestam<strong>en</strong>tici niet meer gelov<strong>en</strong> dat de profet<strong>en</strong><br />
werkelijk over Christus sprak<strong>en</strong>, maar dat er sprake is <strong>van</strong> goedbedoelde Christologische<br />
inlegkunde achteraf, komt e<strong>en</strong> dergelijke uitspraak <strong>van</strong> e<strong>en</strong> vroege kerkvader als geroep<strong>en</strong>.<br />
Fijn dat we ons twintigste eeuwse theologisch exist<strong>en</strong>tialisme nu kunn<strong>en</strong> herleid<strong>en</strong> tot<br />
<strong>Ignatius</strong>. 2<br />
2.11.3 <strong>Ignatius</strong> <strong>en</strong> Profet<strong>en</strong><br />
Deze opvatting doet echter ge<strong>en</strong> recht aan de wijze waarop <strong>Ignatius</strong> het Oude Testam<strong>en</strong>t <strong>en</strong> de<br />
profet<strong>en</strong> in het bijzonder b<strong>en</strong>adert. De houding <strong>van</strong> de kerkvader is helemaal in lijn met die<br />
<strong>van</strong> het Nieuwe Testam<strong>en</strong>t. Zowel verschill<strong>en</strong>de Nieuwtestam<strong>en</strong>tische geschrift<strong>en</strong>, als diverse<br />
passages bij <strong>Ignatius</strong> zelf, stell<strong>en</strong> dat de Oudtestam<strong>en</strong>tische profet<strong>en</strong> over Christus sprak<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
verschrijving door de kopieerder hoeft plaats te vind<strong>en</strong>. Vgl. Schoedel, W.; <strong>Ignatius</strong> and the<br />
Archives; Harvard Theological Review 1978; Part 71, blz.98.<br />
Indi<strong>en</strong> de e<strong>en</strong>malige voorkomst <strong>van</strong> ge<strong>en</strong> overschrijffout is, kan het zinvol functioner<strong>en</strong> als<br />
alternatieve verwijzing naar de Schrift<strong>en</strong> of de profet<strong>en</strong> <strong>van</strong> oudsher.<br />
1 Vgl. Harnack, A von; Geschichte der Altchristlich<strong>en</strong> Literatur bis Eusebius, 2. erweiterte Auflage,<br />
Teil I: Die Überlieferung und der Bestand, 2.Halbband; J.C.Hinrichs Verlag; Leipzig 1958, blz.393.<br />
Bij Harnack <strong>en</strong> zijn volgeling<strong>en</strong> wordt het Oude Testam<strong>en</strong>t onnodig uitgespeeld teg<strong>en</strong> de Op<strong>en</strong>baring<br />
in Christus. De vele positieve verwijzing<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> naar de Oudtestam<strong>en</strong>tische profet<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
Christus gev<strong>en</strong> juist aan dat er voor de kerkvader ge<strong>en</strong> discrepantie was.<br />
Corwin, V.; St.<strong>Ignatius</strong> and Christianity in Antioch; Yale University Press; New Hav<strong>en</strong> 1960,<br />
blz.58-60.<br />
Hofmann, D.; The Authority of Scripture and Apostolic Doctrine in <strong>Ignatius</strong> of Antioch; Journal of<br />
the E<strong>van</strong>gelical Theological Society 1985; Part 28, blz.74-77.<br />
Schoedel, W.; <strong>Ignatius</strong> and the Archives; Harvard Theological Review 1978; Part 71, blz.79-106.<br />
Trevett, C.; Apocalypse, <strong>Ignatius</strong>, Montanism: seeking the seeds; Vigiliae Christianae 1989; Vol.43,<br />
part 4, blz.323-325.<br />
2 Pas in de neg<strong>en</strong>ti<strong>en</strong>de <strong>en</strong> twintigste eeuw zou het populair word<strong>en</strong> om e<strong>en</strong> teg<strong>en</strong>stelling te mak<strong>en</strong><br />
tuss<strong>en</strong> het “e<strong>van</strong>gelie” <strong>en</strong> los te mak<strong>en</strong> <strong>van</strong> e<strong>en</strong> normatieve schriftelijke neerslag. Er zijn ge<strong>en</strong><br />
aanwijzing<strong>en</strong> dat de vroege kerk dit heeft gedaan. Bij <strong>Ignatius</strong>’ tijdg<strong>en</strong>ot<strong>en</strong> Ir<strong>en</strong>aeus <strong>en</strong> Clem<strong>en</strong>s zal<br />
het teg<strong>en</strong>deel blijk<strong>en</strong>. Op grond <strong>van</strong> e<strong>en</strong> onwaarschijnlijke taalkundige interpretatie <strong>en</strong> onhistorische<br />
reconstructie m<strong>en</strong><strong>en</strong> wet<strong>en</strong>schappers als Schoedel blij te mog<strong>en</strong> constater<strong>en</strong>: “Wh<strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong> opposed<br />
the gospel to the archives (Scripture), he took what appears to be a pot<strong>en</strong>tially important theological<br />
step.” (<strong>Ignatius</strong> and the Archives; Harvard Theological Review 1978; Part 71, blz.106.)
door Hem gered zijn. Direct na de gewraakte passage kan <strong>Ignatius</strong> zonder te verblikk<strong>en</strong> of te<br />
bloz<strong>en</strong> stell<strong>en</strong> dat de geliefde profet<strong>en</strong> met het oog op Christus verkondigd<strong>en</strong>: <br />
. 1<br />
Bijzonder vreemd, dat er bij die profet<strong>en</strong> dan plotseling alle bewijsmateriaal over zou<br />
ontbrek<strong>en</strong>. Merkwaardig dat <strong>Ignatius</strong> dit zomaar kan stell<strong>en</strong>, <strong>en</strong> met e<strong>en</strong> mond vol tand<strong>en</strong><br />
staat als ev<strong>en</strong> te vor<strong>en</strong> juist datzelfde in twijfel getrokk<strong>en</strong> wordt. 2<br />
De tekstuele context le<strong>en</strong>t zich dus niet zo goed voor de vertaling die algeme<strong>en</strong> wordt<br />
voorgestaan.<br />
kan slechts naar het Oude Testam<strong>en</strong>t verwijz<strong>en</strong> indi<strong>en</strong> de omstred<strong>en</strong> zinsnede<br />
wordt geïsoleerd <strong>van</strong> zijn context <strong>en</strong> de rest <strong>van</strong> het briev<strong>en</strong>corpus <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>. De pericoop<br />
VIII.2 maakt duidelijk dat de niet noodzakelijk teg<strong>en</strong>standers, m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> uit de geme<strong>en</strong>te<br />
war<strong>en</strong>, die juist wel in het e<strong>van</strong>gelie geloofd<strong>en</strong>. 3<br />
1 Ign. ad Phil.IX.2.<br />
2 Klevinghaus, J.; Die theologische Stellung der Apostolische Väter zur alttestam<strong>en</strong>tlich<strong>en</strong><br />
Off<strong>en</strong>barung; Bertelsmann Verlag; Gütersloh 1948, blz.99: “Aber auch die von Bauer gebot<strong>en</strong>e<br />
Übersetzung: “als Bestandteil nur des E<strong>van</strong>geliums glaube ich es nicht” befriedigt nicht. Bauer<br />
umschreibt: “W<strong>en</strong>n ich es nicht (auch) in d<strong>en</strong> Urkund<strong>en</strong> finde, glaube ich es nicht, w<strong>en</strong>n ich es im<br />
E<strong>van</strong>gelium finde.” Die Übersetzung wird dem lehrmäßig<strong>en</strong> Charakter des Streites gerecht. Nach ihr<br />
würd<strong>en</strong> die Häretiker in bezug auf die Lehre in all<strong>en</strong> Punkt<strong>en</strong> Übereinstimmung fordern zwisch<strong>en</strong> AT<br />
und “E<strong>van</strong>gelium”, wobei das letztere dem AT deutlich untergeordnet wäre: “Selbst w<strong>en</strong>n etwas<br />
zugestand<strong>en</strong>ermaß<strong>en</strong> im E<strong>van</strong>gelium steht, glaube ich es nicht, w<strong>en</strong>n ich es nicht auch im AT finde.”<br />
Diese Unterordnung des E<strong>van</strong>geliums aber ist bei der betont<strong>en</strong> Behauptung des christlich<strong>en</strong><br />
Charakters ihrer Lehre im Munde der Irrlehrer wiederum und<strong>en</strong>kbar. Die übersetzung Bauers<br />
verk<strong>en</strong>nt aber auch d<strong>en</strong> Geg<strong>en</strong>stand und d<strong>en</strong> Ernst der Auseinandersetzung. Die Ign<br />
<strong>en</strong>tgeg<strong>en</strong>gehalt<strong>en</strong>e Bedingung ist ja nicht eine allgemeine dogmatische Prinzipi<strong>en</strong>lehre. Es ist hier<br />
nicht allgemein von d<strong>en</strong> Stück<strong>en</strong> der Lehre gesagt, sie müßt<strong>en</strong> sich im AT wiederfind<strong>en</strong> lass<strong>en</strong>, es<br />
müsse in Bezug auf sie Übereinstimmung festgestellt sein zwisch<strong>en</strong> E<strong>van</strong>gelium und AT, damit sie<br />
gültig sei<strong>en</strong>. Es handelt sich in dem Streit auch nicht um irg<strong>en</strong>dwelche peripher<strong>en</strong> Punkte der Lehre,<br />
sondern um d<strong>en</strong> Mittelpunkt, um das wahre Christusbek<strong>en</strong>ntnis. Hier steh<strong>en</strong> sich die Dinge viel<br />
radikaler geg<strong>en</strong>über. Die Stücke: das Komm<strong>en</strong> des Christus im Fleisch, sein wahres Leid<strong>en</strong>, die<br />
Auferstehung seines Fleisches werd<strong>en</strong> von d<strong>en</strong> Gegnern des Ign nicht etwa abgelehnt, weil sie sich,<br />
obschon im E<strong>van</strong>gelium vorhand<strong>en</strong>, nicht auch im AT fänd<strong>en</strong>, sondern einfach, weil sie sich in d<strong>en</strong><br />
vorgelegt<strong>en</strong> Urkund<strong>en</strong> nicht find<strong>en</strong>. Diese heilig<strong>en</strong> Urkund<strong>en</strong> sind für sie das E<strong>van</strong>gelium. “Was<br />
nicht darin steht,” so würd<strong>en</strong> sie sag<strong>en</strong>, “ist nicht E<strong>van</strong>gelium, kan nicht mit recht d<strong>en</strong> Anspruch<br />
erheb<strong>en</strong>, E<strong>van</strong>gelium zu sein.” Wir folg<strong>en</strong> darum der Vermutung Schliers: “ oder <br />
sind Off<strong>en</strong>barungsbücher, auf die sich einige Leute in der Gemeinde beruf<strong>en</strong>.” Das stimmt auch<br />
überein mit unserer Deutung von Mgn 8,1 und Phld 6,1.”<br />
3 Klevinghaus, J.; Die theologische Stellung der Apostolische Väter zur alttestam<strong>en</strong>tlich<strong>en</strong><br />
Off<strong>en</strong>barung; Bertelsmann Verlag; Gütersloh 1948, blz.98,99: “Unter d<strong>en</strong> , auf die sich die<br />
Irrlehrer beruf<strong>en</strong>, kann nach dem zu Phld 6,1 Gesagt<strong>en</strong> nicht das AT verstand<strong>en</strong> sein. Das verbietet<br />
aber auch der Satz selber. Wäre das AT gemeint, so bliebe für die zweite Hälfte des Satzes die<br />
doppelte Möglichkeit: "Entweder wäre zu übersetz<strong>en</strong>: "...so glaube ich nicht an das E<strong>van</strong>gelium,"<br />
oder: "im E<strong>van</strong>gelium, d.h. als Bestandteil nur des E<strong>van</strong>geliums glaube ich es nicht." Geg<strong>en</strong> die erste<br />
Übersetzung ist gelt<strong>en</strong>d zu macht<strong>en</strong>, daß es sich nach ihr in der ganz<strong>en</strong> Auseinandersetzung nicht nur<br />
um ein Lehrstück, sondern um d<strong>en</strong> Glaub<strong>en</strong> an das E<strong>van</strong>gelium überhaupt gehandelt hätte. Zwar
2.11.4 Algeme<strong>en</strong> Grieks<br />
Nog interessanter is onze hypothese dat het koine-Grieks zich ook niet le<strong>en</strong>t voor interpretatie<br />
B. Er is goede aanleiding om op taalkundige grond<strong>en</strong> in verzet te kom<strong>en</strong> teg<strong>en</strong> die vertaling.<br />
Het is zeer twijfelachtig of e<strong>en</strong> Griek in het begin <strong>van</strong> onze jaartelling t <br />
zou vertal<strong>en</strong> met “geloof ik niet in het E<strong>van</strong>gelie”. Waarom? De hantering <strong>van</strong> het<br />
voorzetsel geschiedt op e<strong>en</strong> wijze die eig<strong>en</strong> is aan moderne Europese tal<strong>en</strong>. Het koine-<br />
Grieks gebruikt niet op die wijze.<br />
wordt slechts verbond<strong>en</strong> aan het zelfstandige naamwoord , of gepersonificeerde<br />
vorm daar<strong>van</strong>, zoals in Gal.3:27: <strong>en</strong> Ef.1:1: <br />
. 1<br />
Bij het werkwoord “gelov<strong>en</strong>” hanteert het koine-Grieks echter andere voorzetsels: met name<br />
<strong>en</strong> , of het voorzetsel wordt weggelat<strong>en</strong> <strong>en</strong> alle<strong>en</strong> de dativus <strong>van</strong> het object <strong>van</strong><br />
gelov<strong>en</strong> vermeld.<br />
De <strong>en</strong>ige patristicus die oog had voor het ongriekse karakter <strong>van</strong> vertaling B, was Th. Zahn<br />
<strong>van</strong> Erlang<strong>en</strong>. 2 Toch kreeg hij zelfs <strong>van</strong> ondersteuners <strong>van</strong> zijn eindconclusie over deze<br />
<strong>Ignatius</strong>passage het verwijt: “Doch ist das vorgebrachte Argum<strong>en</strong>t (Selt<strong>en</strong>heit des Ausdrucks<br />
) angesichts Mr 1,15 nicht durchschlag<strong>en</strong>d.” 3<br />
Dit verwijt is onterecht. De schuld <strong>van</strong> deze “Selt<strong>en</strong>heit” is geleg<strong>en</strong> in zwak Grieks<br />
taalgebruik. Waar het aanwezig is, kan het goed word<strong>en</strong> verklaard <strong>van</strong>uit de achtergrond <strong>van</strong><br />
de schrijver of vertaler. Dat zull<strong>en</strong> we nu aanton<strong>en</strong>.<br />
2.11.5 Hebraïsme<br />
versucht Ign in all<strong>en</strong> Brief<strong>en</strong> nachzuweis<strong>en</strong>, daß seine Gegner tatsächlich an das E<strong>van</strong>gelium nicht<br />
glaub<strong>en</strong>, daß sie keine wahr<strong>en</strong> Christ<strong>en</strong> sind, aber diese selbst nehm<strong>en</strong> für sich sehr wohl d<strong>en</strong><br />
Christ<strong>en</strong>nam<strong>en</strong> in Anspruch, erschein<strong>en</strong> sogar in der Gemeinde stell<strong>en</strong>weise als besonders gute<br />
Christ<strong>en</strong>. Der Satz: "so glaube ich nicht an das E<strong>van</strong>gelium" ist demnach in ihr<strong>en</strong> Munde unmöglich.”<br />
1 Vgl. Blass, F. & Debrunner, A. & Rehkopf, F.; Grammatik des neutestam<strong>en</strong>tlich<strong>en</strong> Griechisch, 17.<br />
Auflage; Vand<strong>en</strong>hoeck & Ruprecht; Götting<strong>en</strong> 1990, par. 206.1-4, blz 168;<br />
Bauer, W. & Aland K.&B.; Wörterbuch zum Neu<strong>en</strong> Testam<strong>en</strong>t, 6., völlig neu bearbeitete Auflage; De<br />
Gruyter; Berlin 1988, blz.1329-1337.<br />
2 Zijn studie over <strong>Ignatius</strong> was niet in Zuid-Afrika beschikbaar.<br />
3 Klevinghaus, J.; Die theologische Stellung der Apostolische Väter zur alttestam<strong>en</strong>tlich<strong>en</strong><br />
Off<strong>en</strong>barung; Bertelsmann Verlag; Gütersloh 1948, blz.99.
Er is e<strong>en</strong> drietal tekst<strong>en</strong> in de Bijbel die lijk<strong>en</strong> te zegg<strong>en</strong> dat de uitdrukking <br />
aanvaardbaar koine-Grieks is.<br />
De eerste tekst is het alreeds g<strong>en</strong>oemde Marcus 1:15: <br />
.<br />
Daarnaast treff<strong>en</strong> we in de Septuaginta twee tekst<strong>en</strong> aan die het werkwoord 1 gelov<strong>en</strong>,<br />
verbind<strong>en</strong> aan het voorzetsel . Beide zijn te vind<strong>en</strong> in de Psalm<strong>en</strong>:<br />
Ps.77:22 LXX, (78:22 in Hebr.);<br />
Ps.105:12 LXX, (106:12 in Hebr.).<br />
In beide gevall<strong>en</strong> heeft het gebruik <strong>van</strong> ge<strong>en</strong> Griekse oorsprong. Er ligt e<strong>en</strong><br />
verhebreeuwsing aan t<strong>en</strong> grondslag. In het vertaalproces werd het Hebreeuwse voorzetsel<br />
(“be”), dat hier “in” betek<strong>en</strong>t, letterlijk overgezet in het Griekse .<br />
In Psalm 78 werd (“Belohim”) weergegev<strong>en</strong> als .<br />
("Bidvaraw") uit Psalm 106 luidt in het Grieks: . Beide mal<strong>en</strong><br />
staat het werkwoord “beam<strong>en</strong>”, dat hier gebruikt wordt, in de hifil. Maar daaruit hoeft niets<br />
naders afgeleid te word<strong>en</strong>, omdat deze werkwoordsvorm andere ker<strong>en</strong> zonder begeleid<strong>en</strong>d <br />
wordt vertaald.<br />
Dat we in de toevoeging <strong>van</strong> te do<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong> met e<strong>en</strong> Hebraïsme wordt bevestigd door de<br />
Griekse vertaling <strong>van</strong> de Theodotion, e<strong>en</strong> bekeerling tot het Jod<strong>en</strong>dom. Deze vertaling staat er<br />
bek<strong>en</strong>d om dat hij zo letterlijk mogelijk het Hebreeuws weergeeft, zelfs waar dat t<strong>en</strong> koste<br />
gaat aan het Griekse taaleig<strong>en</strong>. De passage die voor onze vraagstelling <strong>van</strong> belang is, is Daniel<br />
6:24. Theodotion vertaalde het Aramese (“di hemin belaheh”) met <br />
. Deze vertaling treff<strong>en</strong> we overig<strong>en</strong>s alle<strong>en</strong> in deze versie<br />
<strong>van</strong> Theodotion. In de manuscript<strong>en</strong> <strong>van</strong> de Septuagint zoals die door de Griekssprek<strong>en</strong>de<br />
Christ<strong>en</strong>heid werd<strong>en</strong> gebruikt, ontbreekt de formulering.<br />
Dat andere vertalers <strong>van</strong> de Septuagint zich niet schuldig wild<strong>en</strong> mak<strong>en</strong> aan de g<strong>en</strong>oemde<br />
taalfout, blijkt uit G<strong>en</strong>esis 15:6 waar wel het voorzetsel “be” staat, maar voor de meer Griekse<br />
vertaling <strong>van</strong> wordt gekoz<strong>en</strong>.<br />
1 Geloof als zelfstandig naamwoord voorzi<strong>en</strong> <strong>van</strong> het voorzetsel (“be”) komt in het Hebreeuwse<br />
Oude Testam<strong>en</strong>t niet voor.
De vertaler <strong>van</strong> Exodus heeft hetzelfde taalgevoel gevolgd bij hoofdstuk veerti<strong>en</strong>, vers 31:<br />
. De sam<strong>en</strong>voeging <strong>van</strong> <br />
(“be”) <strong>en</strong> (“JHWH”) leverde op, mogelijk omdat de vertaler zich vrij voelde<br />
om de Godsnaam ook met over te zett<strong>en</strong>.<br />
In het licht <strong>van</strong> het bov<strong>en</strong>g<strong>en</strong>oemde kunn<strong>en</strong> we dus gerust stell<strong>en</strong> dat we ook in het<br />
eerstg<strong>en</strong>oemde Mk.1:15 met e<strong>en</strong> Hebraïsme te do<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong>, <strong>en</strong> niet met gangbaar Grieks. 1<br />
Wie toch wil vasthoud<strong>en</strong> aan de vertaling “geloof ik niet in het e<strong>van</strong>gelie”, moet dus<br />
overtuig<strong>en</strong>d bewijz<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> ook elders in zijn briev<strong>en</strong> de indruk geeft, beïnvloed te zijn<br />
door Hebraïsm<strong>en</strong> of Arameïsm<strong>en</strong>.<br />
Tot op hed<strong>en</strong> zijn echter nooit zulke beschuldiging<strong>en</strong> aan zijn adres geuit geweest,<br />
waarschijnlijk omdat er de afgelop<strong>en</strong> neg<strong>en</strong>ti<strong>en</strong> honderd jaar ge<strong>en</strong> aanleiding toe was.<br />
Integ<strong>en</strong>deel, volg<strong>en</strong>s de critici weet de arme kerkvader juist bijzonder weinig af <strong>van</strong> het Oude<br />
Testam<strong>en</strong>t. 2 Deze overtuiging berust echter op e<strong>en</strong> onzorgvuldig oordeel <strong>en</strong> is typisch voor de<br />
makkelijke wijze waarop wet<strong>en</strong>schappers m<strong>en</strong><strong>en</strong> de paar briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> te kunn<strong>en</strong><br />
overvrag<strong>en</strong>. De kerkvader schreef in heel specifieke omstandighed<strong>en</strong> die bepaald ge<strong>en</strong><br />
aanleiding zijn tot lange Oudtestam<strong>en</strong>tische verhandeling<strong>en</strong>. Bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong> spreekt hij over de<br />
priesters, Abraham, Izak <strong>en</strong> Jacob, de profet<strong>en</strong> <strong>en</strong> citeert uit het Oude Testam<strong>en</strong>t. 3<br />
2.11.6 Inlez<strong>en</strong><br />
De manier om uit te kom<strong>en</strong> bij de vertaling “geloof ik niet in het e<strong>van</strong>gelie” raakt bijzonder<br />
ingewikkeld. Bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong> is er e<strong>en</strong> vertaalmogelijkheid die ge<strong>en</strong> gezochte taalkundige<br />
constructies hoeft te veronderstell<strong>en</strong>. Zoals de zin er staat, is het goed Grieks <strong>en</strong> betek<strong>en</strong>t het:<br />
“Als ik het niet in de archiev<strong>en</strong>, in het E<strong>van</strong>gelie, vind, geloof ik het niet.” Wie het dan<br />
anders wil do<strong>en</strong>, wekt de indruk iets in <strong>Ignatius</strong> in te will<strong>en</strong> lez<strong>en</strong>.<br />
1 Indirect wordt deze conclusie bevestigd door Blass/Debrunner/Rehkopf; Grammatik des<br />
neutestam<strong>en</strong>tlich<strong>en</strong> Griechisch, 17. Auflage; Vand<strong>en</strong>hoeck & Ruprecht; Götting<strong>en</strong> 1990; par. 187.2;<br />
kleine 2, blz 151. Volg<strong>en</strong>s h<strong>en</strong> heeft Mk.1:15 zijn oorsprong in de Griekse Septuagint: “<br />
Mk 1,15 (LXX, s Johannessohn 60f; Jh 3,15 ist -nicht einhellig<br />
überliefert- mit zu verbind<strong>en</strong>)”.<br />
2 “On the other hand, <strong>Ignatius</strong>, who seems to have known preciously little about the Scriptures, may<br />
have tried to prove that the Bible had r<strong>en</strong>dered itself obsolete in some respects and perhaps did not<br />
have the skills of the author of Hebrews or of Barnabas in finding the passages in the Old Testam<strong>en</strong>t<br />
to prove it.”, aldus Schoedel, W.; <strong>Ignatius</strong> and the Archives; Harvard Theological Review 1978; Part<br />
71, blz.105.<br />
3 Vgl. Ign. ad Eph.V.3; ad Magn. XII.1 <strong>en</strong> ad Phil.IX.1.
We concluder<strong>en</strong> dus dat de vertaling B ge<strong>en</strong> recht doet aan het inw<strong>en</strong>dig tekstgetuig<strong>en</strong>is bij<br />
<strong>Ignatius</strong> <strong>en</strong> grammaticaal bijzonder onwaarschijnlijk is.<br />
We kiez<strong>en</strong> dus voor vertaling A. “Als ik het niet in de archiev<strong>en</strong>, in het E<strong>van</strong>gelie, vind,<br />
geloof ik het niet.” 1<br />
Het was juist dit wat de teg<strong>en</strong>standers <strong>van</strong> de kerkvaders betwijfeld<strong>en</strong>. 2<br />
2.11.7 Oorspronkelijk of Overlevering?<br />
E<strong>en</strong> volg<strong>en</strong>de vraag is dan, of dan ook moet wijz<strong>en</strong> op de autografa <strong>van</strong> het<br />
Nieuwe Testam<strong>en</strong>t, zoals de professor uit Erlang<strong>en</strong> in 1873 aan ons voorhield. Zahn me<strong>en</strong>de<br />
dat het gaat om de geschrev<strong>en</strong> e<strong>van</strong>gelieën, of mogelijk andere schriftelijke oorkond<strong>en</strong> <strong>van</strong> de<br />
Christelijke leer.<br />
In dat geval leerde <strong>Ignatius</strong> ding<strong>en</strong> die voor zijn vraagstellers niet terug te vind<strong>en</strong> war<strong>en</strong> in<br />
<strong>en</strong>ig aan h<strong>en</strong> bek<strong>en</strong>d geschrev<strong>en</strong> e<strong>van</strong>gelie. Of ze verschild<strong>en</strong> <strong>van</strong> hem in interpretatie.<br />
Het gaat dan om de vraag of één of andere stellingname teruggevoerd kan word<strong>en</strong> tot <strong>Heilige</strong><br />
Schrift. Niet het gezag <strong>van</strong> wordt betwijfeld. Elders gebruikt <strong>Ignatius</strong> (in ad<br />
Eph.v.3; ad Magn.xii.1) de formule voor verwijzing<strong>en</strong> naar<br />
Oudtestam<strong>en</strong>tische Schrift.<br />
Ook is er ge<strong>en</strong> teg<strong>en</strong>stelling tuss<strong>en</strong> Oud <strong>en</strong> Nieuw, alle ding<strong>en</strong> <strong>van</strong> beid<strong>en</strong> zijn één in God:<br />
(ad Phil.ix.2).<br />
1<br />
Voorgaande grammaticale bespreking is echter op ge<strong>en</strong> <strong>en</strong>kele wijze afhankelijk <strong>van</strong> Th.Zahn, maar<br />
berust op eig<strong>en</strong> onderzoek <strong>van</strong> de promov<strong>en</strong>dus.<br />
2<br />
Klevinghaus, J.; Die theologische Stellung der Apostolische Väter zur alttestam<strong>en</strong>tlich<strong>en</strong><br />
Off<strong>en</strong>barung; Bertelsmann Verlag; Gütersloh 1948, blz.101: “Auf das des Ign antwort<strong>en</strong><br />
die Irrlehrer mit . ist nicht so zu versteh<strong>en</strong>, daß Ign der Forderung seiner<br />
Gegner direkt nachgekomm<strong>en</strong> wäre, daß er versucht hätte, ihre Bedingung zu erfüll<strong>en</strong>, in d<strong>en</strong><br />
"Urkund<strong>en</strong>" das in Frage Steh<strong>en</strong>de aufzuweis<strong>en</strong>. Vielmehr stellt er der Berufung j<strong>en</strong>er auf ihre<br />
Off<strong>en</strong>barungsbücher seine Berufung auf das AT <strong>en</strong>tgeg<strong>en</strong>. Dem<strong>en</strong>tsprech<strong>en</strong>d bedeutet <br />
erneut ihre Urkund<strong>en</strong> vor und beharr<strong>en</strong> bei ihrer Forderung. Nur bei dieser Annahme ist der folg<strong>en</strong>de<br />
abrupte Einsatz verständlich. Ign gibt nicht ausdrücklich<br />
d<strong>en</strong> weiter<strong>en</strong> Gang der Verhandlung<strong>en</strong> wieder. Sondern des Bericht geht plötzlich über in das<br />
Bek<strong>en</strong>ntnis: "Meinde Urkund<strong>en</strong> aber heiß<strong>en</strong>: Jesus Christus!" Das bedeutet aber nicht, wie Lütgert<br />
behauptet, daß Ign also dem mit abgeschloss<strong>en</strong><strong>en</strong> Bericht die Erklärung hinzugefügt habe,<br />
worin seine Urkund<strong>en</strong> besteh<strong>en</strong>. Diese plötzliche Übergang beweist vielmehr nur die Leid<strong>en</strong>schaft,<br />
mit der Ign die der Gegner abgelehnt hat und ablehnt. Er weist, ihn<strong>en</strong> geg<strong>en</strong>über seine<br />
Urkund<strong>en</strong>, die vor: Kreuz, Tod und Auferstehung Christi und d<strong>en</strong> durch ihn<br />
gewirkt<strong>en</strong> Glaub<strong>en</strong>. Im Disput bedeutet das ein<strong>en</strong> neu<strong>en</strong> Vorstoß und nicht, wie vielfach
Het gaat in ad Phil.viii dus om het schriftelijk overgeleverde e<strong>van</strong>gelie, dat e<strong>en</strong> ev<strong>en</strong>zeer <br />
-gezag heeft, als geschrift<strong>en</strong> <strong>van</strong> het Oude Verbond. Wel heeft het E<strong>van</strong>gelie<br />
volg<strong>en</strong>s <strong>Ignatius</strong> ietwat <strong>van</strong> e<strong>en</strong> voorrangspositie: 1 In<br />
dit verband beschrijft de kerkleider 2 de “goed-beter” verhouding tuss<strong>en</strong> het Oude <strong>en</strong> Nieuwe<br />
Testam<strong>en</strong>t, alsmede hun e<strong>en</strong>heid in Christus. Dit zal hij wel niet toevallig gedaan hebb<strong>en</strong>.<br />
Het direct daarvoor 3 geschrev<strong>en</strong>e zal er wel aanleiding toe gegev<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong>.<br />
We kom<strong>en</strong> derhalve tot de conclusie dat <strong>Ignatius</strong> zowel Oude als schriftelijke<br />
Nieuwtestam<strong>en</strong>tische overlevering als gezaghebb<strong>en</strong>d hanteert. Dit doet hij in e<strong>en</strong> verhouding<br />
<strong>van</strong> “goed-beter”.<br />
2.12 Docetisme<br />
Het tweede leerstellige onderwerp handelt over de aard <strong>van</strong> Christus’ verschijning op aarde.<br />
Dit onderwerp is <strong>van</strong> belang omdat het aan <strong>Ignatius</strong> allerlei uitsprak<strong>en</strong> ontlokte die rele<strong>van</strong>t<br />
zijn voor het gezag <strong>van</strong> Schriftinhoud. Teg<strong>en</strong>over het docetisme stelde <strong>Ignatius</strong> de belijd<strong>en</strong>is<br />
<strong>van</strong> historiciteit <strong>van</strong> Christus maagdelijke ont<strong>van</strong>g<strong>en</strong>is, lijd<strong>en</strong> <strong>en</strong> opstanding. 4<br />
Het docetisme leert dat Christus met e<strong>en</strong> schijnlichaam op aarde kwam. 5 Vooronderstelling<br />
hierbij is het Griekse dualisme tuss<strong>en</strong> geest <strong>en</strong> materie. De materiële wereld wordt als inher<strong>en</strong>t<br />
boos of minderwaardig gezi<strong>en</strong>. Het goddelijke behoort tot e<strong>en</strong> hogere eman<strong>en</strong>tiesfeer <strong>en</strong> is<br />
zeker niet in staat tot m<strong>en</strong>selijk lijd<strong>en</strong>. Later in de tweede eeuw kom<strong>en</strong> we bij Ir<strong>en</strong>aeus twee<br />
grondvorm<strong>en</strong> <strong>van</strong> christologisch docetisme teg<strong>en</strong>. Ze hang<strong>en</strong> nauw sam<strong>en</strong>: ‘schijnlijd<strong>en</strong>’ <strong>en</strong><br />
‘schijnverschijning’. 6<br />
ang<strong>en</strong>omm<strong>en</strong> wird, ein Sichzurückzieh<strong>en</strong> aus verlor<strong>en</strong>er Schlacht auf dem frei<strong>en</strong> Gelände der Exegese<br />
in die gesicherte Festung geschichtlicher Tatsach<strong>en</strong>.”<br />
1<br />
Ad Phil.IX.2.<br />
2<br />
In ad Phil.IX.1.<br />
3<br />
Ad Phil. VIII.2<br />
4<br />
Ign. ad Tral. IX.11,12; X.1; ad Smurn. I-III; VI.2. Zie ook: Altaner, B., Stuiber, A.; Patrologie,<br />
Leb<strong>en</strong>, Schrift<strong>en</strong> und Lehre der Kirch<strong>en</strong>väter, 8., durchgeseh<strong>en</strong>e und erweiterte Auflage; Herder;<br />
Freiburg 1978, blz.48.<br />
5<br />
Slusser, M.; Docetism: A Historical Definition; The Second C<strong>en</strong>tury 1981; Vol.1, part 3, blz.163.<br />
6<br />
Adv. Haer. I.xviii.<br />
Vgl. Bakhuiz<strong>en</strong> <strong>van</strong> d<strong>en</strong> Brink, J.N.; Handboek der Kerkgeschied<strong>en</strong>is, <strong>Deel</strong> 1: De Kerk tot Gregorius<br />
de Grote; De Tille; Leeuward<strong>en</strong> 1979, blz.91;<br />
G<strong>en</strong>der<strong>en</strong>, J. <strong>van</strong> & Velema, W.H.; Beknopte Gereformeerde Dogmatiek; Uitgeversmaatschappij<br />
J.H. Kok; Kamp<strong>en</strong> 1992, blz.417-420.
Er is ook wel verband tuss<strong>en</strong> de zi<strong>en</strong>swijze <strong>van</strong> het docetisme <strong>en</strong> de latere opkomst <strong>van</strong><br />
heilig<strong>en</strong>bemiddeling in de kerk. 1<br />
Het lijkt alsof <strong>Ignatius</strong> zich keert teg<strong>en</strong> beide g<strong>en</strong>oemde uitingsvorm<strong>en</strong> <strong>van</strong> docetisme. 2 Uit<br />
het aantal mal<strong>en</strong> dat hij expliciet de moeite neemt om dat te do<strong>en</strong>, blijkt wel dat het docetisme<br />
zelf ge<strong>en</strong> overdrev<strong>en</strong> belangrijk thema is in zijn briev<strong>en</strong>. 3<br />
2.12.1 <strong>Ignatius</strong>’ Antwoord aan Docetisme<br />
<strong>Ignatius</strong> b<strong>en</strong>adrukt de historiciteit <strong>van</strong> Christus vleeswording <strong>en</strong> omwandeling op aarde. 4 Hij<br />
stelt nadrukkelijk dat er ge<strong>en</strong> sprake was <strong>van</strong> schijnlijd<strong>en</strong>, <strong>en</strong> dat Christus opstond met e<strong>en</strong><br />
echt lichaam dat at <strong>en</strong> dronk. 5 Ontk<strong>en</strong>ning dat Jezus met e<strong>en</strong> lichaam bekleed was, staat voor<br />
<strong>Ignatius</strong> op één lijn met lastering <strong>en</strong> verlooch<strong>en</strong>ing. 6<br />
Hij bestrijdt ook aanhangers <strong>van</strong> e<strong>en</strong> zekere dwaalleer over de rol <strong>van</strong> g<strong>en</strong>ade. Deze m<strong>en</strong>s<strong>en</strong><br />
zijn niet geïnteresseerd in het ledig<strong>en</strong> <strong>van</strong> sociale nod<strong>en</strong>, <strong>en</strong> onthoud<strong>en</strong> zich bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong> <strong>van</strong> het<br />
heilig Avondmaal <strong>en</strong> <strong>van</strong> gebed. 7 Uit de tekst valt niet met zekerheid af te leid<strong>en</strong> of <strong>Ignatius</strong><br />
hier docetisme zou aanvall<strong>en</strong>.<br />
2.13 <strong>Ignatius</strong> <strong>en</strong> Anti-Semitisme<br />
Er wordt ook wel verband gelegd tuss<strong>en</strong> anti-judaïser<strong>en</strong>de t<strong>en</strong>d<strong>en</strong>z<strong>en</strong> bij <strong>Ignatius</strong> <strong>en</strong> di<strong>en</strong>s<br />
bestrijding <strong>van</strong> het docetisme. Het resultaat <strong>van</strong> die red<strong>en</strong>ering is dan e<strong>en</strong> joods docetisme.<br />
1 Fr<strong>en</strong>d, W.H.C.; The Early Church, from the beginnings to 461; SCM Press; London 1982,<br />
blz.54,55: “This view of Christ requires human intermediaries, such as Mary Magdal<strong>en</strong>e or the virgin<br />
Mary to communicate his message and experi<strong>en</strong>ces to mankind. It is no accid<strong>en</strong>t that the earliest<br />
accounts of the Assumption of the Virgin appear to be Egyptian Gnostic leg<strong>en</strong>ds.”<br />
2 VGl. Rius-Camps, J.; Arcaísmos <strong>en</strong> la teologia de Ignacio de Antioquía, in: Livingstone, E.A.;<br />
Studia Patristica XXI; Peeters Press; Leuv<strong>en</strong> 1989, blz.184: “A differ<strong>en</strong>cia de los docetas, qui<strong>en</strong>es<br />
Illevados por su espiritualismo cifraron <strong>en</strong> el mom<strong>en</strong>to del bautismo del Jordán la unión del Alvador<br />
celeste con el hombre Jesús, negando así toda realidad salvífica al nacimi<strong>en</strong>to, pasión, muerte y<br />
resurrección de Jesús, Ignacio se alinea con los autores neotestam<strong>en</strong>tarios que subrayaron con creces<br />
la realidad humana de Jesús sin que esto redundara <strong>en</strong> perjuicio de su divinidad.”<br />
3 Ign. ad Tral. X.1; Ign. ad Smurn. V.2; vgl. ad Smurn. III.1-3.<br />
4 Ad Tral.IX.1,2.<br />
5 Ad Smurn. I-III; ad Tral. X.1.<br />
6 Ad Smurn. V.2.<br />
7 Ad Smurn. VI.2 <strong>en</strong> VII.1.
Er zijn echter problem<strong>en</strong> met die gedacht<strong>en</strong>gang. In de eerste plaats veronderstelt het e<strong>en</strong><br />
overdrev<strong>en</strong> anti-semitisch raamwerk 1 dat nog onvoldo<strong>en</strong>de aangetoond kon word<strong>en</strong> uit de<br />
<strong>Ignatius</strong>briev<strong>en</strong> zelf. Opmerking<strong>en</strong> bij Josephus over de haat teg<strong>en</strong> de Jod<strong>en</strong> in Antiochië<br />
tijd<strong>en</strong>s de Joodse opstand, rechtvaardig<strong>en</strong> ge<strong>en</strong> inlez<strong>en</strong> <strong>van</strong> Jod<strong>en</strong>haat in de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong><br />
<strong>Ignatius</strong>, vele ti<strong>en</strong>tall<strong>en</strong> jar<strong>en</strong> later. 2<br />
De opzi<strong>en</strong>er bestrijdt <strong>en</strong> ge<strong>en</strong> jod<strong>en</strong>. 3 Maar dit Judaïsme is voor hem niet te<br />
ver<strong>en</strong>ig<strong>en</strong> met Christ<strong>en</strong>dom. 4 Om nu nog te hang<strong>en</strong> aan e<strong>en</strong> cultisch systeem dat ingaat teg<strong>en</strong><br />
de geest <strong>van</strong> de Oudtestam<strong>en</strong>tische profet<strong>en</strong> zelf, gaat voor hem niet sam<strong>en</strong> met de g<strong>en</strong>ade in<br />
Christus. 5<br />
Bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong> is er in de briev<strong>en</strong> ge<strong>en</strong> aanleiding om de twee verschijnsel<strong>en</strong> sam<strong>en</strong> te voeg<strong>en</strong>.<br />
De opmerking<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> teg<strong>en</strong> docetisme zijn spaarzaam. Daarom is het wat kunstmatig<br />
om het overal te veronderstell<strong>en</strong>. Het Judaïser<strong>en</strong>de gevaar komt bij <strong>Ignatius</strong> uit de plaats waar<br />
het te verwacht<strong>en</strong> is: het Jod<strong>en</strong>dom dat niet gehoorzaam wil zijn aan Gods op<strong>en</strong>baring door<br />
patriarch<strong>en</strong>, profet<strong>en</strong>, de apostel<strong>en</strong> <strong>en</strong> de Messias. 1<br />
2.14 Episcopalisme<br />
1<br />
Fr<strong>en</strong>d, W.H.C.; The Early Church, from the beginnings to 461; SCM Press; London 1982, blz.36:<br />
“<strong>Ignatius</strong> on his way to martyrdom at Rome found himself at grips with some form of Jewish Docetic<br />
heresy which was misleading the faithful. His hatred of the Jews burns through his letters.”<br />
2<br />
Joodse Oorlog<strong>en</strong> VII.ii.4. Vgl. Whiston, W.; The Complete Works of Josephus; Kregel<br />
Publications; Grand Rapids 1993.<br />
3<br />
Ign. ad Magn. VIII.1.<br />
4<br />
“Judaísmo, cristianismo, docetismo: tres opciones fundam<strong>en</strong>tales incompatibles <strong>en</strong>tre sí... Ignacio<br />
distingue ya adecuadam<strong>en</strong>te <strong>en</strong>tre (IMG 8,1; 10,3b.c; Phld 6,1a.c) y <br />
al searrollar <strong>en</strong> la primitiva carta a los Magnesios (Img + I Phld) la temática antijudaizante dirigida<br />
contra aquellos que, a pesar de proceder del paganismo (cf. Iphld 6,1), pret<strong>en</strong>dían armonizar su<br />
prodesión de fe <strong>en</strong> Jesús como Mesías con la aceptación de mitos, ritos, costumbres, leyes y prácticas<br />
judías (cf. Img 8,1; 9,1; 10,1.2.3: ), instigados por algunos propagandistas judeocrey<strong>en</strong>tes<br />
que sólo recibían como Escritura los Archivos>> o libros sagrados del AT, reconocidos y celosam<strong>en</strong>te<br />
guardados por los judíos (Iphld 8,2).”, aldus Rius-Camps, J.; Indicios de una redacción muytemprana<br />
de las cartas auténticas de Ignacio (ca.70-90 d.C.), in: Augustinianum, periodicum sem<strong>en</strong>stre Institutu<br />
Patristici “Augustinianum”; Roma 1995; volum<strong>en</strong> XXXV, blz.199-214. Dat de opvatting <strong>van</strong> Rius-<br />
Camps over de onwaarschijnlijk is, bleek reeds bij de bespreking <strong>van</strong> dit onderwerp.<br />
5<br />
Ign. ad Magn. VIII.1-2; IX.1-2.
<strong>Ignatius</strong> is de eerste schrijver die e<strong>en</strong> lans breekt voor het mono-episcopaat <strong>en</strong> de c<strong>en</strong>trale<br />
betrokk<strong>en</strong>heid <strong>van</strong> de opzi<strong>en</strong>er bij de sacram<strong>en</strong>t<strong>en</strong>. 2<br />
<strong>Ignatius</strong> stelt dat de opzi<strong>en</strong>er de e<strong>en</strong>heid <strong>van</strong> de geme<strong>en</strong>te belichaamt <strong>en</strong> God<br />
verteg<strong>en</strong>woordigt, terwijl hij de ouderling<strong>en</strong> met e<strong>en</strong> collegium <strong>van</strong> apostel<strong>en</strong> vergelijkt. De<br />
regel <strong>van</strong> onderwerping aan de bischop geldt alle led<strong>en</strong> <strong>van</strong> de geme<strong>en</strong>te, ook de ouderling<strong>en</strong><br />
<strong>en</strong> diak<strong>en</strong><strong>en</strong>. 3 In twee eeuw<strong>en</strong> tijd zou dit episcopale stelsel vaste voet in de Kerk krijg<strong>en</strong>. 4<br />
2.14.1 Episcopalisme <strong>en</strong> NT<br />
In de Nieuwtestam<strong>en</strong>tische tijd werd<strong>en</strong> ouderling <strong>en</strong> opzi<strong>en</strong>er nog als wisselterm<strong>en</strong> gebruikt.<br />
De ouderling<strong>en</strong> <strong>van</strong> Efeze word<strong>en</strong> als opzi<strong>en</strong>ers aangesprok<strong>en</strong>, in de aanhef <strong>van</strong> de<br />
Philipp<strong>en</strong>z<strong>en</strong>brief richt Paulus zich tot de opzi<strong>en</strong>ers <strong>en</strong> de diak<strong>en</strong><strong>en</strong> aldaar, in Titus word<strong>en</strong><br />
ouderling<strong>en</strong> <strong>en</strong> opzi<strong>en</strong>ers afwissel<strong>en</strong>d gebruikt voor dezelfde mann<strong>en</strong>. 5<br />
De introductie <strong>van</strong> de c<strong>en</strong>trale rol <strong>van</strong> één opzi<strong>en</strong>er in het geme<strong>en</strong>telijk lev<strong>en</strong>, betek<strong>en</strong>de dus<br />
e<strong>en</strong> breuk met het voorgaande tijdperk. 6<br />
Ook in na-apostolisch opzicht. 6<br />
Hierom is zo niet de auth<strong>en</strong>ticiteit, dan toch de repres<strong>en</strong>tativiteit <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>’ briev<strong>en</strong> voor de<br />
vroeg christelijke Kerk sterk betwijfeld. 7<br />
1<br />
Ign. ad Phil. IX.1-2.<br />
2<br />
Het strev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> wordt wel vergelek<strong>en</strong> met dat het machtstrev<strong>en</strong> <strong>van</strong> het episcopaat <strong>van</strong> de<br />
geme<strong>en</strong>te <strong>van</strong> Rome. Zie: Meinhold, P.; Studi<strong>en</strong> zu <strong>Ignatius</strong> von Antiochi<strong>en</strong>; Veröff<strong>en</strong>tlichung<strong>en</strong> des<br />
Instituts für europäische Geschichte Mainz, Band 97, Abteilung für ab<strong>en</strong>dländische<br />
Religonsgeschichte; Franz Steiner Verlag; Wiesbad<strong>en</strong> 1979, blz.3.<br />
3<br />
Ign. ad Eph. V.1, VI.1; ad Magn. III.1, VI.1; ad Tral. III.1; ad Phil. I.1; ad Smurn. VIII.1.<br />
Vgl. Lietzmann; Geschichte der alt<strong>en</strong> Kirche I; Walter de Gruyter; Berlin 1975, blz.264.<br />
4<br />
Praamsma, L.; De Kerk Van Alle Tijd<strong>en</strong>, verk<strong>en</strong>ning<strong>en</strong> in het landschap <strong>van</strong> de kerkgeschied<strong>en</strong>is,<br />
deel 1; Wever; Franeker 1979, blz.27: “Vooral <strong>Ignatius</strong>, de hoog aangeschrev<strong>en</strong> bisschop <strong>en</strong><br />
martelaar <strong>van</strong> Antiochië (gest.117), legde e<strong>en</strong> zeer sterke nadruk op de unieke autoriteit <strong>van</strong> de<br />
bisshop; het begin <strong>van</strong> <strong>en</strong> fatale ontwikkeling in de kerk, die tot e<strong>en</strong> voorlopige afsluiting zou kom<strong>en</strong><br />
in de definitie <strong>van</strong> e<strong>en</strong> andere emin<strong>en</strong>te martelaar, Cyprianus (gest.258): “Waar de bisschop is, daar is<br />
de kerk”.”<br />
5<br />
Hand.20:17-28; Phil.1:1; Tit.1:5-7.<br />
6<br />
Vgl. Yamauchi, E.M.; <strong>Ignatius</strong> of Antioch, in: J.D. Woodbridge e.a.; Great Leaders of the<br />
Christian Church; Moody Press; Chicago 1988, blz.35-38., blz.38;<br />
Latourette, K.S.; A History of Christianity, Volume I: to A.D. 1500; Harper & Row; New York<br />
1975, blz.116-117 <strong>en</strong> Fr<strong>en</strong>d, W.H.C.; Archaeology and History in the Study of Early Christianity;<br />
Variorum Reprints; London 1988, blz.521-522.<br />
6<br />
Lightfoot, J.B.; The Apostolic Fathers, Part II, vol.1: <strong>Ignatius</strong> and Polycarp; H<strong>en</strong>drickson<br />
Publishers; Peabody 1989, blz.1:<br />
“The transition from the first to the second Apostolic father -from Clem<strong>en</strong>t to <strong>Ignatius</strong>- is rapid; but<br />
wh<strong>en</strong> it is made, we are conscious that a wide chasm has be<strong>en</strong> passed.”<br />
7<br />
Lietzmann, Geschichte der alt<strong>en</strong> Kirche, Band I; Walter de Gruyter; Berlin 1975, blz.253: “Aber<br />
<strong>Ignatius</strong> ist eine viel zu impulsive Persönlichkeit, um einfach als Mund der durchschnittlich<strong>en</strong>
Ander<strong>en</strong> beoordel<strong>en</strong> de ontwikkeling bij <strong>Ignatius</strong> positiever. 1<br />
2.14.2 Episcopalisme in Context <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong><br />
Het is echter gevaarlijk om bij de beoordeling <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> <strong>van</strong>zelfsprek<strong>en</strong>dhed<strong>en</strong> <strong>van</strong> onze<br />
eeuw te veronderstell<strong>en</strong>. De Bijbel was niet algeme<strong>en</strong> beschikbaar. Veel <strong>van</strong> de<br />
geme<strong>en</strong>teled<strong>en</strong> war<strong>en</strong> analfabeet.<br />
Bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong> deed de Romeinse overheid in tijd<strong>en</strong> <strong>van</strong> vervolging moeite om de heilige boek<strong>en</strong><br />
<strong>van</strong> de christ<strong>en</strong><strong>en</strong> te bemachtig<strong>en</strong>. In zulke tijd<strong>en</strong> is het verleidelijk om pragmatisch te rak<strong>en</strong>.<br />
Hoe houd<strong>en</strong> we de m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> zo dicht als mogelijk bij de apostolische leer <strong>en</strong> weg <strong>van</strong><br />
dwaling<strong>en</strong>? Door ze te verbind<strong>en</strong> aan e<strong>en</strong> persoon die toegang heeft tot die leer! Als di<strong>en</strong>s<br />
positie op institutionele wijze gec<strong>en</strong>traliseerd wordt, spaart dat gewone lidmat<strong>en</strong> veel<br />
verleiding <strong>en</strong> de kerk problem<strong>en</strong>. Er zijn dan ook <strong>van</strong> episcopale <strong>en</strong> presbyteriaans gezinde<br />
Gemeindeanschauung gewertet zu werd<strong>en</strong>”. K. Aland komt tot e<strong>en</strong> vergelijkbare conclusie in zijn<br />
bespreking <strong>van</strong> “Die Entwicklung des Amtes und der hierarchisch<strong>en</strong> Struktur” (Geschichte der<br />
Christ<strong>en</strong>heit, Band I: Von der Anfäng<strong>en</strong> bis an die Schwelle der Reformation; Gütersloher<br />
Verlagshaus Mohn; Gütersloh 1980, blz.122-129).<br />
“Diese <strong>Ignatius</strong>briefe zeichn<strong>en</strong> uns ein Bild, das völlig von dem unterschied<strong>en</strong> ist, das wir aus unser<strong>en</strong><br />
ander<strong>en</strong> Quell<strong>en</strong> k<strong>en</strong>n<strong>en</strong>. Vergleicht man beides miteinander, so scheint es, als ob die <strong>Ignatius</strong>briefe<br />
aus einer später<strong>en</strong> Zeit stamm<strong>en</strong> müßt<strong>en</strong>, und so hat die protestantische Patristiek, nicht gerade zu<br />
ihrem Ruhm, im 19. Jahrhundert auch oft g<strong>en</strong>ug argum<strong>en</strong>tiert. Die Lösung lautet anders: Was <strong>Ignatius</strong><br />
in sein<strong>en</strong> Brief<strong>en</strong> ausführt, bedeutet, wie das so oft in der Kirch<strong>en</strong>geschichte ist, nicht eine<br />
Beschreibung des wirklich<strong>en</strong> Zustandes, sondern eine Forderung. Tatsächlich ist es in d<strong>en</strong><br />
Gemeind<strong>en</strong>, an die <strong>Ignatius</strong> seine Briefe richtet, auch ganz anders zugegang<strong>en</strong>, wie sich aus dem Text,<br />
w<strong>en</strong>n man näher zusieht, mit einiger Deutlichkeit ergibt. <strong>Ignatius</strong> eilt der tatsächlich<strong>en</strong> Entwicklung<br />
der monarchische Episkopat weit voraus, nicht selt<strong>en</strong> dauert es noch mehrere g<strong>en</strong>eration<strong>en</strong>, bis der<br />
monarchische Episkopat sich algemein durchsetzt. Erst als die Notw<strong>en</strong>digkeit<strong>en</strong> des 2.Jahrhunderts<br />
ganz dring<strong>en</strong>d werd<strong>en</strong>, bildet es sich überall aus. Und damit ist der Abschluß der erst<strong>en</strong> Stufe<br />
erreicht, der monarchische Episkopat, die Leitung jeder Gemeinde durch ein<strong>en</strong> Amtsträger, dem die<br />
ander<strong>en</strong>, soweit vorhand<strong>en</strong>, untergeordnet sind.”, blz.125.<br />
1 Bett<strong>en</strong>son, H.; The Early Christian Fathers, a selection from the writings of the Fathers from St.<br />
Clem<strong>en</strong>t of Rome to St. Athanasius; Oxford University Press; London 1969, blz.5: “Those who regard<br />
this 'prelacy' as an unfortunate developm<strong>en</strong>t, as the intrusion of a rigid sacerdotalism into the<br />
Christian brotherhood, naturally t<strong>en</strong>d to find in <strong>Ignatius</strong>' reiterations the signs of something like a<br />
neurotic obsession with episcopacy, or at least of an hysterical anxiety to <strong>en</strong>force a novel conception<br />
of ministry which he, perhaps egotistically, feels to be all-important: and they can point to his positive<br />
craving for martyrdom as evid<strong>en</strong>ce of a sort of spiritual exhibitionism. On the other side it is urged<br />
that a time of persecution is not the suitable occasion for introducing experim<strong>en</strong>ts, but rather for<br />
rallying round the old loyalties; that <strong>Ignatius</strong> seems to have be<strong>en</strong> a leader loved and trusted in Asia<br />
Minor as well as in Syria; that he was calling on the faithful to close their ranks in the face of danger<br />
from persecution and from erroneous teaching.”
kant voorstell<strong>en</strong> gedaan om de historische ontwikkeling bij <strong>Ignatius</strong> nader te analyser<strong>en</strong> <strong>en</strong> te<br />
verklar<strong>en</strong>. 1<br />
In de tijd voor <strong>en</strong> tijd<strong>en</strong>s <strong>Ignatius</strong> zoud<strong>en</strong> plaatselijke colleges <strong>van</strong> ouderling<strong>en</strong> zijn<br />
overgegaan tot de verkiezing <strong>van</strong> e<strong>en</strong> voorzitter. Dit zou gebeurd zijn met pragmatische <strong>en</strong><br />
liturgische red<strong>en</strong><strong>en</strong>, naar analogie <strong>van</strong> de Joodse . Het is opvall<strong>en</strong>d dat bij<br />
<strong>Ignatius</strong> nog ge<strong>en</strong> verband wordt gelegd tuss<strong>en</strong> apostolische successie <strong>en</strong> het aanstell<strong>en</strong> <strong>van</strong><br />
nieuwe opzi<strong>en</strong>ers.<br />
Dat krijg<strong>en</strong> we wel bij Hegisippus in de tweede helft <strong>van</strong> die eeuw. 2 Aangezi<strong>en</strong> to<strong>en</strong> de<br />
Gnosis op zijn hoogtepunt raakte, pres<strong>en</strong>teerde de Kerk haar eig<strong>en</strong> lijn <strong>van</strong> ware k<strong>en</strong>nis via de<br />
traditie <strong>van</strong> lerar<strong>en</strong> teruggevoerd tot op de apostel<strong>en</strong>. In die tijd werd echter nog gesprok<strong>en</strong><br />
<strong>van</strong> e<strong>en</strong> successie <strong>van</strong> ouderling<strong>en</strong> <strong>en</strong> niet <strong>van</strong> bisschopp<strong>en</strong>. 3<br />
2.14.3 Visio<strong>en</strong>aire Theorie onbevredig<strong>en</strong>d<br />
Probleem blijft echter het exclusieve gebruik <strong>van</strong> opzi<strong>en</strong>er door <strong>Ignatius</strong>. Om dit visio<strong>en</strong>air te<br />
zi<strong>en</strong>, zoals Aland <strong>en</strong> Br<strong>en</strong>t dit do<strong>en</strong>, blijft e<strong>en</strong> onbevredig<strong>en</strong>de verklaring. Dat dit door<br />
verdedigers <strong>van</strong> die theorie aangevoeld wordt, blijkt uit de stelling dat <strong>Ignatius</strong> alle<strong>en</strong> maar als<br />
getuige <strong>van</strong> de kerkorde in Syrië zelf gezi<strong>en</strong> zou kunn<strong>en</strong> word<strong>en</strong>. 4<br />
Ook zou <strong>Ignatius</strong> bewust kerkordelijke feit<strong>en</strong> neger<strong>en</strong> <strong>en</strong> geme<strong>en</strong>t<strong>en</strong> aanmoedig<strong>en</strong> tot<br />
gehoorzaamheid aan de <strong>en</strong>e plaatselijke bisschop terwijl er in werkelijkheid nog niet iemand<br />
als zodanig herk<strong>en</strong>baar was. 5<br />
1<br />
Br<strong>en</strong>t, A.(episcopaals); The Ignatian Epistles and the Threefold Ecclesiastical Order; The Journal<br />
of Religious History 1992; Part 17, blz 18-32; Idem; The Relations Betwe<strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong> and the<br />
Didascalia; Second C<strong>en</strong>tury 1991; Part 8, blz 129-156. Jay, E.G.(presbyteriaans); From Presbyter-<br />
Bishops to Bishops and Presbyters, Christian ministry in the second c<strong>en</strong>tury: a survey; The Second<br />
C<strong>en</strong>tury 1981; Vol.1, part 3, blz.125-162<br />
2<br />
Jay, E.G.; From Presbyter-Bishops to Bishops and Presbyters, Christian ministry in the second<br />
c<strong>en</strong>tury: a survey; The Second C<strong>en</strong>tury 1981; Vol.1, part 3, blz.150-151.<br />
Camp<strong>en</strong>haus<strong>en</strong>, H.von; Ecclesiastical Authority and Spiritual Power (Kirchliches Amt und geisliche<br />
Vollmacht); Black; London 1969, hoofdstuk vijf, voert echter de opkomst <strong>van</strong> het mono-episcopaat<br />
nog verder terug, zover als de derde Johannesbrief.<br />
3<br />
Ir<strong>en</strong>. adv. Haer.III.ii.2; IV.xxvi.2.<br />
4<br />
Br<strong>en</strong>t, A.; The Ignatian Epistles and the Threefold Ecclesiastical Order; The Journal of Religious<br />
History 1992; Part 17, blz.19.<br />
5<br />
Br<strong>en</strong>t, A.; The Ignatian Epistles and the Threefold Ecclesiastical Order; The Journal of Religious<br />
History 1992; Part 17, blz.20: “Whatever previous knowledge he has of his clerical visitors, or of their<br />
church Order, <strong>Ignatius</strong> thus deliberately ignores. In place of any such empirical experi<strong>en</strong>ce, he gives<br />
us his mystical vision of the corporate personality of the churches in their bisshops, presbyters and<br />
deacons at their prison meeting.”
Zelfs al zou de opzi<strong>en</strong>er niet gehinderd zijn door e<strong>en</strong> teveel aan k<strong>en</strong>nis over andere<br />
geme<strong>en</strong>t<strong>en</strong>, dan nog valt dat moeilijk te ver<strong>en</strong>ig<strong>en</strong> met zijn verteg<strong>en</strong>woordig<strong>en</strong>de functie<br />
<strong>van</strong>uit Antiochië naar andere geme<strong>en</strong>t<strong>en</strong>, zoals voorstanders <strong>van</strong> de visio<strong>en</strong>aire theorie die bij<br />
het opzi<strong>en</strong>erskarakter in de Ignatiaanse tijd veronderstell<strong>en</strong>. Dat is te meer moeilijk omdat het<br />
interne getuig<strong>en</strong>is <strong>van</strong> de briev<strong>en</strong> de indruk geeft <strong>van</strong> e<strong>en</strong> gevestigde situatie. 1<br />
Via kunstmatige red<strong>en</strong>ering<strong>en</strong> is wel conflict over de kerkregering die <strong>Ignatius</strong> voorstond<br />
afgeleid bij zijn adressant<strong>en</strong>. Die conclusies berust<strong>en</strong> echter niet op gevorderde k<strong>en</strong>nis <strong>van</strong> de<br />
Griekse taal. Om ertoe te kom<strong>en</strong>, word<strong>en</strong> zinsdel<strong>en</strong> uit hun context gerukt, <strong>en</strong> e<strong>en</strong><br />
etymologisch mogelijke maar taalkundig onhaalbare betek<strong>en</strong>is toegek<strong>en</strong>d. 2<br />
2.14.4 Later dater<strong>en</strong><br />
Behalve de alternatiev<strong>en</strong> <strong>van</strong> vervalsing <strong>en</strong> vroege afwijking <strong>van</strong> het Nieuwtestam<strong>en</strong>tisch<br />
getuig<strong>en</strong>is, blijft er nog de mogelijkheid over <strong>van</strong> latere datering <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>’ briev<strong>en</strong>. Dit is<br />
moeilijk <strong>van</strong>wege Eusebius’ getuig<strong>en</strong>is <strong>en</strong> de late martelaarsact<strong>en</strong>, maar <strong>Ignatius</strong>’<br />
correspond<strong>en</strong>tie met Polycarpus zou daarvoor <strong>en</strong>ige ruimte lat<strong>en</strong>.<br />
Er kunn<strong>en</strong> vraagtek<strong>en</strong>s geplaatst word<strong>en</strong> bij de betrouwbaarheid <strong>van</strong> het vroegkerkelijk<br />
getuig<strong>en</strong>is rond de datum <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>’ marteldood. De martelaarsacta dater<strong>en</strong> lang na<br />
<strong>Ignatius</strong>’ sterv<strong>en</strong> <strong>en</strong> mog<strong>en</strong> gewantrouwd word<strong>en</strong> inzake hun betrouwbaarheid. Daarbij komt<br />
dat er eeuw<strong>en</strong> na di<strong>en</strong>s dood, nog twijfel bestond waar <strong>Ignatius</strong> was gestorv<strong>en</strong>, zoals we eerder<br />
zag<strong>en</strong>. Als de biografische gegev<strong>en</strong>s zo’n speculatief karakter drag<strong>en</strong>, hoeft ook Eusebius’<br />
jaartal (ti<strong>en</strong>de jaar <strong>van</strong> Trajanus= c.a.108 A.D.) niet betrouwbaar te zijn.<br />
Het tweede probleem is de relatie tuss<strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong> <strong>en</strong> Polycarpus. De <strong>en</strong>ige verwijzing naar<br />
<strong>Ignatius</strong> door e<strong>en</strong> ooggetuige uit zijn dag<strong>en</strong> is <strong>van</strong> de hand <strong>van</strong> de opzi<strong>en</strong>er <strong>van</strong> Smyrna.<br />
Deze is in 155 A.D. de marteldood gestorv<strong>en</strong>. 3 In Pol.ad Phil.XIII maakt Polycarpus melding<br />
<strong>van</strong> e<strong>en</strong> verzameling <strong>van</strong> de <strong>Ignatius</strong>briev<strong>en</strong>. 4<br />
1<br />
Ign. ad Eph. IV.1; ad Magn.III.1, IV.1; ad Tral.II.1; ad Phil.I.1,2; ad Smurn.VIII.1-2; ad Pol.VI.1.<br />
2<br />
Aan het slot <strong>van</strong> dit hoofdstuk volgt e<strong>en</strong> excursus over de veronderstelde geme<strong>en</strong>telijke conflict<strong>en</strong><br />
bij <strong>Ignatius</strong>.<br />
3<br />
Kirsopp Lake; Apostolic Fathers, Vol. I; in: Loeb Classical Library; William Heinemann; London<br />
1977, blz.280.<br />
4<br />
Er zijn goede, maar ge<strong>en</strong> doorslaggev<strong>en</strong>de argum<strong>en</strong>t<strong>en</strong> gebruikt om aan te ton<strong>en</strong> dat we hier met e<strong>en</strong><br />
interpolatie te do<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong>. Vgl. Schoedel, W.R.; <strong>Ignatius</strong> of Antioch, A Comm<strong>en</strong>tary on the <strong>Letters</strong><br />
of <strong>Ignatius</strong> of Antioch; Fortress Press; Philadelphia 1985, blz.6.
Met <strong>Ignatius</strong>’ dood in ca. 135-145 A.D. zou er voldo<strong>en</strong>de plaats zijn voor Polycarpus’<br />
schriftelijke verwijzing naar de eerstg<strong>en</strong>oemde in hemelse staat. 1<br />
Die verwijzing treff<strong>en</strong> we aan in de <strong>en</strong>ige brief <strong>van</strong> Polycarpus die nog is onttrokk<strong>en</strong> aan de<br />
vergankelijkheid. <strong>Ignatius</strong> is op het mom<strong>en</strong>t <strong>van</strong> schrijv<strong>en</strong> blijkbaar nog niet echt<br />
omgekom<strong>en</strong>. 2<br />
De verwijzing naar zijn zalige staat moet dus meer beschouwd word<strong>en</strong> als e<strong>en</strong> “op sterv<strong>en</strong> na<br />
dood”-beoordeling <strong>van</strong>uit Smyrna. Gedur<strong>en</strong>de de laatste ti<strong>en</strong> jaar <strong>van</strong> zijn lev<strong>en</strong> moet e<strong>en</strong><br />
vitale man als Polycarpus in staat geweest zijn tot het schrijv<strong>en</strong> <strong>van</strong> g<strong>en</strong>oemde brief. 3<br />
Technisch gezi<strong>en</strong> is het dus mogelijk om de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> later te dater<strong>en</strong>. Diverse<br />
geleerd<strong>en</strong> vind<strong>en</strong> e<strong>en</strong> sterfdatum rond 135 A.D. aanvaardbaar. 4<br />
Mocht deze latere datering juist zijn, dan past het beter in onze, weliswaar gebrekkige k<strong>en</strong>nis<br />
<strong>van</strong> de tweede eeuwse Kerk. Veel spanning<strong>en</strong> <strong>en</strong> problem<strong>en</strong> waarmee theolog<strong>en</strong> <strong>en</strong> historici<br />
geworsteld hebb<strong>en</strong>, lijk<strong>en</strong> daardoor te bov<strong>en</strong> gekom<strong>en</strong>. Dit is dus e<strong>en</strong> aantrekkelijk<br />
alternatief.<br />
Het <strong>en</strong>ige nadeel is dat we nu niet meer kunn<strong>en</strong> nagaan in welke mate <strong>en</strong> hoe betrouwbaar het<br />
late getuig<strong>en</strong>is over <strong>Ignatius</strong> teruggaat op vroegere bronn<strong>en</strong>. Maar aangezi<strong>en</strong> het late<br />
getuig<strong>en</strong>is in andere opzicht<strong>en</strong> twijfel oproept, zou het verantwoord kunn<strong>en</strong> zijn om voor de<br />
optie <strong>van</strong> e<strong>en</strong> marteldood rond 135-145 te kiez<strong>en</strong>.<br />
De andere twee opties zijn minder aantrekkelijk. Het tweede alternatief is dat de situatie in de<br />
geme<strong>en</strong>t<strong>en</strong> die <strong>Ignatius</strong> aanschrijft al rond de eeuwwisseling getuig<strong>en</strong>is gaf <strong>van</strong> <strong>en</strong>kelvoudig<br />
opzi<strong>en</strong>ersleiderschap. Wie daar niet aan wil, moet talloze kunstgrep<strong>en</strong> uitd<strong>en</strong>k<strong>en</strong> om <strong>Ignatius</strong><br />
anders te lez<strong>en</strong> dan hij zichzelf aandi<strong>en</strong>t.<br />
1 Pol.ad Phil.IX.1-2.<br />
2 Pol.ad Phil.XIII.2.<br />
3 Mart. Pol.IX.3.<br />
4 In 1981 pleitte C. Munier al voor e<strong>en</strong> latere datering tuss<strong>en</strong> 120 <strong>en</strong> 135 A.D. op grond <strong>van</strong> e<strong>en</strong><br />
herevaluering <strong>van</strong> de bisschopslijst <strong>van</strong> Antiochië bij Eusebius in: Note et Communication: A propos<br />
d'Ignace d' Antioche, observations sur la liste épiscopale d' Antioche; Revue des Sci<strong>en</strong>ces Religieuses<br />
1981, part 55, blz.131: “Si l'on admet une durée moy<strong>en</strong>ne de dix ... douze ans pour un episcopat, celui<br />
d' Ignace se placerait approximativem<strong>en</strong>t vers 120-135. Cette moy<strong>en</strong>ne n'a ri<strong>en</strong> que de<br />
vraimemblable, si l'on examine la liste épiscopale de Rome pour les trois premiers siècles ou celle<br />
d'Aleandrie pour la même période. Quoi qu'il <strong>en</strong> soit, admettre un ‚piscopat de près de quarante ans<br />
pour Ignace d'Antioche -de près de soixantequinze ans pour Evodius et Ignace -est une gageure.”<br />
W.R. Schoedel komt tot <strong>en</strong> vergelijkbare conclusie in: <strong>Ignatius</strong> and the Reception of Matthew in<br />
Antioch, in: Balch, D.L.; Social History of the Matthean Community, cross-disciplinary approaches;<br />
Fortress Press; Minneapolis 1991, blz.130: “Probably any date betwe<strong>en</strong> about 105 C.E. and 135 C.E.<br />
must be allowed as a possibility for the martyrdom of <strong>Ignatius</strong> and the writing of his letters.”
Wie daar wel <strong>van</strong> wil hor<strong>en</strong>, zit met de vraag hoe dat zo snel al het geval kon zijn in zowel<br />
Syrië als Klein-Azië, terwijl alle vroege bronn<strong>en</strong> buit<strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong> duid<strong>en</strong> op het teg<strong>en</strong>deel. Dit<br />
heeft allerlei conflicttheorieën opgeroep<strong>en</strong>. 1 De overheers<strong>en</strong>de veronderstelling bij zulke<br />
gedacht<strong>en</strong> is dat de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> e<strong>en</strong> totaal vertek<strong>en</strong>d beeld gev<strong>en</strong> <strong>van</strong> de praktijk <strong>van</strong><br />
het bischopplijk functioner<strong>en</strong>. Dat pleit niet voor de betrouwbaarheid <strong>van</strong> het corpus. Het is<br />
dus op zijn minst merkwaardig dat iemand als Corwin die de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> e<strong>en</strong> betrouwbaar<br />
produkt uit het begin <strong>van</strong> de tweede eeuw acht, toch zo’n conflict verondersteld.<br />
Zowel voor- als teg<strong>en</strong>standers <strong>van</strong> de auth<strong>en</strong>ticiteit <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>’ briev<strong>en</strong>, hebb<strong>en</strong> het<br />
probleem onderk<strong>en</strong>t.<br />
Onder de episcopaalse verdedigers <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> is de <strong>en</strong>ige theorie die het vrij algeme<strong>en</strong><br />
uitgehoud<strong>en</strong> heeft, die <strong>van</strong> het visio<strong>en</strong>aire idealisme. 2<br />
Maar die hypothese doet ge<strong>en</strong> recht aan de beschikbare tekst <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>, zoals we eerder<br />
zag<strong>en</strong>. Wie wil vasthoud<strong>en</strong> aan e<strong>en</strong> datering <strong>van</strong> c.a.108 A.D., èn recht do<strong>en</strong> aan het inw<strong>en</strong>dig<br />
tekstgetuig<strong>en</strong>is <strong>van</strong> de briev<strong>en</strong>, kan niet anders dan tot de conclusie kom<strong>en</strong> dat het<br />
episcopalisme teg<strong>en</strong> het einde <strong>van</strong> de eerste eeuw al is begonn<strong>en</strong>. Dit moet nogal heimelijk<br />
zijn geschied, want we hebb<strong>en</strong> ge<strong>en</strong> Nieuwtestam<strong>en</strong>tische of andere gegev<strong>en</strong>s die<br />
episcopalisme signaler<strong>en</strong>. De uitzondering hierop is mogelijk de derde brief <strong>van</strong> Johannes. In<br />
dat geval mog<strong>en</strong> we sprek<strong>en</strong> <strong>van</strong> e<strong>en</strong> Diotrefistisch stelsel <strong>van</strong> kerkregering bij <strong>Ignatius</strong>. Op<br />
e<strong>en</strong> andere bevredig<strong>en</strong>de verklaring zitt<strong>en</strong> we na driehonderd <strong>en</strong> vijftig jaar int<strong>en</strong>sieve<br />
Ignatiaanse studies nog steeds te wacht<strong>en</strong>. De kerkinrichting <strong>van</strong> Ir<strong>en</strong>aeus is ‘theo-logisch’,<br />
maar niet volg<strong>en</strong>s de Bijbel. 3<br />
1 Vgl. Corwin, V.; St. <strong>Ignatius</strong> and Christianity in Antioch (Yale Publications in Religion, 1, editor:<br />
David Horne); Yale University Press; New Hav<strong>en</strong> 1960, blz.86,87: “...the letters reveal a situation in<br />
which the bishop is important , or <strong>Ignatius</strong> hoped he might become important, but in which the<br />
greatest hope for unity in the face of the conflicts in the church is placed on the clergy as a whole, and<br />
on the maint<strong>en</strong>ance of a healthy and vigorous fellowship in the congregations. The Antioch church<br />
was anything but a model of quiet and peace at the time <strong>Ignatius</strong> wrote.”<br />
2 “<strong>Ignatius</strong>, as his insist<strong>en</strong>t tone implies, writes not as an historian, describing facts, but rather as a<br />
prophet impressing an ideal. He saw in the natural predominance of a presiding elder or bishop,<br />
primus inter pares -as found at Antioch and in certain developed churches in the province of Asia, and<br />
nowhere else to our knowledge, save in the person of the Lord’s kinsman, Symeon- the best quarantee<br />
of outward order at a time wh<strong>en</strong> c<strong>en</strong>trifugal t<strong>en</strong>d<strong>en</strong>cies were strong.”, aldus de sam<strong>en</strong>vatting <strong>van</strong> deze<br />
theorie door Bartlet, J.V.; The Apostolic Age, its life, doctrine, worship and polity; Charles Scribner’s<br />
Sons; New York 1926, blz.490.<br />
3 Weiß, H.F.; Ut omnes unum sint, zur Frage der Einheit der Kirche im Johannese<strong>van</strong>gelium und in<br />
d<strong>en</strong> Brief<strong>en</strong> des <strong>Ignatius</strong>; in: Rogge, J. & Schille, G.; Theologische Versuche X; E<strong>van</strong>gelische<br />
Verlagsanstalt; Berlin 1979, blz.72: “Daß gerade dieser Typus von Gemeindeverfassung bei <strong>Ignatius</strong>
We hebb<strong>en</strong> gekek<strong>en</strong> naar de mogelijkheid <strong>van</strong> e<strong>en</strong> latere datering <strong>en</strong> <strong>van</strong> e<strong>en</strong> visio<strong>en</strong>aire<br />
theorie. Het derde alternatief is om de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> waarover wij zoud<strong>en</strong> beschikk<strong>en</strong><br />
tot falsificaties te verklar<strong>en</strong>. <strong>Ignatius</strong> heeft dan mischi<strong>en</strong> ooit zijn briev<strong>en</strong> geschrev<strong>en</strong>, maar<br />
de echte zijn verlor<strong>en</strong> gegaan.<br />
Deze vervalsing moet dan stamm<strong>en</strong> uit de tweede of derde eeuw. Teg<strong>en</strong> e<strong>en</strong> latere vervalsing<br />
pleit echter het gematigde episcopalisme waar<strong>van</strong> de briev<strong>en</strong> getuig<strong>en</strong>. De ouderling<strong>en</strong><br />
hebb<strong>en</strong> bij <strong>Ignatius</strong> e<strong>en</strong> duidelijk gezag, 1 <strong>en</strong> diak<strong>en</strong><strong>en</strong> zijn niet alle<strong>en</strong> ondergeschikt aan de<br />
bisschop maar ook aan de ouderling<strong>en</strong>. 2 Ook ontbreekt <strong>en</strong>ige verwijzing naar de latere<br />
ord<strong>en</strong>ing <strong>van</strong> e<strong>en</strong> opzi<strong>en</strong>er door e<strong>en</strong> bisschop <strong>van</strong> elders.<br />
Ascetisme is ge<strong>en</strong> doorslaggev<strong>en</strong>d argum<strong>en</strong>t voor falsificatie. Dergelijke t<strong>en</strong>d<strong>en</strong>z<strong>en</strong> zijn wel<br />
afgeleid uit de briev<strong>en</strong>, door schrijvers met e<strong>en</strong> laat Westers katholiek raamwerk, <strong>en</strong><br />
gecombineerd met de exclusieve trouwtoestemming <strong>van</strong> de opzi<strong>en</strong>er. 3 Maar die verg<strong>en</strong> ge<strong>en</strong><br />
late datering omdat de latere Westerse <strong>en</strong> montanistische rigiditeit erin gemist wordt. 4<br />
Bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong> lijk<strong>en</strong> de betrokk<strong>en</strong> passages bij <strong>Ignatius</strong> mogelijkhed<strong>en</strong> te lat<strong>en</strong> voor de<br />
interpretatie dat de ascetische t<strong>en</strong>d<strong>en</strong>z<strong>en</strong> in de geme<strong>en</strong>te juist de authoriteit <strong>van</strong> de bisschop<br />
bedreigd<strong>en</strong>. 5<br />
so z<strong>en</strong>tral im Mittelpunkt steht, ist kein Zufall, sondern ergibt sich zwangläufig aus dem Z<strong>en</strong>trum<br />
seines theologisch<strong>en</strong> D<strong>en</strong>k<strong>en</strong>s: Die der Kirche vorgegeb<strong>en</strong>e Einheit Gottes kommt zur Darstellung<br />
innerhalb der Gemeinde nicht in einer “kollegial<strong>en</strong>” Gemeindeverfassung, sondern im monarchisch<strong>en</strong><br />
Episkopat, weil sich allein in dieser Art von Gemeindeverfassung das Wes<strong>en</strong> der Kirche sachgemäß,<br />
und d.h. der Einheit Gottes gemäß darstellt...Abbildung der himmlisch<strong>en</strong> Hierarchie in der<br />
Gemeinde.”<br />
Vgl. Pauls<strong>en</strong>, H.; Studi<strong>en</strong> zur Theologie des <strong>Ignatius</strong> von Anthiochi<strong>en</strong>; Forschung<strong>en</strong> zur Kirch<strong>en</strong>und<br />
Dogm<strong>en</strong>geschichte, Band 29; Vand<strong>en</strong>hoeck & Ruprecht; Götting<strong>en</strong> 1978, blz.152,153.<br />
1<br />
Ign.ad Eph.II.2, XX.2; ad Magn. II.1, VI.1, VII.1; ad Tral.XIII.2.<br />
2<br />
Ign. ad Magn.II.1.<br />
3<br />
“The Ignatian bishop, who seems to have assumed the role of the Pauline prophet and apostle. (Note<br />
that for <strong>Ignatius</strong> the prophets are those of the Old Testam<strong>en</strong>t, and he himself is no apostle, as he<br />
says.)”, aldus R. Grant; Holy Law in Paul and <strong>Ignatius</strong>; in: Groh, D.E. & Jewett, R. ed.; The Living<br />
Text, essays in honor of Ernest W. Saunders; University Press of America; Lanham 1985, blz.69.<br />
4<br />
Vgl.Ign. ad Smurn.XIII.1 <strong>en</strong> b.v. I Cor.7:1-40; I Cor.9:25; Hand.10:30.<br />
5<br />
Ign. ad Pol. V.2: .<br />
Vgl. W.R. Schoedel; <strong>Ignatius</strong> and the Reception of Matthew in Antioch, in: Balch, D.L.; Social<br />
History of the Matthean Community, blz 148: “<strong>Ignatius</strong> seems to be concerned about a threat to the<br />
authority of the bisshop...”. De passage uit Ign.ad Smurn.XIII.1 ( <br />
) kan ook verwijz<strong>en</strong> naar maagd<strong>en</strong>, mogelijk vooral oude vrijsters, die onder de<br />
weduw<strong>en</strong>lijst opg<strong>en</strong>om<strong>en</strong> war<strong>en</strong> omdat ze over ge<strong>en</strong> andere bestaansmiddel<strong>en</strong> beschikt<strong>en</strong>.
Voor e<strong>en</strong> gematigd episcopalisme dat nog e<strong>en</strong> algem<strong>en</strong>e erk<strong>en</strong>ning had in de kerk, pleit<br />
<strong>Ignatius</strong>’ brief aan de Romein<strong>en</strong>. Daarin treff<strong>en</strong> we ge<strong>en</strong> <strong>en</strong>kele verwijzing naar e<strong>en</strong>hoofdige<br />
leiding <strong>van</strong> de geme<strong>en</strong>te te Rome. 1<br />
Toch levert <strong>Ignatius</strong> ook forse uitsprak<strong>en</strong>, die niet getuig<strong>en</strong> <strong>van</strong> gematigdheid. “Iemand die<br />
iets doet zonder de biscchop erin te k<strong>en</strong>n<strong>en</strong>, di<strong>en</strong>t de duivel!” 2 Hoewel er wel is gezegd dat er<br />
ge<strong>en</strong> sprake is <strong>van</strong> apostolische opvolging bij <strong>Ignatius</strong>, 3 maar het lijkt er toch op dat de man<br />
uit Antiochië zelf vond dat hij e<strong>en</strong> apostolisch ambt bekleedde. 4<br />
Indi<strong>en</strong> de rec<strong>en</strong>sie <strong>van</strong> zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> onecht is, dan heeft de auteur goed werk geleverd.<br />
Dit versterkt de gedachte dat het, in dat geval, gaat om e<strong>en</strong> vroege vervalsing.<br />
2.15 Breuk<br />
Sam<strong>en</strong>vatt<strong>en</strong>d kunn<strong>en</strong> we stell<strong>en</strong> dat we bij de aan ons bek<strong>en</strong>de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> e<strong>en</strong><br />
gematigd, maar episcopalistisch stelsel aantreff<strong>en</strong> dat e<strong>en</strong> ernstige breuk k<strong>en</strong>merkt met het<br />
apostolisch tijdperk.<br />
1 “Why in this letter alone does the word never occur?”, aldus Jay, E.G.; From Presbyter-<br />
Bishops to Bishops and Presbyters, Christian ministry in the second c<strong>en</strong>tury: a survey; The Second<br />
C<strong>en</strong>tury 1981; Vol.1, part 3, blz.141. Dat het woord opzi<strong>en</strong>er niet zou voorkom<strong>en</strong> in de brief is<br />
onjuist. In ad Rom.ii.2 verwijst <strong>Ignatius</strong> naar zichzelf als . Het lidwoord<br />
hoeft niet te duid<strong>en</strong> op exclusiviteit, maar kan gewoon verwijz<strong>en</strong> naar "de bepaalde" of "de hun<br />
bek<strong>en</strong>de" opzi<strong>en</strong>er uit Syrië.<br />
2 , Ad Smurn. IX.1. Vgl. VIII.1-2.<br />
3 Vgl. Yamauchi, E.M.; <strong>Ignatius</strong> of Antioch, in: J.D. Woodbridge e.a.; Great Leaders of the<br />
Christian Church; Moody Press; Chicago 1988, blz.38.<br />
4 De geme<strong>en</strong>te <strong>van</strong> Tralles groet hij met de woord<strong>en</strong>: <br />
. Met veel goede wil kan dit betek<strong>en</strong><strong>en</strong> “op apostolische wijze”. Dat is<br />
echter niet waarschijnlijk, aangezi<strong>en</strong> verwijst naar e<strong>en</strong> afdruk of e<strong>en</strong> typisch merktek<strong>en</strong>.<br />
Bauer vertaalt daarom terecht met “in der die (od. D<strong>en</strong>) Apostel charakterisier<strong>en</strong>d<strong>en</strong> Weise”. Omdat<br />
<strong>Ignatius</strong> zijn groet verbindt met , is het waarschijnlijk dat hij verwijst naar e<strong>en</strong><br />
bevoegdheid die God hem als opzi<strong>en</strong>er gegev<strong>en</strong> heeft. De opvatting <strong>van</strong> e<strong>en</strong> vrijblijv<strong>en</strong>de verwijzing<br />
naar e<strong>en</strong> groet die ooit apostel<strong>en</strong> karakteriseerde, ligt dus niet voor de hand.<br />
Vgl. Bauer, W. & Aland K.&B.; Wörterbuch zum Neu<strong>en</strong> Testam<strong>en</strong>t, 6., völlig neu bearbeitete<br />
Auflage; De Gruyter; Berlin 1988, blz.1748.
Excursus: Was <strong>Ignatius</strong> de oorzaak <strong>van</strong> ruzie in Antiochië?<br />
Veel onderzoekers d<strong>en</strong>k<strong>en</strong> dat de kerkleider <strong>Ignatius</strong> de oorzaak was <strong>van</strong> grootscheepse ruzie<br />
in Christelijk Antiochië. E<strong>en</strong> <strong>van</strong> de aanhangers <strong>van</strong> die theorie is R.F. Stoops.jr. Hij vat de<br />
hypothese sam<strong>en</strong> in zijn boek If I suffer: epistolary authority in <strong>Ignatius</strong> of Antioch: 1<br />
“The most important source of concern about his worthiness was the schism in Antioch.<br />
Because faith should manifest itself in love and unity, the schism called into question<br />
<strong>Ignatius</strong>'s ministry in Antioch. His actions as bishop had failed to produce the proper effect.<br />
The trouble there led him to question his own worth and would have undermined his influ<strong>en</strong>ce<br />
as he sought to check similar developm<strong>en</strong>ts elsewhere. It is clear that he experi<strong>en</strong>ced relief<br />
wh<strong>en</strong> he learned that the church in Antioch was at peace.”<br />
Waarop is die theorie gebaseerd? Deze gedacht<strong>en</strong>gang <strong>van</strong> Stoops komt niet zozeer op uit de<br />
briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>, als wel uit de geschrift<strong>en</strong> <strong>van</strong> W.R. Schoedel <strong>en</strong> daarmee indirect uit de<br />
p<strong>en</strong> <strong>van</strong> Walter Bauer. Voor bespreking <strong>van</strong> de theorie volg<strong>en</strong> we de overzichtelijke<br />
uite<strong>en</strong>zetting <strong>van</strong> R.R. Hann, ev<strong>en</strong>e<strong>en</strong>s aanhanger <strong>van</strong> de schisma-hypothese. 2<br />
Hann stelt 3 : “If <strong>Ignatius</strong> saw himself as sanctioned by the Spirit, it is clear that others did not<br />
see things in this way. In the preface to his letter to the Philadelphians, <strong>Ignatius</strong> speaks of the<br />
bishop and "the presbyters and deacon, who are on his side." There must have be<strong>en</strong> other<br />
presbyters and deacons who had not accepted this new concept of governance. If this was true<br />
in Philadelphia, it must have be<strong>en</strong> ev<strong>en</strong> more the case in Antioch...”.<br />
Deze opvatting geeft meer blijk <strong>van</strong> k<strong>en</strong>nis <strong>van</strong> Walter Bauer, 4 dan <strong>van</strong> Grieks. Bauer had in<br />
zijn dag<strong>en</strong> al e<strong>en</strong> theorie uitgedacht waarbij het orthodoxe standpunt veruit in de minderheid<br />
zou zijn geweest.<br />
1 Harvard Theological Review 1987; Part 80, blz.175.<br />
2 In: Post-Apostolic Christianity as a Revitalisation Movem<strong>en</strong>t: accounting for innovation in early<br />
patristic traditions; Journal of Religious Studies 1988; Vol.14, part 1-2, blz.60-75.<br />
3 Blz.70.<br />
4 Rechtgläubigkeit und Ketzerei im ältest<strong>en</strong> Christ<strong>en</strong>tum, Tübing<strong>en</strong> 1934, Hann gebruikt blijkbaar de<br />
Engelse vertaling “Orthodoxy and Heresy”.
(De meerderheid zou zijn gevormd door gnostici, maar deze gedachte “can hardly be held if<br />
there were indeed several groups and in any case <strong>Ignatius</strong>' group seems to hold the solid power<br />
of a mediating position.”) 1<br />
Lat<strong>en</strong> we kijk<strong>en</strong> naar het Grieks <strong>van</strong> het zinsdeel dat Hann in de vertaling <strong>van</strong> Bauer citeert:<br />
. 2 Technisch kan het “” inderdaad<br />
vertaald word<strong>en</strong> met “aan de kant staande <strong>van</strong>”. Dan is er in de context echter e<strong>en</strong> aanduiding<br />
nodig <strong>van</strong> iets dat daar teg<strong>en</strong>over staat. Enige indicatie <strong>van</strong> e<strong>en</strong> dergelijk “anti” ontbreekt<br />
echter.<br />
Als die indicatie niet aanwezig is, heeft het woord normaalweg zijn gebruikelijke betek<strong>en</strong>is<br />
<strong>van</strong> “sam<strong>en</strong> met”.<br />
In ons geval zou de voor de hand ligg<strong>en</strong>de betek<strong>en</strong>is dus zijn: “de ouderling<strong>en</strong> <strong>en</strong> diak<strong>en</strong><strong>en</strong> die<br />
met hem zijn”. Dit is echter niet het geval. Waarom niet? Omdat de context nog niet<br />
volledig in acht g<strong>en</strong>om<strong>en</strong> is. Direct op het zinsdeel volgt het perfectum participium<br />
<strong>en</strong> de woord<strong>en</strong> . Dan dwingt het Griekse<br />
taaleig<strong>en</strong> om te vertal<strong>en</strong> met “<strong>en</strong> de ouderling<strong>en</strong> <strong>en</strong> diak<strong>en</strong><strong>en</strong> die sam<strong>en</strong> met hem b<strong>en</strong>oemd<br />
zijn door de k<strong>en</strong>nis <strong>van</strong> Jezus Christus”. 3<br />
Op basis <strong>van</strong> taalkundige wanopvatting<strong>en</strong> word<strong>en</strong> dus conflict<strong>en</strong> ingelez<strong>en</strong> die niet aanwezig<br />
zijn, althans niet in de tekst. Wat erger is, op basis <strong>van</strong> deze foutieve afleiding, maakt Hann<br />
zomaar conclusies over de situatie in Antiochië waarvoor hij helemaal ge<strong>en</strong>, zelfs ge<strong>en</strong><br />
foutieve, textuele grond<strong>en</strong> heeft! Hann gaat verder, <strong>en</strong> het is te kostelijk om hem op deze<br />
speurtocht nu al te verlat<strong>en</strong>.<br />
“It may be that the conflict in Antioch revolved around the person of <strong>Ignatius</strong> himself and<br />
diminished after his removal by the Romans. He writes from Troas that "the church at<br />
Antioch is now at peace." ” 4<br />
1 Vgl. Corwin, V.; St. <strong>Ignatius</strong> and Christianity in Antioch (Yale Publications in Religion, 1, editor:<br />
David Horne); Yale University Press; New Hav<strong>en</strong> 1960, blz.52ff.<br />
2 Ign. ad Phil.pref.<br />
3 Vgl. Kirsopp Lake; The Apostolic Fathers, vol.1, in: Loeb Classical Library; William Heinemann;<br />
London 1977, blz.239.<br />
4 Blz.70.
Eerst heeft Hann dus e<strong>en</strong> conflict in Antiochië afgeleid <strong>van</strong> e<strong>en</strong> foutieve interpretatie <strong>van</strong> e<strong>en</strong><br />
tekst over de situatie in Philadelphia. Nu doet hij, met e<strong>en</strong> beroep op Ign. ad Pol.VII.1, alsof<br />
<strong>Ignatius</strong> gedwong<strong>en</strong> vertrek aanleiding was tot de weergekeerde vrede.<br />
Sociologisch gezi<strong>en</strong> is dit bijzonder onwaarschijnlijk. “His position as a martyr embodied in a<br />
conc<strong>en</strong>trated form the sectarian id<strong>en</strong>tity of a community defined by the symbols of the<br />
suffering and raised Christ.” 1<br />
Maar taalkundig werkt Hann’s hypothese ook bijzonder ongelukkig uit. In de eerste plaats<br />
heeft , dat Hann met “now” (in zijn hier verkeerde “at the mom<strong>en</strong>t”- betek<strong>en</strong>is)<br />
vertaalt, e<strong>en</strong> redegev<strong>en</strong>de inleid<strong>en</strong>de betek<strong>en</strong>is. De weergekeerde vrede was voor <strong>Ignatius</strong><br />
aanleiding om “ook zelf welgemoed te zijn geword<strong>en</strong> in de zorgeloosheid <strong>van</strong> God”. In de<br />
tweede plaats geeft diezelfde zin de rede waarom er vrede is in Antiochië: <br />
. Door de gebed<strong>en</strong> <strong>van</strong> Polycarpus <strong>en</strong> de zijn<strong>en</strong>, niet <strong>van</strong>wege de<br />
gedwong<strong>en</strong> aftocht <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>. In de derde plaats maakt de brief zelf duidelijk waarom er<br />
onrust was ontstaan. Dat was juist die gedwong<strong>en</strong> aftocht geweest <strong>en</strong> niet de persoon <strong>van</strong> de<br />
opzi<strong>en</strong>er. De geme<strong>en</strong>te was in nood om leiderschap <strong>en</strong> daarin moest word<strong>en</strong> voorzi<strong>en</strong>. 2<br />
Einde excursus.<br />
1 Maier, H.O.; The Charismatic Authority of <strong>Ignatius</strong> of Antioch: a sociological analysis; Studies in<br />
Religion /Sci<strong>en</strong>ces Religieuses; Vol.18, part 2, blz.194.<br />
2 Vgl.Ign.ad Pol.VII.2.
Hoofdstuk 3 <strong>Ignatius</strong>’ andere Briev<strong>en</strong><br />
Het gebeurde ongeveer neg<strong>en</strong>ti<strong>en</strong> honderd jaar geled<strong>en</strong>. Vergezeld door Romeinse bewakers<br />
trok de kerkvader <strong>Ignatius</strong> <strong>van</strong> Antiochië naar Rome. Daar wachtte hem de doodstraf die<br />
voltrokk<strong>en</strong> zou word<strong>en</strong> door de wilde dier<strong>en</strong> <strong>van</strong> het amfitheater. Onderweg schreef hij<br />
briev<strong>en</strong> aan Christelijke geme<strong>en</strong>t<strong>en</strong> in Klein-Azië <strong>en</strong> Syrië.<br />
Hoeveel briev<strong>en</strong>? Niemand weet het meer precies te zegg<strong>en</strong>. Sinds het einde <strong>van</strong> de<br />
zev<strong>en</strong>ti<strong>en</strong>de eeuw veronderstell<strong>en</strong> de experts dat het er zev<strong>en</strong> zijn geweest. Die opvatting is<br />
tot nu toe in Kerkhistorische kring<strong>en</strong> trouw herhaald. Maar war<strong>en</strong> het er zev<strong>en</strong>?<br />
3.1. Reinhardus<br />
Veel is er niet meer <strong>van</strong> de andere briev<strong>en</strong> bek<strong>en</strong>d. Vanaf de achtti<strong>en</strong>de eeuw word<strong>en</strong> ze bijna<br />
niet meer betrokk<strong>en</strong> bij gedrukte edities <strong>van</strong> de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>. In de oude<br />
universiteitsbibliothek<strong>en</strong> <strong>van</strong> Europa kunn<strong>en</strong> elf, derti<strong>en</strong> <strong>en</strong> soms wel vijfti<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> <strong>van</strong><br />
<strong>Ignatius</strong> word<strong>en</strong> gevond<strong>en</strong>. Zo treft m<strong>en</strong> in het Nederlandse Utrecht e<strong>en</strong> editie <strong>van</strong> 1537,<br />
ongeveer honderd jaar voordat de Vossiaanse 1 d<strong>en</strong>kbeeld<strong>en</strong> hun ondergang inzett<strong>en</strong>. De<br />
gedrukte editie was <strong>van</strong> Reinhardus Lorichius Hamadarius, e<strong>en</strong> Duitse geleerde uit de<br />
zesti<strong>en</strong>de eeuw. 2<br />
1 M<strong>en</strong>s<strong>en</strong> die ongeveer zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> erk<strong>en</strong>n<strong>en</strong> als echt, word<strong>en</strong> Vossiaans g<strong>en</strong>oemd.<br />
Deze uitdrukking verwijst naar de geleerde Isaac Vossius die in 1646 zijn eerste uitgave <strong>van</strong> de<br />
briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> het licht liet zi<strong>en</strong>. De zev<strong>en</strong>ti<strong>en</strong>de eeuwse Nederlander erk<strong>en</strong>de slechts vijf <strong>van</strong><br />
de derti<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> die voor hand<strong>en</strong> war<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> zesde, de brief aan Polycarpus, aanvaarde hij slechts<br />
met grote moeite.<br />
2 Gloriosi Christi martyris Ignatii Antioch<strong>en</strong>e, Antistitis, Epistolae undecim, item una beate Polycarpi<br />
Martyris Epistola, cu? Argume?nto Tacabi Fabri Stapul<strong>en</strong>sis in easdem, Arg<strong>en</strong>t orati MDXXVII<br />
(1527). Het is opg<strong>en</strong>om<strong>en</strong> in de zelfde band als Historia persecution, quas in Aphrica olim circa<br />
D.Augustini tempora, Christiani perpessi sub b<strong>en</strong> serycho et Hunerycho <strong>van</strong>dalorum regibus;<br />
Marpurgi, kal<strong>en</strong>dis Septembribus Anno 1537; (voorwoord: colonie, apud Eucharium 1537, m<strong>en</strong>se<br />
Aug.) Reinhardus Lorichius Hadamarius SDP. Deze uitgave bevindt zich in de Rijksuniversiteit <strong>van</strong><br />
Utrecht, Nederland.
Lat<strong>en</strong> we hem zelf maar ev<strong>en</strong> aan het woord lat<strong>en</strong>. Hoe dacht Reinhardus over de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong><br />
<strong>Ignatius</strong>? “Zijn eerste brief heeft hij geschrev<strong>en</strong> aan de Tralliërs, de tweede aan de<br />
Magnesiërs, de derde aan de <strong>van</strong> Tars<strong>en</strong>; de vierde aan de Philipp<strong>en</strong>z<strong>en</strong>, vijfde<br />
aan de Philadelphiërs, de zesde aan de Smyrnaërs, de zev<strong>en</strong>de aan Polycarpus de opzi<strong>en</strong>er<br />
over de Smyrnaërs, de achtste aan de Antiochiërs, de neg<strong>en</strong>de aan Heron, diak<strong>en</strong> <strong>van</strong> de<br />
Antiochiërs, de ti<strong>en</strong>de aan de Epheziërs, <strong>en</strong> de elfde aan de Romein<strong>en</strong>.” 1<br />
Toch erk<strong>en</strong>de Reinhardus niet alle briev<strong>en</strong> die aan <strong>Ignatius</strong> werd<strong>en</strong> toegeschrev<strong>en</strong>. Of ze<br />
war<strong>en</strong> niet all<strong>en</strong> aan hem bek<strong>en</strong>d. Er war<strong>en</strong> ook Griekse <strong>en</strong> Latijnse handschrift<strong>en</strong> in omloop<br />
die <strong>van</strong> de kerkvader afkomstig zoud<strong>en</strong> zijn. Te wet<strong>en</strong>: briev<strong>en</strong> aan Maria <strong>van</strong> Neapolis, 2 aan<br />
Maria <strong>van</strong> Cassobela, 3 aan de apostel Johannes 4 <strong>en</strong> aan de moeder <strong>van</strong> de Heere Jezus<br />
Christus. 5 De eerste twee zijn overgeleverd in Grieks <strong>en</strong> Latijn, de andere zijn alle<strong>en</strong> bek<strong>en</strong>d<br />
in de laatste taal.<br />
3.2 Isaacus Vossius<br />
1<br />
Voorwoord A2: “Primam eius epistolam scribit ad Trallianos, secundam ad Magnesios, tertiam ad<br />
Tars<strong>en</strong>ses· quartam ad Philipp<strong>en</strong>ses, quintam ad Philadelphios, sextam ad Polycarpum Smyrnæorum<br />
Episcopum, octavam ad Antioch<strong>en</strong>ses, no=nam ad Heronem diaconum Antioch<strong>en</strong>um, decimam ad<br />
Ephesios, & undecimam ad Rhomanos.”<br />
2<br />
Vossius, Isaacus; S.Ignatii Martyris epistolae g<strong>en</strong>uinae ex Bibliothecâ Flor<strong>en</strong>tinâ, adduntur<br />
S.Ignatii epistolae quales vulg circumferuntur adhac S. Barnabae Epistola. Accessit universis<br />
Translatio vetus; Eddidit & notas addidit Isaacus Vossius, editio Secunda; Londini; Johannis<br />
Cellibrand & Roberti Sollers, MDCLXXX (1680): Ad Mariam Neapolia que ad zarbum <strong>Ignatius</strong>/<br />
.<br />
3<br />
Martiales; <br />
; sancti martyris Ignatii, Antiochiae Archiepiskopi Epistolae. Nuc demùm, cum Latina<br />
interpretatione è regione Graecis apposita, in lucem editae, recognitae, & Notis illustrattae. Per<br />
Martialem Maestrem, doctor Theologum; Parisiis, apud Marcum Orry, via Iacobaea ad infigne<br />
Leonis fali<strong>en</strong>tis M.DC.VIII (1608), blz.3: epistola 1, Ad Mariam Cassobolit<strong>en</strong> / ,<br />
Grieks <strong>en</strong> Latijn.<br />
Deze Maria werd aangesprok<strong>en</strong> als “Maria proselyta Iesu christi”. Zie Vossius, Isaacus; S.Ignatii<br />
Martyris epistolae g<strong>en</strong>uinae ex Bibliothecâ Flor<strong>en</strong>tinâ, etc., blz.65: Ignatio Maria ex Cassobelis.<br />
4<br />
B. Ignatio, ad S. Johannem. Apostolum & E<strong>van</strong>gelistam, (adscripta Epistola); Ad eundem Altera.<br />
Johanni Sancto S<strong>en</strong>iori, Suus <strong>Ignatius</strong>.<br />
5<br />
B. Ignatio, ad S. Mariam. Virginem, Matrem Domini nostri Jesu Christi, (adscripta Epistola).
Tot in de zev<strong>en</strong>ti<strong>en</strong>de eeuw werd<strong>en</strong> de elf briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> Reinhardus als echt beschouwd. Dat<br />
blijkt onder meer uit de uitgave <strong>van</strong> de geleerde Martiales in Frankrijk uit 1608. 1<br />
De Nederlandse geleerde Vossius <strong>van</strong> Leid<strong>en</strong> <strong>en</strong> Amsterdam gaf de inzet tot e<strong>en</strong> kritischer<br />
b<strong>en</strong>adering. Dat gebeurde in 1646. Hij erk<strong>en</strong>de nog maar zes briev<strong>en</strong> als echt: de vijf<br />
geme<strong>en</strong>tebriev<strong>en</strong> aan Efeze, Magnesia, Trallië, Philadelphia, Smyrna <strong>en</strong> de brief aan<br />
Polycarpus. Toch zoud<strong>en</strong> ook deze zes nog onderhevig zijn geweest aan allerhande<br />
toevoeging<strong>en</strong>. Daarom sprak Vossius <strong>van</strong> de geïnterpoleerde briev<strong>en</strong>. 2<br />
De hoogleraar gebruikte voor deze stelling handschrift<strong>en</strong> die hij in Italië had aangetroff<strong>en</strong>. 3<br />
Maar de Nederlander maakte toch e<strong>en</strong> eig<strong>en</strong> selectie uit dit wat hij in Flor<strong>en</strong>ce onder og<strong>en</strong> had<br />
gekreg<strong>en</strong>, <strong>en</strong> gaf dat ook zelf toe. 4 Hoewel Isaacus Vossius slechts de auth<strong>en</strong>ticiteit <strong>van</strong> zes<br />
briev<strong>en</strong> erk<strong>en</strong>de, nam hijzelf toch alle briev<strong>en</strong> op in zijn uitgave <strong>van</strong> het werk <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>. 5<br />
3.2.1 Vossiaans<br />
In onze tijd wordt alle<strong>en</strong> nog maar e<strong>en</strong> gezuiverde versie gehanteerd <strong>van</strong> de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> die<br />
de geschiedschrijver Eusebius noemt. 6 Dat betek<strong>en</strong>t dat naast de zes briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> Vossius ook<br />
1 Martiales; <br />
; sancti martyris Ignatii, Antiochiae Archiepiskopi Epistolae. Nuc demùm, cum Latina<br />
interpretatione è regione Graecis apposita, in lucem editae, recognitae, & Notis illustrattae. Per<br />
Martialem Maestrem, doctor Theologum; Parisiis, apud Marcum Orry, via Iacobaea ad infigne<br />
Leonis fali<strong>en</strong>tis M.DC.VIII (1608). Dit geschrift bevind zich in de Rijksuniversiteit <strong>van</strong> Leid<strong>en</strong>,<br />
Nederland.<br />
2 De Nederlandse geleerde geeft deze briev<strong>en</strong> weer <strong>van</strong>af blz.115. Zie: Vossius, Isaacus; S.Ignatii<br />
Martyris epistolae g<strong>en</strong>uinae ex Bibliothecâ Flor<strong>en</strong>tinâ, adduntur S.Ignatii epistolae quales vulg<br />
circumferuntur adhac S. Barnabae Epistola. Accessit universis Translatio vetus; Eddidit & notas<br />
addidit Isaacus Vossius, editio Secunda; Londini; Johannis Cellibrand & Roberti Sollers,<br />
MDCLXXX (1680).<br />
3 Vossius, Isaacus; S.Ignatii Martyris epistolae g<strong>en</strong>uinae ex Bibliothecâ Flor<strong>en</strong>tinâ, etc.: Isaacus<br />
Vossius Lectori. Animus fuerat illas solum dare Ignatii epistolas, que in codice flor<strong>en</strong>tino<br />
baber<strong>en</strong>tur.<br />
4 Vossius, Isaacus; S.Ignatii Martyris epistolae g<strong>en</strong>uinae ex Bibliothecâ Flor<strong>en</strong>tinâ, etc.: Isaacus<br />
Vossius Lectori: ...Verum cum ille etiam alias quesdam Ignatio tribueret, licet eius non ess<strong>en</strong>t; uti<br />
Epistolam ad Tars<strong>en</strong>ses, & ad Mariam Casiabol<strong>en</strong>sis.<br />
5 Vossius, Isaacus; S.Ignatii Martyris epistolae g<strong>en</strong>uinae ex Bibliothecâ Flor<strong>en</strong>tinâ.adduntur<br />
S.Ignatii epistolae quales vulg circumferuntur adhac S. Barnabae Epistola. Accessit universis<br />
Translatio vetus; Eddidit & notas addidit Isaacus Vossius, editio Secunda; Londini; Johannis<br />
Cellibrand & Roberti Sollers, MDCLXXX (1680). Dit geschrift bevind zich in de Rijksuniversiteit<br />
<strong>van</strong> Leid<strong>en</strong>, Nederland.<br />
6 Vgl. Laemmer, H.; EUSEBIOU TOU PAMFILOU, EKKLESIASTIKES ISTORIAS, BIBLOI DEKA,<br />
Graecum textum, collatis qui in Germaniae et Italiae bibliothecis asser<strong>van</strong>tur codicibus et adhibitis<br />
praestantissimis editionibus rec<strong>en</strong>suit atque em<strong>en</strong>dacit, latinam h<strong>en</strong>drici valesii verrioneme passim
e<strong>en</strong> brief aan de Romein<strong>en</strong> als echt wordt erk<strong>en</strong>d. 1 Hoewel het technisch <strong>en</strong>igszins<br />
onzorgvuldig is, staan de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> bek<strong>en</strong>d als de “Vossiaanse” of “korte rec<strong>en</strong>sie”.<br />
In 1710 kwam er e<strong>en</strong> Engelse vertaling <strong>van</strong> op de markt, die het bestaan <strong>van</strong> andere<br />
Ignatiaanse briev<strong>en</strong> negeerde. 2 Bijna driehonderd jaar later is in deze tr<strong>en</strong>d nog ge<strong>en</strong><br />
wijziging opgetred<strong>en</strong>. 3<br />
3.2.2 Vossius <strong>en</strong> Polycarpus<br />
De extra briev<strong>en</strong> zijn de moeite <strong>van</strong> het bekijk<strong>en</strong> waard. Dat geldt ook <strong>van</strong> de Latijnse editie<br />
<strong>van</strong> de “gewone” briev<strong>en</strong>. In 1644 publiceerde aartsbisschop Usher in Oxford de oud-Latijnse<br />
vertaling <strong>van</strong> de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>.<br />
Maar nog te weinig wordt beseft dat Reinhardus bijna honderd jaar eerder al vergelijkbaar<br />
werk verzet had in Parijs. In het Middeleeuws Latijn maakt de brief aan Polycarpus e<strong>en</strong> zware<br />
institutionele <strong>en</strong> dogmatische indruk. Polycarpus moet zijn positie verdedig<strong>en</strong> met alle ijver.<br />
De e<strong>en</strong>heid <strong>van</strong> leiding moet hij bewar<strong>en</strong>, want iets beters is er niet. 4 Over de natuur <strong>van</strong><br />
Christus word<strong>en</strong> scherpzinnige formulering<strong>en</strong> t<strong>en</strong>toon gespreid. 5 Het wekt dan ook ge<strong>en</strong><br />
bevreemding dat Usher de auth<strong>en</strong>ticiteit <strong>van</strong> de Polycarpusbrief in twijfel trok. Ook Vossius<br />
vond <strong>en</strong>kele ding<strong>en</strong> in de brief verdacht, maar legde zich neer bij het getuig<strong>en</strong>is <strong>van</strong> de oude<br />
Kerk die deze brief afzonderlijk <strong>van</strong> die aan Smyrna noemt.<br />
correctam subiunxit, apparatum criticum apposuit, fontes annotavit, prolegom<strong>en</strong>a et indices adiecit;<br />
Sumtibus Librariae Hurterianae; Scaphusiae 1862, III.xxxv.<br />
1 De Fransman Ruinart bevorderde deze gang <strong>van</strong> zak<strong>en</strong> door in 1689 e<strong>en</strong> Grieks handschrift <strong>van</strong> de<br />
Romein<strong>en</strong>brief op de boek<strong>en</strong>markt te br<strong>en</strong>g<strong>en</strong> in zijn Acta Martyr. Sicera & Select.<br />
2 Lincoln, William; The G<strong>en</strong>uine Epistles of the Apostolic Fathers, translated and publish’d, with a<br />
large preliminary discourse relating to the several treatises here put together; the second edition,<br />
corrected; printed by W.B. for Richard Sare; London/Holbourn 1710. Bisschop William Lincoln<br />
paste in deze tweede herzi<strong>en</strong>e editie zijn eerste vertaling <strong>van</strong> de Vossiaanse rec<strong>en</strong>sie aan bij de editie<br />
<strong>van</strong> Ruinart. Wel meldt hij telk<strong>en</strong>s waar <strong>en</strong> hoe deze belangrijk afwijkt <strong>van</strong> de Vossiaanse <strong>en</strong> oud-<br />
Latijnse weergave.<br />
3 Dat blijkt uit de belangrijke vertaling<strong>en</strong> <strong>en</strong> studies die deze eeuw zijn versch<strong>en</strong><strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>en</strong> over<br />
<strong>Ignatius</strong>. Vgl. Lake, K.; The Apostolic Fathers, vol.I; William Heinemann; London 1977.<br />
Corwin, V.; St. <strong>Ignatius</strong> and Christianity in Antioch (Yale Publications in Religion, 1, editor: David<br />
Horne); Yale University Press; New Hav<strong>en</strong> 1960.<br />
Schoedel, W.; <strong>Ignatius</strong> of Antioch, A Comm<strong>en</strong>tary on the <strong>Letters</strong> of <strong>Ignatius</strong> of Antioch; Fortress<br />
Press; Philidelphia 1985.<br />
4 “Def<strong>en</strong>de locum tu in omni dilig<strong>en</strong>tia. Unitatis curam habeto, qua nihil melius est.”, Ad<br />
Polycarpum, ep.VII. Alhoewel het woord dat deze brief gebruikt voor “leiding” alle Middeleeuwse<br />
bijsmak<strong>en</strong> <strong>van</strong> de Rooms-katholieke curie schijnt te hebb<strong>en</strong>, gaat het in het Latijn toch terug op cura.<br />
5 “In uisibilem natura, uisibil in carne. Impalpalibem & intact, ut corporem uero propter nos,” Ad<br />
Polycarpum, ep.VII.
Vossius had zijn uitgave <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> dus gebaseerd op e<strong>en</strong> handschrift dat hij in Flor<strong>en</strong>ce<br />
gevond<strong>en</strong> had. In de Laur<strong>en</strong>tiaanse bibliotheek aldaar werd redelijk onlangs e<strong>en</strong> nieuwe<br />
vondst gedaan in verband met <strong>Ignatius</strong> <strong>en</strong> Polycarpus. E<strong>en</strong> Middeleeuwse codex aldaar<br />
beschrijft de leerregel voor monnik<strong>en</strong> <strong>en</strong> bevat uittreksels <strong>van</strong> de Schrift <strong>en</strong> de Kerkvaders.<br />
Aan het einde <strong>van</strong> de jar<strong>en</strong> tachtig is bek<strong>en</strong>d geword<strong>en</strong> dat e<strong>en</strong> fragm<strong>en</strong>t uit de brief <strong>van</strong><br />
<strong>Ignatius</strong> aan Polycarpus in deze versie doorgaat waar de korte rec<strong>en</strong>sie ophoudt. Dit extra deel<br />
heeft citat<strong>en</strong> uit het Nieuwe Testam<strong>en</strong>t die verwijz<strong>en</strong> naar de omgang met slav<strong>en</strong>. Met veel<br />
speculatie is het fragm<strong>en</strong>t wel teruggevoerd tot e<strong>en</strong> d<strong>en</strong>kbeeldig origineel uit de vierde eeuw.<br />
Daar <strong>en</strong>ig tekstgetuig<strong>en</strong>is ontbreekt, lijkt het waarschijnlijker dat het om e<strong>en</strong> bespiegeling <strong>van</strong><br />
e<strong>en</strong> Middeleeuwse monnik gaat. 1<br />
3.3 Vier verworp<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> <strong>en</strong> de Bijbel<br />
Van de elf briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> Reinhardus zijn de briev<strong>en</strong> aan de geme<strong>en</strong>t<strong>en</strong> <strong>van</strong> Tarsus, Philippi,<br />
Antiochië <strong>en</strong> aan de diak<strong>en</strong> Heron uiteindelijk verworp<strong>en</strong>.<br />
De brief aan de Philipp<strong>en</strong>z<strong>en</strong> staat geheel in het tek<strong>en</strong> <strong>van</strong> de doop. 2<br />
De andere drie lever<strong>en</strong> wat meer op waar het Schriftverwijzing<strong>en</strong> betreft.<br />
De brief aan de Christ<strong>en</strong><strong>en</strong> in Tarsus heeft verwijzing<strong>en</strong> naar Daniel 6, 1 Korinthe 16, Galat<strong>en</strong><br />
3, Galat<strong>en</strong> 6, Romein<strong>en</strong> 6, 1 Timotheüs 2, Koloss<strong>en</strong>z<strong>en</strong> 1, Johannes 20, 1 Korinthe 7 <strong>en</strong><br />
Spreuk<strong>en</strong> 8. 3 <strong>Ignatius</strong> groet met de Bijbelse zeg<strong>en</strong>spreuk “ ”. 4<br />
1 Crehan, J.H.; A New Fragm<strong>en</strong>t of <strong>Ignatius</strong>’ Ad Polycarpum, in: Dümmer, J.; Texte und Textkritik<br />
eine Aufsatzsammlung (Texte und Untersuchung<strong>en</strong> zur Geschichte der altchristlich<strong>en</strong> Literatur, Band<br />
133); Berlin 1987, blz.23-32. Crehan gaat uit <strong>van</strong> de vooronderstelling dat de vervalser <strong>van</strong> de<br />
<strong>Ignatius</strong>briev<strong>en</strong> altijd Oudtestam<strong>en</strong>tische tekst<strong>en</strong> toevoegde. Omdat het extra deel <strong>van</strong> de brief aan<br />
Polycarpus bijna ge<strong>en</strong> extra Oudtestam<strong>en</strong>tische verwijzing<strong>en</strong> heeft, zou het echt zijn. Omdat de<br />
hypothese niet bewez<strong>en</strong> kan word<strong>en</strong>, is deze gevolgtrekking speculatief <strong>van</strong> aard.<br />
2 Martiales; <br />
etc., blz.86: <br />
Zie ook Vossius; S.Ignatii Martyris epistolae g<strong>en</strong>uinae ex Bibliothecâ Flor<strong>en</strong>tinâ, etc., blz.58.<br />
3 Martiales; <br />
etc., blz.70ff.: , epistola : blz.71 (Daniël 6), blz.73<br />
(1 Korinthe 16, Galat<strong>en</strong> 3), blz. 75 (Galat<strong>en</strong> 6, Romein<strong>en</strong> 6), blz. 77 (1 Timotheüs 2, Koloss<strong>en</strong>z<strong>en</strong> 1,<br />
Johannes 20, 1 Korinthe 7 <strong>en</strong> Spreuk<strong>en</strong> 8).<br />
4 Martiales; <br />
etc., blz.84.
De andere twee briev<strong>en</strong> zijn beid<strong>en</strong> gericht aan christ<strong>en</strong><strong>en</strong> in Antiochië. De eerste is e<strong>en</strong><br />
algem<strong>en</strong>e brief aan de geme<strong>en</strong>te. 1 De tweede is speciaal gericht aan de diak<strong>en</strong> Heron.<br />
De algem<strong>en</strong>e brief aan de christ<strong>en</strong><strong>en</strong> in Antiochië zou <strong>van</strong>uit Philippi geschrev<strong>en</strong> zijn.<br />
Opvall<strong>en</strong>d is het grote gebruik dat <strong>Ignatius</strong> hier maakt <strong>van</strong> citat<strong>en</strong> uit het Oude Testam<strong>en</strong>t.<br />
All<strong>en</strong> pass<strong>en</strong> ze in bij het verkondigingsdoel. Hij waarschuwt teg<strong>en</strong> het vuur <strong>en</strong> sulfer dat<br />
<strong>van</strong>uit de hemel over Sodom <strong>en</strong> Gommorra uitgegot<strong>en</strong> werd. 2<br />
<strong>Ignatius</strong> voelt zich volkom<strong>en</strong> e<strong>en</strong> met de profet<strong>en</strong> <strong>van</strong> weleer, die de Heere verwachtt<strong>en</strong>. 3 De<br />
profetieën <strong>van</strong> Jesaja over het Immanuëlstek<strong>en</strong> <strong>en</strong> de lijd<strong>en</strong>de Knecht des Heer<strong>en</strong> past hij toe<br />
op Messias Jezus. 4<br />
In de brief aan Heron zegt <strong>Ignatius</strong> het allemaal nog e<strong>en</strong> beetje sterker. Wie iets teg<strong>en</strong> de Wet<br />
<strong>en</strong> de profet<strong>en</strong> me<strong>en</strong>t te hebb<strong>en</strong>, hoort bij de antichrist! 5<br />
Uit het voorgaande blijkt dat de <strong>Ignatius</strong> zoals die uit brede rec<strong>en</strong>sie <strong>van</strong> de briev<strong>en</strong> naar vor<strong>en</strong><br />
komt, zeer letterlijk met de Bijbel omging. Vooral de stelling dat hij weinig <strong>van</strong> het Oude<br />
Testam<strong>en</strong>t zou wet<strong>en</strong>, valt door de mand. Daarbij vatte <strong>Ignatius</strong> wonderlijke gebeurt<strong>en</strong>iss<strong>en</strong>,<br />
zoals rond het oordeel over Sodom, op in strikt historische zin.<br />
3.4 Zijn ze echt?<br />
Of de briev<strong>en</strong> echt zijn of niet, is nooit meer met zekerheid te achterhal<strong>en</strong>. De overlevering<br />
<strong>van</strong> het werk <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> is daarvoor te zwak. Ook ontbreekt het aan geschiedkundige<br />
beschrijving waardoor we met meer historisch beoordelingsvermog<strong>en</strong> zoud<strong>en</strong> kunn<strong>en</strong> kijk<strong>en</strong><br />
naar dit proces.<br />
1<br />
Martiales; <br />
etc., blz.185: .<br />
2<br />
“Ignem & sulphur domino de coelo,” Ad Antioch<strong>en</strong>ses ex Philippis, Epistola VIII.<br />
Vgl. Reinhardus; Gloriosi Christi martyris Ignatii Antioch<strong>en</strong>e, Antistitis, Epistolae undecim etc.<br />
3<br />
“Prophetam suscitabit vobis dominus deus vester sicut me... de domino nostro Iesu Christo, rursum<br />
prophetae proclamaverunt dic<strong>en</strong>tes. Ecce puer natus est nobis,... Nam & de incarnatione eius ex<br />
virgine dicunt. Ecce virgo concipiet in utero & pariet filium, & vocabitur nom<strong>en</strong> Emanuel. Et de<br />
paßione eius nihil ominus adiecerunt, dic<strong>en</strong>tes: sicut ovis ad occision ductus est, & sicut agnus cor<br />
tond<strong>en</strong>te sine voce.” Ad Antioch<strong>en</strong>ses ex Philippis, Epistola VIII.<br />
Vgl. Reinhardus; Gloriosi Christi martyris Ignatii Antioch<strong>en</strong>e, Antistitis, Epistolae undecim etc.<br />
4<br />
Vgl. Jesaja 7:14; 53:7.<br />
5<br />
Ad Heronem ecclesiae, Antioch<strong>en</strong>ae diaconum, quem et dominus ost<strong>en</strong>dit seßurum ins sede ipsius,<br />
ex Philippis, Epistola nona: “Si quis insalsaverit legem & Prophetas, quos Christus praes<strong>en</strong>s<br />
adimplevit, sit tibi tanquam Antichristus.”<br />
Vgl. Reinhardus; Gloriosi Christi martyris Ignatii Antioch<strong>en</strong>e, Antistitis, Epistolae undecim etc.
Hoe het oordeel over de auth<strong>en</strong>ticiteit ook uitvalt, het blijft de vraag of het theologisch<br />
oordeel over <strong>Ignatius</strong> verantwoord gebaseerd kan word<strong>en</strong> op de selectie <strong>van</strong> zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong>.<br />
Het wil voorkom<strong>en</strong> alsof aan de selectie <strong>van</strong> de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> andere overweging<strong>en</strong> dan<br />
zuiver wet<strong>en</strong>schappelijke t<strong>en</strong> grondslag ligg<strong>en</strong>. Vossius leefde in e<strong>en</strong> historische context <strong>van</strong><br />
aversie teg<strong>en</strong> het middeleeuws Rooms-katholicisme, maar had e<strong>en</strong> goede k<strong>en</strong>nis <strong>van</strong> Grieks<br />
<strong>en</strong> Latijn. Dat laatste is in onze eeuw zeldzaam geword<strong>en</strong>. Dit was mede de oorzaak dat m<strong>en</strong><br />
heeft voortgeborduurd op zev<strong>en</strong>ti<strong>en</strong>de-eeuwse conclusies die binn<strong>en</strong> e<strong>en</strong> afgebak<strong>en</strong>de<br />
historische context war<strong>en</strong> getrokk<strong>en</strong>. Aan degelijk vergelijk<strong>en</strong>d onderzoek tuss<strong>en</strong> de “echte”<br />
<strong>en</strong> de “andere” briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> heeft het dan ook ontbrok<strong>en</strong> bij de voorstanders <strong>van</strong> de<br />
zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong>hypothese in onze tijd.<br />
3.4.1 Eusebius<br />
De <strong>en</strong>ige deugdelijke historische aanwijzing voor de beperkte selectie <strong>van</strong> deze briev<strong>en</strong> is het<br />
getuig<strong>en</strong>is <strong>van</strong> de kerkvader Eusebius <strong>van</strong> Caesarea. Het is aannemelijk dat Eusebius de zev<strong>en</strong><br />
briev<strong>en</strong> heeft gek<strong>en</strong>d <strong>van</strong>uit zijn Geschied<strong>en</strong>is der Kerk. Het is echter moeilijk aan te ton<strong>en</strong><br />
dat hij er slechts <strong>van</strong> zev<strong>en</strong> gewet<strong>en</strong> heeft. Zelfs al war<strong>en</strong> alle<strong>en</strong> deze zev<strong>en</strong> aan hem bek<strong>en</strong>d,<br />
dan nog kond<strong>en</strong> er ander<strong>en</strong> zijn geweest waar<strong>van</strong> de kerkgeschiedkundige niet wist. Eusebius<br />
was niet alwet<strong>en</strong>d.<br />
Als de briev<strong>en</strong> die Eusebius noemt, moet<strong>en</strong> word<strong>en</strong> opgevat in beperk<strong>en</strong>de zin, komt het echte<br />
probleem bij de selectie zelf. De tekstoverlevering waarover we nu beschikk<strong>en</strong>, is niet<br />
hetzelfde als bij Eusebius. Het <strong>en</strong>ige oude papyrusfragm<strong>en</strong>t dat e<strong>en</strong> volledige brief aan<br />
Smyrna verondersteld, is klein <strong>en</strong> kan niet vroeger gedateerd word<strong>en</strong> dan de vijfde eeuw. 1 De<br />
andere manuscript<strong>en</strong> zijn allemaal veel nieuwer. De Syrische versie wordt zelfs door<br />
ondersteuners <strong>van</strong> de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> gezi<strong>en</strong> als e<strong>en</strong> late verkorting <strong>van</strong> de bedorv<strong>en</strong> “Westerse”<br />
overlevering. 2<br />
1 Dit fragm<strong>en</strong>t bevat Smyrna iii.3-xii.1. Het staat bek<strong>en</strong>d als P.10581 <strong>en</strong> werd in 1910 gepubliceerd in<br />
C.Schmidt & W. Hubert, Altchristliche Texte (Berliner Klassikertexte, Heft VI.<br />
Vgl. Lake, K.; The Apostolic Fathers, vol.I; William Heinemann; London 1977, blz.170.<br />
2 Op het oog bevat de Syrische versie e<strong>en</strong> verkorte vorm <strong>van</strong> de briev<strong>en</strong> aan de geme<strong>en</strong>t<strong>en</strong> in Efeze,<br />
Rome <strong>en</strong> aan Polycarpus. De betrouwbaarheid <strong>van</strong> de tekst waarop ze teruggaat kan niet aangetoond<br />
word<strong>en</strong>. Nadat de versie in 1845 ontdekt was, werd aan<strong>van</strong>kelijk gedacht dat dit de oorspronkelijke
3.3.2 Theoretische Constructie<br />
Feit blijft dat de tekst <strong>van</strong> de Vossiaanse, Eusebiaanse of korte rec<strong>en</strong>sie, slechts e<strong>en</strong><br />
theoretische constructie is. Zij gaat niet terug op zichtbaar tekstgetuig<strong>en</strong>is. Altijd moet op<br />
e<strong>en</strong> manier word<strong>en</strong> geknipt <strong>en</strong> geplakt in de tekstoverlevering<strong>en</strong> die voorhand<strong>en</strong> zijn.<br />
Volg<strong>en</strong>s de overlevering waardoor <strong>Ignatius</strong> werk tot ons is gekom<strong>en</strong>, zijn ook andere briev<strong>en</strong><br />
echt. Zelfs de bron <strong>van</strong> Vossius ging daar<strong>van</strong> uit. Het is wet<strong>en</strong>schappelijk oneerlijk om deze<br />
feit<strong>en</strong> te neger<strong>en</strong> <strong>en</strong> te do<strong>en</strong> alsof er e<strong>en</strong> betrouwbare tekstoverlevering is die zev<strong>en</strong> zuivere<br />
briev<strong>en</strong> pres<strong>en</strong>teert!<br />
Bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong> moet zelfs aan de “echte” briev<strong>en</strong> gesleuteld word<strong>en</strong> tot ze theologisch<br />
aanvaardbaar voor de tijd <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> word<strong>en</strong> geacht. Het criterium is <strong>van</strong>af hier dogmatisch<br />
<strong>en</strong> niet langer zuiver historisch <strong>van</strong> aard.<br />
Dit laatste geldt niet als het gaat over de verwerping <strong>van</strong> de Latijnse briev<strong>en</strong> aan Maria <strong>en</strong> de<br />
apostel Johannes. Van h<strong>en</strong> bestaat ge<strong>en</strong> Griekse overlevering. Maar ook inhoudelijk <strong>en</strong><br />
historisch staan ze zover af <strong>van</strong> de rest <strong>van</strong> het Ignatiaanse corpus, dat ze gemakkelijk als<br />
vrome Middeleeuwse vervalsing<strong>en</strong> kunn<strong>en</strong> word<strong>en</strong> afgedaan.<br />
3.3.3 Uitw<strong>en</strong>dig Tekstgetuig<strong>en</strong>is<br />
Met de elf briev<strong>en</strong> die in het Grieks zijn overgeleverd, gaat dat wat moeilijker. Voor de<br />
meeste <strong>van</strong> h<strong>en</strong> geldt dat ze heel goed pass<strong>en</strong> in de briev<strong>en</strong>verzameling <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> zoals die<br />
tot ons is gekom<strong>en</strong>. Tekstkritisch gesprok<strong>en</strong> vorm<strong>en</strong> de verworp<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> e<strong>en</strong> goede e<strong>en</strong>heid<br />
met de ongec<strong>en</strong>sureerde weergave <strong>van</strong> de “echte” briev<strong>en</strong>.<br />
Ook linguïstisch valt het teg<strong>en</strong>deel moeilijk aan te ton<strong>en</strong>. Toch is dit geprobeerd. 1 E<strong>en</strong><br />
linguïstische vergelijking tuss<strong>en</strong> vijf briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> het uitgebreide corpus <strong>en</strong> de zev<strong>en</strong> “echte”,<br />
zou voor de traditionele scheiding pleit<strong>en</strong>. Beide groep<strong>en</strong> zoud<strong>en</strong> e<strong>en</strong> eig<strong>en</strong> stijl hebb<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
verschill<strong>en</strong>de vocabulaires hanter<strong>en</strong>. Het grote probleem bij dit Amerikaanse onderzoek was<br />
de (on-)wet<strong>en</strong>schappelijke methode, die al bij voorbaat de resultat<strong>en</strong> liet vaststaan.<br />
tekst <strong>van</strong> de briev<strong>en</strong> was. Verdedigers <strong>van</strong> de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> hypothese, zoals bischop Lightfoot,<br />
achtt<strong>en</strong> het e<strong>en</strong> verkorte weergave <strong>van</strong> “hun” Griekse tekst.<br />
Vgl. Lipsius, R.A.; Ueber das Verhältniss des Textes der drei syrisch<strong>en</strong> Briefe des Ignatios zu d<strong>en</strong><br />
hörig<strong>en</strong> Rec<strong>en</strong>sion<strong>en</strong> der Ignatianisch<strong>en</strong> Literatur; Abhandlung<strong>en</strong> für die Kunde des Morg<strong>en</strong>landes;<br />
Deutsch<strong>en</strong> Morg<strong>en</strong>ländisch<strong>en</strong> Gesellschaft; Leipzig 1859.<br />
1 Brown; M.P.; The Auth<strong>en</strong>tic Writings of <strong>Ignatius</strong>, a study of linguistic criteria; Duke University<br />
Press; Durham N.C. 1963.
Dat kwam doordat werd gewerkt met vooraf vastgestelde groep<strong>en</strong> <strong>van</strong> briev<strong>en</strong>. De<br />
sam<strong>en</strong>stelling <strong>van</strong> deze groep<strong>en</strong> was niet linguïstisch bepaald, maar door e<strong>en</strong> historisch-<br />
wet<strong>en</strong>schappelijk vooroordeel. Wanneer elke brief afzonderlijk was onderzocht, zoud<strong>en</strong> aan<br />
het linguïstisch onderzoek ge<strong>en</strong> verantwoorde historische conclusies verbond<strong>en</strong> kunn<strong>en</strong><br />
word<strong>en</strong>. E<strong>en</strong> <strong>en</strong>kel voorbeeld maakt dit probleem duidelijk. Alle<strong>en</strong> de Romein<strong>en</strong>brief<br />
verschilt al zo drastisch <strong>van</strong> de andere zes, dat er in de vorige eeuw in Duitsland e<strong>en</strong> t<strong>en</strong>d<strong>en</strong>s<br />
was om slechts deze brief als echt te zi<strong>en</strong>.<br />
Daar komt bij dat e<strong>en</strong> linguïstische toetsing <strong>van</strong> de zinsl<strong>en</strong>gte <strong>en</strong> woordvolgorde<br />
“teleurstell<strong>en</strong>d” war<strong>en</strong>, wat inhield dat ze de hypothese niet ondersteund<strong>en</strong>. Dus werd<strong>en</strong> ze<br />
niet verder bij het onderzoek betrokk<strong>en</strong>. 1<br />
3.3.4 Alle<strong>en</strong> dogmatisch Criterium mogelijk<br />
Wie dan kiest voor e<strong>en</strong> zekere interpretatie <strong>van</strong> het getuig<strong>en</strong>is <strong>van</strong> Eusebius, dat deze slechts<br />
zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> zou hebb<strong>en</strong> gek<strong>en</strong>d <strong>en</strong> er ook niet meer bestond<strong>en</strong>, maakt daarmee het<br />
getuig<strong>en</strong>is <strong>van</strong> de briev<strong>en</strong>overlevering erg wankel.<br />
Met andere woord<strong>en</strong>: e<strong>en</strong> briev<strong>en</strong>corpus dat zich op geheel andere wijze aandi<strong>en</strong>t, dan m<strong>en</strong> er<br />
over gehoord heeft, is onbetrouwbaar. Of m<strong>en</strong> heeft verkeerd geluisterd, òf de overlevering<br />
deugt niet. In dat laatste geval is het sterk de vraag of op zuiver historische grond<strong>en</strong> nog e<strong>en</strong><br />
selectie kan word<strong>en</strong> gemaakt uit de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>. Alle<strong>en</strong> dogmatische aanwijzing<strong>en</strong><br />
spel<strong>en</strong> dan nog e<strong>en</strong> wez<strong>en</strong>lijke rol. In de discussie rond <strong>Ignatius</strong> hebb<strong>en</strong> deze zich vooral<br />
gec<strong>en</strong>treerd rond zijn, al dan niet veronderstelde, hoogkerkelijke ambts- <strong>en</strong><br />
sacram<strong>en</strong>tsopvatting<strong>en</strong>.<br />
Het grote wet<strong>en</strong>schappelijke nadeel <strong>van</strong> de huidige stand <strong>van</strong> zak<strong>en</strong>, is dat e<strong>en</strong> vooroordeel dat<br />
het briev<strong>en</strong>corpus zelf niet oproept, gebruikt wordt als selectiecriterium voor<br />
tekstoverlevering. Daarmee wordt het a priori onmogelijk om met zekerheid te wet<strong>en</strong> wat dan<br />
nog echt is <strong>en</strong> wat niet. Wie e<strong>en</strong> ander criterium voor selectie verkiest, komt tot hele andere<br />
resultat<strong>en</strong>. Dat blijkt uit heftige aanvall<strong>en</strong> door teg<strong>en</strong>standers <strong>van</strong> de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong>, die<br />
gewoonlijk pleit<strong>en</strong> voor e<strong>en</strong> nog beperkter selectie. 2 De vraag is echter of hun selectie<br />
1 “For the sake of the record, they were, first, a test of s<strong>en</strong>t<strong>en</strong>ce l<strong>en</strong>gth and, second, a test of wordorder<br />
in indep<strong>en</strong>d<strong>en</strong>t clauses. Not only were the results disappointing, but the computations required<br />
by these tests would have be<strong>en</strong> too laborious and time-consuming, ev<strong>en</strong> if the results had be<strong>en</strong><br />
greater.”, aldus Brown; M.P.; The Auth<strong>en</strong>tic Writings of <strong>Ignatius</strong>, a study of linguistic criteria; Duke<br />
University Press; Durham N.C. 1963, blz.139.<br />
2 Joly, R.; Le Dossier d’Ignace d’Antioche; Université libre de Bruxelles, Faculté de Philosophie et<br />
Lettres LXIX; Éditions de l’Université Bruxelles; Brussel 1979.
wet<strong>en</strong>schappelijk gezi<strong>en</strong> op e<strong>en</strong> deugdelijker fundam<strong>en</strong>t berust, dan die <strong>van</strong> de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong><br />
hypothese. Gewoonlijk wordt e<strong>en</strong> nieuwe hypothese over “hoe <strong>Ignatius</strong> werkelijk was”<br />
afgedrukt op de bestaande tekst.<br />
3.5 Conclusie<br />
T<strong>en</strong> aanzi<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> zijn er eig<strong>en</strong>lijk maar twee werkbare hypothes<strong>en</strong> mogelijk.<br />
a) Ongeveer het hele Griekse briev<strong>en</strong>corpus berust op redelijk betrouwbare overlevering die<br />
teruggaat tot op <strong>Ignatius</strong> zelf.<br />
b) Het hele Griekse briev<strong>en</strong>corpus zoals we dat nu k<strong>en</strong>n<strong>en</strong> is onbetrouwbaar, of het nu<br />
teruggaat op e<strong>en</strong> vervalsing of gedeeltelijk op <strong>Ignatius</strong> zelf. Wet<strong>en</strong>schappelijk valt er niet<br />
deugdelijk mee te werk<strong>en</strong> als Ignatiaans materiaal. Alle<strong>en</strong> inhoudelijk <strong>en</strong> theologisch<br />
kunn<strong>en</strong> we er ons voordeel mee do<strong>en</strong>.<br />
Dit proefschrift wil ge<strong>en</strong> keuze voor u mak<strong>en</strong>, maar wel voor keuz<strong>en</strong> stell<strong>en</strong>. Hoe ze ook<br />
uitvalt, één ding staat vast. Vals of echt, de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> zijn eeuw<strong>en</strong>lang e<strong>en</strong> impuls<br />
voor theologische <strong>en</strong> Kerkhistorische bezinning geblek<strong>en</strong>. Voor zover ze ons nader aan Gods<br />
Woord br<strong>en</strong>g<strong>en</strong>, zijn ze <strong>van</strong> eeuwigheidswaarde, in Nederland, maar ook in het nieuwe Zuid-<br />
Afrika. Voor het onderzoek naar het Schriftgezag bij <strong>Ignatius</strong> is voor de volg<strong>en</strong>de werkbare<br />
methode gekoz<strong>en</strong>. Als uitgangspunt di<strong>en</strong><strong>en</strong> de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong>, maar indirect word<strong>en</strong> gegev<strong>en</strong>s<br />
uit de andere Griekse briev<strong>en</strong> verrek<strong>en</strong>d.. Daarvoor zijn twee red<strong>en</strong><strong>en</strong> aan te gev<strong>en</strong>.<br />
In de eerste plaats sluit dat aan bij de historische ontwikkeling rond het Ignatiaans onderzoek,<br />
waarbij vel<strong>en</strong> <strong>van</strong> m<strong>en</strong>ing war<strong>en</strong> dat deze zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> echt zijn.<br />
In de tweede plaats is dit methodologisch werkbaar. De korte rec<strong>en</strong>sie is toegankelijker.<br />
Bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong> is het meer verantwoord om e<strong>en</strong> kritische editie als basis te gebruik<strong>en</strong>, dan e<strong>en</strong><br />
onkritische. Zoals dit hoofdstuk aantoonde, maakte de <strong>Ignatius</strong> <strong>van</strong> de brede rec<strong>en</strong>sie zeer<br />
stellige opmerking<strong>en</strong> in verband met Schriftgezag. Dit will<strong>en</strong> we niet bij voorbaat inlez<strong>en</strong> in<br />
de korte rec<strong>en</strong>sie, omdat dan e<strong>en</strong> tekstkritisch vooroordeel te sterk gaat heers<strong>en</strong> over<br />
theologische inhoud. Als we binn<strong>en</strong> de huidige historische context de brede rec<strong>en</strong>sie als<br />
Rius-Camps, J.; The Four Auth<strong>en</strong>tic <strong>Letters</strong> of <strong>Ignatius</strong>, the Martyr; Pontificium Institutum<br />
Ori<strong>en</strong>talum Studiorum; Roma 1980.<br />
Rius-Camps, J.; Arcaísmos <strong>en</strong> la teologia de Ignacio de Antioquía, in: Livingstone, E.A.; Studia<br />
Patristica XXI; Peeters Press; Leuv<strong>en</strong> 1989, blz.175-184.<br />
Rius-Camps, J.; Indicios de una redacción muytemprana de las cartas auténticas de Ignacio (ca.70-90<br />
d.C.), in: Augustinianum, periodicum sem<strong>en</strong>stre Institutu Patristici “Augustinianum”; Roma 1995;<br />
volum<strong>en</strong> XXXV, blz.199-214.
uitgangspunt zoud<strong>en</strong> nem<strong>en</strong>, zou de ingang <strong>van</strong> conclusies over het Schriftgezag bij <strong>Ignatius</strong><br />
in de weg word<strong>en</strong> gestaan door andere vooronderstelling<strong>en</strong> t<strong>en</strong> aanzi<strong>en</strong> <strong>van</strong> de tekst.<br />
Zij die het gehele corpus verwerp<strong>en</strong>, kunn<strong>en</strong> zich troost<strong>en</strong> met de gedachte dat het<br />
waarschijnlijk is dat het bij pseudo-<strong>Ignatius</strong> toch gaat om Christ<strong>en</strong>dom uit de tweede eeuw.<br />
Hoofdstuk 4 Schriftgezag bij <strong>Ignatius</strong> (I)<br />
4.1 Onderzoeksmethode Schriftgezag <strong>Ignatius</strong><br />
In dit hoofdstuk word<strong>en</strong> rele<strong>van</strong>te Schriftverwijzing<strong>en</strong> in de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong><br />
geïd<strong>en</strong>tificeerd. Eerst analyser<strong>en</strong> we het karakter <strong>van</strong> e<strong>en</strong> verwijzing volg<strong>en</strong>s de methode die<br />
in hoofdstuk 1 <strong>van</strong> dit proefschrift werd uite<strong>en</strong>gezet. E<strong>en</strong> passage wordt geduidt als<br />
verschijnsel of als Bijbelverwijzing. Als het e<strong>en</strong> verschijnselverwijzing betreft, gaat het om<br />
Bijbels sprek<strong>en</strong> in het algeme<strong>en</strong>, bijvoorbeeld algem<strong>en</strong>e opmerking<strong>en</strong> over het sprek<strong>en</strong> <strong>van</strong><br />
Paulus of dat <strong>van</strong> de profet<strong>en</strong>. Concrete Bijbelverwijzing<strong>en</strong> kunn<strong>en</strong> direct of indirect <strong>van</strong><br />
karakter zijn. Bij directe verwijzing<strong>en</strong> moet verwez<strong>en</strong> word<strong>en</strong> naar e<strong>en</strong> bron, bijvoorbeeld “er<br />
staat geschrev<strong>en</strong>” of “Paulus zegt terecht”. Alle Schriftverwijzing<strong>en</strong> waarbij e<strong>en</strong> dergelijke<br />
aanwijzing ontbreekt, word<strong>en</strong> gezi<strong>en</strong> als indirect. E<strong>en</strong> Bijbelverwijzing kan naar e<strong>en</strong> tekst<br />
verwijz<strong>en</strong> of naar apostolische leer in het algeme<strong>en</strong>, wanneer de Bijbelinhoud vast staat, maar<br />
het moeilijk is om het Bijbelboek te bepal<strong>en</strong>, bijvoorbeeld omdat alle vier de e<strong>van</strong>gelieën er<br />
melding <strong>van</strong> mak<strong>en</strong>. Om het gezagskarakter <strong>van</strong> e<strong>en</strong> Bijbelverwijzing nader te omschrijv<strong>en</strong>,<br />
wordt onderscheid gemaakt tuss<strong>en</strong> bewijsvoer<strong>en</strong>d <strong>en</strong> informer<strong>en</strong>d Bijbelgebruik. Dit is e<strong>en</strong><br />
bruikbare werkwijze om objectief het gezag <strong>van</strong> de passage te met<strong>en</strong>. Indi<strong>en</strong> de verwijzing als<br />
bewijs wordt gebruikt, betek<strong>en</strong>t dit automatisch e<strong>en</strong> hogere gezagsint<strong>en</strong>siteit. Het<br />
bewijsvoer<strong>en</strong>de karakter <strong>van</strong> e<strong>en</strong> pasage wordt bij de analyse bov<strong>en</strong> de pericop<strong>en</strong> uit <strong>Ignatius</strong><br />
nader verklaard, of in de tekst aangegev<strong>en</strong> door schuine druk <strong>van</strong> het redegev<strong>en</strong>d<br />
voornaamwoord.
Onder de analyse <strong>van</strong> de pericoop volgt de tekst <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> in het Nederlands. Dit is e<strong>en</strong><br />
eig<strong>en</strong> vertaling <strong>van</strong> de promov<strong>en</strong>dus uit de Griekse tekst <strong>van</strong> de korte rec<strong>en</strong>sie.<br />
Om de lezer te betrekk<strong>en</strong> bij de wet<strong>en</strong>schappelijke discussie, word<strong>en</strong> onder de tekst <strong>van</strong><br />
<strong>Ignatius</strong> de rele<strong>van</strong>te del<strong>en</strong> <strong>en</strong> Bijbelverwijzing<strong>en</strong> in het Grieks weergegev<strong>en</strong>. Dat geldt ook<br />
voor Oudtestam<strong>en</strong>tische Bijbelverwijzing<strong>en</strong>, omdat de Septuagint in de tweede eeuw door<br />
Christ<strong>en</strong><strong>en</strong> als de standaardweergave <strong>van</strong> het Oude Testam<strong>en</strong>t werd gebruikt. Bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong><br />
komt op die wijze de woordelijke overe<strong>en</strong>komst (of het verschil) tuss<strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong>’ verwijzing<br />
<strong>en</strong> het Oude Testam<strong>en</strong>t beter tot uitdrukking.<br />
Na de weergave <strong>van</strong> de pericoop uit <strong>Ignatius</strong> <strong>en</strong> rele<strong>van</strong>te Griekse verwijzing<strong>en</strong>, wordt de<br />
betrokk<strong>en</strong> passage <strong>van</strong> comm<strong>en</strong>taar voorzi<strong>en</strong>. Hierbij verschilt de werkwijze <strong>van</strong> die in de<br />
rest <strong>van</strong> dit proefschrift. Diverse k<strong>en</strong>ners <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> kom<strong>en</strong> hierbij zelf aan het woord. Om<br />
aan hun uitlating<strong>en</strong> zoveel mogelijk recht te do<strong>en</strong> <strong>en</strong> deze zo adequaat mogelijk te besprek<strong>en</strong>,<br />
word<strong>en</strong> citat<strong>en</strong> onvertaald weergev<strong>en</strong> <strong>en</strong> direct bij de discussie betrokk<strong>en</strong>.<br />
Voor deze gedetailleerde wijze <strong>van</strong> analyse is gekoz<strong>en</strong> <strong>van</strong>wege de geringe hoeveelheid<br />
bladzijd<strong>en</strong> die de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> beslaan. Waar andere kerkvaders honderd<strong>en</strong><br />
pagina’s volschrev<strong>en</strong> met e<strong>en</strong> paar duiz<strong>en</strong>d Bijbelverwijzing<strong>en</strong>, vergezeld <strong>van</strong> duidelijke<br />
opmerking<strong>en</strong> over de functie <strong>van</strong> de Schrift<strong>en</strong>, ligt dat bij <strong>Ignatius</strong> anders. Er ligg<strong>en</strong> slechts<br />
zev<strong>en</strong> korte briev<strong>en</strong> ter tafel, met relatief weinig Bijbel- <strong>en</strong> verschijnselverwijzing<strong>en</strong> in<br />
verhouding tot de grote hoeveelheid materiaal <strong>van</strong> andere vroege kerkleiders.<br />
De g<strong>en</strong>oemde methode wordt gevolgt in de hoofdstukk<strong>en</strong> vier tot <strong>en</strong> met zev<strong>en</strong>. Daarna vindt<br />
in hoofdstuk acht e<strong>en</strong> concluder<strong>en</strong>de bespreking plaats, waarin de resultat<strong>en</strong> tev<strong>en</strong>s grafisch<br />
word<strong>en</strong> onderbouwd.<br />
Verwijzing<strong>en</strong> naar de hieronder voornoemde boek<strong>en</strong> vind<strong>en</strong> hierna niet meer volledig plaats.<br />
Griekse tekst:<br />
-Lake, Kirsopp; The Apostolic Fathers, vol.1, in: Loeb Classical Library; William Heinemann;<br />
London 1977.<br />
Overig:<br />
-Corwin, V.; St. <strong>Ignatius</strong> and Christianity in Antioch (Yale Publications in Religion, 1,<br />
editor: David Horne); Yale University Press; New Hav<strong>en</strong> 1960.
-Köhler, W.D.; Die Rezeption des Matthäuse<strong>van</strong>geliums in der Zeit vor Ir<strong>en</strong>äus;<br />
Wiss<strong>en</strong>schaftliche Untersuchung<strong>en</strong> zum Neu<strong>en</strong> Testam<strong>en</strong>t, 2. Reihe, Band 24; J.C.B. Mohr<br />
(Paul Siebeck); Tübing<strong>en</strong> 1987.<br />
-Klevinghaus, J.; Die theologische Stellung der Apostolische Väter zur alttestam<strong>en</strong>tlich<strong>en</strong><br />
Off<strong>en</strong>barung; C. Bertelsmann Verlag; Gütersloh 1948.<br />
-Schoedel, W.; <strong>Ignatius</strong> of Antioch, A Comm<strong>en</strong>tary on the <strong>Letters</strong> of <strong>Ignatius</strong> of Antioch;<br />
Fortress Press; Philidelphia 1985.<br />
-Rathke, H.; <strong>Ignatius</strong> von Antiochi<strong>en</strong> und die Paulusbriefe; Texte und Untersuchung<strong>en</strong> zur<br />
Geschichte der altchristlich<strong>en</strong> Literatur, Band 99; Akademie Verlag; Berlin 1967.<br />
-Schim <strong>van</strong> der Loef, H.P.; Onderzoek naar de Herkomst <strong>en</strong> de Strekking der Zev<strong>en</strong> Briev<strong>en</strong><br />
<strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> in de Korte Rec<strong>en</strong>sie, academisch proefschrift ter verkrijging <strong>van</strong> d<strong>en</strong> graad <strong>van</strong><br />
doctor in de Godgeleerdheid aan de Rijksuniversiteit te Leid<strong>en</strong>; A.W. Sijthoff; Leid<strong>en</strong> 1906.<br />
4.2 <strong>Ignatius</strong> aan de Efeziërs<br />
De Brief aan de geme<strong>en</strong>te in het Kleinaziatische Efeze, nu in Turkije, werd geschrev<strong>en</strong> <strong>van</strong>uit<br />
Smyrna. Deze hav<strong>en</strong>stad lag ongeveer zestig kilometer t<strong>en</strong> Zuid<strong>en</strong> <strong>van</strong> Efeze. Onder<br />
bewaking <strong>van</strong> Romeinse soldat<strong>en</strong> zou <strong>Ignatius</strong> daar zijn aangekom<strong>en</strong>, na e<strong>en</strong> lange reis door<br />
het binn<strong>en</strong>land via Philadelphia. In Smyrna zou <strong>Ignatius</strong> bezoekers hebb<strong>en</strong> ont<strong>van</strong>g<strong>en</strong> <strong>van</strong> de<br />
Christelijke geme<strong>en</strong>t<strong>en</strong> <strong>van</strong> Efeze, Magnesia <strong>en</strong> Tralles. Efeze was e<strong>en</strong> handelsstad, die<br />
landinwaarts geleg<strong>en</strong> was. Hoewel ze zelf niet aan het water lag, was Efeze aan de westzijde<br />
verbond<strong>en</strong> met e<strong>en</strong> hav<strong>en</strong>. Teg<strong>en</strong> het Oost<strong>en</strong> lag het Koressos gebergte <strong>van</strong> Klein-Azië. 1<br />
Efeze werd beschouwd als de regeringshoofdstad <strong>van</strong> de Romeinse provincie Azië. Ook had<br />
de stad e<strong>en</strong> beroemde tempel voor de di<strong>en</strong>st aan Artemis. 2<br />
Directe Bijbelverwijzing naar Jac.4:6 (vgl. Spr.3:34/I Petr.5:5), bewijsvoer<strong>en</strong>d,<br />
ongekwalificeerd<br />
V.3 Hij die dan niet naar de bije<strong>en</strong>komst gaat, deze is reeds zelf hoogmoedig <strong>en</strong> heeft zichzelf<br />
veroordeeld. Want er staat geschrev<strong>en</strong>: God zal de hoogmoedig<strong>en</strong> teg<strong>en</strong>staan. Lat<strong>en</strong> we ons<br />
dan beijver<strong>en</strong> om niet de opzi<strong>en</strong>er teg<strong>en</strong> te staan, opdat we aan God onderworp<strong>en</strong> mog<strong>en</strong> zijn.<br />
Bespreking:<br />
1<br />
Blaiklock, E.M. & Harrison, R.K.; The New International Dictionary of Biblical Archaeology;<br />
Zonder<strong>van</strong>; Michigan 1990, blz.181.<br />
2<br />
Ramsay, W. M.; St. Paul the Traveller and the Roman Citiz<strong>en</strong> (The Morgan Lectures for 1894 in<br />
the Auburn Theological Seminary and the Mansfield College Lectures, 1895); Hodder and<br />
Stoughton; London 1920, blz.272-282.
-Spr.3:34 (LXX): .<br />
-Jac.4:6: .<br />
-I Petr.5:5: .<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: : .<br />
We merk<strong>en</strong> hierbij op dat het Hebreeuws in Spr.3:34 ge<strong>en</strong> persoonlijk voornaamwoord<br />
heeft. De LXX heeft waarschijnlijk op grond <strong>van</strong> de context in vers 33, waar Gods Naam<br />
gebruikt wordt, vertaalt met .<br />
Corwin tek<strong>en</strong>t bij deze <strong>Ignatius</strong>passage aan: 1 “It is obvious that the Old Testam<strong>en</strong>t books<br />
would be available, although few can be id<strong>en</strong>tified in the letters”. Het is mogelijk dat de<br />
passage terug te voer<strong>en</strong> is op <strong>Ignatius</strong>’ k<strong>en</strong>nis <strong>van</strong> het boek Spreuk<strong>en</strong>, maar de<br />
bov<strong>en</strong>g<strong>en</strong>oemde wisseling tuss<strong>en</strong> <strong>en</strong> maakt het waarschijnlijker dat de<br />
kerkvader hier verwijst naar Nieuwtestam<strong>en</strong>tische op<strong>en</strong>baring. Deze ziet <strong>Ignatius</strong> dan<br />
voluit als heilige Schrift, aangezi<strong>en</strong> hij zijn citaat inleidt met: . Deze<br />
uitdrukking bezigt hij ook in ad Magn. XII.1.<br />
De weergave <strong>van</strong> met “bishop” 2 roept latere historische associaties op, die<br />
inhoudelijk niet hoev<strong>en</strong> overe<strong>en</strong> te stemm<strong>en</strong> met de lading <strong>van</strong> het woord in de tijd <strong>van</strong><br />
<strong>Ignatius</strong>. Het zou dan ook veiliger zijn om te kiez<strong>en</strong> voor de vertaling “overseer”.<br />
Verschijnsel verwijzing over onderwerping aan sprek<strong>en</strong> <strong>van</strong> God<br />
VI.2 Onesimus zelf prijst dan in hoge mate jullie goede orde in God, omdat jullie all<strong>en</strong><br />
volg<strong>en</strong>s de waarheid lev<strong>en</strong> <strong>en</strong> omdat onder jullie ge<strong>en</strong> <strong>en</strong>kele ketterij woont, jullie<br />
luister<strong>en</strong> zelfs naar niemand, behalve wanneer hij over Jezus Christus spreekt in waarheid.<br />
Bespreking:<br />
Er is <strong>en</strong>ige tekstuele onzekerheid over de constructie <br />
. Zij berust op e<strong>en</strong> em<strong>en</strong>datie <strong>van</strong> Lightfoot die gesteunt zou word<strong>en</strong> door de<br />
Arme<strong>en</strong>se versie. De Griekse grondtekst <strong>van</strong> de Vossiaanse rec<strong>en</strong>sie (G) leest echter<br />
. De oudst-bek<strong>en</strong>de Latijnse versie <strong>van</strong> de rec<strong>en</strong>sie <strong>van</strong> Ussher (L) heeft aliquem<br />
1 Blz.65.<br />
2 Vgl. de Engelse vertaling <strong>van</strong> Kirsopp Lake; blz.179.
amplius quam Iesum Christum loqu<strong>en</strong>tem. In vertaalde vorm zou dat neerkom<strong>en</strong> op:<br />
"Luister echter naar niemand meer dan naar Jezus Christus die in waarheid spreekt!"<br />
Schoedel verdedigt de afwijking <strong>van</strong> de tekst door Lightfoot: 1 “The reading of G, <br />
, is grammatically impossible. The Latin (amplius quam, , h<strong>en</strong>ce,<br />
"except Jesus Christ speaking in truth") makes tolerable s<strong>en</strong>se but does not conform to<br />
language elsewhere in <strong>Ignatius</strong> where people are said to speak apart from or concerning<br />
Christ (Tr.9.1; Phd.6.1). Consequ<strong>en</strong>tly we follow Lightfoot’s em<strong>en</strong>dation ( ):<br />
<strong>Ignatius</strong> is contrasting the false teachers with one who speaks about Christ. Support for the<br />
em<strong>en</strong>dation comes from the Ori<strong>en</strong>tal versions: “and you do not list<strong>en</strong> to anyone if he does<br />
not speak truly with you concerning Christ.” De tekst maakt echter zin zoals hij hier staat.<br />
Omdat <strong>Ignatius</strong> elders andere ding<strong>en</strong> zegt of ze anders uitdrukt, hoeft dat ge<strong>en</strong>szins te<br />
betek<strong>en</strong><strong>en</strong> dat hij het hier door ons gedwong<strong>en</strong> moet word<strong>en</strong> hetzelfde als elders te zegg<strong>en</strong>.<br />
Bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong> heeft Schoedel hier verzuimt om te verwijz<strong>en</strong> naar Ign. ad Rom.VIII.2 dat<br />
Christus pres<strong>en</strong>teert als de mond <strong>van</strong> God. Buit<strong>en</strong> dit stelt Schoedel wat al te gemakkelijk<br />
dat de Griekse versie grammaticaal niet kan. kan zeer wel bedoeld zijn als<br />
onvoltooid teg<strong>en</strong>woordige tijd <strong>en</strong> niet als imperativus. Dit zou overe<strong>en</strong>kom<strong>en</strong> met de<br />
context die onvoltooid verled<strong>en</strong> tijd hanteert. De zin zou dan zijn: “maar jullie luister<strong>en</strong><br />
naar niemand anders, aangezi<strong>en</strong> () het Jezus Christus is die in waarheid spreekt.”<br />
Indirecte Bijbelverwijzing, apostolische leer, mededel<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
VII.2 Eén arts is er, die zowel vleselijk als geestelijk is, gebor<strong>en</strong> èn ongebor<strong>en</strong>, God in<br />
mèns, waarachtig lev<strong>en</strong> in de dóód, èn uit Maria èn uit God, eerst onderhevig aan lijd<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
to<strong>en</strong> niet meer: Jezus Christus onze Heere.<br />
Bespreking:<br />
Volg<strong>en</strong>s Harnack is deze passage e<strong>en</strong> voorbeeld <strong>van</strong> waar de verdedigers <strong>van</strong> de<br />
betrouwbaarheid <strong>en</strong> datering aan het begin <strong>van</strong> de tweede eeuw tekort zoud<strong>en</strong> zijn<br />
geschot<strong>en</strong>. is voor hem verdacht taalgebruik voor die tijd,<br />
1 Blz.58.
maar Harnack erk<strong>en</strong>t dat het wel mogelijk is. Zijn voornaamst bezwaar is dat de<br />
sam<strong>en</strong>stelling <strong>van</strong> de pericoop te gevorderd zou zijn in dogmatische zin. 1<br />
Volg<strong>en</strong>s Corwin, 2 is de bov<strong>en</strong>g<strong>en</strong>oemde ruimhartige belijd<strong>en</strong>is <strong>van</strong> de Godheid <strong>van</strong><br />
Christus e<strong>en</strong> controversiële gedachte: “<strong>Ignatius</strong>’ teaching about Jesus Christ starts, th<strong>en</strong>,<br />
with the affirmation that real incarnation means that he is God in Man (Eph.7.2). The fact,<br />
rather than subtleties about its nature, possesses him, and neither aspect overpowers the<br />
other. On the one hand he has no hesitation in applying the word God to Jesus Christ. He<br />
uses it so naturally throughout the letters that it is obviously a point about which he has no<br />
doubt. He accepted the idea wholeheartedly, as the earliest Christians had not. On the<br />
other hand <strong>Ignatius</strong> affirms stoutly, and with every indication of meeting opposition, that<br />
Christ is man.”<br />
Hierteg<strong>en</strong>over staat dat de gedacht<strong>en</strong>gang bij <strong>Ignatius</strong> stevig gefundeerd is op getuig<strong>en</strong>is uit<br />
het Nieuwtestam<strong>en</strong>tisch tijdperk:<br />
-Kol.2:9: .<br />
-I Tim.3:16: .<br />
De ritmische kwaliteit <strong>van</strong> de passage heeft lieder<strong>en</strong>speurders geïnspireerd. Dat blijkt uit<br />
opmerking<strong>en</strong> <strong>van</strong> Schoedel: 3 “It has be<strong>en</strong> suggested that the passage is a hymn. It has a<br />
rich poetic flavor. And similar strings of christological antitheses are found elsewhere.<br />
There is also some formal and substantive similarity to the "hymnic" fragm<strong>en</strong>t in 1<br />
Tim.3:16. But there is not <strong>en</strong>ough in these parallels to suggest a coher<strong>en</strong>t liturgical<br />
tradition.”<br />
Over het algeme<strong>en</strong> kan moeilijk bewez<strong>en</strong> word<strong>en</strong> dat hymnische passages ook als lieder<strong>en</strong><br />
bedoeld of gebruikt war<strong>en</strong>, t<strong>en</strong>zij dan dat de auteur ze zelf als zodanig inleidt.<br />
Verschijnsel verwijzing over onderwerping aan sprek<strong>en</strong> <strong>van</strong> God<br />
1 Vgl. Harnack, A von; Geschichte der Altchristlich<strong>en</strong> Literatur bis Eusebius, 2. erweiterte Auflage,<br />
Teil II: Die Chronologie, Band 1: Die Chronologie der Literatur bis Ir<strong>en</strong>äus nebst einleit<strong>en</strong>d<strong>en</strong><br />
Untersuchung<strong>en</strong>; J.C.Hinrichs Verlag; Leipzig 1958; blz.396,397.<br />
2 Blz 91,92.<br />
3 Blz.61.
IX.2 Jullie zijn dan all<strong>en</strong> sam<strong>en</strong> op weg, dragers <strong>van</strong> God, <strong>en</strong> dragers <strong>van</strong> de tempel,<br />
dragers <strong>van</strong> Christus, dragers <strong>van</strong> heiligheid, volg<strong>en</strong>s alles versierd met de gebod<strong>en</strong> <strong>van</strong><br />
Jezus Christus.<br />
Bespreking:<br />
Het is interessant om te zi<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> de term (vgl.Ign.ad Eph.subscr.) hier<br />
ook toepast op zijn lezers: . “<strong>Ignatius</strong> never directly calls Christ Lawgiver;<br />
although refer<strong>en</strong>ces to that function are more numerous than refer<strong>en</strong>ces to him as Teacher.<br />
They are numerous <strong>en</strong>ough so that the omission of the direct title can only be considered an<br />
accid<strong>en</strong>t. Perhaps the reason for the omission is that no single word is employed by<br />
<strong>Ignatius</strong> to express the giving of authoritative commandm<strong>en</strong>ts; occurs six times in<br />
the letters, but and , occurring once each, seem to be used as equival<strong>en</strong>ts.”,<br />
aldus Corwin. 1<br />
Deze verklaring is echter e<strong>en</strong> beetje speculatief. De weglating <strong>van</strong> het lidwoord bij<br />
kan grammaticaal uitstek<strong>en</strong>d verklaard word<strong>en</strong> <strong>en</strong> is alles behalve “accid<strong>en</strong>t”.<br />
Door de weglating verschuift de klem <strong>van</strong> de zin <strong>van</strong> naar .<br />
<strong>Ignatius</strong> b<strong>en</strong>adrukt hier dus de versierde staat <strong>van</strong> de ,<br />
, .<br />
Voor sommig<strong>en</strong> roept de passage het beeld op <strong>van</strong> e<strong>en</strong> christelijke religieuze processie.<br />
Schoedel: 2 “Appar<strong>en</strong>tly the image of travel further suggested that of the religious<br />
procession... The statem<strong>en</strong>t that the members of the procession are adorned with the<br />
"commandm<strong>en</strong>ts" is reminisc<strong>en</strong>t of Phd.1.2, where the bishop is said to be harmonized<br />
with the commandm<strong>en</strong>ts as the cithara is to the strings. Clearly <strong>Ignatius</strong> would think of the<br />
parallel musical imagery in Eph.4.1 as in no way out of line with the metaphors of Eph.9.<br />
The context suggests that the "commandm<strong>en</strong>ts" of Christ are conceived of not so much in<br />
terms of specific ethical injunctions as Christian revelation in g<strong>en</strong>eral. To be in harmony<br />
with this is to follow a "new way of life" loving only God.” Indi<strong>en</strong> hier inderdaad e<strong>en</strong><br />
religieuze processie veronderstelt wordt, is dat e<strong>en</strong> extra aanwijzing voor verwerpers <strong>van</strong><br />
het corpus dat de <strong>Ignatius</strong>briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> late datum <strong>en</strong> waarschijnlijk e<strong>en</strong> vervalsing zijn. Het<br />
1 Blz 106,107.<br />
2 Blz.67,68.
is echter ge<strong>en</strong>szins nodig om in deze passage de schets <strong>van</strong> e<strong>en</strong> christelijke religieuze<br />
processie te lez<strong>en</strong>. Het is veeleer het pelgrimsmotief zoals we dat onder meer in Hebreën<br />
aantreff<strong>en</strong> dat hier e<strong>en</strong> rol speelt. 1<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar Mt.3:7, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
XI.1 Want lat<strong>en</strong> we òf de kom<strong>en</strong>de toorn vrez<strong>en</strong>, òf de aanwezige g<strong>en</strong>ade liefhebb<strong>en</strong>, één<br />
<strong>van</strong> de twee. Alle<strong>en</strong> bij Christus Jezus word<strong>en</strong> we in het waarachtige lev<strong>en</strong> aangetroff<strong>en</strong>. 2<br />
Bespreking:<br />
-Mt.3:7: ; <strong>Ignatius</strong> gebruikt de<br />
uitdrukking in de accusativus: .<br />
Corwin: 3 “On the one hand the judgem<strong>en</strong>t stands ahead and therefore time runs out; on the<br />
other hand these are the last times because in them the crucial "gift of God" (Eph.17) has<br />
be<strong>en</strong> made. His readers may hold either view.”<br />
Schoedel 4 verdedigt de waarschuwing <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> teg<strong>en</strong> de beschuldiging <strong>van</strong> abrubtheid:<br />
"The appearance of the eschatological warning (cf.1 John 2:18, 1 Cor.7:29; 1 Pet. 4:7) is<br />
not as abrupt as it may seem, for the theme of rep<strong>en</strong>tance in 10.1 presupposes precisely<br />
such a background." Het is echter de vraag of Schoedel's verklaring aannemelijk is. In X.1<br />
raakt de ge<strong>en</strong> gelovig<strong>en</strong>, maar . In XI.1 gaat het<br />
om : ons, gelovig<strong>en</strong>, <strong>Ignatius</strong> ingeslot<strong>en</strong>. Dat maakt de verklaring <strong>van</strong> Schoedel<br />
onmogelijk. Dit betek<strong>en</strong>t echter niet dat de aanmaning met het oog op het toekomstig<br />
oordeel abrubt komt. <strong>Ignatius</strong> leidt haar namelijk g<strong>en</strong>oegzaam in met e<strong>en</strong> eschatologische<br />
oproep tot bezinning: .<br />
Verschijnsel verwijzing over het schrijv<strong>en</strong> <strong>van</strong> Paulus<br />
1 Vgl.Johnsson, W.G.; The Pilgrimage Motif in the Book of Hebrews; The Journal of Biblical<br />
Litterature 1978; Part 97; Nummer 2, blz 239-251.<br />
2 Voor het begrip : vgl. Blass, F, & Debrunner, A. & Rehkopf, F.; Grammatik des<br />
neutestam<strong>en</strong>tlich<strong>en</strong> Griechisch; Vand<strong>en</strong>hoeck & Ruprecht; Götting<strong>en</strong> 1990, blz.389, kleine 3.<br />
3 Blz.155.<br />
4 Blz.71.
XII.2 Jullie zijn de doorgang <strong>van</strong> h<strong>en</strong> die met het oog op God gedood zijn, mede-<br />
ingewijd<strong>en</strong> <strong>van</strong> Paulus, die geheiligd is, die e<strong>en</strong> goed getuig<strong>en</strong>is verkreg<strong>en</strong> heeft, die<br />
waardig gezeg<strong>en</strong>d is, <strong>van</strong> wie ik op de voetstapp<strong>en</strong> gevond<strong>en</strong> moge worde, wanneer ik naar<br />
God uitreik, 1 die in elke brief jullie in herinnering br<strong>en</strong>gt in Christus Jezus.<br />
Bespreking:<br />
Over het algeme<strong>en</strong> wordt <br />
beschouwd als vri<strong>en</strong>delijke overdrijving. Corwin: 2 “We know from <strong>Ignatius</strong> himself that<br />
he was acquainted with more than one letter (of the apostle Paul), for he writes to the<br />
Ephesian Church (12.2) that the apostle Paul m<strong>en</strong>tioned them "in every letter.” Although<br />
the remark must be recognized as polite exaggeration, it shows that <strong>Ignatius</strong>' knowledge of<br />
Paul rests on more than I Corinthians, although we cannot say on which letters.”<br />
Schoedel, 3 heeft e<strong>en</strong>zelfde soort b<strong>en</strong>adering: “For the whole passage is highly idealized<br />
and t<strong>en</strong>ds to make sweeping claims on the basis of a few instances: thus the Ephesians are<br />
in agreem<strong>en</strong>t with "the apostles" (11.2; undoubtedly <strong>Ignatius</strong> means Paul and the twelve),<br />
and they are remembered in every epistle of Paul (12.2). The second image ("fellow<br />
initiates") is drawn (ultimately) from the mysteries and was to become fairly common in<br />
later Patristic Greek. Paul had already used language from the same circle of ideas to<br />
describe his own spiritual readiness (Phil 4:12). The image of following in Paul's "steps"<br />
was a natural one, and it occurs elsewhere in the early period in connection with suffering<br />
and martyrdom (1 Petr 2:21; Mart.Pol.22.1). The expression "attain God" is employed here<br />
as it usually is of <strong>Ignatius</strong>’ martyrdom.”<br />
Het is echter moeilijk om <strong>Ignatius</strong>’ uitspraak af te do<strong>en</strong> met de verklaring <strong>van</strong> “polite<br />
exaggaration”. Hoewel theoretisch mogelijk, bevredigt het niet dat <strong>Ignatius</strong> met e<strong>en</strong> grove<br />
feitelijke onjuistheid de Efeziërs e<strong>en</strong> pluimpje gaat gev<strong>en</strong>. Er is e<strong>en</strong> veel bevredig<strong>en</strong>der<br />
verklaring mogelijk. Het eerste wat vastgesteld di<strong>en</strong>t te word<strong>en</strong>, is dat het hoofdonderwerp<br />
<strong>van</strong> de relatieve bijzinn<strong>en</strong> Paulus is. <strong>en</strong> verwijz<strong>en</strong> terug naar de apostel, niet naar<br />
de Efeziërs. De bijzonderheid <strong>van</strong> zijn persoon wordt uitgelicht. Dat hij in elke brief de<br />
Efeziërs zou ged<strong>en</strong>k<strong>en</strong>, is onzin. We zull<strong>en</strong> aannem<strong>en</strong>lijk mak<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> dit ook niet<br />
1 Over “attaining unto God” <strong>en</strong> martelaarsschap, vgl. Corwin, blz.252,253.<br />
2 Blz.67.<br />
3 Blz.73.
edoeld heeft. Het adjectivum kan, als het de dativus regeert, zoals hier het geval is,<br />
ook betek<strong>en</strong><strong>en</strong>: met de hoogste, met de grootste, met e<strong>en</strong> volledige. 1 <strong>Ignatius</strong> bedoelt dus<br />
te zegg<strong>en</strong>: Paulus, ...die met e<strong>en</strong> hele brief jullie ged<strong>en</strong>kt! Het raakt dan ook mete<strong>en</strong><br />
begrijp<strong>en</strong>lijk waarom ge<strong>en</strong> lidwoord heeft. De klem ligt niet op , maar<br />
op het feit dat Paulus e<strong>en</strong> volledige brief, of één <strong>van</strong> uitstaand gehalte, aan de Efeziërs<br />
geschrev<strong>en</strong> heeft.<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar I Tim.1:5, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
XIV.1 Van deze ding<strong>en</strong> is niets aan jullie verborg<strong>en</strong>, als jullie vòlmaakt geloof in <strong>en</strong> liefde<br />
tot Jezus Christus hebb<strong>en</strong>, hetwelk het beginsel <strong>van</strong> lev<strong>en</strong> is <strong>en</strong> het einddoel er<strong>van</strong>. Het<br />
begin is wel geloof, maar het einddoel liefde.<br />
Bespreking:<br />
-I Tim.1:5: <br />
.<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: .<br />
Bij zowel Paulus als <strong>Ignatius</strong> gaat het om liefde die omschrev<strong>en</strong> wordt als einddoel.<br />
Corwin, 2 verklaart de passage als volgt: “He says once, "Faith is the beginning and love is<br />
the <strong>en</strong>d of life" (Eph.14.1). They are thus opposite <strong>en</strong>ds of one process -not really to be<br />
separated from each other. Since he thinks of them so, it is not surprising that it is hard to<br />
discover what the exact differ<strong>en</strong>ces betwe<strong>en</strong> them are. ...<strong>Ignatius</strong> suggests here that the life<br />
of trust leads on to a still more outgoing and active form of self-giving. Love is the<br />
devotion of the whole man to God.” 3<br />
1 Vgl. Bauer, W. & Aland K.&B.; Wörterbuch zum Neu<strong>en</strong> Testam<strong>en</strong>t, 6., völlig neu bearbeitete<br />
Auflage; De Gruyter; Berlin 1988, blz.1275.<br />
2 Blz.238.<br />
3 Blz 240,241.
Indirecte Bijbelverwijzing naar Mt.12:33, bewijsvoer<strong>en</strong>d voor te verwacht<strong>en</strong> houding,<br />
ongekwalificeerd<br />
XIV.2 Niemand die rondbazuint dat hij geloof heeft, zondigt, noch haat iemand die liefde<br />
verkreg<strong>en</strong> heeft. De boom is k<strong>en</strong>baar aan zijn vrucht. Zo zull<strong>en</strong> deg<strong>en</strong><strong>en</strong> die rondbazuin<strong>en</strong><br />
<strong>van</strong> Christus te zijn, aan de hand <strong>van</strong> de ding<strong>en</strong> die ze do<strong>en</strong>, bekek<strong>en</strong> word<strong>en</strong>.<br />
Bespreking:<br />
-Mt.12:33: .<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: a. Vgl.Lk.6:44.<br />
Het eerste deel <strong>van</strong> XIV.2 vertoont bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong> invloed <strong>van</strong> de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> de apostel<br />
Johannes. Vgl.I Joh.5:18: ; <strong>en</strong> I Joh.4:8:<br />
.<br />
Er zijn sterke aanwijzing<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> het e<strong>van</strong>gelie naar Mattheüs heeft gek<strong>en</strong>d.<br />
Köhler: 1 “Mit an Sicherheit gr<strong>en</strong>z<strong>en</strong>der Wahrscheinlichkeit hat <strong>Ignatius</strong> das Mt gekannt<br />
und rezipiert; dies ist für ein<strong>en</strong> antioch<strong>en</strong>isch<strong>en</strong> Bischof zu Beginn des zweit<strong>en</strong><br />
Jahrhunderts auch nicht weiter verwunderlich.”<br />
Corwin: 2 “The gospel of Matthew is also unquestionably familiar to him, and may well<br />
have come into exist<strong>en</strong>ce in Antioch in earlier years. He declares that Christ was baptized<br />
by John "in order that all righteousness might be fulfilled by him" (Smyr.1.1=Matt.3:15).<br />
This is the only quotation bearing directly on the life of Christ. The others, like most of<br />
<strong>Ignatius</strong>' borrowings from the New Testam<strong>en</strong>t, are of the nature of proverbs or short<br />
exhortations: "The tree is known by its fruits" (Eph.14.2=Matt.12:33); "he that receiveth,<br />
let him receive" (Smyr.6.1=Matt.19:12); "bear the ills of all" (Poly.1.3=Matt.8:17); "be<br />
wise as the serp<strong>en</strong>t and harmless as the dove" (Poly.2.2=Matt.10:16).”<br />
Corwin wijst erop dat <strong>Ignatius</strong> niet zo gul rondstrooit met het woord "zonde": 3<br />
“only twice in the letters does the word "sin" occur, as either verb or noun (Eph.14.2,<br />
Smyr.7.1).”<br />
1 Blz.95.<br />
2 Blz.67.<br />
3 Blz.160.
Schoedel 1 sluit daarbij aan: “In any ev<strong>en</strong>t, a concern for "sin" is rare in <strong>Ignatius</strong> (only here<br />
and in Sm.7.1) and it is likely that this piece of traditional teaching is used by him mainly<br />
to stress the inescapable requirem<strong>en</strong>t of deeds.” De zaak <strong>van</strong> zonde wordt echter door<br />
<strong>Ignatius</strong> in talloze vermaning<strong>en</strong> gesteld. Slechts e<strong>en</strong> blik in passages als Ign.ad<br />
Eph.XVI.1,2 maakt dit g<strong>en</strong>oegzaam duidelijk.<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar Ps.32:9/148:5 (mogelijk in sam<strong>en</strong>hang met G<strong>en</strong>.1:3),<br />
informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
XV.1 Goed is het om te onderwijz<strong>en</strong>, als zoiemand doet wat hij zegt. Eén Leraar is er die<br />
gesprok<strong>en</strong> heeft <strong>en</strong> het was er. Zelfs dat wat hij zwijg<strong>en</strong>d is beginn<strong>en</strong> te do<strong>en</strong>, is de Vader<br />
waardig.<br />
Bespreking:<br />
-Ps.32:9 (LXX): , <br />
.<br />
-Ps.148:5 (LXX): <br />
.<br />
-G<strong>en</strong>.1:3 (LXX): . De constructie<br />
... , vormt e<strong>en</strong> patroon door heel de verhaling <strong>van</strong> de schepping in<br />
G<strong>en</strong>esis 1.<br />
De kerkvader b<strong>en</strong>adrukt de gedachte aan Jezus als leraar. “Three times <strong>Ignatius</strong> calls Jesus<br />
Teacher (Mag.9.1,2; Eph.15.1), but the idea has greater significance for him than the<br />
number of direct refer<strong>en</strong>ces would imply.”, aldus Corwin. 2 Dit leraarschap <strong>van</strong> Jezus<br />
beantwoordt aan de noodzakelijke norm<strong>en</strong>. “The Father's goodness is not directly<br />
proclaimed, but since what Jesus Christ had done is "worthy of the Father" (Eph.15.1), the<br />
goodness is clearly implied; the Father is the standard by which ev<strong>en</strong> the Son is judged.” 3<br />
1 Blz.76.<br />
2 Blz.105.<br />
3 Blz.117.
<strong>Ignatius</strong> stelt dit sprek<strong>en</strong> <strong>van</strong> de Zoon, dat aan de maatstav<strong>en</strong> <strong>van</strong> de Vader voldoet,<br />
teg<strong>en</strong>over het sprek<strong>en</strong> zonder dad<strong>en</strong>.<br />
Schoedel 1 me<strong>en</strong>t dat “empty talk characterizes the false teachers. And <strong>Ignatius</strong> sets up in<br />
opposition to them Christ the true teacher whose words are not mere words and whose<br />
sil<strong>en</strong>t deeds speak volumes.” Het sprek<strong>en</strong> <strong>van</strong> Christus is dus voor <strong>Ignatius</strong> betrouwbaar<br />
omdat het in de praktijk gestaafd werd door Zijn dad<strong>en</strong>, <strong>en</strong> aan de norm<strong>en</strong> <strong>van</strong> de Vader<br />
voldeed. Het zwijg<strong>en</strong> <strong>van</strong> Christus kan in verband gebracht word<strong>en</strong> met het <br />
uit Joh.19:9, in sam<strong>en</strong>hang met Jes.53:7/Hand.8:32:<br />
, of mogelijk ook het uit<br />
Joh.8:6.<br />
Er is veel voor te zegg<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> zowel k<strong>en</strong>nis heeft g<strong>en</strong>om<strong>en</strong> <strong>van</strong> het betrokk<strong>en</strong><br />
gedeelte uit de Psalm<strong>en</strong> als <strong>van</strong> G<strong>en</strong>esis. Schoedel: 1 “All this would be still clearer if we<br />
could tell exactly what <strong>Ignatius</strong> had in mind wh<strong>en</strong> he described Christ's speech and sil<strong>en</strong>ce<br />
in 15.1. He "spoke and it was so" ( ) is usually regarded as a reflection<br />
of Ps 32:9 (148:5). But the LXX here reads . It is more likely,<br />
th<strong>en</strong>, that <strong>Ignatius</strong> reflects the basic elem<strong>en</strong>ts repeated in the first chapter of G<strong>en</strong>esis where<br />
God "spoke" () the various words of creation "and it was so" ( ). These<br />
verses were regarded as concealing the doctrine of the Logos (Ir<strong>en</strong>eaus Adv.haer.4.32.1;<br />
cf.John 1:1); and since <strong>Ignatius</strong> elsewhere refers to Christ as God's "mouth" (Rom.8.2), it is<br />
understandable that Christ himself could be regarded as speaking the creative words. Thus<br />
it is easier to account for the change from God to Christ as the speaker in the case of<br />
G<strong>en</strong>esis 1 than in the case of Ps 32:9.”<br />
Op het punt <strong>van</strong> leraarschap ziet Köhler e<strong>en</strong> verband met het Mattheüs 23:8: “Ein Bezug<br />
auf das Mt erscheint von daher als gut möglich.” Dat het hier zou gaan om e<strong>en</strong><br />
Bijbelverwijzing is echter onwaarschijnlijk, aangezi<strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong> het heeft over <br />
, het ler<strong>en</strong>. In Mattheüs 23:8 staat het technische Joodse zelstandige<br />
naamwoord c<strong>en</strong>traal <strong>en</strong> wordt niet gebruikt. Om e<strong>en</strong> indirect verband<br />
via de mogelijke context uit te d<strong>en</strong>k<strong>en</strong>, is speculatief <strong>en</strong> in dit geval ook irrele<strong>van</strong>t omdat er<br />
directe band<strong>en</strong> met andere tekst<strong>en</strong> voor de hand ligg<strong>en</strong>.<br />
1 Blz.77.
Indirecte Bijbelverwijzing naar I Cor.6:9,10, bewijsvoer<strong>en</strong>d om niet te dwal<strong>en</strong>,<br />
ongekwalificeerd<br />
XVI.1 Dwaalt niet, mijn broeders, familieverdervers zull<strong>en</strong> het koninkrijk <strong>van</strong> God niet<br />
beërv<strong>en</strong>.<br />
Bespreking:<br />
-I Cor.6:9,10: <br />
<br />
<br />
.<br />
Veel <strong>van</strong> de ding<strong>en</strong> die Paulus in de pericoop uit Corinthiërs noemt, zijn sam<strong>en</strong> te br<strong>en</strong>g<strong>en</strong><br />
onder de noemer <strong>van</strong> , zoals <strong>Ignatius</strong> het noemt. Corwin: 2 “Ev<strong>en</strong> though the<br />
Corinthian passage is not precisely quoted, it is difficult to doubt that he had it in mind.<br />
Gal.5:19f. contains similar words, but it is less close.”<br />
Ook volg<strong>en</strong>s Schoedel 3 laat de afhankelijkheid <strong>van</strong> Paulus bij deze passage ge<strong>en</strong> twijfel:<br />
“The warning is based directly on the Pauline text that evil-doers (among whom adulterers<br />
figure promin<strong>en</strong>tly) "will not inherit the Kingdom of God" (1 Cor 6:9)”.<br />
Schoedel 4 bestrijdt ook de opvatting <strong>van</strong> W.Bauer dat het bij niet zou gaan<br />
om afbrek<strong>en</strong>de dad<strong>en</strong> jeg<strong>en</strong>s het huisgezin gepleegd: “Bauer (BAG s.v. ,<br />
p.564) argued that <strong>Ignatius</strong> means corrupters of "temples" wh<strong>en</strong> he says corrupters of<br />
"homes" (since the "home" of a God is his temple; cf.BAG s.v. 1.a.8, p.563) and<br />
has in mind the "temples" just m<strong>en</strong>tioned in Eph.15.3. -that is, the Ephesians themselves<br />
(cf. 1 Cor 3:17; 6:19). This is ing<strong>en</strong>ious and brings the passage more directly into line with<br />
the parallel in Phd.3.3. But it is difficult to read that much into the word, and it would be<br />
hard to construe the argum<strong>en</strong>t: what real differ<strong>en</strong>ce would there be betwe<strong>en</strong> corrupting (the<br />
1 Blz.77,78.<br />
2 Blz.66.<br />
3 Blz.79.<br />
4 Blz.77.
faith of) the Ephesians and corrupting faith in God, and how could the former be regarded<br />
as something done merely in the sphere of the flesh?” 1<br />
Hoewel Rathke me<strong>en</strong>t dat <strong>Ignatius</strong> eig<strong>en</strong>lijk helemaal niet zou wet<strong>en</strong> wat de Bijbel met<br />
zou bedoel<strong>en</strong>, 2 komt hij over het citaat toch tot e<strong>en</strong> positieve conclusie:<br />
“So kann abschließ<strong>en</strong>d gesagt werd<strong>en</strong>, daß <strong>Ignatius</strong> sich formal sehr <strong>en</strong>g an Paulus, 1. Cor<br />
6,9, anschließt. Er übernimmt das dort gebrauchte Schema wörtlich.” 3<br />
Rathke interpreteert <strong>Ignatius</strong> echter onjuist over het koninkrijk <strong>van</strong> God. Hij zegt: “In I Eph<br />
19,3 und I Rom 6,1 ist mit die alte vergängliche Welt gemeint.” 4<br />
Deze opmerking is op zijn minst misleid<strong>en</strong>d. In ad Rom VI.1 zegt <strong>Ignatius</strong>: <br />
. <br />
. De<br />
Kerkvader spreekt hier over koninkrijk<strong>en</strong> met e<strong>en</strong> toevoeging: ; wat<br />
de teg<strong>en</strong>stelling oproept met e<strong>en</strong> koninkrijk dat niet <strong>van</strong> deze wereld is. Bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong> vult hij<br />
de teg<strong>en</strong>stelling nader in door het contrast aan te gev<strong>en</strong> tuss<strong>en</strong> de koninkrijk<strong>en</strong> <strong>van</strong> deze<br />
wereld <strong>en</strong> het heers<strong>en</strong> met Christus. In de verwijzing naar ad Eph wordt het misleid<strong>en</strong>d<br />
karakter <strong>van</strong> Rathke’s stelling nog duidelijker. <strong>Ignatius</strong> spreekt in Eph XIX.2 juist over<br />
als hij over de wereld voordat Christus kwam heeft. Dit betek<strong>en</strong>t dat<br />
de kerkvader e<strong>en</strong> nieuw koninkrijk veronderstelt, dat door Christus werd gevestigd. Over<br />
dit nieuwe koninkrijk zegt hij: , dit<br />
wat God had bereid, ontving hier zijn aan<strong>van</strong>g. We kunn<strong>en</strong> de conclusie niet vermijd<strong>en</strong> dat<br />
Rathke <strong>Ignatius</strong> verdraait om zijn conclusie dat de kerkvader wez<strong>en</strong>lijk af zou wijk<strong>en</strong> <strong>van</strong><br />
Paulus, te bevestig<strong>en</strong>.<br />
Indirecte Schriftverwijzing naar Mt 26:7(/ Mk 14:3); informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
1 BAG staat voor de bewerkte Engelse weergave <strong>van</strong> Walter Bauer’s oude theologisch<br />
handwoord<strong>en</strong>boek: A Greek English Lexicon of the New Testam<strong>en</strong>t and Other Early Christian<br />
Literature; University of Chicago; Chicago 1957. De herzi<strong>en</strong>e Duitse uitgave <strong>van</strong> 1988, (Schoedel’s<br />
<strong>Ignatius</strong> versche<strong>en</strong> in 1985), heeft ge<strong>en</strong> wijziging aangebracht in de omstred<strong>en</strong> stelling, blz 1138: “der<br />
Hausverwüster, spez. der Tempelverwüster (nach IEph 15,3.S. 1 /8) IEph 16,1. Da sich Ign.<br />
hier off<strong>en</strong>bar in Abhängigkeit von 1 Kor 6 befindet (6 19; vgl.auch 1 Kor 3 16f.), ist wohl an<br />
Verwüstung durch hereintrag<strong>en</strong> von Unzucht gedacht.”<br />
2 Blz.35.<br />
3 Blz.37.<br />
4 Blz.35.
XVII.1 Hierom heeft de Here mirre op zijn hoofd ont<strong>van</strong>g<strong>en</strong>, opdat hij over de geme<strong>en</strong>te<br />
onsterfelijkheid zou blaz<strong>en</strong>.<br />
Bespreking:<br />
Mt 26:7: .<br />
Mk 14:3: .<br />
De woordelijke overe<strong>en</strong>komst tuss<strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong> <strong>en</strong> Mattheüs lijkt groter dan die met Markus.<br />
Köhler zegt er<strong>van</strong>: “Vom Wortlaut her ist an diesem Punkt die Ähnlichkeit mit dem Mt am<br />
größt<strong>en</strong>... Eine Abhängigkeit vom Mt erscheint als gut möglich, so w<strong>en</strong>ig sie zwing<strong>en</strong> ist,<br />
da die Doppelüberlieferung bei MT/Mk/Lk und Joh darauf hinweist, daß diese Geschichte<br />
frei umgelauf<strong>en</strong> ist.” 1<br />
Indirecte Schriftverwijzing naar I Cor.1:20 (mogelijke sam<strong>en</strong>hang met 1:18), informer<strong>en</strong>d,<br />
ongekwalificeerd<br />
XVIII.1 Mijn geest is slechts afvalschuim <strong>van</strong> het kruis, dat aanleiding tot struikel<strong>en</strong> is<br />
voor de ongelovig<strong>en</strong>, voor ons echter redding <strong>en</strong> eeuwig lev<strong>en</strong>. Waar is de wijze, waar de<br />
redetwister, waar de roem <strong>van</strong> h<strong>en</strong> die verstandig g<strong>en</strong>oemd word<strong>en</strong>?<br />
Bespreking:<br />
-I Cor.1:18: ...<br />
-I Cor.1:20: <br />
Kirsopp Lake vertaalt met “devoted to the cross”. Deze vertaling is niet zo precies. Het<br />
gebruikte woord is echter , het afval dat vrijkomt bij reiniging. Het is afgeleid<br />
<strong>van</strong> , reinig<strong>en</strong>. 2<br />
Corwin zegt: 1 “It cannot be doubted that he is recalling I Corinthians, but he uses it<br />
freely.”<br />
1 Blz.82.<br />
2 Vgl. Bauer, W. & Aland K.&B.; Wörterbuch zum Neu<strong>en</strong> Testam<strong>en</strong>t, 6., völlig neu bearbeitete<br />
Auflage; De Gruyter; Berlin 1988, blz.317.
Schoedel me<strong>en</strong>t: 2 “The allusions to Christ’s passion in the preceding two sections are now<br />
filled out by a direct def<strong>en</strong>se of its c<strong>en</strong>trality and (implicitly) also its reality. The decisive<br />
elem<strong>en</strong>ts in 18.1 -the cross both as an "affront" (or "scandal") and as "salvation," the<br />
questions ("where is the wise man?" "where the debater?"), the chall<strong>en</strong>ge to the<br />
"intellig<strong>en</strong>t" -are directly based on 1 Cor 1:19, 20,23 (with an echo perhaps of Rom 3:27,<br />
"where is the boasting?").” Ook Rathke rek<strong>en</strong>t deze passage onder de “deutliche Zitate”.<br />
Hij probeert echter in de nadere invulling Paulus <strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong> teg<strong>en</strong> elkaar uit te spel<strong>en</strong>.<br />
“<strong>Ignatius</strong> übernimmt fast alle von Paulus gebraucht<strong>en</strong> Ausdrücke, er sieht auch die gleiche<br />
Antithetik von und , aber er sagt nichts von der Berufung, nichts von dem<br />
, das allein in die Wahrheit führ<strong>en</strong> kann. Bei <strong>Ignatius</strong> verschiebt sich<br />
alles stärker auf die , auf das Versteh<strong>en</strong> des Christus geheimnisses.” 3 Rathke<br />
verzuimt om waar te nem<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> hier juist bezig is om het zo<strong>en</strong>offer <strong>van</strong> Christus<br />
kruisdood, dat het koninkrijk <strong>van</strong> God inluidt, te verkondig<strong>en</strong>. Met andere woord<strong>en</strong>: het<br />
woord ontbreekt weliswaar, maar de inhoudelijke zaak is aanwezig. 4<br />
Indirecte Bijbelverwijzing, apostolische leer, bewijsvoer<strong>en</strong>d t<strong>en</strong> opzichte <strong>van</strong> XVIII.1,<br />
ongekwalificeerd<br />
XVIII.2 Want onze God, Jezus de Christus, was ont<strong>van</strong>g<strong>en</strong> door Maria, volg<strong>en</strong>s de<br />
bedeling <strong>van</strong> God , uit het zaad wel <strong>van</strong> David, maar vàn de <strong>Heilige</strong> Geest, die gebor<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
gedoopt is, zodat Hij door lijd<strong>en</strong> het water zou reinig<strong>en</strong>.<br />
Bespreking:<br />
Corwin 5 werpt licht op deze reiniging <strong>van</strong> of met water: “Interpreters differ on whether<br />
baptism as a rite in the church is connected with the passion of the Lord or with his<br />
acceptance of baptism for himself, and certainly both meanings are possible. But<br />
1 Blz.66.<br />
2 Blz.84.<br />
3 Blz.31.<br />
4 Vgl. ad Phil.VIII.2b.<br />
5 Blz.100.
according to either interpretation the act of Christ "purifies water," and h<strong>en</strong>ce has a c<strong>en</strong>tral<br />
sacram<strong>en</strong>tal significance for the church.”<br />
Dat <strong>Ignatius</strong> hier duidelijk verwijst naar het ambt <strong>van</strong> Jezus als de Messias lijkt in verband<br />
te staan met het in XVII.1.<br />
Corwin legt dit verband: 1 “Once Jesus is spok<strong>en</strong> of as (Eph.18.2); but since it<br />
occurs three or four s<strong>en</strong>t<strong>en</strong>ces after the m<strong>en</strong>tion of the anointing, it may well be merely the<br />
completion of that idea.”<br />
<strong>Ignatius</strong> staat niet alle<strong>en</strong> in de combinatie <strong>van</strong> de gedacht<strong>en</strong> aan Christus’ lijd<strong>en</strong> <strong>en</strong> Di<strong>en</strong>s<br />
waterdoop. Schoedel: 2 “The connection betwe<strong>en</strong> Christ's baptism and passion also seems<br />
to be traditional. It is appar<strong>en</strong>tly reflected in Luke 12:50 and Mark 10:38-39; and it may<br />
shine through the details in the Synoptic account of Christ's baptism. Barnabas finds it<br />
rele<strong>van</strong>t to inquire into the prophecies particularly "concerning the water and concerning<br />
the cross" (11.1). Justin has a collection of biblical testimonies in which the "wood" (the<br />
cross) and "water" (baptism) are connected in such a way that the former is thought of as<br />
<strong>en</strong>ergizing the latter (Dial.86; cf.138).”<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar Rom.6:4, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
XIX.3 Vanwaar (de op<strong>en</strong>baring <strong>van</strong> Christus aan de wereld) alle magie werd ontbond<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
elke band aan kwaad verdwe<strong>en</strong>. Onkunde werd verwijderd, oude koninkrijk<strong>en</strong> werd<strong>en</strong><br />
vernietigd to<strong>en</strong> God als m<strong>en</strong>s versche<strong>en</strong> tot nieuwheid <strong>van</strong> eeuwig lev<strong>en</strong>. En dat wat door<br />
God was bereid, nam e<strong>en</strong> aan<strong>van</strong>g. Vandaar dat al de ding<strong>en</strong> verstoord zijn, <strong>van</strong>wege het<br />
op komst zijn <strong>van</strong> het tot niet do<strong>en</strong> <strong>van</strong> de dood!<br />
Bespreking:<br />
-Rom.6:4: <br />
.<br />
De <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> fuctioneert in e<strong>en</strong>zelfde soort context als<br />
in Romein<strong>en</strong> 6. Beid<strong>en</strong> staan teg<strong>en</strong>over de heerschappij <strong>van</strong> de dood <strong>en</strong><br />
spruit<strong>en</strong> voort uit activiteit <strong>van</strong> Christus. Dit maakt literaire afhankelijkheid in de zin <strong>van</strong><br />
1 Blz.110.<br />
2 Blz.85.
k<strong>en</strong>nis <strong>van</strong> Romein<strong>en</strong> 6 waarschijnlijk. Corwin 1 neemt dit gegev<strong>en</strong> onvoldo<strong>en</strong>de in acht:<br />
“The dep<strong>en</strong>d<strong>en</strong>ce of Smyr.1.1 and Eph 19.3 on N.T. Rom.1:3 and 6:4 respectively is<br />
possible, as is that of Phld.8.2 on Philippians 2:3, but none of the parallels is very<br />
convincing.” Corwin is hier echter <strong>en</strong>igszins bevooroordeeld, aangezi<strong>en</strong> zij literaire<br />
afhankelijkheid <strong>van</strong> “the Odes of Solomon” in deze passage betoogt. 2 Toch moet ook<br />
zijzelf toegev<strong>en</strong> dat de overe<strong>en</strong>komst<strong>en</strong> met Ode 7.21 niet zo sterk staan. 3<br />
Ook Mandese parallell<strong>en</strong>, Corwin schreef in het Bultmaniaanse tijdperk, will<strong>en</strong> niet echte<br />
vlott<strong>en</strong>: “Unfortunately for the argum<strong>en</strong>t that we have echoes of the Mandaean redeemer,<br />
the ev<strong>en</strong>ts of Eph.19.3 cannot be paralleled in the Ginza very succesfully. The Odes of<br />
Solomon have refer<strong>en</strong>ces which reflect thought similar to the removal of bonds of<br />
wickedness and the destruction of ignorance, and the "abolition of death" strikes a strongly<br />
Pauline note. (Onderstreping <strong>van</strong> promov<strong>en</strong>dus.) What remains is the fact of victory over<br />
the "old kingdom" in a cosmic setting, but no close resemblance to the other myths.” 4<br />
Toch signaleert Corwin dat “The "old kingdom" which was to be destroyed was marked by<br />
magic and ignorance and wickedness (Eph.19.3), and its basic characteristic was death. It<br />
was, per contra, the newness of eternal life that opposed him.” 5 Juist diezelfde antithese<br />
tuss<strong>en</strong> <strong>en</strong> door <strong>en</strong> in Christus, beheers<strong>en</strong> Paulus brief aan de<br />
Romein<strong>en</strong> 6:1-11.<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar Rom.1:3, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
XX.2 Jezus Christus, die voor zover het het vlees betreft uit het geslacht <strong>van</strong> David was,<br />
die Zoon <strong>van</strong> m<strong>en</strong>s <strong>en</strong> Zoon <strong>van</strong> God was...<br />
Bespreking:<br />
-Rom.1:3: <br />
... Vgl. Joh.7:42 <strong>en</strong> II Tim.2:8.<br />
1<br />
Blz.66,67.<br />
2<br />
Vgl. blz.165 <strong>en</strong> 166.<br />
3<br />
Blz.75.<br />
4<br />
Blz.179.<br />
5<br />
Blz.156.
<strong>Ignatius</strong> stelt hier: .<br />
Hoewel <strong>Ignatius</strong> gebruikt in plaats <strong>van</strong> , is het toch<br />
waarschijnlijk dat Romein<strong>en</strong> 1, vers 3 hier<strong>van</strong> de indirecte bron is. E<strong>en</strong> andere manier<br />
waarop het Nieuwe Testam<strong>en</strong>t de zaak stelt is met (Lk 2:4).<br />
De uitdrukking zoals <strong>Ignatius</strong> hem hier gebruikt komt nog het meest overe<strong>en</strong> met<br />
Op<strong>en</strong>baring 22, vers 16, waar Christus zegt: .<br />
<strong>Ignatius</strong> gebruikt hier dus wel e<strong>en</strong> Bijbels verwijzingsraamwerk, maar het is moeilijk aan<br />
te ton<strong>en</strong> dat hij met één specifieke Schriftplaats in gedachte deze woord<strong>en</strong> heeft<br />
opgetek<strong>en</strong>d. Schoedel 1 spreekt in dit geval niet helemaal onterecht over e<strong>en</strong> traditie rond<br />
Rom.3:1.: “The formula describing Christ is again related to the tradition known to us from<br />
Rom 1:3. <strong>Ignatius</strong> alludes to this tradition frequ<strong>en</strong>tly and in doing so alternates betwe<strong>en</strong> a<br />
refer<strong>en</strong>ce to David's "seed" (Eph.18.2; Rom.7.3) and his "race" (Eph.20.2; Tr.9.1; Sm.1.1).<br />
Our pres<strong>en</strong>t passage, including as it does the expression "according to the flesh," is closer<br />
than Eph.18.2 to Paul; on the other hand, no m<strong>en</strong>tion is made of the spirit by way of<br />
antithesis. That lack is immediately made up, however, by <strong>Ignatius</strong>' juxtaposition of the<br />
titles "son of a human" and "son of God." These he appar<strong>en</strong>tly takes as pointing to Christ's<br />
human and divine origins respectively.”<br />
De passage duidt inhoudelijk op indirecte wijze de alles omvatt<strong>en</strong>de betrokk<strong>en</strong>heid <strong>van</strong><br />
Jezus Christus bij het m<strong>en</strong>selijk lev<strong>en</strong> aan. Corwin: 2 “<strong>Ignatius</strong> declares him to be Son of<br />
God, and Son of Man, but the int<strong>en</strong>t is the same (Eph.20.2). Life and death, deity and<br />
humanity seem mutually exclusive orders of being; yet Christ participated in them all.<br />
...Son of Man occurs once, paired with Son of God (Eph.20.2), and there it clearly points to<br />
his humanity.” 3<br />
4.2.1 Sam<strong>en</strong>vatting<br />
Met e<strong>en</strong> terugblik op de gegev<strong>en</strong>s uit de brief aan de Efeziërs zi<strong>en</strong> we dat <strong>Ignatius</strong> elf maal<br />
naar het Bijbels sprek<strong>en</strong> verwees. Eén maal deed hij dit direct, <strong>en</strong> ti<strong>en</strong> maal op indirecte<br />
wijze, waar<strong>van</strong> twee keer de verwijzing het beste als apostolische leer kon word<strong>en</strong><br />
1 Blz.97.<br />
2 Blz.92.<br />
3 Blz 110, vgl. blz.138.
omschrev<strong>en</strong>. Uit het directe citaat bleek dat <strong>Ignatius</strong> sterk oog had voor het schriftelijk<br />
karakter <strong>van</strong> Nieuwtestam<strong>en</strong>tische op<strong>en</strong>baring. Bij één op elke drie Bijbelcitat<strong>en</strong>, wilde<br />
<strong>Ignatius</strong> met de aanhaling e<strong>en</strong> uitspraak bewijz<strong>en</strong>. Zonder nadere uitleg of filosofische<br />
bered<strong>en</strong>ering gebruikte hij daarvoor Bijbelinhoud. Van ge<strong>en</strong> <strong>en</strong>kele Bijbelverwijzing beperkt<br />
de kerkleider de geldingskracht. Dit betek<strong>en</strong>t dat <strong>Ignatius</strong> in de brief aan de Efeziërs<br />
Bijbelinhoud hanteert als e<strong>en</strong> gezagsgegev<strong>en</strong>. De Romein<strong>en</strong>brief, 1 Corinthiërs, Mattheüs,<br />
Psalm<strong>en</strong> <strong>en</strong> Jacobus figurer<strong>en</strong> hier promin<strong>en</strong>t.<br />
Hoofdstuk 5 Schriftgezag bij <strong>Ignatius</strong> (II)<br />
5.1 <strong>Ignatius</strong> aan de Magneziërs<br />
De brief aan de Christ<strong>en</strong><strong>en</strong> in Magnesia 1 werd net als die aan de Efeziërs geschrev<strong>en</strong> <strong>van</strong>uit de<br />
hav<strong>en</strong>stad Smyrna, waar later de plaatselijke opzi<strong>en</strong>er Polycarpus de marteldood zou sterv<strong>en</strong>.<br />
Magnesia was e<strong>en</strong> stad in Klein-Azië aan de rivier de Maiander. De stad was in de vijfde<br />
1 Vgl. Ramsay, W. M.; St. Paul the Traveller and the Roman Citiz<strong>en</strong> (The Morgan Lectures for 1894<br />
in the Auburn Theological Seminary and the Mansfield College Lectures, 1895); Hodder and<br />
Stoughton; London 1920, blz.144.
eeuw voor Christus herbouwd nabij de oude nederzetting <strong>en</strong> aangelegd volg<strong>en</strong>s het plan <strong>van</strong><br />
de grote architect Hippodamos <strong>van</strong> Milete. 1<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar Joh.5:19, bewijsvoer<strong>en</strong>d voor houding t<strong>en</strong> opzichte <strong>van</strong><br />
leiders, ongekwalificeerd<br />
VII.1 Zoals dan de Heere zonder de Vader niets heeft gedaan, ver<strong>en</strong>igd zijnde, noch door<br />
zichzelf noch door middel <strong>van</strong> Zijn apostel<strong>en</strong>, zo moet<strong>en</strong> jullie ook niets do<strong>en</strong> zonder de<br />
opzi<strong>en</strong>er <strong>en</strong> de oudst<strong>en</strong>.<br />
Bespreking:<br />
-Joh.5:19: <br />
.<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: .<br />
Inhoudelijk ligt de parallel met het e<strong>van</strong>gelie naar Johannes nogal voor de hand.<br />
Schoedel: 2 “The Gospel of John provides good parallels to the theme of the Lord's on<strong>en</strong>ess<br />
with the Father (John 10:30) and of his refusal to act alone (John 5:19,30; 8:28).”<br />
Hoewel het dictum niet woordelijks overe<strong>en</strong>komt, wordt toch ongeveer dezelfde<br />
gedacht<strong>en</strong>inhoud overgedrag<strong>en</strong>. Corwin: 3 “There are only two passages in the letters<br />
which are close <strong>en</strong>ough to the Greek of the Fourth Gospel to be seriously considered as<br />
quotations... The second example, if a quotation, a less exact one, since in Mag.7.1 the<br />
declaration that the Lord "did nothing without the Father" is made in the first person, and in<br />
John 8:28 it is in the first person. The idea is the same and the same Greek words are<br />
used.”<br />
Corwin leest in deze passage ook d<strong>en</strong>kbeeld<strong>en</strong> <strong>van</strong> het vroeg-catholicisme, hetge<strong>en</strong> bij<br />
<strong>Ignatius</strong> geschrift<strong>en</strong> niet geheel onverwacht zou kom<strong>en</strong>: 4 “Here he is certainly thinking not<br />
of the gospel accounts, where from beginning to <strong>en</strong>d the disciples are dep<strong>en</strong>d<strong>en</strong>t upon their<br />
1 Hippodamos bouwde nieuwe sted<strong>en</strong> met strat<strong>en</strong> in e<strong>en</strong> schaakbordpatroon. Hij tek<strong>en</strong>de onder meer<br />
de plann<strong>en</strong> voor Thurioi, e<strong>en</strong> panhelle<strong>en</strong>se stad in het Zuid<strong>en</strong> <strong>van</strong> Italië, alsmede voor de herbouw <strong>van</strong><br />
de hav<strong>en</strong>stad Piraeus. Vgl. Halsberghe, G.H. & De Waele, F.J.; Standaard geïllustreerde<br />
Encypclopedie <strong>van</strong> de Oudheid; Standaard Uitgeverij; Antwerp<strong>en</strong> 1989, blz.340.<br />
2 Blz.116.<br />
3 Blz.69.<br />
4 Blz.196.
master, but of some suprahistorical reality which he <strong>en</strong>visages, in which the Apostles have<br />
continuing place in the universal church.”<br />
Toch zou <strong>Ignatius</strong>’ verwijzing naar de apostel<strong>en</strong> hier ook wel anders opgevat kunn<strong>en</strong><br />
word<strong>en</strong>. Sterker nog, het moet anders word<strong>en</strong>. <strong>Ignatius</strong> gebruikt de werkzaamheid <strong>van</strong> de<br />
Heere zelf <strong>en</strong> Di<strong>en</strong>s werk door Zijn apostel<strong>en</strong>, in afhankelijkheid <strong>van</strong> de Vader, als e<strong>en</strong><br />
prototype. Volg<strong>en</strong>s dit voorbeeld uit het verled<strong>en</strong>: (aoristus); moet ook de<br />
geme<strong>en</strong>te nu afhankelijkheid betracht<strong>en</strong>. Hoe? Door niets te do<strong>en</strong> dat niet de goedkeuring<br />
wegdraagt <strong>van</strong> de opzi<strong>en</strong>er <strong>en</strong> ouderling<strong>en</strong> in de geme<strong>en</strong>te. Het gaat <strong>Ignatius</strong> dus helemaal<br />
niet om e<strong>en</strong> blijv<strong>en</strong>de mystieke functie voor de apostel<strong>en</strong> vast te stell<strong>en</strong>. De passage<br />
verwijst juist naar de dad<strong>en</strong> <strong>van</strong> de Heere op aarde via apostolische werkzaamheid in e<strong>en</strong><br />
afgeslot<strong>en</strong> tijdperk. De afhankelijkheid die de Heere t<strong>en</strong> opzichte <strong>van</strong> de Vader betrachtte,<br />
gebruikt <strong>Ignatius</strong> als beeld.<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar I Tim.1:4,4:7 (vgl. Tit.1:14 <strong>en</strong> II Petr.1:16), informer<strong>en</strong>d,<br />
ongekwalificeerd<br />
VIII.1 Wordt niet verleid door vreemde lering<strong>en</strong>, noch door oude myth<strong>en</strong> die niets bat<strong>en</strong>.<br />
Want als we tot nu toe volg<strong>en</strong>s Judaïsme zoud<strong>en</strong> lev<strong>en</strong>, belijd<strong>en</strong> we dat we ge<strong>en</strong> g<strong>en</strong>ade<br />
hebb<strong>en</strong> ont<strong>van</strong>g<strong>en</strong>.<br />
Bespreking:<br />
-I Tim.1:4: ( ) .<br />
-I Tim.4:7: .<br />
-Tit.1:14: <br />
.<br />
-II Petr.1:16: <br />
.<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: <br />
. Diverse elem<strong>en</strong>t<strong>en</strong> uit de bov<strong>en</strong>g<strong>en</strong>oemde tekst<strong>en</strong> ker<strong>en</strong> daarin terug,<br />
vooral uit 1 Tim.4 <strong>en</strong> Tit.1 ( // ; <br />
// ).
Dat wordt ook duidelijk uit de bespreking <strong>van</strong> Schoedel: 1 “The Magnesians are to avoid<br />
"erroneous opinions" (cf.Sm.6.2) -literally, "heterodoxies" (). This word and<br />
the verb "to teach erroneously" in Pol.3.1 (cf. 1 Tim 1:3; 6:3) are<br />
evid<strong>en</strong>tly all but technical terms for heresy. Such false views are characterized by <strong>Ignatius</strong><br />
in language reminisc<strong>en</strong>t of the polemic of the Pastoral Epistles: they are "fables" that are<br />
"useless" (cf. 1 Tim 1:4;4:7; Tit 1:14).”<br />
Klevinghaus 2 ziet de parallel vooral met de brief aan Titus: “Diese Warnung des Ign hat<br />
ihre Parallele in d<strong>en</strong> Pastoralbrief<strong>en</strong>: Tit 1,14: <br />
. Schon dort ist off<strong>en</strong>bar, daß der Streit nicht um das AT oder<br />
das atl Gesetz geht.” Met de heeft <strong>Ignatius</strong> dus ge<strong>en</strong>szins<br />
Bijbelse geschrift<strong>en</strong> op het oog, maar dwaalleer. Nerg<strong>en</strong>s in de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> wordt<br />
de waarschuwing inhoudelijk gecombineerd met e<strong>en</strong> verwijzing naar<br />
Schriftinhoud. In het Nieuwe Testam<strong>en</strong>t gebeurt dat ook niet.<br />
“An keiner Stelle des NT wird das AT g<strong>en</strong>annt oder das atl Gesetz als<br />
"M<strong>en</strong>sch<strong>en</strong>gebot" für nichtig erklärt. Das ist auch hier nicht der Fall. Mit d<strong>en</strong> "nutzlos<strong>en</strong>,<br />
alt<strong>en</strong> Myth<strong>en</strong>" kann nicht die atl Off<strong>en</strong>barung, das atl Gesetz gemeint sein. Entweder<br />
werd<strong>en</strong> die selber g<strong>en</strong>annt, alte Fabeln, oder - und das ist aus<br />
dem Weiter<strong>en</strong> wahrscheinlicher - die begründ<strong>en</strong> sich aus d<strong>en</strong> .<br />
Dann handelt es sich wie in d<strong>en</strong> Pastoralbrief<strong>en</strong> um eine irg<strong>en</strong>dwie mit dem Jud<strong>en</strong>tum und<br />
mit jüdischem Leb<strong>en</strong> zusamm<strong>en</strong>häng<strong>en</strong>de Irrlehre, die sich auf Myth<strong>en</strong> beruft, d<strong>en</strong><strong>en</strong> das<br />
Alter Autorität verleiht. Ign spricht dies<strong>en</strong> jed<strong>en</strong> Off<strong>en</strong>barungswert ab...”, aldus<br />
Klevinghaus. 3<br />
Verschijnselverwijzing naar profet<strong>en</strong> over Christus met indirecte Bijbelverwijzing<strong>en</strong> naar<br />
Hebr.11:26, 36-40, bewijsvoer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd; <strong>en</strong> naar Joh.8:29, informer<strong>en</strong>d,<br />
ongekwalificeerd<br />
VIII.2 Want de Godvruchtige profet<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong> volg<strong>en</strong>s Christus Jezus geleefd. Juist<br />
daarom werd<strong>en</strong> ze vervolgd, daar ze beademd war<strong>en</strong> door Zijn g<strong>en</strong>ade, om aan de<br />
1 Blz.118.<br />
2 Blz.88.<br />
3 Blz.88.
ongehoorzam<strong>en</strong> g<strong>en</strong>oegzaam bek<strong>en</strong>d te stell<strong>en</strong>, dat er één God is, die Zichzelf door Jezus<br />
Christus, Zijn Zoon, geop<strong>en</strong>baard heeft, die Zijn Woord is dat uit de stilte is voortgekom<strong>en</strong>,<br />
die in alles Deg<strong>en</strong>e die Hem gestuurd had, heeft behaagd.<br />
Bespreking:<br />
<strong>Ignatius</strong> vervolgt zijn relaas in VIII.2 met e<strong>en</strong> bewijs <strong>van</strong>uit het lev<strong>en</strong> <strong>van</strong> de profet<strong>en</strong>,<br />
hetge<strong>en</strong> geheel in lijn is met Hebr.11. Daar word<strong>en</strong> diverse profet<strong>en</strong> als Abraham, Mozes,<br />
Samuel <strong>en</strong> David getek<strong>en</strong>d <strong>en</strong> uiteindelijk gesteld, 11:40: <br />
<br />
. Van Mozes<br />
wordt zelfs gezegd, Hebr.11:26: <br />
. Het is belangrijk om op te merk<strong>en</strong> dat de<br />
apostel Paulus hier spreekt <strong>van</strong> <strong>en</strong> niet <strong>van</strong> . De op<strong>en</strong>baring was nog<br />
niet zover gevorderd dat voor Mozes het Messiasschap al op gedetailleerde wijze was<br />
ingevuld. Maar <strong>van</strong> hem geldt wel: . Binn<strong>en</strong> de<br />
context <strong>van</strong> Hebreeën 11 is dat t<strong>en</strong> diepste geloof dat gericht was op Christus. Teg<strong>en</strong> deze<br />
achtergrond wordt het ook begrijp<strong>en</strong>lijk dat <strong>Ignatius</strong> stelt dat de profet<strong>en</strong> leefd<strong>en</strong> <br />
. De Engelse vertaling <strong>van</strong> Kirsopp Lake is hier misleid<strong>en</strong>d. Taalkundig<br />
is niet maar e<strong>en</strong> leuke afwisseling voor Jezus Christus. Het maakt dat<br />
de klemtoon valt op : <br />
. Wat <strong>Ignatius</strong> daarop laat volg<strong>en</strong>, de profet<strong>en</strong> die vervolgd werd<strong>en</strong> om de beloofde<br />
g<strong>en</strong>ade, loopt inhoudelijk parallel aan Hebr.11:36-38.<br />
Klevinghaus 1 komt tot de conclusie dat dit lijd<strong>en</strong> <strong>van</strong> de profet<strong>en</strong> volg<strong>en</strong>s <strong>Ignatius</strong><br />
uiteindelijk om Christus wil was, hetge<strong>en</strong> inhoudelijk overe<strong>en</strong>komt met Hebr.11, met name<br />
vs.26: “Die Beziehung der Prophet<strong>en</strong> zu dem Christusereignis geht hiernach über ihre<br />
prophetische Verkündigung der komm<strong>en</strong>d<strong>en</strong> Erlösung hinaus. Das Erlösungsgescheh<strong>en</strong> in<br />
Christus ist auch für sie selbst gültig. Sie sind "angeweht von seiner Gnade", und sie hab<strong>en</strong><br />
ihr Leb<strong>en</strong> der Erlösung gemäß gelebt. Ihr Leb<strong>en</strong> war wie das Leb<strong>en</strong> der geg<strong>en</strong>wärtig<strong>en</strong><br />
Christ<strong>en</strong> bezog<strong>en</strong> auf Christus, in dess<strong>en</strong> Erlösung sie darum hineing<strong>en</strong>omm<strong>en</strong> war<strong>en</strong>. Nun<br />
wird gesagt: Um dieser ihrer Verbindung mit Christus will<strong>en</strong> wurd<strong>en</strong> sie verfolgt. Und ihr<br />
Martyrium, das in Christus sein<strong>en</strong> Grund hat und von dess<strong>en</strong> Leid<strong>en</strong> her Sinn bekommt, hat<br />
die gleiche Zeugniskraft für das Christusgescheh<strong>en</strong> wie das Leid<strong>en</strong> des christlich<strong>en</strong>
Märtyrers. Das Vorwärtsbezog<strong>en</strong>sein der Prophet<strong>en</strong> auf das Erlösungsgescheh<strong>en</strong> in ihrer<br />
Verkündigung, ihrem Leb<strong>en</strong> und ihrem Leid<strong>en</strong> ist demnach gleich dem<br />
Rückwärtsbezog<strong>en</strong>sein der Christ<strong>en</strong> auf dasselbe Gescheh<strong>en</strong> in E<strong>van</strong>gelium und Sakram<strong>en</strong>t<br />
der Kirche, in dem Leb<strong>en</strong> der Gemeinde und im Martyrium.”<br />
Ook voor Corwin 2 is deze conclusie over <strong>Ignatius</strong>’ visie op de Oudtestam<strong>en</strong>tische profet<strong>en</strong><br />
onafw<strong>en</strong>dbaar: “The prophets had received grace, but this was because they already lived<br />
according to the Gospel and were not typical of the world. Grace is thus ess<strong>en</strong>tially a<br />
soteriological word, for it means the divine help ext<strong>en</strong>ded to m<strong>en</strong> for their salvation."<br />
Corwin merkt ook op dat de laatste zinsnede <strong>van</strong> VIII.2 e<strong>en</strong> uitermate Schriftuurlijke<br />
gedachte verteg<strong>en</strong>woordigt: 3 “<strong>Ignatius</strong> writes that the Son, "who is his Word proceeding<br />
from Sil<strong>en</strong>ce... in every way was pleasing to him who s<strong>en</strong>t him" (Mag.8.2). It is the last<br />
clause that admittedly comes closest of anything in the letters to suggesting that <strong>Ignatius</strong><br />
held, unreconciled with most of his beliefs, the view that Christ was basically and eternally<br />
dep<strong>en</strong>d<strong>en</strong>t on the Father. And it may be that the passage should be read in that s<strong>en</strong>se. It<br />
would be easier to do so, however, if <strong>Ignatius</strong> did not seem to be echoing a phrase from the<br />
gospel. It recalls the baptism story, and the transfiguration. <strong>Ignatius</strong> is not quoting: the<br />
verbs are differ<strong>en</strong>t. But the idea is inescapably scriptural.”<br />
Corwin heeft echter Joh.8:29 over het hoofd gezi<strong>en</strong>: <br />
. <strong>Ignatius</strong><br />
heeft: . De voornaamste<br />
woordstamm<strong>en</strong> zijn hetzelfde <strong>en</strong> inhoudelijk stemt de uitdrukking geheel overe<strong>en</strong>. <strong>Ignatius</strong><br />
beaamt hier dus Bijbels getuig<strong>en</strong>is.<br />
De uitdrukking heeft veel stof do<strong>en</strong><br />
opwaai<strong>en</strong>. Zowel de oudste Griekse als de Latijnse weergav<strong>en</strong> lez<strong>en</strong>: <br />
. Sommig<strong>en</strong> me<strong>en</strong>d<strong>en</strong> dat hier sprake was <strong>van</strong> e<strong>en</strong> latere<br />
redactionele toevoeging <strong>van</strong> . 4 Die zou dan zijn ingegev<strong>en</strong> door de vrees voor<br />
gnostische theorieën waarin de ver<strong>en</strong>iging tuss<strong>en</strong> <strong>en</strong> de emanatie <strong>van</strong> <br />
opleverde, e<strong>en</strong> gedachte die afkomstig zou zijn uit het Val<strong>en</strong>tianisme. 5<br />
1 Blz.89.<br />
2 Blz.164.<br />
3 Blz.139.<br />
4 Zowel Lightfoot als Zahn.<br />
5 Vgl. Ir.Adv. Haer.I.1.1; II.12.2; Clem.Alexandr. Exc. ex Theod. 29.
Het probleem met deze theorie is echter dat er ge<strong>en</strong> <strong>en</strong>kele aanwijzing binn<strong>en</strong> de tekst is,<br />
dat niet gelez<strong>en</strong> zou moet<strong>en</strong> word<strong>en</strong>. M<strong>en</strong> moet allerlei gnostieke voork<strong>en</strong>nis <strong>en</strong><br />
vijand<strong>en</strong> voorveronderstell<strong>en</strong> om die conclusie <strong>en</strong>igszins aanvaardbaar te mak<strong>en</strong>. Nerg<strong>en</strong>s<br />
in <strong>Ignatius</strong> is er ook e<strong>en</strong> duidelijke id<strong>en</strong>tificatie <strong>van</strong> met God de Vader. 1<br />
De tekst heeft e<strong>en</strong> zinvolle betek<strong>en</strong>is als hij met gelez<strong>en</strong> wordt. In dat geval wijst het<br />
gebrek aan naar het getuig<strong>en</strong>is <strong>van</strong> de <strong>en</strong> hun<br />
.<br />
Verschijnsel verwijzing over Oudtestam<strong>en</strong>tische profet<strong>en</strong><br />
IX.2 Hoe zull<strong>en</strong> wij zonder Hem kunn<strong>en</strong> lev<strong>en</strong>, <strong>van</strong> wie ook de profet<strong>en</strong> leerling<strong>en</strong> war<strong>en</strong><br />
in de Geest, aangezi<strong>en</strong> ze Hem als leraar verwacht<strong>en</strong>? En juist daarom heeft Hij die ze<br />
rechtvaardig verwachtt<strong>en</strong>, to<strong>en</strong> Hij kwam, h<strong>en</strong> opgewekt uit de dod<strong>en</strong>.<br />
Bespreking:<br />
Ook uit deze passage blijkt de absolute harmonie die <strong>Ignatius</strong> zag tuss<strong>en</strong> het profetisch<br />
lev<strong>en</strong> <strong>en</strong> getuig<strong>en</strong>is <strong>van</strong> Oudtestam<strong>en</strong>tische tijd<strong>en</strong> <strong>en</strong> de volle op<strong>en</strong>baring in Christus.<br />
Corwin ondersteunt die gedachte: 2 “The prophets were his disciples (Mag.9.2) and he their<br />
teacher in the Spirit, as he is the only teacher of his living disciples (Mag.9.1).”<br />
Aangezi<strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong> in VIII.1 <strong>en</strong> IX.1 reageerde teg<strong>en</strong> <strong>en</strong> <br />
, is het waarschijnlijk dat hij juist met betrekking tot die zaak e<strong>en</strong> beroep doet<br />
op de profet<strong>en</strong>.<br />
Schoedel zegt: 3 “The prophets are recalled for the purpose of putting the Judaizers to<br />
shame. The fact that the prophets were discipels "in the spirit" reminds us that they did not<br />
have the ad<strong>van</strong>tage of looking back to Christ's fleshly pres<strong>en</strong>ce. Ev<strong>en</strong> so, unlike the<br />
Judaizers who had this ad<strong>van</strong>tage, they emphasized the c<strong>en</strong>trality of Christ. And Christ<br />
confirmed their witness by raising them from the dead. In making this last point, <strong>Ignatius</strong><br />
packs too much into one s<strong>en</strong>t<strong>en</strong>ce: "for whom they rightly waited" refers to the activity of<br />
the prophets in this world (cf. Phd.5.2), not in the underworld; "came," on the other hand,<br />
must refer to a desc<strong>en</strong>t of Christ into Hades; and "raised them from the dead," unusual as it<br />
1 Vgl. Schoedel, blz.120, 121.<br />
2 Blz.228.<br />
3 Blz.123.
may sound in this context, reflects the language of some descriptions of Christ's victory in<br />
the underworld.” Deze gedachte <strong>van</strong> is mogelijk terug te voer<strong>en</strong> naar het<br />
gebeur<strong>en</strong> in Mt.27:52. De verwacht<strong>en</strong>de houding <strong>van</strong> de profet<strong>en</strong> stelt <strong>Ignatius</strong> ter<br />
aanmoediging <strong>van</strong> e<strong>en</strong> lev<strong>en</strong> met Christus. Klevinghaus me<strong>en</strong>t: 1 “Die Gleichheit des<br />
Bezog<strong>en</strong>seins seit darin, daß die Christ<strong>en</strong> als das erfund<strong>en</strong> werd<strong>en</strong> möcht<strong>en</strong>, was die<br />
Prophet<strong>en</strong> war<strong>en</strong>: Jünger Jesu Christi des einzig<strong>en</strong> Meisters. Ja die Prophet<strong>en</strong> hab<strong>en</strong> d<strong>en</strong><br />
noch dem Leid<strong>en</strong> unterworf<strong>en</strong><strong>en</strong> Christ<strong>en</strong> () sogar jetzt voraus, da sie schon<br />
zur Anastasis gelangt sind. Christus hat sie von d<strong>en</strong> Tot<strong>en</strong> auferweckt. Der Unterschied<br />
im historisch<strong>en</strong> Ort findet sein<strong>en</strong> Ausdruck darin, daß die Christ<strong>en</strong> auf das "aufgegang<strong>en</strong>e"<br />
( Aor.!) "erwartet<strong>en</strong>" (, ). Christus mußte erst<br />
komm<strong>en</strong>, um sie () von d<strong>en</strong> Tot<strong>en</strong> zu erweck<strong>en</strong>.”<br />
Directe Bijbelverwijzing naar Spr.18:17, bewijsvoer<strong>en</strong>d voor wet<strong>en</strong>schap over houding lezers,<br />
ongekwalificeerd<br />
XII.1 Ik weet dat jullie niet opgeblaz<strong>en</strong> zijn. Want jullie hebb<strong>en</strong> Jezus Christus in je. En<br />
meer nog, wanneer ik jullie prijs, weet ik, dat jullie je scham<strong>en</strong>, zoals geschrev<strong>en</strong> staat:<br />
“De rechtvaardige is zijn eig<strong>en</strong> aanklager”.<br />
Bespreking:<br />
-Spr.18:17: .<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: .<br />
Het gaat hier om e<strong>en</strong> woordelijk citaat. Schoedel vindt dat ook: 2 “<strong>Ignatius</strong>’ comm<strong>en</strong>dation<br />
of the Magnesians for blushing ev<strong>en</strong> wh<strong>en</strong> praised is illustrated by a quotation form Prov<br />
18:17. The passage is not otherwise used in the early period. But is linked in a number of<br />
ways with the biblical passage quoted in Eph.5.3: both quotations (and only these<br />
quotations in <strong>Ignatius</strong>) are introduced by the formula "as it is writt<strong>en</strong>"; both are from the<br />
book of Proverbs; and both are on the theme of pride. And since the quotation in Eph.5.3<br />
appears in an unusual form in a number of differ<strong>en</strong>t sources and consequ<strong>en</strong>tly was probably<br />
1 Blz.89, 90.<br />
2 Blz.130.
known to <strong>Ignatius</strong> without direct resource to the Bible, it is likely that the same is true also<br />
of the quotation before us.”<br />
Deze verklaring is echter omslachtig. Al zou hij <strong>en</strong>igszins kunn<strong>en</strong> opgaan voor Eph.5.3 dan<br />
noch moet<strong>en</strong> allerlei randvoorwaard<strong>en</strong> voor onze passage verondersteld word<strong>en</strong>, waar<strong>van</strong><br />
de literaire geschied<strong>en</strong>is ge<strong>en</strong> blijk geeft. De conclusie die voor de hand ligt <strong>van</strong>uit de<br />
bek<strong>en</strong>de gegev<strong>en</strong>s rond Spreuk<strong>en</strong> 18:17 <strong>en</strong> Ign. ad Magn.XII.1, is dat <strong>Ignatius</strong> het boek<br />
Spreuk<strong>en</strong> heeft gek<strong>en</strong>d <strong>en</strong> eruit citeerde.<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar Ps.1:3, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd (<strong>en</strong> verschijnsel<br />
verwijzing naar apostolische leer, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd)<br />
XIII.1 Beijver<strong>en</strong> jullie je dan om bevestigd te word<strong>en</strong> in de dogma’s <strong>van</strong> de Heere <strong>en</strong> <strong>van</strong><br />
de apostel<strong>en</strong>, zodat in alles wat jullie do<strong>en</strong>, het goed met jullie mag gaan naar lichaam <strong>en</strong><br />
geest, in geloof <strong>en</strong> liefde, in Zoon <strong>en</strong> Vader <strong>en</strong> in Geest, in begin <strong>en</strong> in einde...<br />
Bespreking:<br />
-Ps.1:3: .<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: .<br />
De psalmtekst is dus door <strong>Ignatius</strong> bijna woordelijks toegepast op de situatie <strong>van</strong> zijn<br />
lezers. Schoedel: 1 “<strong>Ignatius</strong> thinks of the ordered life of the community as the<br />
manifestation on a unity rooted in the ev<strong>en</strong>ts of salvation. It is problably for this reason that<br />
there came to his mind at this point words from Ps 1:3 which in other early sources are<br />
connected with the cross through the preceding refer<strong>en</strong>ce in the psalm to the "wood"<br />
(cross) planted by streams of water (Barn.11.6,8; cf.Justin Dial.86.4).” <strong>Ignatius</strong> haalt echter<br />
het eerste deel <strong>van</strong> vers 3 niet aan, zodat speculaties over zijn mogelijke opvatting <strong>van</strong> <br />
, irrele<strong>van</strong>t zijn. Schim<br />
<strong>van</strong> der Loef d<strong>en</strong>kt bij de bov<strong>en</strong>g<strong>en</strong>oemde verwijzing naar de apostolische dogma’s aan<br />
e<strong>en</strong> geschrev<strong>en</strong> versie. “De uitdrukking<strong>en</strong> (Mgn 13.2) <strong>en</strong><br />
(Tr7.3) dwing<strong>en</strong> ons niet aan e<strong>en</strong> schriftelijke<br />
overlevering te d<strong>en</strong>k<strong>en</strong>, maar wanneer we overweg<strong>en</strong> dat onze schrijver bek<strong>en</strong>d was met
e<strong>en</strong> bundel briev<strong>en</strong>, welke hij aan d<strong>en</strong> apostel bij uitnem<strong>en</strong>dheid toeschreef, dan ligt het<br />
vermoed<strong>en</strong> voor de hand dat hij bij zijn “ordinantiën der apostel<strong>en</strong>” aan e<strong>en</strong> vast<strong>en</strong>, door<br />
ieder te raadpleg<strong>en</strong>, vorm dacht. Deze “apostolische voorschrift<strong>en</strong>” k<strong>en</strong>de “<strong>Ignatius</strong>” ook<br />
als kortweg. Ev<strong>en</strong>als we dit bij zull<strong>en</strong> zi<strong>en</strong>, gebruikt de schrijver<br />
dez<strong>en</strong> term zoowel voor de apostolische geschrift<strong>en</strong> als voor hun inhoud, de eig<strong>en</strong>lijke<br />
; aldus Phd 5.5. Wel is hier sprake <strong>van</strong> de apostolische<br />
autoriteit, maar “de apostel<strong>en</strong>” word<strong>en</strong> op één lijn gesteld met e<strong>van</strong>gelie <strong>en</strong> profet<strong>en</strong>, <strong>en</strong><br />
daar deze laatste, blijk<strong>en</strong>s Phd 8, in vast<strong>en</strong> vorm onz<strong>en</strong> schrijver voorlag<strong>en</strong>, moet<strong>en</strong> we<br />
ditzelfde wel <strong>van</strong> e<strong>van</strong>gelie <strong>en</strong> apostel<strong>en</strong> aannem<strong>en</strong>, <strong>en</strong> constater<strong>en</strong> dat hij tev<strong>en</strong>s aan de<br />
geschrift<strong>en</strong> zelf dacht.” 2<br />
5.1.2 Sam<strong>en</strong>vatting<br />
In de brief aan de Magneziërs verwees <strong>Ignatius</strong> zev<strong>en</strong> maal naar Bijbeltekst<strong>en</strong>. Bijna de helft<br />
<strong>van</strong> deze citat<strong>en</strong> had e<strong>en</strong> bewijsvoer<strong>en</strong>d karakter. Ge<strong>en</strong> <strong>van</strong> de verwijzing<strong>en</strong> wordt <strong>en</strong>igszins<br />
gekwalificeerd. Gezag noch geldigheid er<strong>van</strong> word<strong>en</strong> bered<strong>en</strong>eerd, hetge<strong>en</strong> betek<strong>en</strong>t dat<br />
<strong>Ignatius</strong> de Schriftgegev<strong>en</strong>s gebruikt als e<strong>en</strong> autoriteit. De verwijzing<strong>en</strong> betreff<strong>en</strong> het<br />
e<strong>van</strong>gelie naar Johannes, 1 Timotheus, Hebreën, Spreuk<strong>en</strong> <strong>en</strong> Psalm<strong>en</strong>. Alle<strong>en</strong> het boek<br />
Spreuk<strong>en</strong> wordt direct geciteerd. Dat betek<strong>en</strong>t dat <strong>Ignatius</strong> niet alle<strong>en</strong> de schriftelijke neerslag<br />
<strong>van</strong> Nieuwtestam<strong>en</strong>tische op<strong>en</strong>baring, 3 maar ook die <strong>van</strong> Oudtestam<strong>en</strong>tische als Schrift<br />
hanteerde. <strong>Ignatius</strong> b<strong>en</strong>adrukte in deze brief dat de profet<strong>en</strong> leerling<strong>en</strong> <strong>van</strong> Christus in de<br />
Geest war<strong>en</strong> geweest <strong>en</strong> distantieerde zich <strong>van</strong> myth<strong>en</strong>.<br />
1 Blz.130.<br />
2 Blz.194, 195.<br />
3 Dit bleek in de brief aan de Efeziërs.
5.2 <strong>Ignatius</strong> aan de Tralliërs<br />
De brief aan de Tralliërs werd sam<strong>en</strong> met drie andere briev<strong>en</strong> <strong>van</strong>uit Smyrna geschrev<strong>en</strong>.<br />
De stad was ook in Klein-Azië geleg<strong>en</strong>. De christ<strong>en</strong><strong>en</strong> word<strong>en</strong> aangesprok<strong>en</strong> als “heilige<br />
geme<strong>en</strong>te die zich te Tralles in Azië bevindt”. 1<br />
Verschijnsel verwijzing over valse leer contra apostolische voorschrift<strong>en</strong><br />
VI.1 Ik smeek jullie dan, niet ik, maar de liefde <strong>van</strong> Jezus Chrisus, hebt alle<strong>en</strong> Christelijk<br />
voedsel <strong>van</strong> node, maar blijf weg bij vreemde weide, die bestaat uit ketterij.<br />
2 Zij m<strong>en</strong>g<strong>en</strong> Jezus Christus bij zichzelf, terwijl ze voorhoud<strong>en</strong> betrouwbaar te zijn, alsof<br />
ze e<strong>en</strong> dodelijk vergif met honingwijn gev<strong>en</strong>, dat hoewel de onkundige het verheugd<br />
aanneemt in zijn boos plezier, sterv<strong>en</strong> betek<strong>en</strong>t.<br />
VII.1 Weest dan op jullie hoede teg<strong>en</strong> zulke m<strong>en</strong>s<strong>en</strong>. Dit zal zijn voor jullie<br />
als jullie niet opgeblaz<strong>en</strong> te werk gaan <strong>en</strong> onafscheidbaar zijn <strong>van</strong> de God <strong>van</strong> Jezus<br />
Christus <strong>en</strong> <strong>van</strong> de opzi<strong>en</strong>er <strong>en</strong> <strong>van</strong> de inzetting<strong>en</strong> <strong>van</strong> de apostel<strong>en</strong>.<br />
Bespreking:<br />
1 Ign. Ad Tral. Pref.
Voor <strong>Ignatius</strong> staan Jezus Christus, de bischop <strong>en</strong> de apostolische verord<strong>en</strong>ing<strong>en</strong> alle drie<br />
sam<strong>en</strong>gegroepeerd teg<strong>en</strong> de dwaallerar<strong>en</strong>. We sprek<strong>en</strong> <strong>van</strong> “alle drie” omdat <br />
sterk de indruk geeft dat God <strong>en</strong> Jezus Christus hier als één <strong>en</strong>titeit<br />
word<strong>en</strong> behandeld. Taalkundig is het geheel ongebruikelijk om e<strong>en</strong> komma te lez<strong>en</strong> tuss<strong>en</strong><br />
naast elkaar gegroepeerde zelfstandige naamwoord<strong>en</strong> in dezelfde naamval, die niet<br />
gescheid<strong>en</strong> word<strong>en</strong> door partikels of lidwoord<strong>en</strong>.<br />
De geme<strong>en</strong>schap met Christus, met de kerk <strong>en</strong> gehoorzaamheid aan de apostolische leer is<br />
het <strong>en</strong>ige dat beschermt teg<strong>en</strong> het .<br />
Schoedel stelt: 1 “A series of exhortations against false teachers follows. It is marked off<br />
by the word "I exhort" which functions similarly elsewhere in <strong>Ignatius</strong><br />
(Rom.4.1; 7.2; Phd.8.2; Pol.1.2; cf.Mag.6.1). This epistolary appears in Paul<br />
(e.g., i Cor 1:10, 4:16; 16:15) but was no doubt also familiar to <strong>Ignatius</strong> from Hell<strong>en</strong>istic<br />
letters (whether personal or official) in which diplomatically worded requests were made.<br />
Is was used where a course of action was being urged by one who felt that commands were<br />
not in place. <strong>Ignatius</strong> differs from Paul in not favoring a connection betwe<strong>en</strong> the formula<br />
and a thanksgiving at the beginning of the letter or para<strong>en</strong>etic material at the <strong>en</strong>d. But both<br />
writers seem to agree in taking the first appearance of the formula as an opportunity to<br />
drive home the burd<strong>en</strong> of the communication.:”<br />
Corwin leest bij deze passage onnodig verband<strong>en</strong> in met de lieder<strong>en</strong> <strong>van</strong> Salomo, zoals<br />
vergif in wijn. Gelukkig geeft ze dat zelf ook toe: “In spite of the fact that refer<strong>en</strong>ce to<br />
poison in wine is not unusual, the connections betwe<strong>en</strong> Tral.6.2 and the Ode are numerous<br />
<strong>en</strong>ough to make it likely that <strong>Ignatius</strong> knew the latter.”, 2 Deze “numerous connections”<br />
drag<strong>en</strong> echter e<strong>en</strong> dusdanig speculatief karakter dat niet substantieel g<strong>en</strong>oemd kunn<strong>en</strong><br />
word<strong>en</strong>. Voor de bespreking <strong>van</strong> : zie ad Magn.XIII.<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar Jes.52:5, bewijsvoer<strong>en</strong>d teg<strong>en</strong> houding <strong>van</strong> aanstoot,<br />
ongekwalificeerd<br />
1 Blz.146.<br />
2 Blz.73,74.
VIII.2 Geeft ge<strong>en</strong> red<strong>en</strong> tot aanstoot aan de heid<strong>en</strong><strong>en</strong>, opdat niet door e<strong>en</strong> weinig aanstoot<br />
de m<strong>en</strong>igte die bij de Heere is gelasterd worde. Want wee aan hem door wie Mijn Naam<br />
ijdel gelasterd wordt onder welke m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> ook maar.<br />
Bespreking:<br />
-Jes.52:5 (LXX): .<br />
-Rom.2:24: <br />
.<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: <br />
.<br />
Het is interessant dat de Hebreeuwse versie niet duidelijk e<strong>en</strong> equival<strong>en</strong>t heeft <strong>van</strong> <br />
. <strong>Ignatius</strong> heeft echter wel, in de voorgaande zin die ook over het<br />
verhoed<strong>en</strong> <strong>van</strong> lastering gaat. Het lijkt erop dat <strong>Ignatius</strong> niet direct <strong>van</strong> Jesaja afhankelijk<br />
hoeft te zijn. De passage kan Rom.2:24 als achtergrond hebb<strong>en</strong>. Daar is echter e<strong>en</strong><br />
moeilijkheid die zich daarbij voordoet. In Rom.2:24 past Paulus de tekst uit Jesaja toe op<br />
het Joodse volk, dat nog niet wil luister<strong>en</strong> naar het e<strong>van</strong>gelie. De context <strong>en</strong> wijze <strong>van</strong> de<br />
toepassing <strong>van</strong> de tekst verschilt dus. Dat maakt het dus waarschijnlijker dat <strong>Ignatius</strong> de<br />
LXX-versie <strong>van</strong> Jes.52:5 heeft gelez<strong>en</strong>.<br />
Schoedel zegt: 1 “Appar<strong>en</strong>tly <strong>Ignatius</strong> had in mind animosity or criticism -"having<br />
something against someone" covers a wide range of attitudes (cf. Matt 5:23; Rev 2:4,14) -<br />
emanating from those who are "puffed up" (7.1) against their fellow Christians. But he<br />
immediately goes on to reinforce the point by arguing that diss<strong>en</strong>sion in the churches<br />
discredits Christianity in the pagan world and by quoting Isa 52:5 (or something like it) to<br />
drive home the lesson.”<br />
Het is <strong>van</strong> belang om te signaler<strong>en</strong> hoe licht werpt op de verhouding <strong>van</strong> de<br />
kerk t<strong>en</strong> opzichte <strong>van</strong> het oude verbond. Klevinghaus stelt in dit verband: 2 “Hier<br />
bezeichnet der Ausdruck () d<strong>en</strong> einfach<strong>en</strong> Geg<strong>en</strong>satz von Kirche und Welt, ohne daß<br />
überhaupt auf Israel reflektiert wäre. Das angefügte Zitat bestätigt das, indem hier die dem<br />
atl Gottesvolk<br />
gegeb<strong>en</strong>e Mahnung (Jes 52,2) ohne weiteres verstand<strong>en</strong> ist als Mahnung an die Kirche.<br />
Das Gottesvolk des AT ist die Kirche. - Auch das ist ntl Erbe. Die ntl Anerk<strong>en</strong>nung der<br />
1 Blz.150.<br />
2 Blz.108.
Prärogative Israels schließt in sich, daß die Israel gegeb<strong>en</strong>e Verheißung in der aus Jud<strong>en</strong><br />
und Heid<strong>en</strong> gesammelt<strong>en</strong> Kirche, in der Einheit des Leibes Christi, zu ihrem Ziel und<br />
damit die Sonderung Israels zum Ende gekomm<strong>en</strong> ist: Die Kirche ist das neue<br />
Gottesvolk...”<br />
Klevinghaus tracht ook aan te ton<strong>en</strong> dat het Oude Testam<strong>en</strong>t nu ook als wet voor de Kerk<br />
<strong>van</strong> belang is. “Das Zitat ist nun noch in anderer Hinsicht wichtig. Es zeigt uns, daß Ign<br />
das AT nicht nur als das prophetische Christuszeugnis las, sondern auch als das der Kirche<br />
unmittelbar gegeb<strong>en</strong>e Gesetz. In diesem Sinne sind auch die beid<strong>en</strong> ander<strong>en</strong> ausdrücklich<br />
mit eingeführt<strong>en</strong> Zitate angewandt. (Eph 5,3 = Prov 3,34: :<br />
. Mgn 12 = Prov 18,17: <br />
.) Es bestimm<strong>en</strong> also nicht nur das "Gesetz Christi" oder die<br />
"Gebote Jesu Christi" das , sondern auch das AT.”<br />
Het is echter de vraag of Klevinghaus hiermee zijn zaak bewez<strong>en</strong> heeft.<br />
Dat de kerk in deze passage door het Schriftgebruik <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> op dezelfde wijze wordt<br />
b<strong>en</strong>aderd als het Oudtestam<strong>en</strong>tische volk, valt moeilijk te looch<strong>en</strong><strong>en</strong>. Of daarmee het Oude<br />
Testam<strong>en</strong>t ook als wet functioneert voor de Kerk, is e<strong>en</strong> vraag <strong>van</strong> e<strong>en</strong> geheel andere orde.<br />
Het antwoord daarop kan niet direct uit deze passage afgeleid word<strong>en</strong>. Er zijn elders wel<br />
aanwijzing<strong>en</strong> dat het morele karakter <strong>van</strong> het Oude Testam<strong>en</strong>t onverminderde<br />
geldingskracht heeft voor <strong>Ignatius</strong>. “Daß Ign die Proverbi<strong>en</strong> bevorzugt, stimmt überein mit<br />
seiner Ablehnung des jüdisch<strong>en</strong> Kultus. Nun hatt<strong>en</strong> wir ob<strong>en</strong> schon festgestellt, daß im<br />
Unterschied zum Brnbrief eine ausdrückliche Auseinandersetzung mit dem atl<br />
Zeremonialgesetz bei Ign fehlt. Weil seine Gegner sich mit ihr<strong>en</strong> "jüdisch<strong>en</strong>" Forderung<strong>en</strong><br />
nicht in erster Linie auf das AT beruf<strong>en</strong>, und weil eine etwaige Berufung darauf nicht d<strong>en</strong><br />
Mittelpunkt seiner Theologie angreift, wie das im Brnbrief der Fall ist, kann er, auch w<strong>en</strong>n<br />
ihm die Methode der Allegorese bekannt ist, darauf verzicht<strong>en</strong> und das atl Kultgesetz als<br />
Gesetz einfach ignorier<strong>en</strong>, zumal das praktische Ergebnis der allegorisch<strong>en</strong> Deutung ja die<br />
Ausschaltung ist. Aber w<strong>en</strong>n Ign auch d<strong>en</strong> jüdisch<strong>en</strong> Kultus ablehnt und im<br />
Zusamm<strong>en</strong>hang damit d<strong>en</strong> atl Opferritus ignoriert, so hat doch die atl Kultsatzung im<br />
Geg<strong>en</strong>satz zum Brnbrief für ihn auch als Kultsatzung eine gewisse Bedeutung.”; aldus<br />
Klevinghaus. 1
Apostolische leer (in contrast met dwaling), informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd, plus indirecte<br />
Bijbelverwijzing naar I Cor.15:12ff, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
IX.1 Weest dan doof, wanneer iemand zonder Jezus Christus spreekt, die uit het geslacht<br />
<strong>van</strong> David is, die uit Maria afkomstig is, die waarlijk gebor<strong>en</strong> is, heeft geget<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
gedronk<strong>en</strong>, waarlijk vervolgd is onder Pontius Pilatus, waarlijk is gekruisigd <strong>en</strong> gestorv<strong>en</strong>,<br />
hoewel hij de ding<strong>en</strong> die in de hemel<strong>en</strong> <strong>en</strong> op de aarde <strong>en</strong> onder de aarde zijn, zag;<br />
2. Die ook waarlijk is opgewekt <strong>van</strong> de dod<strong>en</strong>, to<strong>en</strong> Zijn Vader Hem deed opstaan, zoals<br />
Zijn Vader op gelijke wijze ook ons die in Hem gelov<strong>en</strong>, zo zal opwekk<strong>en</strong> in Jezus<br />
Christus, zonder wie we ge<strong>en</strong> waarachtig lev<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong>.<br />
Bespreking:<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: <br />
<br />
. 2<br />
De passage vat ongeveer sam<strong>en</strong> wat de apostel Paulus in I Cor.15: 12ff vermeldt, maar<br />
roept ook associaties op met I Thes.4:13-18, met name vers 14: <br />
<br />
.<br />
<strong>Ignatius</strong> roept op om de or<strong>en</strong> te sluit<strong>en</strong> voor <strong>en</strong>ige stem die de apostolische leer over Jezus<br />
niet belijdt. Leer <strong>en</strong> historische feit<strong>en</strong> hang<strong>en</strong> in dit verband voor de kerkvader nauw<br />
sam<strong>en</strong>. Corwin bevestigd dat: 3 “<strong>Ignatius</strong> lays extraordinary emphasis on the fact that<br />
Christ was truly () born (Tral.9.1, Smyr.1.1).”;<br />
Zij vervolgt: 4 “And his emphasis that the Lord "truly" was persecuted and crucified, died,<br />
and was raised (Tral.9), although antidocetic and therefore doctrinal, is nonetheless<br />
possessed of a sure grasp of history... In my judgem<strong>en</strong>t <strong>Ignatius</strong>' emphasis on the real<br />
ev<strong>en</strong>ts that took place in history in the incarnation and suffering and death of Christ makes<br />
1 Blz.109.<br />
2 Vgl. Blass, F, & Debrunner, A. & Rehkopf, F.; Grammatik des neutestam<strong>en</strong>tlich<strong>en</strong> Griechisch;<br />
Vand<strong>en</strong>hoeck & Ruprecht; Götting<strong>en</strong> 1990; blz.216, kleine 3 ( ).<br />
3 Blz.55.<br />
4 Blz.185.
it impossible to dispose of them as formulae. Their occurr<strong>en</strong>ce in rythmical passages is not<br />
the quotation of traditional phrases, but is better explained as the speech of the<br />
spirit-inspired preacher, who, like the old prophets, or the psalmists of his own day, put<br />
into short rythmical strophes the aspects of belief that were most precious. Our newly<br />
stimulated awar<strong>en</strong>ess that psalms and odes were much admired makes it easy to see that<br />
<strong>Ignatius</strong>, as a preacher "in the spirit" might well be expected to compose rythmically.”<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar Mt.15:13, bewijsvoer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
XI.1 Ontvlucht dan de kwade lot<strong>en</strong> die dodelijke vrucht voortbrang<strong>en</strong>, die als iemand<br />
eraan proeft, dadelijk de dood tot gevolg hebb<strong>en</strong>. Want deze zijn ge<strong>en</strong> planting <strong>van</strong> de<br />
Vader.<br />
Bespreking:<br />
-Mt.15:13: .<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: .<br />
Het beeld <strong>van</strong> de gelovige als planting <strong>van</strong> de Heere is ook Oudtestam<strong>en</strong>tisch, vgl. Ps.1:3;<br />
Jer.17:7,8. In het Nieuwe Testam<strong>en</strong>t keert e<strong>en</strong> vergelijkbare gedachte terug in Joh.15:2.<br />
Schoedel zegt hierover: 1 “For not only is the image of the divine planter and his planting<br />
found in Matt 15:13 (cf. Gos.Thom.40), but also it presupposes a wide range of biblical<br />
materials (see on Eph.9.1), is impressively elaborated in the Dead Sea scrolls, and is long<br />
reflected in the main line of orthodox Christian theology.”<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar I Cor.9:27, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
XII.3 En bidt ook voor mij, aangezi<strong>en</strong> ik de liefde die <strong>van</strong> jullie afkomt nodig heb in de<br />
ontferm<strong>en</strong>de barmhartigheid <strong>van</strong> God, zodat ik de erf<strong>en</strong>is waardig geacht zal word<strong>en</strong>,<br />
waar<strong>van</strong> geldt dat ik voorbestemd b<strong>en</strong> om er de hand op te legg<strong>en</strong>, opdat ik niet afgekeurd<br />
bevond<strong>en</strong> worde.
Bespreking:<br />
-I Cor.9:27: <br />
.<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: .<br />
De gedachte is al terug te vind<strong>en</strong> in Jeremia 6:30 (LXX): <br />
.<br />
De overe<strong>en</strong>komst tuss<strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong> <strong>en</strong> <strong>en</strong> Paulus in I Cor.9:27 is wel niet woordelijk, maar de<br />
c<strong>en</strong>trale gedachte <strong>van</strong> beheerst beid<strong>en</strong>.<br />
5.2.1 Sam<strong>en</strong>vatting<br />
De brief aan de Tralliërs leverde wat minder Bijbelverwijzing<strong>en</strong> op dan de eerste twee<br />
briev<strong>en</strong>. In totaal war<strong>en</strong> er vijf Bijbelcitat<strong>en</strong> <strong>en</strong> e<strong>en</strong> verschijnselverwijzing. Alle vijf de<br />
Bijbeverwijzing<strong>en</strong> war<strong>en</strong> ongekwalificeerd <strong>en</strong> twee werd<strong>en</strong> bewijsvoer<strong>en</strong>d gebruikt. De<br />
citat<strong>en</strong> lijk<strong>en</strong> zich te beperk<strong>en</strong> tot 1 Corinthe, Jesaja <strong>en</strong> Mattheüs. <strong>Ignatius</strong> riep zijn lezers op<br />
tot gehoorzaamheid aan de apostolische inzetting<strong>en</strong>, <strong>en</strong> legt klem op de historiciteit <strong>van</strong><br />
Christus’ lev<strong>en</strong>, lijd<strong>en</strong> <strong>en</strong> opstanding.<br />
1 Blz.157.
Hoofdstuk 6: Schriftgezag bij <strong>Ignatius</strong> (III)<br />
6.1 <strong>Ignatius</strong> aan de Romein<strong>en</strong><br />
De brief aan de Romein<strong>en</strong> behoorde ook tot het viertal briev<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> <strong>van</strong>uit de Turkse<br />
hav<strong>en</strong>stad Smyrna schreef. In deze brief riep de kerkleider de geme<strong>en</strong>te <strong>van</strong> de keizerstad aan<br />
de Tiber 1 op om toch vooral niet zijn martelaarschap te verhinder<strong>en</strong>. 2<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar I Cor.4:4, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
V.1 Door de onrechtvaardighed<strong>en</strong> <strong>van</strong> h<strong>en</strong> word ik e<strong>en</strong> beter discipel, maar niet door dit<br />
b<strong>en</strong> ik gerechtvaardigd.<br />
Bespreking:<br />
-I Cor.4:4: ’ <br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: ’ <br />
Gezi<strong>en</strong> de bijna woordelijke overe<strong>en</strong>komst, is de conclusie dat <strong>Ignatius</strong> bov<strong>en</strong>staande met I<br />
Cor.4:4 in gedachte geschrev<strong>en</strong> heeft onvermijdelijk. Schoedel vindt dat ook: 3 “<strong>Ignatius</strong><br />
speaks of his justification in terms that are directly dep<strong>en</strong>d<strong>en</strong>t on 1 Cor 4:4 (echoed again<br />
in Tr.5.2); but "justification" for <strong>Ignatius</strong> is appar<strong>en</strong>tly nothing other than becoming a<br />
disciple (cf. Tr.5.2) and gaining perfection (cf.Phd.8.2) through martyrdom; Pauls words<br />
1 Vgl. Blaiklock, E.M. & Harrison, R.K.; The New International Dictionary of Biblical Archaeology;<br />
Zonder<strong>van</strong>; Michigan 1990, blz.392.<br />
2 Vgl. Ign. Ad Rom.I.1.<br />
3 Blz.179.
serve to emphasize the fact that <strong>Ignatius</strong>’ justification is still future and thus to discourage<br />
the Roman Christians from interfering with his attaining it.”<br />
Rathke vat de gedacht<strong>en</strong>gang sam<strong>en</strong>: 1 “In I Rom 5,1 halte ich die prägnante W<strong>en</strong>dung:<br />
für ein kurzes Zitat aus 1. Cor 4,4. Der Kontext bei<br />
<strong>Ignatius</strong> weist bereits auf Paulus und seine Briefe, speziell auf d<strong>en</strong> 1. Korintherbrief, hin.”<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar Joh.6:33 <strong>en</strong> Joh.7:42, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
VII.3 Ik vind ge<strong>en</strong> vreugde in voedsel dat tot niet gaat, noch in de pleziertjes <strong>van</strong> dit lev<strong>en</strong>.<br />
Het brood <strong>van</strong> God wil ik hebb<strong>en</strong>, dat bestaat uit het vlees <strong>van</strong> Jezus Christus, die uit het<br />
zaad <strong>van</strong> David is, <strong>en</strong> als drank wil ik Zijn bloed, dat onvergankelijke liefde is.<br />
Bespreking:<br />
-Joh.6:33: <br />
<br />
6:35: <br />
-Joh.7:42: <br />
<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: <br />
<br />
Zelfs volg<strong>en</strong>s Schoedel 2 vormt Johannes 6 de achtergrond voor deze uitsprak<strong>en</strong> <strong>van</strong><br />
<strong>Ignatius</strong>: “The link betwe<strong>en</strong> the bread of God and Christ's flesh and betwe<strong>en</strong> the drink and<br />
Christ's blood is reminisc<strong>en</strong>t of John 6:26-59”.<br />
Schoedel me<strong>en</strong>t echter dat er ge<strong>en</strong> “clear evid<strong>en</strong>ce of literary dep<strong>en</strong>d<strong>en</strong>ce on John here or<br />
elsewhere” te bespeur<strong>en</strong> valt. Deze hypothese staat echter naarmate ons onderzoekt<br />
vordert, steeds zwakker. Deze passage is beslist niet de eerste waar zich afhankelijkheid<br />
<strong>van</strong> Johannes geschrift<strong>en</strong>, op welke manier dan ook, aandi<strong>en</strong>t.<br />
Voor ons volg<strong>en</strong>de punt past e<strong>en</strong> opmerking over de Kirsopp Lake’s Engelse weergave <strong>van</strong><br />
het laatse deel <strong>van</strong> de pericoop. Deze vertaling leest: “his blood, which is incorruptible<br />
love”.<br />
Het relativum kan echter ook terug verwijz<strong>en</strong> naar Jezus Christus die onverderfelijke liefde<br />
is. Corwin 1 volgt in haar verklaring blijkbaar deze laatste interpretatie: “<strong>Ignatius</strong> and the<br />
1 Blz.28.<br />
2 Blz.185.
Fourth Gospel both seem to be ambiguous in using now realistic terms, now symbolical<br />
ones, but they agree that the sacram<strong>en</strong>t binds the Christian to Christ and that it conveys life.<br />
Sacram<strong>en</strong>tal realism is thus not for either of them the finally important matter, for the<br />
sacram<strong>en</strong>ts lead on to union with God. It is possible that there is implied behind <strong>Ignatius</strong>’<br />
phrases the notion that the eucharist is established through the death of Christ, rather than<br />
at the Last Supper. Only so could he give his flesh and blood. This view, and this alone,<br />
would explain the swift shifts in meaning of the phrase "the blood of Christ." Now it<br />
recalls to <strong>Ignatius</strong> the death (Smyr.12.2, 6.1) of Christ, and his love for m<strong>en</strong> (Rom.7.3), but<br />
again it is an elem<strong>en</strong>t in the eucharistic feast. As with baptism, what moves <strong>Ignatius</strong> most<br />
about the eucharist that grounded as it is in the compassionate love of Christ, it is a divine<br />
gift.” 2<br />
Deze passage hoeft dus ge<strong>en</strong> aanleiding te gev<strong>en</strong> tot de opvatting dat <strong>Ignatius</strong> lichamelijke<br />
aanwezigheid <strong>van</strong> Christus in het Avondmaal of liefdemaaltijd zou hebb<strong>en</strong> verondersteld.<br />
Verschijnsel verwijzing over sprek<strong>en</strong> <strong>van</strong> Christus<br />
VIII.2 En Jezus Christus zal jullie dit op<strong>en</strong>bar<strong>en</strong>, dat ik waarachtig spreek: de Mond<br />
zonder leug<strong>en</strong> door wie de Vader waarachtig heeft gesprok<strong>en</strong>.<br />
Bespreking:<br />
Op zeer sterke wijze drukt <strong>Ignatius</strong> hier de betrouwbaarheid <strong>van</strong> het sprek<strong>en</strong> <strong>van</strong> Christus<br />
uit. In het Oude Testam<strong>en</strong>t wordt de mond <strong>van</strong> God in verband gebracht met feilloze <strong>en</strong><br />
betrouwbare communicatie <strong>van</strong> de kant <strong>van</strong> de Heere tot de m<strong>en</strong>s. Die Mond heeft volg<strong>en</strong>s<br />
<strong>Ignatius</strong> gesprok<strong>en</strong>, maar zal ook in de toekomst op<strong>en</strong>bar<strong>en</strong>. Het sprek<strong>en</strong> <strong>van</strong> de Heere is<br />
dus ge<strong>en</strong> afgehandelde zaak, maar nu <strong>en</strong> straks rele<strong>van</strong>t voor de geme<strong>en</strong>te in Rome.<br />
In het Oude Testam<strong>en</strong>t is het vooral in de historische boek<strong>en</strong> dat de uitdrukking “naar de<br />
mond des Heer<strong>en</strong>” voorkomt. Vgl. Lev.24:12; Num.9:18,20,23; 10:13; 13:3; 33:2,38;<br />
36:5; Deut.34:5; Joz.15:13; 17:4; 19:50; 21:3; 22:9; I Kron.12:23.<br />
1 Blz.208-210.<br />
2 Blz.209, 210.
In de Psalm<strong>en</strong> wordt de mond <strong>van</strong> God in verband gebracht met feilloze <strong>en</strong> betrouwbare<br />
wett<strong>en</strong> <strong>en</strong> inzetting<strong>en</strong> die <strong>van</strong> de Heere afkomstig zijn. 1 In het boek Spreuk<strong>en</strong>, waarmee<br />
<strong>Ignatius</strong> bek<strong>en</strong>d schijnt te zijn, is de mond <strong>van</strong> Goddelijke wijsheid de bron <strong>van</strong><br />
betrouwbare k<strong>en</strong>nis <strong>en</strong> inzicht in het lev<strong>en</strong>. 2 Zowel in het Oude, als Nieuwe Testam<strong>en</strong>t<br />
functioneert de mond <strong>van</strong> God als bron <strong>van</strong> lev<strong>en</strong> in alle opzicht<strong>en</strong>. 3<br />
In de uitdrukking “mond <strong>van</strong> God” komt ook e<strong>en</strong> sterk elem<strong>en</strong>t <strong>van</strong> e<strong>en</strong>heid naar vor<strong>en</strong>.<br />
Corwin legt klem op deze gedachte: 1 “Obviously there is no lack of terms to show<br />
dramatically how closely the Father and the Son are linked, and how truly c<strong>en</strong>tral is the<br />
revealing function of the Son. What is revealed is not knowledge about the Father but<br />
revelation of God by God.”<br />
De passage b<strong>en</strong>adrukt ook de voortgaande werkzaamheid <strong>van</strong> Jezus Christus in Zijn kerk<br />
op aarde. , Christus zal de noodzakelijke ding<strong>en</strong> aan de geme<strong>en</strong>te <strong>van</strong><br />
Rome op<strong>en</strong>bar<strong>en</strong>. <strong>Ignatius</strong> gebruikt ge<strong>en</strong> aoristus, maar e<strong>en</strong> futurum.<br />
Natuurlijk kunn<strong>en</strong> aan dat op<strong>en</strong>baringsproces Schriftuurlijke beginsels t<strong>en</strong> grondslag<br />
ligg<strong>en</strong>, met gebruik <strong>van</strong> welke de Romein<strong>en</strong> uiteindelijk zull<strong>en</strong> inzi<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> de<br />
waarheid spreekt. De passage geeft ge<strong>en</strong> dwing<strong>en</strong>de aanwijzing<strong>en</strong> dat we hier met e<strong>en</strong><br />
Buit<strong>en</strong>bijbelse vorm <strong>van</strong> op<strong>en</strong>baring te do<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong>.<br />
Wel wordt hier de zaak <strong>van</strong> blijv<strong>en</strong>de werkzaamheid <strong>van</strong> Christus in zijn geme<strong>en</strong>t<strong>en</strong>, op<br />
impliciete wijze, beklemtoond.<br />
Indirecte verwijzing naar I Cor.15:8-10, bewijsvoer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
IX.1 Ged<strong>en</strong>kt in jullie gebed aan de geme<strong>en</strong>te die in Syrië is, die in plaats <strong>van</strong> mij nu God<br />
als herder heeft. Alle<strong>en</strong> Jezus Christus zal over haar opzi<strong>en</strong>er zijn, èn jullie liefde.<br />
2. Ik schaam me echter om één uit h<strong>en</strong> g<strong>en</strong>oemd te word<strong>en</strong>, want ik b<strong>en</strong> het niet waardig,<br />
daar ik de minste <strong>van</strong> all<strong>en</strong> b<strong>en</strong> <strong>en</strong> ontijdig gebor<strong>en</strong>e, maar ik heb ontferming verkreg<strong>en</strong> om<br />
iets te zijn, als ik aan God deel krijg.<br />
Bespreking:<br />
1 Vgl. Ps.119:13,72,88.<br />
2 Vgl. Spr.2:6.<br />
3 Vgl. Deut.8:3; Mt.4:4.
-I Cor.15:8-10: ’ <br />
<br />
20:05:55 <br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: <br />
’ 2 <br />
In d<strong>en</strong> brede past <strong>Ignatius</strong> Paulus woord<strong>en</strong> toe, in e<strong>en</strong> vergelijkbare context. Niet alle<strong>en</strong><br />
vind<strong>en</strong> we het k<strong>en</strong>merk<strong>en</strong>de <strong>en</strong> als alternatief voor<br />
. Zelfs het <strong>van</strong> Paulus heeft bij de kerkvader e<strong>en</strong> equival<strong>en</strong>t in<br />
.<br />
De gedachte <strong>van</strong> het deelkrijg<strong>en</strong> 3 aan God kan goed word<strong>en</strong> verklaard uit het zog<strong>en</strong>oemde<br />
pelgrims motief: de gelovig<strong>en</strong> zijn via e<strong>en</strong> aardse loopbaan op weg naar God <strong>en</strong> zijn<br />
volmaakte hemelse Jeruzalem. Het is onnodig om hier gnostische mystiek in te lez<strong>en</strong>.<br />
De woord<strong>en</strong> “Alle<strong>en</strong> Jezus Christus zal over haar opzi<strong>en</strong>er zijn, èn jullie liefde.” klink<strong>en</strong><br />
binn<strong>en</strong> het episcopaalse geweld dat <strong>Ignatius</strong> t<strong>en</strong> toon spreidt, uitermate verfriss<strong>en</strong>d. Uit de<br />
woord<strong>en</strong> valt bijna af te leid<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> me<strong>en</strong>t dat de geme<strong>en</strong>te er nu beter aan toe is.<br />
Dat daarop de zinsnede “Ik schaam me echter om één uit h<strong>en</strong> g<strong>en</strong>oemd te word<strong>en</strong>” volgt,<br />
past dus goed binn<strong>en</strong> dat verband. Schoedel zegt hier<strong>van</strong>: 4 “<strong>Ignatius</strong> uses the strongest<br />
language to stress his unworthiness over against these same Antioch<strong>en</strong>es (9.2): He has a<br />
s<strong>en</strong>se of shame wh<strong>en</strong> he thinks of his relations with them. And in imitation of Paul (1 Cor<br />
15:8-9) he calls himself the "last" of them (cf. Eph.21.2; Tr.13.1; Sm.11.1) and "a<br />
miscariage" (a term which he takes in a purely negative s<strong>en</strong>se). Only through attaining<br />
God (his martyrdom) can the "mercy" shown him lead to his actually being "someone" (see<br />
on Eph.3.1). The language is that of 1 Cor 7:25 which <strong>Ignatius</strong> applies to himself here and<br />
in Phd.5.1”.<br />
6.1.2 Sam<strong>en</strong>vatting<br />
De brief aan de geme<strong>en</strong>te in Rome bevatte vier indirecte Bijbelverwijzing<strong>en</strong>, waar<strong>van</strong> één<br />
bewijsvoer<strong>en</strong>d <strong>van</strong> karakter was. De brief heeft e<strong>en</strong> belangrijke verschijnselverwijzing over<br />
het sprek<strong>en</strong> <strong>van</strong> God. Daarin verbond <strong>Ignatius</strong> de Oudtestam<strong>en</strong>tische uitdrukking “mond <strong>van</strong><br />
1 Blz.134.<br />
2 Voor de uitdrukking , vgl. Blass, F, & Debrunner, A. & Rehkopf, F.; Grammatik des<br />
neutestam<strong>en</strong>tlich<strong>en</strong> Griechisch; Vand<strong>en</strong>hoeck & Ruprecht; Götting<strong>en</strong> 1990, blz.131, kleine 3.<br />
3 Voor : zie Bauer/Aland, blz.615.<br />
4 Blz.189.
God” met op<strong>en</strong>bar<strong>en</strong>d sprek<strong>en</strong> <strong>van</strong> Christus. Dit persoonlijk sprek<strong>en</strong> <strong>van</strong> God was voor<br />
<strong>Ignatius</strong> e<strong>en</strong> actuele realiteit, waarop hij ook de geme<strong>en</strong>te <strong>van</strong> Rome wees.<br />
6.2 <strong>Ignatius</strong> aan de Philadelphirs<br />
Philadelphia was waarschijnlijk het moderne Turkse Alasehir, e<strong>en</strong> antieke stad, geleg<strong>en</strong> in de<br />
vallei <strong>van</strong> Cogamus. De naam had zij te dank<strong>en</strong> aan koning Attalus II <strong>van</strong> Pergamum die zijn<br />
broer Eum<strong>en</strong>es “broederlijke liefde” toedroeg. In 17 A.D. werd de stad getroff<strong>en</strong> door e<strong>en</strong><br />
aardbeving. Daarop ontving zij hulp uit Caesar’s schatkist. Financiële gegev<strong>en</strong>s uit die tijd<br />
gev<strong>en</strong> de indruk dat naar aanleidng <strong>van</strong> de hulp de naam <strong>van</strong> Philadelphia is veranderd in<br />
Neocaesarea. Deze naamsverandering heeft echter ge<strong>en</strong> stand gehoud<strong>en</strong>. Vandaar dat<br />
<strong>Ignatius</strong> gewoon kon schrijv<strong>en</strong> aan de Philadelphiërs <strong>en</strong> niet aan de Neocaesarian<strong>en</strong>. 1<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar Joh.10: 11-17 (vgl.Mt 7:15); bewijsvoer<strong>en</strong>d; ongekwalificeerd<br />
II.1,2 Kinder<strong>en</strong> dan <strong>van</strong> het licht <strong>van</strong> de waarheid, ontvlucht de verdeeldheid <strong>en</strong> de boze<br />
leer. Waar echter de Herder is, daar moet<strong>en</strong> jullie zoals schap<strong>en</strong> volg<strong>en</strong>.<br />
2. Want vele wolv<strong>en</strong> die zich uitgev<strong>en</strong> voor betrouwbaar, nem<strong>en</strong> door boze lust h<strong>en</strong> die op<br />
weg zijn naar God, ge<strong>van</strong>g<strong>en</strong>. Maar in het optred<strong>en</strong> <strong>van</strong> jullie als e<strong>en</strong> e<strong>en</strong>heid, zull<strong>en</strong> ze<br />
ge<strong>en</strong> kans hebb<strong>en</strong>.<br />
Bespreking:<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: , . <br />
’ <br />
.<br />
Köhler verbindt de gedachte aan wolv<strong>en</strong> met het e<strong>van</strong>gelie naar Mattheüs: “In Phld 2 wird<br />
vor Irrlehrern gewarnt, die als Wölfe bezeichnet werd<strong>en</strong>. Ein Bezug auf das Mt erscheint<br />
immerhin als möglich: auch dort wird die Gemeinde vor innerkirchlich<strong>en</strong> Feind<strong>en</strong> als vor
Wölf<strong>en</strong> gewarnt.” 2 De verbinding met , dat in de context <strong>van</strong> Mt 7:15 niet<br />
voorkomt, <strong>en</strong> mogelijk ook met , waarvoor hetzelfde geldt, maakt dat het<br />
waarschijnlijker is dat Johannes 10 fungeert als achtergrond voor het gesprok<strong>en</strong>e. Dat<br />
hoofdstuk heeft alle elem<strong>en</strong>t<strong>en</strong> , die <strong>Ignatius</strong> beschrijft rond schap<strong>en</strong>, wolf, Herder <strong>en</strong><br />
e<strong>en</strong>heid. Daar treff<strong>en</strong> we zowel als verwijzing naar de geme<strong>en</strong>teled<strong>en</strong>, <br />
als verwijzing naar de Heere Jezus, als bedreiger <strong>van</strong> de kudde, <strong>en</strong> de<br />
e<strong>en</strong>heidsgedachte <strong>van</strong> rondom . 3<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar Mt.15:13, bewijsvoer<strong>en</strong>d voor wegblijv<strong>en</strong> <strong>van</strong> slechte m<strong>en</strong>s<strong>en</strong>,<br />
ongekwalificeerd; <strong>en</strong> I Cor.11:19, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
III.1 Blijf weg <strong>van</strong> de slechte plant<strong>en</strong>, 4 die niet het gevolg zijn <strong>van</strong> Jezus Christus’ werk<br />
als landman, doordat zij ge<strong>en</strong> planting <strong>van</strong> de Vader zijn. Niet dat ik bij jullie<br />
verdeeldheid heb gevond<strong>en</strong>, maar zuivering.<br />
Bespreking:<br />
-Mt.15:13: <br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: <br />
-1 Cor.11:19: <br />
<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: ’ ’<br />
De overe<strong>en</strong>komst met 1 Cor.11:19 wordt gewoonlijk in patristische studies niet uitgelicht.<br />
<strong>Ignatius</strong> gebruikt andere woord<strong>en</strong> dan Paulus, maar inhoudelijk zegt hij hetzelfde. Dit is<br />
des te meer opvall<strong>en</strong>d daar het e<strong>en</strong> ongewone uitspraak betreft, die in het Nieuwe<br />
Testam<strong>en</strong>t ook slechts n keer als stelling aangetroff<strong>en</strong> wordt, namelijk in 1 Cor.11:19.<br />
Kirsopp Lake, e<strong>en</strong> onverdachte bron, aangezi<strong>en</strong> hem het verband niet opgevall<strong>en</strong> is, stelt in<br />
1<br />
Vgl. Blaiklock, E.M. & Harrison, R.K.; The New International Dictionary of Biblical Archaeology;<br />
Zonder<strong>van</strong>; Michigan 1990, blz.360.<br />
2<br />
Blz.84.<br />
3<br />
Vgl. Joh. 10:11-17.<br />
4<br />
Voor “ ,” vgl. Blass, F, & Debrunner, A. & Rehkopf, F.; Grammatik des<br />
neutestam<strong>en</strong>tlich<strong>en</strong> Griechisch; Vand<strong>en</strong>hoeck & Ruprecht; Götting<strong>en</strong> 1990; blz.134, kleine 6.
e<strong>en</strong> voetnoot bij Ign.ad Phil.II.1: “The meaning is that the Christians at Philadelphia had<br />
"filtered out" the impurity of heresy from their church.”<br />
En daarmee zijn we ook woordelijk bijzonder na aan Paulus’ tekst gekom<strong>en</strong>.<br />
Het eerste deel <strong>van</strong> ons Ignatiaanse tekstgedeelte, treff<strong>en</strong> we ook in Ign.ad Eph.X.3 <strong>en</strong> ad<br />
Tral.VI.1. Schoedel 1 stelt dat deze passage het onderscheid tuss<strong>en</strong> ware <strong>en</strong> valse<br />
christ<strong>en</strong><strong>en</strong> onderstreept: “The false teachers are "evil plants" or "weeds" (cf. Eph.10.3;<br />
Tr.6.1) and the true Christians the "planting of the Father" (cf.Tr.11.1).”<br />
Köhler levert blij comm<strong>en</strong>taar over de ontdekte overe<strong>en</strong>komst met Mattheüs: 2 “Auch von<br />
Phld 3,1 her ist wahrscheinlich zu mach<strong>en</strong>, daß <strong>Ignatius</strong> das Mt gekannt und b<strong>en</strong>utzt hat.<br />
<strong>Ignatius</strong> fordert die Gemeinde in Philadelphia dazu auf, sich fernzuhalt<strong>en</strong> “von d<strong>en</strong><br />
schlimm<strong>en</strong> Gewächs<strong>en</strong>, die Jesus Christus nicht zieht, da sie nicht Pflanzung des Vaters<br />
( ) sind”.<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar I Cor.6:9, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
III.3 Wordt niet misleid, mijn broeders, als iemand e<strong>en</strong> scheurmak<strong>en</strong>de volgt, zal hij het<br />
koninkrijk <strong>van</strong> God niet beërv<strong>en</strong>. Als iemand in e<strong>en</strong> andere gezindheid 1 wandelt, heeft deze<br />
ge<strong>en</strong> deel in het lijd<strong>en</strong>.<br />
Bespreking:<br />
-1 Cor.6:9: <br />
Vgl. Mt.25:34; I Cor.6:10; 15:50; Gal.5:21.<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: <br />
.<br />
Bijna woordelijk gebruikt de kerkvader de uitdrukking <strong>van</strong> de apostel Paulus op zijn<br />
context <strong>van</strong> . Dat <strong>Ignatius</strong> de geme<strong>en</strong>te ook waarschuwt met<br />
de woord<strong>en</strong> , maakt het vrijwel zeker dat I Cor.6:9 op de achtergrond<br />
fungeert, aangezi<strong>en</strong> deze zinsnede bij andere verwijzing<strong>en</strong> naar het berv<strong>en</strong> <strong>van</strong> het<br />
1 Blz.198.<br />
2 Blz.80.
koninkrijk in het Nieuwe Testam<strong>en</strong>t ontbreekt. De woord<strong>en</strong> mak<strong>en</strong> duidelijk dat <strong>Ignatius</strong><br />
dwaalleer op het oog heeft. Die indruk wordt bevestigd door het daaropvolg<strong>en</strong>de <br />
.<br />
Schoedel me<strong>en</strong>t ook dat er sprake is <strong>van</strong> afhankelijkheid <strong>van</strong> 1 Corinthe: 2<br />
“The exhortation "be not deceived" is a warning against false teachers (cf.Eph.5.2; 16.1).<br />
Its use was almost certainly stimulated directly by 1 Cor 6:9-10 since that passage is also<br />
echoed in what follows ("does not inherit the Kingdom of God"). Note that although the<br />
term "schismatic" () refers primarily to seperatism, it also has in view false teaching<br />
(cf. 1 Cor 1:10; 11:18; 12:25).”<br />
Verschijnselverwijzing naar het e<strong>van</strong>gelie<br />
V.1 Mijn broeders, buit<strong>en</strong>gewoon veel liefde borrelt er bij mij op voor jullie, <strong>en</strong><br />
bov<strong>en</strong>mate verheugd, waak ik over jullie. Niet ik echter, maar Jezus Christus, in wie ik<br />
gebond<strong>en</strong> b<strong>en</strong>, vrees ik des te meer, als iemand die nog niet volmaakt is. Maar het gebed<br />
<strong>van</strong> jullie tot God zal mij volmak<strong>en</strong>, opdat ik de erf<strong>en</strong>is mag verkrijg<strong>en</strong> waaraan ik in<br />
ontferming deel heb gekreg<strong>en</strong>, aangezi<strong>en</strong> ik de toevlucht heb g<strong>en</strong>om<strong>en</strong> tot het e<strong>van</strong>gelie als<br />
ware het vlees <strong>van</strong> Jezus, <strong>en</strong> tot de apostel<strong>en</strong> zoals ouderlingschap <strong>van</strong> de geme<strong>en</strong>te.<br />
Bespreking:<br />
<strong>Ignatius</strong> vertelt dat de g<strong>en</strong>ade voor hem te vind<strong>en</strong> was in <strong>en</strong> in <br />
. Schoedel doet erg veel moeite om aan te ton<strong>en</strong> dat hier ge<strong>en</strong> sprake hoeft te<br />
zijn <strong>van</strong> verwijzing naar geschrev<strong>en</strong> materiaal. Maar dat berust op e<strong>en</strong> vooronderstelling<br />
over het ontstaan <strong>van</strong> de docum<strong>en</strong>t<strong>en</strong> <strong>van</strong> het Nieuwe Testam<strong>en</strong>t in e<strong>en</strong> tamelijk lange<br />
Traditionsgeschichte. Schoedel komt dan ook niet veel verder dan de onbewez<strong>en</strong> stelling: 1<br />
“It is most unlikely that <strong>Ignatius</strong> has in mind writt<strong>en</strong> gospels and the letters of the apostles<br />
or is thinking of the gospel as put in the form of writt<strong>en</strong> docum<strong>en</strong>t by the apostles.”<br />
Daarna formuleert hij echter bijzonder voorzichtig: “The term "gospel" in <strong>Ignatius</strong> seems<br />
(onderstreping door promov<strong>en</strong>dus) regularly to refer to the good news about Jesus Christ<br />
1 Voor “gezindheid” (), zie Bauer, W. & Aland K.&B.; Wörterbuch zum Neu<strong>en</strong> Testam<strong>en</strong>t, 6.,<br />
völlig neu bearbeitete Auflage; De Gruyter; Berlin 1988, blz.325.<br />
2 Blz.198.
(see on Phd.8.2); wh<strong>en</strong> "apostles" are compared with presbyters (as they are here), they are<br />
dealt with as people rather (onderstreping promov<strong>en</strong>dus) than as scriptural authorities”.<br />
Mogelijk zoud<strong>en</strong> we Schoedel kunn<strong>en</strong> volg<strong>en</strong> in zijn negatieve conclusie dat het hier niet<br />
om e<strong>en</strong> verwijzing naar geschrift<strong>en</strong> hoeft te gaan. Er is technisch e<strong>en</strong> mogelijkheid dat het<br />
om person<strong>en</strong> <strong>en</strong> niet om symbol<strong>en</strong> handelt.<br />
Of dat waarschijnlijk is, zull<strong>en</strong> we nu besprek<strong>en</strong>. Zou iemand op grond <strong>van</strong> de<br />
voorligg<strong>en</strong>de tekst tot de conclusie kunn<strong>en</strong> kom<strong>en</strong> dat de apostel<strong>en</strong> “are dealt with as<br />
people”? <strong>Ignatius</strong> spreekt over ... . Is dat op letterlijke<br />
wijze <strong>en</strong>igszins mogelijk in e<strong>en</strong> tijd waarin alle apostel<strong>en</strong> reeds gestorv<strong>en</strong> zijn?<br />
Redelijkerwijze niet, t<strong>en</strong>zij we in de passage e<strong>en</strong> opbiechting <strong>van</strong> communicatie met<br />
overled<strong>en</strong> heilig<strong>en</strong> moet<strong>en</strong> lez<strong>en</strong>. Niets in de context of in de overige erk<strong>en</strong>de zev<strong>en</strong><br />
briev<strong>en</strong> geeft daar aanleiding toe. Door historici wordt de opkomst <strong>van</strong> de rol <strong>van</strong><br />
overled<strong>en</strong> heilig<strong>en</strong> in het berv<strong>en</strong> <strong>van</strong> het heil eeuw<strong>en</strong> na <strong>Ignatius</strong> gedateerd. De apostel<strong>en</strong><br />
moet<strong>en</strong> hier dus metaforisch <strong>en</strong> pregnant gebruikt zijn. Waarvoor? Voor hun leer of<br />
geschrift<strong>en</strong> die die leer vervatt<strong>en</strong>.<br />
Dan kom<strong>en</strong> we bij . Technisch kan dit opgevat word<strong>en</strong> als<br />
e<strong>van</strong>gelieboodschap. Maar ev<strong>en</strong> technisch gesprok<strong>en</strong>, kan het om de schriftelijke neerslag<br />
<strong>van</strong> het e<strong>van</strong>gelie gaan. De context geeft daar <strong>en</strong>kele aanmoediging toe. In V.2 vervolgt<br />
<strong>Ignatius</strong> direct met . Dit kan ook vertaald word<strong>en</strong><br />
met "Lat<strong>en</strong> we tev<strong>en</strong>s de profet<strong>en</strong> liefhebb<strong>en</strong>", omwille <strong>van</strong> hun e<strong>van</strong>gelieverkondiging in<br />
het verled<strong>en</strong>. Het ging dus om hun boodschap. We zull<strong>en</strong> bij de bespreking <strong>van</strong> V.2<br />
aannemelijk mak<strong>en</strong> dat het hier om de Oudtestam<strong>en</strong>tische profet<strong>en</strong> gaat. De wijze<br />
waarmee <strong>Ignatius</strong> <strong>van</strong> hun blijde boodschap op de hoogte is gekom<strong>en</strong>, kan dan bijna niet<br />
anders, dan via schriftelijke kanal<strong>en</strong> verlop<strong>en</strong> zijn. De context maakt het dus aannemelijk<br />
dat <strong>Ignatius</strong> hier e<strong>en</strong> driedeling <strong>van</strong> e<strong>van</strong>gelie, apostel<strong>en</strong> <strong>en</strong> profet<strong>en</strong> pres<strong>en</strong>teert. Deze<br />
zoud<strong>en</strong> symbolisch voor de leer <strong>van</strong> het e<strong>van</strong>gelie kunn<strong>en</strong> zijn. <strong>Dr</strong>ie kanal<strong>en</strong> waardoor het<br />
<strong>en</strong>e e<strong>van</strong>gelie zijn toevlucht is geword<strong>en</strong>. Binn<strong>en</strong> die gedachte wekt het echter<br />
bevreemding dat het e<strong>van</strong>gelie ook in de trits wordt g<strong>en</strong>oemdt. Maar tegelijkertijd<br />
pres<strong>en</strong>teert <strong>Ignatius</strong>, hoewel met ere voorop, het e<strong>van</strong>gelie slechts als n <strong>van</strong> de drie<br />
kanal<strong>en</strong>. Dat maakt het onwaarschijnlijk dat de kerkvader ons hier wil confronter<strong>en</strong> met<br />
drie verschill<strong>en</strong>de symbolische omschrijving<strong>en</strong> voor dezelfde leer. De opvatting dat het<br />
hier drie verschill<strong>en</strong>de stadia <strong>van</strong> schriftelijke neerslag <strong>en</strong> op<strong>en</strong>baring <strong>van</strong> het E<strong>van</strong>gelie<br />
1 Blz.201.
etreft, doet meer recht aan de context. Schim <strong>van</strong> der Loef 1 me<strong>en</strong>t dat we hier te do<strong>en</strong><br />
hebb<strong>en</strong> met “e<strong>en</strong> verm<strong>en</strong>ging <strong>van</strong> het geschrift, d<strong>en</strong> inhoud <strong>en</strong> d<strong>en</strong> hoofdpersoon”. Zie<br />
ook de bespreking bij ad Magn.XIII.<br />
Verschijnsel verwijzing naar sprek<strong>en</strong> <strong>van</strong> profet<strong>en</strong><br />
V.2 En lat<strong>en</strong> we ook de profet<strong>en</strong> liefhebb<strong>en</strong>, daar ook zij met het oog op het e<strong>van</strong>glie<br />
verkondigd hebb<strong>en</strong>, èn op Hem hun hoop gevestigd hadd<strong>en</strong>, èn Hem verwacht hebb<strong>en</strong>,<br />
door Wie ze ook, nadat ze geloofd hadd<strong>en</strong>, redding hebb<strong>en</strong> verkreg<strong>en</strong>, daar ze ver<strong>en</strong>igd<br />
war<strong>en</strong> met Jezus Christus, heilig<strong>en</strong> die liefde 2 <strong>en</strong> bewondering waardig zijn, die door Jezus<br />
Christus getuig<strong>en</strong>is hebb<strong>en</strong> verkreg<strong>en</strong>, <strong>en</strong> die meegerek<strong>en</strong>d zijn in het e<strong>van</strong>gelie <strong>van</strong> de<br />
geme<strong>en</strong>schappelijke hoop.<br />
Bespreking:<br />
De Engelse vertaling <strong>van</strong> Kirsopp Lake kiest voor de interpretatie dat het <strong>Ignatius</strong> om<br />
Nieuwtestam<strong>en</strong>tische profet<strong>en</strong> gaat. Er zijn goede red<strong>en</strong><strong>en</strong> om de gegrondheid <strong>van</strong> die<br />
keuze te betwijfel<strong>en</strong>.<br />
De Nederlandse patristicus Franses 3 vertaalde met: “Lat<strong>en</strong> wij ook de profet<strong>en</strong> liefhebb<strong>en</strong>,<br />
wijl ook zij (in de richting <strong>van</strong>) het E<strong>van</strong>gelie geboodschapt hebb<strong>en</strong> <strong>en</strong> op Hem hoopt<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
Hem verbeidd<strong>en</strong>; door het geloof in Hem zijn zij behoud<strong>en</strong>, in vere<strong>en</strong>iging met Jezus<br />
Christus”. Franses kiest dus voor de interpretatie dat het hier Oudtestam<strong>en</strong>tische profet<strong>en</strong><br />
betreft <strong>en</strong> ge<strong>en</strong> Nieuwtestam<strong>en</strong>tische.<br />
De context dwingt hier ook bijna toe. <strong>Ignatius</strong> vervolgt direct in VI.1 met <br />
<br />
. Het zou dan natuurlijk nog om bekeerde Joodse profet<strong>en</strong><br />
kunn<strong>en</strong> gaan, maar is het niet wat overbodig dat die naast de kortelijks g<strong>en</strong>oemde apostel<strong>en</strong><br />
(V.1) zo uitgebreid als e<strong>en</strong> afzonderlijke categorie beschrev<strong>en</strong> moet<strong>en</strong> word<strong>en</strong>? Bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong><br />
1 Schim <strong>van</strong> der Loef, H.P.; Onderzoek naar de Herkomst <strong>en</strong> de Strekking der Zev<strong>en</strong> Briev<strong>en</strong> <strong>van</strong><br />
<strong>Ignatius</strong> in de Korte Rec<strong>en</strong>sie, academisch proefschrift ter verkrijging <strong>van</strong> d<strong>en</strong> graad <strong>van</strong> doctor in de<br />
Godgeleerdheid aan de Rijksuniversiteit te Leid<strong>en</strong>; A.W. Sijthoff; Leid<strong>en</strong> 1906, blz.195.<br />
2 Voor de uitdrukking : vgl Blass, F, & Debrunner, A. & Rehkopf, F.; Grammatik des<br />
neutestam<strong>en</strong>tlich<strong>en</strong> Griechisch; Vand<strong>en</strong>hoeck & Ruprecht; Götting<strong>en</strong> 1990; blz.122, kleine 2.<br />
3 Franses, D.; De Apostolische Vaders, Vertaling uit de grondtekst met aanteek<strong>en</strong>ing<strong>en</strong>; Paul Brand;<br />
Hilversum 1941.
versterk<strong>en</strong> talrijke gegev<strong>en</strong>s in de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> de indruk dat het hier om<br />
Oudtestam<strong>en</strong>tische profet<strong>en</strong> gaat. Corwin ondersteunt deze gedachtegang: 1 “...since the<br />
refer<strong>en</strong>ce later in the same letter (Phld.9.2) is almost surely to the Hebrew prophets, it<br />
seems better to assume that here, though, he int<strong>en</strong>ds to refer to them. What is chiefly<br />
important about the prophets, th<strong>en</strong>, is that by anticipation (onderstreping <strong>van</strong><br />
promov<strong>en</strong>dus) they lived by the grace of Christ. It is an idea not unlike Paul's<br />
interpretation of Abraham as living by faith.” De red<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> hier de<br />
Oudtestam<strong>en</strong>tische profet<strong>en</strong> betrekt bij zijn gedacht<strong>en</strong>gang is om de continuteit te<br />
b<strong>en</strong>adrukk<strong>en</strong>.<br />
Corwin heeft dit gezi<strong>en</strong>: 2 “From one point of view, for instance, the coming of the Saviour<br />
was not wholly unexpected, for it had be<strong>en</strong> announced by the prophets. They taught about<br />
him, had faith in Him (Phld.5.2) and ev<strong>en</strong> received grace from him (Mag.8.2). They are so<br />
fully of the new disp<strong>en</strong>sation that there is no suggestion that <strong>Ignatius</strong> holds with Paul a<br />
sharp division of history into an age of law which was superseded by one of grace, for<br />
more than promise is received by the prophets.” In het N.T zijn echter beide elem<strong>en</strong>t<strong>en</strong><br />
verteg<strong>en</strong>woordigd. 3<br />
Voor Schoedel 4 lijdt het ook ge<strong>en</strong> twijfel dat de kerkvader in deze passage<br />
Oudtestam<strong>en</strong>tische profet<strong>en</strong> op het oog heeft<br />
: “<strong>Ignatius</strong> now turns to a discussion of the prophets and indicates by his use of the tandem<br />
particle ... that he is conscious of taking up a point requiring seperate att<strong>en</strong>tion (see<br />
on Eph.2.1). He echoes the traditional Christian view that the prophets awaited Christ;<br />
indeed he goes further and (as in Mag.8.2; 9.2) virtually eliminates any distinction betwe<strong>en</strong><br />
the saints of the two testam<strong>en</strong>ts. Yet his main concern here is to suggest (however<br />
carefully) the incomplet<strong>en</strong>ess of the prophets. For fulfillm<strong>en</strong>t transc<strong>en</strong>ds anticipation and<br />
hope (cf.Sm.7.2). Indeed <strong>Ignatius</strong> appar<strong>en</strong>tly sees the prophets as coming into their own<br />
only after the appearance of Christ, who gave witness to them (cf. Matt 5:12) and so<br />
confirmed their participation in the gospel (see on Mag.8.2). These cautious remarks are<br />
int<strong>en</strong>ded to take the edge off more radical statem<strong>en</strong>ts about the OT made by <strong>Ignatius</strong> in<br />
Philadelphia (cf.Phd.8.2).”<br />
1 Blz.99.<br />
2 Blz.174.<br />
3 Vgl. Hebr. 11.<br />
4 Blz.201, 202.
Schoedel vestigt ook de aandacht op de rol <strong>van</strong> de zinsnede <br />
. “Special comm<strong>en</strong>t is required on the meaning of the "unity of Jesus Christ" in<br />
which the prophets are said to be included (5.2). The term "unity" (like <br />
"union") oft<strong>en</strong> clearly refers to unity within the church (Eph.4.2; 5.1; Phd.2.2;3.2; see on<br />
Magn.1.2). The refer<strong>en</strong>ce of the term in other passages is less certain (Eph.14.1; Phd.5.2;<br />
8.1;9.1; Sm.12.2; Pol.8.3), and it has sometimes be<strong>en</strong> tak<strong>en</strong> to concern unity with God or<br />
Christ. But that is not where the emphasis lies. Thus in Phd.8.1 the context shows that the<br />
"unity of God" has to do first and foremost with the social solidarity of the church ("if they<br />
turn in rep<strong>en</strong>tance to the unity of God and the council of the bishop"). Similarly in Phd.5.2<br />
and 9.1 the expression refers most naturally to the unity conferred on the church by God.<br />
Communion with God is presupposed, but the term "unity" is not used to cover that<br />
relationship or to suggest an interest in individual mystical experi<strong>en</strong>ce. The prophets, we<br />
are being told, are united by God with all who adhere to "the gospel of the common hope."<br />
Consequ<strong>en</strong>tly they are in harmony with the gospel and receive their significance from the<br />
ev<strong>en</strong>ts associated with Jesus Christ.”<br />
De profet<strong>en</strong> zijn volg<strong>en</strong>s <strong>Ignatius</strong> dus opg<strong>en</strong>om<strong>en</strong> in dezelfde redding die beschikbaar is<br />
geword<strong>en</strong> door het werk <strong>van</strong> Christus. Daarom spreekt de kerkvader ook <strong>van</strong><br />
. Christus heeft er uiteindelijk zijn finale zegel op gezet, wat duidelijk<br />
maakt dat de profet<strong>en</strong> sam<strong>en</strong> met alle Nieuwtestam<strong>en</strong>tische gelovig<strong>en</strong> ook geteld word<strong>en</strong> in<br />
het bereik <strong>van</strong> het .<br />
E<strong>en</strong> dergelijke uitleg zou in het geval <strong>van</strong> Nieuwtestam<strong>en</strong>tische profet<strong>en</strong> ge<strong>en</strong>szins ter zake<br />
zijn geweest. Klevinghaus zegt daarover: 1 “Diese Aussag<strong>en</strong> ber die atl prophet<strong>en</strong> deck<strong>en</strong><br />
sich mit Mgn 8 u. 9 und Sm 7,2. Die Prophet<strong>en</strong> war<strong>en</strong> Christ<strong>en</strong> vor Christus und<br />
vorchristliche Apostel in grundstzlich gleicher Bezog<strong>en</strong>heit auf das Erlsungsgescheh<strong>en</strong><br />
wie die geg<strong>en</strong>wrtig<strong>en</strong> Christ<strong>en</strong> bei Verschied<strong>en</strong>heit des historisch<strong>en</strong> Ortes: Sie hab<strong>en</strong> auf<br />
Christus gehofft, auf ihn gewartet, an ihn geglaubt, sie war<strong>en</strong> gerettet, <strong>Heilige</strong>, sie war<strong>en</strong> in<br />
der "Einheit Jesu Christi". Das alles durch Christus: Von Jesus Christus erhielt<strong>en</strong> sie das<br />
Zeugnis und wurd<strong>en</strong> darum "zusamm<strong>en</strong> mit hinzugezhlt". Sie <strong>en</strong>tsprech<strong>en</strong> d<strong>en</strong> Aposteln,<br />
d<strong>en</strong>n auch sie (vorher war von d<strong>en</strong> Aposteln die Rede) verkündigt<strong>en</strong> auf das<br />
E<strong>van</strong>gelium hin. -Das setzt wieder, wie mehrfach beobachtet, Prophet<strong>en</strong> und<br />
E<strong>van</strong>gelium voneinander ab. Das E<strong>van</strong>gelium ist . und
weis<strong>en</strong> nun angesichts der Vorzglichkeit des E<strong>van</strong>geliums auf die Prophet<strong>en</strong> als<br />
auf die aber auch zu beacht<strong>en</strong>d<strong>en</strong> und zu hör<strong>en</strong>d<strong>en</strong> Zeug<strong>en</strong>, die mit in der "Einheit Jesu<br />
Christi" sind.”<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar Joh.3:8, bewijsvoer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
VII.1 Want als mij ook sommig<strong>en</strong> naar het vlees hebb<strong>en</strong> will<strong>en</strong> bedrieg<strong>en</strong>, maar de Geest<br />
wordt niet misleid, daar Hij <strong>van</strong> God is. Want Hij weet, <strong>van</strong>waar Hij gaat, <strong>en</strong> waar Hij<br />
he<strong>en</strong>gaat, <strong>en</strong> de verborg<strong>en</strong> ding<strong>en</strong> stelt Hij aan de kaak.<br />
Bespreking:<br />
Joh.3:8: ’ .<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: .<br />
Corwin me<strong>en</strong>t dat <strong>Ignatius</strong> hier hoogst<strong>en</strong>s e<strong>en</strong> algem<strong>en</strong>e Johannes-achtige verwijzing<br />
gebruikt: 2 “The phrase is the same, but the contexts are differ<strong>en</strong>t; in the gospel the wind is<br />
analogous to the spirit-filled life to which Nicodemus is called, though since the Greek<br />
word may mean either wind or spirit the refer<strong>en</strong>ce is probably deliberately ambiguous; in<br />
the letter the word unquestionably means "spirit", for it is contrasted with flesh. If we only<br />
had these passages, we should be more secure about the judgem<strong>en</strong>t that <strong>Ignatius</strong> knew the<br />
gospel. It is the very fact that there are so may partial echoes of the phrase that raises doubt.<br />
In John 8:14 Jesus says: "for I know wh<strong>en</strong>ce I came and whither I go; but ye know not<br />
wh<strong>en</strong>ce I came or whither I go." Suggestions of the idea stand in John 7:27f., 9:29, 12:35,<br />
13:3, and 14:5, and in 1 John 2:11. The variety of expressions makes it at least probable<br />
that we have here a commonplace of teaching in Johannine circles; and if so, dep<strong>en</strong>d<strong>en</strong>ce<br />
upon a writt<strong>en</strong> source is not very certain.”<br />
Niettemin blijkt het e<strong>en</strong> feit dat de overe<strong>en</strong>stemming met Johannes 3:8 woordelijks is, <strong>en</strong><br />
dat er e<strong>en</strong> historisch zeer gevestigde uitleg bestaat die aldaar met e<strong>en</strong> hoofdletter<br />
leest, aangezi<strong>en</strong> de Geest de Bewerker <strong>van</strong> wedergeboorte <strong>en</strong> het Geestvervulde lev<strong>en</strong> is.<br />
Het zijn niet de feit<strong>en</strong>, maar de twintigste eeuwse voorveronderstelling<strong>en</strong> t<strong>en</strong> aanzi<strong>en</strong> <strong>van</strong><br />
1 Blz.96.<br />
2 Blz.69.
de exegese <strong>en</strong> e<strong>en</strong> Johannitische traditie die de bron zijn <strong>van</strong> twijfel. De docum<strong>en</strong>t<strong>en</strong> zelf<br />
wijz<strong>en</strong> op woordelijkse overe<strong>en</strong>komst, die met gebruik <strong>van</strong> e<strong>en</strong> historisch gevestige<br />
exegese ook inhoudelijk overe<strong>en</strong>komt. Ook Schoedel vindt dit e<strong>en</strong> aanvaardbare<br />
conclusie: 1 “He d<strong>en</strong>ies that "human flesh" made the situation known to him (cf.Matt<br />
16:17; Gal 1:16; 1 Cor 2:13) and in specifically Johannine terms wh<strong>en</strong> he describes the<br />
Spirit as knowing wh<strong>en</strong>ce it comes and whither it goes (cf. John 3:8). Here we have the<br />
strongest possibility in <strong>Ignatius</strong> of a dep<strong>en</strong>d<strong>en</strong>ce directly on the Fourth Gospel.”<br />
Dat <strong>Ignatius</strong> deze e<strong>van</strong>geliewoord<strong>en</strong> heeft gek<strong>en</strong>d lijkt e<strong>en</strong> onomkoombare conclusie, <strong>en</strong><br />
dat ze Schriftelijk tot hem gekom<strong>en</strong> zijn of via e<strong>en</strong> ijzersterke mondelinge overlevering is<br />
zeer waarschijnlijk gezi<strong>en</strong> de woordelijke overe<strong>en</strong>komst <strong>en</strong> hantering <strong>van</strong> de passage..<br />
Verschijnselverwijzing naar E<strong>van</strong>gelie <strong>en</strong> Christus<br />
VIII.2 Ik vermaan jullie niets uit twistzucht te do<strong>en</strong>, maar volg<strong>en</strong>s de leer <strong>van</strong> Christus.<br />
Aangezi<strong>en</strong> ik sommig<strong>en</strong> heb hor<strong>en</strong> zegg<strong>en</strong>: als ik het niet in de oorkond<strong>en</strong> vind, in het<br />
e<strong>van</strong>gelie, dan geloof ik het niet. En to<strong>en</strong> ik tot h<strong>en</strong> zei: Het staat geschrev<strong>en</strong>, hebb<strong>en</strong> ze<br />
mij geantwoord: 2 Dat valt nog te bezi<strong>en</strong>. Voor mij zijn de oorkond<strong>en</strong> echter Jezus<br />
Christus, de onaangetaste oorkond<strong>en</strong> het kruis <strong>van</strong> Hem, <strong>en</strong> de dood <strong>en</strong> de opstanding <strong>van</strong><br />
Hem, <strong>en</strong> het geloof dat door Hem is, in die ding<strong>en</strong> wil ik door jullie gebed in rechtvaardig<br />
daglicht gesteld word<strong>en</strong>.<br />
Bespreking:<br />
Over de betek<strong>en</strong>is <strong>van</strong> “ ” wordt verschill<strong>en</strong>d gedacht. Zie bespreking bij<br />
persoonsinleiding. 3 Wij volg<strong>en</strong> de interpretatie dat het hier om <strong>Heilige</strong> Schrift in de<br />
algem<strong>en</strong>e zin <strong>van</strong> het Woord gaat, hier toegepast op geschrev<strong>en</strong> docum<strong>en</strong>t<strong>en</strong> die<br />
vere<strong>en</strong>zelvigd kunn<strong>en</strong> word<strong>en</strong> met het E<strong>van</strong>gelie. 4 Het gaat dan om de vraag of e<strong>en</strong> of<br />
1 Blz.205.<br />
2 Vgl. Blas/Debrunner/Rehkopf, Grammatik des Neutestam<strong>en</strong>tlich<strong>en</strong> Griechisch; Vand<strong>en</strong>hoeck &<br />
Ruprecht; Götting<strong>en</strong> 1990; blz.397, kleine 7. ()<br />
3 Vgl. ook Schoedel, blz.207-209.<br />
4 Aangezi<strong>en</strong> in het hoofdstuk over <strong>Ignatius</strong> de opvatting <strong>van</strong> de promov<strong>en</strong>dus over deze zaak<br />
uitgebreid is uite<strong>en</strong>gezet, volgt op deze plaats slechts het betoog <strong>van</strong> Klevinghaus dat op g<strong>en</strong>oegzame<br />
wijze weerlegt dat het hier om e<strong>en</strong> verwijzing naar het Oude Testam<strong>en</strong>t zou gaan. Aangezi<strong>en</strong> de<br />
eig<strong>en</strong>lijke discussie over deze zaak reeds is afgerond, <strong>en</strong> <strong>van</strong>wege de l<strong>en</strong>gte <strong>van</strong> het betoog, wordt het
ander stellingname teruggevoerd kan word<strong>en</strong> tot <strong>Heilige</strong> Schrift. Niet het gezag <strong>van</strong> <br />
wordt betwijfeld. Het is onnodig om het Oude Testam<strong>en</strong>t uit te spel<strong>en</strong> teg<strong>en</strong><br />
de Op<strong>en</strong>baring in Christus. De vele positieve verwijzing<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> naar de<br />
weergev<strong>en</strong> in e<strong>en</strong> voetnoot: “Unter d<strong>en</strong> , auf die sich die Irrlehrer beruf<strong>en</strong>, kann nach dem zu<br />
Phld 6,1 Gesagt<strong>en</strong> nicht das AT verstand<strong>en</strong> sein. Das verbietet aber auch der Satz selber. Wäre das<br />
AT gemeint, so bliebe für die zweite Hälfte des Satzes die doppelte Möglichkeit: "Entweder wäre zu<br />
übersetz<strong>en</strong>: "...so glaube ich nicht an das E<strong>van</strong>gelium," oder: "im E<strong>van</strong>gelium, d.h. als Bestandteil nur<br />
des E<strong>van</strong>geliums glaube ich es nicht." Geg<strong>en</strong> die erste Übersetzung ist gelt<strong>en</strong>d zu macht<strong>en</strong>, daß es<br />
sich nach ihr in der ganz<strong>en</strong> Auseinandersetzung nicht nur um ein Lehrstück, sondern um d<strong>en</strong> Glaub<strong>en</strong><br />
an das E<strong>van</strong>gelium überhaupt gehandelt hätte. Zwar versucht Ign in all<strong>en</strong> Brief<strong>en</strong> nachzuweis<strong>en</strong>, daß<br />
seine Gegner tatsächlich an das E<strong>van</strong>gelium nicht glaub<strong>en</strong>, daß sie keine wahr<strong>en</strong> Christ<strong>en</strong> sind, aber<br />
diese selbst nehm<strong>en</strong> fhr sich sehr wohl d<strong>en</strong> Christ<strong>en</strong>nam<strong>en</strong> in Anspruch, erschein<strong>en</strong> sogar in der<br />
Gemeinde stell<strong>en</strong>weise als besonders gute Christ<strong>en</strong>. Der Satz: "so glaube ich nicht an das<br />
E<strong>van</strong>gelium" ist demnach in ihr<strong>en</strong> Munde unmöglich. Aber auch die von Bauer gebot<strong>en</strong>e<br />
Übersetzung: "als Bestandteil nur des E<strong>van</strong>geliums glaube ich es nicht" befriedigt nicht. Bauer<br />
umschreibt: "W<strong>en</strong>n ich es nicht (auch) in d<strong>en</strong> Urkund<strong>en</strong> finde, glaube ich es nicht, w<strong>en</strong>n ich es im<br />
E<strong>van</strong>gelium finde." Die Übersetzung wird dem lehrmäßig<strong>en</strong> Charakter des Streites gerecht. Nach ihr<br />
würd<strong>en</strong> die Häretiker in bezug auf die Lehre in all<strong>en</strong> Punkt<strong>en</strong> Übereinstimmung fordern zwisch<strong>en</strong> AT<br />
und "E<strong>van</strong>gelium", wobei das letztere dem AT deutlich untergeordnet wäre: "Selbst w<strong>en</strong>n etwas<br />
zugestand<strong>en</strong>ermaß<strong>en</strong> im E<strong>van</strong>gelium steht, glaube ich es nicht, w<strong>en</strong>n ich es nicht auch im AT finde."<br />
Diese Unterordnung des E<strong>van</strong>geliums aber ist bei der betont<strong>en</strong> Behauptung des christlich<strong>en</strong><br />
Charakters ihrer Lehre im Munde der Irrlehrer wiederum und<strong>en</strong>kbar. Die Übersetzung Bauers<br />
verk<strong>en</strong>nt aber auch d<strong>en</strong> Geg<strong>en</strong>stand und d<strong>en</strong> Ernst der Auseinandersetzung. Die Ign<br />
<strong>en</strong>tgeg<strong>en</strong>gehalt<strong>en</strong>e Bedingung ist ja nicht eine allgemeine dogmatische Prinzipi<strong>en</strong>lehre. es ist hier<br />
nicht allgemein von d<strong>en</strong> Stück<strong>en</strong> der Lehere gesagt, sie müßt<strong>en</strong> sich im AT wiederfind<strong>en</strong> lass<strong>en</strong>, es<br />
mhsse in bezug auf sie gbereinstimmung festgestellt sein zwisch<strong>en</strong> E<strong>van</strong>gelium und AT, damit sie<br />
gültig sei<strong>en</strong>. Es handelt sich in dem Streit auch nicht um irg<strong>en</strong>dwelche peripher<strong>en</strong> Punkte der Lehre,<br />
sondern um d<strong>en</strong> Mittelpunkt, um das wahre Christusbek<strong>en</strong>ntnis. Hier steh<strong>en</strong> sich die Dinge viel<br />
radikaler geg<strong>en</strong>über. Die Stücke: das Komm<strong>en</strong> des Christus im Fleisch, sein wahres Leid<strong>en</strong>, die<br />
Auferstehunmg seines Fleisches werd<strong>en</strong> von d<strong>en</strong> Gegnern des Ign nicht etwa abgelehnt, weil sie sich,<br />
obschon im E<strong>van</strong>gelium vorhand<strong>en</strong>, nicht auch im AT fänd<strong>en</strong>, sondern einfach, weil sie sich in d<strong>en</strong><br />
vorgelegt<strong>en</strong> Urkund<strong>en</strong> nicht find<strong>en</strong>. Diese heilig<strong>en</strong> Urkund<strong>en</strong> sind für sie das E<strong>van</strong>gelium. "Was nicht<br />
darin steht, "so würd<strong>en</strong> sie sag<strong>en</strong>, "ist nicht E<strong>van</strong>gelium, kan nicht mit recht d<strong>en</strong> Anspruch erheb<strong>en</strong>,<br />
E<strong>van</strong>gelium zu sein." Wir folg<strong>en</strong> darum der Vermutung Schliers: " oder sind<br />
Off<strong>en</strong>barungsbücher, auf die sich einige Leute in der Gemeinde beruf<strong>en</strong>." Das stimmt auch überein<br />
mit unserer Deutung von Mgn 8,1 und Phld 6,1.” (blz.98ff)<br />
Blz 101: “Auf das des Ign antwort<strong>en</strong> die Irrlehrer mit . ist nicht<br />
so zu versteh<strong>en</strong>, daß Ign der Forderung seiner Gegner direkt nachgekomm<strong>en</strong> wäre, daß er versucht<br />
hätte, ihre Bedingung zu erfüll<strong>en</strong>, in d<strong>en</strong> "Urkund<strong>en</strong>" das in Frage Steh<strong>en</strong>de aufzuweis<strong>en</strong>. Vielmehr<br />
stellt er der Berufung j<strong>en</strong>er auf ihre Off<strong>en</strong>barungsbhcher seine Berufung auf das AT <strong>en</strong>tgeg<strong>en</strong>.<br />
Dem<strong>en</strong>tsprech<strong>en</strong>d bedeutet erneut ihre Urkund<strong>en</strong> vor und beharr<strong>en</strong> bei ihrer Forderung.<br />
Nur bei dieser Annahme ist der folg<strong>en</strong>de abrupte Einsatz <br />
verständlich. Ign gibt nicht ausdrücklich d<strong>en</strong> weiter<strong>en</strong> Gang der Verhandlung<strong>en</strong> wieder. Sondern des<br />
Bericht geht plötzlich über in das Bek<strong>en</strong>ntnis: "Meinde Urkund<strong>en</strong> aber heiß<strong>en</strong>: Jesus Christus!" Das<br />
bedeutet aber nicht, wie Lütgert behauptet, daß Ign also dem mit abgeschloss<strong>en</strong><strong>en</strong> Bericht<br />
die Erklärung hinzugefügt habe, worin seine Urkund<strong>en</strong> besteh<strong>en</strong>. Diese plötzliche übergang beweist<br />
vielmehr nur die Leid<strong>en</strong>schaft, mit der Ign die der Gegner abgelehnt hat und ablehnt. Er<br />
weist, ihn<strong>en</strong> geg<strong>en</strong>über seine Urkund<strong>en</strong>, die vor: Kreuz, Tod und Auferstehung<br />
Christi und d<strong>en</strong> durch ihn gewirkt<strong>en</strong> Glaub<strong>en</strong>. Im Disput bedeutet das ein<strong>en</strong> neu<strong>en</strong> Vorstoß und nicht,<br />
wie vielfach ang<strong>en</strong>omm<strong>en</strong> wird, ein zurückgeh<strong>en</strong> aus verlor<strong>en</strong>er Schlacht auf dem frei<strong>en</strong> Gelände der<br />
Exegese in die gesicherte Festung geschichtlicher Tatsach<strong>en</strong>.”
Oudtestam<strong>en</strong>tische profet<strong>en</strong> <strong>en</strong> Christus gev<strong>en</strong> juist aan dat er voor de kerkvader ge<strong>en</strong><br />
discrepantie was.<br />
Verschijnsel verwijzing naar profet<strong>en</strong>, apostel<strong>en</strong> <strong>en</strong> e<strong>van</strong>gelie<br />
IX.1 Goed war<strong>en</strong> de priesters, beter echter de hogepriester die het heilige der heilig<strong>en</strong><br />
toevertrouwd was, die alle<strong>en</strong> de verborg<strong>en</strong>hed<strong>en</strong> <strong>van</strong> God was toevertrouwd, aangezi<strong>en</strong> Hij<br />
de deur tot de Vader is, waardoor Abraham <strong>en</strong> Izak <strong>en</strong> Jakob <strong>en</strong> de profet<strong>en</strong> <strong>en</strong> apostel<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
de geme<strong>en</strong>te binn<strong>en</strong>gaan, al die ding<strong>en</strong> tot e<strong>en</strong>heid in God.<br />
Bespreking:<br />
Volg<strong>en</strong>s Corwin zou de aanwezigheid <strong>van</strong> het woord hogepriester duid<strong>en</strong> op k<strong>en</strong>nis <strong>van</strong> de<br />
brief aan de Hebreën: “The single use (Phld.9.1) of High Priest might suggest a<br />
reminisc<strong>en</strong>ce of Hebrews.” 1 Zekere gegev<strong>en</strong>s hieromtr<strong>en</strong>t ontbrek<strong>en</strong> echter.<br />
Corwin wijst op het belang <strong>van</strong> deze passage voor de e<strong>en</strong>heid <strong>van</strong> Gods op<strong>en</strong>baring: 2<br />
“The less frequ<strong>en</strong>t descriptive titles that link Christ with the Father show the same thing;<br />
revelation is possible because Son and Father are united. Christ is the High Priest who<br />
alone knows the secret things of God (Phld.9.1). Here the int<strong>en</strong>d is to show id<strong>en</strong>tity of<br />
understanding betwe<strong>en</strong> the Father and the Son, but the figure is not wholly successful. He<br />
is the Door of the Father (ibid.) through which all must <strong>en</strong>ter. That unity is in <strong>Ignatius</strong>'<br />
mind (ev<strong>en</strong> if this figure, too, is faulty) is shown by the next s<strong>en</strong>t<strong>en</strong>ce: "All these things<br />
come together into the unity of God." ”.<br />
Het is echter waarschijnlijker dat Corwin eig<strong>en</strong>lijk verkeerde bedoeling<strong>en</strong> in <strong>Ignatius</strong><br />
inleest, die vervolg<strong>en</strong>s niet helemaal goed pass<strong>en</strong> bij de tekst zelf. Niet alle<strong>en</strong> is de<br />
vertaling “of the Father” twijfelachtig. Dit veronderstelt e<strong>en</strong> g<strong>en</strong>itivus posessivus, maar<br />
zou in vergelijkbare context<strong>en</strong> als g<strong>en</strong>itivus objectivus gelez<strong>en</strong> word<strong>en</strong>. Op de vraag<br />
waarom dat hier niet gebeurt, blijft Corwin het antwoord schuldig. Mogelijk is de<br />
standaard Engelse vertaling <strong>van</strong> Kirsopp Lake de bron <strong>van</strong> deze ongerechtigheid. De<br />
vertaling “to the Father” ligt taalkundig - contextueel veel meer voor de hand. Zelfs in het<br />
geval <strong>van</strong> de vertaling “of the Father” stelt de tekst nog dat Christus bemiddel<strong>en</strong>d fungeert<br />
1 Blz.134.<br />
2 Blz.111.
ij relaties tuss<strong>en</strong> m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> <strong>en</strong> de Vader. Jezus heeft daarin e<strong>en</strong> sleutelpositie. Dat het<br />
b<strong>en</strong>adrukk<strong>en</strong> <strong>van</strong> de e<strong>en</strong>heid <strong>van</strong> God hier de bedoeling <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> zou zijn, is<br />
inlegkunde. Het staat er gewoonweg niet. Als het er dan toch ingelez<strong>en</strong> wordt <strong>en</strong> niet<br />
blijkt te klopp<strong>en</strong>, kun je dat de tekst niet verwijt<strong>en</strong>. Veeleer is deze hypothese zelf “not<br />
wholly succesful” <strong>en</strong> “faulty” te noem<strong>en</strong>, dan het beeldgebruik <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>.<br />
Schoedel breidt nader uit over de functie <strong>van</strong> Christus als deur: 1<br />
“Christ’s suffici<strong>en</strong>cy and his superiority over the priests is grounded in the view that he is<br />
the "door" of the Father. The closest parallel is John 10:7,9; but the image is found in other<br />
early sources (Herm.Sim.9.12-15; cf.1 Clem.48.2-4) and may well have be<strong>en</strong> prompted by<br />
Ps 117:20 LXX ("this is the gate of the Lord; the just will <strong>en</strong>ter in it"). In any ev<strong>en</strong>t, all<br />
God’s people - patriarchs, prophets, apostles, the church - <strong>en</strong>ter through the one door;<br />
through him "all these" ( -all the items m<strong>en</strong>tioned in the preceding list) <strong>en</strong>ter<br />
"the unity of God"- are joined together as God's people in a unity that includes all<br />
g<strong>en</strong>erations of the faithful (cf. Phd.5.2;8.1).” 2<br />
Volg<strong>en</strong>s Klevinghaus b<strong>en</strong>adrukt <strong>Ignatius</strong> met deze pericoop de bijzondere waarde <strong>van</strong> het<br />
Oude Testam<strong>en</strong>t, dat ev<strong>en</strong> zaligmak<strong>en</strong>d als het Nieuwe blijkt te zijn: 3<br />
“Die Leid<strong>en</strong>schaft, mit der Ign in der zweit<strong>en</strong> Erwiederung d<strong>en</strong> der Gegner das<br />
von der Kirche geglaubte und bezeugte E<strong>van</strong>gelium, d<strong>en</strong> Christus selbst <strong>en</strong>tgeg<strong>en</strong>gehalt<strong>en</strong><br />
1 Blz.210.<br />
2 Corwin zegt hierover in vergelijkbare bewoording<strong>en</strong>: “The prophets, who were c<strong>en</strong>tral especially for<br />
sectarian Judaism, lived not according to Judaism but in the light of the Gospel, and thus anticipated<br />
the great reality of the incarnation. They above all would have had salvation if Judaism could have<br />
giv<strong>en</strong> it, but they knew its consummation only at the coming of Christ. It is he who is the Door of the<br />
Father through whom patriarchs and prophets and the whole church (Phld.9.1) <strong>en</strong>ter in.”, blz. 163.<br />
Datzelfde geldt voor Klevinghaus, blz 105, 106: "Das Übergewicht, das dem E<strong>van</strong>gelium vor dem AT<br />
eignet, hat sein<strong>en</strong> Grund darin, daß Christus in die Geschichte eingetret<strong>en</strong> ist, daß das, was Priester<br />
und Prophet<strong>en</strong> nur als Verheißung darstellt<strong>en</strong> und verkündigt<strong>en</strong>, nun als ein Gescheh<strong>en</strong>es bezeugt<br />
wird. Das atl Christuszeugnis wird nicht als <strong>en</strong>twertet abgelehnt, aber es hat seine Wertigkeit nur in<br />
seinem prophetisch<strong>en</strong> Charakter. Es ist vorauswies<strong>en</strong>des Zeugnis auf Christus, auf d<strong>en</strong> <br />
und . Diesem aber allein sind die Verborg<strong>en</strong>heit<strong>en</strong> Gottes anvertraut. Dieser allein bedeutet<br />
Erl`sung für die ganze Geschichte und die ganze Welt, nicht das atl Zeugnis. Dieser allein ist "die Tür<br />
zum Vater, durch die Abraham und Isaak und Jakob und die Prophet<strong>en</strong> und die Apostel und die<br />
Kirche eingeh<strong>en</strong>." Er ist der Weg in die "Einheit Gottes". Darum ist das "Besondere", das das<br />
E<strong>van</strong>gelium dem AT vorauhat, daß es auf die Geschichte dieses "Heilandes", seine Parusie, sein<br />
Pathos und seine Anastasis als auf ein Gescheh<strong>en</strong>es zurhckblick<strong>en</strong> kann, da8 es die gescheh<strong>en</strong>e<br />
Erlösung bezeugt. Darum ist das E<strong>van</strong>gelium , die Herstellung der<br />
Unverweslichkeit. Das bedeutet nun wieder nicht, daß das AT, das verheiß<strong>en</strong>de Zeugnis, nach<br />
Erfüllung der Verheißung wertlos wäre. Sondern auch das atl Zeugnis hat für Ign echte Zeugniskraft,<br />
und er würde auch von ihm sag<strong>en</strong>, "es voll<strong>en</strong>det die Unverweslichkeit," aber es hat für die Kirche<br />
diese Zeugniskraft nur "zusamm<strong>en</strong>" mit dem die gescheh<strong>en</strong>e Erlösung bezeug<strong>en</strong>d<strong>en</strong> E<strong>van</strong>gelium.”<br />
3 Blz.103.
hatte... . Das ist zunchst stark betont. Ign wil damit sag<strong>en</strong>: "Da ich<br />
mich zuletzt nicht mehr auf das AT, sondern so stark auf das E<strong>van</strong>gelium als <strong>en</strong>tscheid<strong>en</strong>de<br />
Instanz berufe, bedeutet nicht, da das AT <strong>en</strong>twerdet wre. Nein, nicht nur das<br />
E<strong>van</strong>gelium "ist gut", sondern . Dann aber p<strong>en</strong>delt der Gedanke sofort<br />
wieder zu dem tatschlich<strong>en</strong> bergewicht des E<strong>van</strong>geliums zurck: <br />
.” 1<br />
6.2.1 Sam<strong>en</strong>vatting<br />
In de verschijnselverwijzing<strong>en</strong> in deze brief b<strong>en</strong>adrukte <strong>Ignatius</strong> de e<strong>en</strong>heid <strong>van</strong> Gods sprek<strong>en</strong><br />
in Oude <strong>en</strong> Nieuwe Verbond. Door Christus zijn Abraham, Izak <strong>en</strong> Jacob tot dezelfde<br />
geme<strong>en</strong>te ingegaan als de apostel<strong>en</strong>. Het werk <strong>van</strong> de Geest was voor <strong>Ignatius</strong> erg belangrijk.<br />
Van de vijf maal dat hij de Bijbel citeert, doet hij dat drie keer bewijsvoer<strong>en</strong>d. Nerg<strong>en</strong>s<br />
beperkt <strong>Ignatius</strong> de geldingskracht <strong>van</strong> het aangehaalde. Het e<strong>van</strong>gelie naar Johannes, naar<br />
Mattheüs <strong>en</strong> 1 Corinthiërs functioner<strong>en</strong> als verwijzingsinstanties.<br />
1 Vgl. Klevinghaus, blz.103,104: “Bei dem schon festgestellt<strong>en</strong> übereinstimm<strong>en</strong> der beid<strong>en</strong> Berichte<br />
Phld 8,2 und Sm 5,1 wird der Schlu8 zwing<strong>en</strong>d: Das neb<strong>en</strong>einander von und hier<br />
<strong>en</strong>tspricht dem von und dort. Demnach d<strong>en</strong>kt Ign bei an d<strong>en</strong><br />
atl Gottesdi<strong>en</strong>st nach dem "Gesetz des Mose", daß wie die "Prophet<strong>en</strong>sprüche" dem kirchlich<strong>en</strong><br />
christologisch<strong>en</strong> Bek<strong>en</strong>ntnis zum Schriftbeweis di<strong>en</strong>te. Nun wird es auch verständlich, weshalb Ign<br />
Sm 5,1 nicht einfach von der redet. Off<strong>en</strong>bar hat er zwisch<strong>en</strong> dem Schriftbeweis aus d<strong>en</strong><br />
"Prophet<strong>en</strong>wort<strong>en</strong>" und d<strong>en</strong> aus dem atl Ritualgesetz deutlich unterschied<strong>en</strong> und auch als zweierlei<br />
Beweisinstanz<strong>en</strong> sein<strong>en</strong> Gegnern geg<strong>en</strong>über gelt<strong>en</strong>d gemacht ( <br />
). Die Geg<strong>en</strong>überstellung zeigt, daß hier nicht an<br />
die Prophet<strong>en</strong> als glaub<strong>en</strong>de Person<strong>en</strong>, als Christ<strong>en</strong> vor Christus, gedacht ist wie Mgn 8,2, sondern an<br />
ihr Zeugnis von Christus <strong>en</strong>tsprech<strong>en</strong>d d<strong>en</strong> Sm 5,1 (so auch Sm 7,2). Dageg<strong>en</strong> scheint<br />
bei geg<strong>en</strong>über hier mehr an das Tun, an d<strong>en</strong> Vollzug der Gottes di<strong>en</strong>ste<br />
gedacht zu sein, daran, daß das "Gesetz Mose" nicht nur ein Geschrieb<strong>en</strong>es ist, sondern Regel für ein<br />
Gescheh<strong>en</strong>. Dann kann wohl das geschrieb<strong>en</strong>e Gesetz zum Schriftbeweis di<strong>en</strong><strong>en</strong>, aber nur darum,<br />
weil das Gescheh<strong>en</strong> der eig<strong>en</strong>tliche Typus ist.”<br />
Klevinghaus gaat ook nader in op de offergedachte, blz.105: “Daß der Opfergedanke für Ign keine<br />
systematische Bedeutung hat, zeigt sich auch an unserer Stelle (Phld 9,1), und zwar darin, daß die<br />
Aussage über d<strong>en</strong> "Hoh<strong>en</strong>priester" als d<strong>en</strong>, des "besser" ist als die "Priester", von dess<strong>en</strong><br />
einzigartigem Opfer absieht. Ihm ist zwar "das Allerheiligste" anvertraut. Das heißt aber für Ign: Ihm<br />
sind die Verborg<strong>en</strong>heit<strong>en</strong> Gottes anvertraut.”
Hoofdstuk 7: Schriftgezag bij <strong>Ignatius</strong> (IV)<br />
7.1 <strong>Ignatius</strong> aan de Smyrnars<br />
Nadat de soldat<strong>en</strong> met <strong>Ignatius</strong> <strong>van</strong> Smyrna naar het Noord<strong>en</strong> war<strong>en</strong> afgereisd, kwam<strong>en</strong> ze aan<br />
te Troas, 1 alvor<strong>en</strong>s de oversteek naar Griek<strong>en</strong>land zou plaatsvind<strong>en</strong>. Vanuit Troas zou<br />
<strong>Ignatius</strong> drie briev<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong> geschrev<strong>en</strong>: aan de geme<strong>en</strong>t<strong>en</strong> in Philadelphia, Smyrna <strong>en</strong> aan<br />
Polycarpus. Daarna volgd<strong>en</strong> <strong>van</strong>uit het Griekse Philippi briev<strong>en</strong> aan de geme<strong>en</strong>t<strong>en</strong> <strong>van</strong> Tarsus<br />
<strong>en</strong> Antiochië, alsmede aan opvolger Heron. Later zou <strong>Ignatius</strong> <strong>van</strong>uit Italië weer aan Philippi<br />
hebb<strong>en</strong> geschrev<strong>en</strong>. 2 Smyrna was e<strong>en</strong> rijke hav<strong>en</strong>stad in de Romeinse tijd. Ev<strong>en</strong>als Efeze<br />
was de stad nauw betrokk<strong>en</strong> bij de keizerscultus. Rond 156 A.D. stierf <strong>Ignatius</strong>’ vri<strong>en</strong>d<br />
Polycarpus de marteldood in het stadion als de twaalde martelaar <strong>van</strong> Smyrna. 1<br />
Indirecte Bijbelverwijzing<strong>en</strong> over apostolische leer, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd,<br />
met verwijzing<strong>en</strong> naar Rom.1:3(a), bewijsvoer<strong>en</strong>d (), ongekwalificeerd;<br />
Mt.3:15(b), informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd;<br />
1 Ramsay, W. M.; St. Paul the Traveller and the Roman Citiz<strong>en</strong> (The Morgan Lectures for 1894 in<br />
the Auburn Theological Seminary and the Mansfield College Lectures, 1895); Hodder and<br />
Stoughton; London 1920, blz.194-205.<br />
2 Vgl. Kirsopp Lake; The Apostolic Fathers, vol.1, in: Loeb Classical Library; William Heinemann;<br />
London 1977, blz.168.
<strong>en</strong> Jes.5:26(c), informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
I.1 Ik br<strong>en</strong>g heerlijkheid aan Jezus Christus, de God die jullie zo wijs gemaakt heeft; want<br />
ik heb bemerkt, dat jullie volmaakt zijn in onwankelbaar geloof, als vastg<strong>en</strong>ageld aan het<br />
Kruis <strong>van</strong> d<strong>en</strong> Heere Jezus Christus, naar lichaam zowel als ziel <strong>en</strong> bevestigd in de liefde<br />
door het bloed <strong>van</strong> Christus, t<strong>en</strong> volle doordrong<strong>en</strong> t<strong>en</strong> aanzi<strong>en</strong> <strong>van</strong> onze Heere, dat Hij<br />
waarlijk uit het geslacht <strong>van</strong> David is naar het vlees, Zoon <strong>van</strong> God volg<strong>en</strong>s wil <strong>en</strong> kracht<br />
<strong>van</strong> God, echt uit e<strong>en</strong> maagd gebor<strong>en</strong>, gedoopt door Johannes, opdat alle gerechtigheid<br />
door Hem vervuld zou word<strong>en</strong>.<br />
2. Die waarlijk onder Pontius Pilatus <strong>en</strong> viervorst Herodes om ons is vastg<strong>en</strong>ageld in het<br />
vlees, <strong>van</strong> wi<strong>en</strong>s Godegezeg<strong>en</strong>d lijd<strong>en</strong> wij de vrucht zijn, opdat Hij tot in de eeuw<strong>en</strong> e<strong>en</strong><br />
banier <strong>van</strong> overwinning zou opheff<strong>en</strong> door Zijn opstanding met het oog op Zijn heilig<strong>en</strong> <strong>en</strong><br />
gelovig<strong>en</strong>, hetzij onder de Jod<strong>en</strong>, hetzij onder de volk<strong>en</strong>, in het <strong>en</strong>e lichaam <strong>van</strong> Zijn<br />
geme<strong>en</strong>te.<br />
II.1 Want al die ding<strong>en</strong> heeft Hij geled<strong>en</strong> omwille <strong>van</strong> ons, opdat we gered zoud<strong>en</strong><br />
word<strong>en</strong>. Ook heeft hij waarlijk geled<strong>en</strong>, zooals hij zichzelf ook waarlijk heeft do<strong>en</strong><br />
opstaan.<br />
Bespreking:<br />
Rom1:3: .<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: .<br />
Mt.3:15: .<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: ’<br />
.<br />
Jes.5:26 (LXX): .<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: ... <br />
.<br />
Corwin ziet het verband tuss<strong>en</strong> deze passage <strong>en</strong> het e<strong>van</strong>gelie naar Mattheüs: 2<br />
1 Vgl. Blaiklock, E.M. & Harrison, R.K.; The New International Dictionary of Biblical Archaeology;<br />
Zonder<strong>van</strong>; Michigan 1990, blz.418.<br />
2 Blz.100.
“Once he says that Christ was baptized in order that all righteousness might be fulfilled<br />
(Smyr.1.1), which is a quotation from Matthew.” Köhler sluit zich daarbij <strong>van</strong> harte aan:<br />
“Daß <strong>Ignatius</strong> Mt rezipiert hat, geht mit an Sicherheit gr<strong>en</strong>z<strong>en</strong>der Wahrscheinlichkeit<br />
aus Sm 1,1 hervor.” 1<br />
Corwin bespreekt het misbruik dat <strong>van</strong> deze pericoop is gemaakt voor adoptianistische 2 <strong>en</strong><br />
subordianistische 3 stellingnames: 4<br />
“There are two passages that at first sight go farther, seeming to suggest that ev<strong>en</strong> in<br />
eternity the Son was subordinate. In one of them Christ is described as "of the line of<br />
David according to the flesh, the Son of God by the will and power of God" (Smyr.1.1).<br />
This has frequ<strong>en</strong>tly be<strong>en</strong> tak<strong>en</strong> to mean something like adoptionism - subordinating the<br />
Son in the extreme degree. This interpretation is reasonable, however, only if the last parts<br />
of the two phrases are emphasized, so that the point of the contrast is his status according<br />
to the flesh, over against that which is "by the will and power of God." If we had no<br />
similar descriptions with which to compare it, this would be a wholly t<strong>en</strong>able<br />
interpretation; but since the paradox immediately suggests the others in which the<br />
humanity and the deity are paradoxically distinguished and united, one must suspect that its<br />
true meaning is the same as theirs. It brings to mind the description of Christ as "both of<br />
the seed of David and of the Holy Spirit" (Eph.18.2) or "both of Mary and of God" (Eph.7).<br />
The "will and power of God" seem to indicate the action of the Spirit, or of God, at the<br />
incarnation, which explains the virginity of Mary, and not to have anything to do with the<br />
subordination of the Son to the Father in eternity. It is furthermore, an echo of N.T.Rom.<br />
1:3,4, where the refer<strong>en</strong>ce to the power and the spirit is explicit.”<br />
Deze passage lijkt ook e<strong>en</strong> indicatie te gev<strong>en</strong> <strong>van</strong> mogelijke k<strong>en</strong>nis <strong>van</strong> het e<strong>van</strong>gelie naar<br />
Lukas. Maar volg<strong>en</strong>s Corwin is het bewijs onvoldo<strong>en</strong>de: 5 “There does not seem to be any<br />
evid<strong>en</strong>ce that <strong>Ignatius</strong> knew the gospel of Mark, and wholly insuffici<strong>en</strong>t evid<strong>en</strong>ce to show<br />
1 Blz.77.<br />
2 Adoptianisme leert dat Christus niet naar Zijn natuur maar door aanneming Zoon <strong>van</strong> God zou zijn<br />
geword<strong>en</strong>. Adoptianisme is e<strong>en</strong> specifieke vorm <strong>van</strong> subordianisme t<strong>en</strong> aanzi<strong>en</strong> <strong>van</strong> de verhouding<br />
tuss<strong>en</strong> Vader <strong>en</strong> Zoon.<br />
3 De gedachte dat Zoon <strong>en</strong> Geest niet in wez<strong>en</strong> dezelfde Goddelijke natuur als die <strong>van</strong> de Vader<br />
zoud<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong>, maar in dat opzicht ondergeschikt functioner<strong>en</strong>. Vgl. G<strong>en</strong>der<strong>en</strong>, J. <strong>van</strong> & Velema,<br />
W.H.; Beknopte Gereformeerde Dogmatiek; Uitgeversmaatschappij J.H. Kok; Kamp<strong>en</strong> 1992,<br />
blz.146-151.<br />
4 Blz.138,139.<br />
5 Blz.68.
that he knew Luke. In Smyr.1.2 he m<strong>en</strong>tions Pontius Pilate and Herod the Tetrarch in<br />
dating the crucifixion, and this combination appears in Luke 3:1; since, however, Matthew<br />
refers to both, and in any case what is involved is a simple historical fact readily carried in<br />
oral tradition, there is little reason to use it to prove <strong>Ignatius</strong>’ knowledge of Luke.” Toch<br />
kan k<strong>en</strong>nis <strong>van</strong> Lukas niet uitgeslot<strong>en</strong> word<strong>en</strong>, aangezi<strong>en</strong> er theoretisch e<strong>en</strong> mogelijkheid is<br />
dat deze gegev<strong>en</strong>s teruggaan op di<strong>en</strong>s e<strong>van</strong>gelie. En, wat belangrijker is, de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong><br />
gev<strong>en</strong> slechts e<strong>en</strong> zeer beperkte reflexie <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> k<strong>en</strong>nis. Zij hadd<strong>en</strong> niet t<strong>en</strong> doel om<br />
alles neer te schrijv<strong>en</strong> wat hij wist.<br />
Ook acht Corwin het waarschijnlijk dat <strong>Ignatius</strong> in deze passage naar de profeet Jesaja<br />
verwijst: 1 “Probably the description of the cross as an "<strong>en</strong>sign for the nations' (Smyr.1.2),<br />
Cf. Is 5:26; 11:10,12; 18:3; 49:22; 62:10, should also be understood as a prophetic<br />
witness.”<br />
Verder is dit de <strong>en</strong>ige plaats in de zev<strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong>briev<strong>en</strong> waar de opzi<strong>en</strong>er stelt dat Christus<br />
zichzelf heeft opgewekt uit de dod<strong>en</strong>. 2<br />
Schoedel ziet nog e<strong>en</strong> extra Bijbelverwijzing: 3 “The expression "according to the will and<br />
power of God" looks like a terminological variant of the parallel in Rom 1:4. ("in power,<br />
according to the spirit of holiness"). It gathers up themes associated with Christ's birth in<br />
other sources such as John 1:13 (“will”) and Luke 1:35 (“power”)”. Hoewel de passages in<br />
<strong>Ignatius</strong> <strong>en</strong> Romein<strong>en</strong> op elkaar lijk<strong>en</strong> als slechts de woord<strong>en</strong> <strong>en</strong> niet hun grammaticaal<br />
verband in acht wordt g<strong>en</strong>om<strong>en</strong>, is het inhoudelijke betek<strong>en</strong>isverschil te groot om het te<br />
erk<strong>en</strong>n<strong>en</strong> als e<strong>en</strong> citaat.<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar Luc.24:38-43 (vgl. Joh.20:27 4 ); bewijsvoer<strong>en</strong>d t<strong>en</strong> opzichte<br />
<strong>van</strong> k , ongekwalificeerd<br />
III.1 Want ìk weet dat Hij ook na de opstanding in het vlees was, <strong>en</strong> ik geloof dat het zo<br />
was.<br />
1<br />
Blz.98,99.<br />
2<br />
Vgl. Corwin, blz.118: “<strong>Ignatius</strong> does say once that Jesus Christ raised himself (Smyr.2.1, cf.7.1;<br />
Tral.9.2)”.<br />
3<br />
Blz.222.<br />
4<br />
Zie ook: Huck, A. & Lietzmann, H.; Synopse der drei erst<strong>en</strong> E<strong>van</strong>geli<strong>en</strong>; völlig neu bearbeitet<strong>en</strong><br />
neunt<strong>en</strong> Auflage; Mohr; Tübing<strong>en</strong> 1950, blz.12.
2. En to<strong>en</strong> Hij bij de metgezell<strong>en</strong> <strong>van</strong> Petrus kwam, sprak Hij tot h<strong>en</strong>: Neemt, raakt Mij aan<br />
<strong>en</strong> ziet dat ik ge<strong>en</strong> geest zonder lichaam b<strong>en</strong>. En nadat ze Hem onmiddellijk hadd<strong>en</strong><br />
aangeraakt, hebb<strong>en</strong> ze ook geloofd, daar zij in nauw contact war<strong>en</strong> gekom<strong>en</strong> met Zijn vlees<br />
<strong>en</strong> Geest. Daarom ook hebb<strong>en</strong> ze de dood veracht, <strong>en</strong> zich bov<strong>en</strong> de dood verhev<strong>en</strong><br />
getoond.<br />
3. Na Zijn opstanding heeft Hij met h<strong>en</strong> geget<strong>en</strong> <strong>en</strong> meegedronk<strong>en</strong>, zoals iemand die e<strong>en</strong><br />
lichaam heeft, hoewel Hij geestelijk ver<strong>en</strong>igd was met de Vader. 1<br />
Bespreking:<br />
Volg<strong>en</strong>s Harnack gaat het hier om e<strong>en</strong> verwijzing naar e<strong>en</strong> ons onbek<strong>en</strong>de bron. Dit hangt<br />
sam<strong>en</strong> met zijn veronderstelling dat <strong>Ignatius</strong> alle<strong>en</strong> bek<strong>en</strong>d was met briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> Paulus <strong>en</strong><br />
het E<strong>van</strong>gelie naar Mattheüs, mogelijk ook met geschrift<strong>en</strong> <strong>van</strong> Johannes. 2<br />
Corwin b<strong>en</strong>adrukt het anti-docetistisch karakter <strong>van</strong> de passage: 3<br />
“It has be<strong>en</strong> suggested that the extremely anti-docetic passage on the resurrection<br />
appearance of Jesus (Smyr.3.1) may be a paraphrase of the Lukan story of Christ’s eating<br />
with the disciples (24:39ff.) rather than a refer<strong>en</strong>ce to the Teaching of Peter, which Orig<strong>en</strong><br />
believed it to be. Unless this is true, which seems doubtful, there is no evid<strong>en</strong>ce that<br />
<strong>Ignatius</strong> knew Luke, and Matthew remains the dominant gospel and probably the only of<br />
the synoptics used in Antioch in <strong>Ignatius</strong>’ time.”<br />
Deze conclusie overvraagt de zev<strong>en</strong> kleine briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> n persoon geschrev<strong>en</strong> in e<strong>en</strong><br />
bijzonder kort tijdperk. Bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong> zijn er meer mogelijke aanwijzing<strong>en</strong> die er in ieder<br />
geval om vrag<strong>en</strong> de mogelijkheid op<strong>en</strong> te lat<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> het E<strong>van</strong>glie naar Lukas heeft<br />
gek<strong>en</strong>d. 4 Schoedel ziet zo’n verband: 5 “This tradition is closely related to Luke 24:39<br />
("see my hands and my feet that it is I; handle me and see that a spirit does not have flesh<br />
and bones as you see me have"). Yet <strong>Ignatius</strong> is probably not simply pres<strong>en</strong>ting a loose<br />
version of the Lukan text since further evid<strong>en</strong>ce for dep<strong>en</strong>d<strong>en</strong>ce on Luke is virtually abs<strong>en</strong>t<br />
in <strong>Ignatius</strong> (see on Sm.1.2; Pol.2.1)”. Zelfs al zou <strong>Ignatius</strong> niet direct afhankelijk zijn <strong>van</strong><br />
1 Vgl Blas/Debrunner/Rehkopf; Grammatik des Neutestam<strong>en</strong>tlich<strong>en</strong> Griechisch; Vand<strong>en</strong>hoeck &<br />
Ruprecht; Götting<strong>en</strong> 1990; blz.425, kleine 1. ( )<br />
2 Vgl. Harnack, A von; Geschichte der Altchristlich<strong>en</strong> Literatur bis Eusebius, 2. erweiterte Auflage,<br />
Teil II: Die Chronologie, Band 1: Die Chronologie der Literatur bis Ir<strong>en</strong>äus nebst einleit<strong>en</strong>d<strong>en</strong><br />
Untersuchung<strong>en</strong>; J.C.Hinrichs Verlag; Leipzig 1958, blz.396,397.<br />
3 Blz.68.<br />
4 Zie het comm<strong>en</strong>taar op Ig ad Smur.I.2, vgl. Corwin, blz.68.<br />
5 Blz.226.
Lukas' e<strong>van</strong>geliebeschrijving, dan nog is hier inhoudelijk sprake <strong>van</strong> e<strong>en</strong> Bijbelse traditie<br />
die bewijsvoer<strong>en</strong>d aangehaald wordt.<br />
Corwin signaleert de moed die de aanraking <strong>van</strong> Christus opgestane lichaam de discipel<strong>en</strong><br />
moet hebb<strong>en</strong> gegev<strong>en</strong>: 1 “As with Christ the righteous prophets rose from the dead, just so<br />
did the Christians hope to attain life in the pres<strong>en</strong>ce of God. M<strong>en</strong> who had touched<br />
Christ’s ris<strong>en</strong> body were so infected by his quality of earthlessness that they became<br />
immune to death (Smyr.3.2), but for the later Christians there was still hope through a<br />
mystical id<strong>en</strong>tification with him. They would by that means become the fruit of the cross.”<br />
Verschijnsel verwijzing naar Mozes <strong>en</strong> de profet<strong>en</strong><br />
V.1 Die sommig<strong>en</strong> onkundig verlooch<strong>en</strong><strong>en</strong>, liever nog 2 verlooch<strong>en</strong>d zijn<br />
door Hem, daar zij veeleer pleitbezorgers <strong>van</strong> d<strong>en</strong> dood dan <strong>van</strong> de waarheid zijn; die de<br />
profetieën niet kunn<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong> overtuig<strong>en</strong>, <strong>en</strong> ook niet de Wet <strong>van</strong> Mozes, maar ev<strong>en</strong>min<br />
tot nu toe door het E<strong>van</strong>gelie, noch door de lijding<strong>en</strong> <strong>van</strong> ons ieder afzonderlijk.<br />
Bespreking:<br />
Corwin is <strong>van</strong> m<strong>en</strong>ing dat <strong>Ignatius</strong> hier mogelijk naar e<strong>van</strong>gelie in schriftelijke vorm<br />
verwijst: 3 “the Docetists were contemptuous of the beliefs of <strong>Ignatius</strong> and his followers<br />
that the prophecies of the Jews pointed to the ev<strong>en</strong>ts of the earthly exist<strong>en</strong>ce of Christ. And<br />
this disagreem<strong>en</strong>t led on inevitably to the d<strong>en</strong>ial of the authority of the Old Testam<strong>en</strong>t and<br />
of "the gospel," which in this context may mean a writt<strong>en</strong> gospel.”<br />
Gezi<strong>en</strong> de context <strong>van</strong> V.2, waarmee V.1 inleid<strong>en</strong>d verbond<strong>en</strong> is, is het inderdaad<br />
waarschijnlijk dat het hier om sam<strong>en</strong>hang met docetische dwaalleer gaat.<br />
Schoedel stelt dat het gezag <strong>van</strong> de Schrift<strong>en</strong> voor <strong>Ignatius</strong> lezers vaststond <strong>en</strong> niet op <strong>en</strong>ige<br />
wijze onderbouwd of bewez<strong>en</strong> hoefde te word<strong>en</strong>: 4 “But why does <strong>Ignatius</strong> appeal to the<br />
Scriptures at all in dealing with this issue? Zahn was convinced that only people brought<br />
1 Blz.171.<br />
2 Blass/Debrunner/Rehkopf; Grammatik des Neutestam<strong>en</strong>tlich<strong>en</strong> Griechisch; Vand<strong>en</strong>hoeck &<br />
Ruprecht; Götting<strong>en</strong> 1990, blz.311, kleine 2 (); blz.495, kleine 12 ().<br />
3 Blz.56,57.<br />
4 Blz.234.
up in Judaism could have be<strong>en</strong> expected to respond to this appeal. Corwin, on the other<br />
hand, read the passage as indicating a contempt for Jewish writings on the part of<br />
Gnosticizing elem<strong>en</strong>ts in Smyrna. But the passage has a neutral tone (see also on Sm.7.2).<br />
<strong>Ignatius</strong> is neither offering a def<strong>en</strong>se of the Scriptures nor speaking by way of concession<br />
(as in Phd.5.2; 9.1) to people overly <strong>en</strong>thousiastic about them. Their authority is simply<br />
tak<strong>en</strong> for granted in the Christian community.”<br />
Schoedel’s interpretatie <strong>van</strong> Ign.ad Phil.v.2 <strong>en</strong> ix.1 veronderstelt echter e<strong>en</strong> int<strong>en</strong>tie bij<br />
<strong>Ignatius</strong> die uit die tekst<strong>en</strong> zelf ge<strong>en</strong>szins blijkt. Ze kom<strong>en</strong> mede voort uit Schoedel’s<br />
verkeerde interpretatie <strong>van</strong> het begrip oorkond<strong>en</strong>. 1<br />
Klevinghaus gaat nader in op het martelaarsaspect <strong>van</strong> de passage: 2<br />
“<strong>Dr</strong>ei Instanz<strong>en</strong> hat Ign gelt<strong>en</strong>d gemacht, um sie zum recht<strong>en</strong> Bek<strong>en</strong>ntnis zu beweg<strong>en</strong>: Das<br />
AT, das E<strong>van</strong>gelium und die Leid<strong>en</strong> der Mrtyrer. Das letzte Argum<strong>en</strong>t findet sich auch<br />
sonst. Der Mrtyrertod hat kein<strong>en</strong> Sinn, w<strong>en</strong>n er nicht auf das wirkliche Leid<strong>en</strong> Christi<br />
bezog<strong>en</strong> ist. Nur dann ist er ein Weg zu Gott, w<strong>en</strong>n die von Gttlichem und<br />
M<strong>en</strong>schlichem in Christus eine vollstndige ist, w<strong>en</strong>n die Sarx gelitt<strong>en</strong> hat und mit in die<br />
Anastasis aufg<strong>en</strong>omm<strong>en</strong> wurde. Was die Mrtyrer "Mann fr Mann erleid<strong>en</strong>", kann darum<br />
bezeug<strong>en</strong>de Kraft hab<strong>en</strong> fr das christologische Bek<strong>en</strong>ntnis. Im gleich<strong>en</strong> Sinne war<strong>en</strong> auch<br />
das AT und das E<strong>van</strong>gelium herangezog<strong>en</strong> word<strong>en</strong>. Auch sie sollt<strong>en</strong> Zeugnis geb<strong>en</strong> fr das<br />
im Fleische Leid<strong>en</strong> und im Fleische Sein des Christus. Nun sind im Bericht davon diese<br />
beid<strong>en</strong> Instanz<strong>en</strong> voneinander abgesetzt: ’ . Der<br />
Zusamm<strong>en</strong>hang zeigt, da hiermit die Zeugniskraft gemeint ist: Obschon das AT sie nicht<br />
berzeug<strong>en</strong> konnte, so htte doch das E<strong>van</strong>gelium sie unbedingt berzeug<strong>en</strong> mss<strong>en</strong>. Im<br />
AT ist das Zeugnis nicht so klar wie in E<strong>van</strong>gelium.” Klevinghaus wil graag dat <strong>Ignatius</strong><br />
ding<strong>en</strong> zegt over de verhouding tuss<strong>en</strong> het Oude <strong>en</strong> Nieuwe Testam<strong>en</strong>t. De fout die<br />
Klevinghaus hierbij echter maakt, is het inlez<strong>en</strong> <strong>van</strong> e<strong>en</strong> rangorde die niet direct uit de tekst<br />
bij <strong>Ignatius</strong> zelf blijkt. Klevinghaus trekt dit zelf ook niet consequ<strong>en</strong>t door, want dan zou<br />
de Wet <strong>van</strong> Mozes belangrijker zijn dan de profet<strong>en</strong>, <strong>en</strong> het lijd<strong>en</strong> <strong>van</strong> Christ<strong>en</strong><strong>en</strong> <strong>van</strong> meer<br />
getuig<strong>en</strong>isbetek<strong>en</strong>is dan al het sprek<strong>en</strong> <strong>van</strong> God in Oude <strong>en</strong> Nieuwe Testam<strong>en</strong>t tezam<strong>en</strong>.<br />
1 Zie de bespreking <strong>van</strong> “oorkond<strong>en</strong>” in hoofdstuk 2.<br />
2 Blz.86.
Indirecte Bijbelverwijzing naar Mt.19:12, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
VI.1 Laat niemand word<strong>en</strong> misleid, zelfs de hemelse ding<strong>en</strong> <strong>en</strong> de heerlijkheid <strong>van</strong> de<br />
<strong>en</strong>gel<strong>en</strong> <strong>en</strong> de heersers over zichtbare, zowel als onzichtbare ding<strong>en</strong>, als ze niet zoud<strong>en</strong><br />
gelov<strong>en</strong> in het bloed <strong>van</strong> Christus, is er ook voor die e<strong>en</strong> oordeel. Die het kan vatt<strong>en</strong>, laat<br />
hij het vatt<strong>en</strong>.<br />
Bespreking:<br />
Mt.19:12: .<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: .<br />
Schoedel wijst op de nauwe relatie met Mattheüs: 1<br />
“The expression "he who can receive this, let him receive it" ( ) is close<br />
to Matt 19:12 ( "he who is able to receive this, let him<br />
receive it"). It is evid<strong>en</strong>tly a homiletical formula used to comm<strong>en</strong>d hard sayings. For in<br />
Matthew it has to do with the difficult text about becoming eunuchs for the sake of the<br />
kingdom; and it has the same form as the expression that occurs in Mark 4:9 and elsewhere<br />
to mark theological chall<strong>en</strong>ges: "he who has ears to hear, let him hear." Thus the formula<br />
is appropriate here both in light of the esoteric quality of the theology and the use to which<br />
it is put.” 2<br />
De structuur <strong>en</strong> inhoud <strong>van</strong> het dictum mak<strong>en</strong> het waarschijnlijk dat <strong>Ignatius</strong> met de<br />
woord<strong>en</strong> <strong>van</strong> Matthes in gedachte heeft gesprok<strong>en</strong>. Als er al e<strong>en</strong> homeletische formule<br />
<strong>van</strong> bestaan heeft, hetge<strong>en</strong> uit de vroeg-christelijke<br />
literatuur nog niet is aangetoond, dan lijkt het Christelijk gebruik <strong>van</strong> deze formule terug te<br />
gaan op Mattheüs 19:12. “Daß <strong>Ignatius</strong> die K<strong>en</strong>ntnis dieses Satzes dem Mt verdankt, ist<br />
durchaus möglich.”, aldus Köhler. 3<br />
Verschijnsel verwijzing naar E<strong>van</strong>gelie <strong>en</strong> profet<strong>en</strong><br />
1 Blz.236.<br />
2 Vgl.Corwin, blz.67.<br />
3 Blz.87.
VII.2 Het is gepast om <strong>van</strong> zulke m<strong>en</strong>s<strong>en</strong> weg te blijv<strong>en</strong>, <strong>en</strong> zelfs niet met h<strong>en</strong> persoonlijk<br />
te sprek<strong>en</strong>, of in het op<strong>en</strong>baar, maar acht te gev<strong>en</strong> op de profet<strong>en</strong>, <strong>en</strong> vooral naar het<br />
e<strong>van</strong>gelie, waarin ons het lijd<strong>en</strong> is duidelijk gemaakt <strong>en</strong> de opstanding zich voltrokk<strong>en</strong><br />
heeft.<br />
Bespreking:<br />
<strong>Ignatius</strong> lijkt hier ook het schriftelijk karakter <strong>van</strong> het e<strong>van</strong>gelie op het oog te hebb<strong>en</strong>. Dat<br />
wordt bevestigd door Schoedel: 1 “<strong>Ignatius</strong> seems to be working from a traditional view of<br />
the relation betwe<strong>en</strong> the Scriptures and Christianity (the theme of prophecy and fulfillm<strong>en</strong>t)<br />
rather than arguing for the acceptability of the OT as such. What he does is to sharp<strong>en</strong> the<br />
traditional view (for he emphasizes fulfillm<strong>en</strong>t in terms of the passion and resurrection) as<br />
a weapon against docetism. His oppon<strong>en</strong>ts may not have known much about the<br />
Scriptures, but that does not mean that they would have rejected them.”<br />
Schoedel vergeet echter dat juist de aanvaardbaarheid <strong>van</strong> het Oude Testam<strong>en</strong>t de grond<br />
was waarop de gedachte aan “profetie <strong>en</strong> vervulling” rustte. Deze d<strong>en</strong>kfout komt voort uit<br />
de veronderstelling dat <strong>Ignatius</strong> er e<strong>en</strong> naeve blik op de profet<strong>en</strong> op na hield. 2<br />
Indi<strong>en</strong> Ign.ad Smur. vii.2 losgezi<strong>en</strong> wordt <strong>van</strong> die voorveronderstelling, dan staat er<br />
gewoon dat <strong>Ignatius</strong> aanmoedigt om te luister<strong>en</strong> naar de profet<strong>en</strong>. De Antioche<strong>en</strong>se<br />
opzichter heeft dit waartoe hij hier ander<strong>en</strong> aanmoedigt, waarschijnlijk ook zelf gedaan. Of<br />
hij was e<strong>en</strong> grote huichelaar. E<strong>en</strong> stelling als <strong>van</strong> Schoedel: 3 “<strong>Ignatius</strong>’ own knowledge of<br />
the OT is not profound”, veronderstelt technisch dat laatste. Schoedel zwijgt echter<br />
wijselijk over dit probleem. Technisch correcter uitgedrukt, luidt de stelling: “<strong>Ignatius</strong><br />
zev<strong>en</strong> kleine briev<strong>en</strong>, in e<strong>en</strong> crisissituatie <strong>en</strong> binn<strong>en</strong> e<strong>en</strong> zeer kort tijdsbestek <strong>van</strong> zijn lev<strong>en</strong><br />
geschrev<strong>en</strong>, bevatt<strong>en</strong> weinig citat<strong>en</strong> uit het Oude Testam<strong>en</strong>t.” Dat <strong>Ignatius</strong> het OT gek<strong>en</strong>d<br />
heeft <strong>en</strong> hoog achtte, maakt e<strong>en</strong> passage als hierbov<strong>en</strong> wel heel waarschijnlijk.<br />
Klevinghaus bespreekt het profetisch getuig<strong>en</strong>is <strong>van</strong> het Oude Testam<strong>en</strong>t nader: 1<br />
“Das E<strong>van</strong>gelium hat die grere Zeugniskraft, weil es von dem gescheh<strong>en</strong><strong>en</strong> Pathos und<br />
der voll<strong>en</strong>det<strong>en</strong> Anastasis zeugt. Dadurch aber, da an dieser Stelle der Grund fr das<br />
1 Blz.242.<br />
2 Zie de discussie over de oorkond<strong>en</strong> in de inleiding over <strong>Ignatius</strong>, hoofdstuk 2.<br />
3 Blz.242.
in d<strong>en</strong> Perfekt<strong>en</strong> und selbst g<strong>en</strong>annt ist, wird in<br />
bezug auf das AT zu dem rein Urkundlich<strong>en</strong> des Schriftbeweises hinzu eine geschichtliche<br />
Beziehung sichtbar. Es handelt sich im AT nicht nur um die Urkunde, die d<strong>en</strong><br />
Schriftbeweis fr das Dogma liefert, sondern um das Zeugnis, das die Heilstatsach<strong>en</strong><br />
Pathos und Anastasis des Christus schon bezeugte, bevor sie gescheh<strong>en</strong> war<strong>en</strong>. Hier steht<br />
nicht , sondern weg<strong>en</strong> der Geg<strong>en</strong>berstellung zu . D<strong>en</strong><br />
geg<strong>en</strong>wrtig<strong>en</strong> Irrlehrern, d<strong>en</strong> falsch<strong>en</strong> Prophet<strong>en</strong>, werd<strong>en</strong> die (recht<strong>en</strong>) Prophet<strong>en</strong><br />
<strong>en</strong>tgeg<strong>en</strong>gesetzt, w<strong>en</strong>ngleich hier nicht ihr Glaube, ihre Frmmigkeit, ihr Christ<strong>en</strong>tum<br />
Geg<strong>en</strong>stand der Aussage ist (wie Mgn 8,2), sondern allein ihr Zeugnis, wie das<br />
Neb<strong>en</strong>einander von und zeigt. Parallel zu der Mahnung, sich and<br />
das verheiungsmige Christuszeugnis und an die Kunde von der gescheh<strong>en</strong><strong>en</strong> Erlsung<br />
zu halt<strong>en</strong>, steht die Mahnung, dem Bischof zu folg<strong>en</strong>. Ja, indem der als <br />
bezeichnet ist, ist sogar gesagt, da, wer sich der "bisschflich<strong>en</strong> Einheit" <strong>en</strong>tziehe,<br />
auch das doppelte Christuszeugnis verliere. ber das Verhltnis der bischflich<strong>en</strong><br />
Vollmacht und Funktion zu der Bedeutung des AT wird noch weiter unt<strong>en</strong> zu handeln<br />
sein.”<br />
7.1.2 Sam<strong>en</strong>vatting<br />
In de brief aan de Christ<strong>en</strong> te Smyrna legde <strong>Ignatius</strong> nadruk op de historiciteit <strong>van</strong> de geboorte<br />
<strong>en</strong> het lev<strong>en</strong>, lijd<strong>en</strong>, <strong>en</strong> sterv<strong>en</strong> <strong>van</strong> Christus. Dat geldt nog sterker voor de opstanding in het<br />
vlees, waar <strong>Ignatius</strong> op verschill<strong>en</strong>de plaats<strong>en</strong> op stellige wijze melding <strong>van</strong> maakt. Met e<strong>en</strong><br />
zestal Bijbelverwijzing<strong>en</strong> naar Jesaja, Mattheüs, Lukas, Romein<strong>en</strong> versiert de kerkleider zijn<br />
brief. De geldingskracht er<strong>van</strong> kwalificeert <strong>Ignatius</strong> nerg<strong>en</strong>s. E<strong>en</strong> derde deel <strong>van</strong> de citat<strong>en</strong><br />
werd als bewijs ingevoerd. In de verschijnselverwijzing<strong>en</strong> behandel <strong>Ignatius</strong> de Wet <strong>van</strong><br />
Mozes, de Profet<strong>en</strong> <strong>en</strong> het E<strong>van</strong>gelie als schriftelijke gezagsinstanties die kracht tot<br />
overtuiging <strong>en</strong> lev<strong>en</strong>sleiding bezitt<strong>en</strong>.<br />
1 Blz.87.
7.2 <strong>Ignatius</strong> aan Polycarpus<br />
Polycarpus was opzi<strong>en</strong>er in Smyrna. Hij was nog e<strong>en</strong> leerling <strong>van</strong> de apostel Johannes<br />
geweest. De brief <strong>van</strong> Polycarpus aan de geme<strong>en</strong>te <strong>van</strong> Philippi werd dermate gewaardeerd<br />
door de Christ<strong>en</strong><strong>en</strong> uit die streek dat de aziatische geme<strong>en</strong>t<strong>en</strong> er nog t<strong>en</strong> tijde <strong>van</strong> Hieronymus<br />
uit voorlaz<strong>en</strong>. 1 Na t<strong>en</strong>minste 86 jaar geleefd te hebb<strong>en</strong>, stierf hij erg<strong>en</strong>s tuss<strong>en</strong> 155 <strong>en</strong> 167<br />
A.D. de marteldood. 2 <strong>Ignatius</strong> schreef hem deze brief <strong>van</strong>uit Troas voor zijn oversteek naar<br />
Griek<strong>en</strong>land. 3<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar Mt.8:17, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
I.3 Wijd u onophoudelijk aan gebed<strong>en</strong>! Vraag om meer verstand dan u al hebt! Waak,<br />
terwijl u de geest voor indutt<strong>en</strong> behoedt! Spreek ieder afzonderlijk toe naar de wijze <strong>van</strong><br />
God! <strong>Dr</strong>aag <strong>van</strong> all<strong>en</strong> de ziekt<strong>en</strong> zoals e<strong>en</strong> volmaakt atleet!<br />
Bespreking:<br />
Schoedel spel<strong>en</strong> weer allerlei bronn<strong>en</strong>kritische voorveronderstelling<strong>en</strong> part<strong>en</strong>, dit maal<br />
rond e<strong>en</strong> verondersteld laat onstaan <strong>van</strong> Matthes <strong>en</strong> de circulatie <strong>van</strong> dit e<strong>van</strong>gelie: 4<br />
1 Farmer, D.H.; Oxford Dictionary of the Saints; Oxford University Press; Oxford 1992, blz.361.<br />
2 Eusebius stelt het jaar in zijn Chronikoon op 166 of 167. Maar volg<strong>en</strong>s e<strong>en</strong> brief aan de geme<strong>en</strong>te in<br />
Smyrna was het op zaterdag 2 Xanthicus, volg<strong>en</strong>s de Macedonische kal<strong>en</strong>der. Dat zou neerkom<strong>en</strong> op<br />
23 Februari onder het proconsulaat <strong>van</strong> Quadratus Statius, die mogelijk rond 153 aantrad. Op grond<br />
<strong>van</strong> deze gegev<strong>en</strong>s stell<strong>en</strong> vel<strong>en</strong> de datum op 23 februari in het jaar 155 of 156. Het is echter zolang<br />
na dato moeilijk om aan te ton<strong>en</strong> welk <strong>van</strong> de twee bronn<strong>en</strong> de juiste inlichting heeft bevat.<br />
Vgl. Kirsopp Lake; The Apostolic Fathers, vol.2, in: Loeb Classical Library; William Heinemann;<br />
London 1976, blz.310, 311.<br />
3 Kirsopp Lake; The Apostolic Fathers, vol.1, in: Loeb Classical Library; William Heinemann;<br />
London 1977, blz.168.<br />
4 Blz.261.
“Bear the illneses ( ) of all" reflects a form of Isa 53:4 found in Matt<br />
8:17. It has be<strong>en</strong> suggested that <strong>Ignatius</strong> derived the verse from some other Greek version<br />
of the Bible (Aquila and Symmachus say of the ser<strong>van</strong>t of the Lord <br />
"took up our illnesses"; and in Aquila the verb "to bear" appears in<br />
Isa 53:11). But the similarity betwe<strong>en</strong> Matthew and Aquila (or Symmachus) - the refer<strong>en</strong>ce<br />
to "our illnesses"- dep<strong>en</strong>ds on the fact that both are closer to the Hebrew than<br />
the Septuagint; consequ<strong>en</strong>tly the disagreem<strong>en</strong>t betwe<strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong> and Aquila (or<br />
Symmachus) on the verb is significant; and it seems improbable that <strong>Ignatius</strong> and Matthew<br />
would indep<strong>en</strong>d<strong>en</strong>tly have tak<strong>en</strong> the verb ("to bear") from Isa 53:11 (Aquila)<br />
and combined it with Isa 53:4 (or that there was some other version which had such a<br />
reading). Thus <strong>Ignatius</strong> is likely to reflect Matthew here, a tradition dep<strong>en</strong>d<strong>en</strong>t on<br />
Matthew, or a source used by Matthew.” 1<br />
Ook Köhler kiest voor afhankelijkheid <strong>van</strong> Mattheüs t<strong>en</strong> koste <strong>van</strong> Jesaja, hoewel hij dat<br />
laatste niet principieel voor onmogelijk houdt: “Interessant ist dabei, daß der Wortlaut der<br />
Anspielung sich nicht mit der LXX, wohl aber mit dem Wortlaut der Zitation von Jes 53,4<br />
in Mt 8,17 in Einklang bring<strong>en</strong> läßt. Weil damit gerechnet werd<strong>en</strong> muß, daß Jes 53 im<br />
Urchrist<strong>en</strong>tum allgemein bekannt war, ist Mt-Abhängigkeit des <strong>Ignatius</strong> an dieser Stelle<br />
nicht beweisbar.” 2<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar Mt.10:16, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
II.2 Wees voorzichtig als de slang in alle omstandighed<strong>en</strong>, <strong>en</strong> altijd e<strong>en</strong>voudig als de duif!<br />
Bespreking:<br />
Mt.10:16: .<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: <br />
.<br />
1 Vgl.Corwin, blz.67.<br />
2 Blz.85,86.
Schoedel 1 stelt dat “The maxim puts into the singular what is giv<strong>en</strong> in the plural in Matt<br />
10:16. But the s<strong>en</strong>tim<strong>en</strong>t was also more widely spread. According to the Midrash on the<br />
Song of Songs, "R.Judah said in the name of R.Simon: God spoke concerning the<br />
Israelites: to me be simple as the doves, but to the peoples of the world sly as the<br />
serp<strong>en</strong>ts"(2.14). Another application of the theme is appar<strong>en</strong>tly made in Rom 16:19 ("I<br />
want you to be wise as to good, and pure as to evil"). <strong>Ignatius</strong> is probably in touch with a<br />
traditional saying.” Deze argum<strong>en</strong>t<strong>en</strong> overtuig<strong>en</strong> niet. Wie d<strong>en</strong>kt dat <strong>Ignatius</strong> e<strong>en</strong> zelfde<br />
soort traditioneel gezegde als in Romein<strong>en</strong> 16 heeft gebruikt, moet wel òf e<strong>en</strong> heel vrije<br />
verwerking òf e<strong>en</strong> vaag gezegde veronderstell<strong>en</strong>. Feit blijft de woordelijke overe<strong>en</strong>komst<br />
met Mattheüs 10. Het argum<strong>en</strong>t <strong>van</strong>uit de Midrash op Hooglied is al ev<strong>en</strong>min sterk. De<br />
Midrash is bije<strong>en</strong>gebracht tuss<strong>en</strong> honderd voor Christus <strong>en</strong> driehonderd na Christus, maar<br />
tekstueel niet zo string<strong>en</strong>t overgeleverd als de geschrift<strong>en</strong> <strong>van</strong> de T<strong>en</strong>ach. In ons geval zou<br />
het dus gaan om e<strong>en</strong> Midrash <strong>van</strong> de Haggada (verklaring) klasse. Sommige geschrift<strong>en</strong><br />
daar<strong>van</strong> bevatt<strong>en</strong> oude synagogale prediking. Maar e<strong>en</strong> latere toevoeging door kopieerders<br />
of bewerkers <strong>van</strong>uit contact met Christelijke traditie, is zeer wel mogelijk. Indi<strong>en</strong> het al zo<br />
zou zijn dat Jezus in aanraking was gekom<strong>en</strong> met deze Midrash-traditie, <strong>en</strong> ze niet uit de<br />
tijd na Hem stamt, dan nog bewijst het niet dat er sprake was <strong>van</strong> e<strong>en</strong> algeme<strong>en</strong> gebruikt<br />
gezegde <strong>en</strong> is het waarschijnlijker dat <strong>Ignatius</strong> het bij Jezus <strong>van</strong>daan heeft dan uit de<br />
Midrash. Dat dit het geval is, wordt aannemelijk gemaakt door de algeme<strong>en</strong> erk<strong>en</strong>de band<br />
tuss<strong>en</strong> de kerkvader <strong>en</strong> het e<strong>van</strong>gelie naar Mattheüs.<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar Ef.5:25-29, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
V.1 Ontvlucht de slechte praktijk<strong>en</strong>, liever nog: maak e<strong>en</strong> preek teg<strong>en</strong> die ding<strong>en</strong>. Zeg tot<br />
mijn zusters dat zij de Heere liefhebb<strong>en</strong> <strong>en</strong> hun lev<strong>en</strong>spartners g<strong>en</strong>oeg behulpzaam zijn 2<br />
naar lichaam <strong>en</strong> geest. Vermaan ev<strong>en</strong>zo mijn broeders in de naam <strong>van</strong> Jezus Christus, om<br />
hun lev<strong>en</strong>spartners lief te hebb<strong>en</strong> zoals de Heere de Kerk.<br />
Bespreking:<br />
1 Blz.263.<br />
2 Voor als g<strong>en</strong>oeg behulpzaam zijn, zie Bauer, W. & Aland K.&B.; Wörterbuch zum Neu<strong>en</strong><br />
Testam<strong>en</strong>t, 6., völlig neu bearbeitete Auflage; De Gruyter; Berlin 1988, blz.215.
Ef.5:25: <br />
.<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: .<br />
Schoedel erk<strong>en</strong>t de verwijzing naar de brief <strong>van</strong> Paulus aan de Efeziërs: 1<br />
“Thus (in <strong>Ignatius</strong>) marriage, a matter of the "flesh," receives a religious interpretation and<br />
becomes also a matter of the "spirit." Satisfaction with one’s mate is directly linked with<br />
"loving the Lord"; and a man is instructed to love his wife "as the Lord loves the church" (a<br />
traditional theme shared by <strong>Ignatius</strong> especially with Eph 5:25,29).” Schoedel geeft de tekst<br />
echter e<strong>en</strong> draai. Hij zegt met zoveel woord<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> de lichamelijke kant <strong>van</strong> het<br />
huwelijk als “vleselijk” interpreteert <strong>en</strong> uit nood maar zinvol maakt als geestelijke zaak.<br />
Dit blijkt echter nerg<strong>en</strong>s uit de tekst. Integ<strong>en</strong>deel <strong>Ignatius</strong> roept zijn lezers op tot het<br />
bevredig<strong>en</strong> <strong>van</strong> lichamelijke <strong>en</strong> geestelijke behoeft<strong>en</strong> <strong>van</strong> hun lev<strong>en</strong>spartners! Hoewel uit<br />
de Griekse tekst waar lichamelijke het eert g<strong>en</strong>oemd wordt, ge<strong>en</strong> rangorde valt af te leid<strong>en</strong>,<br />
is het duidelijk dat <strong>Ignatius</strong> hier bepaald ge<strong>en</strong> ascetisme aanbeveelt. Ook de context in V.2<br />
had Schoedel op die gedachte moet<strong>en</strong> br<strong>en</strong>g<strong>en</strong>. Hieruit blijkt weer e<strong>en</strong>s hoe gemakkelijk<br />
theolog<strong>en</strong> zich lat<strong>en</strong> leid<strong>en</strong> door vooropgezette m<strong>en</strong>ing<strong>en</strong>, <strong>en</strong> deze met kracht durv<strong>en</strong><br />
poner<strong>en</strong>, zonder goed te controler<strong>en</strong> of de primaire bronn<strong>en</strong> ze bevestig<strong>en</strong>.<br />
Indirecte Bijbelverwijzing naar I Cor.7:24-35, informer<strong>en</strong>d, ongekwalificeerd<br />
V.2 Als iemand in staat is om in seksuele onthouding te blijv<strong>en</strong> tot eer <strong>van</strong> het<br />
lichaam <strong>van</strong> de Heere, laat hij zonder opschepperij blijv<strong>en</strong>.<br />
Bespreking:<br />
1 Cor.7:24-35: De apostel Paulus beveelt hier de ongehuwde staat aan voor h<strong>en</strong> die<br />
daarvoor de g<strong>en</strong>adegave <strong>van</strong> God gekreg<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong>.<br />
<strong>Ignatius</strong> heeft: .<br />
<strong>Ignatius</strong> verwerpt hier niet het ongetrouwd blijv<strong>en</strong>. Integ<strong>en</strong>deel, dit kan tot eer <strong>van</strong> de<br />
Heere plaatsvind<strong>en</strong>. Het is zelfs iets waarop de m<strong>en</strong>s trots zou kunn<strong>en</strong> word<strong>en</strong>. Aangezi<strong>en</strong><br />
hoogmoed voor de val komt, waarschuwt <strong>Ignatius</strong> daarteg<strong>en</strong>. Schoedel stelt daarom
terecht: 2 “<strong>Ignatius</strong> does not reject the ascetic way of life but adds considerations that<br />
qualify its value. The first consideration is giv<strong>en</strong> in the form of a parallelism that shows<br />
how closely related the religious and social aspects of the situation are: if the ascetic<br />
boasts, he is lost; if his celibacy is known "beyond [, GL] the bishop," he is ruined<br />
(cf.1 Clem.38.2). Episcopal authority is also the main issue in the words about marriage<br />
that follow. Marriages are to take place "with the approval of the bishop." It is impossible<br />
to tell how deeply the bishop was involved.”<br />
7.2.1 Sam<strong>en</strong>vatting<br />
De brief aan Polycarpus bevatte vier Bijbelverwijzing<strong>en</strong>, all<strong>en</strong> ongekwalificeerd. De helft<br />
ging terug op Mattheüs, <strong>en</strong> de andere twee op de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> Paulus aan Efeze <strong>en</strong> Corinthe.<br />
Hoewel alle vier de citat<strong>en</strong> informer<strong>en</strong>d <strong>van</strong> karakter war<strong>en</strong>, werd<strong>en</strong> drie er<strong>van</strong> toch gebruikt<br />
in de vorm <strong>van</strong> gebied<strong>en</strong>de wijs, zodat het gezagsaspect sterker op de voorgrond trad dan op<br />
het oog af leek.<br />
1 Blz.272.<br />
2 Blz.273.
App<strong>en</strong>dix: Historisch Elem<strong>en</strong>t<strong>en</strong> <strong>van</strong> Jezus’ Lev<strong>en</strong> in ‘Vossiaanse’ <strong>Ignatius</strong> 1<br />
Dit overzicht <strong>van</strong> Corwin is <strong>van</strong> belang voor de wijze waarop Bijbelinhoud over het lev<strong>en</strong> <strong>van</strong><br />
Christus terug te vind<strong>en</strong> is in de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>. Uit dit overzicht blijkt de<br />
overe<strong>en</strong>komst <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> leer aangaande Christus met de ons bek<strong>en</strong>de vier<br />
Nieuwtestam<strong>en</strong>tische E<strong>van</strong>gelieën <strong>en</strong> de apostolische leer in het algeme<strong>en</strong>.<br />
1. G<strong>en</strong>ealogy.<br />
Smyr.1.1;<br />
2. Birth<br />
He was of the seed, or of the family: of David- Eph.18.2,20.2, Tral.9.1; Rom.7.3;<br />
of Mary -Eph.7.2; 18.2; Tral.9.1 (of the family of David and of Mary); [of God<br />
-Eph.7.2; and the Holy Spirit, Eph.18.2]<br />
a. Born of the Virgin: Smyr.1.1, Eph.19.1. The virginity of Mary and the birth are two of the<br />
three mysteries - Eph.19.1 2<br />
b. Developm<strong>en</strong>t of a star story: Eph.19.1<br />
3. Baptism a. By John: Smyr.1.1<br />
b. Purpose: (1) that all rightteousness might be fulfilled - Smyr.1.1<br />
(2) to cleanse water -Eph.18.2<br />
4. Anointed on the head. Purpose: that he might breathe immortality on the church<br />
-Eph.17.1 3<br />
5. Persecuted under Pontius Pilate: Tral.9.1<br />
1 Zoals opg<strong>en</strong>om<strong>en</strong> bij Corwin, blz.94,95.<br />
2 Te wet<strong>en</strong>: de maagdelijkheid <strong>van</strong> Maria; de incarnatie <strong>van</strong> de Heere; <strong>en</strong> de dood <strong>van</strong> de Heere, indi<strong>en</strong><br />
xix.1 op zichzelf gelez<strong>en</strong> wordt. In verband met xviii.2 ligt echter voor de hand: Christus’ geboorte,<br />
doop <strong>en</strong> sterv<strong>en</strong>.<br />
3 Mt.26:7; Joh.12:3.
6. Suffered and died on the cross<br />
a. In the procuratorship of Pontius Pilate: Mag.11.1, Smyr.1.2; and in the reign of Herod the<br />
Tetrarch, Smyr.1.2<br />
b. Refer<strong>en</strong>ces to his death, passion, and suffering: Mag.5.2; Tral.Ins.; Phld.3.3, 8.2;<br />
Smyr.1.2, 12.2<br />
c. The cross the effective means of resurrection for m<strong>en</strong>: Eph.9.1<br />
d. Suffered for our sins: Smyr.7.1; for our sake, Tral.2.1, Rom.6.1; that we might attain<br />
salvation, Smyr.2.1<br />
e. His passion our resurrection: Smyr.5.3<br />
f. The cross (or the resurrection?) an <strong>en</strong>sign to attract all nations: Smyr.1.2, cf.Tral.11.2.<br />
7. Rose from the dead<br />
a. G<strong>en</strong>eral refer<strong>en</strong>ces to the resurrection: Eph.20.1; Mag.11.1; Phld.8.2,9.2; Smyr.12.2<br />
b. Truly raised by the Father: Tral.9.2; truly raised himself, Smyr.2.1, cf. Gal.1:1<br />
c. On the Lord's day: Mag.9.1<br />
d. Resurrection (or cross?-see above) an <strong>en</strong>sign to attract the nations: Smyr.1.2<br />
e. His resurrection appearances were in the flesh: Smyr.3.2,3, 7.1<br />
f. Experi<strong>en</strong>ced as incarnate by Peter and others; ate and drank: Smyr.3.2,3<br />
8. Raised the prophets: Mag.9.2 1<br />
9. Apostles subject to Him: Mag.13.2<br />
10. Teacher, Lawgiver, Physician<br />
a. Teacher: Eph.15.1; Mag.9.1,2,10.1; His word equival<strong>en</strong>t to an act -Eph.15.1<br />
b. gave ordinances (): Mag.13.1. Commandm<strong>en</strong>ts () -Eph.9.2, Mag.4.1,<br />
Rom.Ins., Phld.1.2.<br />
Law -() Mag.2.1<br />
c. Physician: Eph.7.2<br />
1 Mt.27:52.
Hoofdstuk 8 De God <strong>van</strong> Profet<strong>en</strong> <strong>en</strong> Apostel<strong>en</strong><br />
Dit hoofstuk geeft e<strong>en</strong> concluder<strong>en</strong>de typering <strong>van</strong> het Schriftgezag bij <strong>Ignatius</strong> <strong>van</strong><br />
Antiochië.<br />
In de persoonsinleiding <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> hebb<strong>en</strong> we iets gezi<strong>en</strong> <strong>van</strong> de kerkvader <strong>en</strong> zijn context.<br />
Wie was hij? In welke situatie leefde hij? Vervolg<strong>en</strong>s werd zijn Schriftgebruik geanalyseerd<br />
per passage. Nu zijn we aangekom<strong>en</strong> bij het punt waarop de gegev<strong>en</strong>s over het Schriftgezag<br />
bij <strong>Ignatius</strong> sam<strong>en</strong>vatt<strong>en</strong>d besprok<strong>en</strong> word<strong>en</strong>. Aan het slot <strong>van</strong> dit hoofdstuk volgt e<strong>en</strong><br />
grafisch overzicht <strong>van</strong> de bevinding<strong>en</strong>.<br />
Eerst zull<strong>en</strong> we vooral kijk<strong>en</strong> naar de aard <strong>van</strong> het Schriftgezag (7.1 <strong>en</strong> 7.2), <strong>en</strong> daarna de<br />
gezagsfunctie b<strong>en</strong>adrukk<strong>en</strong> (7.3 tot <strong>en</strong> met 7.6)<br />
8.1 Ge<strong>en</strong> bered<strong>en</strong>ering Schriftgezag<br />
Het meest opvall<strong>en</strong>de voor e<strong>en</strong> twintigste eeuwse lezer <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> is dat het bij de kerkleider<br />
aan iets ontbreekt. Nerg<strong>en</strong>s wordt het gezag <strong>van</strong> Bijbelse schrijvers of boek<strong>en</strong> bered<strong>en</strong>eerd.<br />
Passages uit de Schrift<strong>en</strong> word<strong>en</strong> gebruikt als bewijs, 1 maar de Schrift<strong>en</strong> zelf word<strong>en</strong> nerg<strong>en</strong>s<br />
bewez<strong>en</strong>. Technisch gesprok<strong>en</strong> is het mogelijk dat <strong>Ignatius</strong> dit elders wel gedaan heeft, maar<br />
dat het niet aan ons is overgeleverd. Dit is echter onwaarschijnlijk om drie red<strong>en</strong><strong>en</strong>.
8.1.1 Ge<strong>en</strong> ingeperkt Gezag<br />
In de eerste plaats kwalificeert <strong>Ignatius</strong> nerg<strong>en</strong>s de Schrift<strong>en</strong>. Waar hij naar Bijbelboek<strong>en</strong><br />
verwijst, wordt nooit op <strong>en</strong>ige wijze de geldingskracht <strong>van</strong> het gesprok<strong>en</strong>e beperkt. 2<br />
Nooit legt hij aan de gegev<strong>en</strong>s culturele of historische beperking<strong>en</strong> op. Nerg<strong>en</strong>s opmerking<strong>en</strong><br />
als: dat was to<strong>en</strong> wel zo, maar nu kunn<strong>en</strong> we het anders do<strong>en</strong>. Toch kan <strong>Ignatius</strong> moeilijk<br />
word<strong>en</strong> verwet<strong>en</strong> ge<strong>en</strong> recht te do<strong>en</strong> aan de context <strong>van</strong> de passages uit de Schrift<strong>en</strong>. De<br />
voorgaande bespreking <strong>van</strong> het Schriftgezag overzi<strong>en</strong>de, is het verrass<strong>en</strong>d om te zi<strong>en</strong> hoe de<br />
opzi<strong>en</strong>er daar wel rek<strong>en</strong>ing mee hield. Bij ge<strong>en</strong> <strong>van</strong> de 37 Bijbelverwijzing<strong>en</strong> 3 blijkt e<strong>en</strong><br />
opvall<strong>en</strong>de afwijking in bedoeling met de Schriftuurlijke zin <strong>van</strong> de tekst. Het had voor de<br />
hand geleg<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> daar onzorgvuldig mee zou omspring<strong>en</strong>, aangezi<strong>en</strong> hij voornamelijk<br />
indirect citeerde. Dat de kerkelijk schrijver toch niet buit<strong>en</strong> verband aanhaalt, pleit voor zijn<br />
k<strong>en</strong>nis <strong>van</strong> de Bijbelboek<strong>en</strong>. Zelfs waar de praktische omstandighed<strong>en</strong> toch wat verschill<strong>en</strong><br />
<strong>van</strong> de Bijbelse situatie is er gewoonlijk e<strong>en</strong> gezam<strong>en</strong>lijk beginsel wat <strong>van</strong> toepassing is op<br />
beide. Als we zegg<strong>en</strong> dat <strong>Ignatius</strong> de geldingskracht <strong>van</strong> passages niet beperkt, betek<strong>en</strong>t dat<br />
dus niet dat hij Bijbeltekst<strong>en</strong> misbruikt. Het wil slechts zegg<strong>en</strong> dat de kerkleider<br />
onvoorwaardelijk poneert, wat hij uit de Schrift<strong>en</strong> put. Dit patroon geeft ge<strong>en</strong> blijk <strong>van</strong><br />
behoefte om verder te rationaliser<strong>en</strong> over e<strong>en</strong> andere onderbouwing <strong>van</strong> dat Schriftgezag.<br />
8.1.2 Historische Context<br />
In de tweede plaats is het in zo’n geval gepast om te kijk<strong>en</strong> naar de historisch-kerkelijke<br />
context waarin de man uit Antiochië zich bevond.<br />
Vond<strong>en</strong> andere tweede eeuwse schrijvers het nodig om het Schriftgezag aan te ton<strong>en</strong>? Het<br />
antwoord op die vraag is: “Nee.” De integriteit <strong>en</strong> noodzaak tot onderwerping aan het<br />
geschrev<strong>en</strong>e <strong>van</strong> Bijbelschrijvers werd<strong>en</strong> wel verdedigd <strong>en</strong> aanvaardbaar gemaakt, maar<br />
uiteindelijk kwam het niet neer op e<strong>en</strong> filosofische verdediging, maar op de vraag: wilt u zich<br />
aan Gods op<strong>en</strong>baring onderwerp<strong>en</strong>, ja of nee? Als e<strong>en</strong> andere kerkvader het gezag <strong>van</strong> Paulus<br />
verdedigt, zegt hij in zoveel woord<strong>en</strong>: God heeft zich aan hem geop<strong>en</strong>baard, dus het moet<br />
goed zitt<strong>en</strong>. 4 We kom<strong>en</strong> hierop terug bij de volg<strong>en</strong>de Christelijke leiders in dit proefschrift.<br />
1 Zie de grafiek “<strong>Ignatius</strong>’ Schriftgebruik” aan het slot <strong>van</strong> dit hoofdstuk.<br />
2 Zie de grafiek “<strong>Ignatius</strong>, stelde hij perk<strong>en</strong> aan Bijbelgezag”, aan het slot <strong>van</strong> dit hoofdstuk.<br />
3 Zie de tabel “Bijbelcitat<strong>en</strong> <strong>Ignatius</strong>” aan het slot <strong>van</strong> dit hoofdstuk.<br />
4 Vgl. Ir<strong>en</strong>aeus, Adversus Haereses III.15.1.
De sociaal-historische context <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> maakt het dus niet waarschijnlijk dat hij het nodig<br />
heeft gevond<strong>en</strong> om de Schrift te bewijz<strong>en</strong>.<br />
8.1.3 Lezerssituatie<br />
In de derde plaats veronderstell<strong>en</strong> de briev<strong>en</strong> <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> lezersituaties die baat kond<strong>en</strong><br />
hebb<strong>en</strong> gehad bij e<strong>en</strong> intellectuele onderbouwing <strong>van</strong> het gezag <strong>van</strong> Schrift <strong>en</strong><br />
Bijbelschrijvers.<br />
De aanhangers <strong>van</strong> het docetisme kond<strong>en</strong> gemakkelijk met de vraag gezet<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong>: hoe<br />
wet<strong>en</strong> we zeker dat Christus’ lichaam wel echt gestorv<strong>en</strong> <strong>en</strong> echt geget<strong>en</strong> <strong>en</strong> gedronk<strong>en</strong> heeft?<br />
Het antwoord <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong> gaat niet verder dan het verwijz<strong>en</strong> naar op<strong>en</strong>baringsgev<strong>en</strong>s: God <strong>en</strong><br />
Zijn di<strong>en</strong>ar<strong>en</strong> hebb<strong>en</strong> het ons zo verteld, <strong>en</strong> zo bedi<strong>en</strong> ik <strong>Ignatius</strong> Zijn inlichting aan u. 1<br />
<strong>Ignatius</strong> was dus t<strong>en</strong> diepste e<strong>en</strong> di<strong>en</strong>aar <strong>en</strong> bedi<strong>en</strong>aar <strong>van</strong> op<strong>en</strong>baring. Of deze nu<br />
mondeling of schriftelijk was overgeleverd, doet voor het beginsel niet ter zake.<br />
Maar waar het wel schriftelijk tot hem was gekom<strong>en</strong>, bleek het of voor de<br />
kerkleider het einde <strong>van</strong> alle teg<strong>en</strong>spraak, de bov<strong>en</strong> alle twijfel verhev<strong>en</strong> norm, waarop hij<br />
zich zonder nadere uitleg kan beroep<strong>en</strong>.<br />
8.2 Eén Op<strong>en</strong>baringstraditie<br />
In onze tijd vind<strong>en</strong> sommige predikant<strong>en</strong> het belangrijk om te lat<strong>en</strong> zi<strong>en</strong> dat ze toch ook op de<br />
hoogte zijn <strong>van</strong> andere godsdi<strong>en</strong>stige tradities.<br />
“Eén of twee positieve less<strong>en</strong> uit het Hindoeïsme of de animistische Afrika-cultuur zijn nooit<br />
weg. We di<strong>en</strong><strong>en</strong> uiteindelijk allemaal toch maar dezelfde god”, zo is de red<strong>en</strong>ering dan.<br />
Hier<strong>van</strong> zi<strong>en</strong> we niets bij <strong>Ignatius</strong>. Hij is de man <strong>van</strong> één geop<strong>en</strong>baarde traditie: <strong>van</strong> de<br />
profet<strong>en</strong>, <strong>van</strong> de Heere <strong>en</strong> <strong>van</strong> de apostel<strong>en</strong>. Zijn citat<strong>en</strong> kom<strong>en</strong> alle<strong>en</strong> maar uit de Bijbel. Op<br />
weg naar de marteldood was dat het <strong>en</strong>ige wat nog belangrijk was.<br />
Het focuspunt <strong>van</strong> zijn houding in het verwijz<strong>en</strong> naar de Schrift, is in de eerste plaats de Heere<br />
Jezus. <strong>Ignatius</strong> legde bijzonder veel nadruk op de historiciteit <strong>van</strong> elem<strong>en</strong>t<strong>en</strong> uit het lev<strong>en</strong> <strong>van</strong><br />
Jezus op aarde. Hij was uit het geslacht <strong>van</strong> David (Ad Eph.XVIII.2, XX.2; Ad Tral.IX.1; Ad<br />
Smyrn.I.1); werd gedoopt door Johannes (Ad Smyrn.I.1); leed <strong>en</strong> stierf aan het kruis onder<br />
Pontius Pilatus <strong>en</strong> Herodes de viervorst (Ad Magn.XI.1, Ad Tral.IX.1; Ad Smyrn.II.1); werd<br />
1 Het anderszins verborg<strong>en</strong> wordt onthuld <strong>van</strong> Godswege, <strong>en</strong> het kan aanvaard of verworp<strong>en</strong> word<strong>en</strong>,<br />
maar filosofisch bered<strong>en</strong>er<strong>en</strong> heeft ge<strong>en</strong> zin. Vgl. Bauer, W. & Aland K.&B.; Wörterbuch zum Neu<strong>en</strong><br />
Testam<strong>en</strong>t, 6., völlig neu bearbeitete Auflage; De Gruyter; Berlin 1988:
op zondag opgewekt uit de dod<strong>en</strong> (Ad Magn.IX.1) <strong>en</strong> at <strong>en</strong> dronk na Zijn opstanding (Ad<br />
Smyrn.I.2). 1<br />
Het gezagskarakter zette <strong>Ignatius</strong> kracht bij met woord<strong>en</strong> als “waarlijk”. 2 De betrouwbaarheid<br />
<strong>van</strong> de op<strong>en</strong>baring over de Heere Jezus strekte zich zelfs uit tot astronomische verschijnsel<strong>en</strong>. 3<br />
Bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong> had de kerkleider daarbij oog voor de schriftelijke neerslag <strong>van</strong> de<br />
Nieuwtestam<strong>en</strong>tische op<strong>en</strong>baring. 4<br />
Maar toch had <strong>Ignatius</strong> zijn blik niet vernauwd tot Nieuwtestam<strong>en</strong>tische op<strong>en</strong>baring.<br />
In alles wat de Oudtestam<strong>en</strong>tische profet<strong>en</strong> hadd<strong>en</strong> gedaan of geschrev<strong>en</strong>, war<strong>en</strong> ze aan Hem<br />
welgevallig geweest. 5<br />
Hoewel maar 12% <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>’ verwijzing<strong>en</strong> op Oudtestam<strong>en</strong>tische geschrift<strong>en</strong> doel<strong>en</strong>,<br />
behandelt hij de verteg<strong>en</strong>woordigers <strong>van</strong> het Oude Testam<strong>en</strong>t alles behalve minderwaardig. 6<br />
De diverse verschijnselverwijzing<strong>en</strong> maakt<strong>en</strong> dat duidelijk. 7<br />
, (blz.184); (blz.1700, 1701); (blz.1765, 1766).<br />
1<br />
Vgl. de grafiek “<strong>Ignatius</strong>, stelde hij perk<strong>en</strong> aan Bijbelgezag?”, aan het einde <strong>van</strong> hoofdstuk 7.<br />
2<br />
Vgl.Ad Smyrn.ii.1, Ad Magn.xi.1 <strong>en</strong> Ad Tral.ix.1-2.<br />
3<br />
Ad Eph.ixx.1, vgl Hofmann, D.; The Authority of Scripture and Apostolic Doctrine in <strong>Ignatius</strong> of<br />
Antioch; Journal of the E<strong>van</strong>gelical Theological Society 1985; Part 28, blz 77.<br />
4<br />
Vgl. Ign. Ad Smurn.V.1, VII.2.<br />
5<br />
Vgl. Ad Magn.VIII.2, IX.2.<br />
6<br />
“Stellt doch de Verfasser selbst die E<strong>van</strong>geli<strong>en</strong> mit d<strong>en</strong> prophetisch<strong>en</strong> Schrift<strong>en</strong> in Eine Reihe, ja<br />
hebt sie ausdrücklich hervor, und sieht in ihn<strong>en</strong> d<strong>en</strong> Herrn, dess<strong>en</strong> Leid<strong>en</strong> und Auferstehung sie<br />
darleg<strong>en</strong>, gleichsam verleiblicht. Es lässt sich daher nur sag<strong>en</strong>, dass bei <strong>Ignatius</strong> eine rechte<br />
Erk<strong>en</strong>ntniss des eig<strong>en</strong>thümlich<strong>en</strong> Werths, der dem geschrieb<strong>en</strong><strong>en</strong> apostolisch<strong>en</strong> Worte eignet, nicht<br />
hervortritt.”, aldus Graul, K.; Die Christliche Kirche and der Schwelle des Ir<strong>en</strong>äisch<strong>en</strong> Zeitalters, als<br />
Grundlage zu einer kirch<strong>en</strong>- und dogm<strong>en</strong>geschichtlich<strong>en</strong> Darstellung des Leb<strong>en</strong>s und Wirk<strong>en</strong>s de h.<br />
Ir<strong>en</strong>äus; Dörffling und Franke; Leipzig 1860.<br />
7<br />
Klevinghaus, J.; Die theologische Stellung der Apostolische Väter zur alttestam<strong>en</strong>tlich<strong>en</strong><br />
Off<strong>en</strong>barung; Bertelsmann Verlag; Gütersloh 1948, geeft e<strong>en</strong> sam<strong>en</strong>vatting, blz.111,112:<br />
“Wir fass<strong>en</strong> das Ergebnis zusamm<strong>en</strong>: Off<strong>en</strong>barung Gottes von schlechthinniger Einmaligkeit und<br />
Universalität ist das Komm<strong>en</strong> des Christus im Fleisch, sein Leid<strong>en</strong>, Sterb<strong>en</strong> und Aufersteh<strong>en</strong>. Dies<br />
Gescheh<strong>en</strong> ist Erlösung vom Tode und Off<strong>en</strong>barung wahr<strong>en</strong> Leb<strong>en</strong>s. An ihm hat teil, wer nach der<br />
Heilsökonomie Gottes in dies<strong>en</strong> "neu<strong>en</strong> M<strong>en</strong>sch<strong>en</strong> Jesus Christus" hineing<strong>en</strong>omm<strong>en</strong> wird, wer zum<br />
neu<strong>en</strong> M<strong>en</strong>sch<strong>en</strong> selber wird und in ihm zur Gotteseinheit gelangt. Das geschieht in der Kirche durch<br />
das Zeugnis von dem Erlösungsgescheh<strong>en</strong>, durch die Eucharistie und durch das der Christus- und<br />
Gotteseinheit <strong>en</strong>tsprech<strong>en</strong>de leb<strong>en</strong> in der Liebe bzw. durch das im Nam<strong>en</strong> Jesu Christi gescheh<strong>en</strong>e,<br />
das Christusleid<strong>en</strong> real nachahm<strong>en</strong>de Sterb<strong>en</strong> des Märtyrers.<br />
1. In diesem Zusamm<strong>en</strong>hang hat das AT für Ign Bedeutung als das Christuszeugnis, das das<br />
geschichtliche Ereignis der universal<strong>en</strong> Erlösung im voraus verheiß<strong>en</strong> hat, und als das Gesetz,<br />
daß die Gebote und Satzung<strong>en</strong> <strong>en</strong>thält, die der Gemeinde ermöglich<strong>en</strong>, ein der Erlösung gemäßes<br />
Christusleb<strong>en</strong> zu führ<strong>en</strong>. Das Christuszeugnis des AT besteht nach Ign aber nicht in der<br />
Gesetzesoff<strong>en</strong>barung, es besteht nicht darin, daß es eine in dialektischem Verhältnis zur<br />
Christusoff<strong>en</strong>barung steh<strong>en</strong>de Gesetzesoff<strong>en</strong>barung und in Spannung dazu die Verheißung auf<br />
Christus als auf die das Gesetz erfüll<strong>en</strong>de und aufheb<strong>en</strong>de Off<strong>en</strong>barung <strong>en</strong>thielte. Vielmehr ist<br />
das atl Christuszeugnis nur Weissagung, weissag<strong>en</strong>des Zeugnis für die komm<strong>en</strong>de Erlösung.
8.3 Bijbels Taalgebruik<br />
Nu zull<strong>en</strong> we ons nader verdiep<strong>en</strong> in de functie <strong>van</strong> het Schriftgezag. Hoe is het Schriftgezag<br />
deel geword<strong>en</strong> <strong>van</strong> het raamwerk <strong>van</strong> <strong>Ignatius</strong>? Het meest directe antwoord is dat de<br />
kerkleider het Schriftgezag toepast op zijn lezers, <strong>en</strong> de Schrift<strong>en</strong> deel zijn geword<strong>en</strong> <strong>van</strong> zijn<br />
schrijfstijl, zowel woordelijk als waar het de onderwerp<strong>en</strong> betreft, die <strong>Ignatius</strong> ter tafel br<strong>en</strong>gt.<br />
De zev<strong>en</strong> erk<strong>en</strong>de briev<strong>en</strong> bevatt<strong>en</strong> ongeveer veertig Bijbelverwijzing<strong>en</strong>, die in<br />
vroegkerkelijke kring<strong>en</strong> vrij algeme<strong>en</strong> erk<strong>en</strong>d zijn. 1 Andere boek<strong>en</strong> dan de Bijbelse speeld<strong>en</strong><br />
ge<strong>en</strong> noem<strong>en</strong>swaardige rol. We krijg<strong>en</strong> hier e<strong>en</strong> eerste aanzet <strong>van</strong> wat later bij Ir<strong>en</strong>aeus <strong>en</strong><br />
Clem<strong>en</strong>s nog sterker doorzet: e<strong>en</strong> Bijbels taalgebruik. Directe <strong>en</strong> indirecte Bijbelverwijzing<strong>en</strong><br />
rak<strong>en</strong> e<strong>en</strong> patroon dat met de geschrift<strong>en</strong> verweeft raakt. Vooral de invloed <strong>van</strong> de apostel<br />
Paulus is merkbaar. Behalve verwijzing<strong>en</strong> naar di<strong>en</strong>s briev<strong>en</strong>, gaat <strong>Ignatius</strong> zover om zich<br />
woordelijk <strong>en</strong> persoonlijk met de apostel te id<strong>en</strong>tificer<strong>en</strong>. 2<br />
Uit het grote aantal indirecte Bijbelverwijzing<strong>en</strong> bij <strong>Ignatius</strong> blijkt dat de nauwe persoonlijke<br />
betrokk<strong>en</strong>heid op de Bijbelse op<strong>en</strong>baring zelfs in zijn stijl doorstraalt.<br />
8.4 Weinig direct<br />
Dat we in de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> slechts twee directe Bijbelverwijzing<strong>en</strong> aantreff<strong>en</strong>, 3<br />
Und das Gesetz des AT steht zu dem Heilsgescheh<strong>en</strong> in direkter Beziehung. Es ist der<br />
Verheißung der Erlösung beigeordnet.<br />
2. Die off<strong>en</strong>barungsgeschichtliche Stellung Israels findet bei Ign ihr<strong>en</strong> Niederschlag in dem<br />
Sichtbarwerd<strong>en</strong> einer historisch<strong>en</strong> Beziehung zwisch<strong>en</strong> und .<br />
Aber eine durch die Dialektik von Gesetz und E<strong>van</strong>gelium gek<strong>en</strong>nzeichnete<br />
Off<strong>en</strong>barungsgeschichte ist Ign unbekannt. Die Verheißung der Erlösung und das dieser<br />
beigeordnete Gesetz hab<strong>en</strong> mit dem Judaismus nichts zu tun. Die Frömmigkeit der atl Fromm<strong>en</strong>,<br />
nämlich ihre Bezog<strong>en</strong>heit auf Christus, ist nicht Judaismos, sondern sie ist die gleiche wie die der<br />
Christ<strong>en</strong>. Unterschied<strong>en</strong> sind sie einzig durch d<strong>en</strong> historisch<strong>en</strong> Ort. Die Christ<strong>en</strong> hab<strong>en</strong> das<br />
E<strong>van</strong>gelium von der gescheh<strong>en</strong><strong>en</strong> Erlösung und das Gebot, ihr <strong>en</strong>tsprech<strong>en</strong>d zu leb<strong>en</strong>. Die<br />
Prophet<strong>en</strong> hatt<strong>en</strong> die Verheißung der Erlösung und dasselbe Gebot.<br />
3. Das Christuszeugnis des AT ist durch sein<strong>en</strong> historisch<strong>en</strong> Ort geg<strong>en</strong>über dem E<strong>van</strong>gelium<br />
unterschied<strong>en</strong> und in seiner Bedeutung relativiert. Es behält zwar sein<strong>en</strong> Zeugnischarakter und<br />
seine Zeugniskraft. Aber es hat beides nur in Relation zu dem die gescheh<strong>en</strong>e Erlösung<br />
bezeug<strong>en</strong>d<strong>en</strong> E<strong>van</strong>gelium. -Das Gebot des AT ist umfaßt von der Vollmacht des bischöflich<strong>en</strong><br />
Amtes, in dess<strong>en</strong> Gebot und Satzung es mehr und mehr aufgeht.”<br />
1 Zie de grafiek “Wat citeerde <strong>Ignatius</strong>” aan het slot <strong>van</strong> dit hoofdstuk.<br />
2 Vgl. Ign. Ad Tral. XX.3 waar <strong>Ignatius</strong> zich met Paulus’ woord<strong>en</strong> uit 1 Cor.9:27 id<strong>en</strong>tificeert. Dat<br />
doet de kerkleider op vergelijkbare wijze in Ad Rom. V.1, waar 1 Cor. 4:4 de inspiratiebron vormt.<br />
3 Zie de tabel “Aard <strong>van</strong> Bijbelverwijzing<strong>en</strong>” <strong>en</strong> de grafiek<strong>en</strong> “<strong>Ignatius</strong>’ Schriftverwijzing”<strong>en</strong> “Hoe<br />
verwees <strong>Ignatius</strong>” aan het slot <strong>van</strong> dit hoofdstuk.
laat zich goed verklar<strong>en</strong> door de historische omstandighed<strong>en</strong> waaronder <strong>Ignatius</strong> schreef. Hij<br />
was als ge<strong>van</strong>g<strong>en</strong>e onder bewaking op weg naar de marteldood in Rome. 1<br />
De voortdur<strong>en</strong>de aanwezigheid <strong>van</strong> Romeinse soldat<strong>en</strong> moet de Christ<strong>en</strong><strong>en</strong> in de geme<strong>en</strong>t<strong>en</strong><br />
die <strong>Ignatius</strong> aandeed, buit<strong>en</strong>gewoon huiverig hebb<strong>en</strong> gemaakt om Bijbelboek<strong>en</strong> ter<br />
beschikking te stell<strong>en</strong>. De Romein<strong>en</strong> hadd<strong>en</strong> het in de tijd <strong>van</strong> de vroege kerk nogal gemunt<br />
op de Christelijke schriftur<strong>en</strong>. 2<br />
Hoe de rol <strong>van</strong> het escorte op dit punt geweest moge zijn, Bijbelboek<strong>en</strong> war<strong>en</strong> in die tijd niet<br />
zo algeme<strong>en</strong> beschikbaar als nu <strong>en</strong> kerkvaders war<strong>en</strong> ook ge<strong>en</strong> bronn<strong>en</strong>splitsers met e<strong>en</strong> grote<br />
stapel boek<strong>en</strong> op hun less<strong>en</strong>aar, waaruit ze e<strong>en</strong> gepaste selectie maakt<strong>en</strong> voor de nood <strong>van</strong> het<br />
og<strong>en</strong>blik. Vast staat dat <strong>Ignatius</strong> onder omstandighed<strong>en</strong> verkeerde waarin hij voor<br />
Schriftverwijzing<strong>en</strong> heeft moet<strong>en</strong> bouw<strong>en</strong> op zijn geheug<strong>en</strong>. Dit verklaart de geringe<br />
aanwezigheid <strong>van</strong> directe citat<strong>en</strong> in zijn briev<strong>en</strong>.<br />
8.5 Versterkte Gezagskracht<br />
Van de 42 Schriftverwijzing<strong>en</strong> die we in ons onderzoek aantroff<strong>en</strong>, war<strong>en</strong> er 16<br />
bewijsvoer<strong>en</strong>d. Dat is dus onveer 2/5-de deel. 3<br />
Dit betek<strong>en</strong>t dat het gezagskarakter bij zulke aanhaling<strong>en</strong> meer op de voorgrond trad. De<br />
lezers werd<strong>en</strong> nu gedwong<strong>en</strong> om iets te gaan do<strong>en</strong> of iets verstandelijk te aanvaard<strong>en</strong>, “omdat<br />
de Bijbel het zegt”.<br />
Van de zev<strong>en</strong> briev<strong>en</strong> heeft alle<strong>en</strong> die aan Polycarpus ge<strong>en</strong> bewijsvoer<strong>en</strong>de aanhaling<strong>en</strong> uit de<br />
Schrift<strong>en</strong>. Dit is goed te verklar<strong>en</strong> uit het feit dat het hier gaat om e<strong>en</strong> vri<strong>en</strong>delijke brief aan<br />
e<strong>en</strong> ambtsbroeder, die verondersteld mag word<strong>en</strong> om te wet<strong>en</strong> wat de Schrift<strong>en</strong> ler<strong>en</strong>. Toch is<br />
het uiteindelijke verschil met de andere briev<strong>en</strong> niet zo heel groot. De vier Bijbelverwijzing<strong>en</strong><br />
in de Polycarpusbrief staan alle in e<strong>en</strong> context <strong>van</strong> gebied<strong>en</strong>de wijs, imperatief dus. <strong>Ignatius</strong><br />
doet e<strong>en</strong> meer of minder sterke aanbeveling aan Polycarpus of di<strong>en</strong>s geme<strong>en</strong>te <strong>en</strong> haalt in dat<br />
1<br />
Dit wordt nog te veel misk<strong>en</strong>d. Ger<strong>en</strong>ommeerde wet<strong>en</strong>schappers in onze tijd do<strong>en</strong> alsof de<br />
Kerkleider in zev<strong>en</strong> haastig geschrev<strong>en</strong> briefjes e<strong>en</strong> dertig-delige dogmatiek wilde verwerk<strong>en</strong>. Dat<br />
blijkt uit opmerking<strong>en</strong> als : “What <strong>Ignatius</strong> has notoriously failed to give is any account of a rite of<br />
ordination.”<br />
Vgl. Br<strong>en</strong>t, A.; The Ignatian Epistles and the Threefold Ecclesiastical Order; The Journal of<br />
Religious History 1992; Part 17, blz.27. De arme man had wel andere ding<strong>en</strong> aan zijn hoofd!<br />
2<br />
In de vroege kerkgeschied<strong>en</strong>is zoud<strong>en</strong> Christ<strong>en</strong><strong>en</strong> die Bijbelboek<strong>en</strong> uitleverd<strong>en</strong> aan de Romein<strong>en</strong> dan<br />
ook bek<strong>en</strong>d staan onder de naam traditor.<br />
Vgl. Mallinckrodt, H. H; Latijn-Nederlands Woord<strong>en</strong>boek, Aula-boek<strong>en</strong> 24; Uitgeverij Het<br />
Spectrum; Utrecht/Antwerp<strong>en</strong> 1983, blz.312.<br />
3<br />
Zie de tabel “Aard <strong>van</strong> Bijbelverwijzing<strong>en</strong>” aan het slot <strong>van</strong> dit hoofdstuk.
proces e<strong>en</strong> Bijbeltekst aan. De Bijbeltekst<strong>en</strong> zijn zozeer deel geword<strong>en</strong> <strong>van</strong> de eig<strong>en</strong> stijl <strong>van</strong><br />
<strong>Ignatius</strong> dat ze formeel niet e<strong>en</strong>s als bewijsvoer<strong>en</strong>d geklassificeerd kunn<strong>en</strong> word<strong>en</strong>.<br />
8.6 Uitwerking Schriftgezag structureel ingeperkt<br />
Hoewel <strong>Ignatius</strong> formeel de Schrift<strong>en</strong> <strong>en</strong> de op<strong>en</strong>baringstraditie <strong>van</strong> profet<strong>en</strong> <strong>en</strong> apostel<strong>en</strong> als<br />
uiterst gezaghebb<strong>en</strong>d hanteert, krijg<strong>en</strong> we bij hem toch iets extra’s.<br />
Dit surplus heeft uiteindelijk tot gevolg gehad dat de Op<strong>en</strong>baring niet volledig tot zijn recht is<br />
gekom<strong>en</strong>. Zoals Uzza de verbondsark me<strong>en</strong>de te moet<strong>en</strong> ondersteun<strong>en</strong> to<strong>en</strong> deze dreigde te<br />
vall<strong>en</strong>, me<strong>en</strong>de <strong>Ignatius</strong> dat de Heere <strong>en</strong> zijn zaak e<strong>en</strong> help<strong>en</strong>de hand nodig hadd<strong>en</strong>. Deze<br />
hand bestond uit kerkelijke organisatie. 1<br />
Nu ler<strong>en</strong> de Schrift<strong>en</strong> ook kerkelijke organisatie, dus daar zat de fout niet. Organisatie <strong>en</strong> orde<br />
zijn niet werelds, maar kunn<strong>en</strong> e<strong>en</strong> materiële kant <strong>van</strong> e<strong>en</strong> geestelijke zaak zijn. Maar bij de<br />
man uit Antiochië werd deze balans verstoord. Teg<strong>en</strong> de Nieuwtestam<strong>en</strong>tische gegev<strong>en</strong>s in,<br />
maakte hij éénhoofdige leiding de spil <strong>van</strong> het geme<strong>en</strong>telijk lev<strong>en</strong>. Met als gevolg dat<br />
Christ<strong>en</strong><strong>en</strong> die eerst nog <strong>van</strong> huis tot huis het heilig Avondmaal vierd<strong>en</strong>, 2 nu niets meer<br />
mocht<strong>en</strong> do<strong>en</strong> zonder de bisschop.<br />
Het doel <strong>van</strong> de kerkleider was goed, <strong>en</strong> zijn motiev<strong>en</strong> mogelijk eerlijk. <strong>Ignatius</strong> me<strong>en</strong>de<br />
ongetwijfeld op deze wijze de zuivere voortgang <strong>van</strong> Gods op<strong>en</strong>baring <strong>en</strong> koninkrijk te<br />
bevorder<strong>en</strong>. Het was echter e<strong>en</strong> eerste stap op weg naar ernstige inperking <strong>van</strong> de m<strong>en</strong>igerlei<br />
g<strong>en</strong>adegav<strong>en</strong> Gods. Ondanks e<strong>en</strong> formele handhaving <strong>van</strong> het Schriftgezag, èn in de Naam<br />
<strong>van</strong> de Heere, werd het Woord in Zijn uitwerking beperkt. De historische context leek de<br />
Kerk ertoe te dwing<strong>en</strong>, <strong>Ignatius</strong> maakte zijn eig<strong>en</strong> plan, <strong>en</strong> creëerde zo het voorspel <strong>van</strong> e<strong>en</strong><br />
dilemma tuss<strong>en</strong> ambt <strong>en</strong> op<strong>en</strong>baring dat het historisch panorama <strong>van</strong> de volg<strong>en</strong>de mill<strong>en</strong>ia zou<br />
beheers<strong>en</strong>.<br />
8.7 Grafische Sam<strong>en</strong>vatting<br />
Plaatjes sprek<strong>en</strong> tot de verbeelding. Bov<strong>en</strong>di<strong>en</strong> zijn ze lezersvri<strong>en</strong>delijk.<br />
1 Vgl. o.a.Jay, E.G.; From Presbyter-Bishops to Bishops and Presbyters, Christian ministry in the<br />
second c<strong>en</strong>tury: a survey; The Second C<strong>en</strong>tury 1981; Vol.1, part 3, blz 125-162.<br />
2 Hand.2:46, vgl. Rom.16:5, 1 Cor.16:19, Col.4:15 <strong>en</strong> Fil.vs.2.
Tot besluit <strong>van</strong> dit hoofdstuk word<strong>en</strong> de bevinding<strong>en</strong> over het citeergedrag in relatie tot het<br />
Schriftgezag bij de kerkleider <strong>Ignatius</strong> <strong>van</strong> Antiochië overzichtelijk sam<strong>en</strong>gevat in grafische<br />
vorm.<br />
Eerst treft u tabell<strong>en</strong> aan <strong>van</strong> de gegev<strong>en</strong>s uit zijn briev<strong>en</strong>, daarna diverse grafiek<strong>en</strong>.<br />
De Bijbelverwijzing<strong>en</strong> zijn vastgesteld op grond <strong>van</strong> de gegev<strong>en</strong>s die in de hoofdstukk<strong>en</strong> vier<br />
tot <strong>en</strong> met zev<strong>en</strong> zijn vastgesteld.