21. Nieuwe esoterie - René Pieyns - Esoterie : De hogere graden

Nieuwe magie
Wie de magie van de 20 e eeuw bestudeert, merkt algauw dat drie magiërs (A. Crowley, Fr.
Bardon, C. Castaneda) vaak worden geciteerd, evenals twee instrumenten: tarot en kabbala.
Het succes van de hekserij en het satanisme (en van de esoterie in het algemeen) heeft
ongetwijfeld mede te maken met de magische aspecten ervan. De magie wordt reeds eeuwen
bestreden door de grote kerken vanwege de concurrentie inzake het mysterie, en ook wel
vanwege het lage niveau van sommige waarzeggerij en enkele misbruiken van de sexuele
magie. De ceremoniële magie bevat elementen die aansluiten bij het niveau van de hogere
graden; men spreekt hier terecht van „hogere‟ magie. Zie ook hfst. 4 (De magische
leefwereld).
We hebben Aleister Crowley (1875-1947) reeds behandeld als epigoon van de Golden Dawn
in het 16 e hoofdstuk. Voor de uitvoering van hetgeen AC „magick‟ heette werden de volgende
praktijken vooropgesteld, beginnend met vijf rituele handelingen: banishing (om ongewenste
krachten af te houden), purification (loutering van zichzelf, voorbereiding van een tempel),
consecration (van het benodigde instrumentarium), invocation (een goddelijk wezen
aanroepen, bij AC veelal de Engelbewaarder), evocation (een geschikte geest oproepen),
astral travel (verplaatsing in de tussenwereld), eucharist (voeding sacraliseren en inslikken,
zoals in The gnostic Mass), de klassieke yoga (asana, pranayama, dharana, etc.) met samadhi
(vereniging met het Al) als eindpunt, de Levensboom van de kabbala (“The Tree of Life has
got to be learnt by heart”).
Volgens de Tsjechische magiër Franz Bardon (1909-58) moet men, met het oog op de
evocatie van entiteiten, eerst de vereiste (goddelijke) eigenschappen in zichzelf ontwikkelen.
Men kan slechts meester blijven van de opgeroepene, indien men een hoge graad van
spiritualiteit heeft bereikt. Men mediteert dus over almacht, alwetendheid, universele liefde en
onsterfelijkheid. De magische evocatie veronderstelt verder een talent voor trance en
helderziendheid, aanleg voor de metafysische taal en vertrouwdheid met de astrale reis. Zijn
boek „Die Praxis der magischer Evokation‟ (1956) is geïllustreerd met de sigil (grafische
uitbeelding) van vijfhonderd planetaire entiteiten. Een entiteit kan zich slechts manifesteren in
vibraties van de eigen sfeer; men bereikt deze via een akasische trance. „Der Weg der wahren
Adepten‟ (ook 1956) beschrijft de weg der magische zelfinwijding in tien stappen; pas vanaf
de achtste is men rijp voor de evocatie. De beste commentaar op Bardon is te vinden bij
William Mistele, gevestigd te Honolulu en die breedvoerig zijn contacten met entiteiten
beschrijft op het web.
De bestseller-auteur Carlos Castaneda (1925-98), van Peruviaanse afkomst, die doctoreerde
aan de UCLA, schreef enkele cultboeken over Yaqui-magie (Noord-Mexiko) die achteraf
mystificaties bleken te zijn. Er is sprake van een initiatie (met de drugs peyotl en datura) door
een mysterieuze sjamaan Don Juan Matus en een systeem van magische oefeningen,
tensegrity geheten (samentrekking van tension en integrity). Men moet het fenomeen-
Castaneda plaatsen in de sfeer van de jaren-zestig in de USA, met tal van drugsexperimenten