Parlementaire Democratie en Rechtsstaat - FESCA

3. Permitteer mij te putten uit die andere bron die ons westers denken zo
sterk heeft bepaald. De joods-christelijke geschriften. In het eerste boek
van Samuel vinden we het verhaal waar het volk van Israël een wijziging
van regeringsvorm wenst. Er staat: “Toen de (profeet) Samuel oud
geworden was, stelde hij zijn zonen aan als richters over Israël. Maar zijn
zonen wandelden niet in zijn wegen: zij waren op winstbejag uit, namen
geschenken aan en bogen het recht.” Dames en heren, er is niets nieuws
onder de zon. Vervolgens komen de oudsten van Israël en vragen aan de
profeet een koning over Israël te stellen. Men wil een koning hebben “als
bij de andere volken”. Een koning die het volk zal richten en haar oorlogen
zal voeren”. Vervolgens spreekt Adonai deze gedenkwaardige woorden
tegen de profeet: Luister naar het volk, in alles wat zij tot u zeggen, want
niet u hebben zij verworpen maar Mij hebben zij verworpen, dat ik geen
koning over hen zij. Nu, dan, luister naar hen, maar waarschuw hen ernstig
en zeg hun aan, hoe het optreden zal zijn van de koning die over hen
regeren zal”.
4. In onze collectieve worsteling hebben we de democratie de gouden
medaille omgehangen – tenminste voorlopig. Dit is het beste
regeringssysteem. For the time being. Dit is vooral te danken aan een denkers
zoals de Fransman Jean Jacques Rousseau die misschien als geen andere
met overtuigingskracht de zaak van de democratie heeft bepleit. Concreet
leert hij dat wij als volk een totale eenheid kunnen worden als wij ons laten
leiden door de volonté generale – de algemene wil. Dan kunnen wij met z’n
allen de wetten tot stand brengen. Kunt u zich dat voorstellen?
Honderdduizend Arubanen onder de Watapana die moeten besluiten of de
winkels in het vervolg wel of niet op Goede Vrijdag dicht moeten? Er is
veel af te dingen op de theorie van Rousseau maar het appelleert aan ons
verlangen om te kunnen handelen en het biedt de beste waarborg tegen
onderdrukking en machtsmisbruik.
5. Na deze korte tocht langs de ideeën wenden wij ons thans tot de
Arubaanse democratie. De democratie in Aruba is een interactief spel
tussen verschillende actoren: het volk (e Pueblo), het parlement, de
regering en de media. In ons constitutioneel stelsel maakt het volk om de
vier jaren de gang naar de stembus om vertegenwoordigers aan te wijzen.
Het is toe te juichen dat velen gebruik maken van hun recht om te kiezen.
Opkomstpercentages van meer dan 70% zijn Aruba niet vreemd. Dit wijst
op betrokkenheid. Hoe hoger de opkomst hoe groter de legitimatie van de
besluitvorming. Kan het volk na de stembus zich als een vermoeide draak
terug trekken op een rustige plek en gaan slapen? Het antwoord is nee. De
ervaring leert dat de burgers waakzaam moeten blijven. Ze moeten de
vinger aan de pols houden. Ze dienen tussen de verkiezingen in hun
volksvertegenwoordigers kritisch te volgen. Ook volksvertegenwoordigers
Verslag forum “Aruba, een jong-volwassen democratie” Pagina 7
FESCA 24 april 2003