de werkelijke crisis in de geestelijke gezondheidszorg - Nederlands ...

Hoofdstuk zes
HET FALEN VAN DE AMBULANTE GGZ
PSYCHIATERS WAREN NIET IN STAAT GEWEEST OM GEESTELIJKE STOORNISSEN
TE GENEZEN IN INRICHTINGEN. ZE STUURDEN HUN PATIËNTEN DAAROP
TERUG DE SAMENLEVING IN, MET EEN RECEPT VOOR PSYCHIATRISCHE
DRUGS. DIT CREËERDE EEN GROOT AANTAL DAKLOZEN.
Na tien jaar ambulante geestelijke zorg noemde
consumenten-advocaat Ralph Nader het een:
“Sterk aanbevolen maar falende sociale interventie…”.
Het “laat nu al het bekende patroon zien
van vroegere beloften van de geestelijke gezondheidszorg,
ze worden met veel overtuiging gestart,
wekken valse hoop op oplossingen maar verergeren
uiteindelijk alleen de problemen die ze hadden
moeten oplossen”. 72
In andere landen was de conclusie hetzelfde. In
Australië zei Rian Burke (Federal Human Rights
Commissioner) in 1993, dat het leegmaken van de
instituten “oplichterij” en een fiasco was geweest.
In 1999 werd ook in Engeland het falen van de
ambulante geestelijke gezondheidszorg bevestigd. 73
De huidige ambulante geestelijke gezondheidszorg
is geen verbetering vergeleken met de oudere
programma’s. De Bedlam-achtige toestanden
zijn niet verdwenen met het leegmaken van de
psychiatrische inrichtingen, ze zijn alleen verschoven
naar de straat.
Samenvallend hiermee heeft de psychiatrie het
slikken van psychiatrische drugs voor de
geestelijke gezondheid gepopulariseerd. Het resultaat
is dat het gebruik ervan explosief is gestegen
in de samenleving. Alleen onafhankelijk en kritisch
onderzoek naar programma’s zoals de ambulante
geestelijke gezondheidszorg zullen de werkelijke
kosten voor regeringen en samenlevingen zichtbaar
maken in geld en in sociale achteruitgang.
DE WERKELIJKE CRISIS IN DE GEESTELIJKE GEZONDHEIDSZORG 39