de werkelijke crisis in de geestelijke gezondheidszorg - Nederlands ...

H“HET IS NIET EERLIJK OM TE DOEN ALSOF
GEDWONGEN HULP VOOR GEESTELIJK
GESTOORDEN ALTIJD GOED VOOR ZE IS
en dat het niet toepassen van dwang hetzelfde is als
ze ‘zorg onthouden’… de geschiedenis leert ons om
uit te kijken voor weldoeners die ons van onze vrijheid
beroven. Er bestaat geen rechtvaardiging voor
en geen behoefte aan gedwongen opnamen…” 46
—Thomas Szasz, professor emeritus in de psychiatrie.
30
Voorstanders van gedwongen opnamen stellen dat
ze het “recht op behandeling” van de patiënt verdedigen,
er is echter een sterke oppositie die erop wijst dat
door hun verregaande bevoegdheden de wetten voor
gedwongen opnamen totalitair zijn.
Micheal McCubbin (professor in de filosofie en
onderzoeker) en David Cohen (professor in de
filosofie en welzijn), beiden werkzaam aan de
Universiteit van Montreal, zeggen dat het “recht op
behandeling” tegenwoordig meer het “recht” op gedwongen
behandeling is”. 47
George Hoyer, professor in de medicijnen aan de
Universiteit van Tromsö, in Noorwegen, schreef: “De
meeste argumenten voor gedwongen opnamen kunnen
ter discussie gesteld worden. Ernstig gestoorde
patiënten hebben niet zo’n groot gebrek aan inzicht
of verminderde competentie als eerder werd
aangenomen”. 48
De meeste wetten voor gedwongen opnamen
zijn gebaseerd op het idee dat een persoon een
gevaar voor zichzelf en zijn omgeving zou kunnen
zijn. Een APA werkgroep gaf in 1979 in een brief aan
het Amerikaanse Hooggerechtshof toe dat er “geen
psychiatrische expertise bestaat in het voorspellen
van ‘gevaar’”. In 2002 helderde Kimio Moriyama, de
vice-voorzitter van de Japanse Vereniging voor
Psychiatrie, op waarom de psychiatrie niet kan voorspellen
of iemand gevaarlijk is of niet: “De
geestelijke ziekte en de criminele neigingen van een
patiënt verschillen essentieel van elkaar en het is
onmogelijk voor de medische wetenschap om te
voorspellen of iemand zijn misdaad gaat herhalen of
niet”. 49 Een deskundige zei hierover: “Als het
aankomt op het voorspellen van geweld, zijn onze
kristallen bollen erg mistig”. 50
In veel landen worden mensen gedwongen om te
betalen voor hun juridische verdediging als ze niet
behandeld willen worden of als ze niet willen dat
hun verzekering wordt opgebruikt. Dit geldt voor de
Verenigde Staten, Oostenrijk, België, Frankrijk,
Duitsland, Luxemburg en Nederland. 51 Dit kan
vergeleken worden met een kidnapping waarbij
iemand gevangen gehouden en dagelijks mishandeld
wordt en achteraf van de rechter te horen krijgt dat
hij nog moet betalen voor zijn kost en inwoning.
DE WERKELIJKE CRISIS IN DE GEESTELIJKE GEZONDHEIDSZORG
PSYCHIATRISCHE RECHTBANKEN
“Ik kan me geen groter gevaar voorstellen dan
een onbegrensde rechterlijke macht vol met amateuristische
psychiaters die meer bezig zijn om ‘goed
te doen’ dan om de wet te handhaven”. 52 — Morris B.
Hoffman, rechter in Denver, Colorado.
“Psychiatrische rechtbanken” zijn opgezet voor
zaken waarbij de verdachten zich schuldig hebben
gemaakt aan kleine criminaliteit en geweldsloze misdrijven.
De verdachten worden niet gestraft voor
hun overtreding of in de gelegenheid gesteld om
verantwoordelijkheid voor hun daden te nemen. Ze
worden naar een psychiatrisch instituut gebracht
omdat ervan uitgegaan wordt dat ze aan een psychiatrische
stoornis lijden.
Nancy Wolff (professor in de filosofie en directeur
van het Center for Menthal Health Services and Criminal
Justice Research) zei dat de psychiatrische rechtbanken
ervan uitgaan dat crimineel gedrag wordt veroorzaakt
door psychiatrische problemen en dat een behandeling
dit gedrag kan stoppen. Daarnaast rapporteert ze: “…er
is geen bewijs dat geestelijke ziekten zonder uitzondering
de belangrijkste oorzaak zijn voor crimineel gedrag.
Hoewel het verleidelijk is om te geloven dat psychiatrische
behandelingen ons hiertegen kunnen beschermen,
de meeste cliënten die aan pretentieuze sociale
programma’s hadden meegedaan bleven regelmatig in
contact komen met justitie. De meest criminele cliënten
kregen het duurste pakket aan diensten aangeboden”.
“Daarnaast” zegt ze, “wordt door deze speciale
status voor wetsovertreders, de geestelijke stoornis
verantwoordelijk voor zijn gedrag en niet het individu
zelf, dit geeft mensen de mogelijkheid om stoornissen
te gaan gebruiken om hun gedrag te rechtvaardigen”.
53
In een evaluatie van twintig zaken van de psychiatrische
rechtbank concludeerde het Bazelon
Center for Health Law dat deze rechtbanken; “kunnen
functioneren als een dwangmaatregel, gelijk aan
de omstreden regeling waarmee mensen thuis
gedwongen medicatie krijgen. Mensen worden gedwongen
om aan een behandeling mee te werken
onder bedreiging van gerechtelijke stappen. De
aangeboden diensten komen echter van een systeem
dat al heeft gefaald om te helpen. Meestal wordt er
alleen medicatie aangeboden”.
Psychiatrische rechtbanken en “Buurtpolitie”, zoals
ze in sommige Europese landen worden genoemd,
zullen ervoor zorgen dat meer patiënten gedwongen
worden tot een leven met geestelijk en lichamelijk
gevaarlijke drugs, afhankelijkheid en verslaving, zonder
hoop op een oplossing. Onderzoeken tonen aan
dat de meest criminele patiënten het meest behandeld
zijn. Hiermee kan een escalatie van het aantal
geweldsmisdrijven voorspeld worden.