op bezoek bij - The Mill Hill Missionaries

Dit is de tijd dat mensen die weggetrokken
of zelfs geëmigreerd zijn,
hun weg naar hun oorspronkelijk dorp
zoeken om samen met de familie feest
te vieren in een van de hoge en lange
paalwoningen. In zo’n paalwoning
wonen vele gezinnen die meestal
met elkaar verwant zijn. Aangezien
dit feest elk jaar terugkomt, is dit de
gelegenheid om familieleden op te
zoeken en de familiebanden aan te
halen.
Een bijzonder aspect van deze viering
is het grote belang van zegeningen. Bij
het begin van het feest offeren de Iban
een haan. Ook het bloed van de haan
gebruiken zij om te zegenen. De zegen
Offer ceremonie
wordt piring genoemd. Katholieken
hebben hun eigen manier en beginnen
het feest met een huiszegen. Soms
vragen niet-katholieken en nietchristenen
om ook gezegend te
worden. De priester spreekt de zegen
uit en sprenkelt wijwater in elke kamer
en over alle mensen in de paalwoning.
Dat is soms een hele klus. Daarom
helpen catechisten en gebedsleiders
hem om alles en allen te zegenen,
terwijl anderen de rozenkrans bidden.
Als er geen priester voor handen is,
gaat de gebedsleider voor. Daarna
begint het feest met eten en drinken.
Die dag komen alle mensen samen.
Elk gezin brengt het voedsel mee dat
het bereid heeft. Het voedsel dat in
een bamboestok klaargemaakt is,
heeft een speciale aroma. Iedereen
gaat rond om van het voedsel van elk
gezin te proeven. Niemand behalve de
baby’s mogen die nacht slapen. Soms
gaan jongelui rond met een kruiwagen
om de slapers terug naar het feest te
brengen.
Om de gang erin te houden, organiseren
de mensen verscheidene activiteiten
zoals dans, karaoke muziek,
toneelstukjes, cabaret en diverse
competities. Het eten en drinken
gaat gewoon door. Het hoogtepunt
van het feest is de zogenaamde
oorlogsdans, ngajat genaamd. Heel
vroeger onthoofde men eerst een
stelletje vijanden en stelde men de
hoofden van de slachtoffers in het
midden van de hut op, zodat een ieder
er afzonderlijk omheen kon dansen. In
plaats van de schedels plaatst men nu
een bananen- of een palmboom waarin
snuisterijen opgehangen zijn.
Ik ben zeer onder de indruk van het
belang dat de Iban hechten aan Gods
zegen over dit grote feest. Zij volgen
hun traditioneel geloof en offeren
de piring. Zo tonen zij hun diep
vertrouwen in het Opperwezen om
hen te zegenen en te beschermen.
Is dit jaarlijkse feest ook voor onze
christenen niet een mooie manier
om hun oproep tot liefde en tot
gemeenschap met elkaar en met God
te beleven?
Mathews Olili mhm
7