op bezoek bij - The Mill Hill Missionaries

Bertus Visschedijk met enkele catechisten in Keningau
Drie dagen later kwam de deportatie.
De ochtend begon met de ‘normale’
gevangenis routine: opstaan-luchtenmis
vieren-ontbijt-ochtendgymnastiek
en toen het bezoek. Maar even na
tien uur kwam de Immigratie in de
gevangenis en de bezoekers werden
gevraagd weg te gaan. We werden
‘gedwongen’ om alles in te pakken. In
witte toog en rooie sjerp verschenen
wij met ons drieën: Wim van Gastel, Jan
Goedhart en ik, met onze koffers bij de
immigratiemensen. Ze ‘schrokken’ wel
van onze kleding en vroegen om iets
anders aan te trekken. We hielden voet
bij stuk: “we kwamen als priesters en
we gaan nu ook weg als priesters”.
Een van de Immigratiemensen had
contact met het vliegveld. De mensen
van de Immigratie volgden ons tot
in het vliegtuig, en toen we dan met
ons drieën naast elkaar zaten- we
leken wel bisschoppen-, kregen we
onze papieren terug: paspoort, vacci-
18
natiekaart en een vliegticket. Op ons
ticket zagen we dat we richting Hong
Kong gingen en we hadden een open
ticket van Hong Kong naar Amsterdam.
Wij vroegen ons af: wat gaan we doen
in Hong Kong? We kennen niemand
en voor een hotel hebben we geen
geld. Ineens herinnerde Wim zich
dat de broeders van La Salle, die in
Sabah in Tampasak werkten, ook een
klooster hadden in Hong Kong. We
besloten dus een taxi te nemen naar
dat klooster als het mogelijk was. Zo
gezegd, zo gedaan. Bij aankomst in
dat klooster werden we begroet door
Broeder Peter, een Ier, die vroeger in
Sabah werkzaam was geweest en ons
ook kende. Diezelfde middag nog ging
Broeder Peter met onze tickets naar
het vliegveld om voor ons zo vlug
mogelijk een vliegtuig te krijgen. Hij
kwam teleurgesteld terug en zei: “Alles
is volgeboekt met deze kerstdagen
en de eerstvolgende gelegenheid is
pas op 28 December, drie dagen na
Kerstmis. “ Dit hoorde een plaatselijke
Chinese broeder van Hong Kongse
afkomst, die daar mee zat te luisteren.
Hij vroeg ons of hij even met onze
tickets weg mocht. Na een uurtje
kwam hij terug met een grote glimlach
op zijn gezicht en vertelde ons: “Jullie
kunnen op 22 December ‘s morgens
met de TWA (American Trans World
Airlines) naar Parijs en vandaar door
naar Amsterdam via Londen”.
En zo vertrokken we op zaterdag
22 December naar Parijs met TWA,
daarna met Air France naar Londen,
waar we afgehaald werden door Martin
Senders, overnachting in Mill Hill, en
de andere dag met flinke vertraging
van Heathrow naar Amsterdam, waar
we tegen 7 uur aankwamen. Samen
met mijn ouders reden we toen
naar Oldenzaal, waar iedereen me
opwachtte en benieuwd was naar de
verhalen van de laatste dagen in Saba.
Bertus Visschedijk mhm