op bezoek bij - The Mill Hill Missionaries

Afrika gewerkt te hebben onlangs weer
teruggekeerd naar zijn ‘eerste liefde’ en
zet zich in voor de parochie van Waka.
Op een wandeling rond Mpoma, het
vroegere ‘hoofdkwartier’ van Mill Hill
in Basankusu, was het goed te zien dat
verschillende activiteiten voortgang
blijven vinden, zoals de garage van
Otto Perfler en de timmerwerkplaats
van Piet van Vliet. De ondersteuning
wordt node gemist. Maar Congolezen
zijn meesters in improvisatie.
De plaatselijke kerk staat op eigen
benen met een groeiend aantal
priesters, religieuzen en geëngageerde
leken. Maar de laatste decennia is
er ook hier een explosieve groei
te constateren van evangelicale
pinkstergemeenschappen, die vaak
wat laatdunkend als ‘sektes’ worden
afgedaan. Toen ik een paar van mijn
vrienden vroeg naar de reden van
de aantrekkingskracht van deze
pinksterbeweging wezen ze op de
uitbundige vieringen met veel zang en
dans, en de persoonlijke getuigenissen.
Het gevoel dat je hier meetelt, en
het verlangen naar wonderen en
genezingen speelt ook een grote rol,
zo zeiden ze. Mijn vermoeden is dat
de grote armoede, het gevoel van
verlatenheid en verwarring te midden
van een culturele en maatschappelijke
crisis ook bijdragen tot het zoeken van
troost in religie. Op de laatste zondag
van mijn verblijf werd ik uitgenodigd
voor te gaan in de kerk in een van de
wijken van Basankusu. We hebben
er Eucharistie gevierd volgens de
Congolese ritus – een eerste aanzet tot
het afrikaniseren van de Eucharistie
die door Rome is goedgekeurd – met
uitbundige zang en dans. Als ik al
bevestiging nodig had dat Congolezen
uitbundig kunnen vieren dan vond ik
het daar wel! Het toeval wilde dat er
die dag een speciale collecte was voor
de bouw van de nieuwe kathedraal. Ik
zat met stomme verbazing te kijken
toen de offerande processie maar
Jim Fanning mhm
bleef duren. Het zingen werd als maar
luider al naar gelang de leden van de
ene kleine christengemeenschap na
de andere zich dansend en wiegend
naar het altaar bewogen. Het hele
ceremonieel duurde al met al wel twee
uur! En in die tijd had de gemeenschap,
zo hoorden we aan het eind van de Mis,
een bedrag van $226,- bijeengebracht!
‘Peanuts’ als je bedenkt wat voor
bedrag er nodig is, maar een schat
van een bedrag in verhouding tot de
schrijnende armoede van het gros
van de bevolking. ‘God heeft lief
wie blijmoedig geeft’!, zei Paulus al.
Dankbaar voor het vernieuwen van
de vriendschapsband stapte ik de
volgende dag in het vliegtuigje. De
huidige bisschop van Basankusu,
Mgr Joseph Mokobe, pleitte bij het
afscheid voor een terugkeer van
meer Millhillers voor een kortere
of langere periode: “ Jullie zijn onze
’voorvaderen in het geloof’. We
hebben jullie graag bij ons, net als
grootouders die bij hun volwassen
kinderen blijven. We hebben behoefte
aan jullie aanwezigheid.”
Fons Eppink mhm
Abbé Camille Tokind’ino
15