De logistieke keten van houtige biomassa uit bos - Stichting Probos

wordt en er een condensor aanwezig is. Het as valt vanaf het trappenrooster in de
asafvoerschroef. Deze brengt het as buiten de verbrandingsruimte in een ascontainer.
De snelheid van het trappenrooster wordt bepaald door de grootte van de brandstof en
de warmtevraag.
Het aandeel groen in chips moet tot een minimum beperkt worden. Naalden en blad
bevatten namelijk een groot aandeel alkaliën en zouten. Deze geven zuurvorming in
combinatie met water. De metalen delen in de installatie worden hierdoor aangetast.
Ook is het smeltpunt van de as lager zodat er meer slakvorming in de ketel
plaatsvindt. Vis (2000) citeert uit Zweeds onderzoek, waaruit blijkt dat met name de
naalden en bladresten aan de broodnodige biomassa t.b.v. bodemontwikkeling
bijdragen. Van belang is dus, deze sowieso in het bos te laten, ook wanneer hele
bomen geoogst worden.
In Nederland is, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Oostenrijk (zie kader 2.1)
momenteel nog geen uniforme norm voor de kwaliteitseisen die aan houtchips
worden gesteld, omdat een (groot) deel van de houtchips op dit moment (nog) niet
met verbranding als doel wordt geproduceerd. Veel hout wordt in Nederland tijdens
de werkzaamheden (bijv. groenonderhoud) verchipt, omdat het efficiënter is chips af
te voeren in plaats van bijvoorbeeld takken. Er wordt daarbij op dit moment niet of
nauwelijks rekening gehouden met de uiteindelijke afzet. Het hoofddoel is niet te veel
lucht te transporteren en de laadcapaciteit zo volledig mogelijk te benutten. Als er
meer vraag komt naar houtchips zullen de Nederlandse “producenten” van houtchips
meer gaan letten op de kwaliteit.
Wanneer eindverwerkers bereidt zijn hogere prijzen te betalen voor houtchips dan
zijn methodes die in Duitsland en Denemarken op dit moment worden toegepast ook
in Nederland toepasbaar. Er wordt dan bewust hout geoogst voor de
energieopwekking met de daarbij behorende kwaliteitseisen. In Duitsland wordt
bijvoorbeeld hout geoogst op stam, de verschillende sortimenten worden uitgereden
en op een rolstapel gezet om te drogen. Na een bepaalde periode (bijv.
zomermaanden) worden de stammen gechipt. Wanneer deze stammen of takken
gechipt worden zijn de houtchips mooi droog en van constante grootte. Een andere
mogelijkheid is het hout tijdens één werkgang in het bos meteen te chippen. De chips
zullen dan moeten worden opgeslagen om aan het vereiste vochtgehalte te voldoen.
Opslag van chips kan echter, door broei en schimmelvorming, ten koste gaan van de
kwaliteit. Dit kan voorkomen worden door het materiaal na de oogst een aantal
maanden te laten liggen in het terrein of door de chips geforceerd te drogen tot een
vochtgehalte van < 30%.
Door de verscheidenheid aan installaties zullen de toekomstige eisen aan biomassa
verschillen per type installatie. Er wordt gewerkt aan een Europese kwaliteitstandaard
voor houtchips, de CEN prEN 14961-1 2008.4 solid biofuels. In deze standaard
zullen eisen worden gesteld aan onder andere: de deeltjesgrootte, het vochtgehalte,
het asgehalte en de dichtheid. Deze standaard moet alle landelijke normen gaan
vervangen, zodat er één Europese standaard ontstaat.
11