Zozolala 176

een moderne versie van groepjes mensen die vroeger huilend en
klagend achter een dode aanliepen.”
Mariko: „Er heerst in Amerika een stemming van: geniet
elke dag van het leven. Als je er dan eens minder van geniet om
soms hele goede redenen, mag dat niet. He, ik ben depressief,
dus daar ga ik meteen aan werken! Voor Skim is het daarom
verwarrend wat er om haar heen gebeurt.”
Waarom voelt Skim zich aangetrokken tot wicca?
Jillian; „Dat komt heel veel voor op Amerikaanse high schools.
In groep acht, negen zo ongeveer raken vooral meisjes geïnteresseerd
in dingen als Ouija borden, tarotkaarten, hekserij en
dat soort dingen.”
Mariko: „Je moet het niet te serieus nemen. Ik zie het als
een moderne, grappige vorm van rebellie, van verzet tegen het
gezag. Het is vooral uiterlijk vertoon. Vrouwen die ik ken en die
aan wicca doen, echte heksen, kleden zich niet zo opzichtig. Het
is een modeverschijnsel, een beetje zoals Twilight. Het heeft
ook te maken met het zoeken naar een eigen identiteit. Ik zat
zelf ook op een meisjesschool en daar was een leerlinge die in
Stripessay: meer dan woorden
kunnen zeggen?
Op de volgende pagina’s staat een bijzondere bijdrage van
Jeroen Jager: een stuk over een actuele strip, niet alleen
geschreven maar ook getekend.
8
Jeroen Jager oogstte in 2004 veel lof met zijn debuut Schaduw,
een verhaal over de diensttijd van zijn opa tijdens de Politionele
Acties in Indonesië. Sindsdien werkt hij als illustrator en dartelt
hij door het leven samen met de door hem bedachte stripkat
Kittepoes.
Op zijn website presenteert hij zijn werk en houdt hij een weblog
bij: www.jeroenjager.nl.
een weekend tijd compleet van uiterlijk veranderde. Je probeert
van alles uit op die leeftijd. Het is grappig, maar het is ook
belangrijk om te doen. Het maakt deel uit van een proces waarin
je op zoek gaat naar wie je bent en bij welke groep je je thuis
voelt. Ik was op high school een goth, maar ik was niet de enige,
ik hoorde bij een groepje, dat luisterde naar The Cure en zo.”
In hoeverre is Skim autobiografisch?
Mariko: „Skim beschrijft niet wat ik zelf heb meegemaakt toen
ik 16 was. Ik heb wel allerlei dingen die ik mij herinner in het
verhaal verwerkt, maar de plot is fictie. Ik heb geprobeerd om
een soort universeel verhaal te maken, waarin mijn ervaringen
en ervaringen die iedereen heeft met elkaar zijn vermengd.”
Welke elementen heb jij ingebracht?
Jillian: „De details. Ik heb geprobeerd om allerlei kleine dingen
aan het verhaal toe te voegen. Gesprekjes op de achtergrond,
beeldelementen die de dialoog versterken.”
Er zijn niet zo veel vrouwen die stripverhalen tekenen.
Jillian: „Je hebt gelijk als je het hebt over Marvel comics en
zo, maar met het soort strips dat wij maken, graphic novels,
is een veel gevarieerdere groep mensen bezig. Er zijn best veel
vrouwen bezig met graphic novels. Wat me wel opvalt, is dat er
weinig homo’s mee bezig zijn.”
Mariko: „Ze zijn er wel, zoals Maurice Vellekoop, maar hij
maakt niet veel strips meer. Maar het zijn er niet veel. Ik las
kort geleden een strip over Freddy Mercury, een van de queerest
strips die ik ooit heb gelezen en grappig genoeg is hij door een
hetero gemaakt. Het feit dat ik zelf lesbisch ben, maakt van
Skim geen homostrip. Sommige mensen verwijten me dat. Zij
vinden Skim niet gay genoeg, maar je moet niet vergeten dat
het zich afspeelt in de jaren ’90. De personages zouden nu
anders zijn. Het is ook nooit de bedoeling geweest om een politiek
statement te maken. Dat Skim van Aziatische afkomst is,
speelt ook geen rol. Het gaat er mij niet om homoseksualiteit te
propageren en een boodschap uit te dragen in de zin van: ‘het
is okay om gay te zijn’. Dat levert geen goed verhaal op en mij
gaat het om het vertellen van een verhaal.” ×
Voor ZozoLala zijn we altijd op zoek naar mensen die originele
bijdragen aan het blad kunnen leveren. Tijdens een ontmoeting
met Jeroen, jarenlang medewerker van het Nederlands
Stripmuseum Groningen, gaf hij aan dat hij het leuk zou vinden
eens wat voor ZozoLala te maken. Maar dan wel op zijn manier:
in woord én beeld. Wat voor nieuwswaardig onderwerp had
Jeroen in gedachten? Na een korte pauze merkte hij op dat hij
de laatste tijd, zoals velen, erg had genoten van Blacksad. Dat
leek ons een uitstekend uitgangspunt voor wat we uit de losse
pols een ‘stripessay’ noemden: een getekende beschouwing
over een getekend boek. Het zou het begin van een bijzondere
traditie kunnen worden: stripmakers die de stripkritiek niet
alleen aan de schrijvende critici willen overlaten, kunnen zich
met een korte synopsis (voorstel voor onderwerp, invalshoek
en visuele benadering) melden bij: redactie@zozolala.com. We
zijn benieuwd!