Download Dagboek - De negentiende eeuw

vijf ure naar het postkantoor. Men wees ons af zeggende dat het niet voor zes ure openstond. Te
zes ure aldaar gekeerd, vonden wij slechts een' klerk die ons verhaalde dat er wel brieven waren
doch dat hij dezelve, wegens de afwezendheid des direkteurs en der andere klerken niet afkonde
geven. Na hierover een groot leven gemaakt te hebben, liepen wij in toorn weg, doch naauwlijks
waren wij te huis, of de klerk verscheen en bracht ons de brieven. Ik ontfing er zes. Na de lezing
bezochten wij den Heer Van Doornink, doch kwamen ongelukkig ten huize van zijn' broeder, die
ook ontfanger is; niemand vindende, lieten wij kaartjens achter, als mede bij den advocaat van
Marle, academievriend van Van Hogendorp. Te half elf gingen wij, na geschreven te hebben,
bedwaarts.
Vrijdag 25 July
's Morgens te half acht kwam ons, die reeds van zes ure aan 't schrijven waren, een briefje toe
van den heer van Doornink, die ons te eten en te logeeren vroeg: alleen het eerste namen wij aan.
Te tien ure kwam Van Marle die ons na een uur te hebben zitten praten naar het stadhuis bracht,
waar weinig te zien is, op een oud en fraai schilderij na van ter Borg, voorstellende de
Burgemeesters en Raden van Deventer; vier andere der Evangelisten door een oud Deventersch
schilder, en de portretten van Erasmus en andere geleerden. De Bibliotheek van het Athenaeum
die mede aldaar was is nog al groot, doch slecht in orde.
Van het Stadhuis gingen wij de tapijtenfabriek zien, waar Smirnaasche tapijten zoo goed
als te Smirna zelve gemaakt worden, doch duurder zijn. Derzelver bewerking is zeer belangrijk,
doch het debiet gering; en in 't geheel beduidt deze fabriek weinig. Hier verliet ons van Marle, en
wij wandelden de stad rond, die zeer oud en lelijk is. De straten zijn er naauw, de huizen hoog en
dreigend intevallen; verscheidene gebouwen zijn merkwaardig van lelijkheid. Op den ouden
Gothischen toren staat een bespottelijk klein koepeltje van nieuwerwetsche bouworde. De wallen
storten in: de versterkingen worden verwaarloosd. Te twee ure begaven wij ons naar den heer
Van Doornink en aten met hem, zijne vrouw en broeder. Na den eten bracht hij ons in een
koepeltje dat achter zijn huis op de stadswal staat aan het eind van een bevallig tuintje, een
bekoorlijk uitzicht hebbende over den IJssel en de omliggende landsdouwen. Na thee gedronken
te hebben deden wij eene wandeling in een nieuw park aan de overzijde der rivier (waar eerst
groote linden stonden, door de Franschen tijdens het beleg omver gehakt) en begaven ons daarop
naar de IJzersmelterij. Onder weg kwam ons van Marle tegen, die ons haast deed maken omdat
er juist eene zeer groote plaat gegoten werd. Binnen getreden vonden wij het eerst ondragelijk
heet, doch ik gewendde mij spoedig daar aan. Ik herinnerde mij de verzen van Tollens op de
ijzersmelters en de smelterij van den heer Jomain te Marche en Famine, welke ik op eene vorige
reis bezocht had. Alleen hield ik het uit bij den heeten oven en vermaakte mij met de heerlijke
uitwerkselen van het gloeiend en vloeibaar geworden ijzer. Het zelve wordt twee uren van
Deventer, aan den Almelooschen kant, uit gedolven, en kort geleden heeft men een' nieuwen
mijn ontdekt. - Ook zagen wij ijzeren broeibakken maken. Daarna wandelden wij al de stads
wallen om en zagen den aanleg der nieuwe straatweg. Ons gesprek was zeer onderhoudend.
Van Marle bleef met ons bij onzen gastheer wijn drinken en vervolgens het avondeten gebruiken.
Te twaalf ure gingen wij zeer te vreden huiswaarts en sliepen goed.
Zaterdag 26 july
Volgens gemaakte afspraak kwam ons de Heer Van Doornink te negen ure met zijn wagen
afhalen om naar het Loo te rijden. Een zijner zoonen, een babbelaar van dertien a veertien jaren
verzelde hem. De weg naar Appeldoorn is bestraat en heeft zeer fraaie uitzichten op een weinig