Download Dagboek - De negentiende eeuw

Ja wel! zeide hij, en klopte op zijn' zak die vol was. - Ook ik ging van tijd tot tijd naar de bank en
verloor er behalve mijne gedane winsten, een goede honderd guldens zonder een gezicht te
vertrekken. Onder eenige nieuwe flesschen nam ik van de badgasten afscheid.
Maandag 21 July
's Morgens te half zes verlieten wij het badhuis. Goudriaen en zijne vrouw riepen ons uit hun
kamervenster vaarwel toe, en de knechts wenschten den Herr Graf en Herr Baron goede reis. Te
Benthem gekomen, beklommen wij den rots en traden de voorpoort van het slot in. Een
heuvelachtige weg bracht ons naar den binnenmuur. Hier stond een schildwacht aan de poort die
ons verzocht binnen zijn wachthuis te toeven tot zijn makker van het ontbijt zou terug gekeerd
zijn. Spoedig kwam deze en toonde ons het slot. De binnenplaats is groot en met bouwvallen
bedekt. Het corps de logis wordt voor den Fürst in orde gebracht. Op den hoofdtoren
geklommen, hadden wij een heerlijk zeer uitgebreid gezicht. De muur is hier acht voeten dik en
het bovenplat bestaat uit steenen van zes voet lengte en drie breedte. Men staat verstomd over
den bouw die zich in den nacht der tijden verliest. Het onweder eerbiedigt dien hoogen trans
doch sloeg onlangs in het nederige dak des pastoors, om de gezegdens van Horatius, Vondel,
Poot, Feith enz te logenstraffen. -
Op den toren zijnde, hoorden wij de klok slaan en nu riep de schildwacht dat hij afgelost
moest worden. Daarop zagen wij een kelder, met messen en snijdende werktuigen voorzien,
waarin men voorheen boosdoenders wierp. - Op het kasteel is eene waterput welke zeer goed
water oplevert ook dan wanneer het in de vlakte droog is. Een tuintje is op een' der tinnen
aangelegd en de gewassen groeien zeer wel op den rotssteen. - Onder Napoleons regeering
voerde men kanonnen op den bovensten toren, die den ganschen omtrek bedwongen.
Oude en hoog verheven' tinnen, die ontzag en siddring baart
Die Uw lang behouden' glorie bij Uw val nog openbaart.
Heerlijk toonbeeld des vermogens van een forsscher voorgeslacht!
Ligt Uw oorsprong dan omneveld van der tijden duistren nacht?
Heeft de aloude rijkshistorie die Uw' vroeger grootheid meldt
Niet de namen van uw stichters voor hun kroost te boek gesteld?
Weet men niet welk teelt van reuzen zulk een steenklomp bracht om hoog,
En op rotsen nedervestte tot verbazing van ons oog?
Weet men niet wat kloeke handen 't water voerden op uw kruin
Waar het nu nog, altijd borr'lend, op welt uit het mosschig puin?
Weet men niet wat fiere helden door hun stoutheid, eeuwen lang
Uit uwe ongenaakbre wallen rijken hielden in bedwang?
Ach! hun namen zijn vergeten: en hun roem verzonk in 't niet
En 't herdenken aan hun grootheid is 't alleen dat overscheit[lees: overschiet].
Nog verstomt de zwakke naneef van/aan[?] der vad'ren kracht onteert,
Als het werk van vroeger dagen zijn verval hem kennen leert:
Wat hij sticht, hoe klein en nietig, wordt geboekstaafd en verbreid.
En wordt nooit in later tijden 't offer der vergetelheid.
Maar wat prachtig is en heerlijk en door de eeuwen werd gespaard,
Heeft de namen van zijn' makers voor den nazaat niet bewaard.
Zo blijft al wat groot en stout is ongeacht en ongenoemd