Download Dagboek - De negentiende eeuw
Download Dagboek - De negentiende eeuw
Download Dagboek - De negentiende eeuw
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
veldspooren bijna onbruikbaar gemaakt en stapvoets keerende bevonden wij ons na vier<br />
verveelende uren rijdens te Bentheim, waar Van Hogendorp en ik afstegen om naar het Badhuis<br />
te keeren. Wij vonden aldaar den goeden Goudriaen reeds, naar bed: Arnold had zijn geld<br />
verspeeld en was dus naar huis gegaan om door zijne vrouw beknord te worden: doch de lange<br />
dominé Mennes, de Harlinger President Burgemeester, Dubbele V (Dullingh), Knoops(gat) en<br />
<strong>De</strong>egens die allen een partijtje bij Kleman in Bentheim gehad hadden, bleven van negen tot<br />
twaalf ure onder de flesch zitten. Toen zwaaide de arme Postuma naar huis, viel en brak zijne<br />
horologie; <strong>De</strong>egens was half een lijk; de stroeve Fries verhaalde duizend sprookjens enz. terwijl<br />
ik aan de bank zes of zeven dukaten won, en soupeerde met Van Hogendorp en een nieuw<br />
aangekomen gezelschap, bestaande uit den rechter Modderman, zijne schoone dochter, den heer<br />
Gockinga en zijne vrouw, allen uit Groningen. Het gesprek was zeer onderhoudend. Eens vroeg<br />
de Heer Modderman waar wij te Groningen gehuisvest hadden. - 'Bij Bruins' was het antwoord. -<br />
'Is het daar niet wat gehoorig en drok?' - 'Ja,' zeide Van Hogendorp, 'vooral met<br />
promotiepartijen.' Nu wenkte Gockinga zijnen reisgenoot die met vragen wilde voortgaan, toe en<br />
deze zweeg. Te elf ure gingen wij bedwaarts.<br />
Zondag 20 July<br />
Het theater stond gereed, in drie dagen volbouwd: de danszaal werd in orde gebracht: de bankier<br />
zette goudstapels voor den Zondag gereed: onze generaal en chef (want zoo noemden wij<br />
Idsinga, die de lamste van allen was) zoude het bal openen met Mevrouw Idema en alles aemde<br />
aan het Badhuis vreugde en verveeling. Ik zat met den heer Modderman in de tent waar ik op<br />
zijn verzoek hem onze rampen te Groningen verhaalde. Nu verzocht hij te weten of de heer<br />
Buma in den moorddadigen aanslag deel gehad had, want die jongeling stond naar de hand zijner<br />
dochter en hij zoude nooit dezelve aan iemand willen geven, die tot zulke feiten bekwaam<br />
geweest was. Ik kon gelukkig Buma verontschuldigen: echter geloof ik niet dat mijne voorspraak<br />
hem veel zal helpen; want de jonge schoone trof aan 't Badhuis een' anderen vrijer aan die .... dan<br />
genoeg. - Ik sprak twee uren met den vader over het liberalisme. <strong>De</strong> man was verdraagzaam en<br />
gebruikte geene machtspreuken. -<br />
's Middags waren al de kamers vol gasten. Goudriaen en de andere lammen liepen<br />
spoedig weg van wegen de benaauwdheid, ik bleef met Mevrouw Goudriaen praten. 's<br />
Namiddags liep ik van tijd tot tijd in de Comedie, waar men die Feuerprobe en die eibersuchtige<br />
Frau vrij goed vertoonde, en won tusschenbeiden aan de bank. Hierna volgde te zeven ure het<br />
bal. <strong>De</strong> schoone dames die hier dansten loopen 's weeks met bloote voeten achter de koeien. Daar<br />
Van Hogendorp nog niet vlug genoeg was en ik mij zelv' als een lamme badgast aanstelde,<br />
dansten wij niet mede, hoewel mijn vriend razend was dat hij die elendige waltzers niet toonen<br />
konde hoe men in den Haag danste. Het was aartig de menschen om de put te zien rondspringen,<br />
daar deze belette de menschen aan de andere zijde der zaal te zien. - Intusschen was alles<br />
volgepropt met menschen. Arnold verloor zijn geld, waarop zijne vrouw droevig werd, doch hij,<br />
deels omdat hij nu luchtiger was, deels om hare klaagliederen te ontwijken, danste moedig rond<br />
met mevrouw Goudriaen, waarover deze van haar' man en mij duchtig beknord werd. Met hem,<br />
Kap. Wagevier, Mennes, Dullingh en Knoops zat ik aan de Marcobronner, en stond in eens<br />
verwonderd op toen ik den vroomen burgemeester Postuma mede aan de bank zag, half nuchter<br />
zijne thalers neerwerpende. Ik riep hem toe:<br />
Eheu! fugaces, Postume! Postume!<br />
Labuntur nummi.