Download Dagboek - De negentiende eeuw

Met haar zich troosten van zijn smart:
Terwijl een zedeloos geboefte
Den teugel viert aan zinbehoefte,
En schendig wet en orde tart.
Gij, die, door deernis aangedreven,
Maar snood bedrogen door den schijn
Waant, dat de gift door U gegeven,
Den naasten zal tot zegen zijn,
Misleidden! die door liefdegaven
De schamele armoe meent te laven
Haar troost en bijstand aantebien;
Den/Des/Der[?] droeven kommer te verzachten,
Ja zelfs, door saamgevoegde krachten
De elend geheel geweerd te zien.
Ach! droevig zult ge U eens beklagen
Wat thands Uw hand liefdadig geeft;
Waarmee gij 't heilloos doel komt schragen,
Waar 't duivlenrijk met kracht naar streeft.
Die gift zal tegen U getuigen
Bij 's afgronds woest en ijslijk juichen. -
Zegt niet, tot stilling van 't gemoed:
Klein is de som door mij geschonken. -
Want ook de naauw bemerkbre vonken
Ontsteken vaak den felsten gloed.
Neen! 't klaaggeschrei der echtgenoten
Te jammerlijk van een gerukt;
Der jeugd in 't graf te vroeg gestooten.
Door kommer, honger, leed gedrukt;
Van de onschuld, onvoorziens gebonden,
En zonder vonnis heengezonden,
En afgebeuld en uitgepijnd
Zal voor Gods troon om wrake krijten
En U Haar[?] smart en rampspoed wijten;
Als eens de dag des oordeels schijnt.
Dies laat die valsche schijndeugd varen
Die geen oprechten vroomen past.
Nooit zal men toch de vrucht vergaeren,
Die op verdorven stengel wast.
Als 't needrig hart zijn' Christenplichten
Op 's Heilands voorbeeld wil verrichten
Bazuint het geen weldadigheid.
Maar 't snoode ras der Pharis/Phariz[?]eeuwen